Ad titulum VI libri I Cod. civ. neerl. ...

41쪽

videbimus. hoc articulo imisso, omnino non parem an uxor personam ratandi ii judici, habeat nec ne.

ua te etc. V quamquam strictissime non exigit ut in art. 165 de nou kan niet in regie veracliij onder' bijstan ing o quid autem sit auctoritatem dare standi in judicio, quomodo detur, unde oriatur, jam vidimus Subart. 160 neque igitur hic repetemus. Quaestio vero est unsvinciat eam auctoritatem ex citatione dagvaarding patere Τribunal Silva-Ducenses ita esse judicabat O dat deo euever, in art. 165 B. . a alende dat de orou. umiet in rere hau verschhnen onder iustan van harenuman, daarmede niet ge id an hebben dat de man,

curiae rovinciae Hollandiae die I Febr. 1840 hacce in re confirmante sententiam ribunalis A mstelodamensis Hiel April. 1839 ). otestne maritus jam datam auctoritatem

42쪽

33 revocare. otest, Si vero magis uxori prodesse putet, lite discedere vel actori concedere ut sumtibus parcet, sin autem inopportuno tempore vel in uxoris damnum saceret omnino cum cons. Diephuis in nobis aciendum videtur, judicem eum ex temporibus condemnare posse in resarcitionem sumtuum et damni.

Si mulier innupta litem inchoaverit, eaque pendente, nuptias inierit, art. 254 Cod. Neeri de meth proc in cam. iv. hic valere potest, quia tunc unus ex litigantibus capitis

diminutionem patitur et judicium dissertur ). Cons. Diephuis M Zachariae si et Duranion jus concedunt adversariae parti uxoris ante omnia quaerere ut uxor probet auctoritatem sibi delatam esse, et hoc aequitati consentaneum est, quod sacere potest initio litis excipiendo, quod jus ei conceditur arresto Curiae Cassationis

Ex art. 3 Codicis eth. pr. in C. Civ. sufficit unum tantum exemplar citationis dari conjugibus non separatis mensa ac thoro vel bonis. Ultimo loco nobis haec quaestio tractanda est. Art. dicit: is de rou kan Diei is ij uite gemeenscha vann Mederen getrouWd os an goederen escheiden, os emen pectare hoopvroumn quid si separati sunt mensa ac

43쪽

thoro. unc illam ea auctoritate indigere censemus numari. 297 dicit door scheidin vano es en e vordio het huwelij niet intbonden maar ij de echigenootenn daardoor an de verpli in tot amenWoning onineven uolua autem uxor facto matrimonii iacultate standi in judicio caret atque hoc in casu matrimonium non tollitur ex inde sequitur eam facultatem ei non reddi.

Munnem de roti in Dassalen emolyd orsi Hoc in casu potestas maritalis, quae acultatem uxori praebet in judicio standi, cedit commodis publicis. Si haec exceptio non erat, tum Semper viro liceret persecutionem inisterii uincitollere, quia nunquam facultatem suam daret et mulieres nuptae ita impune crimen committerent. erspicuitatis causa optandum erat ut hic legeretur egens vertredinguime Stras et u ut auctor adnotationum in Codicem Civilem in Diario Rensgeleer Bublad y jam notavit.

Mulierem, quae judicium quo absens condemnetur in renuones bi verate geWegen impugnare vult, indigere facultate mariti ex nostra sententia male docet cons. Diephuis ). Nova enim non inchoatur iis, sed eadem continuatur, qua mulier rea manet quum et insuper a mariti arbitraria voluntate penderet an uxor condemnata maneret vel appellando 1 Dee IV. 509. ' o. l. I. 380.

44쪽

forsitan absolveretur quod ex nostra sententia fines potes tatis maritalis transgrederetur. Ex rei natura sequitur, mulierem potestate maritali carere posse ad testimonium serendum quia non habetur inter partes litigantes sed solum vocatur ad causam magis perspicuam reddendam. Licetne mulieri, in quam crimen commissa est, accuSMe

sine facultate mariti. Affirmandum nobis videtur. Hic quoque potestas maritalis cedere debet commodis publicis. Ceterum haec quaestio parvi momenti est quia inisterium Publicum, simulac a muliere audiverit crimen commissum, ovi maritus quidem non facultatem dederit, persequetur neque maritum impugnantem attendet. Quaestio tamen majoris momenti fit in casu art. 22 Codicis de Μethodi proe in C. Crim. Sed et hic potestate carere mulierem posse arbitramur quia alioqui ad absurdum Veniremus. Maritus v. c. adulterium commisit in quod poena dicta est ex art. 339 C. . Sed hoc poenale praeceptum Vanum foret, quia maritus nunquam uxori facultatem daret ad se ipsum persequendum Causa ita judicata est sententia Curiae rovinciae roningae d. 2 ΑΜ.

Quaestio gravis rursus nobis oritur an pars laeSa, quae X praeceptis codicis de est proc. in C. Crim se liti immiscuerit, postulare potest damni resarcitionem in mulierem nuptam, marito facultatem suam non interponente ConS. B. . Vanioris ' negat, affirmat Cons. . . osses in Crun posteriore facimus et quidem his argumentis; quod quamvis diceres actionem de damno resarciendo totam ad

jus civile pertinere, tamen nobis moncedatur neceSM 'St, 'mon, o l. ad art. 166.

45쪽

partem litigantem liti immiscendo sese, non OVam creare litem quod jam aperte apparet ex verbis sic vomen in ei eding. Ratio legis insuper confirmat nostram sententiam. Legislator Neerlandicus enim abolendo partem

civilem juris hancici tamen, ut sumtibus parceret, Oncedit, actione de damno resarciendo certam pecuniae Summam non superante illam posse immiscere liti et tunc unam tantum litem existere. Eam actionem civilem insuper po

nati subesse et hujus partem esse patet ex art. 246 Cod. demeth in Caus Crim secundum quum et parti laesae non licet de lite appellare, quia suam causam ab actione poenali disjungere non potest. andem si facultate mariti indigeret, maritus citandus esset coram judice poenali, quod non licet. In ene regiδvordering of οβιδole diu , totiso Minyisan fame en e of Oa goederen.

In his casibus mariti commoda non solum uxori adversantur sed conjuges sibi invicem opponuntur. Pacultatem igitur semper recusaret et quum praeberet, doli forsan

accusandus foret.

In Codice Napoleontico hoc praeceptum non reperitur quamvis ex articulis 65, 875 878 Cod. r. de Meth.

proc. in Caus Civ concluderes hocce in casu legislatorem iacultatem non requirere, sed tantum auctoritatem Haesidis Τribunalis. Hoc requisitum et apud nos remansit ad bonorum separationis actionem instituendam secundum art. 804 et

46쪽

morden. Hic articulus prope idem reperitur in Codicem oleontico sed noster legislator addidit uim ene alae a te gam nHoc praeceptum sese commendat aequitate, atque oritur ex legislatoris voluntate, potestatem maritalem jam gravem dicendam, aliquo modo temperandi. Fieri enim saepe potest, ut mulier sibi prodesse credat, quum hunc illumve contractum inierit vel ab aliquo sua jura laesa videat, marito aut suis commodis nimis serviente aut alia causa coacto recusante uxori facitatem dare tunc judicis est intercedere. Ex re ipsa sequitur, causas cur maritus recuset prius a judice inquirenda esse; unde in art. 799 C. de est proc. inc S. civ. legimus Indie de rou heweeri dat de man

re pyroesen ' quum semper inisterium ublicum audiendum ex art. 324, D' , ejusdem Codicis. Sub voce re gemeene oonplaala o intelligendum est domicilium uris uxoris, nempe domus mariti. Quaestio est an tribunal mulieri auctoritatem praebere possit ad mercaturam exercendam, marito negante dare. Negamus, quia mulieris commodis non nocet mariti recusatio et ex eventu demum judicari posset, utrum mercatura illi profuerit an nocuerit. aritus insuper recte putare potest,

mercaturam uxori nocituram esse, sed praeterea putamus ar-

47쪽

ticuli verba hoc vetare quum tantum dicit oeene iste ante gran. ιν Quum autem mulier, lite finita, ad sumtus praestandos condemnatur, quaestio nobis est quis ea solvere debeat Si maritus acultatem suam interposuit atque communione nuptiae initae sunt, tunc omnino sumtus ex communibus bonis solvendos esse putamus. Quid vero si mulier litem inchoarit, auctoritate judicis, cuinam tunc sumtus sunt solvendi et tunc credimus maritum, ex regula maritum onmii casu communionis aera aliena solvere debere. Si vero conjuges extra conamunionem nuptias inierint bonorumve separationem acquisierint e casu omnino ex mulieris bonis sumtus solvendi sunt.

mahen. Hoc praeceptum omnino diversum est ab iis, gnae supra Gnotavimus de potestate maritali novumque statum mulieri

48쪽

oreat. Rationem hujus exceptionis invenimus apud Locre i)quia in Codice apoleontico fere idem erat praeceptum: est a fave tau commerce qui a sat regarderes senime

la art. 220 Codicis Napoleontici verba o me uit&ὐ-- helhhe of stdgWhgende oesummin van haren man, unon inveniebantur, quae tamen legislatori Neerlandico necessario addenda videbantur, quia tertio, qui cum muliere egerit, valde dissicile esset, expressam mariti auctoritatem probare quam hic celare posset ut sese liberaret aere alieno, quod ex bonis communibus solvi deberet ). Quinam autem hujus articuli sensus ac finis pateri scilicet potest, ut mulier, marito aut aliis muneribus fungente aut aliis causis impedito , quo minus mercaturam agat, id cupiat vel credat hoc modo facultates augeri posse. Sed primum mercaturae requiSitum, celeritas nempe, qua facta indigeant, valde impediretur, si quavis actione mariti facultate indigeret, et quamVis, qui cum muliere agant, non semper eam requirerent, exceptione nullitatis tamen repelli semper possent. Occe impedimentum legislator hoc in articulo tollere voluit, praecipiendo mulierem sine mariti auctoritate

sese obligare posse in omnibus, quae ad mercaturam attineant. Quum contractus probatur eo non pertinere exceptio tollitur et regula Valet. Quaenam autem sunt mercatrices publicae pori. 2 Co

49쪽

' geWoon beroe mahen, o quum articulus tertius definitionem compleat praecipiendo quaenam sint udaden vino hoophandes o Vox minus usitata, mercatrix publica, primo adspectu, ad mulieres nuptas attinere videtur, quod vero discrimen tollitur est art. 586 Cod de est proc. inca . civ. ubi dicitur: ngeliuWde eu OngeliuWde rouWeri,u Mene ope are oopnouKen ijnde, o ibi adjectivum igitur et ad nuptas et ad innuptas resertur. Mulier, quae est mercatrix publica emancipatur, ut ita dicamus, ex potestate maritali, quatenus ad mercaturam Solum attinet, quum et manus injectio iijsed ving in eam exerceri potest, legislator vero simul art. 87 impedivit quominus ex hoc statu quodammodo ambiguo fraus oriretur. Hoc in articulo mulieri praebet jus ex communione diS- cedendi, quo illi tollitur ossicium conserendi ad aera aliena communionis. ulier autem, quae mercatura fortunam ad Ver-Sam RSSa St, e communione, quae t ius factis obligatur discedere posset atque igitur debitis recte contractis liberari, nisi legislator addidisset olen ware gh ich als ope areo hoopnou mom hebben verbonden ut egislator autem eam publicam dicet mercatricem, quae separatim a marito mercaturam agit, quod non sic intelligendum, separatim a marito eam habitare, hoc enim secundo art. 16 Obstaret, sed suo nomine neque marito auxiliante vel cooperante, mercaturam agere. Quinam autem est expressus mariti consensus Credimus, posse Scripto ex sistere quod ab e in ephemeridibus publicatur, imo putamus, si in scripto consensum tantum publicaret, hunc pro expresso Valere posse, quod ad tacitum, ex tempori S dijudicandus esset. Quum e gr. mulier in domo conjugali, quam cum marito inhabitat, publice mercaturam agit, difficile consensus desectus posset invocari, vel si alio loco merca

iuram ageret et tunc consensum rude8Se putare mec Se

50쪽

si maritus mercaturae noII obstaret. Sed quare consens

probari debet. Quia sine hoc mercatrix publica esse non potest, eiusque acta igitur nulla declarari possunt. Legislator marit praecipit, ut maritus publicet si consensum adimat. Sed quomodo hic alium modum adesse quam ephemerides non credimus. Quatenus autem maritus uxoris actis, quae mercatrix publica egit, tenetur pSi communionem inierunt bonorum et illum teneri dicit noster articulus. Si bona pactis antenuptialibus separata sunt tum sine dubio tantum mulieris bona tenentur. Quid autem si communionem lucri et damni inierint Maritum ex articulo 11 ' tantum in dimidiam partem teneri credimus.

Si mulier, marito inscio v. c., e absente, mercaturam egit ille eo non tenetur nam neque expressus neque tacitu consensus adeSt. Quaestio gravis tractanda est. An nempe manus injectione maritus potest assici ut contractus exsequeretur initos ab uxore mercatrice publica. Quod ad juris consultos Francicos, ostier et Delvinco q), L firmant argumento, maritum mulieris socium censeri et socium etiam corpore teneri contractibus, quos alter inierit, socius, qui societatem obligare potuerit. oullier q)Μaroad y et Manton ' negant contra, argumento