장음표시 사용
31쪽
ubi autem res de qua agebatur, revera iam in rerum natura inveniatur, pignus ita demum in ea constitutum censetur, si ejus qui eam obligaverit, est propria. Nietum quod adsertur exemplum, sunt RG cessiones quibus res Gligata post conventionem aucta fuerit, has enim creditor iure pignoris acquirit ut si fundo oppignorato per alluvionem aliquid accreverit Leg. 6 . do Piga et L . vel usus ructus ae esserit cum nuda propriεtas pignori data erat, similliaque cit lege snullo modo autem hic ad exeptionem cons
giendum videtur, illud enim, quod rei pignori
datae postea accreverit, acquirit reditor suo jure cum hi etiam notissima valeant regatae, accessotium sequitur suum principale, et quae sola ad hanc questionem decidendam sumera videtur, qui rem suum obligat, is obligau etiam ejus accessiones. Observandum praeterea accessiones
rei obligata creditori tum demum acquiri, cum nata sunt, done ipsa res obligata adhuc erat in bonis debitoris, si enim natae fuerint apud
tertium possessorεm, in quem debitor rem p pignoratam alienaverit, creditor, quamvis actione hypothecaria ipsam rem repetere possit, ae essiones tamen persequi non poterit, ut manifesto
32쪽
gare non L. Se Disi in quantum partem OIistituant rei s e. ecessionibus ita in adjicitur illa conventio, qua quis generali hypotheca omnia bona sua obligaverit, et praesentiae futura, tanquam hae etiam pignus in re aliena constitue retur quo casu eadem fere ratio, debitor enim non separatim tanquam speciale pignus, OUigavit res, quas deinceps aequisiturus esset, sed hujus conveni ionis ille tantum inis rat, ut si quando hona ejus pignoris nomine distrahenda sint, non praecise creditor otia rogare possit ea condiatione, qua erant tempore conventionis, est ut eo temporis exstent ubi distractio obtineat, sive diminuta, siva sitiam aucta. Idem dice dum de pignore gregis, ut enim verba ricuovir usurpemus a). Gregis unum tantum pignus neque capita gregis sed sine determinatione n
meri grex obligatus censetur, qui recipit u
mentum et deminutiouem mane ut eodem pignoris uten de Iud et O da Us r. Denique ultimo loco videamus de illo casu, quo debitor rem pignori obligavit, cujus verum quidem dominium non habet, sed tamen hona fide possidet, usi causa scilicet, ab eo quem dominum putabat acquisitam, ac nondum us cepit quidem, sed tamen ea tenet conditione ut
33쪽
possi Publiciana uti de quo casu agens Pauliis docet creditorem, qui pignus a tali possessore coniitutum habet, illud persequi posse contra quemcumque possessorem, qui ist deae te iure possidet. e fatendum, vide posse hoc exemplum ad exceptionem proxime accedere; si tamen diligenter attendamus qua motus fuerit ratione praetor, ut illam obligationem se tuiturum promiserit, appare , ut videtur, de pignore in t aliena hic quoque cogitaudum non Me. Ratus scilicet praetor, cum verus domitius ignoraretur, eum qui hona fido possideat, i
possit iam Publi elatia uti, habere jus dominio
Proximum vel, ut hac locutione utamur, esse alterum dominum, noluit illum ad quem res qualicunque de causa devenerit, eamque mulio delatiore v. possideat, meliore esse conditione quam honae fidei possessorem, eique igitur dedit actionem, qua fingitur rem usu Cepisse, quam revera nondum usti epit Cum nimirum omne ignotis robur fiatur creditot ex jure quod debitor conventionis tempore habuit, praetori visum, audem aequitatis rationem suadere ut veluti debitorem Publiciana ita crediatorem Serviana contra fortuiti eam eventus, vel, fraudem aut vim defenderet. Omne igitur jus, quod habet creditor, tanquam fonte suo derivatur
ex eo iure, quod honae fidei possessori Publieiana Di iij so by Orale
34쪽
concessum. Ac veluti hic, quod veri ciminii
proprium, rem a quocunque possessore vindi care potest, ita etiam tauquam dominus in ea pignus constituit ut si X epitoni loeus sesset
in eo quaεrendus videretur, quod ille qui revero dominus non sit a Laeere possit, quae e idominii propria. Cum praeterea ne fortasse monuisse suiliciat, ut quis tanquam in re propria pignus constituere possit, non requiri ut plenum rei obligandae habeat dominium, sed tantum ut illam in bonis possideat. Cum itaque in superioribus demonstrare o nati sumus in re aliena nunquam recte pignus constitui, libet hic etiam apponere verba ustiniarii, ex quibus colligi potest quantopere illud ab omnibus uris principiis abhorrere iudicaverit; postquam scit sanxerat nullum heredem
pignori obligare posse ea, quae ipsi pure vel sub certo die relicta erant, magis illud confii mare cupiens jam addit Sela hoe quod Hie -- es noti ei licere, utpote sui patrimonii existens, alieno iuri applicare, quia satis absurdum est et irrationabile rem quam in suis bonis noti habet tim posse hypothecae pignorisve nOmin obligare. Atque ut ex rei natura et iuris prinoipiis absurdum videtur posse quem rem alienam tanquam suam obligare, si etiam diacendum si ad ipsam ignotatili contractus in-
35쪽
dciem respiciatur: uter primarios e uim ejus esse tu numeratur actio hypothecaria, qua credito pig-1ius sint a debitore datum apud quemcumque poS- sessorem persequi possit, hane autem ut adhibere possit reditor semper probare debet se rem obli
galam eontractus tempore in bonis habuisse.
Quamvis autem rationa tertii de re aliena orpignoranda semper inutiliter contrahitur et quoad jus ad rem omnis ea de re nulla sit conventio, hoc tame non impedit, quominus ex ejusmodi
contractu validae inter ipsos coutrahentes orian tu obligationες. Sunt autem hi duo casus dis
tinguendi ve enim hae obligationes ipsam rem
obligatam spectant, vel tantum personales sunt, pronuuntque, ut ita di amus, ex contractu super aliqua certa re oppignorauda, vel ex conventione de contractu pignoratilio ineundo. Prioris generis sunt quod creditor soluto debito rem, quamvis alienam, restituere dehoat, ne debitor ante solutam pecuniam eam repetere possit. Dido mobservata distinctione quam se ei Paulus L. 34, Contrah. Emt ubi agens de casu, quores furtiva vendii sit et contractus propterea ipso jure sit nullus, tamen inter contrahentes valere dicit, atque hane addit imitationem: si emtor et venditor sciverint rem futtivam, a neutra parte tum obligationem contrahi, ubi
36쪽
23 vero solus se verit emtor, venditorem nou obligati; ac si venditor sciverit, enator vero ignoraverit utrimque obligationem contrahi quae sere, substituto iti Ioeum venditoris debitor , in locum vis eministis creditore, ea sui nostro applieari possint Quoniam enim contractus pignorat itius sit contractus bonae fidei, ipso iure usus est si ab utraque parte mala fides adest, sed si haec ta tum ab una parte reperitur cavendum ne alter ex alterius dolo damnum capiat Nee potes ore ditor, pretio Muto, ad rem restit irendam con-vεntus opponere exceptionem domi uti, quia nemod dominio terii excipere possit, eum praeterest hue etiam facete videntur quae habet ULDixin1s L. a. D. de Piga Ao , hi praedoniqui rem furtivam obligaverit, conceditur actio hypothecaria ad fructus repetendos, quamvis eos suos voti faciat. Nec ante peeuniam solutam da bitor rem repetere poterit, quoniam alienata dederit, ita enim propriam turpitudinem allegaret. Quod autem secundo logo attinet ad obligationes mere personales, quae ex tali contractu oriantur, res est plana, solitisque regulis de eo tractu pignoratilio conveniens. Ut enim omnis
debitor, qui rem vitiosam pignori dederit actionacontraria conveniri possit, ita omnino hae pulsari potest ille, qui rem alienam titiligaverit, quae sci-Ii et nullam praesi et creditot securitatem. Quid Di iij o Orale
37쪽
alitem hae actione petatur, magna est inter iuris interpretes quaestio, nonnulli enim putant ea id peti vi debitor aliam rem pignori det, cum vero alii existimant tantum agi ad ii quod interest; atque hi quidem probabiles pro sua sementia adserunt rationes ut enim observat GesT-nixo i , leges illa quae citantur ast probandum debitorem, qui rem alienam pignori dederit teneri
ad aliam dandam loquuntur tantum de actione contraria, quae creditori ita decepto competit, non tamen ad j ieiunt quid hac actione petatur ac fortasse Iurisconsulti ilhil supervacuum dux runt qaoniam contraria actione semper id agi solebat ut is cui illa competeret indemnis Dervaretur, sufficere arbitrati sunt tantum monere, dandam e SMactionem contrariam creditori, quo facio facile ex aliis casibus' ibus haec locum habebat, confici possit ad quid illa tenderet a praeterea XLege 54 Ea dolo manifesto etiam appare actione pignoratilia agi ad id quod interest. Eodem modo autem ut in emtione venditione, si res evicta fuerit, debitor nequaquam actione contraria hvenditore petere possit, ut loco rei evictae tra dat rem aeque ouam, sed tantum ad id agerε quod sua intersit, rem evictam esse, ita a pignore nulla ratio adesse videtur, qua er
38쪽
ι5diicit aliam rem sibi ignoti dari posceret, debitor enim nunquam se obligavi ad aliam rem oppignoraudam quam revera dederit, ut paucis ideo indicari possit ratio , quare non ad aliam rem tradendam agi possit dicendo eam nou esse
in obligatione. Sed quaeri possit, quid igitur intelligatur sub eo quod interest, ac fatendum so tame disse lius esse illud pro certo assimare, putant nonnulli id quod interest, aestimandum esse tanti, quanti nomen debitoris minus valeat, quod reale ius pignoris in re pignori data non obtinuerit; sed videtur haec ipsa aestimatio dissicillima. Res fortasse ita expediri possii credit rem quidem praecise non agere posse ad aliam
rem aeque bonam pignori dandam, verum quum
defungatur debitor alio pignore constituendo et plerumque hoe ipsi utilius sit quam praestare id
quod interest, usu receptum esse, hac actione contraria pignoratitia id peti, ut alia res aeque hona pignori daretur.
Atque hae quidem obligationes sunt, quae ex pignore in re aliena, quamvis proprie in
illiter constituto ratione contrahentium oriri possunt ultimo nunc denique loco resia nobis demonstrandum, quomodo pignus rei alienae recto possit constitui, ut omni respectu valeat
adeoque etiam deiur creditori actio hypothecaria ad rem obligatam apud quem eunque OS-Dj iij o Orale
39쪽
sessorem persequendam; qui nimirum unicus casus lum locum hahet, ubi domi uus rei oppignoranda in obligationem consenserit. Ut enim
nemo circa rem sibi non propriam aliquod jus dominus ipse fecisset. Consentaneum scilicet videtur, quoniam pistnus dari possit pro aliena obligatione, posse eum constitui ita re aliena, si dominus ejus
rei eonsensum dederit. Si autem domi uus tu tum consensit ut res sua pignori sit, sub ceria conditione, vel obligationem ad certum ei pus imitaveiat, ius pignoris ereditori necessario competere non potest, nisi existente conditio vel usque ad tempus definitum, sicut enim est in D. iluxa die cito quidem adhue hi ebit, sed paci ve lapsus temporis exceptione elidetur deficiεsio autem conditione ipsa etiam actio deficit. Nec tantum expressis verbis voluntatem suam declaraudo, potest dominus obliga tionem rei suae validam sicere; sussiet modo tale quid secerit ex quo tacitus ejus consensus col-Ιigi possit, ut apparet ex iam G d Pim.
et M . ubi sequens easus proponitur. Pater mutuam pecuniam accepturus a Septi io re
ditore, filio Seio persuasit, quia fieri here ipse
impeditus erat, ut sua manu conseriberet hy-
et si quis rem aliquam domini, aeque valet ac si Di iij s Orale
40쪽
rographum, quae contiuebatur oppignoratione d mus ad se pertinensis. Quaeritur jam utrum Sejus, si se ab hereditate paterna abstinuisset, hane obligationem domus suae agnoscere debeat, cum patri neque signo suo neque alia scriptura consensum dedederit respondit Modestinus, et cum sua man domum suam pignori fore Seius scripserat, manifestum esse se et Nigationi eousensum dedisse, idem docet ex .
Qiab. Mod Pign. - Η hi quis quodsidejusserit pro debitore, qui rem pignori dederit, dicitur ex eo ipso quod fidejubeat,
bellissime intelligi mandare ut ressu pignoti sit. Porro nihil interest utrum dominus consensum dederit tempore conventionis initae, a vero obligationem rei suae deinceps rati- habuerit, L. o. Fign. - l. De tempore
autem quo pignus ii rati habitum incipia juris
effectus producere, magnopere dissentiunt interpretes, utrum scilicet haec rat habitio reuci trahatur ad tempus contractus initi, an vero ab eo tantum valeat tempore, quo dominus consenserit Neu adeo de ho dubitatur, ubi tantum quaeritur quid hac de re iuris sit inter et dilorem et debitorem, hoe enim manifestora eidit Modi us L. 16. do Pign. et 'P. oesi, inquit, nescicate domino res ejus pignoti data sit, deinde postea dominus attha-Dj iij o Orale