장음표시 사용
721쪽
κ. τ. a. Excidit verbum ἐρῶ aut aut simile, quo suppleto sic scribendum est: ἐπὶ μουσικῆ ἐρω, οσων εἰκονας ἀνέθεσαν ' Θάιιυριν /ιεν κ. τ. λ. Auditur με
Ibd. 30, 10: ανατρέπουσι τον κίονα καὶ κατεάγητε υα αυτου πεσουσα ἡ θηκη καὶ εHεν κ. τ. λ Apertissime sententia p0Stulat: πεσοντος.
Lib. X, 2, b: ἐκράτησε γὰρ Φίλιππος τῆς συμβολῆς. Imo: τη συμβολῆ. Vid. p. 67 n. Ibd. 30, 8: και η κομη πολλὴ μὲν ἐπὶ τῆς κεφαλης, πολλὴ δε αυ - και ἐν τore γενείοις. Scrib.: πολιῆ fiaν . . . πολιη M. Hoc demum aptum ad senis
eaeei miserabilem speciem. C. 3l, 7 in τῶν μονων latet nomen proprium urbis aut regionis. Philostrati, insulsi scriptoris, cuius oratio ex insipiis rhetorum artificiis assectataque elegantia et novitate plebeia mixta est, vitas 80phistarum legi et Ap0llonii vitam, non simplici et credula superstiti0ne scriptam, sed ad ostentationem inanem e0mpositam. Nec temp0ris multum nee operae in tali seriptore ponendam putanti tamen, cum
instrumentoque a Kaysero e0llecto uterer, haec, quae infra ponam, in mentem venerunt ad orationis emendationem spectantia.
οἱ τιραννοι), ηττον μὲν ἀποκτενοέοιν, ηττον δε δρά-οονται τε καὶ ἀρπάσονται. Ut mediam in δρῶν futuri formam prorsus Graecis inusitatam feramus, tamen δρῶν
per se nihil significat, quod inter ἀποκτείνειν et ἄρπάζειν interponi possit. Scrib.: δράξοντ αι, doli. vit. Apoll. I, 21, 2: Ono τα βουλει δράττεσθαι) et II, 40, 3 τῶν
722쪽
του Βάρον ἐπιστολὴ εἰρη/μνων. Lib. ΙΙ, i, I 0: καὶ περίπλουν aταδίων καὶ εἰκοσι θαλατgης ξυνελεὶν μηκη. Non puto dici potuissens a Philostrato quidem, ξυνελεὶν περίπλουν, sed addendam praep0siti0nem: ἐς περίπλουν. Quod quis διέκπλουν exspectet, περίπλουν eodem modo Philostratus dixit vit. Moll. IV, 24. Iam Kayserus. lΙM. b, 17: αντεφεστia ooν με. Et hic et apud Platonem Timaei p. 17 B pro ἀντεφεστιαν aut άντα p-εστιῶν restituendum puto ἀνθεστιάν. Ibd. 8, b in solis ad stellas verbis): σοὶ μὲν ἄρκτον ὐδω ιι, sοὶ δὲ μεsημβρίαν, σοὶ δὲ ἐσπέραν, παντες δὲ ἐν νυκτι, πάντες, ὁταν ἐγώ μη βλέπωμαι. Desiderari aliquid ad πάντες δὲ manifestum est; id apte sic ellieitur:
723쪽
Vit. ΑγlIonii lib. I, 14, 2: πολλα δὲ προς
ΙM. 17 scrib.: ουν εἰρωνευομένου τις ἡ κουσεν ἡ
si opus, Plutarchi Cimon. c. 13, Strab. V p. 245. Lib. II, 12 scrib.: εDαι γὼρ δὴ των προς 'Aλέξανδρον μεμαχηριμων, sublato, quod pravo casu additum
Lib. IV, 18, 1: τά δὲ 'μιδαυρια ... δευρο ιυεὶν Ἀθηναίοις πάτριδεν ἐπι θυσία δευτέρα. Nihil est λῆρο, et aut δευτερον scribendum aut novo verbo δευτε--
724쪽
Ibd. 10, 6 scribendum: υπιχεσθαι δὲ καὶ Oνειράτων o νεως pro οψεις, et c. I l. l0: οκρίβαντος τους υΠοκριτάς ἐπεβίβα Οεν pro ἐνεβιβα Οεν ut ε Πι- βαι νω cum genetivo ponitur de possessione apud poetas et inferioris aetatis scriptores. Ibd. 16, b scrib.: ου τε γάρ ἡ νεότ ne ci πελατέα του τι καὶ αυτον βελτιον - αν του γηρως. eo dices totidem litteris: ci πελατια tot τι καὶ, unde in editis
Ibd. 25, 3 e eodicibus inter γαμετή et ei δὲ interponendum ataa, eo gignifieatu, quo ceteri ἔφη ponunt: adsenma est, αἱ ν-
725쪽
Lib. VIII, 7, 4 tollendum γαμοι. Eodem eap. ο 6
φαντε'ο ταυτας Deinde si 37: Νέρωνά ta, ἐφ φ proia νὶ ηρξαν, cui in Muperio ouoce erunt. Paulo post g 39, ubi est: ἀπελήφθη δὲ καὶ eno θυρωρων Πολλακις, pro Verbo inepto alii codices habent ἀπελε νθη, ex quo emici debet ἀπειλνηθη. voce Herodotea pro άπελάθη posita. Deinde A bl o οφ ω τ . ρ εο ν se ακροα et ην εἱργαομαρ Scribendum pro σοφωτερον. Postremo si b2 codicta habent: καὶ ὀι ἐν ξί poe in ἐ/ιέ οοι dio Βοιν, ἐγω δὲ Ουν, pro qu0K serus posuit: ἐγω δὲ ἴλογον. Scribendum erat: ἐγώ en ους ut me audias, faciens . Dioptenis Laertii, scriptaris neque iudicio neque diligentia commendati, alia legi carptim et celeriter, cum aliunde, maximeque a Cicerone, eo essem delatus et deductus, alia continuo tenore, ita ut quaedam corrigerem in oratione a librariis permalo habita neque sic ad codices exacta, ut, quid in iis sit, sciamus. Eas emendationes hic subiiciam. Usus sum Huebneri et Cobeti exemplis, inspexi etiam Meisomii. λὶ Lib. II 9 34: εἰ μεν γάρ εὼν μιότριοι, ου περιενεχθεὶεν ἄν. Scribendum: si ἐτριοι, ριετρίως sυ Περι ενεχθε ἐεν αν. Quid sit sWι περιφέρεοθαι, dixi ad Pi tarchi Pericl. c. b p. bi 3.
ουνασκε ἐν α υτὴν pro ουνασκων αυτηνὶ et περοπτικὴν Non repeto, quae de Diogenis aliquot laesa in oommentariis Ciceronianis posui. Diuitiaco by Corale
726쪽
quod ab ἐνιανάγις regatur et cui Me0mm0detur participium patet. Scribendum est: κῶν κατωρείδα αρ ora ira του- Οαν ἐδεως ἐπανάγχν. Quemadm0dum Staiei dicebant virtutem iam inesse totam in digito ορυῶς protendendo. sic Aristippus voluptatem, si quis vel minimam rem ηδεως faeo ret, velut κατωμiδα humero delabentem iucunde retraheret. Ibd. 92 scribendum: τά τε πάθη καταληnet ά ελε
727쪽
ιιιων. Nihil ad rem demonstrandam pertinet περιφέρειν αργ., Sed περιαγείρειν, ut etiam meis ando eolligeret. i. ad VII, 12. I . 2l: αλλα καὶ ιιεχρι αναπνοῆς ἐξωμοιωοθηνάλλήλοιν καὶ θανοντε τῆς Ουτῆς ταφῆς ἐκοινωνείτην. Imo: /ιεχρι ά non νοῆς.ΙM. 2is: τεταρτος ἁδελφος ήν, ων εἶχε δυο μὲν ο/ton ατρίους, δυο δὲ ο/ιομητρiους. Itaque ipse quintus erat, si Graece sic diceretur. Scribendum: ην, quo tuor fratrea hubem, quod compositum alibi non
reperitur. Ιω. 41: ἐφ ω καὶ προς τους κωμασαντας εμε ναυτος ιι ἐν θελειν ἀνoἐξαι, ἐκεινον δε διακωλυειν. Imo:
Lib V k l: καὶ συνεβιω P μυντμ-Mακε νων βασιλεὶ ἰατροί καὶ τiλου χρείμ. Mutine Nicomachus medico et amico eumque Amyntas ei praestitit 8 Scribendum: ἐν ἰατρου καὶ φiλου χωρ g.
728쪽
Omittitur vulgo ἄλλων, mirificeque verba vertuntur. Eadem lsi cobedis λεγουσι pro λεγοσπα non e codicibus Sumpsit, scribendum potius est: κατηγορο . . . λέγον Tες. Ibd. 64 et 65 sic scribendum et verba coniungenda sunt: ἄντιπεπονθοτα δέ ἐoτιν ἐν τοiς ἐπ τ οις, α υ ιαῶντα ἐνεργ ιιατά ἐoet ιν, quin, Pa iva te minatione eum Mnt, actiones sunt significant).ΙM. 68 pro διαφορου/ι ἐνου. qu0d nihil h. l. est, ter restituendum διαπορουρι ἐνου, de quo dubitatur. IM. 93: τὴν δὲ ριεγαλο νυχίαν ἐπιστη/ιγ ν ῆ ἐξιν
τε καὶ σπουδαίων. Permire dicuntur res simul prosperae et improsperae accidero hoc enim verba significanti; quanquam omnino improspera et prospera non dicuntur φαυλα καὶ σnουδαια. Scribendum est, sublato mondo. quod aecommodatio genuit: τῶν Ουμβαινοπιων κοινy φαυλοις τε καὶ on ΟυδαίO ις, gua malis et bonis aeque accidunt, ita ut a virtute et vitio, bono et malo, seiuncta siui. Seneca de vii. beat. II, 6: mirari aut indigne ferre ea, quae tam
bonis areidunt quam malis, morbo3 dico, funera cet. Ιbd. 113: ιιiose δέ ἐστιν ἐπιθυ/itia τις Tot κακως εIναί τινι ιιετά προκοπῆς τινος καὶ παρατάοεως. Longe ) ο 76 si vere se ibitnr, significatur Diogenis liber inscriptus τὼ
πλατος. Nam neque ἐν τω πλαtει idem est atque ἐν πλατει, neque λέγομεν pro ἐροομεν dicitur, neque, qui rei traetationem abrumpit, dicere potest se copi s de ea re diecto aut dilaturam
nisi addito αλλοθι aut alia loes significatioue. Diuitiaco by Corale
729쪽
Lib. V. hinc semota Stoicorum προκοπη. apta προσκοnη ea,
quae apud inferiores dieitur a usosκοπιειν. Tum φιλονεικία definiri debet ἐπιθυμία et ις π ερια ιρέσεως, non Περὶ αἱρεοεως, quae ἐπιθυμία non est. Amorem desinitum eMe puto Dra θυ/ειαν τινα ωσπερ σπουδα iου proohχὶ περὶ onoυδαίους); neque enim definiri potest ex iis, circa qu0s non sit, et longe alio pertinent, quae subiiciuntur: ἐστι γάρ φιλοποιοῦας διά κάλλος ἐμφαι, - μενον sui onoυδαὶος Videatur is, in qu0 ἐμφαινεται .IM. 127 scr. : καὶ αυτην δι αυτην αἱρενην ει ναι v. καὶ αυτην δὲ αἱρ. .nd. 164: o δέ τις /ιουσικος ' σθηναὶος, τέταρτος ποι vet e. Imo: ὀ δὲ τρίτος μουσ.
Ibd. 186. Omissis tribus verbis propter duo bis posita, coniunctio quoque abiecta formaque pravi syllogismi
eadem causa natam lacunam in libro X g 13b explebo, antequam a Di0gene discedam. Nam ibi sic scribitur: βέλτιον γάρ του κριθὲν ἐν ταic πραξεσι καλως Oρθωθῆναι διά εαυτην, scribi autem debet: βέλτιον γάρ τὰ κριθὲν καλως ἐν ταiς Πράξεσι ιι η ορθωθῆναι ἡτο κριθὲν ριν, καλῶς ὀρθωθῆναι διά τυχην. Omissis mediis etiam alterum καλως sublatum est. Ioannis Stobaeensis, quem Stobaeum appellare consuevimus, eelegarum ethlearum eas partes, quae ad decreta sectarum cognoscenda pertinent, non indiligenter olim legi. cum in Ciceronis libris de philos0phia versabar, locosque aliquot in commentariis ad Ciceronem de finibus eme davi, quas emendationes sere Melaetius adtatavit; supe sunt illo tempore annotatae hae.
730쪽
Ρ. 218 restituendum e codicibus: υλλ' o υχὶ Heven εἴγε, Μein. ουν εἰ) τὀ χνευδος ἐσι Iove qui e caτινουχὶ δὲ καὶ οἱ διεκνευ νιενοι ἐπ Ione εἰσὶ διερ)ευομένο/.Ιncidit Ioannes aut potius is, quem sequitur, in eam so mam, qua Latini in Gniunctionis negatione utuntur de qua dixi adolescens in emendati. in Ciceronis Academ. et
de legibus p. 1563: non omne mendaeium inque mendacium est et non omnes derepti inque decepti arunt est. Cic. de divin. I, 83, II, 1023. Oraece usitatius esset: ουχι τὰ μὲν ψευδος ἐπ' ἴσης v. ἐ., Di δὲ διε νευομένοι Ουκ ἐπισης εἰσὶ δ. Non posse coniungi alterius affirmationem cumiaterins negations significatur, itaque, si alterum affirmetur etiam alterum affirmandum esse. Ad Graecam formam Dannes scripsit paulo post p. 220: ἔτι ουχὶ κατορ- μὸν με ζον καὶ ' ἔλαττον οι γέγνεσθαι, δειαρτημα δὲ ιιεέον - ἔλαττον riγνεσθαι. ubi Heereninsos ante alterum γίγνεσθαι interposuit, in codicum scriptura, opinor, aberrans; hie enim utrumque negandum esse signisseatur.' 300 s codicibus scribendum: οἷον, φησιν o Θεόφραστος,, ἐν ταῖς ἐντυχέαις οδ ριὲν πολλὰ διελθων καἰ μακρως ἀδολεσχήσας, οδὶ δὲ ὀλίγα μὲν ουδὲ τἀναγκαiα, οὐδετος δὲ αλἀ, α ελι, τον καιρον ἔλαβεν V. ριο τὸνκ. g. . Non semper eodem modo τὸν καιρόν λαμβάνεσθαι
μένων, πολιεικῶν δὲ καὶ τῶν ἄλλων οὐχ ἐττον καὶ τὰ τά ἱερὰ τῶν θεων ἐν τοω ἐπιφανεστάτοις ἱδρυοθαι τόποις κ. v. λ. Novum superioribus adiungitur prudentiae civilis genus.