장음표시 사용
211쪽
Sin obduratae mentes, fastusque maligni Et superis bellum, exitiumque inferre paratis, Spe vana elusos, rapidi Phlegethontis ad undas
Detrudam obniXus partem, partemque sub alta Saxorum mole, atque injectis montibus abdam. Haec ubi percepit Maia satus, eXplicat alas, Paci seramque capit virgam , cui sedulus addit Signum oratoris ramum pacalis olivae, Descenditque polo; pavidaeque ut sorte cohortes occurrunt, sperare jubet, pacemVe, nOVum VePraesidium,atq; animos celerans trepidantibus addit. Est locus, Aemoniam dixere, nivalia laetos
Undiq; nunc vallant campos juga, Pindus, di Othris,
Pelion, & media vix tunc plus parte tenebant, Quippe erat ex imis moles Ossaea cavernis
Eruta, divulsique patebat hiatus olympi Montibus ingesti montes, jam Pelion Ossan, Ossaque frondosi grave onus gestabat olympi. Fessus Atlantiades super alta cacumina Pindi Sedit, & oppositae admirans fastigia molis, Pene Iovi, superisque timet, primosque per ausus
Ingentes animos, Sin exuperabile robur Terrigenae sobolis secum putat, arduaque illi Apparent longe capita, atque immania membra , Forte ingens nutabat onus, seu Pelion altis Verticibus, geminaque oppressum rupe labaret, Seu male Peliacis humeris consideret Ossa, Sive haec imposi tum tergo male serret Olympum. Ergo per aerias sylvas, praeruptaque se XaΛnguineas volvens spiras, caudasque tremendas Planitiem Vesana cohors raptarat ad imam , Necteret ut solida molem compage labentem.
Collectique simul verba inconsulta serebant
212쪽
Sed divo, & belli inter se de rebus agebant. Strata dabant Spelaea toros, dabat integra sceptrum ornus, & ingentes velabant tempora quercuS. Idem honor, atq; animus cunctis, eademque potestas Nescia serre minas regni, arbitriumque prioris, Quot steterant, totide esse prius juga credidit Arcas, Mox ubi deprendit saevorum ingentia fratrum Corpora , vix motis celse de vertice penis Fertur avi si mulis, fractaque crepidine saxi Constitit, di dextra ramum praetendit olivae. Illi autem ut medium adspiciunt, insurgere contra, Stringereque arma, simulq; horrendist attollere caelo Clamorem, & praelata insignia temnere pacis. Enceladusque prior, quisquis, mihi fare, Deorum
Quid venias, neque enim nostros accedere coetus Quemquam audere hominu per multa pericula novi. Horruit his monstris Tegeaeus inermis, S alto Mallet adhuc caelo , di Patria in ditione morari. Post tamen intrepido similis, sic ore locutus. Accipite aequo animo quae nuntius ipse Deorum vobis jussa fero non contemnenda Gigantes. Talibus arrexere aures, animosque parumper, Λtque avidas coedis dextras tenuere, jubentes Diceret, atque ollis ita farier incipit Arcas. Quamquam ingens excire odium, atque ultricia bella Vestrum immane nefas,uisque haec temeraria possit,
Usque adeo tamen aeterna pietate mOVetur
Rex hominum, Divumque pater,cuisidera parent, Ut si pertesum admissi, mentisque superbae Amplecti malit quam debellare merentes, Reddite humi hos moles, tumido'; reponite fastus . Caetera dicturum furiata mente Typhoeus Occupat, imbelles Solymos, di inertia corda
213쪽
Castiget pater iste Deum, quos segnis ab alto
Terreat usque polo, jubeatque absistere coeptis. Ius proprium nobis, & nescia cedere cuiqua mPectora, degenerique a matre infensa pavori. Tantum & abest: ut nos pigeat loca summa, Deumq; Affectasse toros, libeatque extructa timore Saxa remoliri, & cum Iove quaerere pacem, i Ut majori etiam strue siuera adire paremus, . Vosque omnes toto superos depellere Caelo. Lanea jam non vincla manent,sed ahena Tonantem, Cumque tonante Deum vulgus, mihi debita Caeli Regia, & imperium Terrae, Pontique, Erebique, Dic, venia, quam mittit, eget. dic brachia supplex Pori igat, alternasque vices me evol vere rerum Cujus major inest sinat, atque ea corriget ultro, Ni iaciat, pejora manent ipsumque, suosque Caelicolas, magnique rotantia moenia mundi Sternemus, mrsumque igni miscebimus undas, Aeraque, & terram si mu l his confusa trahemus. Teque nisi hinc abeas, tuaque haec insignia tecum Adsportes, frustra veniam miserande petentem Abreptum pedibus summum trans aethera mittam. Immoquid in poenas seg nes cunctamur Echion Saevus ait, Iuat iste sui commissa Parentis, Si nil fraudis habet, sed di hunc spectasse recordor obvium, & audaci dextra contra arma ferentem. Non illi imbellis fuerat tunc Uirga, sed en sis In falcem flexus, galeae ct munimen alienae . Quin volat huc illuc, terrasque, aequorque profundia, Explorator obit, nigrasque adit impiger umbras, Nilque e1lo obfuerit, satis est gentis esse Deorum. Titanas ne adeo semper patiemur inultos RTalia vociferans, ingentem coniicit Ornum
214쪽
Mercurium contra, nec se temerare veretur
Sanguine legati, sed di his steliis aggravat orsis. Ο, cur non omnes una datur arbore Divos Proterere, atq; ipsum in primis consternere Regem. Ille videns longe vulnus, celer eXit, & alis Emicat, ut trepidans tela ad stridentia Cornix. Quae simul intento Gortinia vidit in arcu SpicuIa, praedonem observat, celeremque sagittam Nec prius emissae procul audit harundinis ictum Quam levibus liquidas pennis cita sertur in auras. Una OmneS ruere, & mortem intentare videres, Hic sceptrum jacit, hic raptam de vertice quercum In torquet, vii Isi sagit ille molaribus hostem Littora dissultant strepitu, reboantque cavernae Aliorum nemorum, & vastis clamoribus omnis Aemathia, di rapidos cohibent vada tertia cursus,
215쪽
VΑ D E Liber Divi securus ad Herculis Aedes,
Nam faciles aditus Regia mitis habet. Nec vereare, licet magnis ego vatibus impar , Sandalias biberi m, non Heliconis aquas. Scit tamen, ut nostras viridis Venus aurea myrti Non dedignetur cingere fronde comas. Vade igitur , nec te properantem proXima tardent Atria, magnanimi nobile Regis opus. Nec tot clara tuos teneant palatia cursiis, Singula dum cupidum cernere pulchra juvat. Iuncta soro Delubra petes, superosque rogabis, Ut copiae praestent omina fausta viae. Protinus ingentis transgressus limina templi, Magnorum statuas tres venerare Ducum . .
Alberti a Leva tibi erit senioris Imago, Qui tenet Augusta steptra paterna manu. Ille suas, Urbisque simul firmavit, di auxit Pontificis Claro munere dignus, OpeS. Caelatusque Patris magni venerabile donum Civibus ostendit, partaque jura, Lapis . . Pars adversa fori, quae prorima cernitur Aulae Non minus ornatu conspicienda suo est, Nicoleos ibi marmoreo sublimis in Arcu
216쪽
Insidet aurato paciS amator equo.
Grandibus hic meritis Hominum sibi pectora vinxit Certus Amor populi, delitiaeque sui. Filius hunc juxta selio spectatur in aureo
Borsus, illustres maXimus inter avos. Ille novum primus nostrae Decus addidit Urbi, AJtaque jam fama contigit astra sua. Hos pietate pari colimus. semperque colemus, Hos omnes patriae sensimus esse Patres. Quos ubi transieris, postesque intraveris alios , Incipe marmoreos dexter adire gradus. Occurrent spaciosa tibi Coenacula, Per quae Ad magni Thalamos Herculis ire datur. Sed cave, ne pictis radians laquearibus aurum Spectanti longae sit tibi causa morae.
Ad Uominum propera, quem postquam videris, illi
Caetera postpones, quae pretios a putas. Fac valeas animo, Divini luminis ardor Ne visus hebetet corde stupente tuos,
Ille quidem facilis, nec te nisi fallor in euntem Despiciet, placida sitscipietque manu. Sed licet auratos tibi purpura vestiat artuS, Sit bene compositis Littera picta notis, Et quamvis cultu possis non vilis haberi, Haud tamen id satis est, ni meliora seras. Non ebore S gemmis, non auro vera Paratur Nobilitas, aliquid majus habere decet.
Nam virtutis opes tantum ornamenta putantur,
Quas fortuna sua datque, rapitque manu. Haec igitur nequeunt generosum reddere quenquam Caictam in se virtus nobilitatis habet. Quare, ne similem Princeps te judicet umbrae, Quae norit nullos edere muta senos,
217쪽
oscula cum dederis felici debita dextrae,
Sis memor haec Regi dicere verba meo. Summe Ducum, quo non alius vel nomine major,
vel bello melior, vel pietate prior, Stropitis haec jussit me limina Titus adire,
Qui tua non ficta numina mente colit.
Cujus certa fides, variis tibi cognita quondam Casibus, extremum stabit adusque diem . Ille sub auspicio, primis quae luserat annis Haec prodire cupit qualiactinque tuo , Major ut accedat scriptis eX nomine tanto Gloria, qua tecum vivat, di ipse diu. Nec velut egregiam me rem tibi dedicat author , Quaeve sit Herculeo digna supercilio, Sed potius, ne quot meritis, & qualibuS illum . . . Prosequeris, memorem se minuS esse putes. Sume libens animus quicquid tibi deditus offert, Non data, mens dantis respicienda tibi.
Non aspernantur sincero corde ferenteS, Supplice cum voto munera parva Dei. Tu quoque terrarum,atque hominum cui lata potestas,
Peneque caelitibus par, imitare Deos, Et licet Imperii te moles occupet ingenSAssiduis curis, detineatque sibi, Fronte tamen placida , siquid praestabitur oti, Respice ad haec praesens quae tibi dona fero. Invenies aliquid teneros hic praeter AmoreS, Iudicio damnes quod minus ipse tuo . Teque, tuaeque leges clarissima nomina gentiS, Ac celebres fama quos canit ille viros. Addita sunt etiam pedibus nonnulla solutis
Texta sit ut varia nostra corona rosia.
Utque reor proprium, quod postera sorsitan aetas Sit
218쪽
Sit lectura, tibi nunc meditatur opus. Talia magnanimi per te reserantur ad aures Herculis, o Domino care libelle tuo. Sedulus haec postquam mandata peregeris, ut nos Diligat , hoc nimium ni putat esse, roga.
Ο N mea Pegaseos tenuis libare liquores Ausa, nec Aonium Musa subire nemus, Limosas inter potius sed nata paludes, Incultis didicit stridere arundinibus. Cui neque conveniunt Citharae, nec laurea serta , Gloria quae doctis contigit ingeniis. Illius apta magis Nonacria fistula collo, Populea sat erit cingere fronde comam. Ille, meos summis versus qui laudibus effert, Clarus dc ingenio est, clarus & eloquio. Sed nobis nimium fortasse indulsit, & illud Castelli superat gratia Iudicium . Tu quoque parce leves nugas eXtollere tantum, Non petit ingentes parvula musa sonos. Illa mihi tristes fastus, animosque Puellae Molliat, & teneris oscula det pedibus. Et placidam exoret felici carmine pacem, Rideat alludens, eliciatque Iocos. Te quem bella juvant acri reserenda cothurno , Clara Poetarum munera serre decet. Nam qua me dignum censes, tibi gloria parta est, Et nova Basinii carmina nomen habent.
219쪽
ARRiTER idaeus quamvis sua praemia nondum Viderat, & qualis Tyndaris ipsa seret,
Dicitur absentis tepuita cupidine sormae, Aequarat victrix quam Cyt herea suae, Ut Menelaeos subit ratis hospita portus, obviaque est phrygiis facta lacaena viris, Acer in extremis Paridi calor ossibus haesit, Atque ipsas Helene vincere visa Deas. Sic ego judiciis hominum te Iane probari
Accipiens, coepi nomen amare tuum.
Longaque de studiis quoties oblata facultas, Laetabar tecum ducere colloquia. Sic veluti quoddam fatis praesentibus ortum Principium inter nos hujus Amicitiae . Vel lecta est Tomyris, necnon Constantia Trottae, Quas immortales Dive Poeta facis. Vidimus S postquam tua carmina Amore relicto, Grande quibus suades aggrediamur opus, In te crevit Amor meus, di nova gloria famam Transgressa est, dextro numine parta tibi.
Tanta ibi dicendi gravitas, facundia tanta est, Reddar ut incertus quid magis ipse probem. Et tibi Phoebus adest Elego seu carmine laudas, Sive canis paribus grandia facta modis. Odilecta Deis, o felicissima Tellus, In qua tu fausto sidere progenitus. Nos quoque felices, ad quorum limina sacros
Pieridum cantus ex Helicone resera. Tu tamen in primis nova concipe gaudia, nostri Temporis egregium clare Guarine Decus.
220쪽
Nam liquor ille tuo manans de Flumine , Iatum Per Terras omnes jam sibi quaerit iter. Optima sic fructus generoses educat Arbor, Sic radios spargit Cynthius ipse suos.
OT Franciste mihi tribuunt tua carmina laudes, - - Sic mihi praesentes scribis adesse Deos , Ut cuiquam si tot pars rerum obvenerit ulla , Felicem hunc merito quilibet esse putet. His me aliquid studiis operae impendisse fatebor , Pieriique sacrum nomen amasse chori.
Sed non haec propter sic efferor, ut mihi primum Esh locum inter vos docte Philelphe rear. Vestra sequi satis est vestigia, dummodo dicar Non dominae penitus displicui1Ie meae. At mihi si quicquam Princeps indulget, ut ipse Asseris, &siquid gratia nostra valet, Forsitan in nobis aliquid se judice dignum, Vel saltem quod non improbet, esse putat. Caetera si desint, studium perspexit, di hujus
Pectoris egregiam non sine Amore fidem. Borsius in primis recti optimus author, & aequi est Arbiter eximius, praesidiumque bonis. Quem mirae exemplum Caelo virtutis ab alto Demissum his Terris contribuere Dei. Hunc apud ulla mihi si spes non vana favoris, Efficiam, votis ut patiare tuis.