장음표시 사용
11쪽
priani leculo tertio nonnulli omissis vino, temperantiae, ut v detur, praetextu , aquam adhibuerunt, quos sanctus hic maria tyr acriter impugnavit. μὶ Circa annum 3 o. nonnulli .loco. vini lac substituebant, alii linteum musto intinctum per totum annum reservabant & tempore sacrificii partem ejus aqua lavabant, & sic offerebant. Iterum alii non aufferebant quidem c licem, sed intinctam eucharistiam tantum id est panem vino intinctum pro complemento communionis porrigebant, eo videlicet praetextu, quod intincta infantibus forte & aegris extra ordinem nonnunquam data e. g. Serapioni b) in extremis agenti & puellae cuidam a diabolo vexatae r e sed Julius LPontifex ROm.Can. iam omne. Q contra institutionem Chrilli,contra apostolicam & eVangelicam doctrinam, contra e desae consuetudinem haec fieri, praviter conquestus est, ocul utraque sipecies panis & vini distincte exhibeatur, manda. vidDeinde mutatio quaedam communionis sub utraque fiebat ab illis,qui panem benedicto,si non omnem tamen particulam quandam domumdeserebant, Sc posseainterdum poritongum temporis intervallum stimebant;quae tamen perversia Consuetudo abroisgata & prohibita est anno circiter *9C. in concilio Toletano Can.
XI Q Si quis acceptam a sacerdote eucha istiam non sumserit, velut saerit in propellatur: dc postea Circa annum a N. C. sO . in Caesia
Augustano Can. III. Eucharistia gratiam si quis probatur acceptam non eonsumpsisse in ecclesia, anathema fir in perpetuum. Et sic resti tuta est ad integrum coena domini. Tempore Leonis papae circa annum o. manichaei, Vinum tanquam fel draconis de testantes, christoque corpus phantastieum affingentes, molle.
hantur introducere unius speciei siumtionem, sed Leo pontusex sei circa annum 4 '. facrilegium, ostendiculum S dissemsionem praeter doctrinam ab apostolis acceptam, esse pronum ciat, ore corpus domini accipere calicem Nero sanguinis re emiasionu nostrae haurire, decloare. Suh Gelasio Papa anno circiter
12쪽
m. eommunio stab utraque ecepta est immutari, non quidem ab haereticis, sed a superstitiosis, ut videtur, christianis; verum illa superstitio mox ab ecclesia reiecta est & explosa, ut testatur canon ille Gelasii, eo erimus. ast Comperimus quod quidam
sumta tantummodo corporis Iacri portione, a catice sacrari cruoris abis stineant, quia nescio, qua superstisione docentur adstringi, aut integrafacramenta percipiarit aut ab integris arceantur. Quιa dipisso aeniussusGmque misterii fine grandi sacrilegis nequit provenire. Anno circiter s8O. rvrsius in Hispania Pullulare coepit b) mos, quondam per tutium damnatus, intincium panem si mendit hinc iisdem fere verbis canon Iulii papae renovatus fuit in concilio Bracarensi
nachi ordinis cluniacensis,effundendi calicis metu pertranssubstantiatioMemnato, aucto, adulto , inolito, in suis monasteriis intinctam communionem novitiis suis dandam statuerunt; f sed contra morem aliarum ecclesiarum. Postea in concilio Turonensi circa annum io T. infirmis etiam in alus ecclesiis ustas intinctae eucharistiae concessus fuit, g qui secundum Dallaeum h) aliosque iterum videtur esse abrogatus in concilio Claramontano Io's. ab Urbano II. Tandem florente Yvono carnotensi episcopo circa annum Iioo. non jam aegris, sed oc sanis ae tradi coepta fuit; cui ritui vehementer inter alios reis clamavit Hildebertus coenomanensis episcopus. U Haec autem denuo videtur a Paschali II. I anno Π 8.ressitata esse ac pr scripta. Vel ante hunc intinctae eucharistiae usum,vel simul cum eo, quidam latinorum fistulas argenteas vel vitreas S. S. calici affixas, quas ordo romanus m) pugillares vocat, per quas Vunum consecratum suxerunt, propter metum periculi enusionis in SS. eucharistiae distributione adhibuerunt teste Cassandro;
13쪽
Q quamvis Dallaeus. μ) verosimilius esse putet, demum post
interdictionem eucharistiae intinctae ab Urbano II. illos a m nachis excogitatas ct postea froquentatas esse. Tandem post Lombardum tempore scholasticorum circa annum Iaso. pota quam scilicet decretum concilii Lateranensis IV. de transsubstantiatione,metum de sanguinis Christi emulione mirum in m dum adauxerat, incepit invectae alicubi particularis consuetudinis communicandi populum sub una specie mentio fieri. ce Non enim in omnibus ecclesiis hic mos viguit,neque ab omnibus admissus fuit. Nam adhuc tempore Thomae de Aquinas,
Q Durandi, o Petri de Palude D dc concilii Constantiem
sis quaedam suere, quae veram imam coenae dominicae constanter Prvarunt; prout Thomas Waldensis D dc ipsa procuratorum concilli Constaticensis petitio ob testatur. Non autem sine ulla sanctorum virorum offensione aut contradi ctione novam hanc communionem in ecclesiam introductam esse putemus ; verum restiterunt ei plurimi veritatis testes, prout inter alios testatur Alex. Alensis; ci oc nullum omnino
dubium est. ho interlillos quoque fuisse Waldenses live Lugdunenses: hinc quidam t) inter errores a pontificiis script ribus ipsis objectos tertium fuisse volunt, eucharistiam sub utraque specie sacerdotibus & laicis sine di Primine dandamine. His adjungit Dallaeus cmb ipsium micteium Anglum,
quem inter propugnatores communionis sub utraque fuisse, variis rationibus evincere studet. Illi annumerandus quoque erit quidam nomine Matthias magister parisiensis, bohemus,
14쪽
pastor apud S. Nicolaum Pragae, cuius Dn. praepos Hermannus Mn der Haria a quoque mentionem facit, eumque visinti quinque circiter annos ante Jacobum de Misia de quo infra dicemus plebem docuisse communionem sub utraque esse necessariam , ad illam invitasse, illamque exercuisse, mox tamen per magistratum ecclesiasticum ab incepto absterritum fuisse, juxta relationem autem Ioh. de Polemar anno 138' palinodiam cecinita,eiusque stripta teste Theobaldo cum aliisWiclefi, Hussi, Miliccii, Hieronymi I Io. damnata esse ae- fert Quibus omnibus addere possemus Hussum & Hieron mum Pragensem,nisi infra pluribus de illis agendi daretur oc casio, ad quam itaque haec rejecta volumus. Ex his autem hactenus dictis satis constare posse arbitramur , quando consuete do communicandi populum sub una specie ecclesiam latinam invaserit. Vidimus quomodo usus S. S. calicis in sacra coena a primitivis christianis sancte juxta institutionem Chri sti suerit asservatus atque contra haereticos defensius, id quod per singula fere secula sanctorum patrum testimoniis confirmavit saepe citatus Mornayus D Dallae . o Vidimus etiam, ut cum B. Calixto loquamur, c d ex determinatione modi
praesentia domini, dum invisa tra ubstantiationestatuebatur ere vi ct sanguis ita erasse ades ut possis in terram proici, essundi, eoneustari, enatam esse mutilarionem sacramenti seculo circiter duodecimo, augmeniarum ea isse serenis decimo tertio , maturuisse decimo quarto, tandem decima qui to expissa st prosiripta integritate deerno Constantis roboratum. Hastenm enim usum calicis nemini interdictum fuissefrigeri omnes oportet. Graeci o interim, Moscovitae, D Abyssini.
15쪽
menti H Coptitae dcc. hunc ritum ab ipso Christo In
stitutum diecclesia primitiva usurpatum constante retinuerunt di etiamnum servant,ut insigne antiquitatis testimonium.Scopus
es finiri quem ecclesia latina in interdictione tam sancti tamque necessarii ritus intendit, sine dubio nullus alius fuit, quam ut dogma transubstantiationis eo melius stabilire, dignitatem missae privatae dc piaerogativam cleri prae laicis amplificare e possit, quae tam excellens per communionem sub utraque efficiatur, ut Gabriel Biel sacerdotes eam ob causam digniores omnihus anctis laicis esse, ipse quoque Maria firmare
non erubestat. Si autem discrimen inter communionem laucalem di sacerdotalem tolleretur, haec dignitas nimiumquam
tum vilesceret: hinc cardinalis Hostus o dicit, quod thoc ipso dc sacerdotium dc sacrificium evertatur.
eouinti suta eriisti evehari ei ab ipso eoncilio consumtiensi usque ad concilium Basileesse
Abres sanctique ecclesiae doctores, novae consuetudini laicos communicandilub una tantum specie sacramentali scilicet panis, quae, prout vidimus, sensim sensimq; in ecclesiam occidentalem irrepsit, de verbis oc scriptis contradixerunt & restitutionem coenae dominicae ad pristinam formam aChristo praestripta de praec piam anxie quaelierunt,publice tamen &majori animi servore a que constantia idem negotium tractare incepit secundumBellariaminum γ aliosque circa annum i Ia, secundum alios g I i . lacundum quosdam vero anno Iss. Proxime ante - sestum
16쪽
lastum paschatos Bb ipso concilio Constantiensi superiori anno ab imperatore Sigismundo in causa Ilussi oc dissidentium
pontificum convocato, quidam nomine Iacobus sive Iacobel-
hemum faciunt, oriundum ex oppido Misa in flumine Misa, sito in circulo Piisenensi , quod proprio nomine Stratebro appellatum fuit, unde ipse Iacobus de Misa interdum quoque de Stratebro co3nominatus, prout id Dn. p pos Herm. von beroardi egregie ex antiquo msto vindobonensi & solide d monstravit υ . Hic Iacobus sive Iacobesus, ipsius AEneae SyLvii γ testimonio iterarum doctrina ct morum praestantia iuxta cla--,officio sacerdotali tunc temporis in aede S. Michaelis functus Hussique partes cum aliis sectatus, quas tam praesentibus quam absentibus Husso & Hieronymo non modo strenue defendit,u rum etiam Husio Constantiae haerente, subito novam de comis munione populi sub utraque specie in sacra coena quaesti nem movit oc publice in cathedra academica dc suggestu eam Proponere dc docere ausus fuit e . Hussus tum Constantiae d gens, audiens haec nova molimina Iacobelli,primo paululum indignari visus , postea tamen a Bohemis de sua sententia per literas rosatus,non modo hoc propositum laudabile Iacobelli approbavit, Verum etiam ne illi, opus divinum tractanti, resisteretur, autor fuit, de quibus omnibus infra dicendi locus erit. Haec autem brevibus hic recensere placuit, ut constet, Iacobum non ab Husso, uti sorte videri postet, sed ab alio quodam conterraneo Petro Dresdensi, inalensi, sive Trecensi
qui contemptim a pontificiis Treccensis dictus u dc pu
torum docendorum Pragae curam habuit quem iterum alii
saxonem a marchionatu missitae h esse volunt, alii ci ve.
17쪽
ro Bohemum Iacobi conterraneum fuisse, probabile esse putant, ortum fortasse ex oppido Miser urbi & flumini vicino Tau-schko--d te misis, trahentem , doctrinam hanc pontificiis novam, ad quam Viam sorte ca) Petro stravere nuperrime damnata scripta Matthiae, de quibus supra, hausisse, motum praecipue verbis Christi,apud Iohannem dicentis r nisi manducaveritis &c. prout id prolixe recenset AEneas Sylvius b) Iacobus Piccolo mineus Card. Papiensis o ct Dubravius . . II. Persuasius hac atque Miis rationibus Iacobellus, perquisitis sanctorum patrum codicibus, Dionysii praesertim ac Cypriani, non modo ipse monitori Petro assensit, sed ut idem
sentirent caeteri publice suasit. Quam ob causiam ante omnia theses de ea re conscripsit quas more seculi Pragae in cathedra academica, memorante Hagecio aliisque, ad ventilandum proposuit, omnesque magistros haccalaureos & studiosis ad opponendum invitavit, quam primam hujus argumenti disputationem postea academicam suam positionem appellare dc allegare solitus fuit co. Hujus autem argumenta exhibent
Hagecius ili Theobaldus qui de toto actu disiputatorio sequentia resert et unti Studentin versamitten silauit angesesiten Termin in das Collegium Caroli IV. da dania M. Ia
18쪽
sin tali es thund anslehin/irmarit mas das oecumenicum concilium dason sileuit. Hac ratione de veritate rei,quam a Petro didicerat , adhuc certior factus, Iacobellus, illam salutarem de S. coena doctrinam , scripturae & dictis patrum conlamem, auditoribus quoque suis in templo S. Michaelis sequente die Jovis publice pro concione inculcare non dubitavit. Lauda-hili hoc exemplo admonitus & incitatus alius quidam pastor, nomine Sigismundus Depanshi,proximo die non modo idem populum docuit; verum etiam calicem dominicum juxta v ram larmam dc institutionem Christi plebi propinare non distulit bi . Haec omnia cum fierent,Iacobellus a rectoribus, ut ait Iacobus Piccolomineus, b) imminenti huic malo ecclesiae
romanae mature obviam eundum esse arbitrantibus, in sacello S. Michaelis praedicare quidem prohibitus fuit: in majorem ta, men ecclesiam S. Martini receptu liberam orationi cathedram nactu populum publice, ne calicis communionem spernerent, sed tanquam singulare donum ad salutem necessarium, a serivatore omnibus sine distrimine concessum, laeta fronte susci, Perent, commonere non destitit. Quod fidelissimum Imcobi monitum magnum vulgi applausum meruit, fautores
multos & icctatores qui postea ab eo Iacobelliani a SS.
edito anno I Zi. Cusinus in epist. 7. ad Bohem. -
19쪽
autem calice, cuius restitutionem urgebant, Calixtini Ost d, eti) sibi acquisivit 6c mox consensium magistratus S academiae obtinuit b). Interim ab illis qui curiae romanae toti addicti erant, praesertim a maioribus ecclesiasticis, nihil intermisssum fuit,quod ad supprimendam novam hanc Iacobelli doctrinam valere poterat. Hinc publice privatimque Iacobum, ut ab incepto desisteret, monere dc minis terrere tentarunt. c Is ad Vicarium generalem in spiritualibus vocatus comparuit qui-clem, se tamen flecti non sivit, d) sed perrexit potius ma orianimi ardore dc diligentia aliis quoque sanctam suam de S. einna opinionem, quam ex S. scriptura oc testimoniis patrum pe Ceperat , Communicare. Quapropter suae ecclesiae limitibus se circumscribi passus non fuit, sed alias quoque visitavit praedicando, ossiciando occ. contra interdictum, ut ait anonymus quidam in epistola elenchtica ad Iacobellum, b de qua insta, ita ut ne fulmine excommunicationis quidem,quo ipse Cum suispetebatur, I a proposito deterreri potuerit, quin anumosior potius reddiuus fuerit ad perficiendum opusDei,ad quod
q. III. His factis dc setis Iacobelli,quantum ad novum ab eo resustitatum communicandi populum sub utraque specieritum attinet, praecognitis, adhuc paucula quaedam, de scriptis, quae tum ipse pro defendenda sua sententia, tum adversarii eius theologi pontificii pro ea oppugnanda dc destruenda hoc anno ediderunt, dicenda restant. Inter illa autem prima statim vice notanda venit demonstrario Iacobiai, seu Iaciai de Misa
per testimonia scriptura, patrum atque doctorum , commvni Iionem
salicis in plebe christiana esse necessariam g, Constat hoc striptum ex quatuor capitibus dc est quasi compendium omnium argumentorum,quibusl inductus Iacobus tam strenue tamque
20쪽
constanter communionem laicalam sub utraque specie ursit a que defendit, de his vero in fine hujus periodi pluribus agendi Iocus erit. Ex theologis & doctoribus pontificiis, qui Iacobi
conatibus sortiter restiterunt oc novam ejus doctrinam scriptis impugnarunt, est Anonymin quidam theolum quisque sive Nico. laus Dinkelspuet,sive alius merit. Hic etenim in concilio Constantiensi tunc degens longam epistolam elenclateam 9 ad Iac bum is Misa ct contra commumonem sub utraque consignavit,quae, in septendecim capita divisa,esse potest instar complexus omniisum rationum & responsionum, quibus romanae ecclesiae addi.cti suam laicos sub una specie communicandi consuetudinem expolire & munire, veram autem suaeque adversam quondam oppugnare soliti fuere dc adhuc non instequenter utuntur. Theologi hujus vestigia alius quidam vir tum temporis inter pontificios celebris M. Andreas de Brada doctor & professor in academia Pragensi secutus est & idem cum eo negotium suis scipere non recusiavit. Eam ob causam non modo brevibus
opusculis verum etiam fusioribus scriptis Iacobellum ejusque doctrinam aggressus est : de illis traminias u D qui qui, decim capita continet dc superioris epistolae stylo es argumentis est adornatus: de his vero fragmenta quae in vindiciu c prolixis Iacobelli supersunt, testantur. Hae vindicia, de quibus jam dictum, sunt consscriptae a Iacobo de Misa contra ommsus Broda pro communione plebis sub utraque sipecie, dc duabus partibus principalibus absolvuntur. In prima pari quae quinquaginta capita complectitur , dicta & sententias p
trum de communione sacra adducit, examinat dc male comtortorum dc explicatorum autoritatum a Broda verum sensum
exponit r In secunda parte,quae triginta capitibus distincta est, agit de jure mutandi antiquos ecclesiae ritus. . IU. Vix mensis praeterfluxit, quando prande hoc Iacobelli facinus concilio quoque innotuit. Episcopus eniri Lutomistensis Bohemus,ad quem praecipue Iacobi Misaei scripta