장음표시 사용
701쪽
Ibd. 36: Καίτοι ου γάρ ἄν φαέ 7ς κ. z. λ. Prorsus prave coacervantur particulae; rectum erit: καίτοι Ουκ ἀν φαίης.Ιbd. 37: oio ς καὶ πραγιμιοι χρήsασθαι ἄν, εἰ ἐπε- et ρα Πείη, καὶ γνωμην στρατιωτικην, ἀλλά μετά τῆς πολιτικῆς. και ἐμπειρῖαν στρατηγικὴν εχων, καὶ νὴ L ακαι ἐν GτρατOniδω γεγονως Ποτε κ. e. λ. Revocanda primum negatio, quae p0st γνώμην facillime excidit: καὶ γνωμικὸν μη στρατιωzικνῖν, non gregarii militis. Deinde alterum mendum arguit verborum ordo debebat enim scribi καὶ στρατ ιγικὴν ἐμπειρίαν - , sed magis ip8a res; nam in eo discipulo sμαθητὴ), de quo agitur, usus imperatorius neque postula i poterat, neque eum postulari cetera ostendunt; requiritur γνωμη μετὰ τῆς πολιτικῆς καὶ GTρατηγικ' , animul λper tortua et seri . Tollendum igitur ἐμ Πειρίαν, prave additum, cum non animMlverteretur, audiri γνο μην. C. 45 in his: τω νειὸν κάλλει τῶν
quamvis reclamantibus codicibus, ιι , quod ante ξενiγυοα excidit post νη. Ex ιιηδέ sumi negatio in hac amrmativi et negativi membri copulati0ne null0 pacto p0test. Ibd. 51 scriptum ad hanc formam olim fuit: ου γάρ
702쪽
habent codicos optimi ABF). Tum, quod sequitur:
ἄξιον δέ τινα Mi ζητῆσαι δη/ιιον ἄλλον /ιετά τὴν ου φοράν, μηδὲ την αυzην κερδωνειν, neque per se ἄλλον aut μετά τ. a. recto dicuntur nequo cum altero membro congruunt; scribendum videtur: ἄλλο e of ν τε τὴν συνι φοράν μηδὲ την αυτην κερδαίνειν.
IM. I 2 subi iuro eadem poena assici dicitur, qui icaedem ipse perpetraverit et qui eam fieri co0gerit aut ad-
703쪽
Lib. V. iuverit): ου γαρ η βουλετο του Πεπραγ/ νου Isον γίγνε-oθαι eo et 1ς ἀδείας. Subest: ου γαρ η βουλε et O gου et an επραγ/ιενου ἔσον γίγνεται et ὀ τῆς is δικίας hoc ecod. F): voluntatis elua quod voluiti et facti seque magna est iniuria seaque punitur). De extremo vocabulo dubito.
etie ket ιάοαto; Non iniuria lenoni saeta luxuri0sum adolescentem arguebat, Sed p0tius lenonis usus et res cum eo actae; nimis infinitum illud τίς se α Οατο. Scribendum et interpungendum ita: τίς csωet α; et ἐς Πορνοβοοκος; υβρ is σαι τις ριιάοαeto; De e. 17 dictum p. 24. Ibd. 30 de causis furoris): Dio ν νίοις ριεν Πλῆθος, γέροντας δὲ καὶ διαβολὴ ἄκαιρος καὶ Oργὴ υλογος κ. T. λ. Quam perversum sit πλῆθος, Si quis non per se Sentit videat, quid Gesnerus in interpretando addere c0gatur. Videtur subesse: Οἰον νέους μὲν γῆθος Fid. am0r. c. 9, Uut. Agesil. c. 29, cet. . Phalarid. I c. 9 nam in c. 4 διασπασεσθαι ἡ Πείλουν pro διαonάοαοθαι vix mentione dignumὶ nulla est
704쪽
Nam qui ipse iniuste perit, simul insidiantem servat in quo nulla iniuria est . Seriptum fuerat sere sic: η αυτον
GTαTae κ. T. i. Quae sequuntur, ad Italiam nihil pertinent; et err0rem arguit /Ων. Scriptum fuerat ad hanc formam: ταὐτα καὶ τά τοιαsτα, οἱ κοι δ' ἄλλα τοι -
Ibd.. b8: καὶ νομισ/ta καινόν κόεναι ἐγκεχαραγ/ι ἐνον ιδε et os Γλυκωος, κατὰ θάτερti δε ' Αλεξάνδρου. Scrib.: ἐγκεχαραγιιένου. Rectum est ἐγκεχαραγιι ἐνος Γλύκωνα, pravum Γλύκωνος. De saltatione c. 2 sic interpungenda oratio est: ἄλλων οντων ἀκουο/εάτων καὶ θεα taetων onDυδαίων, εἰ
705쪽
Lib. V. Ibd. 34 seribendum: οι δὲ γαρ . . . τὰ Φρυγιον
σφοδρά καὶ καιιατηρἀ πηδ διατα, καὶ νυν ετι σαωαγροικίαις ἐπιπολαζον, υπ άγνοίας παρελιπον. Vulgo scribitur ἐπιπολαζοντα πηδήματα) ridicule. Trita αγροικίαις est rure, apud rustie , usu apud huius aetatis scriptores non infrequenti. Ιbd. 65: οἶδε codex L OIδενὶ γάρ καὶ ἐν ἐκείνοις ριαλλον ἐπαινουμενο τω ἐοικέναι τοὶς υποκειμένοις προσωποις. Neque Veschenarii coniectura συνοιδεὶ nequo aliorum oratio sententiave recta essicitur. Error natus est ex litteris male constatis; scribi enim tabet: Ουδὸν γάρ καὶ ἐν ἐκεlνοις μαλλον ἐπαινουμεν ῆ τὰ ἐοικεναε
πάσιν αυτὰ ἐξαγορευσειν. Imo: ἐξαγορευο ει. Variari in hac orationis forma n0n poterat. Imaon. o. 6 scrib.: Tῆς ἡλικίας δὲ τὰ ιιέτρον 7-λίκον ἄν γενυιτο; κατά τὴν ἐν Κνίδω ἐκεiνην /ιάλιστα. Vulgo: μέτρον, ηλίκον ἄν γένοιτο κατά τὴν
Ibd. 7 Lycini nomen ponendum est ante verba: κινδυνευερ του μεγίoτου ετι ήμὶν προσδεῖν et his sequentia continuanda. Concedit Lycinus aliquid dessse et id replere aggreditur. Non recte Dind. καί addidit. Ita. II: αρετῆ καὶ σωφροoυνη καὶ ἐπιεικία . . . καὶ τota αλλοις, ouo σα ταυτης ἔρος ἐστίν. Ineptum ορορ. Fortasse scriptum stlit: onoσα ταυτης χορός ἐστιν virtutis . Nimis audacter Dindoctus: οnοσα νιγενχῆς κόσμος ἐστίν.
706쪽
latet infinitivus, a quo pendeat τosαντα καλλη, quod cum ἀποτελεῖν coniungi nequit. Scribendum videtur: ήιτονγορ δη τουeto γραφικὸν Ουνε ιλελ ν εἰς οῦν κάλλη
νησας ανατείνασθαι ἄν α2τῶ ἐναντιας τάς χεἰρας.
Respondet ipse sibi. Recis stisnerus vertit.) in Toxar. c. 1 : Ου ιιην ἀλλὰ καὶ προς τους ζωντας
Dindoctus πράξειν, εἰ /ι. των ἀρίστων τι/-3ιεν, minus apte et maiore molimini. Ibd. 9 transponenda partienta καί, deinde delenda: EI μὲν καὶ τα ἄλλα ηριεὶς et ιυν ' Ελληνων δικαιοτεροι καὶ τὰ προς τους γονέας ὀπιεότεροί ἐροιεν. Vulgo: καὶ δικαιοτεροι τό Πρ. g. r. -ὶ δοιώτεροι ἐ.3 Etiam e. 150κανον δε καὶ τουτο βλά κα εραστὴν προσεκπυρωοαι sententia postulat: ἱκανὴν δὲ τουτο καὶ βλάκα ἐραστὴν Πρ., vel segnem. Priorem correetionem Behherus praecepit. J
C. 20 post ova o πως non diso) excidit aliquid. Ibidem indignor, ut in similibus non raro, ne commemorari quidem facillimam et certissimam Gueti emendationem: κοῶτον, Ag- ζῶον καὶ δροπικον pro in s ιεν . . . pia ). Diuitiaco by Corale
707쪽
Lib. V. ΙM. is: ετι κ&ι σπείρας τινάς ἐπισυρο/tενους, ιος
τὀ ροθιον ἐπιδέχεσθαι της Ορ3Dῆς. Et ipsum verbum ἐπιδεχεσθαι de exeipiendo et avertendo impetu aestus pravum est et pravissimum ἐαιδεχεσθαι τὰ ροθιον τῆς ὀρινῆς pro eo, qu0d est, ὀρ/ιην του ροθίου . Scribendum: ως τὀ ρόθιον ἐπεχεσθαι νῆς ὀρμῆe , cratua impetu
Sie hoc dicitur, quasi alius sit amicus, alius Meneerates sto non idem. Scrib.: άφορα δὲ ἐς τον φίλον, καὶ et ὀν --
θικὰ ἐξετ ασθεν tu, cum Scythicis compararia. Ibd. 39: καὶ τάς σκηνάς διλ ρπαζον καὶ τὼς ἀμάξας κατελα ιβάνονἔο . . . καὶ ἐν ὀφθαλ/toις ηιεων Hyρ ζοντες τάς παλλακίδας κώὶ τὰς γυναiκας. Scrib.: υβριζον.
Ibd. 6I O homine aegrum a domo ardenti esserente r
De o. 60 dictum p. III. Jovis eonsulati c. 7 vix fieri potest, ut non scribendum sit: εἴγε τους /ιἐν κἄν ὀ θάνατος εἰς ἐλευθερίαν ἀνελοιτο pro ἀφεiλετο de eo, quod fieri possit. Jovis tragoedi c. 2I: Eυρυσθευς, ἀνὴρ ορχαῖος καὶ προνοητικός. Laudatur Eurystheus, qui curam suac perit a Iove neglectam; υρχαιοτητι in hae laude nullus locus. Scriptum fuerat: άνηρ άρχικος καὶ προνοητικος.
708쪽
θαγόρου μνορβος γένοιτο. Neque imperativo recte additur daretu neque gallus Micyllum scire iubet, sed ex iis, quae dixit, opinatur eum scire. Scribendum: OIoθα
requiri Dind0rsus sonsit scripsitque o Di his ε. Malim:
709쪽
Lib. v. το γενειον Osιοίους ἐμιο i . . . p Ridicule illa τους Ουναμα
no .ior se, quae nullam habitus proprietatem signifieant interponuntur ceteris. Scribendum: τους se/ιναναβόλους. In Severa et modesta compositione tῆς ἀναβολῆe magna pars decoris et gravitatis erat. Vocabulum novum apis fictum et compositum est. Ibd. 20 tollendum interpretamentum ν δ osse νους, quo sine copula post κα et u νενευκoetuc inserto frangitur omnino
contrari0rum Vis χοιρων κατοι νενευκOTας ζῆν . . . ἐλευθερους φιλοοον εἶν). , , cap. 10 recte Dindorsus ab apertissima interpolatione codicum nuper adhibitorum Gortieeusis aliorumque): οὐ κατ άξίαν
τιμωσί με rediit ad superiorum editionum scripturam a codice Marciano n. 434 s Sommerbrodi. p. 81ὶ confirmatam: ου κατ' ἀξίαν πραττω, indicium veritatis iaciente spraeterquam quod hoe illi substituere nemini in mentem venire poterat, illud huie laetie klicui in etiam eo, quod sequitur. ἀπωσάμενος, quod interpolator simul in ἀπωσάμενον mutare oblitus est. Sed hoc
perspecto revocanda non minus erat, eodem codice auctore, editionum superiorum scripturae 3: καὶ μάυστα ὁποσαι δικαι ταῖς ἐπιστημαις καὶ τεaναις ποος ἀνθρωπους τινὰς συνεστησαν,
ubi nunc sine sensu editur: τας ἐπιστημας καὶ Iudicia illa artium contra quosdam homines e. 13 et 14 redeunt. Etiam c. 8 revocandum: spro ἔτι) γὰρ αυτους μετέβαπτενη φιλοσοφlα παραλαβουσα, ὁποσοι μὲν ἐς κόρον cod. Α occultato mendo: ὁπόσοι μὲν ουν ἐς κὶ ἔπιον τῆς βαφῆς, χρηστοὶ
. . . ἀπετελέσθοσαν. Bevocanda porro c. 9: τον . . .
γα et c. II: wτερδιατεινομένων καὶ μεγάλα t pro αμαὶ λέγειν ἐθελεντων et c. 14: εἰ καὶ νεαρον pro εἰ καὶ μη παλαιον et e. 14 ubi Iambitetius et Dindonius correctionem in uno eodies Gortie. supra scriptam secuti sunt : 'Pητορικὴ κακώσεως τον Συρον, Βιὰλογος τὰν αυτὸν υβρεως auditur γράφεται .Nam e. 28 iam Dindorsus revocavit: μικρὰ δὲ καὶ κομματικα ἐρωτήματα pro ineptissimo κωμικά, quod Iacobilatus e codd. A
710쪽
De parasito c. 2: Καὶ /ιαν ἐκεiνo stoe o κοποῶντι προο οται γέλως παμπολυς. Ut barbaram est nooοi αι ita non sane usitatum προωθεὶν γελωτα, in utr0que autem perversum perfectum tempus; neque enim Tychiades se risiim absolvisse significat, sed ridere, quoties h0c eonsideret. Seribendum videtur: παρίοταται. iΤum Isau ομεν malim. Ibd. 4 scribendum: εἰ συναλι, ο κοπωριεν, και ὀπερὶ αυτῆς λογος. υλλα μνοῦ, καθαΠερ αἱ Πον Isti ι χ 'θαι διακρουό/ιεναι. οαθρόν υποφθεγγεται. Vulgo edebatur διακρουο/ιεναι si i ta Ποφθεγγηται, prave interposito /ι mi coniunctivo non serendo. Longius aberrat cod. A cum aliis initio sumpto ab accomm0datione ad proximum αποφθεγ- γωνetu ). Praep08iti0nem verbi correxit Behherus.
λα/ιβάνουσι. Imo: βραδέως απολ. Hoc ipso illis snam parasitus praefert. Ibd. 21 et 22 verba inter personas sic describenda sunt, ut gloriose argumentanti parasito eontinuentur haec: ID M; ΟυI . . . δοκουσι; et Tychiades adsentiatur: Πῶργάρ ου; dein iterum parasitus interroget, Tychiades respondeat: Ουκ ἐχω λέγειν.Ιbd. 28 seribendum: νιλοnοφίαν δε τις ἄν ανάοχοιτο si /ω αν εἶναι καὶ συρι φωνον αυτὴν ἐαυτῆι άλλον τῶν οργόνων; sublato ιιι δἐ inter καὶ et Οιιι