장음표시 사용
601쪽
βασιλείας, ας κ. z. λ. Vitium orationis multi viderunt nec obscurum est, quae sententia subsit. Sumpto a Mureto εὐιλασαν, scribendum Videtur: ἐς i νεκα πασας i ta λα Οαν. Causa quidem erroris ex similitudine litterarum apparet. Sull. c. 4: 'Li' ω ν ηοιν ωυτος ἰσχυρῶς ἀνιασαι vo νναριον. Non ipse se Sulla sin commentariis de vita sua Marium data opera) ἀνιυοια narrarat, sed uarium aegre tulisss Catuli milites lautius vivere, ανιάοθαι imperfecto tempore, δειci το). Ibd. 8: καὶ διά τουτο τον Πορε ιγνιον ἐπύρροντανιαυσας ὁ Σουλπίκιος Ουκ άφε λετο του Συλλα τηνέπαιείαν. ἐπωρχίαν provinciae administrationem , sed
ἀρχών, consulatum, Pompeio Sulpicius abrogavit. Codices
Quoniam hoc paulo rarius est et quod audax videri possit mrrigendi genus, sed interdum certum et necessarium, quo vocabula restituuntur alibi non lecta, sed iustas sormae et opportune a scriptoribus ficta, eolligam hoc loco Graeca, quae huius generia protraxi. Nam Λ Mhylo reddere conatus sum λεπτότονος Pers.
602쪽
Nihil ad rem pertinet φαυλοτης vestis. Mortuus apparet ἐν ἐo θῆτι φαιμ, pulla. De fimonis c. 2 dieium est p. 3 l. e. 3 de Cimone
603쪽
Lib. IV. τεροι. Nocuit vox paulo rarior; scribendum enim certissime rἐκας δε τῆς aυzων οτησανzες et ρOΠαια.
τιιιυς καὶ αρχάς. Quoniam auditur Κίμωνα, addunt σιρός τυς ιιε . . Videtur fuisse: άγῆγε τα ἐς τιμαὲς καὶ α ρχαῖς. Ibd. 10: 'Hδη δ' ευπορῶν ὀ K0iων ἐνοδια τῆς Get ρα- ηγίας, οῦ καλως ἀπο των Πολερώων ἐδοξεν ωνελῆ sθαι, κάλλιον ἀνήλισκεν εἰς τους πολiet ας. Neque ευπορεὶν cum accusativo Plutarchus ceterique, qui Atticam aut communem formam Sermonis Sequuntur, dixerunt, neque, quae sint ἐνο- δια της σἔρατηγίας, intellegitur et agitur aperte de Cimons dilato. Scrib.: ευπορῶν ευοδ α τῆς oτρατηγίας. Nomen
apud veteres de selici itinere positum Hesychius ευnραξiαν interpretatur, et sic dicitur ευοδεὶν inde ab Aristotele doselici proventu et Successu. Luculi. c. 1: Γενοι ενος δὲ Πρεοβυτερος ηδη Παφά- νεαοιν ωσνιερ ἐκ πολλά ν άγωνων ἀφῆκε τὴν διάνοιαν ἐν φιλο so picae oχολύιειν καὶ ἄναπαυεο θαι. Particula ωοπερ comparati0nem significat, quae nulla sequitur; ignavum noλλων, in quo latere arbitror no λιτικων. CD.
ad Diod. Sie. XII, 64. In εκ aut participium aut adiec
tentiarum αλξουντα, inepteque contrarium ponitur illi διη βουλό/ ενον. Perverse quoque illo loco ἀλλά ponitur, quod recte et necessario sequitur in transitu ad alterum.
604쪽
quod probatur IF Ουν MI . . . διδάξαι . . . ea λλ' ο is . Omnino ad Mithridatem quod pertineat, nihil desideretur toto illo ciλλ' αδοξοινtia sublato και βουλο/tενον Ουνελαυνειν κ. et . a. . Itaque una mutata littera, una geminata, transferendum participium ad Romanos est sic: ουν
silio, iudieio aberrantes. Verbo Platonico Ρlutarchus usus est, ut αλλοδοξίας nomine Dio Cassius. Ibd. 20 non dubium est, quin in hac enumerations eorum, quae debitori Asiatico subeunda fuerint, antequam finita lito creditori Romano addiceretur: σχοινιομοὶ καὶ
κιγκλίδες και In Noa και set ασεις vΠαιθροι, corruptum
sit innot. Fortasse scribendum in νοί, ut significentur loca conclaviaque aestu intolerabilia. Ibd. 2l: ιιὴ λαθεῖν τους Παροντας ἡλλοιω/ιενον τῆ παρρηοία et ου νεανίoκου. Puto fuisse: ηνιωμένον. Ibd. 34 ds Clodio): λογους χρηοτους εἰς Ουκ ακοντας ουδ ἀήθεις του δηιιαγωγεὶοθώι διαδιδους. Hoc rectum esset, Si λογοι χρηστοί blandi essent; quoniam veri et honesti sunt, scribendum est: ου ut in simili rs et significatione scribitur Caes. c. 29: εἰς τό πλῆθος
τηγίαν. Si Atheniensium significatur iudieium, diei debuit τους Ἀθηναίους nec γεγονένυι, Sed εἶναι, si Timaei, scriptum oportuit ἡγε ἐσθαι. Omittitur, quod caput rei est, quid portenderit Niciae bellum dissuadentis nomen.
605쪽
Lib. IV. Scribendum: οἰωνον ἡττης γεγονενcit. Ex eo n0mine verbum ortum.
Eodem eapite infra: γουν ἐξήνεγκε
illis actionibus ingenium Niciae obscuratum contineretur, optime omitti possent: nee solet praestantium hominum ingenium in adversis rebus tegi, sed tum eminere contra luctando, idquo in Nicia evenisse Ρlutarchus ipse postea
το ν άφορ/ιάς nasεiχε. Si magnarum iniuriarum Cleoni bellum occasi0nem praebebat n0n sane occultabat et ην κακίαν. Non agitur de iniuriis, sed de Drtuna immerito oblata, ut Ρyli. Seribendum: I 0 3 n/ γάρ εhτυχη ιατυ ν εγάρολων. Non intellectum est acumen scriptoris c0ntraria
606쪽
dem capite insta: καὶ τοις αλλους Ἀλληνας α ι-
Usum veteris et poetici vocabuli renovarunt Diodorus, Plutarchus, alia. Paulo post de Περὶ Παντος in περιφανῶς mutando dictum p. 30. Deinde quod in fine capitis scribitur: 'Ο μδεε γάρ Περικλῆς) ἐπ utetia ις ιιικραὲς εἰς συριτορας ριεγάλας ἐμιβαλε ἐν ἐδοκει τους Ελληναρ, ὀ
ficant: in memoriam revocantem ae non victum ea8e rationibua; verum eum dol0re meminerat, se rationibus nihil pervicisso. Scribendum: et o ιιν, κρατηθὲν αυ τοις λογιο uois άνυ λ. id, quod non pervicerat, rursua ratiocinando voluentem. Eodem capite insta pro ἐγγηρα Οαι, qu0d confirmatae vetustate rei significationem habet, scribendum Videtur γηρα Οαι, quoniam inusitatum est ΡΟ-stremo sie interpungenda oratio: δέκα δὲ κατηλαυνον εροωκατα Gκονιῆς ενεκα κ&ὶ Λεοντίνους ccii et ν οἰκείαν άno-
607쪽
Lib. IV. καλοinαι φά κήρυκος. θ υται λα ιβάνουσι n. v. λ.
Κώτελαυνειν intransitive dicitur de nave remis pro lsa. I . 16 extr. : ὀρνυ οας γάρ ην ε εργος καὶ θραοτηριος, τολμῆοαι δὲ ριελλητης καὶ ἄetoi toc. Neque recis contraria ponuntur ὀρ/t Oae et τολ/ιῆσαι, quae eodem spectant, neque agitur h. l. de τολι η neque recte dicitur Τολ3tηocte u τολ/ροι. . etsi id sibi Schaeserus defendisse videtur. Scrib.: ορμκοαι δὲ κ. t. i. Contraria sunt temporis m0menta: Quando se commorat. navus erat, ged ad se commovendum cunctatar et timidus. Ibd. 17 med. si in his: ἐλεὶν 3 ιν τριuκοοίους verum est ιιιν. significatur partitio ad solos τους λογάδας po tinens exciditque aliquid ob bis positum numerale in κοσiους exions. Thucydides tantum interfectos trecentos comm morat, unde scribendum videri possit άνελεὶν cum Corae delere 3ιεν. Sed is ne equitatum quidem commemorat; itaque Timaeum aut Philistum Plutarchus secutus est. Ibd. I9 quod Schaeserus timide suspicatus est, Verba επὶ τους Αθηναιους altero loco θε/ιενος ἐπὶ et Ους ' H - ναίους ὀ ζυλιππος τά ἔπλα) ex superiore versu Παρατεταγ/ti νος ἐπὶ τους 'Aθηναίους prave repetita esse.
eertissimum iudicabit qui sciet. quid sit ὁπλα τίθεσθαι vid. ad Diod. Sic. XX. 3 l . Eiusdem erroris supra p. 47 n. duo exempla e Plutarchi vitis posui; alia facile est addere, velut Pelop. c. I 4 /tu λλονι Alex. c. I 1 ubi voces superiore t o praeceptae sunt , c. 2l sitem , c. b4 ἐν τω
ευτυχ αν et oc Νικίου τοσαυτην πολλάς διατριβάς ἐρινα- λονιων. Deest subiectum; prave φθόνω et cum genetivo
608쪽
σειsαν εἰς vo corruptum sυνενεγκοντες. Fuisse potest συνεπιπεσοντες aut συνεπελθοντες. Ibd. 28: ἀλλ' 'Eρμοκρωτους πε/ttha ντος, ετι τῆς ἐκκλησίας συνεστονοης, καὶ δι ἐνος των φυλάκων παρέντων, αυτους δύ αετων άποθανε ἐν. Perversum est illud δι' ἐνος, nec apparet, quid transire sirint custodes. Scribendum videtur: πειιψαντος, i τι κῆς ἐκκλησίας ουν- εστωsης, δελτον καὶ των φυλακων nαρέντων. De καί transposito dictum est ad c. 11. PaSs. c. 10: πεντακοσίους δέ τους Πρώ'Oυς καὶ stάλι et α τους τρεσαντας. Scr. : et Ους Πρώτους καὶ ριάλιστα τρέσαντας, omiSSO articulo, qui omnia perverti L
IM. II post eum locum, de quo dixi p. 40): καὶ δῆ
άρχαιρεοιάζοντες ηοαν Ουκ ὀλίγοι την ν κην ἐκεινω του πολε ιου προσηκειν. Aliena ab hoc loco, ut nihil magis
ἀρχαιρεσιων Significatio et quae inde derivari possiti Timida suspicor: καὶ ἄπ' ἀρχῆς οἱ θειάζοντες ἰσαν Ουκ
Nyttentaehius animadv. p. 1026 locis utitur, in quibus dativus legitime cum reliqua structura coniungatur, ut Camill. c. 38 παραιτουμένοις συνεπραξεν), I mil. Pstui. c. 21 s ἐρείσματι κεκλασ-μίνιν παντων συμπεσοντωνὶ, etiam Camill. c. 1 υπατος ia κοντιτφ δήμιο νενίσθαι. nam consul fit populo), uno et altero dubiae seripturae, ut illo ipso, ad quem haec adscribit, de superstit. 9, ubi pro τουτοις ποιουμνοις rectius est τοῖς ποιουμἐνοις. Similes errores alibi reperias. ut Theocrit. XIII, 29 νότον. . . άεντι instrumenti significationem apertam habet.
609쪽
autem post, qui spei immoderatae se dat. ἀναγειν ἐα πιον ελπιοιν Graeco dici non puto; eredo scribendum: ἀφῆκεν
Ibd. II in descriptione exercitationis equorum :τεώριζε καὶ παρηγειρε. rio παρήγειρε requiritur Verbi quod significet suspensum tenere, imperiectum, Sive poetico usus verbo Plutarchus παρήειρε dixit SiVH παρηωρει, rariore forma activa. Diod. Sic. XVIII, 42 αέωρηsae. Ιbd. 14: 'Ne ουν αῖ τε των χρυσων ὁπλων αυγαὶ
ἐκλά/ιπε ιν απο τινος de homine Plutarchum dixisse puto neque τοες ἄκρους του ἀγη/ιατος appellasse praesectos et praecipu0s. Longe aliter dicitur σοφιστής ) Et totum ζγυια ornatis auro armis utebatur. Scr. : ἐξέλα/ι μνάno των ἄκρων ex locis editis, collibus , του cir /ιατος
αλλους άθροιζεσθαι κατὰ τάχος κελευων. Quinam sunt illi ἄλλοι, quos praeter ταe δυνάμεις Eumenes congregari iuss0rit 3 Aut haec tria verba καὶ τους ἄλλους ex loco superiore sex septemve ante versibusὶ huc delata sunt aut scribendum est: καὶ τ ni e ἄλλοι ei non 80lum sibi isuam , sed etiam ceteris. Ibd. I 6: 'Aχανὸς γάρ vν το πελον, Ουzε βαθυ-
610쪽
versus c0mparativus βαθύτερον nequo βαθυ Πεδίον donatura soli dicitur. Scribendum: βαθυγειον.
ευνυς recto Emperius in Nic. c. l6, Mistius in Amator. 5,s, nos supra in Aristot. polit. VII, 13. Ιω. 23: οθεν ἐκιστα ουνεβη τῆς κακοδοξιας ταυτης - νοιλα- μετασχε ἐν. Scribi oportere puto: οθεν Ουχ ῆκιστα Ibd. 24: πράξιν ἀδικον ι ν o/ιοίως ἐκείνv καὶ nαρανομον, τολμιης δε καὶ τυχης ἐνδεα γενο/ώνην. Opins: τόλ/ιη δὲ καὶ ἐνδεῆ, inseriorem audacia et sortuna. . p. 67 n. Ibd. 27: οπάομα καὶ πονον ἰσχυρον ελαβε τὀπιὸς sκέλος. Num: τονον ἰσορον 3 De e. 32 dictum p. 87. Pompeii c. I 7: ωσπερ ἔσχατον νοσηρια των θινγυλίων πολεμων εἰς τουτον το, ἄνδρα συνερρυηκοτων. Non puto recte νοσργια illo loco positum sine praepositione adiungi appositione ad ἄνδρα. Graecum esset: Asπερ εἰρεσχαTOν νοοημα τοmον τον ἀνδρα. Itaque ἄσπερ εἰρεσχατον scribo. Sed ipsa hominis cum morbo et ultimo morbo comparatio parum placet, dubitoque an fuerit: ῶσπερ
εἰς εσχατον υ πο οτημα, δedimentum et sentiniam.
Ibd. 23: ὰλλ' ὐ διστος διιου πολλοie καὶ ἀθροο te ἐφυίνετο, Πεμνοτητα Περιβαλλομενος ἐκ τουτου τῆοηνει. Scribendum videtur: αλλ' ἡ διστ' ὀμου πολλοIς, libentissime. Ibd. 53 non λόγους διαστατικους ad distinguendum pertinentes), Sed διστακτικους dubitationem habentes a Plutarcho appellatos opinor.