Fragmenta comicorum Graecorum

371쪽

-ης μεγέθει quem nescio enlus regionis ine Iae Geryonae regi paraverint. Finita narratione portensis Plena alter interloeutor ita pergit: φυχρον τουτέ. παυου φυσῶν, Μακεδων σβεννυ, Κελτους μὴ προσκαυο ζς. Ex quo fabulam eo tempore seriptam esse colligas, quo Ga- Ialae Μacedoniae fines infestabant. Eandem illam Macedoniel dueis laetationem Ephippus mλταστη sabulae inserum rat, quamquam quorsum ista omnia spectent, ne Athenaeus quidem set intelligere fatetur. Neque e reliquis sabulae tragmentia apud Athen. VIII p. 365 c. IX p. 370 c ell. II p. 65 e quidquam elicias. Fabulae nomen ad fastum regis significandum fictum videtur. Similiter Lamachus apud Ari- satophanem Acharii. I082 vocatur Diρυοννὶς τετρωτιλος.

lum sabulae Casaubonus ad Suetonii Calig. 40 p. li 3 de . plura meretricia interpretatur, ut apud Artemid. I γλαγαθαὶ di καὶ αἱ ἐπὶ εργαστνηρίων καὶ πιπρασκουσαι τι καὶ δεχομεναι ἐμπολας καὶ οραθεισαι καιευχθεισαι. Cui quidem interpretationi satis conveniunt .quae ex hac fabula servavit Athenaeus lib. VIII, in quibus de meretricibus agitur. Sed ἐμπολη, nisi quid additum sit, ex quo

de meretrieta mercede sermonem esse intelligatur, eo . quo Casaubonus voluit sensu accipere non licet. Neo ArtemL. dori Ioeum reete interpretatus est Casaubonus; neque enim de meretricibus illic agitur, sed de mulieribus mercaturam facientibus et mercedem exigentibus. 'Eφαὶ βοι laudantur

Athen. X p. ira d. XI p. 482 c. XIV p. 6 2e est. II p. 58 a. I p. 29 d. Kἐρκη Md. X p. 430 e. Kυδων VII p. 322 d. XIV p. 6la s. Nomen fabulae i an . Rb ilio .cd donet: fiuius

372쪽

hospitalitas notissimo proverbio v. Gaissord. ad Zenob. I 42 CEIebratur, repetendum sit non decernam. Ναυαγος XIP. 509 c, ubi ridetur Platonis eiusque familiarium eura In Corpore ornando posita. ''Oμοιοι et 'o apud

τοροις, ubi recte monuit SeIiwei aenserus ' Oμοιοι et 'Οβελιαφοροι diversarum esse fabulariam titulos; nisi forte oum eod. Laur. ἐν post Γ delendum est, ut titulus fabulae fuerit ἡ ' Oβελιαφοροι, quam rationem eommendavit

Fritetsclitus quaest. Aristoph. I p. l. 'Oβελιαφοροι Ia dantur ab Athenaeo etiam VIII p. 359 a. Sequitur Πεταστης apud Athen. VII p. 289 b. VIII p. 3 b. I p. 380 L. Eodem titulo inscripta fuit fabula Eriphi, quam affert Athenaeus IV p. 13T d, ubi Reinesius Ephippi nomen

Teponendum putabat. Denique Σαπφω commemoratur ab

Athenaeo XIII p. 5 2o et Φιλυρα ibid. VII p. 286e. VIII p. 368 f et XIII p. 5 1 a. quae fabulae nomen fecit

Philyra meretrix fortasse eadem fuit, quam commemorat Lysias apud Athen. XIII p. 586 e. Φιλυρα γε τοι ἐπαπσατο πορνευομένη ετι, νέα ουσα. De incertarum sabularum fragmentis suo loco dicetur; nunc illud tantum moneo, ne quis Eustathlo confisus Ephippum etiam elegiaca carmina eondidisse existimet. Sic enim

Histi criti Com. graec.

373쪽

fundit Eudoeia, quod etiam Fabricio accidit, Epigenem Eomicum eum Epigetie tragico poeta antiquissimo, de quo dixerunt Hermannus ad Aristot. Art. Poet. p. 10 et Iacobus quaest. Soph. I p. 42. Recte igitur postrema illa verba εστι δἐ τῶν ἀρχαιοτατων omisit Suidas. Contra novaes C moediae poetam Epigenem dicit Pollux VII 29 των δῖ νέων τις κωφυκων ' Eπι γέννης. Sed huic quominus fidem habe mus, duo sunt quae prohibent argumenta. Quorum aIterum hoc est, quod de tabula 'Aoγυρiου ἀψανισμος dubitatum est inter veteres utrum Antiphani an Epigent tribuenda esset, Athen. IX p. 409 d, quod fieri non potuisset nisi eiusdem uterque aetatis fuisset. Tum vero ipse Epigenes apnd Athen. XI p. 4 2 f Pixodarum, Cariae principem, his ver

λέγεις ἀνύχθαι δηλαδὴ Πιωδαρον.

Pixodarus, natu minimus filiorum Hecatomni, postquam Adam sororem, quae IIidrieo fratri eidemque coniugi Olymp. CIX Iln imperio successit Diod. Sic. XVI 693, regno expulerat, ipse imperio potitus est Olymp. CIX teste Diod. Sic. XVI l, qui quutii Pixodarum quinque annos regnasse dicat, manifestum est huius obitum incidisse in Olymp. CXI I. Ex his illud apertum est, Epigenem eam fabulam, in qua Pixodarus sic commemoraretur, post primum annum OlγmP. CXI docere non potuisse. Immo ulterius etiam progredi lieet. Νam quum Pixodarum verbia βασιλέως υἱον signifieet, facile

374쪽

vides, haec non ita dici potuisse, nisi superstite adhuc Hee tomno, ex quo sabulam illam ante olymp. C quo anno mortuus est Hecatomnus, doctam suisso intelligitur. Hine Epigenem mediae poetis comoediae accensere non dubitavi eae fortasse etiam Pollux scripsit τῶν μέσων τις κωGκ νΛd sabulas Epigellis quod attinet, praeter 'Αργυρίου ἀφανισμον et Μνημάτιον, quam lierum Athenaeus XI p. 480a et 486 b commemorat, laudantur eius Ποντι-

a et Βάκχαι vel Βακχε ire. Prius habet Athenaeus IX p. 384 a, alterum XI p. 98 e, ubi ante Schwelghaeuserum Βακχία, et III p. 75 h, ubi ante Bentleium Βραγχίρ legebatur. Βακχεια dicitur apud Suidam et Eudoeiam. Vera seriptura videtur Bακλα, quod mulieris nomen fuit ut Βακχεῖος viri. EUBULUS. De hoc ita Suidas scribit: Mβουλος, ττιος, ' Astiiναιος, υἱος Gφρανορος. 'Eδίδαξε δραματα δἐ κατὰ ρα 'Oλυμπιάδα, μεθοριος τῆς μέσης μωδiας καὶ τῆς παλαιῆς. In his frustra Menagius ad Diogen. Laert. II 60 assentiente Κustero αργηττιος scribendum eoniecit pro Mirτιος. Photius: Κηττος, diis ιος τῆς λοντίδος. CD. Boeckhii Corp. Iliscr. I p. 152 et Τοup. Emend. III p. z1. Aetatem viri ita Suidas indicat, ut circiter Olymp. CI eum floruisse dicat, quod si verum est, vix recte In ipsis Veteris mediaeque comoediae confiniis vixisse dici poterit. Mediae eum comoediae diserte assignant Ebmol. M. p. 45IB0 et Ammonius s. v. ενδον, et autiquis quodammodo opponit Athenaeus VII p. 300 b. Fragmenta eontemplanii tem

porumque quas eontinent notas accuratius rimanti longe ul-

m. quam Suidas posuit Olγmpiadem vitam extendisse Sed vide muto Clintoni Fast. Heae p. LII M. 23 φ

375쪽

vldvitur. Ita Cydiam elassis ducem commemorat apud Athen. XIII p. 569 a, de quo e . Ruhith. Histi erit. Oratip. LXXIV. Dis adde Carabi sive Callimedoniis et Philocratis Commemorationem apud Athen. I p. 8 b et VIII p. 390 d,

quos utrosque Demosthenis aequales fuisse constat. Ab Hyperide commemoratum esse Eubulum docet Photius Lex. p. 2τ 20 Gβουλος : δημ αγωγος ην επιφανέστατος ' ετερος δε εστιν έ κωρακος, ου μινγὶμονώει 'Υπερίδ)N. quamquam videndum est ne verba ου μνημονευει Υπεριδης aut transponenda aut certe de Eubulo demagogo intelligenda sint. Hyperidis enim notissima est oratio περὶ των Mi υλουδί θρεο ν. V. Harpocrat. p. 86 aliisque locis. Fabularum quae argumenta tractaverit, superstites dramatum tituli satis indicant, quorum ea fere est ratio, ut poesis viri maxime in mrthicarum fabularum tragicorumque poetarum irrisione Versata esse Videatur. Ae prae ceteris Euripidem sibi ridendum proposuisse videtur, , euiua versus subinde vel parodia Iusit vel integros et nihil immutatos risus captandi causa orationi suae intexuit. Ita in

Amalthea fabula apud Athen. II p. 63 drοερριοτερον ἡ κραυροτερον ἡ μεσως ἔχον,

τουτ εσθ' εκαστω μειζον Tροίαν ἐλειν, secundum versum ex Euripidis Androm. 369, et in Nannio

apud Athen. XIII p. 569 ar

Ελλάδος εγωγε τῆς ταλαιπώρου στενω, δίαν ναυαρχον ἐξεπιριφατο, primum versum ex Iphig. Αul. 3T0 derivavit. Porro in ominane apud Athen. III p.108b, de phaleride dicit: πηδα,χορευμ, πῶλος εύς απο ζυγου, quibus iisdem propemodum verbis iure seria usus est Euripides Orest. 5. Elusdem poetae sigmatismum vellicat in fragmento incertae fabulae apud Seholiastam Eurip. Med. δ 3. Ex eodem parodiae studio deri-

376쪽

. averim, quae passim deprehenditur ha fragmeritis, orationis supra foecum surgentis sublimitatem numerorumque in rctua

Ievissimis pavitatem, velut in Auge apud Athenaeum XIvp. 622 e, in Orthane ibid. III p. I08 h, In ΤΗanibus ibid. VI p. 22s a, in Nannio ibid. XIII p 569 a, in incertae fabulae fragmento ibidem II p. h aliisque locis plurimis, In

quibus ne solum Euripidem parodia lusum fuisse credamus, Prohibet locus ineertae sabulae apud Athen II p. Φ3 e, ubi acremonem tragicum Earpit, qui aquam ποτοπιου dixerit. Parcius hominum tu republica' clarorum irrisioni Induisisse videtur. Philocratem, CFdiam, Callimedontem, Dionysium, Siciliae t3rannum, iam supra Commemora imus. Callistratum autem acerbissime vellicat in Spliivgoearlone

apud Athenaeum X p. 3 9 s et in Auliope apud Eustathium p 1915 IS Sed Myrtilum ne quis eodem trahat, moue dum est in verbis apud Athenaeum III p I08 dr

ὁ θεοισιν εχθρος Μυρτὶλος, postrema in M3riiIum Despuosophistam dies et ab oratione

Eubuli separanda esse Dictione usus est Eubulus, qua tum e fragmentis Intelligi potest, tersissima et ad omnem elegantiae Iaudem composita. Labentis graecitatis rarissima Teperio indicia eaque fere ipsi eum reliquis huius aetatis poetis Communia. Ex hoe genere est στρουθαριον Athen.

II p. 65 e, ἐγκεραννυω et καταγνυει ibid. . IX p 50 a et II p. 36 b. δεδιυια apud Antiatile. p. 90. Porro κQuo st de ανδρογυνω apud Antiattic. p. 102 et Eustathium p. 191520, σφὶθένιον apud Athenaeum I p. 65 e, πυαώτης apud Pollucem VII 205, ποHoσταιος apud Cramerum Anecd. I p. 369 2, εδω apud Ptolemaeum Photii Bibl. p. 150, qua quam id quidem tu hexametro dactylico, απορησὶ apud Bevh. Anecd. Gr. p. 33 cli. Lobeckio ad Phon. p. 61ε,

377쪽

ναναι apud Atheii. I p. 8c cli. IIui . Gri ampla I p. 564, apud Antiattic. p. 108, illsi id ridendi causa Gnxit rω λάγνα apud Bekk. Aneed. p. 1189, πεοὶ πί- ζους υπνους apud Antiatiic. p. III, ρύαινυαην apud Atheii. II p. 63 E. Dentque ἄτρωτος prima longa loco iii dubio apud Athen. IX p. 449 L quo fortasse tuearis καταδρυουσαν in loco apud Athen. XI p. 4 I d. Nam αυσrακα penultima brevi, quod eodem trahit Antiatilc. p. 108, non video quo pacto aliter dici potuerit. Idem in componendis vel fingendis vocabulia felicissime auda ic opes patriae linguae ingenti vocabulorum copia ditavit. Pauca de multis ut asseram, χρυσοτευκτος du

λεπτονινος XIII p. 569 a. Poculum dixit κυλιοχα κωθωνο- χειλον , ut i Iozτε2ι ιιιDi τριων, si ελcαναν , ευκυκλωτον , οξυ πυνδακα ibid. XI p. I d. Nec minus diligentiae in trimetrorum numeris ad summam artem elaborandis posuit: Nam alio versuum genere usus est pareissime. Vide tamen

Athen. XV p. 6 9 b et p. 685 e, ut i paconicos et daetylicos

habemus numeros. Sed haec iam supra attigi. Ceterum quod multis comoediae maximeque mediae E etoribus accidisse scimus, ut alii, neque ii ignobiles poetae parum liberaliter eorum opibus uterentur et integros adeo ver- l sus in suas fabulas reciperent, id etiam Eubulo accidisse docet i

Athenaeus I p. 26 a, ubi Alexis, et II p. 43 L, ubi Ophelio Eubuli versibus usus fuisse dicitur. Eundem manifesta imLiatione expressit Ephippus, ni apparebit eomparauit Eubuli locum e Tιτθαις allatum apud Athen. VII p. 311 d, eum Ephippi versibus ex Obeliaphoris ibid. VIII p. 358 s. quib

378쪽

tios adde Avien. II p. 65 e, ubi qui Εtibulo. tribuuntur vertius ex Ephippi Geryone asseruntur lib. IX p. 3 0 d. , Fabulas Eubulum Suidas centum et quattuor doculmo esstatur: ἐδiδαξε δραματα ed . Ita enim reeie Κusterus eoodd. scripsit pro κδ , quod re ipsa satis refellitur, si quirclem titulorum ad nostram memoriam propagatorum numeru' quinquagenarium exeedit Hos igitur deinceps enumerabimus.

Ἀγκυλίευν. Laudatur Athenaeo IX p. 369 d. XIVP. 646 b. XV p. 668 d, ubi qui asservati Ἐunt versus. nata-tigia pueri in sabula celebratum fuisse docent. Eiusdem tituli comoedia tribuitur Alaxidi. Sestoliastam Aristophalia Vesp. 12IT I173 si sequi licet, suspiceris Anulionem istum Phidippidae Aristophanei similem fuisse eoque impietatis progressum esse, ut matri verbera inteuiteret Sio enim IIIo seribit: o Καρδοπίων ab Aristophane commemoratus -δ actu κc0M υωτω. αλλ' ' κυχύων ἐπὶ τῶ τὴν μητερα κακως iacmθεναι. quibus verius saue ad nostrum Anulionem respicere videtur.

Sequitur 'Aγχέσης bis memorata a Polluce lib. VI Iovi IX 6. In μαλθεια Hereulis Esurientis partes fuissedoeet unacum quod ex ea fabula servatum est fragmentum

apud Athen II p 63d 'Aνασιυς ομενοι laudantu Athen VIII p 340 d. In 'Aντ qua cognominem Euripidia fabulam lusisse videtur, ridet πομφαγέαν Τhebanorum, ut apparet ex Athenaeo X p. 4IT h. Eandem ad partes vocat Antiatile. p. 102 33 II1 2I et Aristophanes Bretantius apud Eustathium ad Hom. p. 1915 2I, ubi Ev υλος pro λις seribendum esse iam alio loco monui. Neque ex alia fabula duetum est fragmentum apud Athen I p. 4 b, ubi de Zetho et Amphione, Antiopae filiis, agitur. In 'Aστυ - τοις quod argumentum tractaverit, praeter titulum fabulae iudieat locus ab Athenaeo servatus II p. 69o:

379쪽

mi παρατίθει μοι θριδακίνας, d '. o ἐπὶ τὴν τραπείαν, ἡ σεαvrὴν αἰτιω. rSequuntur Avreti, quo titulo etiam PhlI1llius sabulam domit, et Βελλεροφον της, utraque ab Athenaeo laudata, illa XIV p. 622 e, haec XV p. 666 L, ubi Bellerophontem

habemus Pegaso insidentem et clamantem rTiς αν λαβοιτο του σκελους κατωθε μοι ανω γαρ α περ κοτταβειον αἴρομαι. Utramque fabulam ad Euripidis irrisionem compositam fuisse suspicor. Γανυμήδην, quo nomine etiam Antiphania et Neael fabulae ferebantur, habemus apud Athen. III p. I 10 aet VI p. 248 o, ubi quae recitantur ex hac fabula, ' Ιανος γαρ αυτον ἔντα κακοσιτον τρεφει, de ipso Ganymede inteIligenda sunt. Somnum Ganymedis amatorem finxit etiam Licymnius apud Athenaeum XIII p. 56 o. Γλαυκος laudatur Harpocr. p. 186 4, Polluet VI 6 et Athen. I p. 28d, ubi lidem versus quos Pollux servavit Epitomatoris erroro Antiphani tribuuntur. Nisi forte Eubuli Glaucus ab aliis Antiphani assignatus est. Quae conlectura si aliunde adstrui posset, non dubitari posset quin apud Pollucem III 43r , 'Αριστοφανης Ιχαυκωρ Καλυη ας καλυμματος τριβωνίωδιεπαρθένεουσα, Antiphanis nomen substituendum esset. Cla. Dindornum Fragm. Aristoph. p. 8. Glaucum docuit etiam Anaxilaus. Λαίδαλος praeter Athen. VI p. 2 Ta et A uatile. p. 108 laudatur a Themistio ad Aristot. de Anima Ia, ubi Philippo tribuitur, qua de re supra dictum est. Λα- μαλίαν corrupto fabulae titulo assert Suidas s. v. ασκέ Pro quo parum probabiliter IIemstetanslus ad Sehol. Aristoph. Plui. II30, ubi idem Iocus, sed sine fabulae titula Iaudatur, corrigit En υλος ἐν Λαιδαλιν vel Fortasse Λαμασίας tabulae titulus fuit, quod satis frequena Ailicis nomen fuisse constat. Λευκα λέων, quo titulo etiam

380쪽

uphanes es Ophello fabulas Meuerunt , est apud Athen. III p. 100 e. 10T L.

Sequitur 3ιονύσιος, eulus titulum et armmentum a Dionysio, Siciliae tyranno, ductum esse diserte tradit Athen. VI p. 260 er τα παραπλησια ἐποίει καὶ ὁ νυσιος, ῶς Mβουλος ὁ κωρι οδιοποιος παρίστησιν ἐν του τυραπνου ομων MN δραματι. Ibidem de homine ipso hos Eubuli versus apposuit rαλλ' ἔστι τοις σεμνοῖς αυθαδέστερος, - καὶ τοῖς κολαξι πασι τοῖς σκώπτουσί τε εαυτον ενοργητος' ἡγειται δῖ δὴ ἡ τουτους μονους ἐλευθερους κἄν δουλος l. Non recte lotur Alberit apud Phollum: Κωφοτερος κίμ7ς παρ' G υλω ἐν 3ιονυσiP, corrigit 3Mγνυσιυ, ut legitur

sane apud Zenob. IV 66. . Sed recte Λιονυσίου, ut legitur , euam apud Suidam s. v. κωφότερος. Idem error est ,ΜM- inlaei ad Schol. Eurip. Med. 4 3, ubi verissime vuIgo edutur m υλος . Λαγνυσδεο. Ad eandem fabulam reserendus est haud dubie versus a Ptolemaeo Heph. servatua apud

dit, pro Λιονυσον, quod lieet hoc loco satis aptum underi possit nam otiam Dionysi nomine fabulam Inscripsit Eubulus, et Psalaeantham Bacchi sabulis impi Etam suisse ex ipso illo Ptolemael loco intelligitur , t

men versum istum ex ea. fabula quam in Stelliae tγrannum seripsit Eubulus depromptum esse, Proclis commem

ratis docet, quippe quem Νariorum ducem fuisse patriamque urb- Olymp. XCIV 2 Dionysio prodidisse e Diodoro Sie. X1V' Io compertum .habemus. Denique . de eadem Eubuli