Jo. Paulli Kressii jcti Disputatio de genuina natura et indole vetustatis seu praescriptionis immemorialis

2쪽

PRAENOBILISSIMO DOMINO

SIGMUNDO IACOBO SILBERRA D

S. ET D. D. D. D.

Clarum ubique est s ILBER RADIOR v lae inter in rebus agentes, siue in republica E-teraria oclitos circumferiamΠΙ, noMen. ΓΠce e nim non es apud academiam Argentoratendiem eruditistinorum si LBER RADIOR vM celebritas I . suae non , tam ex omni doctrina, quam ex rebus magnis, arduisque a PATRE, AV oque ΤVo, stru'

dentissime gestis, quasque etiamnum gerit ictus

xit, Silberradianae gentis gloriay Meqlie vero haec virtus, hocque laudes desierunt, Ied partim laete adhuc succrescunt, partim feliciter iam ad maturitatem pervenerunt in insigni Uerradiorum triga, TE scilicet Y duobus fratribus

3쪽

eundior aceidit, quo m is PRIMI iam V ID.eeleberrimi in me studium affectumque, tam ex 'lectionum mestrum olim frequentutione, quam ex dissertatione inaugurali me praeside iam anno MDCCXXX cum eximia lalide habita expertus sum; neque vero conciliandae cum ALTERO. amicitiae spes deest. Iam T v praenobilistae Domine Candidate praecipua ratione mihi laudandus esses, ut occola offulget, θ' res ipsa

iubet. Verum optime novi, quam starum Tuae laudes TIBI placeaut, quam unice in laudabilibus agendis alacriter occuperis, nec ego ipse verbostate delector. Multa paucis itaque complectare Desderium r Μ bovesisHum fem- . perfuit r ut mens feret infructior, doctior, vita melior, fustientior, utrumque osecutus es, iv Α industria, di ingenita bonitate. G, Ῥ-tulor TIBI promeritoS honores academicos δε-cturaeque gradum craS a me conferendum. citent TE post ro PATRIS , AVI PATRUtque exempla,

cumulet D E v S omnia beneficia, quae quondam larga manu in bos omnes contulit in TEsoLo. Vale fave.

Helmstadii MDCCXXXIV. . die XXIX. Nov.

4쪽

CAPUT L

PRAESCRIPTIONIBUS

IN GENERE.

odi dominia amittendi et adqui- ω inu 'rendi, mediante temporis lapsu, modori opinabiliter in plerisque genti- q*Dum ciuitatibus fuerunt in usu ast ., a.

utut forte eiusdem rei. non Vb pellatione

que eadem fuerit adpellatio. Guν a. Romani in hune usum diuersa vocabula adhibuerunt: Vs

NI s. Vsucapionis Vocabulum iam obtinuit sub libera Republica. Cons. BALDuIN. ad LL. XII. Tabb. IX. pag. 2. GOTHO FRED. pag. IO . adeasi LL. ηI. Prae . A scriptio-

5쪽

- et is striptionis nomen initio Praetoribus, dein Imperato

ribus debetur, η a. qui, ubi Olim vi capioni locus non erat, Vt: in rebus nec mancipi, aliisve ex caussis 3 iuri emendando: praescriptiones longi temporis, Vid. BYNCΚERsΗOEC. Tom. I. opusculor. pag. lῖ7. adde de voce bant. Accessit & v g TusTATIs adpellatio. Dixit νςtMissus vetustatis magnam vim esse CICERO Cap. XIX. de amicit. et iudicium V ETus ΤΑΤ Is agnoscit VINTI L.

' ib. I. Cap. IV. in sis. Insit. Orat. in vita communi, stylo, verborum usu. Verum de hac iuridice infra pluribus

dicendum. ueap. - I. In ipsis LL. XII. Tabb. non usu Apio Nis, sess. an in LL. Vsus, tantum fit mentio; quod vocabulum apud XII. Tas. veteres subinde idem notat, quod usucapio. ImO aliquando etiam ICti in m ut Papinian. in L. II. exquib. caus mai. pro: usu CA P i ON E; USVM dicunt. Quod vero: usucapio; etiam: AUCTORITAS; ad Ielletur in LL. XII. Tobb. Duumviris me . loc. vlum . mihi non videtur, praecipue si consero L. IX. XL XII. Q. BALDui N. Ex quibus cui dens est: Au-CTORlTATEM, potius de R. V. actoris non de usu, vel capione per vim possidentis usurpari. Quod . tamen ALI u ANDO: AUCTO RiΥAS: Vsucapionem significet, persuadent, quae habet B v DDE v s ad F. . pag. Isi a. Praefer 'a. Ita diserte β. 7. Instit. de Uue. insin Vnde R iTTERS-ptio viac. HUS. pag. 2o2. ad Instit. Uucapio antiquior est: et iam L. XII. Iabb. et dein L. Atinia introducta praesicriptio vero ex constitutionibus ImperaIorum coepit. L. Dolia de C. R. cons. CVIA C. in paratist. ad Tit. Cod. vi.tamen adli O-nibus personalibus obiici non deberet. LI. Od. quib. non obiic. long. temp. praesicr. Nam praescriptio longi

6쪽

tur; utqui usus, possEss lo proprie sunt RERUM, non OBI. IGAT io NVM personalium, nec debitor obligationem possidet, feci illa obstringitur. Rerum autem alienarum possessor, utique antequam in rem actione res euincitur, rebus Vtitur, et uasdem possidet, ut longi temporis praescriptioni, contra in rem actiones, locus esse possit. Vid. PER ET Zmielinae Tit. ' - .num.I. Vnde actionum personalium exclusioni no- quod.uum remedium inueniendum erat a THEODOSIoc reperat seniore, quod ampliatum a iuniore Lib. IV. Tir. XII p 'Cod. Theo f. de adt. cera. temporola. et L.F. Cod. Iustin. R Pt Tit. de praescript. So. vel 4o. annor. Plura vid. apud. Cul Ac. lib. II. Obseruat. Cap. A. GO NEALEZ ad Cap. IV. X. de praescript. et num. 7. ad Cap. V. ubi qui S caesarum 3Θ. quiS 4O. et 6O. annorum fraescriptionem introduxerit.

Ius Germanicum, ut alias iuri ciuili Iustinianeo, De eomminus verbosum csicte solet, ita et hic, loco diuerso- ui rum nominum, contentum est vocabulo: der Ver-m

labrang. Per quod totam definitionem vi capionis ''s . longi et longissimi temporis praescriptionis, Ut in Tit. Cod. de .uc. trans Orm. occurrunt, scilicet quod sint: adiectiones dominii, per continuationem possessionis

temporis lege desiniti; exnaurit. Notat enim nobis veri abren, per lapsum annorum adquirere, aut amittere. In Specul. Sax. lib. I. artic. XXIX. auctor vis est verbo: verschwelen, versvigen ; Vel Vt Codex seI si alii .Quedlinburgensis habet: versumen. Nam cum lapsu c. N. ano orum in usucapione et praescriptione utique con-

7쪽

Numerus annorum autem, nec regula generali, nec in puncto, sed pro terrae et prouinciae consuetudine, εν ci Olim in Germania definitus fuisse videtur. Quare in diplomate Regis ilhelmi, quod exactis nobilitatis Rhenanae Anno I 62 . Moguntiae eXcusis D A T T. pag. 22. recitat: Nobiles retineant iura, quae vel ipsi, vel ipsorum progenitores per TRr-GINTA vel QUADRAGINTA, vel . IN AGIN-TΛ annos ObIivuerunt. Dein prouincias diuersas diuerso iure circa praescriptionis terminum vias fuisse, non tantum ex famosa Adolphi constitutione quam ediderunt FREMER ad Petr. de Andi. GOLDAs T. pag. 3I . Constitvt. Imperialium, verbis; donec Secundum terrae consuetudinem praescriberentvri arguo. Sed luculentius idem nos docet Spec. Saxur. dict. I. vhi: der nebs met sicb in 3o. Iubren, der Arabe aber nimis mer, solange er b versen han, an Mnem Erbe Demstbetvrigen. Quamuis pascuorum praescriptionem, non ab annorum numero, sed ab hominum memoria, repetierint Augustani Anno 13 6. Tom. I pag. I 472. MEN CK. Bauarus res emtas contra praesentes quinquennio, contra absentes decemio praescribit, alias in . aliis contractibus respicit ius ciuile Romanum. vid. pag. 44l. 442. Puerι. Landrecht. L E ODI EN sIBus terminus praescriptionum Ordinarius est quadra

8쪽

genarius. Vid. de ME AN observ. XXXIX. et cc XIX. et in competa. iur. Leod. tit. de praescript. I. I. vers.

pro ratione. Ipsum tamen speculum sueuicum, quod vulgo circum- sertur, Artic. 2ω. 29. legit vestigia iuris ciuilis, et respectu bonae fidei: decretalium, Ut perpetuam b. f. requirat. Est enim speculo saxonico longe recentius, Ut magis iura exotica redoleat.

IV. Si naturam et indolem singularum praescri- Da nat. πptionum iuris ciuilis, intueamur: usu C Apro respectu sq- 'usucapientis consistit in bonae fidei, titulatae rei non vitiosae, per tempus lege definitum Continuatae pos- 'sessionis, rust g. Respectu domini autem, cuius res praescribitur, nihil egisse, siluisse, sumit. Ut sciatrem suam ab alio possideri, opus non est. L. II. in AED. Coae de praescript. long. temp. nisi in specie ΝoueILIl9. cap. 7. si scilicet res vi posse re deiecto occupata, peruenit ad tertium b. f. possessorem, tunc enim ab

eo, si dominus deiectus scit, longo, si nescit longissimo

demum tempore praescribitur. Quod si tamen domianus scit, rem suam ab alio possideri, et silet, patiturque possessorem usu capere, usucapio simul alienati nem tacitam continet. L. 128. de V. S. L. ψ. quae rufrauae credit. Sed an et D E R E L I C T I o η hic subest y Respond. non subesse; nec enim res a Vero domino deis retilia usucapitur, Verum statim, tanquam res nullius, occupanti cedit. L. l. 2. pro derel. DereIictio non - domini autem, praebet iustum usucapioni titulum. L 4. s. dict. tis. Eadem dicenda de longi temporis prae-

9쪽

scriptione, utpote per IusTINIANuM cum Vsuca

si luplex deis relictio PSilentium

quid r' Itaque hic tria distingue: I) derelictionem expressam verbis, a) tacitam, ipQ facto euidenter ad derelietionem ordinato declaratam, M silentium, per tempus lege definitum. Duae illae sunt extra praescriptionem. Tertium autem illi in os . Et licet alias silentium , in genere sit suspensio iudicii, et actionis, nec in genere ex eo consensus aut dissensus effectus sequatur, in praescriptione tamen , lapsu temporis accedente. effectum utiq- habet. Vii GRΟΥ. II. IV, num. I. 7. is. U. De nat. Ast indoles praescriptionis longissimi temporis, ri Vel 4o. annorum, paucis constat. Nam haec dei p. iure, solo domini, aut creditoris, rem suam non recuperantis, vel creditum suum non exigentis, silentio absoluitur, η I. absque ullo tituli aut b. f. praesidio. Vid. L. 3. L. . L. 7. L. 8. Coae de praescript. io. a. vel 4o. annor. Imo licet res vitiosa, furtiua, η3. aut Vipossessa, dict. L. 8. F. I. M A R T I N I ad dict. . 2. D m. 2.

de usucap. Quamuis in possessione rerum furtiuarum, Opus sit b. f., certe ab initio ae L. 8. g. I. respectu eius, qui a fure has sibi comparauit. Dein quoque perpetua b. f. requiri et ius ciuile immutari coepit per Alexandrum III. iv Cap. s. I9. et Innocent.III Cap. D. X. h.t. Nam huius ex mente, quoad animae periculum non interest alienum iniuste inuadere, et alienum iniuste scienter detinere. Cast. saepe X. de resilui. spoliat. Ne autem haec tantum ad possessores rerum alienarum Te-' . strin-

10쪽

stringantur, sed quoque ad actiones personales, et debitores. V. c. pecuniae eX mutuo, adplicari possint, aucta . est b. f. definitio, ita, ut cum antea ignorantia rei alienae, vel : opinio qua quis sincere existimat, rem quam possidet, suam esse, definiretur, iam definiatur, opinio, qua quis credit, rem non tantum quam possidet:

suam esse, sed inseuper in sua conscientia cordate per sua sus est: se nemini de suo aliquid debere. Atque noc ad - ,

di tamento ad veterem definitionem videntur autores huius addita menti sibi omnes difficultates, quae alias de bona fide ultra rerum possessores, ad V. c. pecu niarios debitores non extendenda, vid. COCCEI. de Iimit. b. f. in praesicripi. obiiciuntur sustulisse. Cons.sCHMIER Tom. II mg. 23s . num. 7. ibIque citat. Paul- lo aliter WIEsTNER ad Tit. de praescript. num. 37. Licet nec ipsis, decretalistis inter se, satis constet. NamsCHMIER num. 4o. dict. L. in praescriptione debiti, V.C. pecuniarii, I N DEFINITE I. debiti praescriptionem admittit, licet debitor utique se debere sciat, non autem si quis DEFINITE, v. c. emtor statim post acceptam mercem pretium debeat, num: 73. ibid. Nec obscure Wi EsTNARVM, qui in omni debitore Per . . sonali bonam fidem . seu ignorantiam, quod debeat, requirit, uum. 72. refutat. Interim cum Papa in doctrina de h. f. de conscientia et peccato vitando sollicitus sit, et qui sciens se debitorem esse, non soluit, peccet, W I E s TN E R proprius ad scopum P

pae accedere Videtur. I. ACHMIΕR num. Wyloc. mox cit. dicit: exercitium a. An rari ctionum personalium, a iure restrictum esse ad usumn L p se