장음표시 사용
21쪽
8Sanxit Imperator, eo tantum pertinet, ut valida ex sola promissione oriatur obligatio L. 3M uti de
donat noti vero ut dominium transferatur quod
sine traditione seri nequit do R. D.
L. o. Od. de Factis ut donator quamvis valida aetione ad rem tradendam Conveniri possit, tamen dominus rei donatae maneat donec eam tradiderit.
Alter casus, qui hic usu venit, est, ubi quis revoeabile tantum alicujus rei habeat dominium, emtae sicilicet sub paeto addictiouis in diem, quem illustrat Ulpianus L. 4. I. da in dioma tot his verbis: Sed et Mareellus libro quinto digestorum scribit pura vendii et ad dicto in diem lando, i melior cotidito allata
sit, rem pignori esse desinere si auctor eum fundum ignoti dedisset. Ex quibus verbis pignori esse a sinere, manifesto apparet pignus recte constitutum esse et valere donec melior conditio fuerit oblata, scis ea lege agitur de conditione addictionis in diem res luitve addita, ut eum dieitur vendo libi hunctandum pro centum, at si melio conditio intra diem allata fueri fundus inem tu es , unde fit ut re tradita et pretio convento em- tot quidem doininium rei erutae acquirat, sed tamen postea si melior conditio venditori oblata fuerit emtio dissolvatur, et hinc etiam pignus Di iij orale
22쪽
fiat invalidum, quoniam ut monet Vissius i emis tempore conventionis singitur non suisse domitius ut valeat hic regula cessaut jure constituentis effare quoque jus consiliuium quod etiam confirmare videtur de isto Scaevolae L. 31. gum res Pigni. Idem quoque dicendum est siem tot rem sub lege eommissoria emiam alteri obligaverit et pretium, statuto tempore, nondum solutum fuerit quo casu dominium ipso jure revertitur ad venditorem, qui rem a quocunque possessore vindicare potest.
Aliud vero juris est tibi res itave diti, nisi
emtori isplicuisset, tum ni non finiti pignus testatur Lac Lus in Lege . quib. Od. pign. Hoc autem pactam venditioni adjectum censetur, ubi eoutraetus ab ea conditione o Ictratur, ut emtor, si intra certum tempus emtiouis eum poeniteat, rem quam aequisiverat in tam statuere possit cujus discriminis ratiolia reddi Gουε is a). Emto qui rem sub haeeouditione emtam pignori obligavit ipse in culpa est; venditor ni hanc recipiat cogi nequit,
manebit emtoris ergo et pignus ab eo constitu tum subsistet. Sed ut notat a mus L. a. quaest. hoc eas emtor noti revocabile; sed revera irre-
1 L . u. --ι. 5. α Commentatio de Iure ignoris vel hypothecae quod debito in re sibi non propria onstituit.
23쪽
voeabile dominium habuit, ab invito enim
emtore res emta revocari non poterat, ut hie
aequiparari possit unicuique domino qui post constitutum iu re sua pignus, eam quacunque de ausa in alterum transfert. Ubi autem quis rem sis pacto de retrovendendo emerit, ac dein pignori obligavit et vendi-ior eam rei toemii, subsistit omnino pignus, quia, ut notat B cuovis si), venditio non ipso iure sed nova venditione et redditione resoIvitur. Inter eas res quae tanquam conditione suspensiva in alicujus dominio sunt et ita recte ab eo pignori dantur est etiam statvliber, ut supra jam vidimus; sed inprimis hue etiam per tinet legatum et fideicommissum universale vel speciale sub conditione aliqua incerta reIietum thaeo enim ubi exstiterit, retrotrahitur ad tempus legati vel fideicommissi relicti, quasi nunquam ejus dominium heres habuisset, ut es Leg. 3. cod. Comm. Es Leg. ubi haec verba inveniun-ies Sin autem heres ad hypothecam prosiluerit onditione impleta ab initio causa in irritum devocatur, et sic intelligenda, quasi nec scripta nec euitus fuerit celebrata. Hinc VINNIus casum hune refert uter eos ubi resoluto iure dantis resolvitur jus accipientis.
24쪽
Ae sicuti re te piguori dare possumus Esquarum tantum temporale seu quasi do in inium habeamus; sic etiam hane obligationem recispiunt i Ila jura, truae in rebus alienis nobis com petunt et alioquin domini propria sunt, haec autem obligatio hactenus tantum valet, in quanium haec ura durant, ita ui his amissis pereat quoque pignus in iis constitutum. Nec adeo dubitandum quia emphyteuta praediam emphyte tieum recte possii oppignorare, ita scilicet ut ipsum emphytuseos ius pignoris loco obligetur, ut do e tur Lege 6. u. Oua Res Pign. idque sacere potest emphyleuta sitae domini consensu. Sicuti enim neque hoc indigε ubi praedium emphyleuticum alienare voluerit, sed tantum domino denuntiare debeat, ut hic praelationis jus
habeat, multo minus hoc consensu ei opus estiti pignoris obligatione, in qua nulla praelatio
obtineri potest verum ut supra monuimus ubi
ius emphyieuseos vel paei contactu adiecto e legis dispositione ad dominum redierit, cessabii quoque pignus in eo constitutam
Eodem modo quoque obligari potest ius supers
clarium, ut ex lege supra allata apparet
Nee alienum ab hoc Ioeo, quaedam moueri dapignore servitutum, quamvis etlim hae nullum dent utile dominium sunt tamen et illae jura in re aliena competentia de his autem magna est inter Di iij sum, Omle
25쪽
juris titerpretes controversia Multi etii contendunt indistincte ullas servitutes, nec rusticas, nec urbanas pignori dari posse; alii vero oppignorationem in solis urbanis prohiberi, iurusticis vero concedi arbitrantur. De rationibus, quas utrique adserunt ad sententiam suam com probandam paucis videamus. Inter eos igitur qui servitutes rusticas piguori dari posse negant imprimis, ut videtur, memorandus est Vidimus, qui Seleci. Ovest. L. I. c. a. seque uti suae opinioni stabiliendae adsert argumenta. Primo igitur dicit servitute ess praedii qualitates, praedio ui constitutae sunt ut objecta cohaerentes, ut ab eo divelli et in aliud transferri non possi ut secundo pignorationem eorum ore
inutilem creditori, quia nec ipsi ereditori deberi
potest servitus rustica, eum non sit servitus
personae, nee praedio ei editoris, quia, quae meo praedio debetur servitus, in aliud transferri si ne consensu domini non potest tertio, quia siue injuria praedii servientis emere non possum ut servitus quae meo praedio dehetur, debeatur etiam taedio creditoris. Quibus VixNII argumentis omnia sere conti uentur, quae pro a
opinione ab aliis proponuntur haec autem illi, qui diversas partes sequuntur, probabilibus, ut videtur, rationitius impugnant; quo igitur ast
primum argumentum observant, non adeo ipsam
26쪽
s d tantum ferre, utrum servitus ab hoc an ab illo exerceatur, conditiones modo, contractus constitutioiii iniit adjectae, observentur: quit u lamen omnibus argumentis magis illud quaeri videtur, quid proptπ rei naturam admitti possit, amat quid Iurisconsultorum placitis sanctium, ideoque sequendum sit cujus quaestionis decisio omnis pen dere videtur ex duabus MARCIANI a P uL I gibus i , quae se invicem excipiunt. Prima Ieg ait Laci NΠs iura praediorum urban rum pignori dari non possunt. Igitur nec conueniri possu ut ut hypothecae sint quae e ba conti truo subsequitur lex P uti ita se habens QSed an viae, itineris actus, quae ductu
27쪽
pignoris conventio locum habeat videndum esso Misius ait, ut tulis pactio fiat, quamdiu pecunia soluta non sit, iis servitutibus creditor utatur, scilicet si vicinum fundum habeat, et si intra dies centum pecunia sesula non sit, vendere eam vicino Iiceat, quae sententia propter utilitatem contrahentiam admittenda est. Ad quas leges si diligenter attendamus apparet, quamvis stricto jure minus quidem ferri posse videretur, usu sori tamen receptum suisse, ut etiam servitutes rusticae pignori dari possint. Cum enim pignus non couliueatur usu, sed tantum nuda possessione rei obligatae, et praeterea servitutis jus proprie enuni competere possit nisi ei qui praedium dominans hahel, ita ut servitutis usus vicino locari nequeat si neque etiam servitutis natura recipere possit pignoris obligationem verum cum tame multae Eseti servitutes, rusticae quae uti supra vidimus. ut domino praedii dominantis ita et alii ut cutique praedium vicinum habenti utiles esse possent, usu receptum videtur ut etiam hae
pignoti obligari possint di) Non idem quoque
αὶ Iane sententiam praeter Vom ait Tit Parad. Qua rem Pigra tuetur etiam ScavLTisc, Thes eoat M. Decas octava et Septuagesima.
28쪽
obtinere in servitutibus urbanis, ex eo repe-iendum videtur, quod hae alii, quam praedii
dominantis possessori, nota nisi eum damno domini praedii servientis concedi possint. Ma
cianum autem tantum servitiues urbanas exel
dete voluisse, inde etiam conficitur quod si idem uti suisset rusticis, non credibile, eum hoc peculiariter de urbanis docuisse; cum praeterea ad hane distinctionem admittendam facere videtur quod continuo legi Mareiani ubi servitutes urbanae pignori dari velantur, per particulam so opponitur Iteralec Pauli. qua docetur aliud juris esse circa Idem sere locum habet ratione usus uetus, stricto enim iure neque hic piguori dari possit, est enim usus ructus ius personae inhaerens neque itaque in alium transferri potest; verum nequ ipse usus fructus pignori obligatur, sed tantum exercitium rius, vel ui dicitu in Dig. commoditas utendi fruendiiquod iterum utilitate suadente receptum videtur Creditor scilicet, qui usus ruetum ita sibi appignoratu in
exerce a proprietario actione negatoria conventus condemnandus esset; sed promisit praetor se tui tutum hunc per exceptionem pacti cum debitore initi ex . t. do Pinu. oti . qua Marcianus omnia, quae ad ii Di iij Orale
29쪽
6 usus ruetus pignus perlinen diligenter oeet. Vix operae pretium lite monere Onge aliud o linere in usu hie enim cum et origine et
natura sua ad solum exercitium seu utendi iacultatem restringatur, ae non nisi ab ea persona, cui ou editur, possit adluberi, consentaneum etiam nullo modo posse alienarici . Inst. do . et m et L. . D. M. Tit Postquam igitur vidimus, quaenam re&tanquam propriae piguori dari possint, reet plenum earum dominium non habeamus, iam eo per gendum erit ut tractemus quaestionem de pignorere alienae, et videamus tim aliquando hoc
recte constituatur a quaenam ex eo, licet proprie non valeat, nascantur obligationes tu qua prima quaestione a melinio, aliisque essentire cogemur. Quamvis scilicet genuiuis iurisis turae principiis consentaneum sit, a iuris c vilis plagitis confirmatum, neminem a re aliena sine eonsensu dominicius aliquod exercere posse, ne aliquid oneris ei imponere, iudeque sponte etiam sequatur, pignoratilium contractum uu- quam recte iniri posse, nisi in re propria sunt tamen quidam juris interpletes, qui Donuul las ab hac regula exceptiones admittendas e sent; si vero casus ubi has obtinere contendunt paulo diligentius perspexerimus, iuveniemus, ut videtur, illas exceptionum nomen Di iij Orale
30쪽
ueri non posse, sed reserendos esse potius ad illud obligationum euus, quae ineuntur sub conditione suspensiva, ut revera nulla aliae sint quam promissiones mutractus alicuius celebrandisi certi quid evenerit ubi nimirum de re aliena oppignoranda agitur, semper addita censetur O ditio, si res mea facta fuerit, ut revera uuae cum dominio incipia etiam pignus hujus autem conditionis facta mentio poni nos eo deducit ut jam agamus de primo casu, qui adfertur tanquam exemplum pignoris in re alie a rect
Huc igitur primo referant, ubi quis rem no dum existentem speciali conventione pignori obli gavit ac titillo modo dubitandum, qui omnino valeat tale pignus, quo quis obligat ea bona quae habiturus est, manifestum enim illud ex L. t 6 D. do Pign. et L . et ex lege . Od quae res Pign. nec tamen illud videtur dici posse pigmis rei alienae. Semper enim, hi ita ressui uis obligantur, agite additur conditio, si res mea futura sit. Ex quo patet, ut talis obligatio valere possit, vel potius incipere, ab initio jam adesse cogitatio eam exstitutam in honis eius qui piguus constituit, atque eo ipso, quod exi tat aliena evanescit quoque pignus De pignore rei alienae igitur cogitari posse non videtur, aut quam enim exstiterit revera uultum adest pignus, Di iij o b GOra e