장음표시 사용
711쪽
Lib. V. φωνον. Sublato καί, ut esset μη ιιίαν sist-φωνον, in duo dissolveretur, quod unum esse debet. Ibd. 31: άnoρω, ουστινας καὶ εὐρης εἰπεIν. coniunctivus ferri nequit ineque enim deliberat Tychiades, quid Simo faeere debeat); rectum esset καὶ ἄν ευροις non εεροις sine ἄν , nisi ipsum ευρισκω εἰπειν dubit
certa ratione emendare nequeo. Ibd. 44: οπιε τυν 'Aχιλλέα, Oσπερ ἐδοκει τε καὶ ἐν et o sis/ια γενναιοτατος καὶ δικαιοτατος. Scrib.: καὶ ἀνδρικωτατος. Dindorsius καὶ δικαιοτ. , quod in
eod. Marc. 436 deest, sustulit. Tum e. 46: ἐγώ γὰρ
quam Vocem parasitus ex Achillis verbis Iliad. XIX, 207ὶ sumit. Sed hoc invento tamen emendationem a solvere nequeo, nisi quod priore loco μάχεσθαι tollendum video et in αλλ' ἔν videri subesse infinitivum ad hane formam: ου γύρ ἀντεχειν ἐν πολ0- φησὶ νηστιας, εἰ
Anachars. o. Il: ουδὲ γάρ δυναμαι κατανοῆσαι, ὁτι
712쪽
Rhetorum praecepi. e. 4 scribendum: Ty
άνοητος tit τοἰς εδοξεν. Non sufficit so/Dζοι in νο/ιt 7 mutare; nam et ἄν vitiose ponitur so e αν-αλλ' ἀν) etimias in sententiae relativae altero membro additur illud 0ιπρονως ἐξετάζων et pravo Gniunguntur haec: ταλα ἐξετάζων quae praecedunt) . . . Κοροίβου τινος νο/MDe πειθεσθαι η - η a praecedentibus diversa). Scrib0ndum r ος ἄν . . . /ιὴ οἴηται ἀληθῆ εἶναι - και ψιφρονως ἄν ἐ ξετά ζοντι ταυτα Κοροέβου τινος ... νo Di ζοιτο
πείθεσθαι η Tριπτ. ... - , ἀσεβης οφος γε κ. T. λ. Iam coniunguntur ταυτα πείθεσθαι τ', haec aut alia
δὲ Sero ,ideo Behheram rectius scripsisse: το ψευδος προ πολλον
713쪽
similia. Videtur καὶ post εἶναι excidisss, tum additum gi λα. Ibd. Ib: oιδα γὰρ τὴν μυσίδα . . . ἐραοτήν γυναIκα καὶ Προχειρον. Amabilitas nihil hic ad rem et mire ἐραστη eum προχειρος coniungitur. Scribendum spinor: ἐργαo τι κὴν γυναἐκα. Quid de semina sit ἐργά-
notum est. Ibd. 30: λεγε . . . ως ἐθέλοις ἰδεIν. Scr. : ἐθλ
Adversas indoctum c. 14: ὁρῶς' ὀπως κακοδαι- ιονως διάκεισαι, βακτηρίας ἐς τένν κεφαλην ώς άληθως δεοριενος. Mo: διάκειται. Nam ad baculi Protei em . torem hoe pertinet. De c. 4 dictum est p. 143. Ibd. 2b: Και γάρ κάκεὶνα περὶ δυο ταλα δεινως ἐοπουδακας κ. τ. i. Recte intellectum est tria prima verba geparanda esse et universe ad id significandum
pertinere, ad quod transeatur. Sed inusitate dieitur per so: Καὶ γάρ κάκεὶνα. Scribendum videtur: Καὶ γάρ κάκεινα
αν διαβολη λεγοιτο, εἰ ελοιτο τις μὴ sεβειν . . . τὀν Ηφαιστίωνα. Inepta potentialis forma, ineptum, quod Halmius sensit, εχοιτο, tanquam non calumnia, sed res Dissiligoti by Corale
714쪽
Τὶ c. 2I extr. recte Solanus et Gesnerus. Erroris initium ειυπονοίας pro accusativo habito. Duili od by Corale
715쪽
dum τον Tειρεοίαν. ut ex generali sententia concludatur argumentum.J Xavigii c. I scribendum: Οεκ ἐγω ἔλεγον, ὁτι
2D3 oλαον διαλαθοι. Vulgo abest a M. Vid. p. 403 ad Plat. Charmid p. Ib6 B. Insta quoque e. 44 αν post ον excidit:
Ibd. II: ἐπιλή νο/ιαι τῆ εtθῆ. Et usus et analogia postulat: τηρ ευχῆς. Vid. supra p. 6i n. et ad Thucyd. II. 83. Contra c. 2ῖ recte Iac0bilatus in ed. mai. suspicatus est scribendum esse et, ευχὴ ad D 7ρεάζων, non: επηρεα ων εοῦ et ελος τῆς ευχῆς). De c. 20 dictum est p. Ibi de e. 27 p. III. de c. 32 p. 32; quanquam postremam hanc emendationem a Dind0rfio praeceptam nunc video, primae partem a Behhero.
verbi tempus pravum, sententiam ineptam; atqus haec duo eadunt etiam in Hirschigii scripturam. υnαρ ἀποινανε Ioθαρ. Neque enim de sententiae declarations agitur. Scribendum
716쪽
Neque ipse quid his genetivis faciam, reperio, neque qu modo alii se expediverint. Mihi post τερπιουργιας excidisse νορέας aut simile substantivum videtur. O.
-ΣΠ. Oh s oco, ω ουτος, ὁ κηρυττεις. Nihil hic agit καίτονό/ra' adiectum legitimae sormulas ἐπὶ ριτα. Codices non habent ου. Scribendum igitur: ἐπὶ ρητ'. AULI.
ips0s condemnabant, quales h. e., quod tales homines admirarentur. Diqiitreo by Corale
717쪽
Pausanias. Philostratus. Diogenes Laertius. Ioannes Stobseensis.. Dionysii Halic. antiqv. Rom. lib. I.
Pausaniam eum legerem Behheri exemplo utens, inspecta hic illic Siebelisit editione, e0rrexi n0n ita pauca, qu0rum mai0rem partem postea, inspecta Walgii et Schu-barti editione . tum quam solus Schubartus curavit Lips.
1853), praeceptam vidi, alia sin Schubarti exemplo intextu posita etiam id, qu0d in annal. philol. Danie. V p. 17 et Ib8 p0sueram, in IX, l7, 7 scribendum esSe: ως
in notis latentia ). Quae restant, exiguum explebunt spatiUm.
3 Adieceram, ad rem grammaticam notandum esse. Pausaniam et alios supparis aut paulo superioris aetatis scriptores praesenti tempori verborum dicendi et narrandi significationem habentium φησί, διηγειται, λεγουσι, λεγεται, λογος ἐστίν, ceterorum Aς aut ora sere cum optativo sacristi aut praesentis pro imperfecto) de re praeterita subiicere, ubi veteres indicativo uterentur, exemplaque posueram Pausaniae e libro primo c. 10, 3. c. 13, 2, c. 14, 2, c. 19, 1, c. 20, 3. e. 23, 8, e. 24. 7, c. 26, 4, e. 27, 7, c. 28, 5, c. 29, 1, c. 30, 1, c. 44, 7. Addam, quoniam haec in modorum usu discrimina nondum valde animadvertuntur aut suis finibus separantur, Strabonis. haec o libroeVI: p. 265 ἔστι λόγος, ως ὁ πεμ μεὶς . . . εἰη), p. 274 φασὶ, οτι καθάλοιτο , p. 281 μυθεηουσι, Ora ἐξελασειε), p. 284 δευτερος δὲ λογος ἐστὶν, ως . . . sauνειε), Plutarchi e Dione c. 35Eφορος φησιν, ὁ ς λαυτον ἀνέλοι et c. 36 ως Ου γενοιτο), Luciani Char. o. Gall. e 4, im g. 4, Philostr. vit. Apoll. II, 3, 1, VI, 2, 2, VI, K3, 2. , , Ibi haee iacent, in quae incideram, occupata, ut cognori, RSylburgio, Κuhnio, aliis usque ad Claverium et Siebelisium:
I, 14, 2: οἱ μάλιστα ἀμνισβητουνυς . . . ἐς δμα, α . . .
718쪽
οἰκία, καθ ην παρά τὴν 'EλευοIνι δράσω τελετην 'Aθηναίους φασιν ου τοtς ἀφανεοχύτους. Opinor fuisse: π αρ an οιῆσαι Ἐλευoἐνι Corrupto verbo additum est δράσαι. Ibd. 33, 2: καταφρονήοαντες γάρ σφι ἐῶν ἐμποδωνειναι τάς 'Aθηνας ἐχεὶν. Suspicor: καταφρονησαντες γαρ οφ ισιν ἐμποδων εἶναι, cum sontemptu putiantes, nihil sibi impedimento e88e, guOminua eri. Dd. 35, 8: ἐπεὶ δὲ . . . ἀπέφαινον ' ἐν ἔαδείροις εIναι Γηρυονην, ου μνῆ/ια μὲν ου, δένδρον δὲ παρε- ρομιενον διαφορους μορφως, ἐνταυθα κ. τ. a. Scribendum videtur: εἶναι Γηρυονου μνημα /ιεν ουδὲν, νεκρον δὲ n. δ. D. Ibd. 39, 6: καί σφισιν Μακον δικάσαι, βασιλείαν/ιὸν διαντα Νῖσιν και τοις α Πογονοις, Σκίρωνι δὲ ηγεμονίαν εἶμι ι πολἐριο α Rectum erit: ἡγεμονι εἶναι π. Alioquin Vitiose abundat . Ibd. 41, 7: καὶ θαχ ι cit την ἀποθανουσαν ἐνταυθα. Megarenses Pausaniae aequales non se Hippolyten sepelivisse dicebant, sed eam sepultam ibi esse: τε θάφθαι. Lib. II f- ds s. I, 2 monitum y. 26 n. - c. 2, 2: Tάνουρ δὲ ' Σισυφου καὶ Λ λέως . . . Oυκ ἄν ουδὲ ζητοίη τις πιλεξάμενος τά EWιηλου. Etsi saepissime inranditur negatio subiecto Ot δέ, nemo tamen sic haec copulavit: οεκ, ἄν ουδέ. Codices pro ουδὲ habent οὐδ' εἰ. Emeitur: ,oεκ ἀν οἶδ' εἰ ζ Ποίη τις, particula ἄν noto mors ante οἶδα reiecta, de quo dixi supra p. 19 I. De c. 20, 4 dictum est p. 67 n. Ιbd. 32, 6 nulla lacuna est, sed oratio, sententiis mala diremptis et constatis, etiam aliis mendis et intempulando corrupta est, quae facillime sic tolluntur: α ειλεν
ἄκεσιν λοι/ιου πιέσαντος 'Aθηναίους μαλιστα, δια
βάντος δὲ καὶ ἐς τὴν Tγιρηνίαν ' ναοὶ δὲ Isιδος καὶ
719쪽
Onὲρ aυτον ' ροδίτης α κραίας. Vulgo: 'Aθηναιους δὲ ιιUMoτα, διοβας δὲ ἐς τη, Tροιζηνίαν ναον ἔδοις αν Ισιδες κ. v. ubi ἐλις αν ex proximis litteris inserem est in Pestem Thucydides II, 54 scribit ἐς μὲν Πελοπόννησον Ουκ ἐοελθειν, o G ἄξιον καὶ εἰnεiν. Haec tenuiseontagio in Tringenios incubuit Ibd. 34, 4 addendum iam ut sit: ου γὰρ ci ν δ ποτε
ώλωτων. Nam neque ad T Ttaeum haec pertinebat cura et particula eti verum ostendit. Lib. VII, 13 8: Ααι μναλκὶμ ιιεν τέλος
De c. 23, 8 dictum est p. l44.
720쪽
ἐκ μυχου τῆς γῆς u an εμπεται. Aperiissimum est aeriptum fuisse: τα ἐρνη. Ibd. 26, 9: καὶ ισοι νεανίsκοι ταIς γυναιξὶν καὶ ὀ
ἐνδεδυκώς θωρακα εἰς τουτον φασιν . . . ιιαχε δε νον
δρειοτατα Αἰγειρατῶν τελευτηοαι. Pro καὶ ο alii ὀδὲ, sed utrumque meliores codices omittunt. Oratio igitur sic interpungenda et scribenda est: γυνωξὶν, ἐνδεδυκωρ δὲ
Lib. VIII, 12, 7: κωριεῖς τε ἐρείπια κaλοπι νζςMαιρας, εἰ δη ἐνταἐθα καὶ τx Tεγεατων ἐτάφη. Et haec postrema inania sunt et τε vitiosum, nisi post Μαιρυς addatur καὶ τάφου aut potius καὶ τάφος ναι- ρῶς, ut ex bis posito nomine mendi causa nata sit. Ibd. 30, 2: eta γάρ ἐντος ἐστι δv ουνοRτα,
Lib. IX, II, 3: ἐς ἐnηκοον tiυτῶν ὀλολυξαι ' τετοκέναι γάρ et ην 'Aλυιηνην. Sublato γάρ scribendum: ολολυξαι, τεἔοκέναι την 'Aλκμήνη m. ut ea voee, ut illa audirent, eaeclamaret, peperisse Alcmenen. De c. 21, 6 dictum est p. 63. Ibd. 28, 3: εχεων δὲ . . . καθ' οnoσους καὶ πλείονες καὶ ἐλάσσονες - ὀ ἐκαὐτον ἄυλίζονται δένδρον. Scribendum : κατά ποοους, incerto aliquo numero. Paulo post 5 4 ατε γὰρ σιτουμένοις τοὶς ἔχεσι μυρων τὰ ευοδ ιοτατον ιετακεράν-σί σφισιν ἐκ του θανατώδους ἐς τὀ nιαιρον ὀ ἰόρὶ requiritur: ριετακεράννυταί σφισιν.IM. 30, 2: Ποιητάς δὲ η καὶ α λλως ἐπιφανεIς ἐπὶμιουοικῆ, τόσων εὶ κονας ἀνέθεσαν, Θάμυριν μν απιον