De Callimachi Cydippa

51쪽

nominum propriorum Veriloquia poetis deboniat Φ). et ut veniam ad Alexandrinos, quos feracissimos fuisse horum artificiorum credere par est, paucula hoc genus praebent Euphorio lag. 56, 66, 108 Mein. nnali.) ct Thooeritus XXVI 26 do Ponthoi nomine, quod invenit fortasse Chaeremo lag. 7 atque imitati post Theocritum sunt Oppianus cyn. IV 305 et Nonnus Dion. V 555, cli. XLVI 73 sq. cf. etiam Theocr. VII 99 sq.). quibus

Subiungo poetam etym. m. p. 94, 2: 'Aμφιτρυων' ὁ περισσως τρωθεις κώ πονηθείς, ὁ ῆρως ' παρα τὸ τρυος ο ἐστι πονος 'οDν καὶ πολυ τρυος ήλασεν ἔξω quod frg. non Verbi τρυος caussa allatum, sed quo Amphitryonis nominis etymologia comprobaretur. Prellerus gr. myth. II p. I77 n. 3: 'Auφι τουων von τρυω ich ermisede und dem ver

ita ost, vides bono rem suam administrasse poetam incertum, quem ego confido fuisse Phileta m. nam e corrupto φυλασσετο, quod in etymologico illud seg. excipit, nil aliud eruo, conlatis Variis scripturis τυ, H, φυλα, cum eodem compendio OHqτῆς scripserint librarii. cf. Basti comment. palaeogr. p. 8 8. Sod aliquam multa habot talia Callimachus δ). praeterea enim, quao Lors hius attulit, huc facit in Del. bl sqq. et quodam modo in Dian. 204 cf. Prellorum gr. myth. I p. 229 sq.). at multo insigniora haec sunt: Elym. m. p. 3l9, 43: Tκαὶ ἡ χὶριοῖς ' εἰς γ ν κώ ποίχνια ἔγραψε Καλλίμαχος ' τὶ προς εαυτην πάντας καλουσα e. q. s. 3) es. Suid ., etym. Gud. et Cra-

) Ea de re qui generatim disseruerutit invenios citatos ab Ialinio Palamed. p. 60. similes lunus qui sunt in epitaphiis memorantur RWel choro syllog. p. 83 aliisquo. ὶ Zu Aiamene passi der threm Gatten stegebene Nume, 'Aμφιτρυων, der Achersmann, der schiser urbellemie e. q. S. Welcherus gr. Gotteri. II p. 752. δ) Itaquo hac etiam in re illum Nonnus Romulatus est. cf. Dion.

52쪽

meri anoedd. OX. II p. 436 s. v. Ἐκαλη). quo pertinet Callimachi frg. 429:

τουτο γαρ αυτην κωμῆτια καλεον περιηγεες

thius habot ad Il. p. I , nisi quod pro Callimachi nomine ponit καθά τις εφη. i) eodem loco memorandum Callimachiost frg. 6l ex Hecata depromptum, quippe quo ad notam illam do Erochthoi vol Erichthoni origino obscaenam fabulam

huius nomen reVocetur. quamquam hane olymologiam fre- 'quentatam admodum num Callimachus primus invenerit, dubitatio osso potest. cf. Prollerum mythol. I p. 158 n. 2, ΗΟynium ad Apollo d. III 14, 6, Nachium Hoc. p. 69. his porro nominum lusibus adnumpro Callimachi frg. quod extat apud Herodian. do dict. solit. XLII 27: λέγεται δε ατη) καὶ τρισυλλάβως εν συστολὴ του α, Ap παρα τω Κυρηναίωειτε ιιιν αργείων χρὴ νιεν καλειν αατην quae Lohrsius ad h. l. corrigit ειτε μιν Ἀργειων χρη καλέειν ἀατην, Hochorus comm. de anth. I8 3 p. 200 εἴτε μν 'Aρ- γειων χρῆν με καλειν αάτην, optione tamen data inter χρην et χρή, quorum posterius amplectuntur Berghius anth. lyr. p. 13I, O. Schnoiderus protegg. in aet. p. I 6, Rauchius die frgg. d. Ait.

εἰσκαλη ἡ ε&αλη, η προς εαυτην προτρέπουσα ' φιλικη γάρ ' ώς καὶ Eκαλήσιος ' Ἐκάλη ουν e. q. s. in Aliam eiusdem nominis originationem eumque haud profecto elegantiorem producit Euphorio frg. 56 ubi V. Meineli. in analectis. utramque simul prosori scholiasta ad Il. A 1, pronior ille in Callimacheam. eam contra Euphorionis suam faciunt Suidas et schol. II. Π 37. ac Plura etiam eius nominis proponuntur veriloquia etym. Gud. p. 99, 33 et etym. m. p. 181, 25. etymologiam plane suam vendit Ptolomaeus

53쪽

p. 66. interpretantur autem vulgo i) haud improbabilitor do Helena praecunio LArsio l. c. atque probante nunc Nauchio Eurip. Studien II p. 159, qui perapte contulit versus Eurip.

quo his conlegit, Callimachum forsan scripsisse: εἴθ' Ἐλευην δῆειτε μιν υργείων χρη καλεειν ἀάτην. at in priore membro videtur aliquid reconditius ac subtilius fuisse, cui αάτη similitor opponoro tur atque illic Ἀλεύανδρος

rum cs. Aeschylum Ag. 686 sqq. ot ipsum in Helonao nomino ludentem. Callimacho facito etiam attribuendi versus sunt Rnonymi Poetne etym. m. p. 665, 4b, quos Meinehius anall. Alox. p. it fortasse Euphorionis osse censuit: τὸν μεν καὶ Περσῆα μετεκλ iis ιν 'Aχωοί, ουνεκεν, ἄστεα πέρσεν απειρεσίων ἀνθρωπων. Finitimi sunt atquo adeo gomini sed suapte natura minus futiles conatus interpretandi vel cognomina deorum vel nomina locorum. Veluti Verum poeta videtur perspexisse in Dian. 205, si quidem haec non mora ost agnominatio. cf. Prellerum gr.

mytb. I p. 229 sq. , Welcherum gr. Gotteri. II p. 394 sq. nec in- opto nomon derivat Deli insulae in Del. 51 sqq., quibus conspirat fero Aristoteles Plin. n. h. IV I 2 22). infelicior ost in Dian. l97 sqq. do Diana Dictynna disserens. cf. Prollerum l. e. I p. 2 2Hoechium Kreta II p. 167. alia in Iov. 44 sq., in Apoll. 99-IM, in Del. 36 sqq., frg. 32 cf. O. Muellerum prologg. p. 157 Dor. I p. 204 Sq., Prellorum l. c. I p. 220 n. 2), frg. 2l3, quocum cf. Ηe-

) Mirifice IIochorus I. c. de poste Argivis ab Apolline immissa intellegit.

) Versum enim ως ἀκαλα προρεων ως αβρη παρθενος εἶσι non Parthoni esse, quod Μ einelitus anuli. Alox. p. 292 suspicatus est, sed Hesiodi, monstrat. etym. m. p. 44, 35 cod. Va. addondum igitur hocsrg. cum aliis multis conlectionibus nostris fragmentorum Hesiodi.

54쪽

modo etiam seg. 184 huc pertinet. ac simile quid Callimachum

in Asinensium nomine frg. Ibi memoratorum molitum eSSe, EX eis concludo quae in etym. m. s. h. V. diSputantur cum frusti illius mentione coniuncta. cf. Et Hesych. S. V. Aσίνη. d niquo Callimacho Hemsterhusius ad seg. 19 distichou vindicavit sine auctoris nomine allatum etym. m. p. 372, 4:

χωρὶς - ανθρωπων καὶ ἐπωόαασ' Eιραφιωτην idomquo videtur Cobeto ad h. 1 et Heckero comm . de anili. 1843 p. I 86. - quod in Ventorum genuS iam Vides manasse ex studio illo notiologico Graecis penitus ingenito, sed Alexandrino aevo artificiosius curiosiusque exculto. Verum redeo ad Acontium, in cuius nomine Callimachumoa qua dixi ratione lusisse tum II istaeneti verbis supra denotatis tum poetae usu modo comprobato veri Simile evincitur. at enim, hoc ut addam, vera nominis originatio, licet nec Butimnnuo nec recentiorum cuiquam observata sit, haud puto latuit Callimachum. namque 'Aκοντιος aperto derivandum ab ακοντί ιν, nomino ab ro facta, cum Acontius iaculator sit,

scilicet pomi iaculator Τ). quod cur dicam non fugisse Callimachum, hanc mihi scito caussam esse. Ovidius ) enim, qui

i) Lucian. dial. meretr. XII 1: τέλος δὲ του μήλου ἀποδακων . . . προκυψας πως ευστοχως προσεκοντισας ἐς τον κολπον αυτῆς. Aristaen. I 25: Πάμφιλος δὲ του ριήλου μκρον ἀποδακων ευστοχως ήκοντισεν εἰς τον κολπον ἐκείνης. ) Ovidianas quando dico opistulas XX et XXI hoc non nisi commodae brevitatis caussa fieri monitum volo. illas enim ab Ovidio scriptaου non esse eos quoque ipsos, qui Ovidi epistulas et oditas esso ethodio legi censeant plures illis quae amor. II 18, 21 sqq. notantur, docebit tum indoles epistularum Aconti et Cydippae tum quae heroidum libri videtur esse dispositio. namque mutuarum epistularum XVI- XXI nulla ab ovidio est composita. ut tamen utriusque epistulae auctor non Solum diligenter se insinuavit in Ovidi dictionem atque tirtem, sed ne potest quidem nisi proxime ab huius aetnto afuisse. Et quidem epistulae XXI totius auctorem non minus quam epistula o XXI Callimachi Cydippa usum osso, praesenti disputatione extra dubitationemroponetur. quo si aliud nihil hoe certe consequar, ut eorum ineptum Superatilionem qui . . . eOg verSuS, qui apud L einsium his numeris notati sunt, XVI 39-142 XXI I3 24S noluerint aut eicere aut circumscribere

cf. Lachmannum ind. Iocti. Berol. aest. 1848 p. 1) aliqua tenus cx-

55쪽

in opistulis Aconti et Cydippae totum sero sese applicuit ad Callimachi elogiam, ita illam saeti dicentem XXI 209 sqq.

mirabar, quare tibi nomen Acontius esset rquod faciat longe vulnus acumen habeS. certe ego convalui nondum de vulnere tali, ut iaculo scriptis eminus icta tuis.

vides Latinum poetam, cum Graecae originationis commodam facilitatem nequiso non posset idomque lumen istud noli sit relinquore, scite ita se expediise, ut ad explicandum Acontinomen acumen Rdscisceret perapta usurpatum ambiguitate. tametsi eis quae secuntur, maximo iaculi mentione, considerR-tis de Graeco exomplo dubitatio residero nequit. sentio igitur ita. Callimachus poetatus est Acontium ακοντίσω tum pulcritudinis suae aculeos in crebros admiratores, tum in Cy

dippam postea satale illud pomum.

cusem. nam Merhelus qui do Ovidio optime meruit, puto no ineptam superstitionem amplecti videretur, Versu 12 conclusit epistulam XXI, relicuos Versus, quia desunt in antiquioribus codicibus, ne inclinatis quidem litteris impressos in suo Ovidio legi passus, in quo honore Sapphus certe epistulam habuit. putavitne igitur talos versus ex Italinescio cuius officina prodire potuisse 2 eorte eam Lachmanni et Mer-keli montem fuisse alii conlegere. at hanc Vero sententiam Vel UDRMaximiani imitatio nondum animadvorsa convelleret, olog. 1 254 parva licet magnum pallia pondus habent. cf. ov. ep. XXI 170: et 9ravius iusto pallia pondus habent. unde probabilitor concludas, RMaximiano Ovidi prae coloris diligenti imitatoro epistulam XXI ut Ovidianam esse lectitatam. sunt tamen et in ipsa nuce elegia non post Augusti Tiberi vo tempus scripta quaedam similitudinem non fortuitam cum vorsibus epistulae XXI quibusdam habentia, in quibus hanc quam illam exemplo fuisse veri similius est. cf. ep. XXI 7 et Duc. 121, ep. XXI 181 et nuc. 5. spretorum autem 236 versuum optime nuper rem SuScepit Lucianus Muellerus i. c. p. 43 sqq. , qui omnino de tota hac quaestione ea subtiliter disputavit, quibus me iudice ratio fero contineatur huius materiae recte tractandae. ac clamat etiam codicum Ondicio a nobis in prae satiouo ad XX et XXI explanata, quam non Vere nuper repetierit Bernhardyus rocm. Lit. ed. IV) p. 527r die diplomatische Tradition brichi bei 2I, 12 ab. ceterum epistulas Aconti et Cydippae duorum aperto sunt auctorum. namque XXI multo inelegantioris atque immaturioris est ingeni. probabile vero est, inter auctores

epistularum XVI et XVII, XVIII et XIX, XX et XXI eandem rationem

lutereessisse atque inter ovidium et Sabinum.

56쪽

Verum in paraphrasis verbis Supra commemoratis Uterum retegendum genuinas Callimachi artis vestigium atquo adeo totius fabulae aliquod veluti linoamonium, ab inscita sophisino manu propemodum radicitus inductum ac doletum. etenim sabulatores veterum erotici, qui deum sagittiferum producere numquam omittunt, dum ignem amoris quam flagrantissimum et furorem paene exitiosum quocumque modo cumulatum depingunt, indo illum amant repetero, quod fastidiosius antea ipse spreVerit adulescens virgove amantes atque Cupidinis Venerisque potestatem eluserit. Tibullianum igitur illud I 8, 69 sq. sunt numina amanti l saevit et iniusta lege relicta Venus vel Nonni Dion. XVI 294 εισι κώ ἱμειροντος 'Eριννυες Graeci permultis comprobarunt fabulis funesti plerumque exitus, do quibus non invenio qui melius disputaverit quam Welcherus alto Denkm. IV p. I 6 sqq. cf. et Bottigorum hi. Schr. I 159 sqq. qui vero amantes sui non perditos perdidere, at elata animi duritie vexavere et cruciaVere, ei plerumque iusta compensatione ipsi posthac a Veneris et Cupidinis po-

ut ait Tibullus Ι 8, 7 sq. deus crudelius urit i quos videt invitos

Succubuisse Sibi. qua eroticorum consuetudine computata ubi accuratius pensitaveris sophiStae verba οἱ δε φιλοθεαμονες usque ad ὁιεφηκε το βέλος, concedes, talem a Callimacho do- scriptum videri Acontium. non habeo autem, qui plus valeat

ad eam rem exemplo suo comprobandam, quam Xenopho

que et Veneris contemptrix et Dianao cultrix ab illa puniuntur erepta Por somnum virginitate. omnino frequentatum id in hoc genero, ut iu-Vmies vel puellae Venerem atrocius despicientes castae simul Dianao

sint assectae, Hippolyti exemplo inlustrissimo. qualis Daphne est Ov. met. Ι 452 sqq. et Parthen. 15 sos. Paus. VIII 20), Syrinx ov. met. I 692 sqq. , Narcissus ibid. III 353 sqq. et Pliilostr. imagg. 1 23, Cycnus Antonin. lib. 12 o Nicandro, Arethusa Paus. V 7, 2, Rhodopis et Euthynicus Achiil. Tat. loco supra paullo mox notando. Theocr. XXVII 15 χαιρετω α Παφία ' μονον notos υρτεμις εἰ ri.

57쪽

ιερον I ἄγαλμα Ερωτος εἶδε, κατεγελα, ἀπεφαινε τε ἐαυτον Ἐρω- τος παντος καλλίονα ' καὶ εἶχεν ουτως ' oπου γαρ 'Aβροκομης οφθείη, Ουτε ἄγαλμα καλον ἐφαίνετο Oυτε εἰκων ἐπIνεῖτο. μUνίει πρὸς ταυτα o Ἐρως e. q. s. similia Achiil. Tat. VIII 12 ef. I 5 sit II i), Heliodorus ΙΙΙ 17, et de Atalanta Milanioni amata Musaeus de Her. 153 sqq. Quae cum ita sint, probabiliter huc referre mihi videor g. adespoton, quod conservaVit Ioann. Alex. p. 27, 22: εἰ μέντοι, εν τέλει στίχου εἴη χὶ προθεσις) ῆ απλως εν τελειονοματος, μεθ' vi ν τίθετο στιγμή, ἀναστρεφεται παντως, οἱονεστι, των πάντων δ' επτυσε πολυ κατορο αναστρεφομεν γαρ τὴν προθεσιν, του εςῆς οντος κατ' επτυσε. schol. II. E 283:επτυσε πολυ κάτα. eademquo habet Apollo n. de synt. p. 30b, 12. corrigRS:

ae video hoc frg. Callimacho vindicare et Berghium poeit. lyr. p. 1075 et Rauchium d. aitia p. 54 n. quod quin recto sit factum eo minus dubito, quo illi similius docurrit Callim. g. i50: ,

πολλακι καὶ κανθων ῆλα- ωρον απο. Cunctos igitur illos amatores, vel cupido sectantes in ludum balneumque vadentem, vel cottabo sollicite conceriantes, vel vestigiis suis ipsorum podos delicatius infigentes, cunctos illos vehementer sprevit Acontius. Haec pro certis videntur sumi posse. ea autem iuvat aliqua exornare coniectura ut minus explorata ita haud sano

improbabili. Callimaehi frg. 239 cf. schol. ad Plat. p. 206 d)ωρκος τοι, φίλε κουρε, Αιβυστίδος αυτίκα δωσω πεντε νεοσμήκτους αστριας veri admodum simile est Verba continere a Venere ad Amorem dicta. αστραγαλαι δ' Ερωτος εἰσιν μανίαι ait Anacreosrg. 47 4 ). ac satis oti rem notus est et Apolloni in Argonauticis narratio do Amoro cum Ganymede talis ludente et Etatua Amoris αστραγαλίζοντος a Lovogowio in Bottigeri Amalthea

i) Luci . amor. 16 τεσσαρας αστραγάλους Λυβικῆς δορκος. - improbabilia excogitavit Rauchius d. aitia p. 51.

58쪽

I p. 175 sqq. tractata. cf. Lucian. diat. deor. 4, 3, Asclepiad. antli. P. XII 47, Meleagr. ibid. s. nec minus opinor probabile est, cum illis verbis seg. 238 δέκα δ' αστριας αινυτο λατρον Vnita olim cohaesisse, ut quae supra promittebatur merces λατρον hisce duplicata iam narraretur esse expensa. hoe QSt, si quidem Cupidinem appellari recte sumus suspicati, eXpectationem agendo longo ille superavit. iam Vide, quam egregie haec in praesens argumentum quadrent. a filiolo blando pE-tiit pectora dura perosa Idalie, ut Acontium iuvenem in paucis formonsum atque contumacem ulcisceretur suique regni potestatem huic despectam insigniter probaret. dicto illo obediens tam fortiter et ingenioso rem gessit, ut pro quinque quos mater pollicita esset decem talos acceptos ferret. en habes

machinam eroticam posterioribus prorsus consuetam. ac facile Callimachus eam rem uberius expingens domestica B se Re nae expressit imaginem, qualem in eodem argumento Versantes praebent Apollonius III II1 sqq. Et Nonnus Dion. XXXIIIbb sqq. certe illas cum Alexandrini tum vero Callimachus vehementer adamarunt. et is quidem huc maxime inclinat, ut ea quae fere apud mortales inter parietes agantur ad Olympum transferat. Veluti celeberrimus ost locus de Mercurio atrocinere tincto, qui deorum liberos, quando male se gererent, μορμους instar perterrefaceret, in Dian. 66 sqq. similia in Dian. 4 sqq. , 72 sqq. , I 2 sqq. , praeterea cf. in Cer. 73 sqq. plura vero ab Apollonio l. c. ut saepe alias e Callimacho esse sumpta, in his ipsum forsan talorum ludum, etsi parata suspitio est, tamen anceps admodum fuerit coniectura. Itaque Amor quam poterat acerrime arcu contento Vulnus adulescentulo inflixit non iucundum amplius illud vel quod dicunt γλυκυπικρον, immo vero acerbissimum. ) scilicet οσον

) Mirifico modo haec non intellexit Cobetua in sua Aristasneteae paraphrasis paraphrasi eum ad finem composita, ut hoc probaret specimine argumenta et goribendi genus puerile in Aegypto nata esse cf. mnemos. IX p. 150). nam ita exprimit ista l. c. p. 152): in talem

Uitur puerum Amor arcum intendit. sed ου μετρίως . . . Tot τορα, Summa

59쪽

εἶχεν ἰσοος προσελκυσας τα τοῖα σφοδροτατα διεφηκε το Mλος. comparari potest Ovidi versus rem. 435 sq. adtrahet ille puer contentos fortius arcus e. q. s. es. ibid. 702.

Voluit autem Cupido deperiro Acontium Cydippa o desiderio. quare illam primum spectanti iaculum suum infixit, quem locum eum fere in modum Callimachus tractaverit, quo Nonnus Dion. XVI 8-13. iamque perdito statim Rmore correptus ut vidit virginem in Artemisio προκαθημένην Cupidine ipso praecipiente Vaserrimam machinationem Commolitus est. - in his Aristaenetus perincommoda dicendi brevitate utitur. nimirum rhetor iste extrema tantum fabulae lineamenta quaedam subitaria opera arripuit, circa eos solos uberior locos, qui Veneribus suis ipsum prae ceteris caperent. veluti liberalior est in reddendo Aconti sermone amatorio. contra plane recidit, ut alia nunc mittam, Omnes locorum et perSO narum definitiones, quas Callimachus ex more suo docto et curioso explicasse credendus est. ita isto quoque loco quam poeta inseruerat narrationem totam oppressit paraphrasta. eam igitur, ut poterimus, iam reconcinnemus.

Hae enim in parto fabulae lineamentis, quae Latini poetae prorsus ex arte Ovidiana epistulis Aconti Cydippaeque et maximo quidem XXI 65-II 4 interposuerunt, religiose et accurato ost utendum, quoniam illi ipsi procul dubio secundum Callimachum religioso accurateque omnia adumbrarunt. nequo enim ullum narrationis momentum, nisi si quod forte eum scribendi fictione cohaerebat, novarunt. quod quidem quo minus admitterent Vel eo prohibebantur, quod fabulae forma per Callimachum expressa et celebrata Omnium memOriao inhaerobat, ut huic ipsi in vulgus notae suas Superstruerent epistulas. et omnino Ovidius cum suis in singulis opistulis ad unius auctoris rationem totum sese applieuisso putandus est. eumque in duabus illis epistulis Callimachum fuisso ertissimum est. cuius elegia quam cupide a posteritate sit lectitata quamque vehementer celebrata, et Ovidi demonstrat

virium intentione connisus, ut non esset amplius iucunda re 3, sed dura et molesta arcu uti. talia si scripsisset Callimachus, esset

Sane homo puerilis et ineptus cf. mnemos. X p. 391 . at non scripsit.

60쪽

vorsus illo Homeri Achillem Cydippae opponens Callimachi,

ct trist. III 10, 73, denique praeter fragmentorum si uniVerse iudicas sat magnum numerum epigramma Vetustum, quod emendatius nunc legitur inter Priapeia a Buo helero Petronio ad

θualibus Hippomenes rapuit Schoeneida pomis, qualibus Hesperidum nobilis hortus erat, qualia credibile est spatiantem rure paterno Nausicaam pleno Saepe tulisse Sinu, quale fuit malum quod littera pinait Aconti, qua lecta cupido pacta puella viro est: talia nunc pauper dominus storentis astelli imposuit mensae, nude Priape, tuae. ac si ipsa uteremur elegia superstite, Summo opere miraremur fortasse, quot inde lumina amatorii potissimum sermonis, quot sententias elegantiores ac locos communes poetae eum

Graeci tum Latini scriptoresque Graecorum erotici petierint. quod o hodieque coniecturam facere licet o vestigiis perquamoxilibus. Quodnam igitur Artemisium intollegitur ab Aristaeneto 3 bene multa enim Oxtitere Artemisia. quae inter unum fuit Dianae templum Deliacum ab Horodoto memoratum ΙU 3 et 35, unde hausisse videtur Clemens Alex. protr. III 45 p. 39 Poti. atquo hoc ipsum Artemisium ab Aristaenoto denotari

Ovidius quem dicunt docet nos planissime ep. XXI 65 sqq. at noc Acontius nec Cydippa habitabant Deli. namque haec illo seribit ep. XX 22l sqq.

insula Carthaeis quondam celeberrima nymphiscingitur Aegaeo nomine Cea mari. illa mihi patriast. nec, si generosa probatis nomina, devectis arguor ortus avis. sunt et opes nobis, sunt et sine crimine mores, amplius utque nihil, me sibi iungit amor.

Cydippae quae fuerit' patria, non ita aperto indicatur, at certa potest ratiocinntione enucleari. eaquo haud latuit Buti manni sagacitatem l. c. p. 118 sq. ita disputantis: