장음표시 사용
201쪽
Est aliquid canae munus tentasse senectae, lVestiret teneras cui nova barba genas. Et mihi sunt testes non inscia numina veri, Fortunae nullas me timuisse vices,
Nec nimium fastii caput erexisse potenti, Et ste teris puras exhibuisse manus Quem Padus emacto non terreat aggereῆ quem non Sollicitent multo martia castra metu RQuum male suada fames populi suprema minantisi Non moveat st timida praecipitetque fuga λEsto , haec mille ferant, vix inter millia Divos
Qui ferat iratos unus, & alter erit. Praeside me, saevo letalis Apollinis arcu Urbs bis adacta suum non bene flere genus. Seu rata fata Deum , seu sic tibi maxime visum.
Aequa adeo ultrices cui movet ira manus. Dira bis extinxi contagia, nec meuS unquam
Defecit, populo deficiente, vigor. Maxima labentes juvit soIertia cives. Juvit & infectas evacuare domos, Supplicibusque Iovem votis, patriosque Precari, Queis fuimus toties debita cura, Iares.' Nempe mihi Phoebi non frons erat ulla litandi, Transfuga cum Clarii dicerer esse gregis. Consciaque admissi, non mens suit ausa, manusque Dulcia neglectae fila movere lyrae. Iure Pater poteras me temnere, di ora rebelli Μersa tuo quondam sente, ferire chely. , mihi prima rudis cum verba resolveret aetas , Dictasti ad cunas carmina balba meas. Teque Dirce, errantem per summa biverticis umbrae Abluit, abluerat quae prius unda Patrem. Tum mihi polliciti longae praeconia famae, .
202쪽
Tuque caputque tui Calliopaea chori. Foran & haec levibus non issent irrita ventis, Fregissem propria, ni mea fata manu. Iam procul a ripa me clavum, & vela regente, Per magnas ierat concita puppis aquas. Cum mihi nescio quae fastu comitata superbo,
Mendosi essigies obvia facta boni. Quo puer inquit abisy ventosaque nomina quaeris RProfecturum eX me, non aliunde, decuS.
Audieram, sed abire tamen magis usque Parabam, Sola lyrae nobis gloria calcar erat. Cum, quid abisJ mihi rursus ait, patris ecce senecta Immenso Patriae pondere pressa labat.
Nomen utrunque animum coepto meliore removit,
Nam quis opem Patriae serre, Patrique neget ΘProtinus annosus Pater in sua jura reponit, Bissenisque jubet me caput esse viris. Nec minus intei ea me cura domestica torquet, Et sibi vult geminus membra, animumque labor. Iam neque Parnasius, jam nec sacra laurea cordi, Piericum toto pectore fugit amor. Purpureos inhio fasces, & honora parentum. Stemmata non alia vivere laude reor. Nunc Ducis a vultu, nunc a popularibus auris Gaudia non longa , stantque caduntque mora . Alterius seror ad nutus, nolimque, velimque Quique rego populum, sponteque Vique regor.
Nescio, quo sint juncta, modo, tamen hoc quoq; siquis Appetat, inveniet juncta, fidemque dabit. Quis facile in summo si oenum sibi ponit honore pAffectusque etiam temperat igne malos λSic nos ambitio, sic nos sitis urget habendi, Sic gravis insani pectoris error agit.
203쪽
Haec sunt anguiferae cruciantis Erinnyes Orci, Tantaliusque liquor, Sisyphiusque lapis, Haec ne aliud, quam vultur edax y fibraeque renatae pCumque Ixionia dolia cassa rota pCerberus, harpyaeque,&Gorgones, hydraque vanis Infantum moneant pectora imaginibus. Nostra sed, aetatis, Superaeque potentia mentis, Nil Stygis horrendae Iurida monstra tremunt. Se potius metuant, internaque tartara vitent, Dignus hic aeterna Iaude triumphus erit. Iam, velut Ioniis remearim sospes ab undis , Ipse meae imposui myrtea serta rati. Inque Padi ripis, velut alti in littore ponti, Laetificum Nautae carmen ovantiS ago. Teque meum veneror Caelestis Borgia sidus, Qua nullum hesperio purius orbe micat. Tu mihi carmen eris, tu lucida callis ad astra, i Qua niveas animas lacteus orbis habet, Adsertae Superis, Iuno, Pallasque Venusque Iuno opibus Pallas moribus, ore Venus. Regna tibi meliora, animique nitentior ardor , a Plusque tua igniferi forma vigoris habet. Quis neget his caelum meritis y tua numina quondam Nilus, & extrema Baetis honore colent. Te mpla tibi statuent, nec votis templa carebunt , Λt nostrum inter tot grandia majus erit.
SAEPE ego te memini nos Thebaidee monentem, Aequora devotis transilienda viris, Cum male certa fides tranquillis constet in undis, Totque natent fractae per vada salsa rates.
204쪽
Sed quoniam surda monitus accepimus aure, Pene tibi exemplum nostra carina dedit. Forte Cymacleo solvebam carbasa portu , Laetaque pacatis cymba volabat aquis. Ecce repentinos attollunt coerula fluctus, Incubat & toto nox inopina Μari. Nunc ratis in Caelum, nunc ima in Tartara sertur, Nunc stiper intentant tela trisulca necem. Nauta sereniseros jubet implorare laconas, Et vovet aequoreis eXta, molamque Deis. Pallemus, ceu prona super stet colla securis, Corpora jam ponto nostra putam USagi. Hos inter, spes magna metu corda anxia firmat, Nam geminus summa fulgor ab arce micat.
Insiditque rati, sternitque salutiser undas , Linteaque in vasto gurgite caeca regit. Adspicio , , agnoscoque Deos, di tu inclyte Pollux, Seu mavis dici nomine Castor ades. Et tu Castor ades, qui te vis cunque videri Vestraque sin t dubiae prospera signa viae. Dixit, & in laevam detorquet Navita clavum, Quisque pias supplex tendit ad astra manus. Arctus ab occasu fines extendit in ortum Lucus, diversis insilla factus aquis. Eridanus bifido geminum latus abluit amne , Adriaci reliquum terminat unda maris. Fluminis ad ripas duplicem facit insua portum, Servat ubi fessas unda quieta rates , Pauper flumineo consedit in aggere Lynceus , Silvae, & pisciferae depopulator aquae. Pellimur huc, magnaque Deos ter voce vocamus, Ad vocem Lynceus lumen, opemque tulit.
Quisquis es hoc ausus puppi dare lintea vento, Tecta
205쪽
Tecta meae subeas quantulacunque casae. Nec res eXiguas, nec parva mapalia temne,
Sic ait, di placido suscipit hospitio.
Est facili in tumulo surca casa nisa bicorni, Cui latera, & culmen, canna palustris obit. Res omnes locus unus habet, lectumque secumque Et Cererem, & Bacchum, sagineosque lares, Et falces , di lina, domum quibus educat omnem , Telaque de caesis sanguinolenta feris. Quinque viro superant functa de coniuge nati, Hic avibus tendit, piscibus ille plagas.
Certatim instaurant ignes, piceatque virentes Ingerit ardenti sedula turba foco. Ille sed interea mensam componit agrestem, Et varias nulla praeparat arte dapeS. Fert pisces, sert mella suis nondum eruta cellis, Molliaque ilignis vina reposta cadis. Has epulas vincunt hilares super omnia vultus,
Verbaque fatidici pectore digna Numae. Qui genus, unde domo, quo sit via postit, & ultro Nos docet irati plurima sig na Μaris.
Quid volucres, quid Sol, quod menstrua luna minetur, Praeserat aequoreae quid grave murmur aquae. Utque olimveteri sit nomen Mensula luco, Mensula seligeris vix adeundus apris, Haec ita dum senior, canibus nemora alta tremistunt ,
Et resenant curvis cornua littoribuS.
Ne timeatis ait, movet hos Dicty nna tumultus, Abstinet a nostris sed tamen illa locis. Iamque soporiferae pars altera noctis abibat, Grataque serpebat membra per aegra quies. - Accipiunt alii dulces in stramine somnos, Unus ego assiduis vexor imaginibus.
206쪽
Sed neque me terrent metuendae monstra Dianea, Totque procelloso victa pericla mari. In me saevit Amor, nec habent loca sola quietem, Quid tibi cum strato pauperiore Puer qPallia habenda tibi bis murice tincta laconum, Regiaque idaeis condita marmoribus. Quo non sollicitus penetret labor, altaque egenae Cura domus, inopi semper amica lari.
Quid quod & hic Dictynna tuis invisa sagittis δDuratusque aestu, frigoribusque senex puitius oppetere, atque avidis fore piscibus escam, Quam nullo tutum vivere posse loco. Mane erat, Adriacas iterum vocat auster in undas, Nosque vigil clara navita voce ciet.
Iam funes legit, & celeris parat arma carinae, o domus, o fessis hospita terra vale. Tecta valete, valete ignes, vale Optime Lynceu, vosque salutiferi Dique, Deaeque loci. Siquid cum Phoebo vigiles meruere labores Carminibus vivet gloria vestra meis. Nec magis Herculei fuerit casa nota Molorchi, Alterius Lynceus Herculis hospes erit. Haec ubi, discessi passis super aequora velis, Hausit & optatum concita pinus iter.
TE nihil est majus, regno nil majus avito,
Nomine nil majus Maximiliane tuo. Vix totidam mundum vaga gloria pervolat alis Facta, quot ingenio sunt meditata tuo. Non minus illustrem gens Austria jactat alumnum Quam celebret magnum Gnosia terra Iovem.
207쪽
Qui specimen Clarii, Getici qui pectus, di arma
Maenaliique velit noscere corda Dei. Ille tuam adspiciat faciem, dextramque salemque Tresque uno cernet corpore Coelicolas.
CO E LI , qui numeros Catullianos
Calles tam bene quam Catullus, istum Qualencunque, precor, suges timorem , Ne nostrum metuas subire nasum. Tam scitam, & lepidam locutionem Ausit nemo loquax, dicaculusque Ronchis persequi, & inquinare morsu. At quanto minus Hercules timendus p Nulli noxius, omnibus benignus R
. i s Lycias sortes λ quis Phthiae carmina vatis. Transmissos Deli quis neget huc Tripodas pQuippe hic assidue Phoebus, Musaeque parentant,
Et caros lacrimis saepe lavant Cineres. Quin si fata velint, tegerentur numina, sub qua Angelus obdormit Pulitianus humo .
QUΑΜ INCHOATAM RELIQUIT MORTE PRAEVENTUS
ANGUI pedum vires, immaniaque arma Gigantum, Assertosque polis montes, sedemque Tonantis ectatam nomini, disjectaque ab aethere monstra Sim
208쪽
RSicania aeternas subter juga pendere poenas, Laetitiamq; Deum domitae post proelia Ph Iegrae Est animus memorare, veni mihi dexter Apollo. Tiique mihi ,& Clio , Clitasque sororibus, omnes
In numeros oranda magis, da Borgia vires Carmin ibus, longosque abscondita bella per annos Diva reser, seniumque meo concede labori. Iupiter ut saevis trepidare Gigantibus astra Cernit, & hos humeris montem super addere monti, Pervius ut fiat congestis molibus aether , Imperat acciri Divos, coit omnis Olympo Turba Deum , sedet ipse toro sublimis in aureo . Utque oculos circum, quibus omnia conspicit, egit, Sic exorsus. eo dicente volumina Caeli
Haeserunt , siluitque Aether , di olympica Seiren. Di quibus astra datum colere, & loca summa tuerἱ
Quos volui aeternOS mecum regnare per annOS,
Quosque habui fidos comites Titania contra Arma , decennali superos urgentia bello, Nunc opus est animis, quibus est defensus olympus.
Immanes cum jam Titanes ad aurea Caeli Hostia, vim ices agerent sine more phalangas, Terrigenae audaces nostro detrudere Caelo Et me, vosque parant, jamque altum tollere adausi Osian, & aemathii molem convolvere Olympi, Quaeque eXtrema Deum nocturno munere fungi Luna negat, si non propere auxiliaribus armis Adsimus, nubesque sua statione paventes Iam retro cessisse refert, nec in aere quenque
Nostrorum jam posse datis consistere signis. Quod si adeo castris palantibus occupet hostis Lunaris convexa globi, nil proximus Arcas Ni l Venus obst iterit per inane iurentibus altum.
209쪽
Qare agite in medium quod quisque probabile sentit Consulite, & pati io unanimes luccurrite Caelo , Quin nobis potius, neque enim dubitabile cuiqtie Extrema immanem nostro de sanguine gentem Supplicia hausuram , si nos agat impia pessiim, Enceladi manifesta satis, satis agnita Cael
Mens, & laevorum tumefacta stri erbia Fratrum. Iam tenebras nobis, jam vincla saeva minantur, Atque erebi poenis, poenis graviora Promethei. Di Xerat haec . magni fremuere palatia Caeli, Iamque omnes bellare volunt. certamina Mavors Prima petit, renuitque moraS, urgetque Tonantem .
Cum subiit Cybele genitrix justissima Divum
Maternae dudum pietatis Imagine tacta. Quid non Caelicolae potius compescere tantos Bellorum strepitus, inimicaque foedere castra Iungere tentamus nobis, & ducere Caelo ΘFOI S, nec erunt regno indecores, nec inertibus armis obfuerint nobis, si quis belli exiget usus, Expulerat, memini, Vos&meminisse potestis, Briareon, Cottumque, Cygenque in Tartara Caelia, Natorum horrendam molem, & tot membra perosu . Hi tamen e tenebris ad regna superna vocati Quantum Opis attulerint vobis, novistis abunde, Nec minus his , vesana Deos tunc arma premebant . Astra metu pallere, undisque occumbere vidi Praescriptos longe ante dies, nec velle Triones Stare loco, vetitoque fugam sibi quaerere ponto. Quaeque sub Oceano semel abdita, rursus in auras Surgere Caelestes bello tremefacta negabant. Nec prius ausa polis ad munera sueta reverti, Quam scirent imo monstra impia clusa Barathro, Atque illis certus victoria nuntius esset.
210쪽
Adde quod hoc non est genus aspernabile Divis ,
Sanguine enim adjuncti Caelo, juvet esse parente , Qua Caelum exortos, miseraeque ignoscite Matri, Si dedit hoc tales ira irritata Deorum,
Non ferat ulla aeque natorum funera Mater.
Quid contra noni psa parem, si quem aegra jacente in Adspiciam vestri Coetus ῆ sed tristia longe omina, & horrendi plaga immemoranda doloris. Saevitum satis est , sat eam litania flesse
Funera, adhucque oculos luctii stillare recenti i. A per siqua Deis pietas, mi sere scite Matris Infelicis, & hos potius frenare furentes nam punire reos libeat, per & ubera nostra, Uberaque ostendiu quae vos sexistis , & alvum Oro per hanc, in qua crevistis Numina, pacem.
Fingite me sonte, veniam precor, an quoque vestrae Orsiati abnuitis dextram, pacemque parenti 'Talibus & Iacrimis superos commovit Chorti S , EX temploque minae,atq; animorum blangitit ardor, Sed alioue probant canae pia dicta Cybelles. Ipse Deum rector volucrem jubet Arcada caelo Delabi in terras, offerreque munera pacis. Nate ait, Aemathios perniX allabere campos , Terrigenisque meo haec fer nomine fratribus orsa Quaquam ingens eXcire odium , atque ultricia bella, Vestrum immane nefas,uisque haec temeraria possit,
Usque adeo tamen aeterna picta te movemur,
Ut sit per testim admissi, mentisque superbae Maluerim amplecti, quam debellare merentes, Ponite humi blatos montes, tumefacta residant Pectora , di in nostium laeti contendite regnum. Ambrosiaque dape, atque aeterni nectaris haustu Caelitibus missi, mecum omnes vivite in annos.