장음표시 사용
111쪽
monumentis probetur: nihilominus per eadem testseum de IMMEMORIALiTATE dicta, saepe indirecte insigniter iuvari & corroborari possunt. Nam si v. c. ex regesto sive syllabo operarum constet de anno ad annum, quod subditi operas ante V. ante X. ante XXX. XL. annos, plane ante seculum praestiterint, facile dein creditur testibus, qui eandem praestationem de tempore cuius. Originis memoria non eXstat, adfirmarunt. Nec aliter, si ex vetustis insignium, aut possessorum praesentium maiorum imaginum sculpturis,plinarisque in muris, portis, aedibus, ad pareat predium ultra L. aut C. annos apud familiam, quae iam illud tenet, fuisset, iudicandum. Vnde hiemedium tenendum inter Ni MIvM & PAR v M. Scilicet instrumenta, monimenta, viX plene sola probant praescriptionem immemorialem, est tamen iis inter ceteras probationes omnino aliquis locus.
De proba- Interim praestat hic agere potissimum de proba-σρης ' ' tione ordinaria & plenaria nostrae praescriptionis , νιν et ε. v per testes perficitur. Hic autem ordo post
lat, ut leges consulamus. Sunt autem in iure civili duae. L. 28. de probat. cuius haec fiant: MEMORIA OPERII non exstar, cum OMNIUM haec est opimo, stnec audisse, nec vidisse, cum id opus sieret, neque ex eis, audiisse, qui vidissent, aut audivissent, O hoc insinite
Hier sursum versus. Dein L. a. f. 8. de aqv. plum ubi ita: memoria exstat operie, si factum esse non ambigatur, nec ubique necessum esse, superesse, qui meminerim , verum etiam, si qui audierim eos, qui memoria re-
112쪽
nverunt. In utroque textu monetur ζ quod non O Summa pus sit in puncto INITIVM operis definire, quo die, tur quo consule factume, sed satis esse, ἐν πλατει clem On-Hrasse, quod aliquando factum. Ex his colligo, quod secundum ius civile ad testium dicta in nostro argu mento tantum requiratur : testes adfirmasse, quae praescriptionem immemorialςm probaturus adlegavit, se a ita se habere, nee b)ullum ex testibus viditis aur audivisse, quando mutatio contigerit, quaeque sit praesentis status, aut habitus origo, nec c) aliud a iam defunctis senibus unquam percepisse, sed illos d) inter colloquendum eadem, dum vivebant, testatos fuisse. . B viores sunt papae INNOCENTI vs Ill. S BONIFACI Vs VIII. in cop. Iupr. cis. quam ut ex illis iuri
civili aliquid addi queat. I. III.
Pragmatici autem ulterius exigunt, l) ut testes D. M testentur de FAMA dasi dises ein ali meines Geruch- prsimate , und eme gemelne bage unter den Leut en gemesen. y ' μ' a) ut testes senes sua artare non tantum ipsi viderint, S a suae aeratis senioribus audiverint ; verum & hos seniores dicentes audiverint: se quondam idem afluis senioribus audiisse, intelleXisse. Vir GLos s. ad dict. eapit. IX. de praesicripι. in 6. pag. 37I CRAVET T.
pag. 4 8. de antiqv. temp. MYN SING. I. obserVat. 3O. CANI s. pag. 26 l. ad ius Cau. ARGENTORAT. pag. 93. apud. Auctor. asperi. tiberi. Hildef. CARPE. I. XVI. 74. ΚΟΡP E N dec4. L . KLOCK tom. I. pag. 3 I. Idque ut videtur, non adeo contra analogiam iuris. Nam ad: FΛΜΛ Μὴ pertinere videntur verba L. 28.
113쪽
fiat; dc in hae specie tam famae, quam dictorum a se
niorum senioribus in probando ratio habeatur. Vicissim etiam ubi omnium opinio aut fama deest, ibi lassiciat: illorum opinio, famaque, qui vicini sunt, vel qui alias gestorum notitiam habent. Pariter in illa specie, ubi non possibile ad maiorum maiorum testimonia IN DEFINITE nam hoc notat ICtis suum: INFINITu M) in antiquitate pergere, Ibi subsistatur in testium viventium , S illorum seniorum, quos hi noverunt, dictis & adsertis. IV.
Illud non absque ratione monuerunt pragmatici, De mori, ratione elogiorum testium, ut dispiciatur: utrum O-ti Pro mnes VNVM seniorem auctorem, an plures nominent auctorest Nam uti unus testis vivus, iure gentium, nequidem iuratus probat: ita multo minus prohata censebitur hic, vETusTΛs, si eandem tantum vNus testis mortuus iniuratus, planeque aliquando extra iudicium
adfirmavit. Vnde si testes interrogati ad articulum: vivabr. δεμ nete Iolches auch von andern alten Leutengeboret; omnes respondent quidem, se audi visse, si multamen Omnes prOVOcent ad unum TITIUM mortu um, pronunciandum est: producentem v ET UsTΛ-TEM non probasse. Sed an suppletorio locus y Rς- spond: nec hoc adfirmarem, cum quod regular.ter hic controversia de caussa ARDv Λ, tum quod senex hic mortuus, nec ipse in iudicio examinatus ec interrogatoria dari potuerint, nec iuratum sit ab eodem. Vid. CRA VETTAM, & HIER ON. de MONTE, pag. 34 .apud OCKEu Dein, nec satis est, ad seniores indiscrete Vel
114쪽
vel generali sermone provocare, sed opus, iis testes
suos leniores, a quibus sua dedicerunt, nomInenr, ut constare possit: an testes classici sint, verosi militer notitiam rei habuerint, an vera dicere ipsis animus fuerit' BALBUS, DECIUS, PAR SI Us, WESEN BF C i v s, apud Κ0PPEN decig. LI II. num. 89. se qu. cum hoc omiti O, probatio fluctuet atque vacillet tanquam incerta. Vια omnino WESEN BE C. num. 6 r. in I. loc. Porro Sc hoc montium pr3gm ilicorum, . KOPPEN dict. Dc. num. 8ι. seqN. Iure & ratione nititur , quod testium dicta tempus continere debeant, quod certe XL. annos eXcedit. Nam hominum memoria citra controversiam eXtenditur ultra XL. annos, ct senex LX. aut LXX. annorum, temporis XL. annos longe superantis recordatur, ut definitio temporis immemorialis non cadat in tempus quadraginta annis brevius. Itaque licet VETUSTAS non per certos annos numeretur, nec annorum certorum numero absolvatur,vi iuatiter tamen eidem, cum longaevior sit, quam praesci iptio longissimi temporis, illiincst, ut ultra XL. annos excurrat, immo per probationem: temporis, cuius memoria humana meminisse potest, veluti pergradus, ad probationem temporis immemorialis demum ascenditur, ut proinde in V F.TVsTATE tempus XL. an norum supponendum utique sit. V. v
Testes hie iidem esse debent, qui alias esse debent: IDONEI. Sunt autem IDONEI, qui de quaesitis possvNT & voLvNΤ dicere veritatem. Ad
haec duo enim redit copiosus ille Doctorum qui de testibus scripserunt adparatus. Sane quos quis Vult,
115쪽
& potest, illud agit. Nec opus hic cum CONRINGIO testem laudare sTA GYRITEM. Neque vero aliunde est, quam ex regula nostra, Vulgare praeceptum, de testium nostroruin: AET A TE, quod annum quinqua- gestinum quarta n illos superaste opus sit. Nam quia minimum deponere debent de gestis rebus ante annos XL testis autem, non nisi de iis, quae pubes vidit, audivit, recte testimomum perhibere queat, consequens est, quod certe ad testium iustam aetatem hic
XIV. anni supra XL. requirantur.
- β. VI. Circa Articulos in nostra probatione, laudari De Astu solet x LOCRis industria dict. Ac. Nos opinamur, μῶν. articulos ita esse formandos & distinguendos, ut ex respontione ad illos patere possit, testem non ind sere- te loqui, nec in solle testimonium reddere de: immeis moriali, de quo lis Vertitur, Verum ipsum ad singula temporum interstitia, quorum memoria hominis veris gentis artatis recordari potest, ct per quae sensim interrogando perVenimus ad: I M M E N O R I Λ L E, probe attendissh, atque in responsionibus suis eadem, quaeque in illis gesta sint curate distinxisse. Vnde sumeere putamus, ut articuli huius forte sensus in chartam con-
iiciantur: i) inabr, dase Titius, bis der letale Dreii miidem Amte angegangen, die Gertcbte in dem Dous N. exerciret I a) inabr, das er Io πobi die ober-Gericlae, .al, Unter Gertcbte, daselbst exerciret. Inseri hic possunt aliquot actus eXerciti utriusque iurisdictionis, ut probatio fiat certa, distincta 3) Inhr, δεβ er im Dorse uber alle EnUObner, 4) an asten Orten, uber alles passiste in
116쪽
ben, noch gehoret, rubig bergebracti. Summa: concipiantur articuli secundum illud vetus: quis, quid iubit, & reliqua. Potissimum LOCA: ubi ius exercitum; SPECIE s in quibus V. c. in Venatione: πas Tormiis modus quo exercitum: aufwas Art, ob mis Ne rzen, ρbiessen, u. I. U. eei aget voriny Nam: tantum solum praescriptum, quantum exercitum, Possessumque.
Dιν νε- Reprobationis nervus consistit in probationebari. e. certi possessionis, aut exercitii iuris INITII& originis, tituli modique adquirendi iniusti. Nam huius probatione unice removetur, ac destruitur, VETVS- Τὸ TIS IMME MORI ALIT A s. Vnde facile divinari potest: quaenam testium in reprobatione deheantelogia dictaque esse. Non hic opus, ut de fama, & communi opinione, vel iunctim: quid ipsi viderint, quidque a maioribus suis audierint, aut quod contrarium pluribus annis XX. XXX. obtinuerit, ut antea inprobatione observabatur, in responsionibus suis distinocte commemorent. Modo solummodo unicum tem pus
117쪽
originis praescriptionis indicent, satis est. Quare
nec opus, ut sint senes decrepiti, sint cuiusque aetatis, modo teneant, sciant, praescriptionis INiΤIvΜ,& quidem, vel omnis praetensi iuris, vel iuris in certo loco, aut in certa specie pr tensa, V. c. anno Iror. coepisse venationem, aut iurisdictionem Omnem, vel
coepisse in hoc vel illo saltu, in hac vel illa ferarum specie, item exercitium superioris iurisdictionis invia publiea, aut in coemiterio coepisse v. c. I 697. Quatenus autem per literas seu instrumenta possit fieri reprobatio, iam supra cap. II. f. s. ad II. praecipue l. lo. Da repra per regulas expositum est. Vindicant & alia moni- λim permenta hic tibi locum suum, si enim ex sculptis, inci- infir in sis, pictis, operum exstructione Sc similibus elucescat, partem adversam adhuc intra tempus memoriale se pro domino gessisse, civiliter rem possedisse, aut servitutem, iurisdictionem, Vel aliud ius reale exercuisse, vETvsΤΑs nostra vacillat caditque. .
Illud non possum concedere nonnullis, vid. 6- ED UC Κ E L cap. XII. I. ad probandam praescriptionem qμqv immemorrilem, quia de antiquis tunc disceptatur, admitti etiam probationem leviorem . reprobationem κρι az
vero exposcere probationes non nisi certas, firmas, mist--
plenasque. Nam & initium pthscriptionis aliquan Rdo ad tempora recondita, abdita & antiqua, excudirit , ut & hic iure reciproco utendum, & quod possese sor in alium statuit, eodem iure & ipse uti debeanQuamvis prudens arbitrium iudicis hic comparare debeat probationem eius, qui VETvSTATEM adlegat, cum reprobatione adversarii: an forte illa plena, probeque concludens, haec autem minus plena ct im-
118쪽
persectior. Neque satis esse reor, dicere: praescriptionem immemorialem adlegantem, sustinere vices reorum, esse possessorem; atqui favorabiliores esse partes reorum S possessorum,quam actorum. Respo detur: in praescriptione immemoriali cum principe saepissime rem esse, qui respectu domaniorum S regalium, regulam & praesumtionem pro se habet, e communi civitatum publico iure, quae ratio utique favorem &praesumtionem reorum & possestor9m vincit. Vnde leviores probationes possessorum in hac specie tantum defenderem, si inter privatum S privatum in foro disceptatur, quos inter ad beneficia reo-Bι rum & possessorum magis provocare fas est. De quae-Mασυ- stione: an aliquando MELIOR probatio, aut repro
volum. VIu qui argumentum probationis MELIORIS, persequitur ex instituto.
q. m. n. .ctu Effectus praescriptionis immemorialis rerum
p νιν - tam corporalium, quam incorporalium, est sine dupliciar bio adquisitio dominii. I) Quia haec praescriptio est: ., ' modus adquirendi iuris gentium & aequitatis naturalis; atqui a) ius gentium non novit differentias usucapionum , quae dominium, & praescriptionum,
quae exceptionem tantum pariunt. 3ὶ Nec ipsae leges civiles circa v ETusTATEM, duas species, us capionis & praescriptionis commemorant, nec duos, effectus. Immo ut lupra animad Versum, VETVs ΤΑ-TEM ne quidem inter praescriptiones S usucapiones referunt, sed locum illi destinarunt Πι. de aqu. xluin
ιit. de aqua quotiae singularem. M Nec ius nostrum
119쪽
germanicum unquam agnovit subtilitates Roman rum, in hac specie, quarum ipsos tandem puduit. Dum si non verbis ubique, re ipsa tamen differentias diverserum olim usucapionum & praescriptionum sustulerunt. Nec obstat nobis L. 8. f. quodsi quis Coi depraescript. 3O. vet. 4O. amor. ubi dicitur: quod non
semper, qui: exceptione 3O. annorum dominum re-
movet, re amissa: rei Vindicatione gaudeat, sed tunc demum, si bona side ab initio rem tenuerit. Nam ius canonicum in uniVersum BONAM FiDEM exigit; ut gratis hic in foro inter bonae & malae fidei possessorem circa praescriptionum effectum distinguatur: Porro praescriptio immemorialis parit etiam LIBERATIONEM ab actionibus Personalibus, i IMMUNIT TEM ab exactionibus perpetuam; cum vetustate comstitutum illi, quod iure, quod publica auctoritate constitutum est, per LL. saepissime adlegatas aequi polleat. Dicteria Doctorum, V. c. quod tantum ponar praescriptio immemorialis, quantum imperator cum caussae cognitione, quod legi, quod privilegio comparanda, & si quae alia, lubens praetereo, videri possunt apud a vΑLLE IV. Consil. I9. num. I . ΗΟN DEDGUL Lx XIX. HARPR. dict. dissut. pag. 37. LON DOR P. dict. Tom. VIII. pag. 7O7. α illos, quos hi la
Ceterum iustitiam VETusTATIS , seu prae rm roo by COOstescriptionis immemorialis, tuentur COVARRH. I. Q rit.
120쪽
tatem e iure, quod nobiscum nasci inr, satis vindicavimus. Vnde facile satisfieri potest eam oppugnan
in, largiatur se admittat. Sequitur hanc regulam ibidem adlegationum legum & DD. farrago, cum declarationibus pluribus ibidem videndis. Sane cum omnis praescriptio sit modus adquirendi per PossΕs-sIONEM & VsvM, interpretatio sequi debet regu
s E s s v M. Nec enim essectus debet excedere essic, clam suae caussae.' Locus hic meretur legi integer; habes enim hic pro iustitia praescriptionis immemorialis: canones ecclesiae, bullas pontificum, auctoritatein imperatorum& reliqua.
editi. Praescriptiones dicuntur aliquando; suspΕN- flar Gr. DI, vel DORMIRE, η ut tempore belli; de quo in R. I. de anno I 6 4. β. I72. aut alius calamitatis publicae, i. quae usum iudiciorum sumaminat, durante eius, contra quem praescribitur, minorennitate, vivente praelato, qui ecclesiae damnum dedit caus XVII. qu. IV. c. 4. si caret ecclesia defensore, sede impedita v. c. . aut vacante cap. I. X. ne fed. vac. Durante schismate durante vid. c. 2. . Is. Oseeq. tit. de praescr. precario l. 3. - g. 7. de A. A. P. Vid. PIRRHING iur. can. b. t. pag. 27. R RI E M E R ibid. pag. 637. SCHM TR pag. 23 l. ibid. AER GER pag. 266. in Oecon. ivr. Nos putarnus: 1 VIPENDI, DORMIRE, non cadere in immemo-