장음표시 사용
151쪽
Tandem animam longis singultibus expirantem. Fortunata arbos, in te ille unicus ales , Deposuit senium, moribundosqile eXuit artus , Ut novus exsergens rutilis nitidusilue juventa AEthereas pennis caeli remearet ad auras omni genum volucrum cantu & plaudentibus alis. Fortunata arbos, in te laeta il la volucris Molle sibi rostro pectus terebravit acum, Atqueduoimplumes saturavit sanguine natos. Quae pietas λ qui tantus amore nos crimine nostro occidi mus: moriens nos ille a morte redinit, Delevitque notas, quas non contraxerat ipse . Nos ideo nunquam e stratis consurgimus orta Luce, vel ingressa jam nocte ad strata redimus , Nostra tuo quin nos armemus pectora signo, Et tua lustratae imprimimus vestigia fronti. Nil agimus, nil incipimus, nil pectore magnum Molimur, non ante tuo munimine tecti. spiciis tu nostra tuis incoepta secundas: Tu nostrum augurium, tu sors, tu praepetis omen. Quin etiam ad quosvis motus,ad murmu ra quaeque, Et strepitus improvisis noctuque dieque Ad tua confugimus tremefacti protinus arma,
Queis freti vanum revocamus corde timorem.
Proinde tibi magni curvato poplite reges ostula dant proni, positisque insignibus ultro Assurgunt, tectamque auro gemmisque micantem Suspendunt inter baccata monilia collo, Et duce te audentes in aperta pericula vadunt, Praemittuntque tuum pugnanda in praelia signum, laque Aquilis tua Romulidum mage nota figura est , Hoc signo dux in campis pugnavit apertis Inclytus insernas acies, obscoenaque contra
152쪽
Castra, Erebique plagas victor penetravit ad imuExemitque pios vinclis & carcere caeco, Quos secum spoliis veheret stiper aethera opimis. Nobile tu signum, tu pompae insigne praeibas Semper & egregii testis praenuntia facti.
Templorum te culminibus, te turribus altis . Erigimus: tu summa tenes fastigia. ubique Turres , tecta tua sunt omnia tuta sub umbra. Cumque omnes nos eXtremo sub tempore vitae Deseruere, comes remanes tu sola, nec unquam
Amplexu, dum spiramus, divellere nostro. Nec tantum vivos, sed & aurae munere cassos Tutaris , positosque cavis impressa sepulcris. Quid mirum summo si te veneramur honorest Ipsi etiam pueri laeti, immixtaeque puellae Serta tibi & flores nectunt, tibi carmina dicunt,
Te celebrant coetu, te festa fronde coronant . Iamque adeo late in terris tibi templa, tibi aras Μortales statuunt, tibi cerea dona cremantur.
Et pia thura, diemque tuo de nomine dicunt. Ac prope divinos orbis largitur honores, Haud quia si numen, quia sit tibi sensus, at olli Ista serunt cujus letho tibi gloria parta est. Quin . suprema dies a sum ubi venerit orbi, Sideris in morem fulgebis, oc aethere toto Flagrantem insolito lustrabis lumine mundum. Luce piis addes animos: at sontibus ingens
Horror eris . cupient retro transecta referri
Lustra, suis frustra orantes oblivia factis. Tu lignum porro illud eras, medicabile lignum, Tactu cujus aquam in dulcem sons versus amarus Tu lignu, genius in quo hominum, genius Omne
153쪽
. Servatum quondam immensis evasit ab undia i Tunc etiam malus, tune ille altissimus olim In quo sublatus pendebat aheneus anguis λIn te oculos conversi omnes, conversa tenebant Ora e salus id erat serpentu mollibus ictis. sanguis Quippe hominum inserus genus omne momorderat Tu nobis tu complexo serpente mederis
omnibus, & validos in pristina sespita reddis ,
Tu nos infernis pene haustos eripis undis. Tu dulces in aquas fontes convertIS amaros: Et Iacrimas tandem nostras in gaudia vertis. Salve hominum indubitata saIus , spes certa quietuAEternae per te patet alti janua caeli . Utque orbi quondam ingressa est mors arbore ab illa , Per te hominum generi sic tandem reddita vita est. Eifice mortales curis mortalibus omneSoblitis per te divina luce fruamur, Amplexique tuos tollamur in ardua ramOS. Vitam autem quia non datur omnibus exhalare Tali in sede, ipsumque imitari funere regem. Ut pueri infirmo nequeunt medicamina ferre Corpore, di altrices ipsae acria pocula sumunt, Λd pueros virtus tamen hausto in lacte redundat. Sic fluat extincti divino e corpore regis In nos transfusus dolor, & praecordia tangat . Saltem animo, saltem moesto doleamus amore
Noctes atque dies, neque nos conturbet amaror rVerum ea amarities nobis medeatur , di, aegra Quae nunc nostra jacent , recreentur corda, necisque Illius emanet nostra in praecordia virtus:
Sponte suo nostras qui solvit sanguine poenas.
154쪽
Λ T quo diva tuas mortali carmine Iaudes Ingrediar, quas caelestes caelestibus oris
Vix audent tentare chori λ nec mole gravantur Corporea, atque tuos coram mirantur honores.
Ipse, mihi quoties animum tua vivida imago Impulit, atque aciem te contra tollere tendo, obruor, & nimia perfundor illice, nec absens Ferre tui valeo radios, aut spicula Vultus. Nam tu Sole velut divinum corpus amicta Incedis regina caput redimita coronis Sidereis, tibi sub pedibus micat aurea luna, Igneaque astra premis subterlabentia mundi. Mente olim Pater omnipotens te legerat alta Nondum mundus erat) multis de millibus unam, Quae caeli regem pareres enixa sub auras. Atque ideo postquam divino foedere rupto
Primus in ipsa parens hominum se perdidit ipse,
Seque situmque genus veniens corrupit in aevum , Sola malo eXorta es, veterique imperVia noxae, Seu tua te genitrix intactam, & prorsus avitae Secretam maculae gravida concepit in alvo, Seu imul atque utero concreta es, caelicolum reXCommunem exemit labem, puramque reliquit, Ne tuus exoriens pura dilapsus ab aethra Parte olim foetus foret insyncerus ab ulla . Nec pristam traheret materno a sanguine labem.
Teque dehinc crestens procul omni innoxia culpa Sanctam, incorruptam servasti praeside amico Tuta Deo : ac veluti latis nitidissima campis Virga Oritur, primosque novo dans verticς florς.
155쪽
In regum sortunatos traducitur hortos:
Continuo sedes liquisti parvula avitas, Templi adytis oblata, parentum debita votis,
Sancta ubi priscorum vatum monimenta revolvent Sensisti Superum regem tot vocibus olim
Promissum terris mortali matre Oriturum .
Iam tum laetitia dulcique cupidine pectus Capta, Deum casta versebas mente propinquum ,
Et venerans matri foetae pia dona Parabas, Si sors o vestris ea sors contingeret oris, Si vestro concessa serent ea munera saecIo. Nescia venturi nondum tua gaudia cernis rNondum nympha tuos persentis pectore honores.
Iam jam, nulla mora, adveniet demissus ab astris Nuntius: ille tuas quam laetis oribus aures Mulcebit λ quanto implebit praecordia amore Pennipotens p tu caelicolum acceptissima regi, Plena Deo, nuribus felix magis omnibus illa es. Parce metue humanum virgo obliviscere morem: Concipe divinos haustus, teque insere caelo. Non aliam porro manet hujus gloria partus. Tu rerum auctorem tactus ignara virilis Concipies, gravis aetherea divinitus aura, Solaque virgineum servabis foeta pudorem rvellus uti lanae impenetrabile restitit imbri, Caetera cum madeant gravibus circii humida nimbis Tu porta clausa aeternum, stiperum ipse per illam Ingreditur rector, nec claustra immota reugn at. Tu rubus ille oculis flamma crepitante cremari Visus, at illaesae mansere in stipite frondes. Ainc etiam pueris media in fornace pepercit Ignis & innocuae lambebant corpora flammae. Haec te monstra petunt una, haec miracula tangunt,
156쪽
Promissis nec sera fides: simul ecce repente Cum tonitru medium veluti distedere caelum Vidisti , smul auricoma circundata nube Sensisti praesens in te descendere numen De per amatam leviter spirantibus auris. Quis tibi tunc sensus p qui virgo in pectore motus δCredo equidem, tibi cor dulci flastrabat amore. Et penitus totis ardebas suave medullis. Tum quoque laetitia ac mira dulcedine pectus Delicuisse reor, tibi cum montana petenti
Laeta occurrit anus cognato a sanguine juncta , Atque utero exultante tuos praesensit honores. Felicemque uteri te terque quaterque vocavit: Tu vero , teneri qualis rosa plena pudoris, ore rubens caelo reserebas carmine grates,
Teque adeo indignam, di meritam nil taIe canebas. Parva sed haec majora manent. date lilia plenis, Virginei date thura chori, date serta canistris. Nastitur humana sub imagine natatur infans.
Qui semper fuit, est, dierit, sine fine, sine uIlis
Principiis Deus, immensi quem moenia mundi Non capiunt, visiisque hominum tactusqus refugit . Saepe mihi videor te poplite cernere virgo Subnixam , infantemque recens mirarier ortum Flagrantem, & radiis late vibrantibus aureum, Teque tuos prono venerantem pectore foetus, Attonitumque senem tantis vix histere monstris. Felices nimium pastores o quibus olim Contigit in stabulis insuetos Urnere partus lTantum o si quoque me si saecula vestra tulissent, Pavissemque meas vestris in saltibus agnas: Me sine monstratum vos nunquam issetis ad antrum,
Carminibus moniti caelastibus, ipse ego primus
157쪽
Speluncae foribus virides silvestria myrtos Munera suspendissem , & florea serta tulissem,
Insuper & canna cecinissem carmina agresti, Carmina, quae tibi nunc regina utcunque laboro.
, Nec me felici quisquam extrusisset ab antro Amplius, usque tibi famulari dulce fuisset,
Infantique senique tuo. tum me neque vestro Indignum viles stipulas sitbsternere asello. Hic ego vidissem reges puero ampla serentes Μunera ab AEthiopum terris duce sidere vectos A nte tuos, carique pedes procumbere nati. Vidissem volucres te mira in veste ministros Saepius affari, curasque avertere dictis, Solarique inopem vario in discrimine rerum , Dum puero metuis, captique pericula caro Longe arces animo semper suspensa labanti . Usque adeo senis in templo morientis inhaerent Sensibus extremae voces, cum jussa recenti Pro partu geminas aris fers dona columbas, Assore, cum tibi virgo animum dolor occupet ingens, Et quasi cor gelidum pertranseat ensis adactus.
Nec veterum deerant responsa horrentia vatum, Gnatum pro multis mactandum funere acerbo.
Iamque minis tum facta fides, jam nuntius ales Nocte senem monet in somnis consurgere, tecumque Accelerare fugam, patriae neque fidere terrae, Ne rex, dum sceptris cavet haud securus avitis, Divinam sobolem crudo necet efferus ense.
Impie, mentis ubi es e quo te rerum impulit error P. Quid pueros jugulas cunis di ab ubere raptos pTene putas posse aeternis occurrere Olympi Consiliis st morti nondum est obnoxius infans ,
158쪽
In terris: nondum iactis se ingentibus orbi
Supra hominem ostendit per tot miracula rerum , Quae non humanis opibus, non artibus edet, Ante novas condet leges, nova foedera mundo :Αnte sali sicco pede caerula percurrenda I . Sedandi imperio fluctus canaeque procellae .' Ante graves linquent languentia corpora morbiI Ilius ad nutum: rursusque ad munera vitae Consurgent, quorum tellus jam texerat ossa IIlle etiam prius exigua mirabile' fruge Millia multa hominum desertis pastet in oris
Ille etiam tacitas hominum intra pectora curas Inspiciet: silvae arebimi, terraeque dehiscent, Nec gravia ora serent, verbis dum sulminat, hostes, Omnia quae coram admirans laetabere virgo. In primis tibi cor mira dulcedine tanget, Cum puer in templis, adol ent dum sacra, relictus, Quaesitusque diu velut ecce repente oriens Sol Lucidus, ore oculisque nitentibus apparebit. Illum de magnis mirabere rebus agentem,
Et veterum dictis reserantem oracula vatum
Primores inter proceres, juvenumque magistros, Quos omnis jam tum bis sex vix messibus actis Erudiet puer, atque rudes docto arguet ore
Aureus, immortale sonans mirabile dictu Sensibus illapsus penitus praecordia tanget
Et dulcem toto jaciet de corpore amorem, Luce recens orta, vel sidere pulchrior aureo. Tunc illam circumfusae longo ordine matres Laudibus attollent, quae tales optima partus
Ediderit, tenerisque immulserit ubera labris. I llum amplexa sinu, toto illi pectore inhaerent
oscula fragranti capiti, dabishscula fronti Pars L Κ Si
159쪽
Sidereae, stellisque pares libabis ocellos, τ' i ore alterna flagrans dulci praecordia amore.
Nec minus inde etiam tacita laetabere mente, Fontis aquam latices cum Bacchi Vertet in atros . . Te mancante. tuo promet liquentia vina .
Munere, &insolitos hospes mirabitur haustus. ' i Haec tibi mater erunt: oberit nihil ante tyranni Vesani furor, ipsa tamen celestibus ultro lConsiliis pare, quae fidus detulit ales. Tolle moras: pete Niliacas interrita sedes. Cuncta favent: tibi nox nigrantes eXplicat alas, Et te sub lustri gradien tem amplectitur umbra. Cernis ut intonsi praerupta cacumina montes Demittant, Plaudantque comis nemora alta coruscis, Et solitum praeter varios humus amet odores e Illa scredo etiam noctu volucresque seraeque Adventante Deo, numen sensere propinquum, Obviaq ue abrupto stupuerunt flumina cursu. Donec laetanti vos Nilus condidit alveo, Fama ubi jam totam, non laetae impIeverat oram Bethlen largifluo puerorum undasse cruore,
Dum tuus ante omnes nequicquam quaeritur infans.
Quid tibi tunc animi λ toto haes t pectore sanguis rEt tua ceu gelidus subiit praecordia mucro. At non hic virgo vestrorum haec maeta laborum Haeserat, ingentis neque erant ea debita luctus Tempora: verum olim longe majora manebant.
o dolor horrendae quis morti crederet illum Deberi, Pater est cui clari rector Olympi, Cui mare, cui tellus, cui caelum paret & aether everum sponte neci caput obvius obtulit ipse, Primi hominum ut lueret scelus eXitiale cruore Ipse suo, moriensque genus mortale piaret.
160쪽
Id placitum Patri aeternum, caeloque sedebat. Id quoque venturi virgo tu praescia noras , Cuncta oblita velut tamen atque ignara malorum , Tantus amor matric crudeli victa dolore es. Fama tuas si inulac saevissi in a perculit aures Heu gnatum scelere exceptum, insidiisque suorum Uniaenam summos foedatum immaniter artus Trudi ad supplicium, atq; trabem tam stare nefanda. Exiliisse ferunt subito extra moenia , & omnes Te plangore vias, queruloque implesse ululatu. Qualis avis pastu rediens, cui pastor ab alta Arbore suspensum nidum dejecit, di aufert Implumes foetus etiam nunc ore querentes. Illa volat circum, vix se raptoris ab ore Temperat, di quemlis late loca vocibus implet. Tunc tua inhumanae miseratae incommoda rupes, Atque tuo aereae silvae doluere dolore. Ast ubi pendentem ferali robore porro Vidisti approperans, mediaque in morte teneri Iactantem huc illuc oculos, si forte suorum Siquem sorte alas inimicas cerneret inter, Deficis, & sessos aegre col laberis artuS. Quos gemitusῖquas deinde trabe complexa querelas ore dabas p non haec olim tibi gaudia caelo, Non promissa tibi haec divino pignore dona. Sic nuribus te felicem magis omnibus unam ΘSic ventura tuos florere i n saecula honores ΘFelices illas fortunatasque vocabas, Pignora cara, quibus flere ipso in limine vitae Contigit, di longo paullatim assuescere luctu Parcite mortales iter illac sorte tenentes, Quos omnes in se se, atque in sua funera mater victa animi armatos lacrimosis vocibus eXci t,