Dissertatio de auctoritate patriarchali et metropolitica aduersus ea, quæ scripsit Eduardus Stillingfleet decanus Londinensis in libro De originibus Britannicis per Eman. a Schelstrate ..

발행: 1687년

분량: 173페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

21쪽

Iulius I. Epist.

qui Dissertatioηea 6. ωltimo causam quidem Valesi

contra Launorum propugnare se dicit , reuera tamera Vales' sententiam impugnat,s' rejest. Canonem sextum Nicaenum de Suburbicari,s Ecclesijs intelistis, mRomani Patriarcharus terminos intra Vicariatus Umbis timites coercet, verisimillimum esse ast mans, eas dumtaxat Regiones , quae Vicario Vrbis parebant, fuisse Ecclesias Suburbicarias, in quassenullas alias Episopo Romano itis Patriarchicum competebat. N gar Germaniam oe Hispaniam, negat Galliam Britanniam, negaι Africam . Ilisricum, negat ma gnam Italiae partem olim fuisse Iuris Patriarchsci Ro

mani , in quasi parum fui et, potestatis Patriarchalis

iugum excutere, ipsem audioritatem Pontificiam conuellere nixus est, ec Primatum Petri ad meram ordinis inter aequales dignitatem redigere tentauit. Pudet memoria repetere, qua Auctor se ex similibus Print ijs deducit: De ijs, si operae pretium Ax rimus , alibi agemus. Verbo interim annotasse s .ciet, adeo absurda esse, m a vera Ecclesiae doctrina aliena, ut de ijs factum sit, quod Iulius primus olim de Euseιianorum litteris eonrigisse retulit: omnes admiratione plenos vix induci potuisse , ut crederent, istiusmodi scripta ab homine, qui Cathia,cus videri cupit, esse profecta. Contendebant EU biani, totius Synodi Orientalis sententiam nequaquam a Romano Episcopo retractari posse: cm cum errore iLD Ecclesia ossenderetur, scripsit Iulius Primus: expe-

22쪽

dire secundum Eeesesiasticum verbum molam Asinariam suspendi a collo, atque ita demergi , quam unum ex pusillis scandaliZari. auid vero scriberet Ma)nus ille Pontifex, si nostris temporibus viveret, audiretque, non solum totius Orientis, sed unius quo que Diaereseos Epscoporum , sed unius Prouinciae Synodi suprema esse iudicia, tuaque a nullo alio Iudice infirmari posse . Puid scriberet, si non Orientalium

tantum , sed Occidentalium quoque Episcoporum cau- fas a iudicio Sedis Apostolicae eximi debere intelligeret, audiret quo fictitiam etfe eorum sententiam , quι ausitoritatem Apostolicam tantum ad tempus caeteris Aposto-bs concessam fuisse dicunt, Petro autem, ut ad se cessores permanaret, fuisse tributam . Fictitia est ,

Inquit auctor ille, quia nulla ratione, nullo testimonio scripturae aut traditionis docemur, potestatem Apostolatus Petri ad eius successores permanasse, non autem potestatem caeterorum Apostolorum , cum ex aequo Ecclesiarum Apostolicarum

Episcopi dicantur eorum Apostolorum , a quibus Ecclesiae sunt fundatae, successores, imo omnes Episcopi Apostolorum omnium successores esse perhibeantur. Haec sunt, quae consequuntur ex hominis rinusprincipijs, qua si locum haberent, actum σει desollicitudine Romani Episcopi, quam iubente

Deo per totum terrarum Ortem gessit in omnes Catholuae Communionis Ecclesias, in etiam num pro sedis suae Primatu gerit, quantumuis contrariam mentem

23쪽

quoad Ecclesias Galuia Eusenellis nuperus Auctor af, fingat , supponens ex eius sententis et quod Romanus Episcopus non habet sollicitudinem Ecclesiarum

Galliae . . a

riolim huic expostulationi diutius inhaerere , ante quam tamen praefationi suam imponam, duo obseruat da sunt , quorum primum lectorem beneuolum spectat, que uspicari nollem , quod errores huius libri aut Sacrae facultati Parisiensi asicribendi , arat idustri' mo GaIlia Ctiro tribuendi sint. Licet eniri Auctor se DoLIorem Parisiensem vocet , Natione Gallus sit, nequaquam tamen credibile est , opus istud aut Sacrae facultvit Parisiensi , aut Illustrissima GaIlia Cura

placiturum . Eum potius credendum , omnes viros

eruditione . pietalepraestantes , qui inclitum Gallia Regnum inhabitant , iudicaturos, opus iliad indι-gnum fuisse , quod publicam lucem af ere et . Ita sentire me iubet auisa Gallicana Ecclesie Religio , qua numquam ab Apostolicae Sessis obedientia separara fuit , in numquam , visaeptur professa est, se inelli patietur. Non sine temeritate igitur quisquam si h ius operis editionem Illustrissimo Galileana Ecclesia M. 1nim notam inureret . Misi a viris eruditione conspicuis, absit a Doctoribus in Communione Sedis Apostolicae enutritis , absit a Ciero-Episcopis Catha cam Iidem propugnantibus , quod eo tempore , quo in extirpanda una haresi de dant , alterius principiis assensumpraebeant , . non recordentur illius , quod

24쪽

Gallieana Eeesse nomine ante milie centum γ' feriginta annos L Auitus Viennensis Episcopus posterorum memoria consecrauit: Si Papa urbis vocatur

in dubium , Episcopatus iam videbitur , non Epi

Secundum Auctorem nostrum Anglum spectat , quem gloriari nollem,se apud Catholicos reperisse cause suae Patronum . Enimuero eum ipse Anglicanae Ee- et i a Ministersit, o auctoritatem Metropolitanam agnoscat, necesses, quod Auctorem Gallum aeque sibi ae nobis aduersari fateatur . Cum enim Auctor ille non solum Patriarchalem , sed Metropotiticam quoque auctoritatem ab Apostolis institutam fuisse neget , ut Deeanus Londinensis Apostolico Instituto Anglicanae Eeclesiae Hierarchiam tueatur, non Parriaruas dumtaxat , sed . Metropolitanos ex illa eliminare deberet, primumque Ecclesiam constituere , quaslis Discopis ac inferiori Gero constaret. Et hae quidem Mententiam nuperi scriptoris Galli admittendam ducae Auctor Anglus , cui tamen numquam subscribemus et placita enim illa, quibus videbimus Ecclesiarum Iura proculcari , receptas S uodorum fandilones in peruersum sensum detorqueri, probata Veterum Pontificum scripta ludibrio exponi, ven

randa antiquorum Patrum testimonia contemni, msolida Ecclesiastica fundamenta euerti , semper aduersabimur, . nunIuam fundamenta diu fionis, aut Schismatis admittemus pro regulis Cathoticao b Reli-

25쪽

x PRAEFATIO AD LECTOREM.

Religionis. Atquefatis hactenus de Tractatu nuper Scriptoris Galli; Iam tempus est, etit ad Errores Amctoris Angli meniamus, qui ut unico intuisa a L Elore conlpiciantur , hirsubnectendisunt, Veriratesque illis opposita adiungendae.

26쪽

ER RORES,

avI HAC DlSSERTATIONE CONFUTANTUR,

ET VERITATES OPPOSITAE

Errores a

Veritates illis oppositaer. Quod Petrus potius I. S. Petrum praedicasse quam Paulus praedicauerit Euangelium in Britannia , Euangelium in Britanniad nititur testimoni,s Eusebij,I nocenti, primi , Gilia Sapim. ris , Ioannis Vis , Lenαι ἐuibus nititur testimonijs, ni mirum Simeonis Metaphrastis, legendorum , seu visionum Monachalium. Cap. 2. . S. Paulum Britannis fidem annuntiasse, habetur ex testimonijs Clemεtis Romani, Eusebij, Theodoreti, de D. Hieronymi, qui commentario in cap. s. Amos Prophetae ait , S. Paulum postquam fuisset in Hispania, transuisse ab uno ad alterum Oceanum,eiusdem que in praedicando diligentiam se extendisse usque ad

Merciorum Regis, in Mer a. Clementis , EUHj , Theodoreia testimonia vecnihil ad Patili in Brisanniax aduentumpertinent , vel aeque de Petri ac Pauli aduentia in i illi possunt . α Hieronymus tu caPat 3. Amos dicit ,

quod S. Paulus vocatas sis a Deo, ut de Hieros mis voque ad Hispanias tenderet,& a Mari rubro, imo ab oeceano usque ad Oceanum

27쪽

vltimum Terrae terminum . J

. 3. Sulpitius Seuerus , dum asserit , temporibus Marci Auret ij Antonini Martyria primum visa fuisse in Gallijs, Religione Christiana serius trans AlpeS recepta , haec narrat tamquam certus de primo, dubius de secundo. Cap. a. pag.

q. Lucius Britann rum Rex misit Legatos suos Romam tanquam ad locu , quo, Vt Ireneus argumentatur in simili casu, recurre

batur ex alijs partibus, quia erat Ciuitas Imperialis italia i Auctor noller. Capite

secum Veritates illis oppositae .

. a . . . .

curreret , quod non significat, ab Oceano Hispanico ad oceanum Britannicum, sed al Oceano Arabico, qui Mari rubro adiacet, usque ad Oceanum , qui Hispaniae oras aliuit, Euangelium praedicasse. Cap. I.

3. Sulpitius Seuerus M, Iet Iib. a. Historiae: sub A relio Antonini filio persecutio quinta agitara: ac tum primum infra Gallias Martyria visa, serius trans Alpes Dei Religione suscepta .

Utrumque eadem certitudinenarrat , neque de secundastis quam de primo dubitat .

q. D. Irenaeus lib. 3, cap. 3. dicit de Romana, non Vrbe

Imperiali, sed Ecclesia Apo

stolicar ad hanc enim Ecclesiam propter potenti Ore principalitatem necesse est, omnem couenire Ecclesiam,

hoc est eos,qui sunt undique' fide

28쪽

fecundo pagina 6P.

. Concilium Arelatense in epistola Synodica ad Sylvestrum Papam scri

S. Dubium est, an C5- stantinus tempore Synodi Arelatensis distribuerat Imperium in Dioeceses; &v rosimilius est, nec id factum fuisse tempore Nicarnae,eum ibi sola mentio sat Prouinetarum, non Dice seon . p. 3TU. I 3

A . . .

Verisares His oppo . fideles . Vt Ob Ecclosiae pri cipalitate tar non ob aliis L. eius Rex Legatos suos Romam ad Eleutherium Papam mise

. Concilium Arelatensem epistola Srnodica ad Diu simis Papa a Pium prιmum deinde a Sirmon o. ex MSS. Gallic/s Codicibus edita habet: qui maiores Dioecesses tenes,m ita locus legendus est. Cap.

G. Tempore Concili, PQ caenι Con stantinus in epistola ad omnes Ecclesias mentionem facit Ponticae, & Asianae Dioeceseon. Ut merosimile non

sit, fedplane falsum, tempore

29쪽

7. Auctoritas indican. di ubique Paschatis diem, quam Concilium Arelate se Canone primo Romano Episcopo detulit, ademptaei fuit per Concilium Nicaenum , quod id negotij commisit Episcopo Alexandri.

' Rc Conei liii Nieaenum nonibus quarto, & quin to supremam Synodorum Provincialium auctoritatem

Veritates illis .n M. T. Auctoritas indicundiectique Paschatis diem a canis cilio Nicaeno non adempta fuisRomano Episcopo : onus computandi Pascha, Episcopo MLexandrino delatum fuit a Patribus Nicaenis auctoritas certum diem Messei,s 'Fonendi Romano Pontifici rei

cta est. Debebat diem Pan

siliatis, inquit Critias Patriarcha Alexandrinus in Pr logo adsuum C clum de E elesia Alexandrin diem msechatis per singulos annos Romanae Ecclesie litteris intimare, unde Apostolica auctoritate Uniuersalis Rcclesia

per totu orbem diffinitum Paschae dieni sine ulla disce

ptatione cognosceret. Quod eum per multa saecula par ter custodissent &c. Cap.q. 8. Concilium Nicaenum Canonibus quarto , m quinto ne quidem de suprema Synodorum Prouinciatium auth

30쪽

stabiliuit , quam Canone sexto saluam voluit , nec aliam authoritatem supra Metropolitanam agnouit . '3. 8 g. ἐοα inseque

s. . statuitur Canone sexto Nicaeno, quod Episcopus Alexandrinus habeat potestatem super AEgyptum, Lybiam , N Pentapolim , quia Episcopo Romano parilis mos erat. Parilitas autem in eo consillabat, quod sicut Romanus Patriarcha

nullum Metropolitanu dubia habebat , ita in tota AEgypto,Lybia,N Pentapoli

nulluρ Metropolitanus pra terquam Alexandrinus erat. i :IO. iij Romani Episcopi Patriarchalis potestas Pr

Veritates lias opposita. ritatesmniauit , m Canone sexta Patrainchaiam Romani , Alexandrini, . Antiocheni Episcoporum austiritate su pratMetropolitanam Iugu sit. Cap. . s. Ante Coscita' Nisaeni tempora non solum Parriareia Antiochen ed etiam inera drino Metropolitae parebant . In Aegypto ante Nicaenum D. Athanasius, O S. Dipsanius Meletium Ariaiepiscopusuisse tradunt, ut parilitas a N Gno concilio inter Alexandrinum , Cr Romanum P triarchas in eo constituta non fuerit , quod Metropolitanis earuerint. Cap. q. I o. Romani Episcopi M tropolitica auctoritas Proni sits , quar Auctor vocaa Suis

thabs Eιr maiores Occidentis arcesses se eat nudat: Illae

SEARCH

MENU NAVIGATION