Carmina selecta ex illustrioribus poetis saeculi decimiquinti et decimisexti studiosis adolescentibus citra morum labem ad perlegendum proposita. Pars prima secunda

21쪽

Crudelis letho dederis nil tale merentem RIlle quidem placido sustollens lumina vultu Lustrabatque oculis coelum, intrepidusque pericli Laudabat superos; & spe sua damna levabat e . Cui se, quantus erat , manifesta in Iuce videndum Ipse pater divum dederat cum compare nato Sublimis, medioque illi fulgebat olympo. Quin etiam extremo cum jam sub fine laborum Disjectus duro frontem , & cava tempora nimbo Ιret iter propius lethi; tamen hostibus ipsis Pro stetere im mani moriens, pro talibus au sis Ah veniam superos anima fugiente rogabat: γPlacabat superos hosti jam frigida lingua . Salve bis senis lectus parere magistris Macte animo puer egregio, & praestantibus aust, Macte nece , & veris magnum decus addite divis. Tu princeps ignominiam, plagasque cruentas Et longum memoranda nepotibus aspera fata iΜagnanimi post herois, quem candida partu Coelicolum regi tecto sub paupere nympha

Non ullam venerem, nullos experta hymeaaeos

Ediderat patrii flavas Iordanis ad undas ;Testis ades facti, sacro tu primus ab illis

Sanguine palmiserae terram conspergis Nimes e Et pulchrae insistitos decerpens laudis honores , Purpurea gaudes frontem cinxisse corona: Unde tibi grati nomen diXere minoreS. Te colimus: certo tibi tempore sacra quotannis Rite damus; & thura tuis imponimus aris. t rQuod si ulla o votisque hominum precibusque moveti Numina; nec cunctis adeo stat perdere divis Ausoniam, populosque Italos, nomenque latinita,

Λtque malis prope jam consectae moenia Romae l

22쪽

Sancte veni; coetusque tuos, tuaque aurea templa , Laeti quae sesta velamus fronde per urbes , Dexter adi; placidusque animis illabere nostris i Ac primum miseris bellorum , & caedis amorem

Da pater exuere, & tercentum mittere in annos i

Tigrimque, Tanaimque ultra; di post ferre quiete Sollicitos populi fasces, adjectaque regnis

Regna super, validoque undantia milite castra; Et pacem veneraris & mitia vertere duris. Dein pestes scelerum tantorum, atque agmine longo Multa odii concreta modis mala semina diris , Insectasque diu labes, di crimina purga . iHeu solito graviora; irasque averte deorum.

QUIR. AEDICULAM EXAEDIFICAVERAT. C Ancta; quibus propriam posuit Goritius aranto Numina, perpetuosque arae secravit honores , Humani columen generis divina puella,

Ipse sibi legit silmmi quam rector olympi

Et tu divinae genitrix augusta puellae Felix sorte tua; felix nata, atque nepote; . Aethereique puer magnum patris incrementum'; Arte boni quos egregia coeloque Savini Spectari Pario & spirare in marmore fecit; Ηac vos pro pietate illi, pro munere tali 'Reddite; si sacrorum unquam pia carmina vatum Et castae movere preces coelestia corda , Reddite, quae posto, mea nec sint irrita vota; Ut quos Ion3a dies miseris mortalibus olim . Advectat varios senio veniente labores,

23쪽

Aegrum animum,& segnes effoeto in corpore sensus, Inque solum pronos vultus, nixisque bacillum c bra: . Poplitibus, tardosque grad , tremebundaque mem Tum crebras lacrimis causas, di dura suorum Funera, & everios mutata serte penates; l . Quaeque alia ex aliis passim mala consternatas Implerunt terras cupidi post furta Promethei; Horum ille immunis totos centum evleat annos Auspiciis superi vestris, & numine vestro Integer, ut nunc est; nec longae damna senectae Sentiate dicharus patriae, jucundus amicis, Dives opum Roma incolumi Latioque fruatur.

IULII SECUNDI PONTIFICATUS

MAXIMUS.

T L L A Piis populis, mundoque accepta recentis Sub Iove cum nondum serreus orbis erat, Nec proseissa graves vertebant arva juvenci, Vinea nec lacrimas falce resecta dabat; Μella sed aeriae sudabant roscida silvae, Et lac pro gelida flumen habebat aqua; Nunc O nunc redit ad primos bona quercus honores; Quos habuit, mundi cum tener orbis erat Quercus glande sita quae quondam heroas alebat, Cura Deum quemus sancta, piumque nemuS, Dignaque Cecropiae pinguis cui silva Minervae Cedat, ct Herculeis popuIus apta comiS: Cedat & ipsa suo laurus Phoebeja luco, Inflaxaeque pedem Bacchica serta hederae IVel myrti Veneris, vel silvani cyparissi, 'Vel quae capripedi pinus amata Deo est.

24쪽

Namque boni mores nostro rediere sub aevo; Ut primum posito constitit illa situ ;Si mplicitasque inculta oomam , rectique Pido, Et lex, & probitas, & sine labe fides

Nec redit ad primos tantum bona quercus honoros; Quos habuit, mundi cum tener orbis erat. Sed provecta solo nitidis caput inserit astris, Quantum homines aluit, tantum alitura Deos .

LONGO LII EPITAPHIUM.

TE IuvENΕΜ rapuere Deae satalia nentes Stamina; cum stirent moriturum tempore nulla LONGO LI, tibi sicanos, seniumque dedissent.

NA T u R AE si quid rerum te sorte latebat, Id legis in magno nunc LEONICE Deo.

EPITAPHIUM DA saero cineri flores: hic ille inroni SYNCERUS musa Proiam , ut tumulo.

25쪽

SpICE magna Ceres tibi quos semente peracta Ducimus agrestes, rustica turba, choros. Tu face, ne nimio semen putrescat ab imbre: Neu falcos rapido frigore rumpat hyems. Neu sterilis surgat sylva infelicis avenae: Et quaecunque bonis frugibus herba nocet: Neu terrae prostrata animosi flatibus euri Decidat: aut densa grandine laesa seges: Neu direpta avidae rapiant frumenta volucreS: Monstra ue , quae terrae plurima saepe ferunt . Sed quae credidimus bene cultis semina campis: uberius largo foenore reddat ager. Sic erit, interea nivei carchesia lactis Fundite, &annoso mella liquata mero. Terque satas circum felix eat hostia , fmges: Caesaque mox sanctos corruat ante QCOS. Nunc satis haec. post messem alii reddentur honores Et sacras cingent spicea serta comas. AURAE, quae levibus percurritis aera pennis, Et strepitis blando per nemora alta seno 2 Serta dat haec vobis; vobis haec rusticus Idmon . Spargit odorato plena cani 1ira croco . vos lenite aestum, dc paleas seiungite inanes: Dum medio fruges ventilat ille die.

26쪽

CARMINA . 13

Ille tuus Pan montivage venator Iolas Suetus in audaces cominus ire feras e

A quo Sadhuc rictusque suum, exuviasque Ieonum Sacra tibi agrestis munera pinus habet: Nunc jam annis gravis haec devicti cornua cervi Dedicat, imbelli congrua dona seni. Cum tamen herculeae facta inter fortia clavaeti quoque sit laudem visus habere labor. Tu Dive haec inter viridis decora illa juventae Suscipe: ne ve illis esse minora puta. HANC Vitem, multa quae semper fertilis uva Haud unquam domini fallere vota solet Nunc etiam large floren tem, consecrat ipse Vineti cultor Damis Iacche tibi. Tu face Dive tua haec spem non frustretur; & hujus Exemplo fructum vinea tota ferat.

LONG IUS a pecore errantem per devia taurum

Dum sequitur nemorum per juga longa Lycon: Errantem scopulo capream conspexit ab alto Continuo certo dejicit hanc jaculo. Mox etiam catulos QIa sub rupe jacentes Invenit; hos Crocali donat habere suae. E' caprea in viridi statuit convivia luco 'Addidit di veteris pocula multa meri. 'Quod reliquum est, Pan jemicaper cum cornibus ipsuSuspensum e pinu hac tu tibi tergus habe.

VENATOR celerem moerens Augona Melampus Consessum rapido dente serocis apri Hac illi in ripa tumulum, frondente sub umbra,

Exigit: hoc ipso concidit ille loco.

27쪽

1 ANDREAE NAUGERII

Non impune quidem praedo sceleratus abluit rProcubuit jaculis caesus & ore canum. Tu tamen e cunctis canibus praestantior Augon,

Fide Auson, silvis qui modo terror eras: Tu dilecte 1aces . sed ab alta hac fastia pinu Millusque, & millo vincula juncta suo rQuin decisa feri cervix tibi pendeat hostis: Sintque una ex animo signa dolentis heri.

ET GELIDUs sons est: & nulla salubrior unda:

Et molli circum gramine terra viret: Et ramis arcent QIes frondentibus alni e Et levis in nullo gratior aura loco est :Et medio Titan nunc ardentissimus aXe est: . .

Exustusque gravi sidere servet ager. Siste viator itere nimio jam torridus aestu es: Iam nequeunt lassi longius ire pedes. Accubitu langorem, aestum aura, umbraque virenti Perspicuo poteris sonte levare sitim. ANTE canes omnes pastori carus Amyntae Nuper ab illyrico littore missus Hylax, Dum solitas agit excubias, di septa tuetur: Nec vigilant socii caetera turba canes: Qua rapidus se se media inter saxa Timavus , Mergit, di inde iterum prosilit amne novo et . Ill e quidem saeva vitulos tutatus ab ursa est et Ipse sed ingenti vulnere caesus , obit; . Con st i tui t viridi tumulum de caespite Amyntas: Haec voluit raram praemia habere fidem. . Moesta gemunt armenta: mali furesque , lupique

Extincto hoc sibi jam cuncta licere putant. DAT

28쪽

DAT Cereri has Teleson spicas, haec serta Lyeo, Haec nivei lactis pocula bina, Pali. Pro quibus arva Ceres, vites foecundet Iacchus: Suffciat pecori pabula laeta Pales.

ILLI in amore pares, vicini cultor agelli Thyrsis, cumque suo Thyrside fida Nape,

Ponimus hos tibi Cypri immortales amaranthos , Liliaque in sacras serta parata comas 2Sci licet exemplo hoc, nullo delebilis aevo Floreat aeternum fac ma noster amor. Sit punis, talisque utriusque in pectore candor , In soliis qualem lilia cana serunt. Utque duo hi flores serto nectuntur in uno , Sic animos nectat una cathena duos. t

. st 4

CANDIDA Niconoe viduae spes una rillae Montivagas jaculo figere certa seraS, Hunc tibi si tripotens arcum Latonia ponit, A tque haec in pharetra condita tela sua. Illam cara parens tenero seciavit Icasto: Ignotique jubet jura subire tori. Tia dea , si silvis aegre discedit ab altis: Si lacrimans coetus deserit ilIa tuos: Tu bona sis, felixque illi: tu numine deXtro optata laetam fac dea prole domum. QN A E duo seri collis foecundi vinitor Acmon Expressi primum cymbia plena meri: Haec avidis musti satyris, mustique parenti Dat jucunde tibi vitis Iacche sator. Illi illaesa suis linquant vineta rapinis: Tu tua fac largis auctibus uua fluat. HAS

29쪽

1s ANDREAE NAUGERII

H A s Vulcane dicat silvax tibi villicus Acmon h Tu sacris illas ignibus ure Pater Crescebant ducta e Stati propagine sillis:

Iamque erat ipsa bonis frugibus umbra nocens. Ure simul silvas: terra simul igne soluta Fertilior largo foenore messis eat. 'Ure istas, phrygio nuper mihi consi ta colle Fac pater a flammis tuta sit illa tuis. o P P o sIT AE obstabant nostris prius auctibus aedes: Nec nos coelum ulla, solve juvabat ope: Disjectis heriis his, solemque admisit: di aura Concessit nobis liberiore frui :Hinc noS in tenues certatim tollimur auraSI ornamurque novae frondis honOIC caput ..

At tibi, cui sacris musarum & Apollinis umbris Extructas libuit posthabuisse domos: Perpetuo similes nostris sint frondibus anni . Nobiscum augestant & tibi cuncta bona . QUEM toties vixisse anima redeunte renatum Mutato fama est corpore Pythagoram Cerne iterum ut docti coelo generatus Alyrae Vivat; ut antiquum servet in ore decus. Dignum aliquid certe voluit: sic fronte severa e*. Sic in se magno pectore totuS abit . Posset & ille altos animi depromere sen1uS Sed veteri obstrictus religione, silet. IAM coeli reserat sores

Aurato e thalamo eXiens Mater Μemnonis diem - .. Leto provocat ore. Nos te maxime marimi . .

30쪽

. am

Minister canimus patris ;Quo nullus qui hominum genus Tam praesens juvet, usquam est. Tu nostras celer ad preces, Aures protinus ad Deum has Desera; nec tenues sinis Evanescere in auras. Tu, dum sera nova nuntia Virgini aethereo patri Dilectae, quibus indicas Magni vota tonantis. Nobis fers nova nuntiar Quis e faucibus impii Erepti hostis, in aurea Coeli templa vocamur. Adsis o bone, & in dies Semper nos propius juvae Nec patrocinio tuo Unquam mitte tueri. URBI, quam vetusto vectus ab Ilio Post fata Troum tristia, post graves Tot patriae exhaustos iniquo Tempore, tot pelago labores, Ducente demum Pallade, qua rapaXCultos per agros Μωoacus fluit, Diis fretus Antenor secundis Condidit Euganeis in oris. Tu nuper & flos, & decus urbium, Quascunque tellus Itala continet rΜagnas tot artes, tot vi rorum

Ingenia , & studia una alebas. Te septicomis Danubii accola, Te fulva potant flumina qui Tagi, Pars L BZI -