장음표시 사용
101쪽
dicanda e iure patrio, nec sere ullibi in iure Iust,ntaneo quaestio: an VETusTATE, seu temporis immemorialis praescriptione, exemtio a collectiS publicis contingat, tractetur, multo minus Qlvatur, nec praescriptio immemorialis ulli bi in iure civili prospecie praescriptionum reliquarum habeatur, aut his exclusis excludatur, sed potius non obscure ab aliis praescriptionibus in L. 7. Cod. de fund. rei yrrPrit. separetur: adco harendum non est circa singulas leges Codicis Justinianei, & illarum interpretationem, aut conciliationem. Cui non sufficiunt iura gcrmanica & usus imperii antiquus, oum quibus itis pentium concordat, relinquendus. suo sensui, suaeque pertinaciae. a Sic vidimus in argumento bonorum mensae, & dΟ-maniorum, a domantis imperii ad haec, bona principum ecclesasticortini & secularium, respectu inalienabilitatis, de praescriptionis, quod haec scilicet non alia quam immemorialis esse debeat, recte eon- .clusum fuisse: quidni idem argumentandi modus procedat in aliis status publici reditibus v. c. tributis λ salute provinciarum ubique constat salus imp rii. Ergo hic ubique etiam in provincialibus tributis idem ius: vEΥvsΥAras; 'quod in Rec .Imp. , supra g. aes cap. praeced. citatis, de tributis imperii legitur, dominatus.
m Sunt etiam obiectum v Ε TvsTATIs nostrae r Dauis galia, ut ped3Ma, guidagia, iurisdictio, exemtio ab homagio; argum. LL. & iurium supra g. 23. cap. II. citatorum, & rationum aequitaris ex iure gentium de VETusTΛTE adductorum. vid. HERT. in Re sponsa
102쪽
MER pag. 29. b. tur. Can. Quae enim iura, ut etiam circa regalia fieri solet, iusto aliquo titulo v. c. investitura, aut privilegio conceduntur, etiam immemoriali tempore adquiruntur, quia si ob antiquitatem probatio ivsTriniustioue tituli deest, succedit praescriptio immemorialis in locum tituli pro posse re, & Iege S VETUSTATEM non adparentes iusti tituli vicem obtinere statuunt, dict. L. I. in D. L. 2. prisc. l. 3. seq. de assu. pluP. L. 3. q. 3. de assu. pluv. quotid. Consentitius canonicum dici. cap. 26. de V. S. O capituri. de praescript. in o. Temperamentum & distinctionem circa regalia viae pag. 78. apud ZIEGLER de iur. Maiest. De iurisdictione nominatim Du. PRAESES I. 39. pag. l6. in specim. De homagii praescriptione immemoriali viae civitas Argentorat. pag. 7O . Tom. VIII. LoNDOR P. De pedagiorum , guidagiorum praescriptione, DL ad dict. cap. 26. X. de V. S. Disesentientes, 'I. qui regalia pra scribi negant, perperam supponunt: praescriptionem immemorialem niti iisdem fundamentis, quibus relique nituntur, scilicet negligentia, mero certorum annorum lapsu,&similibus; cum tamen nitatur regulis: actore non probante, reus absoluitur: item: quoties de iniustitia pose
fessoris non constat , possesso habetur pro iusta item rquod in antiquis vETusTAs pro lege fit. Nam vetustas est omnium iurium arbitra, CONDIT RIX &
'i Dissentientes suppeditat. Lubbe de regal. venat Nobis satis est nostram sentcntiam valere auctoritate augustuli, D. p. IIν. ibid. . N a 'a Re
103쪽
- g. Regalia autem non tantum sunt, quae ex politica &iure civitatis naturali ad regendum spectant, sed &illa iura, quae usus & consuetudo ad iura imperantis seu regentis retulit viae tamen Dn. LEYS. de pruincr. contra priucip.
Dana. Sequitur ius reluendi pignus. Hoc nonnullis serist. τε creditum est plane impraescriptibile ; esse enim rem I a merae facultatis, ut GRO T. II. IV. IS. Η UBER. adiit. νιιναι-quib. moL: pignus sola. BRVNNEM. cent. V. decis set. Addunt alii: pignoratiliam actionem non nisi soluta sorte nasci, ergo hac non soluta, esse aeternam. Verum his, post genuina iuris fundamenta a THOMA-sio semel ad HvBER. praelecr. tit. quib. moae pign. sola. l. XI. reclusa, proliXius satisfecit D. s TvRM.d
sert. de praescript. luit. pignor. Vitebere. I 728. probavitque, huic iuri longissimo tempore praescribi. Quo posito, gratis hic de praescriptione immemoriali solliciti sumus. Interim quod status imperii attinet, illorum oppignorationibus inter se contractis, praescribi dicit HERT. I. Resp. DLXXII. num 3. si iam ante hominis memoriam sibi invicem bona obligarunt, per Artic. g. 27. I. P. IV. adeoque praescriptione im
iudicari sub formula: ante hominis memoriam. Astrecedit ab eo HENNIGES Tom. I. p. 4l7. ad euna artici atque formulam: ante hominis memoriam notare putat terminum, quem nullius hominis memOria adsequitur. Enimvero I in I. P. . non dicitur, quod
104쪽
quod in hac specie rei uitio plane cesset, sed tantum: quod reluitioni non aliter locus detur, nisi possessorum exceptiones O merita caussarum pincienter ex anuven
& ita capiat, quasi ille in thesi praescriptionem immemorialem excludat. a) Si constat, rem certo tempore pignori esse subiectam, ut regulariter: aus den'ambBri en constare solet, tunc simul etiam constat de origine possessionis creditoris di titulo inhabili, . adeoque deest definitio vETVsTATIs, quae suppo nil speciem, ubi de origine atque initio possessionis non constat. Porro 3 certum e iure communi est potius': reluitioni praescribi tempore longissimo, a quia intra hoc tempus praescribitur so RTi, b) quia intra hoc tempus omni iuri personali, ergo etiam actioni pignoratitiae, ergo etiam inde dependenti reluitioni praescribitur. L. 3. Ceae de praescript. 3o. vel 4o.c Quia hoc tempus suffcit praescribendis rebus vi- tiosis v. c. furtivis. L. 3. g. l. in D. dict. ιit. Ceterum ex dictis v. c. arguerem: I. P. . non loqui de praescriptione im memoriali proprie dc exquisite sic ducta,
nec reVera nos in C IV IvΜ REL VITIONIBVs instrumento pacis egere.
Sed quid dicendum de illa specie: Titius oppi- D. θι
gnoravit fundum Cato ante seculum Ac Ouod excurrit, vel oppignoravit fundum ita, ut quidem constet de oppignorationis veritate, non autem de eiusdem tempore, possedit in utraque specie, ut supponimus,
105쪽
Caius fundum ultra centum annos, an hic dici potest, adesse vΕT vsΤ ΑΤEM 3 Videtur adesse: i) quia hoc
spatium excedit memoriam testium iam viventium, a) quia hic occurrunt eaedem praesumtiones, quod possessor forte intra tanti temporis decursum rem de novo adquisiverit iusto titulo, V. c. emtionis. Nam oppignoratio creditur ad alienandum via. Nec vero simile videtur, fundum tamdiu apud Caium a creditore relictum fuisse, nisi respectu Caii nova adquisitionis caussa accessisset. Vt proinde 3 cum probatio
recentior de aequisitionis titulo desit, aequum videatur Caium cX capite vetusatis in pos mone fundi re- confersu linquere. Ast cum ad eefinitionem v ΕTusTAT is pr. cost, spectet, ut initium praesentis posscssonis lateat, L ν immemoriale sit, rationibus adductis non obstantibus, statuendum est: v ET V sΤ ΑΤΕM sive praescriptionem
imaei emorialem hic deescte. Nec obstat: i) quod non liqueat certum oppignorationis factae tempus. Nec enim hoc in iure requiritur, sed satis, de initio praesentis possessionis is πλά ra constare, ut ait Paulus in L. 28. de probat. licet dies & consul ignorentur. Ibid. Dein a) nec hic lassiciunt praesumtiones mutationis pignoris contractus in emtionem, cum sum ciat, initium possessionis, titulumque iniustum esse in consesso.
Accedit, quod adductae praesumtiones veritatem v Ε-- TvsTATIS , sive praescriptionis immemorialis, i ut initium memoria desit, supponant, S tantum v E-TusTATEM, quae semel re vera adest aequiorem reddant, non eam ubi plane non est, emciant, S per se quasi solae producant. Porro 3) probationem tituli
hic abesse, adseri nequit, quia quondam per oppigno
106쪽
cie probatum esse, conceditur. Quod vero oppignoratio sit ad alienationem via, inducit tantum aliqualem praesumtionem alienationis, illam autem actu & revera esse factam non prohat. Immo si aliunde de iusta alienatione constaret, fundus non eX capite V XV ST A T. Is, sed ex capite iustae alienationis, ad Caium transiisset.
De annuorum ex fundo, per modum onerum De annurealium, aut ad dies vitae personae conventione, Vel ' . legato debitorum praescriptione , satis disputatum olim & hodie an, & quando praescribanturῖ Communiter creditum iri: annuis 3o. 4o. annis, seu tempore longissimo, tantum praeseribi singulis praestationibus, non autem ipsi fonti unde debentur. Dein distingui coepit: inter annua legata, & annua ex stipulatione debita ; η ut ibi praestationibus, cum ipso fonte, longissimo tempore, non praescribatur, sed tantum illis, hic autem utrisque praescribatur. Mihi iam placet philosophia sCHMIRRII ram. I. pag. 2G3. iur. Can. quod non opus sit, ultima voluntate relicta viae num. 239. annua, ab illis, quae actu inter vivos constituta, viae uum. I99. secernere ; cum verum sit, quod utrisque indiscriminatim praescribatur. Nec obstare L. 7. 9 sin. Coae de praescripti go. annor. ad quam respondet pag. 2O9. num. 242. seqv. ibid. Illud in iure certissimum, quod hi reditus annui, seu praestationes annuae, una cum fonte suo, ex quo fluunt, tollantur VETV-sTΛΤΕ, si contigerit, ab immemoriali tempore nihil
107쪽
praestitum esse. Nam si v ET usTAs nostra liberat cives, & immunes illos reddita praestationibus publicis: quidni ab iis, qui eX caussa privata debentur. Re-
currunt sane hic omnes regulae VETUSTAT Is, ex iure utroque communi, toties iam recitatae, V.C. quod a IvRE & v ΕΤ vsTATE constituta, pari passu ambulent. Ubi daprascript.
Ita distinguit Glossa cuin BAR OLO, BALDo, aliisque Did. MARTl N. de cens pag. I27. num. D. WERNE. Rus, seu Irnerius ut & EvLGARus, disti xerunt : an debitor interpellatus, lutionem nega. verit, an aliter contigerit Τ Martin mum. M. dict. L. et Annui reditus EX FvNDo, sunt species servitutum, ergo illis videtur praescribi, ut servitutibus praediorum. Quae PERSONALiTER promissa, aut legata sunt, iudicantur ex L. s. q. Cod. de praescript. Io. o. annor.
qua ex. Circumscribi tamen solet ambitus vΕTusTA- . emta σι- TI s, ut illo non contineri dicantur, r) illa, quae sunt . dam correctionis ecclesiasticae impeditiva. FAGNANV sset, et ε. Tom. I. ad secretal p. ST3. num. l. D. de osc. ordinar.
quod tamen ad subditos restringit. Alium enim praelatum contra alium ius correctionis praescribere posse, ut tantum praescriptio correctionum impediti va, non translativa, prohibita censeatur. 2 Idem iudicium esse in genere de ecclesiae disciplina. IDEM pag. I79. Tom. II. num. 24. ad Tit. de praescript. 3) Ηis iungit F ε- v RET det' abus Tom. I. pag. 82. iurisdictionem regiam in Francia in clerum. 4 Literas dimissorias
respectu capituli, pag. 463. princ. ibid. 3 Eximi di
108쪽
cimtur REFORMATIONES morum & religionis. Nec enim antiquitas e vitio emcere potest virtutem, aut ex falso veritatem: viae artis. CXXXV. CCXIIX. CARO LINAE, Dn. PRIEsID. im Sen erichi. Me de Arthiri iurisd. pag a 6. HER T. Vol. I. Tom. III. pag. 3yr. & quae contra catholicorum argumentum, pro sua orthodoxia ab antiquitate de sumtum disseritDv. V. E. L o E s C H E R in dem aueπiesenen Demas Tom. V. pag. Il6. Ieqs. IO. GVI L. in scrutin. scrutator. CON-RING. in epist. de orig. iur. eerm. 6) Ad vΕTusTATEM quoque non pertinent ius NONDUM NAT UM, aut revocatio seudorum ab agnatis, quos sero tangit ordo succedendi. vid. si MON PISTOR. quaest. VIII. num. 67. 79. Vt & 7ὶ res, quae plane non possunt possideri. ΗΟNDF. D. I. 9. Num. 23. OGUL 82. num. 34. LYNCKER I. Rel'. II. num. I 87. MARPURG. IV.
cons XXXVII, 11um. 66 . verbis: ubi obstat. incapacitas turis ct possestionis respectu exercentium. Eximuntur
etiam 8)Rhs MERAEL FACULTATIs, sive actus per naturalem libertatem cuilibet bomini, De modo adquirendi specialii aut inter vivos, aut ultima volunIate com- petentes viae de his G Rouc II. c. IV. q. I. LA TER B Λ C H l. l8. 3de praescr. C o C C E T. disseri sit . II v TE Rqu. mou. pigu. Iold. ibique Τ Η O M A s. Quod si tamen alterius coactio, aut ut medio aevo: baunum accesse-- rit, & aliquis M. .c. se a diverticulo maris arceri, aut ab aliis molendinis ad molendinum V. c. praesecturaeconi passus est υ. l. 7. de divers temp. praescri tunc etiam
actui libertatis longissimo, adeoque multo magis immemoriali tempore praescribitur. An s) etiam eX-
109쪽
enatae credi debent leges clausula derogatoria munitae 3 Respondebimus cap.sequ. ubi de contrariis.
Retula δε Verum quid opus, Omnes rerum formas perer script currere, cum per compendium dicere & adserere li-.ιώΣ ceat: praescriptionem immemorialem, sive V ET V STATEM, tollere, transferre, mutare omnia, quae sine peccato possideri, aut a quasi possidente exerceri Possunt, immo v x TvsTATI locum relinqui, ubi Omnes relique praescriptiones exulare iubentur. Vnde supersedemus dispectione, v. c. de visitatione praela torum, Procurationibus eorundem, debitis ex iure iurando, bonis dotalibus, aliisve. Quae enim ulla ratione alienari possunt, vETus ΤΑ ΤΕ mutari possunt. Dein, ubi vETusTΛs sustulit, comedit, Obscuravit veteris domini probationem, ibi idem egit circa ius eiusdem in foro. Accedamus ergo ad pro bationem di reprobationem, in nostro argumento.
RIALIS PROBATIONE, REPROBATIONE . LAUDIBUS CONTRARIIS.
Statim ab initio hic quaeritur: quaenam probatio ad praescriptionem immemorialem probandam in foro admittatur An omnis Omnino, sive per testes s
110쪽
stes, sive per documenta, instrumenta, inspectionem
ocularem variorum monimentorum: derringeb et eum en, Nabinen, Bilder, & si quae huius generis alia,
si ve per coniecturas fiat y Sunt, qui docent: tantum testium elogiis, non probationibus reliquis, locum esse. Pro ratione GLOss A ad Capit. I. X. de R. I. in 6. De cit. adlegat: quod hic in v ETusT AT E scilicet) non adsitres, de qua instrumenta conficere moris sit. Neque instrumentum de diVerso tempore : X. XX. XXX. Jahren, sed de uno, quo nempe conscriptum fuit, testari, nec actuum continuitatem, quod per plura tempora ita factum, ita perrectum, commemorare soleat. Vid. , ROTA ROMAN. decis CXXVL num. ais ocΚΕL cap. XII. g. 27. Nec quoque leges iuris civilis inastrumentorum, sed testium, in hac probatione mentionem faciant. Idem iudicium nobis esto de reliquis monumentis, V. c. insignibus, pictis ,- incisis. Aece dit quod in his omnibus, immo ne quidem in scriptis instrumentis satis commode exprimatur; do si es in mer D g alienatich μ.von alten Leuten, vud Hereu, Vorfabren, erzehlet viadgehoret Uorden. Nisi forte testis aliquis sibi pro memoria, quae ut testis quondam de- osuit, in adversariis suis annotaverit; aut quis j psos testium rotulos scriptos inter instrumenta collocare