장음표시 사용
51쪽
do et macius, L. I. Obs. c. iii ut et a Paulo est achio Pauliana, caeterum observat
etiam stipustius in Libro de Antiquis nominibus non semel contigisse, ut praenomina abierita in nomina gentium ei familiarum dedit autem hoe dictum Servianum longe faciliorem contractu pignoratili modum, multasque ambages et difficultates uris sustulit. Ex nudo pastio enim contracta hypotheca nullum olim oriebatur jus reale, nec nisi obligationibus personalibus locum sacer poterat, unde creditor rem sibi piguori datam persequi amissam nou poterat. Sed ut reale jus ipsi posse competere necesse erat, pignus apud praetor in cedi a debitor , voli. ut Quiritum mancipari contracta fiducia, ut rei licet soluto debito ei remanciparetur. Qui
contrahendi modus valde erat intricatus, eqsit rebantur enim verba solemnia, quae non nisi a praesentibus pronuntiari poterant debebant etiam adesse tamquam testes quinque cives
mani, praeter libripendem nec mancipatio fieri
poterat nisi coram praetore, ne locum habere nisi in rebus mancipi ac inter cives Romanos, Latinos et Iulianos, ut auctor ULPixdus tu fragm. Tu. 9. Quibus jam disse ultatibus succurruit praetor edicendo servaturum se liypothecas nuda onve utione initas. Ac primum quidem, cum
52쪽
eteditori secutitate, parum fidei haberi posset, in agriculturae commodum illud de invectis ei inductis sanxit deindo ut Iasius huju edieti ut
lilas pateret ad reliquarum rerum obligationes per interpretationem extensum. Quo factum ut duo iam edicta existerent ex utroque autem actio descendit, quarum ea quae ex priore ria est, quaque experitur creditor de rebus coloni,
quae ipsi pignoris nomine pro mercede obligata sunt, Serviana proprie dicitur altera vero, quae pertinet ad reliqua pignora hypothecasve pers
quendas, fertur sub nomine Quasi Serviauae, uerit, simpli iter etiam Serviana dicatur Putat autem Vissius t hanc Quin Servianam non
praetore inductam esse verum aurisconsultorum
ingeniis excogitata, et institutam ad exemplum ejus quae a praetore comparata et in edicto proposita erat. Se resutat hunc Oones a qui contendi duobus dieiis has aevones fuisse propositas unum Servii cujusdam incogniti alterum praetoris alicujus a veteribus nusquam prodiit; ad quam sententiam prohandam adseri Iegem Cod si adiena res pign. ubi haec actio Quasi Serviana alia dicitur ordinaria alia vero utilis,
53쪽
quatum illa venit ex edicti verbis, si res contractus tempore erat in honis dehi totis haec vero ex edicti sententia , cum rei alienae pignori obligata dominium debitori postea supervenit, ut hoc ipso nostro Ioco obtinet, item Logem Modem tit et Logomo de usuris. Α fatendum si attedamus ad verba, quae occurru ut 37. Inst. do Aot ubi tam quasi Servi aquam Serviana ex praetoris iurisdictione substrantiam capere dicitur, magis esse ut Noonrit accedamus se tale ullam. Videtur autem Is Nauseo maxime inductus esse, ut Quasi Servianam prudentum interpretation deberi contenderet, quod haec actio aliquando nillis dicatiar; erum quamvi a praelote 4n ducta potuit haec Omnino
ratione Servianae propriae utilis appellari ut enim ipse ad j 6. Inst. de Act Nox docuit; omuis illa actio utilis est, qua deficiente, stricti juris ratione x aequitate introducitur jam nillil obstare videtur, quia etiam illa actio utilis
dicatur, quam per uterpretationem suadente a
quitate ast exemptui antiquioris alicujus edicti alter praetor induxit. Atque omnibus illi Ieg
bus, quas adsert Vir Mus ad sententiam suam probandam, occurrit quidem mentio talis utilis actionis, non tameta additur, aut aliunde apparere videtur, utrum praetori alleui, an vero prude
54쪽
tem haec quasi Serviana quae ompeteba adversus quoscunque possessores qui pignus possidebant, aut dolo malo possidere desierant, ut docetur Leg. 16 ind. et Leg. 3 da Pign. finis erat ut qui ea convenirentur Decesse haberent vel creditoribus solvere vel rem restituere alioqui quanti res erat eoudemn hantur. Creditori autem, qui ea ageret, primo prohandum erat se jus pignotis habere, secundo possessionem eius rei esse penes eum qui conveniretur. Plura de hac aetione videre licet apud sus muri I , Acuouruu a aliosque, nos haec pauca nostro consiIio sufficere arbitrati iam ast alteram legis nostro transimus partem.
ostquam igitur, exposita priore hujus legis parte, vidimus quid juris sit, cum is qui rem alienam pignori dederit ejusdem deinceps
dominus existat, jam ulterius Pauli essatum hoc stagmento nunti tum interpretando, inquirere debemus quid tum statuetidum ubi inversa ratio
55쪽
obtineat. Est autem hie loeus multis agitatus controversiis , ut variis modis in eo explicando versati sint juris me retra, inque diversissimas abierint sententias cujus rei causa exstitit praesertim L . a d Fign. et M ., utpote eontrariam Pauli sententiae continens decisionem, ad tuas eges tum conciliandas, tum dijudica das, varias tentarunt viri docii rationes. Nos quidem, has primo omittentes, nisi fortasse cum
ipsius egis expositione arei ius cohaereant, ipsis verbis Pauli, quantum fieri poterit, diligenter exponendis, eius mentem adsequi conabimur, ut ita quid sibi volueri indagemus; quod tibi absolverimus deinceps collata Locuti Titi de virorum uociorum opinionibus reseremus Paulus itaque quum priore casu utilem hypothecariam actionem concedendam dixerit, jam ad alterum illum progreditur, quo is , eujus res sine ipsius consensu pignori data est, succedit illi qui eam obligavit, eoque aliud juris esse, addita ratione, ostendit. Neque hujus disciaminis ratio longe quaerenda videtur; sed diligenterutrumque casum inter se comparanti statim inparet. Quamvis enim Contractus pignoratilii primaria sint requisita, tum ut exstet aliquod debitum in cujus securitatem pignus detur tum vero etiam ut is qui pecuniam debeat dominus sit rei obligatae, non tamen haec, etsi per ad tam Dilliti sui GOrale
56쪽
hereditalem apud eundem oncurrant, sussi iunt ui pignus rei alienae recte convalescere possit.
Nisi enim idem cui domi uium supervenit de pignore constituendo conveuerit, omnis pignoris obli eati quoad ius reale nulla , ut ratione actionis hypothecariae non producat effectus; qua etsi contractas pignoratiui naturae convellientia, necessario ita debent obtinere; ideo iamen notanda duximus, quoniam , licet nonnullis at ier visum, omnis Iegis vostrae decidendae ratio ex iis peti dera videtur. Cum scilicet casus, qui priore egis parte Murrit, et is qui hau par proponitur caeteroquin in innibus conveniant nul laque inter utrumque obtineat disserentia, nisi quod in priore pignus constitiatum erat coti ventione eius cui domini ut supervenit, in altero vero is sit debitor cujus res pignori data, necessario indo etiam sequi videtur, ut quae sola obtinet inter utrumque casum disserentia sola etiam idonea possit reddi caussa diversi iuris,
quod in uiroque locum habet. Et revera, si indagemus rationem, quaeraruis consultum priore casu ad utilem actionem dandam permoverit: in sola conventione ab herede de pigriore inita eam positam inveniemus. Ut ti m semper omnis
utilis acii ad aequitatis curam pertineat, ita e ibi propterea concedenda erat, quod iniquum videretur eum qui des re oppignoranda an Di iij o Orale
57쪽
quii sibi propria contraxerat, deinceps, pos1- quam revera dominus exstitisset rei a se obligatae, ab creditore ad eam tradendam con ventus iam excipere posse se rem obligatam tem Poro eo aventionis in bonis non habuisse, eo enim ipso quo eum ignorante creditore de re
aliqua oppignoranda contraxerit, cense debet tacite ipsi fidem praeititisse illam sibi propriam
esse, cum alioquin nullam ex eo pignore securitatem creditor habuisset, neque credibile eum hoc modo contracturum fuisse ut omnino deb
tori, qui ita exciperet, doli exceptionem repli
Dare posset. Illo igitur casu aequitas suadebatu subveniretur redetori contra debitoris improbitatem quo ac uim ut Iurisconsultus ut lem Milonem illo casu conredendam esse ag maverit tu hoc vero Ionge diversa ratio obtinet, heres enim qui de re sua oppignoranda Du quam eontraxit, sed tam tum adita hereditata
illam obligationem pro qua Pignus datum est
in se suscepit, reet ast eam tradendam conventus dominii exceptionem allegare poterit, quia tempore contractus res ita bonis defuncti non erat, neque ut auctor exstitit aut consensum dedit ut in re sua pignus constitueret ullam igitur turpem caussam Belioni resistendae II gat nullaque in eo statis aut mendacium acti nem utilem creditori dandam suadet.
58쪽
Α quamvis haec legis nostrae interpretandi ratio simplicissima videatur, eamque plerique juris interpretes secuti sint, fuerunt tamen nonnulli, qui aliam ejus exponendae rationem proposuerint. In his igitur primus memorandus ΡETRus Aa BR 1ὶ contendit hic nimirum rationem decidendi ve discrimen inter utrumque casum in eo quaerendum esse, quod priore pignus constitutum sit ignotante tantum domino rei obligatae posteriore vero eo sciente atque adeo resi tento. Peculiarem scilicet tribuens sensum verbis sine mea Oluntate contendit juriscondidium signiticare voluisse heredem, ubi d lauetus pignus constitui, restivisse auominus res
sua pignori daretur, imo creditori denuntiasse ut sibi caveret, quoniam debitor rem quam obligaret in bonis non haberet. Qua si admitteretur interpretatio duae occurrerent hae lege acti spe etes uua in qua dominium rei abligatae supervenisset debitori qui rem alienam igno rante domino pignori dederat altera vero qua debito deinceps dominus exi tisset rei quam obligasset sciente ac resistente domino. Longe igitur aliud hoe fragmento consilium habuisset
Iurisconsultus, quam secundum eam interpreta i- nem, quam supra secuti sumus, quamque nou 1 semestrium Cap. I. Lib. II.
59쪽
deserendam arbitram r. Re enim si diligenter attendanius, ut tum quid ignorante aliquo, an redit. Ubi enim eius I quis volui tali alte rius accommodari debeat. non susti ei hunc quorum requirebatur datus non est, non quaeri solet uirum perpetrati sint iis insulis, sed id
tantum utrum consensum dederint.
Neque exemplis quae adfert FABER ad sentententiam suam stabiliendam, milium res revidetur ex edurimis lem qua citat ex ant quis auctoribus, poetis etiam, ad ea tantum al- tendemus quae defamia ex arisconsultorum frag- quid nostro loco statuendum sit dijudicari possit confert itaque duas leges Apistare quibus eodem modo distinguendum con Lendit sunt nutem hae Lex G ad Lingom Iutiam do Adti, et Lo 3 iam scilicet prima lege occvrrit rescriptum, quo dicitur, filius familias etiam invitio patre ex hac lege reum lacere posse, altero stagmento testatur ApiN1 Nos ex eadem lege alium mitiorem agere posse, etiam
sine voluntate patris ne quidem negari potest utraque 'ege idem indicati, quod uio Di iij o Orale
60쪽
concedi posse arbitramur lino illum locum nostro esse similimum, utrumque enim ponatur invito patre, a sine ejus voluntate eodem redit omnia enim quae minores facere possuu sine voluntate patris, id est voluntate ejus non explorata, eoque ignoraule, facere etiam possint eo invito vel contra expressam ejus voluntatem, quoad esseetum in iure enim hoc nihil interes Non videtur itaquei par i sus Iepto te figura, pus esse ut, eum seriberet sine ejus voluntate intestigivoluerit quasi dixisset eo invito sed de sine voluntate posuisse, quod illud sufficere statuerita indieandum filium, ut Ex hac Iege agere pos sit, patris consensu non indigere, atque idem nostro Ioeo obtinere statuimus ut enim id iam paucis comprehendamus, nemo rem alienam Oppignorari potest sine consensu ejus domini, hic ubi deficit, utrum pignus constituatur eo igno rarite, an veroe sciente uihil ad rem facit. Nec potest nobis objici, quod ui allatis uri consultorum exemplis demonstravimus, sufficiat modo datus sit tacitu consensus moneri enim vix operae pretium hunc consensum etsi lacitum, ex aliquo tamen domini iacto conficiendum esse. Ex quibus salis ut videtur apparet, interprelatiouem, quam proposui FABER , ferendam non esse , sed potius, ut, jam di imus eam servandam qua caldo quaestionis in eo vertitur, utrum is, Di iij s by Orale