장음표시 사용
141쪽
Stephenson Si Μonius praeterea tredecim codices ae libros saec. XIV. XV. XVI. inspexit. IIJ Brev. Constant. C
Io. II. R. Rch. C. poenasque comparavimus a de uncta qui solus potes. II. S. laudem tui nominis. Μonius v. 10. I l. examen chartarum Cisteretensium saec. 14. et 15, instituit, quippe quae antiquissimas hymnorum voces religiosius servarunt. Tamen decimi saeculi membranae Rhen. ae. Reichen. scripturam Μonii et Thesauri incertam reddunt. 13. S. c o n t e r E. M: Schrei chire, denn die anyelsarasischembersetetuns beon iobryti bemeisi es. Μ. 13-16 lauto in Valentiani hymnodia ss. patrum Venet. I 64M p. 249 ganet perschieden also: Concede nostrum conteri corpus per absti nentiam, culpae ut relinquant pabulum ieiuna corda criminum. Diese Strophe habe ita sonsi nimenis geDuden. Res expe ditissima. Desumpsit Val. stropham e Breviario Romano, illo tempore iam correcto. 17 - 20 linast Valentianus weg. 19. S. ut sint acceptabilia.
10. P. et poenas compara Vimus. .
Thes. I. p. 258. Paschalis. Te, lucis auctor, personant huius catervae carmina, quam tu replesti gratia anastasis potentia.
diem subpremum SiStere, quo mortuos resurgere
vitaeque fas sit reddere. Octava prima redditur, 10 dum mors ab unda tollitur,
dum mente circumcidimur, novique demum nascimur. Dum mane nostrum cernimus
redisse victis hostibus, 15 mundi quo luxum temptamus,
panem salutis sumimuS.Ieiuniorum victimis corpus litamur aridis, piisque parsimoniis 20 sacris potamur hostiis. Haec alma sit sollempnitas, sit clara haec festivitas, sit seriata gaudiis dies reducta ab inseris.
Semperque unigenito, simul cum sancto spiritu in sempiterna saecula. Mone Ι. p. 186: Ηs. der Stadibibliothev tu Trier No. 1404. 8 . Jahrh. A , bei Bebet f. 12. B), bci Clichtoveus f. 37. C .HA. Eu Karlsruite o No. 15. Jahrh. fur die feria secunda D . Μone l. e. : Ein Hymnus, der sellen ror Ommi, meit er
142쪽
hymnus M. I37 plebs heissen, so merden sis hier V. 2. ω- terna genanni una Christus mird ais lucis auctor anster M.
meil stra dies reus die Tui e bericti. S. M. 56, I. Deshamist auch V. 9-I2 die octare der intern mit der Octare der Epiphanie und die octare do Brachneidui, Christi mit seinem
Geburistage ais Parallele otio telit, und der meitere Inhalides Liedes gehi nichi runsierit avs Christus, son rn ain die me eryebvrt der Ira live. Der Hymnus mar mor in Ga lien titi in den andem Lisin rn im Gebmura. Hymnus, quem nos legimus in cod. RhenoV. 91. saee. XI., neque non in libro Constantiensi Coin, iure a Monio antiquiori ecclesiae aevo Vindicatus est. Neque ego V. D. ab nuerim, eantare poetam novellam Catechumenorum fidem aegratiam, quamquam omnes carminin sententiae pertin re possunt ad omnes Christianos, paAchali tempore quodammodo renatos ac mente circumet os. At vero quod poeta significaverit Octavas Epiphaniae et Νativitatis. ea sententia magna laborat difficultate. Etenim si hymnus conscriptus est Saee. V., antiquior est, eum sesto circumcisionis, tum Octava Epiphaniae, cuius ante Saeculum octavum vel nonum nullum ex
stat vestigium. Oetava hoc loco accipienda est pro resur rectione Domini, vel quod idem est, pro die Dominica. SensuR: Paschali sestivitate vel quavis dominica die renovat ecclesia atque redueit ressurrectionem Christi vel primam Dominicam. Cum Christus resurgeret, mortis imporium stactum est: nune tollitur per undam baptismi. Et quod monuerunt apostoli, ut qui cum Christo consurrexissent, praeputio cordis circumcisi in nova ambularent vita: id quovis anno paschali praesertim tempore ecclesia fidelibus inculcat. Gregor. in Egechiel. p. 1341 ed. B. Dies quippe dominicus, qui tertius est a morte
dominica. a conditione dierum numeratur oeturus Mais feria passus est, sabbato quierit in x pulcro, dominico autem die resurrexit a morte. Praesens enim rita nobis adhuc est sexta feria - sabbato quasi in sepulcro quiescimus - domi Nico vero die . a passione tertio, a conditione ut diximus
oc=vo, iam corpore a morte resurgimus.
A. in titulo hymnum, p. 120. I. B. C. D. CO. Perso non l. 5. CO. haec dies. 8. A. om. Vitae. B. Co. dicere. 9. Co. abunda. I 20. om. D. 13. A. cum. 17 20. Om. B. C. CO. Et sane ieiunii commemoratio male congruit cum alma et laeta Paschatis festivitate. 25-28. Om. B. C. Co. aliam praebet doxologiam. D. interserit stropham: Quae sumus auctor gratiae etc.
143쪽
Featum nunc eelebre magnaque gaudia. R. in. ben
Thes. I. p. 217. De Ascensione Domini.
Thes. I. p. 2I3. II. p. 383. Pentecostalis.
Prima hymni commemoratio obvia est in Delatione S. Μareulfi anno 898 sacta. Cf. t. I. p. 214. Mira ac singularia profert Mone I. p. 242: Vor allem muss ich einen Imrtatim uber den Versasser dieses Liedes herichtiyen, meit dies M Iussaus dessen Uritik liat. Bei Tomasi S. 375 1vird bemeisi, dass im Leben des h. Miker Octa M. Bollanc April. tom. I, ISD Lari d. gr. ais in asser dieses Hymnus anymebenisi, und noch Daniel L. 2IJ. Disti tinbedenklira dieser Vere
Ambrosius nachyeahmi mur . eteisti der Anfany und die enselonten Verse. - Sexcenties Monium monui, ne praetermittat,
quae scripsi in Prolegomenis: hymnorum inscriptione nihil significari nisi ecclesiae traditionem. Trench, Sacrcd latin Poetry, p. 167: This hymn, Vmhira me authorship is popularly attributed to martemagne, has had almays attribu ed to it more than an ordinam marmaud digni , sura as our murch has certaino recognited and auomed, mhen, dismissisy erem omer hymn, she has vel r tained this in the o icies for the or ining Upriesu, and the consecratinys of hishops. It was also in old time habituat used, and the use in streat part stili surripes, on au other
occasions os a more thau common solemnitν, as at me coro
nation V kinys, me celebration V synori, and, in the Romishmurra, at the creation V popes, and the translation of the relics of sainis. J Alii Carolum Crassum auctorem carminis existimarunt.
144쪽
Ceteroquin Viri Docti erat proferre eodiees Caroli temporibus antiquiores. At in hoc ipso carmine Monio ad manus erant libri saeculi decimi quarti tantum ae quinti iΜὶ, mihi Cod. Rhenov. 111. saec X. R. t , RhenoV. 91. saec. XI.
6. M. donum Dei haben alle, somohi das Versmass uis
deique donum. 11. R. l. 2. Μ. Promisso. 12. R. l. 2. S. ditas. 16. R. 2. II. perpeti. 21-24. Desiderantur in utroque Rhenoviensi atque in S. cf. p. 52 sq. 27. te fur et habenalis, eis Schei Mire, der sich forsraetri hat. Mentem Monii non assequor: emphasi poeta Spiritum item iterumque alloquitur. Non Trinitatem cogitavit, sed Spiritum a Patre Filio que procedentem, qui non patris tantummodo spiritus sed et filii. Et haec ipsa stropha verosimilem suadet coniecturam. Synodus Carolo auctore et suasore congregata. Aquis ani anno 80s doctrinam occidentalis ecclesiae confidimavit : spiritum a patre et filio aequaliter procedere, Doctrina de Spiritu sancto rite sancita movit poetam quempiam, ut Spiritum sanctum novo carmine celebraret, a quo duplicis processionis mentio non abesset. Posteri, quoniam patres Aquisgranenses Caroli Magni de Spiritu sententiam probave rant, etiam hymnum illum in honorem Spiritus a Patre et Filio procedentis decantatum, ab ipso imperatore prosectum
esse opinati sunt. 6. P. Ca. Cf. D. perpoti: 21 - 24 desiderantur in omnibus 29-32. Cf. Gloria patri Domino, natoque qui a mortuis surrexit ae paraclito in saeculorum saecula. Ca. 29-32: Dudum sacrata pectora implesti tua gratia, dimitte nostra crimina et da quieta tempora. Sitiam Patri eum silio etc.
6. August.' enchiridion 12. Spiritus sanctus ipse propriesie est Deus, ut dicatur etiam Dei donum. 10. Trench; The titie digitus Dei, so osten stipen to the mly Ghost, resis Originalty on a comparation of Luke XI. 2o. Si in d0ito Dei elicio daemonia, mira Matth. XII. 2S, Si autem ego in Spiritu Dei elicio daemonia, mhere evidently the digitus Dei of Luke is equiralent to the Spiritus Dei V Matthem. Cf.
fotas a further Alnera in this appellation: Puia per Spiritum
S. dona Dei sanctis diriduntur, ut cum diversa possint, non tamen viscedant a concordia earitatis, in digitis autem maxime apparet quaedam divisio, nec tamen ab unitate praecisis, pro
pterea Spiritus S. appellatus est digitus Dei. And again, marr. in Ps. CXLIII. I: In digitis agnoscimus dirisionem
145쪽
operationis, et tamen radicem unitatis. Elsemhere he hasanother e lanation of the name me civ. Dei, I, I 6, e. 4M: Spiritus A. dictus est in Epangelio digitus Dei, ut recox tionem nostram in primi praesigurati facti memoriam revocaret, quia et legis illae tabulae digito Dei scriptae referuntur. I rome sathres 'om this titie an intimation of the ρμοουσία of
tho Spiris mira the Facter and the Son sis Matth. XII. e Si
igitur manus et brachium Dei Filius est, et digitus eius Spiritus Sanetus, Patris et Filii et Spiritus Sancti una substantia est. Gregory of metianzum drams the fame conclusion.
Ad Deum oratio. Sancto sator, Auffragator,
legum lator, largus dator, iure pollens es, qui Potens nunc in aethra firma petra, 5 a quo creta cuncta freta, 20 quae aplustra scrunt flustra,
quando eeIox currit velox. cuius numen crevit lumen,
simul solum supra polum. 0 Prece poseo, Prout ΠοSeo, 25 coeliarche Christe, parce
trude tetra tua cetra. Quae capesso et lacesso15 in hoc sexu sarci nexu, Christe, umbo meo lumbosis, ut atro cedat latro mox sugmento fraudulento. Pater, parma procul arma arce hostin, ut e costis, immo corde gine sorde tunc doinceps trux et anceps catapulta cedat multa. Alma tutrix atque nutrix, sulci manus mi , ut sanus corde reo, prout queo,
146쪽
eodice monasterii Tegernsee. saec. IX.: adscripta ost in mombrana Versio germanica, male tornata et sermonis latini passim imperita. C.) Denis catal. codd. theol. Vindob. I. 3. p. 2932ylebi den Anfany nara etaer Wiener m. γ' - Aretini scripturam recusit Du Merit Poesies etc. I. p. 155 sq.: A une
consonnance, qui porte fur deuae syllabes chaque vera re unitordinatrement une alliteration, qui, comme on deruit Ly atten-dre, nest plus quun lien purement materiel. I. dator C. regum D. 3. Requi sur ea qui D. 5.ereat a C. fuerunt A. verrunt C. Du Μerit: ti v a dans le texter Quae a plaustra uerrunt flostra, mais la traduction sen haut-allemunt est clatre: De sana skesso sorrent plomum. L alliteration porte fur les novello A et U; il fau ait a si, pour tu conferrer ims le vers I2, rerire facti avre une PVelle initiales. 8. creavit A. 10. preei ABC. 11. arcae B. coeli arce A. 13. cothra Λ. terra - caethra B. 15. carnis n. C. M. mernach ist sarci eis latis se sirier Genitin non σαρκος, ebenso mis in coeliarche r. II, b idebrachen gemischt sind. 17. sit AB. 18. de si in C. 20. uti ABC, collis C. 21. imo AC. 23 caedat B. 25. sulce AB, mi pro mihi M. alio hiaben me nara der Lingua rustica. 27. deo C. 28. s. ab eo me C. Du Merit: Ces devae rors soni, commo on to volt, tout is fuit eorrompus; lo traductour alle-mand ne les commouit desi plus: Ili quidu Coto da ne hatam fou taon 3 So sana imo mili sana imo. Peut Etre fauseia lire. Dicam Deo iratos ego: Sic ab eo me abeo.
Nous disons je m 'en suis, et D quc Peut arsis etc amone paria forte accentuation du c; ii uest pas rendu en alleman I. et nous avons e crit pendant long temps arreque.
V. 25 sq. Monius, ut solet, interpretationem addit longo quaesitam: Beeti hen si h aut die Untersuitruns der minis des Moyses rvdhrend scin m Cebete smen die Amalestiter, masauch in den yriechischen Liedern Ut remmul mir
Ad coeli clara non aum dignu3 aidera.
Cod. Par. : Versus Consessionis de luctu poenitentiae. Cod. Reiehcn.: De lamentatione cuiusdam.
Ad coeli clara non sum dignus sidera levare meos infelices oculos, gravi depressus peccatorum Pondere. Parce redemptori
147쪽
5 Bonum neglexi facere, quod debui, probrosa gesSi Sine fine crimina, scelus patravi nullo clausum termino.
Cunctae quae salso maris sunt in littore 10 arenae mixtis purpuratis conchulis, non meis possunt coequari vivis, lateor mali S. Doleo multis peccatorum iaculis confossus, arcu quae Venus libidinis
15 intorsit, lita spicula mortiferi fellis ab unda. Effudit daemon de pharetra flammeas
Sagittas, meum super vulnus Vulnere
infixit statim cupido turpissima 20 fronte rugos a. Factus sum Vilis; cuncta super ilia venit latenter gladium superbiae eordis infixit mucronem sub medio
25 Genus serpentis affuit invidia, veneni portans pocula pestiferi, dedit in sitim; mortis auctor extitit sordida lues. Horrida vultu saeuiam discordia, 30 igne succensam deserens sulphureo, medio meo posuit sub pectore,
Inter has quoque pennas gerens Plumbea inanis cursim transvolavit gloria, 35 quae me ventosa nitebatur subito fraude perire. Κanendo venit fistula ingluvies, bona praesentis inrogabat temporis, extendit ventrem, temulentum reddidit, 40 miscuit ri Sus. Lugere modo me permitte, domine, mal quae gessi, reus ab infantia, lacrimas mihi tua dona gratia eordis ab imo.
148쪽
45 Meis, ut puto, vitiis tartarea tormenta multis non valent sufficere, nisi succurrat, Christe, tua pietas
Nul Ium peccatum super terrae laciem 50 potest aut scelus i eniri quodpiam, a quorum non sim inquinatus saecibus infelix ego. Ortus, Occasus, aquilo, septentrio, coelum terraque, mare, sontes, flumina, 25 montes et colles, campi, mixta rosulis lilia flete. Plangite mecum astra rutilantia, mecum mugite bestiae silvicolae, dicite, tu es miser, qui sub impio 60 erimine gemiS. Quis me de manu Cocyti fiammiuomi erui potest nisi patris unica proles, qui mundum pretioso Sanguine iure redemit 365 Redemptor mundi, unica spes omnium, aequalis patri sanctoque spiritui trinus et unus deus invisibilis, mihi succurret Si me subtili pensas sub libramine. 70 spes in me nulla remanet fiduciae, Sed rogo, tua me Salvet potentia, filius dei. Tollo poecatum, dilue facinora, ablue sordes donaque charismata, 75 instaura meum elementer Pectusculum
Veniam peto non meis demeritis fisus, sed tua certus de elementia, qui bona reis pietate solita 80 gratis impendis. Miste, te semper recta fide labiis
consessus, corde credidi orthodoxo, haereticorum dogma nefas respui pectore Pum.
149쪽
85 Ymnum fideli modulando gutture Arrium sperno, latrantem Sabellium assensi nunquam grunnienti Simoni
Zelo pro Christi sum Zelatus nomine, 90 nam sancta mater lacte me 'hatholico tempus per Omne nutrivit ecclesia
Gloria sanctae trinitati unicae sit deo patri, genito, paraclito; sb laus moa sonet omnia per saecula
Codex saec. IX. asservatus in Bibliotheca Bernensi; es. Sinner Catalogus Codd. Bibl. Bem. I. p. 161. Praeter stropham, a Sinnero exscriptam, latet. proh dolor, reliqua libri Bernonias scriptura Bj. Codox Rei chenoviensis Κarlsruli No. 95ὶ saec. IX., collatus a Monio: Von eluem Dianaar ρε- schrieben. Die zmei ersten Strophen sind so abstethelit, dieandern me der Abhvest: ad coeli culmen
non fium dignus sidera levare meos infelices oculos Mari, depressos peccatorum pondere parce redemptor.
Die se Abraeimny der Verse scheint mir ait tu sein, dem die Strophen aus dem 6. und 7. Iahrh. haben eium ilhnlichen Bau. Ri Codex Ottobonianus carmen tribuit Hilario Pictaviensi. Quapropter editores S. Hilarii Maurini duas priores et duas strophas quae perorant, transcripserunt p. 1213. O Codex Bibliothecae Regiae Parisiensis No. 1154. sol. 99. Saeculi undecimi, non noni, ut refert Monius. Debetur libri varietas Doctissimo Du Merit Poesies etc. L 182. H. 207 sq. Ρὶ Eidem Viro Docto patuit seriptura Codicis Claromontani No. 189, quam ipsi communicavit Cliampollion - Figeae. C Monius I. p. 387 sq. Parisiensem et Claromontanam scripturam in Suum usum convctrtere neglexit. l. R. coeli culmen. 3. C. gravi de pressus O. d presso R. 4. O. redemptis. 7. Dum elaus o. P. clausupeuι ὰIre D styne cubrerialion a-ιμι eia omis. 8. C. succurre. 10. R. harenae. R. P. conculis. 11. P. coaequare. 14. R. Μ. confusus rui qua. 15. P. litta. C. licta. Ρ. C.
150쪽
mori, sera. 16. R. st bunda. C. abunde. 17. R. Μ. demum.18. N. hesser mare vulnera. C. versibus 17. 18 adneetit 23. 24, deinceps stropham Sextam e. v. 21. 22. 19. 20 componit. Plaeuit verborum dispositio Du Merit: sed observandus est, opinor, peccatorum ordo ac serie R. V. 1 20 plangit poeta libidinis aestum, 21-24 se superbiae accusat. 25-28 invidiae etc. Claromontanus liber miscet libidinem atque superbiam. 21. R. M. male cincta. 22. M. gladius. Sed gladium neutro genere dictum esse apud antiquos auctor
Haerebat mucro, gladium in pectore totum. 22. M. R. superbia. 26. P. C. pestiferar 29. 30. P. facula-succensa. 30. R. sol fureo, trisne Schroibung. 33. R. M. malo: internas - plumeas. Perquam apte poeta vanam gloriam plumbeis alis volantem facit. Opinantur caeci homines vana gloria ad coelos se efferri, sed detrahuntur ad ima. 34. Dum. inanis cursu. P. inanem cursi. peut ire fati illire inani. Ρ. gloriam. 36. C. fraude decepitia 37. P. ingluvias. 38. R. M. bona praesentans irrogavit. 39. C. tumidentum. 43. R. Μ. donet. 46. C. succurrere. 50. P. invenire quid p iam. C. copiam. 54. P. terram que. 55. R. M. et colles campi mixta quoque. P. ro sulo. 57. R. rutulantia Dische Schremung. 58. R. silviculae. 60. R. cremine. 61. C. conciti. 62. R. Μ. unici. 63. Ρ. prolis. 69. D. penses. C. libramina. 71. R. II.
Perperam rogativa. C. clementia. 74. P. donoque e rismatum. 77. Dum . non de mei S mer. M. meis de me r. Nostram scripturam, unice veram. tuetur cod. R. De merita
hoc loco non sunt, ut apud Scholasticos, peccata, sed bona et antiqua significatione pro meritis accipienda sunt. Plaut. Pseudol. 2, 4. 14. 82. P. consessum. C. credidit. 84. C.
toto. 85. R. gut toro. 88. P. O. aure. 89. P. O. zeloque R. gelum. Μ Die richtiste Lesarι scheint mir zelo - renatus. Minime vero . Poeta exprimit Vocem Scripturae 3. Reg. 19, lo: gelo zelatus sum pro Domino. 90. Dum. sanctae matris lacte nam. C. me matris Sancta. 95. 96. P. in omne. R. Μ. meo sonet in ore Ρerpetuum domini.