장음표시 사용
611쪽
Lib. IV. ΙM. 57 Ξ καὶ του πράγρεατος ουτω περιiοντος την
erat provincias. Scrib.: εκαοτος, ῶς ἐκληρωθη ut 8ON ceciderat. 3
Ιbd. 77: ἀπωσιιιιένους M Io/ιπηιονὶ καὶ Πομ πηῖω τῆς ἐκβολῆς υπαιτίους ε σεσθαι καὶ Καίσαρι τῆς ξεως. Caesar reprehensurus non erat, quod Pompeium persecuti essent. Codices δε σεωe. Scribendum: διεσεως quod dimisissent et evadere sissent. Ea est δίεσις, etiam Artax. c. 3 eodem significatu dicta. Verbum διιεναι de captivo liberando ponitur Demetr. c. 39 et 50. compar. Ages. et Pomp. c. 2 scrib.: TIθεριαι δὲ κα-Τὶ cap. 75 in Ioeo de Cratippo et providentia in eandem incidiemendationem et lacilem et certam, quam postea vidi ab Emperio Menpatam. sed a Sintenisio 1859 non commemoratam: ἐπεὶ τομεν ἐρέσθαι τον Πομπήων ην υπὲρ προνοέας, τὸ δ' ἀπο- ταινεσθαι, ἀποτ αίνεσθαι μὲν, ἔτι τοῖς πράγμασιν ξδη μοναρχiας ἔδει διὰ τῆν κακοπολιτείαν, ἐρεσθαι δέ ' Πῶς, ἁ Πομπηίε, κ. T. 1. Licebat enim pro provident ad eam defendendamὶ partim Pompeium interrogare, partim pronuntiare: directo sententiam ponere), pronuntiare, res iam unius imperio' egere . . .. interrogare Rutem: Quomodo, Pompei. cet. c. 7sextr. recto Schaeseras: πάθη, δοξαέ γε παθεῖν δεινον.
612쪽
κε νο αμiμητον V. TO cis bivτονὶ ἔργον εἰς πολιτικήναρετὴν του ' ον σιλαου. Alexand. c. I: ῆ-ιιυριονεκροι καὶ παραταξεις αι μυγισται καὶ πολιορκίαe no λεων. Pravus articulus nec superlativus aptus ad ιινριόνεκροι. Latet unum adiectivum, sine dubi0: και παραταξεις α ei ινηοποι. Ibd. 2l: καχνης καὶ γεννα ας καὶ τὰ κaλλος ἀφα- σθαι γυναικος. Delent editores καὶ το κάλλος, probabili origine non monstrata. Scr. : καὶ γενναίας κατά τοκαλλος, cuiua genua pulcritudinem cequaret. Ibd. 26: ἔρνιθες . . . Πλήθει τε ἄnειροι καὶ κατάγενος παντοδαΠοὶ καὶ μεγάλοι - τον τόπον καταρροι -
κερ. Recte Emperius non tulit 3ιεγάλοι. sed ex /ωγεθος nasci ea vox non ' potuit. Usus erat Plutarchus rariore adiectivo, quod apud Hesychium exstat proba sorma factum;
οὐδὲν shoc est οὐδὲν ἄλλοὶ opinor scribendum: ν
Γοσον /ta J το οον οραν φως. Err0r ex litteris osον bis positis. Ibd. 33: άλλ' ωe άνέχων eoi φονεεειν καὶ σκOLOυς οπιος ἀνάκληοιν ἐσή/ιανεν. Qui ἀνάκλησιν σκμα νει, eum supervacaneum est dicere hoc facere tanquam desistentem a caede; neque usu defenditur ἀνἐχειν τινος. Videtur fuisse: ωe ἄδην εχων του φ. de ficta eausa; nam veram Parmenionis segnitia ortam occultabati. De e. 5η
dictum est p. 67 not. Ibd. 60: θάτερον α σπιιβῆναι. Videtur dici debuisse utrum ex duobus acciderit; sed res declarat, utrumque
613쪽
evenisse. ut primum equitatum hostium, deinde. consecutis suis peditibus, phalangem vinceret, id est: ἐκάτ ε ρονου/εβῆναι.
βα iζοντες ἐκ niθων ριεγαλων. Hauriendi, quae requiritur, significatio in nova est; usitatum κυαθ - ζοντες ἐκ πίθων διεγ. Ibd. 7 ,: κοινον δὲ τευν ηδη προγεγα ιζκοτων --
ἐλαμΠρυνατο κ. τ. i. Communis κοινος in erat etiam recentium maritorum γά/εος, hic καινος. Eam significationem Coraes cum requiri videret, emcere volebat καλον,
quod sane ineptum est, in ἄλλον mutato; sed in eo aliud latet; nam adristus participii ἐοτιάσας nec per se admodum aptus est nec post praecedentia praesentis temporis participia
πιzελων, λα/ιβάνων, διανε ειον ferri potest. Scripserat opinor, Plutarchus: καινον δὲ των ν ὁζ προγεγcis ηκο- των γαριον καλων. Ad id adscriptum ἐσMusae. Et convivae εἰς γάμον καλουν-αι et γαμος ipse, coetus nuptialis, καλε Tul. Ibd. 74: To δι ολον ovetω φασὶ δεινον ἐνδυναικαὶ δευσο/ιοιον ἐγγενεοθαι τη ipti του Καοανδρου τολος. Inepte adiectivis diiunctis suum cuique verbum additur quasi proprie aptum. Tollendum ἐγγενέσθαι, adscriptum ad ἐνδυναρ. Ibd. 75: δεινο δ' αt, θις η δεισιδαιμονία, δίκηνυδατος ἀεὶ προς eto ταπεινου/tενον καὶ Γναπληρουν ἀβελτερ αρ καὶ φόβου et ἐν 'Aλεξανδρον γενο ιενον. Scribendum: προς et ὀ ταπεινον Io 3ι εν η'ώ ς καὶ ἀνα-
Eodem eap. paulo ante correxeram ipse: I αυτ ἐκεῖνα, ἔφη σοφiσuατα Tam 'Αριστοτελους εἰς ἔκατερον τὸν λόγον μὲν ουν, αν καὶ μικρὸν κ. τ. λ. i pro οἰμωξομενων. αν , cum vidi in x. hoe est, a Mureto sic Ioeum emendatum esse. Cassandro Alexander minatur.
614쪽
πληροt ν άβ. κ. φ. τ. γ. eum, qui Alexander fuisset . Sequitur: μ αλλα καὶ χρησμων γε των Περὲ Ηφαιοτίωνος ἐκ θεοs κομιιοθεντων κ. v. λ. Ineptum pravus articulus, cum nihil de his oraculis dictum significatumve sit; 8crib.: νεων Περι 'H p. Ibd. 77: υδωρ Φυχρον καὶ Παγεgωδες an O πετρας τινος ἐν Νωνακριδι Ουοης, ῆν ἀισΠερ δροσον λεπτηνάνα ict/εβανοντες εἰς ὀνου χηλην άnoet θενται. Rel tivum seminini generis neque ad πετραν referri potest neque, interposito εὐσπερ comparationis indice, pro ὁ ad os ον attractione adiunctum putari. Itaqus, nisi alia latent, scribendum sprear. c. b: ως ῆιιερον ανδρα και περ ιιεorOν ῆθους. Νeque usitatum περ μεοτος neque, quod caput est, ηθος sine adiectivo in bonam partem cum laude humanitatis dicitur. Scr. : καὶ πράου /ιεστον ηθους. Ibd. 20 ds Nerviis): εἰς Ουιι1ειγεῖς δρυμους κατ' ωκη ιενοι. Nonne: a εχε Ie δρυ' ους, eontinuaa ailvas 'Ibd. 46: Tαυtά φησι Πολλ ων 'Aoiννιος τὰ ρη-ματα 'Pωριαιοτὲ ριεν ἀναφθέγξαοθαι τόν Καίσαρα Ποράτον τοτε καιρον, 'Eλληνιστὶ δ' εm' αυτος γεγραφθαι. Primum scribendum υτ a Deo v. Sed cur, quaeso, P0ssi0, quem omnes sciunt Latine scripsisse, verba a Caesare Latine prolata Graece ipse extulit 3 Permutarunt locum adverbia: 'πιλ ηνιοτὲ μιν ἀναφθ γξασθαι. . .' μιαῖστὲ δὲ υτ αυτου γεγράφθαι. Hoc ipsum annotaverat
Asinius Pollio, Caesarem tum, ut interdum alim, cum familiaribus Graece locutum. Suetonius in vita D. Iulii c. 30 haec ipsa verba a Pollions Latine transcribit; c. 82Graece notissimum illud ponit: καὶ Ου, τεκνον. CD. de Casca hic e. 66, de Bruto Brut. c. 40, de Volumnio ibd. c. 52. Similes errores notabo ad Demetr. e. 20. Phocion. e. b scribendum: 'Ο/ιoiος iv. o/ιο ἰωρὶ δεπιος του Φωκίωνος καὶ ὀ λογος ἡν, ἐπὶ χρηστοις ἐνθυ-
615쪽
Lib. IV. F. sωτηριος προστα τι κην τινα καὶ αυοτηραν καιον δυντον βροχ υλογia M. Ridicula χρηοτα ευτυ-xζματα, in oratione praesertim. Ιbd. 8: καὶ ριο νον ri ιι ἀλλον ταις βουλήσεσιναυτου . ia . άνυτα GO ιενον. Scrib.: /ιονον ἡ /ιάλλοντων ἄλλων τα Ie β. Caum erroris manifesta est. Ibd. 26: άnει α προς τους ἄρχοντας ἐπιεικεiς καὶ νεους οντας. Mira inobedientiae causa ἐπιείκεια imperantis. Fuitne: ἐπιεικως νεους οντας, ut καί additum putetur, quemadmodum paulo infra Pro: γράς ει ν ηφιομια καὶ πεμ pi ει comes reStituit: vir pμμα πε/ιnειν pIbd. 28 scribendum est: νυν δὲ τοὶς αετοὶς ἐεροὶς τά λοχερεοτατα nύθη της 'Eλλάδος ἐπισκοτ si ν pro ἐπισκοπεἐν , Sublato τους θεους, quod corrupto verbo additum est neque structura neque Sententia recta. fat. Min. c. 24: Ibυ δὲ Κατωνος . . . διαβάλλοντος,
νου/ιενους, qui cum coniuratis consilia communicarent.
Idem error in o. 25 in cod. P est. Ibd. 25: κοινου/ιενουρ δὲ τάς διαδοχάς άξίοις
Ds hominibus debebat κοινουντας dici, nec apparet, qui significentur. Scrib.: κοινον ιένας δὲ τάς διαδοχάς. Prolem cum dignis communicatam haec essecturam Hortensius dieit. Ιbd. 30: γάμος, ος την Πομπη υ; δυνα/υν κaὲ
γ cap. 2 satis oerium videtur Pluta hum non dixisse solem περιελιττομένον ἔλικα ποιεῖν. Sed quid lateat, nescio, nisi καὶ περιελιττομεννὶν ad πραν και ευκαμπῆ declarandum adseriptum est. γ cap. 9 recte Behheres e codd. σώθητε, imperativo modo; iubet, non optat Phocion l at mes erat rettent. Cap. 10 ante
616쪽
φθε - άν. De ἄν post ον omisso dixi ad Plati Charmid. p. I 56 B.
τροπιον του Κλεομενους. oυς μοδακας καλουσιν. Tollendum alterum καί, ut sit: Φοσις, δυο των κ. T. λ. Ibd. 12: τήν ἐπιθυι αν καὶ προθυμίαν του στρατευματος ἐπιδεiξαι τοὶς πολεμίοις. Scrib.: τὴν aυθυ- ιαν καὶ προθυμίαν. Ibd. 26 scribendum: Io γάρ . . . Oμου--κε - ανων δυνάμει καὶ Πελοποννησίοις ἀπασι καὶ βασιλικὴ πολεμεῶν, μη μονον . . . διαφυλάττοντα . . Duiliaco by Corale
617쪽
Lib. IV.ου 2ης τυχουοης ἐδοκει δεινότητος εἶναι, sublato καί, quod post πολεμεIω interponitur. Ita. 34: Σωσίβιος ιιένο-α ιιὸν τον Κλεομένη παρα γνω/ιην ἡγελτο δυσμιεταχείριστον εἶναι καὶ φo-βερον, αφεθεντα τολμε ρον, υνδρα καὶ μεγαλοπράγμονα κ . τ. i. Excidit, quod contrarium reserebatur illis δυσήιεταχειριστον καὶ φοβερόν. Nam τολμζρον huc non pertinet, sed causam timoris continet. Scripserat Plutarchus: ἀφεθέντα δε φοβερώτερον, τολμηρον ἀνδρα καὶ μεγαλοπράγμονα, aut similiter.
f. 6raeeh. c. 2: μονος δὲ εων στρατευσαμενων πλῆρες το βαλάντιον εἰσενηνοχως κενὸν ἐξενηνολε-e.
Hoc rapacitatis indicium videri potest, Gracchus abstinentiae proferre volebat. Scrib.: ἐξενηνοχως . . . εἰ ε νηνοχεναι. Exstant ipsa C. Gracchi verba apud Gellium XV, 12: tori , ναε ριmω argenti emuli, με eae Pr Aneia inanes rettuli. Ibd. 6: το se φοβερον αυτον η φορτικον ολως τῆβιαιον ἀποκαλουντας. Have inter morum vitia ponitur φοβερον. Videtur fuisse: σοβαρον. mpar. fleom. et Graech. c. 2 scribendum: ων του-
τοις μεν ὀ Λυκουργος, ἐκείνω δὲ '. e. Λυκουργν, pro ἐκεiνote δὲ) ὀ Πυθιος βεβαιωτης. Demosthen. c. 2: ἀλλ' οἱστιοι πλείων τε σχολη καὶ τὰ τῆς ἄρας ετι προς τὰς τοιαυτας ἐΠιχωρεὲ φιλοτιμίας. Ubique ἐπιχωρεὶν hoc significatu concedendi Mpermittendi accusativum habet, ut Alex. c. 45, de des orac. c. 22; longe aliud est ἐπιχωρεἐν προς τι τινάγ, aceedere. Προς ex versu altero superiore fη δὲ π e τουτο ιιελετη repetitum est. De c. 28 dictum est p. Ibέ. fleer. - de c. 4 dictum est p. 38- c. 6: Ου μην
618쪽
Aut τῆς γνώ/ιης abesse debet aut aliud substantivum pro
άλλά και χειρος ἁξια φαiνεσθαι βαοιλικῆς. Multo rectior sententia sit, si Scribas: ιη ρονον χειρος καιΠεριουσίας, ἀλλά καὶ γνώμης ἄξια φ. βαο. Nam in ceteris regibus manuum artificia Plutarchus commemoravit, nihil γνώ/ιης βασιλικης habentia, et eum artificio cohaeret περιουσία. In Agid. c. 5 in codicibus ἀσχολίαν et Γνελευθερίαν locum permutarunt; tertium exemplum in Caes. c. 46 notavi; quartum in compar. Dem. et Anton. c. b .notabo.
Ibd. 2I postquam de duobus thoracibus dixi :
619쪽
Lib. IV. moravit, quo resem possit του rον. Scrib.: Tουτων αυτος ἐφόρει et ον ἔτερον, τον δ ἐτερον -κιnoe.
Ita. 22: Ναί νησιν ὁ 'Anελλῆς Ουτως ἐκπλαγῆναι θεασα/ιενος κ. λ. Narraveratne Apelles νησἐνὶ in libro aliquo, non quid sensisset, sed in quae verba erupisset Ceteri neque scripta ulla Apellis significant et hoc ipsum tanquam ab aliis de eo traditum narrant AElian. v. h. XΙΙ. 41, Plinius h. n. XXXV. 79, 80 . Tollendum φηοίν,
oratioque sic interpungenda: ἐπια γαρ ἔτεσι Ουντελέσαι λέγεται et ην γραφὶην ὀ Πρωτογένης, και O 'Aπελλῆς
Lusum, quo Demetrius incommodum urbis situm significabat, ab instrumento ductum suspicor, quod apud Lu-eianum Lexiph. 4ὶ ἡ πολος appellatur, ad 80lis situm indicandum pertinenti, ut παρά et ν'o λ o ν intellegatur, non apto ad solem et caeli regionem.
λαφυγεῖν ἐκεiνον, ο ἐ/tQανάτο. Ipse δράν ῆιιελλε, non quod a scelere abhorreret. sed verens, ne alter cavendo vitaret scelus, quod meditabatur. Tot o sic Plutarchus Arat. c. 31 et, ut videor meminisse. alibi. Ibd. 39: ἔδοξεν ηαiωe κεχρῆoθαι καὶ μολιστα διά Πίσιν ' ἐλων γάρ αετον ουδὸν κaκόν ἐποίηGεν, αλλά καὶ κ . v. a. Scrib.: καὶ μάλιστα Πίσιδι. Ibd. 50 exu. scribendum, sublata interpolatione: καὶ παρ' avτου τινες δμως ἐπεφοίτων του Σελε κουκο3Mζοντες ἐπιεικεὶς λογους. Vulgo: ἐnι potetωντες ἀno ἔου Σελευκου ηκον. Non attenderat . qui interpolavit παρ' αυτου . . . goυ Σελεt κου cohaerere. Nomen Seleuci nullo pacto abesse potesti Diuitiaco by Corale
620쪽
Anton. c. 86: ουτω γάρ Κλεοπάτραν κελευσαι,
θηρίον. Nondum agitur de serpente corpus petenti neque ea Cleopatram nesciam m0mordit, sed brachium praebentem ipsam, ni statim dicitur. Tollendum τω σωιιατι, ut haec sit sententia: Sie enim Cleopatram iussisse, ut δε quoque inseia Ureretur bestia. Nolebat ante scire, quando et quomodo ventura esset )fompar. Dem. et Ant. c. b: Λημήτριον δὲ πολλοὶ λι-
κνευδεὶς citet cie ipse fingebat, qu0modo ἀδικηθεὶe aecusabat Θ Neque αμυνεσθαι diei potest, qui ipso άδικεI. Debebat etiam esso ἀδικουνrα. Hic quoque certa tons-
ad λα Πρυνομιενον pertineati iVitium sensit etiam Sinunigius. Ibd. 31 de epistola Dionysii ad Dionem : καὶ το