Aurelii Prudentii Clementis Carmina recensuit et explicavit Theodorus Obbarius

발행: 1845년

분량: 376페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

51쪽

Dav. i. e. Daventriensis a. 1492. Ald. - - Venotian. a. 1501. Fabr. - - Fabric. te s. p. XXXII. not. 24.JGis. I. - - Gisclini ed. Paris. a. 1562. s. II. - - Gisel. ed. AntWerp. a. 1564. feadem etiam Gis. signatur.JIVeitz.- - Weitati ed. IIano v. a. 1613. Heius. II insit ed. Lugdun. Batav. a. 1667. An Areuali ed. Rom. 1788.

52쪽

Per quinquennia iam decem, Ni fallor, fuimus: septimus insuper Annum cardo rotat, dum fruimur solo volubili. Instat terminus et diem Vicinum senio iam Deus adplicat. 5Quid nos utile tanti spatio temporis egimus 3 Aetas prima crepantibus Flevit sub ferulis: mox docuit toga Insectum vitiis salsa loqui, non sine crimine. Tum lasciva protervitas 30 Et luxus petulans, heu pudet ac piget, Foedavit iuvenem nequitiae sordibus ac luto. Exin iurgia turbidos

I AR. LECT Uune prolog. om. Put., Deipit proh sum Aur. Pr. E, Ine. pro em. cath m. in m. a, Iucip. pra fatio A. Pr. G. At Gem. V. C. edd. , sed V. c. fde quibus es. Proleg. I. not. 2.J om. edd. Veli. - 2. Nil coni. V. I .ns. Λr v. - 11. EtJLOTIIeius. Λr. , , ccet. - 12. elu. - 13. Dehinc E V. l. sqq. Per etc.J Ε narrat in hac Praelatione, quam non ad Cathem. li-hrum solum, sed ad omnia poetae ear

mina Spectare FV. 35. .. 42. docent, vitam

suam Prud. Quod prooemium cum scriberet, annos LVII natus suit v. l. . . 5. , puer magi Siris datus est, qui seria Iis discipulos castigabant: Martiat. X, 62. Ruperi. ad Iuven. I, 15. - 8. v x. . . log.J Iuvenis toga virili sumpta fXV. XVI annos natus 3 vd. Bulliger de orig. tiroe. Rom. in Opusc. I. p. 207. J rhetorum scholas frequentabat. Male Ael. Nebr. blanditias et mendacia intellegit.

Ieg. est vitae luinus prodigus atque es usus. - 13. inete.J Indieat poeia studium sorense, non rem militarem, Prudentius ed. Obbarius. ut Cham illard. censet. Vv. Sqq. inter pretes aliquot de consulatu niale intellegunt fud. Prolegon . I. not. 2.J: poetam de munere pro inciae rectoris sive praesidis agere, plurat. Nob. urb. et verba Ius . . . reos doeent, quippe quod ius exercere provinciae rectori, non

tiq. p. 265. 275. Bis prov. Caesareae Hispan. Tarraconensis J rector fuit

Pr. , quod in SenatoriaS COSS. et Praetores ipsi mittebantur et per unum au-num regnum Oblinehant, legati autem

Augusti pro praetore ab imperatoris arbitrio pependeruul, qui ipsis regii ui-

53쪽

2 Aur. Prudentit Clem. Armarunt animos et male pertinax 15 Vincendi studium subiacuit casibus asperis. Bis legum moderamine Frenos nobilium reaeimus urbium. Ius civile bonis reddidimus, terruimus reOS.

Tandem militiae gradu 20 Evectum pietas principis extulit

Adsumptum propius stare iubens ordine proXimo. Haec dum vita volans agit, Inrepsit subito canities seni Oblitum veteris me Saliae consulis arguens:

za Sub quo prima dies milli, i

quam multas hiemes volverit et rosas

Pratis post glaciem reddiderit, nix capitis probat. Numquid talia proderunt Carnis post obitum vel bona vel mala 30 Cum iam, quidquid id est, quod fueram, more aboleverit Z Dicendum mihi, quisquis es, Mundum, quem coluit, mens tua perdidit: Non sunt illa Dei, quae studuit, cuius habeberis. Atqui fine sub ultimo

35 Peccatrix anima stultitiam exuat: Saltem voce Deum concelebret, si meritis nequit: Hymnis continuet dies, Nec nox ulla vacet, quin Dominum canat: Pugnet contra hereses, catholicam discutiat fidem, 40 Conculcet sacra gentium:

Labem Roma tuis inserat idolis, Carmen Martyribus devoveat, laudet Apostolos.

nis tempus constituebat, d. Creuger. I. l. p. 270. Baeh. hisl. iur. p. 282. ed.

Slockm. - 19. milit. gradui Verbum militias de munere quovis ampliore, non de militari solum, diei e Plin. h. n. X. 33, 49. apparet: quare errant, qui eum Gennadio Catalog. vir. illustr. XIII.) poetam militem palatiniam fuisse

opinantur. Haec verba fortasse de patrietasu intellegenda esse Proteg. I. not. 8. ostendere studui 24. SaliaeJ Poeta, nostra ieetione probata, Ud. Fabric. comment. in Poet. christ. p. 17., natus est Philippo et Salia eoss. Constante et Co stantio impp. anno 348, cs. Onuphr. Pan viri. ad fast. cons. III. p. 408. - 33. cui.

hab. l . In cuius dicione es et permanebis, cuius iudicio flabis aut cades. CELL. - 37. Hymn. . . . apost.I E quibus uv. hoc prooemium non solum alCathem. hymnos, sed ad omnia Prucl. carmina spectare apparet. Vv. 36. 37. signifieatur Cathemeri non liber, V. 38. P n. c. hor. Apotheosis et Hum artigenia; Arev. male Psychoma ei, iam intellegit, cuius in sqq. cain. disc. Id. mentio fit. quamquam Middel dorps. in Illgen. , Zettsehrist fur die hi stor. Theolog. II, 2. p. 137. ea verba ad Apotheosin et Ham. vult referri. Vv. 40. 4 l. commemorat poeta libroseontra Symmachum, et V. 42. περὶ

στει ινυιν hymnos. De discui. i. e. ex

minare, illustram, defodere,vd. Barth. Advers. LXIX, b.

54쪽

Cathemeri non I.

Haec dum scribo vel eloquor, Vinclis o utiliam corporis emicem Liber, quo tulerit lingua sono mobilis ultimo. 45

I. IIYMNUS AD GALLICANTUM.Λles diei nuntius Lucem propinquam praecinit, Nos excitator mentium Iam Christus ad vitam Vocat. Auferte, clamat, lectulos, Λegros, Soporos, desides: Castique recti ac sobrii Vigilate, iam sum proXimus. Post solis ortum fulgidi Serum est cubile spernere, Ni parte noctis addita Tempus labori adieceris. vox ista, qua strepunt aves Stantes sub ipso culmine, Paulo ante quam lux emicet, Nostri figura est iudicis. Tectos tenebris horridis Stratisque opertos segnibus Suadet quietem linquere Iam iamque venturo die: , Ut, cum coruscis flatibus

I. Ad galli eant. AGis. Heias ., Ad gallisinium at Weita. - V. 6. amros Sop rosJ AEPTAltin. Put. Heins., sopores pi Ald., aegros sopore B Rat. GiS., aegrosvors a Gold. Weilr. Arev. - 7. Casteque recte ac sobria Wi Rat. Gold. Prag. Weii L. , castiques etc. ceteri. - 15. Nova anto p - 16. Vostri ο - 21 .setibus coni. Cham ., sed. vd. S. I, 86. I. sermo est de gallicinio proprie vocato, de tempore inter mediam noctem et diluculum, ud. Maerob. Sat. I, 3. ISidor. Orig. V, 30.; ea hora preces esse laetendas Constitui. Apostol. VIII, 34. docent: Precationes iacile . . . adga lieantum. quod ea hora nuntiet adve tum diei ad iaciondum opera lucis. C terum de gallo, quem hic Prud. Christum vult intellegi, a script .ehrist. optime agit Ambros. Hexaem. V, 21. et hym. A te e rorum conditor Fabrie. poet. eelles. p. 785. I, es. etiam Augusti: Deukvurdigk. der christi. Archliologie, Tom. XII. p. 360. - 13. strep. av.J De gallis, non de aliis avibus ante dilueulum e nentibus, quas Ael. Nebr. intellegit, po tam loqui, verbum stropendit Burmaon. ad Prop. I, 16.45.J demonstrat, et Virg. Aen. VIII, 456.

55쪽

253035

41505560 Aur. Prudentii LIeni. Aurora caelum sparserit, Omnes laboro exercitos

Confirmet ad spem luminis. Hic sompnus ad tempus datus Est sorma mortis perpetiS,

Peccata ceu nox horrida Cogunt iacere ae stertere.

Sed vox ab alto culmine Christi docentis praemonet, Λdesse iam lucem prope,

Ne mens sopori serviat: Ne sompniis usque ad terminos Vitae socordis opprimat Pectus sepultum crimine Et lueis oblitum Suae. Ferunt vagantes daemonas Laetos tenebris nocti un , Gallo canente exterritos Sparsim timere et cedere. Invisa nam vicinitas

Lucis, salutis, numinis, Ituplo tenebrarum situ Noctis fugat satellites. Hoc esse signum praescii Norunt repromissae Spei, Qua nos soporis liberi Speramus adventum Dei. Quae vis sit huius alitis, Salvalor ostendit Petro, Ter antequam gallus canat

Sese negandum praedicatis.

Fit nanaque peccatum prius, Quam praeco lucis proximae Inlustret humanum genus Finemque peccandi lerat. Flevit negator denique

Ex ore prolapsum nefas, Cum mens maneret innocens Λnimusque servaret fidem.

tita daemonia seducere animas qua

esse, male conclusit. Ud. II iddeld. l. . De V. 59. Arev. asseri Calmetum iudicantem: Petrum fuisse externae nega

tionis peerato implicitum, quod vere

56쪽

Cathemeri non I.

Neo tale quidquam postea Lingua o locutus lubrico est, Cantuque galli cognito

Precare iustus destitit. Inde est quod omnes credimus, s 5 Illo quietis tempore, Quo gallus exultans canit, Christum redisse ex inseris. Tunc mortis oppressu S Vigor, Tunc lex subacta est tartari, 70Tunc vis diei sortior Noctem coegit cedere. Iam iam quiescant inproba, Iam culpa furva obdormiat, Iam noxa letalis suum 75

Perpessa sompnum marceat.

Vigil vidissim spiritus

Quodcunque restat tempori S, Dum meta noctis clauditur, Stans ac laborans eri cubet. 80 Iesum ciamus vocibus

Flentes, precantes, sobrii, Intenta supplicatio

Dormire cor mundum Velat.

Sat convolutis artubus 85 Sensum profunda oblivio Pressit, gravavit, obruit Vanis vagantem sompniis. Sunt nempe salsa et frivola,

, Quae mundiali gloria su

i eu dormientes egimus: Vigilemus, hic est veritas. Λurum, volupta S, gaudium, opes, bonores, proSpera, Quaecumque nos instant mala, 05Fit mane, nil sunt omnia. Τu Christo sompnum dissice, Tu rumpe nocti ἀ vincula,

62. lingua Ioe. Itibyica BWi Fabr. Gis. - 69. rigor Gis. II. Uelns. Cham. Cell. . sed vd. II, 8. - 8 l. msum Put., D A A; qua voce Pr. et Ennod. Epigr. II, 34. hisit Iaha utuntur, neque litteram consonantem antecedentem producunt, es. A. 222.4 17. 502. etc., Iuvencus i Evang. his l. I, 63. 185. etc.l alitque trisyllabum laciunt id nomen 84. vetet Gold. prob. Heins. - 95. instant Gis. I. - 97. di siceJ AEP, ud. Burman. ad Anthol. lat. I. p. 174. Ellendi. ad Cic. de Or. I, 42, 189. Wagne r. ad Virg. Torn. IV. p. 432., disites de laud. Arev. et Freund. ad Cie. pro Mil. p. 35.; discuis brev. Rom. yeleatum est hominemque peccatorem quidem Christus rogavit, na illius fides emeti, sed fidem inlus servasse, quando- deficeret. --

57쪽

2530II. HYMNUS MATUTINUS. Nox et lenebrae et nubila, Confusa mundi et turbida, Lux intrat, albescit polus, Christus venit, discedite. . Caligo terrae scinditur Perenssa solis Spiculo, nebusque lain color redit Vultu nitentis sideris.

Sic nostra mox obscuritas Fraudisque pectus con Scium,

Ruptis relectum nubibus Regnante pallescit Deo. Tunc non licebit claudere Quod quisque suscum cogitat,

Sed mane clarescent novo Seereta mentis prodita.

Fur ante lucem squalido Inpune peccat tempore, Sed lux dolis contraria Latere surtum non sinit. Versuta fraus et callida Amat tenebris obtegi, Apiamque noctem turpibus Adulter occultus fovet. Sol ecce surgit igneus,

Piget, pudescit, paenitet,

Nec testo quisquam lumine

Peccare constanter poteSt.

Quis mane sumptis nequiter Non erubescit poculis, Cum lit libido temperan SCastumque nugator sapit ΤII. Ad pullorum stantum breviar. Isidor. - v. 1. ivb. Ε - 8. nitenti Π, Prob. Heins. - 12. pallescit J A iopRat. Ald. Gis. ii 2. Cham. pallescet aciHeiris. Cest. Arev., palbseat Nebr. - 15. elarescunt i - 21 .m Ons O II. Christiani veti. precabantur tempore e O. ,,quo dies clarus est Macrob. Sat. I, 3. , mane, sive, ut Hispani dicunt, ad pullorum cantum ud. Praefat. ad brev. Isid. ; es. Const. Apost.VIII,

34.: Precationes Deus mans gratias a uicta . . . quod illuminarit nos nocte

sublata et reddita die. Extat hie hrmn. in brev. Roman. ser. IV. de tempore ad

laudes.

v. 17. Frari Arev. assert Ambros. de Cain et Abel II, 8r Latro diem ro me

quasi eriminis testem, Iucem adulterfrubescit quasi adulterii consciam ς es. Hor. Ep. I. 16. 60.-32. nugat.J Intelligit Ael. Nebr. eum, qui per u tem nu-

58쪽

Calhemeri non II.

Nune, nunc severum vivitur, Nnnc nemo temptat ludicrum, Inepta nunc omnes Sua 35Vultu colorant Serio. Haec hora cunctis utilis,

Qua quisque quod studet, gerat,

Miles, togatus, naVita, opifex, arator, institor. 10

Illum forensis gloria,

Hunc triste raptat classicum, Mercator hinc ac rusticus Avara suspirant lucra.

Λt nos lucelli ac faenoris 45Fandique prorsus nescii, Nec arte sortes bellica, Te Christe solum novimus. Te mente pura et simplici,

Te voce, te cantu pio, 50 Rogare curvato genu Flendo et canendo discimus. His nos lucramur quaestibuS, Hac arte tantum vivimuS, Haec inchoamus munera, 55 Cum sol resurgens emicat. Intende nostris sensibuS,

Vitamque totam dispice, Sunt in ulla sucis inlita, Quae luce purgentur tua. 60 Durare nos tales iube, Quales remotis sordibus Nitere pridem iusSeras, Iordane tinctos flumine.

Quodcunque nox mundi dehinc 63 Infecit atris nubibus, Tu rex Eoi sideris

Vultu sereno inlumina.

40. insitor 2BW- 4 l. 42. vult transponi Areu .: eapt. Gls. I. - 49. plura A - 58. desp. B Rat. Gold. eitz. . dissice gl.: disp. A des. Iurei., es. Heins. ad I, 97.-59.fuscis codd. Gis. et Nebr. , Ueins. Cham. Teo l. ;. tim, ceteri, es. Donat. ad Terent. III, 5, 4i : e. i. e. ira us et insidias. - 68. Tu tua B Prag. Gis. I. gas agat et delibet, sed e v. 2 l. de seorlatore poetam dicere eIueet, d. etiam II, 98. Ps. 433. Lucii. ap. Non. I, 153. Gl. A et iaposare. - 39. t . J Celi. elves explieat, sed indicari vult Pr. rhetores sive Ietos in provinciis, d. V. 4l.Tauh- manu. ad Virg. Aen. I, 286. Schilter. de iure peregr. n. 27. Heinere. Antiq. R

genu J Christianos primis saeculis nexo

genu adorasse Deum e multis locis apparet, Ud. Tertuli. Bdv. Mart. II . p. 273. Fabr. Iuvene. IV, 648. genibus nisi r gem miritimques salutant. Sediit. Hymn. II, 54. Augusti 1. l. II. p. 395 RUrn.: hymn. vett. Poet. christ. Sel.

59쪽

Aur. Prudentit Clem. Tu sancte, qui taetram picem 70 Candore tingis lacteo, Ebenoque crystallum facis, Delicta terge livida. Sub nocte Iacob eaerula

Luctator audax angeli, 75 Eo usque dum lux surgeret, Sudavit inpar praelium. Sed cum iubar claresceret,

Lapsante claudus poplite Femurque victus debile 80 Culpae vigorem perdidit., Nutabat inguen saucium, Quae corporis pars Vilior, Longeque sub cordis loco

Diram fovet libidinem. 85 Hae nos doeent imagines,

Hominem tenebris obsitum, Si sorte non cedat Deo, Vires rebelles perdere. Erit utinen beatior, 00 Intemperans membrum cui Luctando claudum et tabidum Dies oborta invenerit. Tandem lacessat caecitas,

Quae nosmet in praeceps dius a Lapsos sinistris gressibus Errore traxit devio.

Haec lux serenum conlatat,

PuroSque nos praestet sibi: Nihil loquamur subdolum,100 Volvamus obscurum nihil. Sic tota decurrat dies,

Ne lingua inendax, DP manus,

Oculive peccent lubrici,

Ne noxa corpus inquinet.

105 Speculator adstat desuper, qui nos diebus omnibus

78. laxante i Gold. . monte eoni. Weila. - 82. 9ua A- 83. meo AEP - 93.Ih- lese. 1 eitr. . multae. 2A i Prag., sed vd. P. VI, 77. Λ. 659. Lueret. VI, 957. 103. oculine AEPB Eoi si . male de ipso sole explieat Iso, melius Cell. de Lucifero, cs. Sil. It. IX, 180. XI, 515. Sedul. V, ibi. - De eheno arbore nigerrima vi . Theophr. h. plant. IV, 5. Plin. XII, 1, 8. ue1 v. ad Virg. Georg. II, 116. - 76 sqq. Prud. ante oculos habuit Genes. XXXII., et

hene Arev. monuit, non Ebr. XII, 13., quod Fabr. Vuli. D

60쪽

Calbe meri non IlI.

Λctusque nostros prospicit Λ luce prima in Vesperum. Hic testis, hic est arbiter,

Hic intuetur quidquid est, l10

Humana quod mens concipit: Hunc nemo sallit iudicem. III. HYMNUS ANTE CIBUM. O crueiser bone, luci Sator, Omniparens, pie, verbigena, Edite corpore virgineo,

Sed prius in genitore potens,

ΛSira, solum, mare quam fierent:

Huc nitido precor intuitu Flecte salutiferam faciem, Fronte serenus et inradia, Nominis ut sub honore tui Has epulas liceat capere.

Τe sine dulce nihil, Domine, Nec iuvat ore quid adpetere, Pocula ni prius atque cibos Christe tuus lavor inbuerit

Omnia sanctificante fide. Fercula nostra Deum sapiant, Christus et inlluat in patera se Seria, ludicra, verba, iocos, Denique quod sumus aut agimus, Trina superne regat pietaS. Hic mihi nulla rosae Sp0lia,

III, 1. lucis auetor ΕΡ, cI. Burina n. ad Λnthol. lat. II. p. 3 7. et ad Prop. p. 754rlucis. est vox a Prud. composita, alii Avie n. orb. deser. 1308. lucis sator. 20. supernet lΛΕα Put. Alcl. Hein s. Ies. P. XII, 39. Luer. VI, 192. uor. Od. II, 20. 11. ib. Benti. Λuson. urb. XIV, 11. Ephemer. II alens. a. 1836. p. 400J, 3. perna 2Aaiopu Gis. Weit E. AreV. III. Tertuli. Apolog. 39. t Neo prius Mungelier Dogmen seh. I. p. 446. Sic discumbitur, quum oratio au Deum illustrat: , Intelleetus verbum, Sermo, me stetur, de Orat. 19. Augusti . l. I. λόγος semper fuit in Deo, qui absque V. p. 388. Tempus coenandi vespero intellectu cogitari nequit: hoc etiam in- i. e. hor. IX. suisse e v. 88 elucet; vd. tellectu utebatur in omnibus rebus mo-Becker. Gall. II. p. 437. liendis, inprimis cum mundi creandi 2. verbigenal Explicant in ip p. ali- ideam conciperet, qua idea mente Dei quot verbum genitum, quod nec verbi conditum est Verbum. Persecte geni- compositio nec vers. Sententia sert: ver- tum est tum cum ex ore Dei prodireto genite vertendum esse sivi. : Uartig illud: Fiat tui, antea enim immanens nitu3, Marte genitus) et XI, 18. demon- Verbum erat. - 16. rv.J I. e. Dei Strat, et E. F. Wernsdors. de Christo gratia ac verbo condita sunt, non diverbigena. Viteberg. 1774. 4., cf. Au- viri uni habenι saporem, es. Λugust. ep. guSti . l. l. p. 4l7. . Middeldorpsiusque 109. - 21. sqq. rosael Christiani S Vett. p. 155.) iam doeuerunt, qui lotum lo- rosae sive corouae e rosis saetae, quae eum all. XI, 20. Tertuli. adv. Prax. 5. 7. in commissatiouibus paganorum adli4

SEARCH

MENU NAVIGATION