장음표시 사용
21쪽
qualem illam Christus instituit. Ita ille sententiam suam ex uult in opusculo is in- Ministri , quod pendente Concilio Tridentino elucubravit, ε it' his praecise verbis' refert, ae vindicat praefati Auctoris mentem Iacobus Hyacinthus 'ro Ordinis
Praedicatorum Doctor Sorbonicus, & in Meademia Patavina Primarius Sacrae Theologiae Proseilbr, in suo Opiisculo, cui Titulus; Ambrosii Carbarini Vinduia, & in alio simili
opusculo inscripto: Vindicia nivisciarum Oe. Catharini sententiae subscripserunt Alphon-sus Salmeron ιom. I 3. in Epistolas Pauli hi, r. pari. disp. 2. Vignerius, Marius Scrib ius, Zacharius Pacqualigus, Vincentius Contempsonius, & alii relati a Sero 3. sui primi opusculi.
Meuiuis sententia communior inter Theologos docet, requiri necessario in Ministro
Sacramenti intentionem internam conficiendi Sacramentum , saltem implicitam, quae habetur in intentione faciendi, quod iacit Ecclesia, εe non susticere solam , & nudam
actionem externam, etiams serio peractam, sine ulla intentione incerna, & multo magis cum intentione interna directe opposta, nempe cum intentione non faciendi rem sa cram , Be non ministrandi Sacramentum. Hanc Sententiam tuentur sere communiter Theologi , praesertim vero Suarea Disput. I 3.sM 1. Conincti quast. 64. art. 8. num. s8. Diana pari. 1 ci. st. II. Reset. Q. & recentissime non solum dignitate, sed etiam sapientia, & pietate Eminentissimus Card. Gotti ordinis Praedicatorum, rom. Is . Aa Thol aia dab. . Haec autem secunda sen tentia est omnino tenenda, saltem in praxi, tit satetur etiam ipsemet Serry cap. I . g. 7.& alii suae sententiae sectatores; cor m S cramentis conficiendis. licitum non sit sequi opinionem probabilem, relicta tutiore ; Αωc, ut haec secunda sententia est tutior, immo scia tuta est , dc secura, ergo haec est omnia
rio amplectenda ; major proposito negati prosecto non potest, clim ab Innocentio XI. anno I 679. proscripta fuerit haec propositio: Non s isticis.1m in a in rament ι ιonsecranris se qui opinionem probabilem de valare Suramenti,
relicta tutiores minor etiam constat, cuin tutior sit sententia, quae asserit praeter exter nam , requiri etiam aliquam intentionem internam, virtualem saltem, de implicitam; qtiam illa, quae allerit, etiam sine tali imtentione interna, immo cum intentione e iam contraria confici Sacramentum , dummodo serio Minister exterius operetur , dc appareat circumstantibus ob Ritus, quos p nit , velle Sacramentum conficere.
Probatur etiam haec secunda sententia ex eo, quod Alexander VII l. die . SeptembrisI6yo. damnavit hanc propositionem: Valump imus coliatus a Ministro , omnem Ri-ixin externum, formamque Saptumi obsimat, intus verδ m corde suo residiis, non intineo facere qua facis Ecclesia. Haec autem Pontia fieta condemnatio, non selam comprehendit illum, qui iocos , ac mimice ponit totum Ritum externum Bantismi, sine intentione interna, sed etiam illiam, qui Ritum externum serio peragit in collatione Baptismi, sed intra se habet intentionem non faciendi rem
sacram, non conserendi Sacramentum, non
faciendi quod facit Ecclesia, sed jocose omnia peragere; licet talis intentio ab eo exteritis non manifestetur. Qua propter si Baptismus ita eollatus, cum solis Ritibus exurnis serio positis, sed sine ulla interitione interna, est juxta mentem praefati Pontificis omnino i ritus, idem sentiendum est de omnibus aliis
Sacramentis, nimirum ea else omnino irrita , & nulla, si in Ministro non habeatur interna voluntas, virtualis saltem, & implicita, faciendi quod facit Ecclesia, vel quod Christus instituit. Et revera ad validitatem Sacramenti requiri talem intentionem in Mianistro , faciendi nimirum quod facit Eccle-- sia,
22쪽
1ia, domit Martinus V. anno i I 8. in fine Consili Constantiensis; Eugellius IV. anno 143'. in Concilio Florentino Decretis de
Milione Armenorum & Concilium Tridens. . p. de Sacram. in genera ι au. I l. quae
quidem Concilia intelligetida sitiat non de sata intentione materiali, faciendi quod ext xiiis facit Ecclesia , sed etiam de intentione formali, seu interna , faciendi quod facit Ecclelia, seu quod Christus instituit, sive faciendi actionem illam, ut Sacramentalem,
M in illa se gerendi ut Christi & Ecclesiae
Denique aperte colligitur vetitas hujus nostrae sententiae ex Rubrica n m. IF 7. in qua statuitur, validam non esse conlecrationem : Si quis nou inundιt coust ere, sed doluseriὶ alii quid agere, quae verba lactuuntur prosecth ὸe intentione interna detulorie aliquid agendi. Rursus in eadem Rubrica punct. 3. legitur : Si quis λbeat caram se undecim Hostias, ct inten ιι ωnsecrare solum decim, non di terminos quas dei em intendit, in his crisbus non consscrat, quia requiritur intentio; υempe requiritur intentio determinata con. secrandi talem vel talem Hostiam ; quia au tem in praedicto casu non est major ratio. eur illa, vel ista sit consecrata, ideo nulla intelligitur consecrata, ex selo defectu talis intentionis internae determinath consecrandi hanc, vel illam Hostiam: quod si sustieeret ad illas conlecrandas solus Ritus externus serio peractus, nempe materia coli secranda praesens super Corporali, de verba Consecrationis prolata a Sacerdote vestibus lacris i dato Sc. haee omnia habentur etiam in hoe sacerdote habente hane internam intentionem consecrandi non omnes undecim Hostias, sed sollim decem ex illis , sed non determinando , quas deeem velit consecrare, x exterius apparet, omnes illas undecim consecrare velle, & nihilominus certissimum est, quod ex solo desectu talis internae intentionis, vel consecrandi omnes illas H G--ι. Rubr. Mi . 'stias, quas habet praesentes, vel ex illis umdecim consecrandi solum decem, non dete minando tamen, quas decem intendat consecrare; ex selo , inquam, defectu talis internae intentionis, de talis internae determinationis, omnes illae undecim Hostiae inconsecratie remanent, quamvis habeatur totus Ritus extemus serio peractas , qui requiritur ad talium Hostiarum consecrationem ;quae omnia magis confirmantur ex eo, quod. quando ex illis undecim Hostiis, decem determinate quis vult consecrare, de unam determina t. non intendit consecrare, iidem omnino Ritus externi adbibentur super illas decem , quas praedictiis Sacerdos intendit
determinate conlecrare, ac super illam unam quam determinate non intendit consecrare.& nihilominus ex defeetu salius intentionis internae , super praedictam illam uirum, haec juxta sensum, de doctrinam Rubricae, non
censetur consecrata. Semper igitur firmum remanet, etiam ex textu litterati, de sensiupraedictie Rubricae, a Summis Pontificibus editae, & a s. R. E. approbatae, immis ab
universali Ecclesia acceptatae, firmum, inquam , remanet, ad validam Consecrati quia au- nem praedictarum Hostiarum requiri, prae- Ritum externum serio peractum , etiam internam intentionem eas consecraudi Alia argumenta , quibus praedicta e munis, probabilior , dc tutissima sententia comprobatur , legi poterunt apud laudatum Eminentissimium Gotti, sicut etiam sὀlutiones dissicultatum, quas contra eandem asserunt Auctores primae sententiae. III. Gavant. pag. I s8. col. I. post Rubrin. . Gutta ver. qua fiunt eatra calicem, aut intra, cte. Optime hic resiluit Gav autus adhaerens lentetulae SuareE , quod s in Calicis pede . vel extra cuppam , aliquae guttae
vini haereant, non censentur contecratae, nisi
tamen Sacerdos expresie, sed non sine saeriti legio, praedictas quoque guttas consecrare
23쪽
abalute intendat. Rutilis non censentiar pariter consecratae guttae illae vini, quae intra Calicem, sive in interiori Calicis saperficie, a reliquo vino separatae haerent; nam haec videtur elle communis,& optima Ecclesiae intentio , consecrandi nimirum omnem liquorum consecrabilem , qui per modum unius continui in Calice continetur. Hanc sententiam tuetur etiam .sigidius Coninch74. Mi. a. b. 3. num. s. Bullembau Iib. 6.tris. 3. cap. I. dab. 3. Claudius La Croti ius.is A riti ibus ibo iam. Billus sit. S. n. 1 8.
M ubi advertit, quod si Sacerdos, post
vini infusionem in Calicem , videat aliquas guttas dispersas intra eundem Calicem, ne oriatur de iis dubium, utrum sint consecratae, eas uniat cum toto vino; vel quod facilius , & decentius est, eas purificatorio e tergat, & si non extergantur, neque unim tur cum reliquo vino, non censeantur consecratae , cum Sacerdos habere debeat praedictam intentionem , ut dixi, conlecrandi, non hujusmodi guttas separatas, ted tantum
vinum illud, quod est in Calice per modum
Novae observationes, & Additiones ad Gavanti
Tit. VIII. De Desectibus Dispositionis Animae.
I. Rubr. num. I. pag rss. Sed tradi giniὶ 9,.ὶ Praefata Rubrica non solum in- telligenda est de notorie exeommunicato, &aliis censuris , vel irregularitate impedito, quod nimirum gravissime peccet, si in tali statu celebret, sed etiam de occulto irretito ejusmodi poenis Ecclefiasticis . puta qui occulte Clericum perciissit, vel aliquem oc-eidit. Si quis tamen scienter audit Millam ejusmodi Sacerdotis occulth irretiti, graviter
non peccat juxta se tuentiam Navarn cons s 9.tit de sotim. excin. to m. a. siciit peccaret ille, qui audiret Milsam Sacerdotis notorie excommunicati, &c. II. Rubr. num. 2. pag. t sy. Graviter G-cat. m.) Non solum Sacerdos, sed alius quicunque, qui sibi conseius est peccati mo
Halis, tene ur ex praecepto Eccletiae praemittere Coi, fessotiem Sacramentalem , ante quam ad Communionem Sacram accedat, ut
patet ex Concilio Tridentino sig i 3. de M. Euchar. Sacram Θ. P. O Gn. II. ubi ait: Eccissi ira autem eo intuti decuria eam prabationem rucess. iam es, ut nullus sibi conscius peccati mortistit, quamumvis mi contritus vi-μιur, absis ae pra missa Sacrarurataci GUes ne ad lacram Eucharistiam accedere debeM. Et deinde addit: Quod a Chris an s omnibui, etiam ab ipsis acerdotibus, quibus ex Oscio ine bum it celebrare, hac Sancta θη/dus p vetvὲ Iein Adam decrevis, medo non defit iri copia C. Fru 3 qu.s f mcessitata xv nte Sacerdos absque pravia Confessioηe celebrave is, qua T. ρ imum cois eatur. Ex quibus verbis colligitur, Sacerdotem conscium sibi peccati α' talis, nunquam posse celebrare sine praevia Confessione, nisi concurrentibus duabus his circumstantiis, nempe etai urget necessitas celebrandi; & esim deest copia Confessarii; di quamvis gravis dissicultas sit, quando censeatiar deelle copia Confellarii, & quanta debeat este necessitas celebrandi; Gavat tus tamen supra tussicienter explicat qii nam sit neces litas urgens, de quaenam dici
IlI. Gavant. pag. I 19. col. 2. ,. At S. Thoni.&c. insin. B.bet auram, quamprimum oterit. c fiteri, Ne Sacrificaturi h bentes conscientiam peccati mortalis, Pr textu necessitatis, & inopiae Consessarii, non instituta Sacra Confessioli e , sed elicita tantum contritione celebrent, praecipit, di diximus supra, Tridentina Synodus, ut Sace dos
24쪽
' Hos quamprimam postei confiteatur, nem requiri, antequam dictus sacerdos, etiamsim post Missam celeuratam. sed intra quod verE contritus. iterum celebret & hoc pu- tempus confiteri in orteat, ut quis dicatur rum non esse consilium, tu aliqui opinatini amprimhm connieri, variae sunt Do - sunt, sed praeceptum; idque constat ex Pr xum sintentiae: aliqui putant, quila Sacer- positione ab Alexandro VII. damnata u. 38. Hos statim post Missam debeat confiteri, si in qua habetur-- Mandatum Tridentinis habeat copiam Confessarii; alii vero putant, chuai Sacerdoti, sacrificanti ex necessitate sufficere, si saltem intra triduum Consella- cum peccato mortali, confitendi quampri-xio se praetentet, eiqile conscientiam sitam natim, est consilium, non praeceptum. Ad aperiat. Videri pollunt Layman Ib. trast hoc etiam facit altera Propositio ab eodem . cap. 6. num. T. Gninch-8. art. 4. Alexandro proscripta num. ι'. inqua damn dat. a. viuers. 8.art. s. dab. s. &alii, tur, quod illa particula quamprimum, a Tri- qui agitant hanc quaestionem; certum tamen dentino userpata, intelligi debeat, crin Isim est apud omnes, Consessionem necesurio dos sustin. ore cMI tibi tar.
Novae observationes, & Additiones ad Gavanti
Tit. lX. De Desectibus Dispositionis Corporis.
I. Gavant. pag. Is . col. I. post Rubr. sub num. 276. pro licita Missariam celebr num i . Ante omnem cibum . O. .) Est prae- tione, debet attendi Aurora moraliter, &ceptum Ecclesiae ab Apostolis derivatum, ut politice , quando scilicet ibi terminari silet quicunque velit celebrare, aut communica- nominum quies, & inchoari labor , juxtare, jejunus sit, jejunio naturali , hoc est probatam Regionum consiletudinem ; itasne omni cibo , de potu, etiam in minima moraliter, Ze politich attendi debet media, quantitate, a media nocte usque ad Com- nox in illis, nempe desiimi debet media nox munionem, ita ut ne per modum quidem a momento illo medio, inter initium cest medietnae quidquam sumi possit. Praedictum tionis laboris, & inchoationis ejusdem lab autem jejunium naturale, servandum est ab ris, juxta probatam dictarum Regionum eo initio diei naturalis, in qua celebrandum. sietudinem. vel communicandum est, quae dies naturalis Rursus quoniam dictum naturale jeju- computatur, & incipit a media nocte, ter- nium debet incipere a puncto mediae noctis minat vero in mediam noctem sequentem. praecedentis diem, in qua semenda est E Dubium oritur, quid agendum sit, ubi ejus - charistia, dubium aliud oritur, quae regula modi dies naturalis non potest distingui a st servanda , dum ob discrepantiam homi inedia nocte, in mediam noctem, uti con- siorum, non fratest benE colligi, an tran- tingit in Regionibus Septemtrionalibus pro- sierit media nox ἔ sunt enim varia horia re Polum, in quibus per sex mentes est gia in eadem Civitate, quorum unum indi-petuus dies, & per alios sex, est perpetua cat mediam noctem fuisse jam transactam, nox, nempe ab uno AEquinoctio ad alterum , alia vero non. Sed in hoc casti respondetur, id quod dubium respondendum esse credi- servandam este regulam illam , quae servariderim, quod sicut initium diei artificialis in solet , qtIando circa resolutionem alicujus his Regionibus , in quibus non est Aurora rei dubiae , duae extant opiniones aequE pr phytice P iuxta Decretum editum die 38. Se- babiles , quo ea se arbitrarium est , utramptembris 163 Be datum in nostro Indice illarum amplectἰ, de propterea potest qilii L
25쪽
bet audito primo signo, seu horologio , indicantu mediam noctem elle trarnsactam, alvere jeiunium naturale , & die sequemi celebrare , di communicare , si pol Modum alia horologia discrepent, ct indicent noctis medietatem. Ita colligitur ex Sanchez de Matrim. lib. 2. disp. q . n. ΑΟ. & ex inarti art. . tit. 9. d b. t. ubi addit, polle sequi praedictam sententiaira dii minodo non constet de alicujus horologii errore) tunc enim polli imus consormari etiam ultimo horologio ; quare si ex ultimo quis dignoscat, se
non comed ille ante illius lignum, mediam noctem indicam. Poterit mane sequenti cona. municare. Ita etiam Diana pari. 3. tract q. rest. 36. O ait. q. tract. 3. r sol. I9. ubi citat varios alios Doctores pro hac sententia. II. Guvant. P . I 6 o. col. I. post Rubri
es uaue parvam, σέ. Si contingat in ablutione oris , modicum aliquid aquae cum misceri salivae , de per modum salivae deglutiri, juxta sententiam D. Thomae, a Gavanto allatam, & juxta mentem Rubricae, non violatur jejunium naturale, etiamsi stilla illa aquae in lalivam non sit converia; non enim de conver: itine illa potest facile constare: satis igitur est ut non violetur jejunium naturale , quod modica illa aqua ita salivae pe mixta lit, ut non iraisit separari,& per nw- dum unius trajiciatur. Ita Pariter, qui gustat asiquid juruletu .i, sive liquidi, nil in ut percipiat ii porum, S eis uit, nen frausiti ejunium naturale, etiamsi censeatur aliquid
relinqui in palato, quod per modum salivae
oc Si reliquiae cibi praecedentis diei remanentes inter dentes, vel in gingivis, trajiciantur cald post mediam noctem, est communis sententia, quod non impediant Communioncm pro sequenti die, clun per ipsas
Tu. u. . non frangatur jejunium naturale, quia non sumuntur per modum cibi, ted per modum salivae. Vult tamen Suarea citatus a Gavanto, necnon Puludamis, quem sequuntur pariter Vasque , Filii citis, Layman, Card. de Lugo, vult, inquam , Suarer , per tales reliquias, si degliitiamtir post mediam noctem ex indit stria, violait jeiunium, & conseqtieliter Communionem impediri ; unde juxta hone sententiam , aluequam deglutiantur, debent tales reliquiae exspui. Veruli cum praedictae reliquiae cibi, praeceialiti diel impii, non ab extrinseco recipiantur hodie, sed receptae fuerint heri, reputantur taliquom paries hesternae comestioliis jam sumptae, de
ideo temper retinent moralem cometiionetricum illa. Quapropter quamvis sensibiliter habeamur in gingivis,& ex itidustria deglutiamur, non constitit tint novam comestionena nioraliter, sed lie sternam perficiunt,&complent; ideoqtie per ipsas ita deglutitas non violatur testinium naturale, &consequeliter iroii impeditur Cothulato. Hanc sententiam, quam probabiliorem censet, tenet Qii arti pari. s. tit. 9. IecI. I. dissiculi. r. citaris Dianam pari. g. r. ct. . resul. IT. qui ibidem citat estos Auctores. Si quis tamen aromata, aut sacchariim in ore ponit ante mediam noctem, ut paulatim
emolliatur, de traiiciatur, idque duret post noctis medium, censetur violasti jejunium iraturae, unde iste impedituri Communione. Ratio est, quia id, quod post mediam ii ctem traiicitur talis acchari, vel praeter intentionem, vel ex industria, non est reliquiaciae irae praecedetuis, sed pars ejus cibi, cujus comestio fit per coiicii tuam liquefactionem,& trajectionem, unde est contestio, qtiae verd,& per se durat post mediam noctem, & con-lequenter violat jej inium naturale : Quartisu νώ di Ralia a. S alii communiter, quapro- pter si iiiiis indormit et cum laccham in ore, de quo dubitat, an ante mediam noctem totum deglutierit, non poterit sequenti die celebrare, aut conmunicar
26쪽
Si quis deglutiat sanguinem, aut aliquein maestum, qui non violat jejunium, sicut non alium humorem a capite in os Mice utentem, - .violat saliva. Et quamvis aliquis tabaci luc non frangit jelu nitim naturae, quia quidquid cus deglutiretur , quia traireiiur cum saliva, ab intrinseco provenit, nec ore ab extrinle- N per modum salivae , non setvit jejuniumco sentitur, vere non comeditur, di ideo naturale, juxta communem Doctorum ten- non solvit iejunium naturale , neque proinde impedit per te sun ptionem Eucliaristi .
Censu tur pariter jejunus etiam ille, qui post mediam nodiem deglutivit aliquid non comestibile , scilicet olliculum, frustulumn Qtelli, cretam, papyrum, ungues, vel aliquid simile. Ita tenet Quarti supradoc. citans pro hac flaventia nonnullos Auctores,
quamvis contrariam teneant Henriquea lib.
8 μγ. P. Bonacina, Reginaldus,& alii allegati ab eodem Quarti , quos innaei non sequitur, sed refellit. Ideni Qi inrti discuis. 4. quaestionem pro ponit, an sumptio tabaci, Communionem impelliat: di iustinet, quod ii tabacum iii.
matur iii pulvere per nares , ut communiter fieri solet, non solvitiir jejunium naturae, etiamsi aliquid descendat in stomachum, quia
illa lumptio non est comestio, cum non fiat per os ; iiciit de aqua attracta Per nares, dici debet, licet aliqua pars esus traiiciatur in stomachum, ut fatentur communiter Dinsic etiam, si tabacum sumatur in fumo, non ista rigitur jejunium naturae, quia fumiis non est cibus, nec potus, de traiectio eius in stomachum fit per modum respirationis , non per modum comestionis. Major dillieultas est de tabaco si impio in folio , & retento in ore Ied etiam hoc ita sumptum, quia non retinetur in ore ad comedendum, nec ipsem solium deglutitur, jejunium naturale non
violat, quamvis caultae possit traiectionem alicujus humoris ex capite defluentis in sto. tetitiam, sit docet Quartii pia. Verimi usilium in os admissum trajiciatur integrum in stomachum, vel aliqua ejus particula ex industria, certum est, violare ieiunium, re impedire Communionem; quod idem dicet dum est, si pulvis tabaci ore sumeretur, de per actionem vitalem trajiceretur in stomachum. Ita docent Alphonses de Leone, Marchantius, Escobar, Aversa, Pasqualigus, de alii, quos asteri, & sequitur noster Di
na pari. s. tris. I 3. resol. i. ct pari. 8. 7. rV.l. 3. ubi late discutit hanc quaestionem. IV. Gavant. pag. Iso. col. I. F. Dus t men, sec.) Praeter casus adductos a Gavanto
hi., in quibus non jejunus Sacerdos, potest Eucharilliam si mere, adest etiam alius c sis, iii quo a quocunque non jejuno Eucharistia suini potest , nempe necessitas ipsius sumentis; ut si quis periculose aegrotet, desit mortis periculum, si sequens dies expectetur ad ei praebendam Communionem ex quo tamen inferri non potest , quod liceae non ieiuno sacerdoti conficere Eucharistiam, ad eam infirmo ministrandam; quamvis enim receptio viatici sipponathir de jure divino,
nihilominus aegrotus non tenetur ad illud re cipiendum, nisi eum adest copia Eucharisti*, non autem quando deficit ex caulὶ au
v. Nonnulla alla, quae spectant ad Ritiis
servandos pro tribus Missis, quae juxta Sacros Canones celebrari possitiat in Nati,itate D mini, mox trademus in nostris Observati
nibus, de Additioni hus std tit. 3.
Tit. X. De Desectibus in Ministi rio ἰpse occurrentibus.
27쪽
Novae observationes, & Additiones ad Gavanti
Tit. XI. De Rubricis praeceptivis S directivis.
I. Gavant. pag. I 66. col. 2. 3. Reliquam
ψ θι. Omissa item dist ristisne in ρυceptivas sub mον tali , ct praceptias subvenias, ctc. Non solum reperitur Auctor, qui distinguit Rubricas, in praeceptivas sub mortali, &rraeceptivas sub veniali, sed etiam legitur sententia Fagundea, in recepta Escussa, ν
cepi. I. lib. 3. cap. t. pari. II. num. T. qui se-
sinet, Rubricas Mittatis communiter non obligare ii ib peccato mortali, immo addit uti m. q. Rubricas Missalis non praecipere, sed consulere , & instrueret, quibus verbis, ut notat Quarti in ει f. pro amML sea. a. punct. i . jam excludit etiam peccatum veniale in transgressionibus Rubricarum , quia consilia nullam obligationem inducunt. Sed haec sententia, ut optime ostendit idem
Quarti, est procul dubio falsa, & plusquam
falla, Si contra communem DD. sententiam is Victorianus vero Premoti in memor. cur. 3.part. cap. 9. allerit, praedictam opinionem FagundeE se refutalle , sit damnatam ; ex
Bulla enim Pii V. initio Misialis apposita.& ex Concilio Tridentino Ses. 7. CU. I 3. Ossa r. apera constat, ade ite praeceptum,& non mere consilium servandi Rubricas,&Sacros Ritus ab Ecclesia praescriptos; haee secunda sententia ex Diametro opposita d cet, omnes Rubricas habere vim obligandi sib peccato mortali ex genere silo ; sed ratione parvitatis materiae polle transgressionem talium Rubricarum eile tantaen peccatum veniale. Ita Suarez tom. I. q. partem disp. 83 3. Molselius tract. r. cap. i. nam. 22. Aversa de Sacriscis . II. sed . I a. Co
Bonec ina , & alii, quorum sententia , ait
Quarii, si recth intelligatur de Ritibus adhibendis in ipsa Millae recitatione, est abs
lutὸ vera. Tertia sententia media , distinguit eum Gavanto hoc loco Rubricas, in praeceptivas,& directivas, docetque, Rubricas praeceptivas obligare sub peccato mortali ad servandos Ritus in eis praescriptos. Rubricas vero directivas nullam imponere obligationem, sed esse consilia, & instructiones. Ita G vanius, Marchinus de . ram. Ordinis tria. 3. para. 3. cap. 6. Tamburinus in ina c. da SHris. Musa sib. 2. cap. s. f. r. Premolus M. I. r.ecit. pari. 3. cap i. Auctores, qui adhaerent huic lententiae, censent praeceptum contentum in Bulla Pii V. servandi Rubriacas, non extendi indisserenter ad omnia, quae in Rubricis continentur. clim plura sint minutissima, nec materia apta praecepti. Hinc Card. de Lugo Disput. 2 o. de h. sin. 2. N. 7. ait, certum est, nen omnia, quae in Rubricis Missalis exigunto . U.rre obligati m Pr vem: & sere. . u. ΟΙ. docet cum aliis, nonnulla elle materiam instructionis, & directionis, non vero Praecepti, quapropter communiter Rubricae sint praeceptivae, sed mutitae etiam iunt directivae.
Noster tamen Quarti supra in quaestionibus προ talibus sem. a. a. sustinet, Omnes Rubricas, seu Regulas Missidis praescribe tes Ritus senandos a Sacerdote in ipso acta Celebrationis Misis , esse praeceptivas; rein materia gravi obligare sub mortali , statumque ratione parvisatis materiae, vel in- advenentiae , earum transgressionem , este Ipam venialem , & hanc astruit elle meritem DD. qui secundam ex allatis sententiis tuentur, & praeter Auctores ibi allegatos , addit etiam Henricli lib. s. cap. 26. num. 3. Nugnum 3. pari. v . 83. a t. q. b. a. Reginaldum ι . 33. . Em. 2IO. Purinum infor
28쪽
intil. I t. A f. cap. I. m. r. probatque hanc sententiam ex eo, quod praeceptum contentiam in Bulla Pii V. expresie loquitur de Ritibus servandis in ipso actu legendi, vel decantandi Millam , absque ulla exceptione; ergo extenditur ad omnia verba, & actiones, ex quibus Missa componitur; unde sequitur, Sacerdotem sub peccato mortali ex generestio nihil omittere poIle eorum, quae recitanda praescribuntur in Missa ; ita ut ei ij libet Partis omissio sit peccatum, vel mortale, si materia gravis sit, & notabilis, vel veniale, si materia sit levis , & modica; di ita etiam
docet noster Diana pari. s. tris. πίοι
ubi alios eitat Auctores , quos ipse sequitur. Nihil pariter est addendum precibus, quae in Missali praestribuntur, quia etiam id ey- Presse cavetur praecepto Pii v. in Bulla smpios citata. Idem omnino dicendum est de Ritibus , ae Ceremoniis, quae in actione
consistunt, nempe teneri Sacerdotes sub re cato mortali ex genere suo, nihil eorum omittere , & nihil eis addere ob eandem rationem. Monet autem cit. Quarti, non es
se hane obligationem accipiendam in rigore Metaphysim, clim simus in moralibus, sed morali, & humano modo, ita ut sitis si, eam diligentiam adhibere, quam timorati Sacerdotes, oe sui muneris studiosi adhibere
Idem Quarti tenet, Rubricas continentes ea, quae recitari, vel fieri debent a Saee dote, ante Millae celebrationem, vel immediate post Millam , esse non praeceetivas, sed directivas secundum se,& sub conlilio: quare nisi aliunde conitet de praecepto, tales Rubri eae non imponunt obligationem, in quo sensu satetur, se adhaerere tertiae sententiae sepra relatae. Docet praeterea , regulas Millatis de Ritibus servandis, non ab ipso Sacerdote, sed a Ministris, & ab aliis
circumstantibus , Se Choro assistentibus, communiter este directivas, quia praeceptum saepius replicatum Pii V. ad illas minime extenditur, unde non obligant ad culpam, nisi aliunde. vel ex consiletudine, vel ex vi j ris naturalis vitandi scandali, ea obligatio
nascatur. Turrinus tamen ym. . sea. l.
ιap. I. refragatur praedictae Quarti sententiae, quoad hanc ultimam partem, & contendit,
praedictum praeceptum Pii V. aequE obligare sacerdotem, & Sacros Ministros, cum &ille, & isti requirantur ad celebrandam Micsam juxta praescriptum praedicti S. Pii V. &aliorum Pontificum , qui Sacras Rubricas condiderunt, & approbarunt.
II. Gavant. pag. Ic . col. I. n. I. Quando in Rabm s habetur hac vox,gravi nὲ, Oc. Quaerit Gavantus, quaenam ex Rubricis sint praeceptivae, de quaenam directivae tantum, di statuit, tunc Rubricas censendas elle praeceptivas, quando habetur haec vox , gravi sivi, seu graviter peccare eam, qui tales r gulas transgreditur I sic etiam n. a. docet, Rubricas elle praeceptivas, quando earundem materia pertinet ad integritatem Sacramenti, seu Sacrificii. Quarti tamen sisyras'. a. 3. Prima νQuia, adstruit, hanc Gavanti regulam esse valdE diminutam , ex
eo quod Rubricae, quibus praescribuntur ea, quae legenda sunt in Missa, ex. gr. Epistola,
Evangelium, aliae Orationes, & partes -- tabiles Canonis, non exprimunt, omitteri tem peccare morialiter, nec spectant ad integritatem Saerificii; & similiter Ritus, qui
in actione consistunt, ut oblatio Hostiae, &Calleis post Omeriorium; & tamen reum cari non potest in dubium, tales Ritus, alios
quidem in verbis, alios vero in actione consistentes, elle praeceptivos , & eorundem transgrellares peccare mortaliter; hinc it seri , praedictam regulam a Gava tuo traditam, este insuffcientem, quam ipsemet G vanius videtur destruere num. νε. in sine ρα .is'. ubi docet indefinia , Rubricas ellepraeceptivas , neque oppositum elle probabile. Quapropter sententia SuareZ, Quarti, Puteobonelli, di aliorum sepra, aliis sente tiis est praeserenda. III.
29쪽
III. Praeter Rubricas Missalis, quae eonsiderantur tanquam regula proxima, & immediata Sacrorum Rituum Mill, , tum Pri- vatae, tum Sollemnis , adsunt etiam S. R. C. Decreta, qtiae censeri debent pariter tanquam regula proxima. corundem Rituum, quia haec S C. facultatem habet interoretandi. & declarandi , quaecunque dubia. quae instargunt circa Ritus Ecclesiasticos,
colligi potest ex Constitutione 7 . Sixti v.
quae incipit: Immensa bonitas, oc. & revera ad praedictam Congregationem confluunt omnes Ecclesiae , & Ordines Regularium, ex toto ibe, pro negotiis Rituum, Se ejus resolutiones, atque Decreta habemur tanquam Pontificis oracnta. Oritur autem quaestio, utrum praedicta Decreta S. R. C. debeant reputari tanquam regulae praeceptivae, vel solium tanquam regulae directivae; sed ante lii im hoc dubium resoliatur, praenotare debemus , quod non omi es mem
ratae Sae. Congregationis declarationes sunt, aut dici debent Decreta rigo se sumpta, etiam ii de illis authentice constet. Hae igitur resolutiones dumtaxat Decreta rigorosia censenda sunt, quae a dicta Congregatione emanant in forina rigorosa Decreti , vel laltem in fine habent aliquam Decreti clausulam. Ita Decretum rigor sium, & praeceptivum certe censeri debet illud editum die Ii. Januarii 36 S I. in quo tequentia ad Rubricas Breviarii leguntur - - Sana Rita ' congregatio ad Relati Eminentig ct Rι--m si O. Cardimilis olum a , instotibus Ce. remoniarum Magistris Basilica P incipis An.
stolorum, decurri. it, ct decrevit, occurrenti FHo Putificinionis B. M. V. in Dominicis δε-ptii psima, vel similibus asiis prisitigiatu, ita ut illius Oscium, ex hoc contingat ira 3 erra, nan esse ob id yratrabemiam etiam recitationem
canda Februarii post Completorixin, in dimissa, sola dis Oinmiem Rubrica, ct ejusdem Madais' bistis Asirem iam tu Basilica Vaticana,samen
cumque Ecclesiarum u*, sive censuetudine, ita ab omnibus, qui fluviaris Romauo utuntar, ρars miter servari viandavit. Hac die II. ,hraiuarii
ιrnardi s Cassiνs s. R. C. Secr. Rursius ejusdem generis est aliud incretum editum dia a Januarii Is 82. de non transferendis Oificiis Sanctorum ad libitum, in quo sequentia verba leguntur-- tam alias
δει rorum Ri uum Congregatio decreverit, Odicia Sanctorum ad libiti, in non esse transfereneia,
Deminito , aut aligas alio die Festorum mobilium; quesitum fuit declararι, qua regula se vandast, quino recamuηt eodem die cum Osfilii Sauctortim Kalendarii pronii, vel transistatis, vel demum semel mr h. bdomadam , vel per meηβem recitari comesu. Et Sacra eademo gregario res andis, praediRa Ossicia SHM-νum ad libitum, etiam duplicia, occurrantia indiebas Damimcis . Octavis, O Natalitiis Sanctorum alicujus Religionis, et et Dia esse, ex viralendarii proprii a Sue Apostosica approbati , quamvis se, Ritu semiduplici de pracepto celebrandis, non esse Iranfrenda, sed omitti debere. Si amem occurrant redem die, in quo alias aliquod Lestam transtitum poni debe)et,ime, liberum fore declaravit eassim Oscia adsibirum recitare, o O cium translatum tilia rius ad aliam diem non im ditam ιransferre:
Prout etiam omisso Oscis, quod stemel per b
30쪽
nostro Indice Decretorum, in quIbiri n- continetur clausula rigorosa Decreti habentis vim legis praeceptivae , sed colum continentur simplices S. C. responsiones, seu de clarationes ad dubia sibi proposita, quae nuhiloininiis, ut dixi, debent debito retpectu ab omnibus servari, si de eis authentice co Bernardi ut Caselius S. R. C. Sem Praefatae guae Sae. gregationis resel tiones, Ae aliae iis similes habent conditiones rosecto reqnisitas ad rigorosam Decretum; ujusmodi autem resolutiones, S: declarationes verE 5bligant in utroque toro , si alias authentice de ipsis constet, aliasque habeant conditiones regi illitas a Theologis, S Cano-
iustis , ad vim obligandi inducendam. Si vero geclarationes s. R. C. si int soldmosponsones, seu resolutiones dubiorum eidem propoli toruin ab aliquo Eccletiastico, vel ab aliquibus Ceremoniarum Magistris, sive ab aliquo Regularium ordine , vel ab aliquibus Episcopis, ut frequenter contingit,
de tales responsiones ab ipla Congregatione emanent, nulla adiecta clausilla rigorosi Decreti, aliquid prohibentis, vel praecipientis,
tunc jnxia nonnullorum opinionem praedictae declarationes censentur regulae tantiim dirmetivae, non vero praeceptivae Sac. Rituum oblemandorum ; reputantur siquidem tamquam sapientissimoruua virorum relponsa ,
quae oppositae sententiae probabilitatem noutollunt.
Verum quando ad lunt hujusmodi resolutiones, di habentur Auctores contrarium fi mantes, in tali conflictu alabent praeserti Sacrae Congregationis duelliones aliis quibuscunque Doctoribus contrarium asserentibus,lit pluribus relatis tradit Ursua hujus almae Urbis celebris Advocatus, l. Din. I. pari. I- disivi. I. - num. T. Hujus secundi generis Decretorum, seu Declarationum exempla plurima habemus in
set , ix praeseret cuicunque contrariae opiniolii, et, aliis DD. asteriae. Vel de hujusmodi S. C. Decretis, seu declarationibus sei
tiendum est cum Turrino pari. I. seM. I. cap.
a. 9 Quae res secMνdo, inducere eandem obligationem, quam induxit Rubrica, vel materia, cujus est Decretum, vel interpretatio.& ratio est , iit dicit ipse, tum quia sentaeeestoria illi Rubrieae, de habent eandem naturam ; tum quia , qui declarat, nihil novi inducere dicitur, L haradri palam , fs quii post restim. Ergo habent eandem vim obligandi sinsere Tilrrinus) nisi nova obligatio addatur. Idem Turritatis F. Qκares pria
mo, quaestionem movet utrum interpreta
tiones, S declarationes Sac. Congregationis sequi debeant viri Ecclesiastici, non tantatriin eo peculiari casia, pro quo seruntur, v rum etiam in aliis similibus 3 de re alvit affinismative, quia praedictae respontiones maximam habent auctoritatem , di in omnibus smilibiis easibus vim habent interpretationis generalis, ibique praebet exempum, rig. S. C. declaravit, signi im , quod fit eum Patena post Orationem Dominicam, debere elle signum Crateis, ut habetur in De-ereto dato in nostro indice sub num. Ios. Ex hac declaratione, ait Turrinus, inferri
potest , quod quotiescunqtie Rubrica dixerit, finiat, vel finiat se, semper de signo Crucis , talem Rubricam intelligeiadain elle. quod est in multis locis, v. g. post oblati nem Calicis, quando Sacerdos dicit: