장음표시 사용
691쪽
quae hic interdum sub tigri specie latent, interdum molestius offendunt, tollenda aut saltem detegenda ita multum auxilii attulerunt codices interdum non leviter discrepantes. ΑRus etiam multis locis dubitari posse videtur, satisne caute eorum. quos dixi, codicum fidem et auctoritatem nuper editores secuti sint, quos interpolationem non exiguam pa880s suspic0r. ΕXempla quaedam ex uno libro, bis accusato, p0nam insta.) Sed neque haec perscrutari potui et ipse coniectura ea tantum attigi ,- quae non nimis diu i, hoc campo morans expedire p0teram, multa tristi aut dubio signo notata praetermittens. Usus eram Iacobilati exemplo; itaque adhibito p0stea Dindorsano a. 18bd) non pauca lallenda fuerunt, quae ille praeceperat praeter ea, quae iam Behherus emendarat pluraque et maiora Cobetu8. Epist. ad Nigrinum: .l χό/ιην αν τῶ γελοίω. Imo:
Aliena contemptus significatio scribendumque manifesto: φθονε ἐν αυτῶν. Sed quid lateat in ουδὲ κατα s- nam ne ουδὲ γάρ ουδε quidem ferri potest - , nescio.
Nihil est quod videntur pro accipere; codices of δεὶν. Videtur subesse, etsi litterarum vestigiis
non proximum est: τολο μὲν νηστευε ιν οἱ N. κ.
Ibd. 34 scribendum: εἰ oτοματος ιιἐν ἀλλοτρίου
692쪽
iunguntur participio προυλinoντες tanquam ei subiuncta; neque apto dρ minoribus γνωρίζονtες. προσβλiποντες subiicitur ποθεν γάρ, quod adiungendum erat maioribus
quae minus exspectari posse significatur. Scribendum Videtur: ουδὲ προσβλλοντες, πο ν γε ῆ ἐπικουρουντες η ἐπιδιδοντες ἐν τῶ μέρεις nedum omi adiuvantea aut subvenient . CD. Prometh. c. 12; muta chus de lacie in orbe lunae c. 23, 7: ποθεν γε την σελήνην δυναἔον ἐστιν κ . e. i. e. s pro ηὐανάκτει scribendum puto ἀγανακτε i.
Φὶ c. 7 prorsus eodem modo, quo Dindoreus . voces transpositas in suam sedem redegeram, sed reliqua parcius et lenius mutaveram Sie: μέχρι μὲν γαρ ouγοις ἐπεχειρει, τετταο et καὶ illaec Tecte add. Halmius, τετταράκοντα λεγον pro 1ἐγειν, Dind. λεγειν αξιο- , ἔτι δε exim ρον καὶ τὰ δμοια ἐπισπώμενον, συνηθ ει α ωμην ἰδέα ταυτὶ λέΠιν Dind. συνήθειαν ωμην, eeteris omissis).
693쪽
Οου ἀναοκολοπισθῆνaι; . Nihil aliud esso misereri Me eurius dicit nisi ipsum velle cruei amo. Dindortius prorsus sustulit et ὀ κατελ., non recte. Ibd. 12: οετε δὲ βωμοὶ θεων ῆ ναοι noθεν δεαγαλμια η ξόανον ῆ τι ἄλλο τοιοότον; Iacobicitus: ποθεν δες - αγαλιια, Dindoctus: ουτ' ἀγάλ/ιατα ηξοανα. Scribendum e cod. B nulla littera mutata:
ιι - ενα; Vid. ad Timon. c. 8. Sed pro ουτε δὲ ponendum videtur: ουδε βωμοί, nisi pro altero ουτε subiit
Ibd. 13, 2 s cod. F suesserbytano scrib.: Ου pro Li) λεγεις, ἔτι σου τὰ ἐγκαυματα ἰασα/ιην. Queritur Esculapius sileri ab Hercule suum beneficium. Ibd. 22 exu. Recte distributis peramarum partibus ut fit iam in duobus eodicibus et apud Dindoinum, scribendum : 'νιε te μεν εἰδωμεν pro ιδωμεν ταυτα ' καὶ προοιθί μοι . . . πατερα δε ορα /ιή καλεσης ριε ἀκουοντος τινος. Delendi quinque verba nulla minima causa est Diuitiaco by Corale
694쪽
e. i καί transponendum videtur: εἰ /ιῆ καὶ ζωντες v. ζωντες καὶ υδιεῖς. ΙM. 6, 3: καίτοι πολλοι-των ἐρω/ιμων. Eadem, qua Hemsterhusius, rati0ne motus των γεροντων scribendum opinor. Ibd. 13, 1: o/ιοια ferri n0n posse, Hemsterhusius demonstravit. Fuit: Καὶ μην καὶ περὶ νῆς 'in ιπιαδος δε σθ' o Iα ἐλέγετο. Ibd. I b, 2 scribi debet: εἰ καὶ ore glaλιστα Oι ανωρα Φωδ Οουσι διεγα ' νεκρῶν δὲ ο/ιoeti/ιία, κ. z. λ. alta voce). Editur ρα νωδ ooυοι ' μετά νεκρῶν δὲ, praepositione non recte posita. 2I, 1 quod eiecta interpolatione e codi-eibus Dindoctus restituit: ἐλκει άτρinetω τω Προο φπροσίεsθαι τον θανατον, rectum tamen non est, quoniam non da morte admittenda agitur, sed de Socrate ad introitum mortis et inferorum accedente. Itaque necessario scribitur προοι ἐναι scir. quae sequuntur: ἐnεὶ δὲ κατέκυ- νεν ει σω του χάσ/tατος . Cum προοιεναι conflatus videturi ut προοίεσθαι nasceretur in alter infinitivus a &κων, quod sequitur, pendens et τόν θάνατον regens.
Ita. 26, 1: Ου γόρ ἐν τω ἀεὶ, ἀλλ' ἐν τω /ιεταοχεινολως τὀ τερNνον ῆν. Neque /ιετασχεὶν solum ferri potest neque in /ιεταβάλλειν saetis mutari quod praeterea non recte de homine stilenis diceretur) neque ullo modo vitium minuitur addito 3 1 cum G. Hermanno. Ολως prorsus abundat. Scribendum: αλλ' ἐν τω ριετασχεὶν νεαλως. In reeenti participatione et Ductu posita oblectatio est.
695쪽
προσκαλωριεν κάκείνους, ῶς δίκην - OOχωUιν κ et. λ.' In Charone quoniam propriae, quae coniectura fiat, emendationis nihil ost, exempla tria ponam, in quibus mihi non recte ponderata codicum auctoritas videtur. Nam c. 9 puto eum Vindobet reliquis contra Gorticensem et Paris. retinendum fuisse: As καθελων τον Κροῖσον αρχοι απάντων tilli ut consilii et finis, non effectus significatio emineret. Nam optativum Lucianus in sententiis finalibus etiam post praesens aut futurum primariae sententiae tempus non minus quam coniunctivum subiicit particesae sive ἀς μη vid. , ut intra tres libellos subsistam, Char. e 1 ἐπανελθοιμ, 3ἔχοιμεν, 6 βλεποιμι. piseat. c. I 3 περιπατήσειε, 16 γένοιτο, 27 καταφρονοίη, 34 ἐπι- τηψευοιεν, 44 ἀντιποιοῖντο, 47 ἔχοις, Hermol. c. 13, 21, 30, M. 61, 64, 78, M) et οπως s v. o. Prometh. c. 19 οπως ἔχοιεν); in ῖνα hoc ut cum optativo post praesens aut futurum ponatur non fit apud Lucianum, fit apud Philostratum non raro, utrit. soph. II, 25, 1 et 26, 2. vit. Apon. II, 14, 5, V, 29, 3 et 32, 1 et 35, 5. Deinde e. 10 male e sortie. scriptum est
αυτος ἀξιοις pro παρα τὸ αὐτό, adiuta ad insum navigium; o. autem 14 e Vindob. scribendum: ἐν τοσουτω δὲ ἐκα ι o i a θω σ αν ἀφ' υψηλοτερου . . . καταπεσουμενοι pro ἐπαιρεσθων εος αν. Nam ως αν eum participio h. l. ferri
nullo modo potest. Diqiitreo by Gorale
696쪽
Non Ghaeret oratio. codices A B nsos λοπιιεν, ex quo
ληφθη. In cod. Marciano, Sommerbrodito teste, omittitur κύθ δοθη fortasse prave suppletum, cum post δοθὲν
Alia exempla sic positi τίθεσθαi τινι Hemsterhusius ad Thom. Mag. p. 443 ed. Bem. collegit e Libanio, Heliodoro, Synesio; nam antiqui tantum γνώ/ ὲν τίθεσθαί τινι habent.
Ibd. Ib: ἐς την απειρίαν των δρα si ενων ara Ooκων - τουοι, τεκμηριον ποιουμενοι vos /ιη παρ ἀλλω προτε- C. 9 απολογήσεσθαι ἡπολαμβάνω pro απολογήσασθαι restituendum esse, vix opus est dici. C. I 0 post haee: φοικε γὰρουκ ἄλογα ὁ g no προκαλεῖσθαι propter terminationis simili redinem exeidit alter infinitivus ante ἀρειον, quod nunc perverse abundat. Recte igitur deteriores eodices et editiones superiores δικάζεσθαι ἀξιων, nisi quod etiam κρίνεσθαι esse potuit. Diuitigod by Cooste
697쪽
Lib. V. ρόν σε δεδειπνηκέναι καὶ τὰ καινον εἶναι σοι το χειρο-
ακτρον τιθ0ι σοι. Extremum vocabulum o eodieibus eorrexit Dindoinus - edebatur enim τιθε/ιενο , eo pravius, quod ipsi convivae etὀ χειροι ακτρον asserebant -); sed nec oratio nec sententia recta efficitur nisi sublato ποιου- ιιενοι, quod constructi0ne n0n intellecta aecessit; coniunguntur enim: τεκ/ν ριον . . . τιθέ/tενοι καί, etiam . Ρaulo ante retinenda erat codicum seriptura: ἐπισκοπεIν,οπως . . . τῆν γυναῖκα, εἰ πολλάκις si forte , ἐκπεριωπης ἀποβλέwεις. nd. 27: 'HMως ν αν μοι δοκεω καὶ ποιητὴς γενέ- θcte . . . ῆ καν αλλου Ποιησαφος δυναoθαι αδειν Ρro αξίως, quod sane ineptam cantus laudem habsit, Dindoreus δεξίως. Sed ipsa sententia, qualis nunc consormata est, in verbo δυνασθαι evertitur; debebat enim esse: ηδίως αν διοι δοκεῖς αδειν. Scribendum: η καναλλου ποιησαντος δυναoθαι αδειν ἀξιο re, aut cupias optativus enim est . C. 26 miror etiam a Dindocto neglectam esse scitissimam Casauboni emendationem, τους αλλύντας ἐνειλουσιν pro τα ἄλλα ουνειλουοιν. Corrupto substantivo articulus servari nequibat.)Dd. 28: το μὲν γάρ λιμω συνοντα . . . φινPροχρiεσθαι καὶ στεφανουοθαι την κεφαλην, ηρθια καὶ γελοIον. Iure Κaenius haesit; scribendum: ει ρε/ια Icen. χρῆμαὶ παγγέλοιον. C. 30 e cω. Gorticensis scriptura: ἀχάριτος εἰμι και ἡ κιστα συμποτικος V. αχαριστος efficitur verum: ἄχαρίς τιρ εἰμι. C. 35 omittendum εἰ inter κἄν et τι, ut sit: χρη δὲ . . . καὶ ρ τορας εἶναι
Non minus miror, e. 4 neminem secutum esse eodi eum F MDiuitiaco by Corale
698쪽
ΙM. 16 seribendum: Ταχα δ' αν τινα ἐκπλ, ξειε τῶν prave recentissimi τῆς θ Gortie.) κατ' ὀρθὰν λογιο ιι υν v. λογισμονὶ καὶ Get ρατιωτων πληθος, οἱ μέν προωθουντες, οἱ δὲ ἐν τῆ ταξει τῆς Προσαγορευσεως μὴ ιιένοντες. Additum, qu0d οἱ /ιὰν ... οἱ δὲ ad πλῆθος appositione adiunctum n0n intellegebatur, in eodicibus ων inter πλῆθος et Οἱ, a ceteris patienter lateratum est, Dindoreo lacunae suspicionem obiecit.
Adverbium εναγχος et abundat s- nam πρωρον hoc sactum Lucianus iam dirid et incommodo Ι0co ponitur; γε
assimatur, talia narranti fidem habendam esse. Dindoctus temere delevit, quae sanare nequibat. Tum c. 18 e eod. G - melioribus in hoc dial0go caremus - scribendum: ουδὶν ἄβρον Ουδ'.αυ πάνυ ἐς τό διάφορον in conti ariam
scripturam manifesto veram: to μὲν καὶ πανυαποδοκιμαζει spro κελευει . . . ἀποδοκιμαζειν).
699쪽
λεγο/ιἐνων, pro imperiecto restituendum esse futurum potius quam εIὶ et ποeti et totus locus clamat. quomodo historia conseribenda sit j c. 1: 'Eς γελoIoν
ιστα, antiquissimus Florentinus περι inet άς. Imperfectum non aptum; scribendum videtur, ut haec ad superiora ad-
ὶ Libellus nequo in exagitandis. pravis valde lepidus et in praecipi do tenuis et vulgaris genus sermonis habet dimellius. quale in uno et altero praeterea libro Alexandro, de parasito reperias. Scripturam antiquitus gravius quam in superioribus corruptam arguunt et eodicum discrepantiae et plures Ioci I, r-
700쪽
iungantur: ἐς γελοῖον τι πι θος περιιστας τὰς γνώμιας
ρον ἐπιδείξομεν. Ibd. 12: καὶ /ιάλιοτα ην ἀνδρωδεις τάς γνώ/ιας ωoιw ῶσπερ 'Αριστοβοί/λου /ιονο/ιαχ αν γράψαντος 'Aλεξανδρου καὶ Πωρον καl ἀναγνοντος αυτω TOυTOριάχιοτα τὰ χεωρίον της - , λαβων ἐκει- νος το βιβλiον, , iρριενεν ἐπὶ κεφαλήν ἐς το et δωρ. Huic editionum scripturae valde vereor, ne praVθob silentium auctor adscribatur codex Florentinus; ceteri boni: 'Mιnet οβουλος ιιονο/ι. γρα Vme 'AE. καὶ II. καὶ ci ναγνοπιος κ. T. λ., intolerabili orationis perturbations; tum, ad quod minus editores attendisse videntur. Omnes eodices setiam Florentinusὶ omittunt ἐκεῖνος. Apparet, lacunam, quam eodex Vindobonensis Η apertam ostendit siusπερ 'Aλεξάνδρου καὶ IIcώρου), in ceteris prave gupplendo occultatam esse veramque loci formam hane fuisse: Aon ερ 'Aλέξανδρος, 'Aριοτο βουλON ριον μια - χiαν γρα Φαντος 'Aλεξάνδρου καὶ Παρου , λαβών το βιβλίον κ. z. λ. Επ0r enim ex bis posito Alexandri nomine ortus est. Ibd. I 3 primum haec a sequentibus separanda: Tot -
Deinde, qu0niam pro θεραπευοντες c0dices omnes habent θεραπενεοθαι et quoniam e vulgata Seriptura prava sen