장음표시 사용
331쪽
Aetas nepotum, donec Atlas orbis onus grave sustinebit.
TALET aprica montium cacumina: V valete opaca vallium cubilia: vestris Iolas it procul recessibus. Miselle Iola non videbis amplius Amata tauris prata mugientibus, olente caltha, olente picta amarac . Miselle Iola non videbis amplius, Dotio recumbens graminum virentium, Depraeliantes cornibus juvenculos. Non tibi sitsurri fluminum sonantium , Non sibiIantes blandientur iliees, Inire nec suadebit aura somnIIIOS. Abire certum est, & minaci in aequore Iras videre insanientis Africi, Videre monstra per fretum natantia , Et imminentis mille leti imagineS. Amens Iola parce, parce conqueri.
Tibi sequendum, sive Nili adjuverit
Hermes latentis ultimas origines, Inospitalis sive saxa Caucas. Quare valete montium cacuminarvalete opaca vallium cubilia.
ΙΜ M ENII dum molem orbis celsi instar Atlantis In Vaticana sustinet arce Pius, Herculeo tu more humeros suppone labori, Et
332쪽
C ΑαΜI NA. 'Et validis sesso viribus affer opem . Magne heros assuesce oneri juvenilibus annis, Longaevo imponent quod tibi fata seni.
OΜo Do me miti suspiret musa Fiduli, Haec mea fatales solvite pensa deae. Solvite, nam fidibus, quem fleverir ille canoris , . Est potis aeternas vivere Olympiadas .
MILLE tibi Doris servat conchylia ponto a Mille tibi in silva pastit Ianthis oves.
Ut , cum olim proceresque inter, gentemque togatam Te gremio accipiet martia Roma suo, Altera nympharum tibi vellera tondeat uni , Altera Sidonio murice tingat oves.
ΤLLA adeo formosa Salus, qua nulla Dearum est Gratior Eois, gratior Hesperiis: Mille tibi Valeri coIlegit Paeonis herbas rQuas tepidus primo vere tulit Zephyrus . E quibus ut rores possi s haurire silubres, Gutta sub imposito stillat odora soco. Et jubet, ut disteda t edax e corpore languor , Te Pereunte uno ne medica ara Pereat. Pars L
333쪽
κ Lgo candidior, poeta, cycno, o Intacta nive, purior Poeta rati Cynthi Deus, ct novem sorores Tingunt Caecropio labella melle;
Ah ne me immemorem tui putato , Donec Parca meos revolvet annos, Nam te plus amo quam meos ocellos Albo candidior, poeta, cJcnos Intacta nive, purior P in
ERosi τ caries, udravit aetas versus quos mea condidit Thalia rQuos in seriniolo latere credit. Namque carmina vatis imperiti Vident interitum suum repente zSicut carmina vatis eruditi, Qualem saecula nostra te tulerunt, Suum nunquam videre possunt
334쪽
A Usa Dot ς' isem, sociasque lacessere puppes
Impia gens, Euris sinuosa in vela vocatis, Horruit ad versas acies, fractasque superbae Vidit opes Asiae raptis spoliata trophaeis. Illa per Ionios centeno remige fluctus Ibat ovans, tristesque minas, & bella serebat, Impuleratque Duces Cretaea a strage recentes Rursus in arma vehi, & duro discrimine rursus Hostiles petere exuvias, & Μartia signa: Obvia cum triplici sese tulit ordine classis , Auspicio jam freta Dei, caeloque secundo, Evertitque trucem validis incursibus hostem. . Tum Superum delapsa cohors plaudentibus alis Irruere , di vacuas visa est rutilare per auras. Et nunc barbaricas pelago submerget e puppes , Nunc invisam aciem rapidis incessere flammis, Aut pugnare manu, mediisque insidere transtris Aeneadum, & Venetae defendere robora pubis. Pars autem clypeis venientes excipit ictus, Aut stipata levi circumvolat agmina gyro: Non secus, ac rigui si quando ad stagna Caystri Candentes liquido glomerantur in aethere cycni, Imbellesque agitant volucres, & inertia caedunt' Agmina; sanguineas Zephyrus rotat aere plumas.
CARMINA . AD SEBASTIANUM VENERIUM.
335쪽
Cinge triumphali victricia tempora lauro, Dux venetum, cui clara suae cognomina gentis Dat Venus, & spolia ampla tuo cape debita Marti,
Servatae columen patriae. tu maXimus ille es,
Aequoreae qui primus in is certamina pugnae Cladem Asiae intentans r Divi comitantur euntem, Et curae vigiles, di ovanti gloria plausit. Ultricesque rates, & ahenea mittis in hostem Fulmina, suscepto igne cavis impulsa metallis; Quo sonitu tremuere undae, perculsaque longe Ambracia, & pavidae latuere sub aequore Nymphae, Et refluo trepidans Achelous inhorruit amne . Nec te ullae belli facies, amissaque terrent Regna, nec avectae diverso ab littore praedae. Nec te animi vigor, & seris grave robur in annis Deserit, & fiago exuvias ex hoste reportas, Eque tua prior emicuit victoria puppi. gno Tum juvenem Imperio insignem,quem Caesare ma- Progenitum virtus per grandia facta parentis Evenit, & caelum promissaque sidera monstrant, Attonitae videre acies in proelia versum, Quo pietas, quo laudis amor, quo gloria traxit, Et belli molem regere, & virtute tueri; Qualis Atlas humero stellantem sustinet axem . His quoque ab auspiciis,tantae pars maXima pugnae, Curarumque comes, facilis Antonius armis Turbabat cuneos, inimicaque signa premebat Vi superans, quamvis crebris maria alta procellis Secum hyemes,Eurosque trahens,& nubila perflans, Verberat orion, fluctusque illidit arenis. Quem duo sectati varia in certamina fratres
iuncti animis ambo, cognato sanguine juncti, domulidae proceres perbarbara tela , per ignes
336쪽
i Irrumpunt, Μatremque acuunt, spoliisque superbis Saepe suam decorant ingenti mole Columnam :Ceu quondam Oebalias soliti ductare cohortes Tyndaridae adverso spoliabant milite castra, Insignes paribus clypeis, quibus aureus ensis , Et jam tum gemino radiabat sidere cassis
Aurea; puniceae voli tabant vertice cristae. Nunc pharetras,Lyciosque arcus,perfractaque tela
Fluctus agit, laceraeque natant in gurgite pinus: Et jam trunca virum, discerptaque corpora passim Litoreae sectantur aves, projectaque pascunt Vistera, & emiso late rubet unda cruore. Atque aliquis, Naupacte, tuas dum tendit ad oras, Et pugnata refert sacris nova bella sub armis,
Dumque peregrina legit Actia litora pinu, Ecce, ait, hinc pugnas iterum prospexit Apollo, Bisque triumphatis Aegyptia signa carinis.
Sic ait; & celeri percurrit Echinadas aura. sDeser ad extremas victricia nomina gentes Fama novas memorans pugnas,partosq; triumphos, Quae vetera heroum obscuris monumenta sepulcris Subtrahis, aeternisque Duces interseris astris. Dic actos in bella viros socia arma serentes
Hispanos venetosque intermixtosque Quirites, Nunc primum Ionio in magno junxisse carinas:
At contra Euboicas summa in certamina classes, Mentitosque Deos, viresque orientis agentem
Regem Asae domitum,tremefactaq; saxa Capharei Scilicet hoc dudum precibus votisque petisti, Sancte heros, qui sceptra Dei sedemque tueris,
Idem aperis, idem caeli penetralia claudis. Dum tu neglecta pro relligione laboras, Et Vaticanas toties prostratus ad aras
337쪽
Sacra facis, sanctasque vocas in foedera gentes: Iordanemque jubes, Solymasque reposcere sedes ,
Atque implacatae stiperare Propontidis oras. Salve operum tantorum auctor, qui Numina nobis Concilias , & dia tuis paris otia terris. At tibi Dux Venetum,nunc alter ab Hercule magno
Qui gravida colubris Hydram,qui Thracia monura;
Exsiiperas, iterumque Acheloia cornua frangis, Quando etiam maiora manent,superanda Propontis, Rhoetaeique s nus, proavitaque regna petenda IIa moue tuis R hodos, & Salamis, Naxosque receptae Accedent titulis a & jam concussa tumultu
Mygdonia, ct tristes expavit Acha, pugnas. Te celsi iuga Taygeti, te frigida Tempe,
Aoniumque vocat nemus, & Permessides undae, Et tua Pieriae responsant nomina silvae. Tempus erit, cum rapta sacris solatia Musis Restitues, sontesque suos, suaque antra recludes,
Nunc dira illuvie, & silvestribus obsita dumis; Et sua jam profugi recinent ad flumina cycni. Hinc & ad aequoream victor provectus Ioppem Antiquas Solymorum arces, & sceptra reposces Auseniae Imperio, ac Romanis debita regnis; Et tibi Carmeli rupes, tibi pIaudet Idume, Et tibi crescentes surgent ad sidera palmae. O sacrae Libani valles, o palmiser Hermon
En erit, ut vestros liceat penetrare recessiis
En erit, ut Syrias lustrans pius hospes arenas Caelicolum signata legam vestigia plantis 'Bethlemiaeque domus supplex sacraria visam REt propiora Dei cunabula pronus adorem p Felices properate ciris decursibus anni, Concordesque iterum fatalibus aurea pensis
338쪽
Saecla neant Parcae, meque haec ad vota reservent Adspice, dum properant alios tibi fata triumphos, Ut maria, ut tellus nobis, ut laFior aether R ideat, & nitido ostentet nova Ndera caelo pDlustres animas, quae prodiga pectora vitae Ausae omnes, dum fata dabant, hostilibus armis obiicere, & lethum pro relligione pacisci, Has sedes peperere sibi, qua lactea fulget orbita, di aeterni candent fastigia mundi, Et modo pacatis diffundunt gaudia terris.
SIC te perenni picta flore gramina .
Et umbra densis explicata frondibus Levent beate passor : ut nec horrida Hyems virentium arborum laedat comas a Nec prata laetis exuat coloribus: Prata illa regnis praeserenda ' quae tibi Tantum quietis , otiique suggerunt. Felix Iola, grata ruris commoda Semper tueris , seu colis scatentia vireta rivis, si ve sub cavo specu Projectus, & curis solutus omnibus Canis; quod ipsa circum imago consenet Et alta reddant montium cacumina. Felix Iola, nunc tibi sons Ianguidum Adfert soporem blandiente murmure: Nunc dulci amore saucius tuos novis Incidis ignes populis : &stipite Crescente dulcior si mul crescit calor. Tecum in reducta valIe grex dem scitur. Quantumquelongis alibus carpunt oves s
339쪽
Brevi restirgit nocte. Tecum Vespere Surgente notis clauditur praesepibus: Astrisque iam cadentibus, cum Pascin Lento madescunt rore, prosilit pecus Molles ad herbas. hic tibi tunc alitum Congratulantur cantus : hic felicibus Aspirat auris obstrepens Favonius. At tu beate pastor, isto munere Diu fruare, nec nemus, nec florida offendat arva frigus acre : sed tibi Aeterno aperti vere floreant agri.
IAM remos fragilemque tibi Neptune carinam
Dat Celadon toto cognitus oceano :Ut saltem, ineertis qui vitam absumsi t in undis, Excipiat patrio terra senem gremio. Sic venerande Typhon, tua quae complectitur ossa, Floreat aeternis terra papaveribus :Sic Venus Assyrio tu mulos irroret amomo Atque Hyblaea tibi munera libet apis. Ne sacro desit cineri post fata voluptas, Neve pios manes atra favilla premat rEt felicem animam crepitanti rivulus unda, Et teneat laetis myrtus opaca comis. Quaeque suis olim potuit mulcere querelis, Nunc etiam extinctum te philomela iuvet.
PCTA sinus, auroque leves interlita pennas, Fingebat vario gutture carmen avis: Et
340쪽
Et dulci cIamore diem, roseamque vocabat Auroram invito conjugis e gremio: Quam nunc extremo tumuli donavit honore, Et sparsit viola, sparsit Acon lacrima. Forsan adhuc humili cantus meditaris ab urna, Sed reprimit cantus invida terra tuos.
HAMC oleam formosus Acon tibi casta Minerva, Ille idem hanc oleam Phoebe tibi inseruit. Tu dea crudeles pastorum averte bipennes :Tu teneram miti sol ale temperie . Quod si unquam domino foecunda adoleverit arbos, Si cum crestenti si ipite crescet Acon. Humida non deerunt flammae sementa bibaci, Quae procul invita nocte fuget tenebras. Etsi vestra aderunt Dii numina, distet Apollo Ille tua artes, ille Minerva tuas.
CARMINA eu caneret querulas animantia chordas Cynthius, di mira plecteret arte lyram Obstupuit, juvenemque diu miratus Apollo, Talia suspense protinus ore dedit: Fallor λ an ille ego sum, nostrive simillimus alter pΛetate, arte, coma, nomine, voce, chely