Ad titulum VI libri I Cod. civ. neerl. ...

11쪽

temporibus invenimus hanc regulam ab aliis legislatoribus alio et nonnumquam severiori modo expositam. Ut v. c. Romae Vidimu maritum eam auctoritatem tantum obtinere initis justis nuptiis ), quum apud Germanos mulier a marit emeretur, quo facto magnam in eam potestatem acquirebat ). Nostro quoque antiquo jure erat sancita ). Ex hoc principio legislator deinde deducit a marito uxori in jure auxilium praestandum esse bonaque tun- quam a bono pauefamilias administranda ut jam Romani his dixerunt verbis: Bonum erat, mu-i lierem, quae se ipsam marito committit, resi, etiam ejusdem pati arbitrio gubernari ), i, quod circumscribit praecipiendo, eum non posse alienare vel onerare ejus bona immobilia Sine ejus consenSu. Quod in jure nostro antiquo eXcepto Zeelandico non invenimus ). Legislator porro memor naturae et finis matrimonii, praecipit ut maritus, mulierem in domum quam inhabitet, recipiat et, ut fidelis conjux,

' L. . . de paci. OΠV. ' Μaritus bona uxoris, etiam exclusa Omni bonorum communione recte aliena sine ejus consensu non tamen jure Zeelandico. i. G. v. d. eesset, heses selectae Juris

12쪽

eam tueatur atque omnia pro parte praeStet, mulierem contra jubet marito obedire, cum eo habitare et quoquo equi ).Ρostea accedimus ad conditiones, quibus uxor cum tertio agere possit et, quod e praecepto equitur, maritum ease caput matrimonii. Sic invenimus primo loco in em, quamviSextra bonorum communionem nuptias inierit, vel a bonis separata sit, sine mariti consensu nihil po8Se dare, alienare, onerare, aequirere titulo sive lucrativo siVe oneroso. Quod legislatortam SeVere perSecutus est ut, etsi consensum mariti obtinuit uXor ad contrahendum, tamen Sine expreSSO consensu ei non liceat solutionem dare. Quamvis hoc principium in Germanicis et nostris antiquis legibus receptum e8Set, Meptionem tamen invenimus, quae apud no Valet, in expensis domesticis consensum acceptum legislatorem praesumere. Quod cum mulieris contrahendi facultate carentis necessario congruit hoc est, quod non habeat personam standi in judicio et hanc ob causam mariti auxilio indigeat, cujus tamen regulae excepti est in casibus, quibus mulier coram judice criminali citetur et quum petit divortium vel separationem thori ac

mensae, Vel bonorum. Porro legislator casum praevidit, quo maritus Xori recuset concedere

stares in judici vel contrahere vel, si sit

7 Religi Christiana hoc jam praecepit, nam Apostolusiaulus scripsit ad Ephesios 5 22. mulieres viris suis subditae sint sicut Domino' vide porro 1 eir. 3 Q. Coloss. I8.

13쪽

Vel ejus commoda cum uxoris pugnent, in quibuSomnibus tribunal indicavit judicem competentem. Quod ad invocandam rescissionem actionis attinet sine mariti consensu initae, hoc tantum uxori marito eorumve heredibus licet. Quod privilegium non amplius valet uxori si dissoluto matrimonio, Omtractum totum Vel pro parte exsecuta sit, quum legislator decrevit generalem OnSenSum, quem conjuges in pactis antenuptialibus stipulati sunt, tantum uxori bona Spectare. Libere cum tertio agere potest inor et ut innupta habetur, si marito expresse Vel tacite consentiente, publicam agit mercaturam eoque igitur in casu mariti consensu ei non opus eat, imo si communionen inierint vel maritus iis actis tenetur, quae exceptio jam in nostro antiquo jure invenitur').

Postremo uno in casu uxori non opus est mariticonSensu, nempe . ad testandum, quod nostro

antiquo jure solum prohibitum erat in provincia Τransigalania ).

14쪽

Hocce in articulo legislator ossicia moralia enunciavit quae conjuges sibi debent. Quum unum horum ossiciorum violetur, principium matrimonii amittitur et quamquam ex lege non Solutum, tamen sensu morali non amplius existit. Sed quaerimus an bonum sit, tale morale praeceptum lege nuntiare. onimus contrarium. In codice quo nihil aliud invenitur quam jurispraecepta, nullum occurrat praeceptum necesse est ad quod emciendum nullus modus datur. Qui hoc praeceptum defendunt, dicunt, legislatorem in hoc articulo principia enuntiavisse secundum quae matrimonium considerandum sit. Ita ribunus ille defendit articulum hoc quia nostrum translatum est e Codice Napoleontico in oratione habita die 23 Ventose, anni XI et quidem hisce verbis: n Etn quel amicies moe s oureait a si refuse son assentiment knies articlesta pro et ou es devotrs mutuet des Doux sontra retrac& Vec ne si juste prέcision. e lassent-il queo des minis de morale it saudrai eucor rendre graces aux autem du pro et de leur auoi donne a lacio ce ca-uracthre auguste qui leur recommandeo a gditatioq,

15쪽

' mais iis soni aussi des principes de legislation doni retudeo dirige noue opinio dans une des controverses te plus

Videamus paullo accuratius de his tribus officiis. Inter requisita nuptiarum elicium imprimis memoranda est fidelitas quam conjuges sibi invicem debent. Si ab alterutro violetur, causa datur dissensionis continuae. Sensu morali uterque conjugum aeque puniendus est si fidelitatem violat, sed sensu legali discrimen faciendum est. Vir non aeque puniendus est ac mulier. xinde institutum nostrae legislationis in arti 264, ubi adulterium alterutrius conjugum ut causa divortii datur, a multis vituperatur. Adulteriumviri non labet eosdem effectus ac seminae, quia haec liberos ex alio viro natos in familiam potest inducere. Uxor insuper cujus maritus adulterium commisit deploratur, ille contra irridetur. Ad confirmandam nostram sententiam asserimus verba pulchra hac de re a Cons. Ortalis dicta in concilio Status o I, mari et la emme dolvent incontest lement

' suppos plus de corruption et a des esset plus dangereuxoque infidelite du mari, a si rhomme a toriour et jugere molas severement questa lamme. out de nations eclairέαν en e polat par expinence et par ne sortera instinc seu Sont accordees , croire que te sex te plus iam te dolio incor po He bonheu de rhumaniteratre te plus veri ux.n Les semmes connesualent eu leur vini te intAUt sin esses ouvalent ne voi dans la fgvinia apparente, doni non se a leur gard Uune meu tyrannique pluratoqu'une distinctio honorabie et utile. Destinees par an nature in Iliastis χ'um seu et a pagrement de laus,

16쪽

on reqv d cie ceti sensibilite douce qui ianime la beaut et qui est, itot mo s par es plus releger egarement du coear e tactisu et sicat, qui/ empli che esse possice 'un sitiem sens et qui ne

V Se conserve u ne se persectionne que par exercice deutoutes le vertus ensi ceu modesti touctante, qui uiomphe de laus te dangere et Uelles eleuvent perheu Sans deveni plus Vicie es que nous Ce n est doni polato dans nolae injustice, mais dans leur vocation naturesse,u que les lammes dolvent chercher te principe des devotrsu plus austeres, qui leur Son imposes Ou leur plus grandu avantage et a profit de la societe' Utut est nos hodie hac in re jure dubio utimur. Codex cenalis conveniens cum Codice apoleontico retinet discrimen et ar 337 hujus codicis adulterae minatur

poenam carceris, cujus minimum est tres menses et maximum

duo anni. tiam licet marito hanc poenam diminuere quum veniam et uxori et illam in domum recipit Art. 339

contra irrogat mulctam 100-2000 h. marito sed solum casu quo concubinam in domo communi habet, nunquam poenam carceris potest subire, quia absurdum habebatur

seminam, qui vir debet obedire arti 161 hunc posse includere 'Secundum ossicium conjugum est sibi invicem aurilivimpraestare. Quid lex significat voce aurilia I Auctores )conveniunt, auxilium hic significare pecuniarium . . si unus conjugum dives est cum altero qui opibus caret

17쪽

communicare debet eas divitias ut uterque iisdem lauantur. Legislator idem principium spectat et amplius explicat inari. 162 quo dicit Ohi is gehouden haar a het enonoodicis volgens que staat en id vermoge te Ver- nactassen. Imo praecipit ut, quum nuptiae divortio dissolutae sunt, conjuges separati honeste vivere possint secundum art. 280 nladien de echigenoot op viens vergoa de echtscheidingre is estgmprohen, Mene geno Zame inhomsten heest tot uno levensonderhoud, a de regibin hem uit de goederenosa de inderen chigenoot rene uiaeering tot ondeinoud

Mamus ultimo loco de ub/idio. Marcad si dicit in

adnotatione in hoc articulum ni secour sor de la boursen ex arca, assistanc Vientra coeur, ex virtute u et hisce verbis omnino definit hoc ossicium. Quod auxilium habetur in re pecuniaria, subsidium vocatur in re morali. Dissicillimum sorsitan sed etiam pulcherrimum mesorum matrimonii. Si unum conjugem adversa fortuna urget, morbis imo contagiosis incitur ei tamen relinquere alterum non licet. unc conjugalis amor quam maxime elucet quod jam Ulpianus dixit: o Quid enim tam humanum est, quam ut o fortuitis casibus mulieris maritum, vel uxorem viri parti-ncipem esse ). V Quatenus vero haec regula patet ponetiam valet quum alter conjugum crimen commiserit vel alterum malitiose deseruerit. Non valet. Legislator in art. 264, ubi divortii causas enumerat, hoc ossicium circumscribit. Cons. Vemede ad huncce articulum adnotat verba

Pland et missistini in hoc titulo eadem significare et

I. S. Vernede.

18쪽

sententiam deducit ex sententia tribunalis Amstelodamensis lata die 16 April 18 39 ). Nobis contra discrimen faciendum videtur inter subsidium hujusce articuli et quod in sequentibus invenitur. Quod ad ultimum et nobis videntur verbabsilan et mastigia eandem haberem finicationem, hic vero verbum morali tantum sensu accipiendum est quod ex inde apparet quod subsidium ab utraque parte debetur, mulier enim pro marito in judicio stare non potest.

tandere te onderhoude en o te oeden. mo adspectu hic articulus videtur idem significare acart. 203 Cod. Nap. et jus liberorum definire quaerendo alimenta a parentibus. At significatio plane alia est, nempe unus conjux ab altero potest postulare ut una faciant sumtus educandi. Duobus argumentis haecce sententia nititur. mo, quod hunc articulum invenimus in titulo, qui tantum de uribus conjugum et officiis tractat et nullam mentionem lacit eorum, quae in eos tertius habet et secundo, historia articuli. Apud Voorduin y legimus legislatoris principium quo Ortus sit articulus ni on a uiri iciis autre orti que ron croitu plus systematique que elui scivi dans les articles 203 2IΙo du code actuel. En esset e liue ne traitant que de Moita

19쪽

- 159 que les Φοux par te seul ait u mariage 'obligent 'agesproquemento noum leur insanis A inficies disposi-otion de cet artici ne donnent aucensant aucun droitu pou demander de alimens ais donnento chacu des inpou la Acest de Orcer son conjoint a contritae hesan nourriture et a Tentretie des insanis A surptus o tria retera a fila de la uissance palamelle n lites V deso devotrs 6ciproque des parent ave les insanis uBene distinguendum est inter praeceptum hujus articulio art 353. rius recte hic invenitur, alterum alimentorum praestandorum Ossicium describit parentes inter et liberos Igitur omnino non facimus cum auctore adnotationum in

Codicem Civilem in diari dicto Regi eleerde udragen in

' gemis, o Si accipias nostram sententiam de hoc praecepto, argumentia ita confirmatam, tum concedas necesse est consultissimos

Martini V ede et Schuller si errasse in adnotationibus ad hunc articulum ossicium explicando parentibus eo modo delatum erga liberos ut articulus 43 describit. In ure Romano invenimus idem praeceptu ' usi matero alimenta quae fecit in filium a patre repetat cum modo

20쪽

V eam audiendam. Ita Divus arcus rescrimi Antoniae M ontanae in haec verba sed et quantum tibi alimentorum V nomine, quibus necessario filiam tuam exhibuisti a patre V ejus praestari oporteat judices aestimabunt; nec impetrare V debes ea, quae exigente malam affectu in filiam tuam

V erogatura esses etiamsi a patre Suo educeretur. V

Decrevit quoque legislator hoc principium valere si bona separata sunt vel nuptiae divortio dissolutae, nam in art. 248 dicit uniettege tamde de scheidire in Oederen, is deuorou Verplio Om, Baar Venredigheid vanam vermogenoen dat an haren an bi te Magen, re etc. et in art. 285 2 naen ullan daarto naar evenredigheidia hun vermogenu moeten budragen 'Αn hoc quoque valet si avi nepotes educant, liberis jam mortuis vel pauperibus ex analogia inirmamus Art. 376jubet liberos parentibus auaque aiscendensibu pauperibus alimenta praestare. Mi. 378 hoc ossicium ab utraque parte praestandum dicit. Si igitur unus ex adscendentibus rogatur ut alimenta pauperi nepoti praestet, tum censemus eum ex hoc articulo summo jure a conjuge postulare posse ut sumtus ab utraqne parte in hos educandos conferantur. Et hoc quoque valet quod ad liberos naturales et legitimatos; s. art. 383.