Decisio Brabantina super famosissima quaestione, qua quaeritur utrum matrimonio, absque pactis dotalibus contracto, & conjugali bonorum communione, statuto domicilii exclusa, illa etiam exclusa censeri debeat, quoad bona, contrahentium, in alio terri

발행: 1698년

분량: 188페이지

출처: archive.org

분류: 상속법

181쪽

PAR QUARTA 16s

gaturum confido is tamen tale matrimonium non dicitur iniquum, seu bono aequo contrarium. Huc faciunt ea quae D. de usu seu tu reciproco tradunt , eo in loco, ubi conjugibus sibi invicem gratificare non licet, praeter usum fructum reciprocum, scit quod dato invicem rerum omnium usu fructu, subsistat, licet quantitas bonorum reciproca non sit, adeo ut in tali usufructu universali aequalitas non attendatur, cum durum foret ab eo, qui quod det non habet, velle quicquam ex Igere, aut alioquin ille carere deberet ulu fructu Hinc dicunt DD. ab aequalitate, vel aequali determinatione recedi, quando necessitas cogit in uno& non in alio Mant de conject uti volum. lib. e. tit. 8. n. 7. Concludo igitur quinto , iniquitatem quae hinc oritur , non esse iniquitatem is si quis absque ratione illam inaequalitatem iniquitatem appellare vellet , res p. illam a natura statutariae communionis non esse alienam pone enim penes nos illud jus consuetudinarium vigere , quo conjux superstes succedat in dimidia bonorum, ione aliquem opibus abundantem ac potentem , forte a Cooo. . in bonis habentem, duxisse juvenculam dote destitutam , ex qua suscepit quatuor vel quinque liberos. Horum legitima erit bonorum dimidia, omnia enim sunt parentis scit. s. millia, & uxor quoque petet suam statutariam portionem, scit. etiam s. millia unde haec duo absurda derivari inquit Brunne- mann ad i. a. f. de orig. jur. n. 8. scit. I'. maritum hoc casu in 10 em fieri. χ' uxori forte ingrata dimidiam bonorum par omrelinquere teneri.

Quod si igitur haec ex natura stitutariae communionis resultent, si quis haec iniqua e absurda existimet , pactis dotalibus deroget illi uri, quod interpretatione non posse secti ostendimus , ut illa iniquitas vel potius inaequalitas evitetur. Quinimo sexto ultimo, haec inaequalitas adversariis tam inviissa, potius justitia quam injustitia dicenda est justitia enim est ut pauper conjux succedat conjugi locupleti , ae ipsius bonorum particeps fiat, cum ipse nulla habeat, in tantum, ut ipse Imperator Justinianus expresse paupertatem jure novo in successione coniugis requirat. Dictat hoc nobis in auth praeterea. C. unde vir o Dissiligo by Orale

182쪽

uxor cum enim conjuges jure antiquo sibi invicem non succederent, quamdiu superessent cognati deiuncti conjugis. l. un. C. um vi viri uxor hoc jus postea a Justiniano auctum reperitur, adeout jure novissimo hanc notabilem patiatur exceptionem, sciI. nisi matrimonium fuerit indotatum . CV conjux radefunctus fueris locuples , superstes aur- inopia taboret, quo demum casu Imp. Justinianus constituit per jus novissimum , ut superstes succedat conjugi deiuncto , ctiam tunc quando essent liber ejusdem vel diversi matrimonii, vid. Ritteritus ad noveli pari. 7. cap. II. n.

Nil obstat si quis ex matrimonii natura instet, matrimonium esse unum individuumque adium, inter Virum uxorem uniseris me correlationem . spectum operantem, haec enim doctrina contrahentium personas non bona respicit, cum sit personalis contractus. Praeterquam quod respectus e matrimonio desce dens, in omnibus uniformis dici nequit, respectum enim uxoris erga maritum, differre a respectu mariti erga uxorem, nullus dubitat.

Accedit, si talis inaequalis operatio oriretur, non utique ex eonia iugio, sed e statuto proveniret, adcout uniformis iste respectus, qui conjugio inest , ac proprie persenalis est, per se firmus maneat, eum bare statuti dispositio, essentiam matrimonii nequaquam mutet, sed integram plane atque intactam relinquat. Et quod statutum spectat, illud uniformiter quoad conjuges operari dicendum est, si enim bona coniugum iisdem in locis sita essent, utique uniformis esset statutaria operatio is uniformiter quoad bona tractarentur ambo conjuges, adeout ex accidenti contingat, quod uniformis tractatio haud semper possit habere locum.

Ut taceam, non repugnare correlativorum naturae, dispositionem

de uno correlativorum factam , non habere locum in alio, ubi cadit diversa ratio arg. g. patitur. 2 inst. de injur. Et hae sufficere puto pro nostra sententia stabilienda , de ad diluenda contraria ad quam ulterius adstruendam, etiam allegare solent D exemplum minoris praedium alienantis, sci si minor

aliena praedium , requiritur decretum judicis illius loci ubi sita

183쪽

res est, licet minor sit alibi oriundus, I si Aradiam s. C. do radminor. .vid tamen de hac quaestione Groene eg ad dict. I. I S. C. deprad. statuentem, solum decretum judicis loci ubi pupillus moratur, sufficere, ad bona, quocunque loco sita, vendenda. Mihi placet Gothostedi opinio, existimantis , tutius esse ab utroque judice decretum interponi, ad i. e. s. a. J. de reb. eor. Et hane sententiam practicari memini, dum a Curia nostra, ut judice domicili pupilli, peteretur decreti interpositio, ad alienanda bona in Baronatu Isaesteinio sita, cujus Diceccseos judicem se quoque aditurum jebat decreti petitor. Similiter in dando tutore pupillo, judex loci ubi pupillus praedia possidet, dicitur commistens quoad illa bona, licet alibi sit oriundus pupillus. . r. C. ubi per. tui. Et si judex pupilli det tutorem expresse in bonis sitis in alieno territorio,italis datio est nulla ipso jure. t. o. f. r. q. rs. de erieusin istor. Unde moribus talis curator a judice loci debet approbari confirmari. Hate imilia , oua pro nostra sententia in argumenta assumi

possent, utpote ab Ant. aritimaIlata, praetereo. ex omnia.

bus deductis intrepide concludo decisionem nostram adversus o-

mari objectiones stare inconcussam, di inritae solidam esse ERRA

184쪽

168 ERRATA ET ADDENDA

Pag. O . in fine adde, antequam vero hanc primam disteriationis partem absolvo , operae pretium exiitimo , occurrere objectioni, qua sorte quis argumenta nostra, e jure Rom. petita, Lucis enervare conaretur , argumentando, parum admodum no rae sententiae patrocinari, quod jus Rom. in multis huic conjugali bonorum communioni adversatur, cum communionem hanc apud Romanos non obtinuisse, certissimum sit, consequenter non mirum, si multa in illo ure, huic communioni contraria occurrant. Resp. enim , si haec communio ex ipso matrimonii contractu, adeoque ex ipsissima matrimonii natura oriatur, dicendum Romanos hanc naturam es latuiis vel mutasse. Prius stata

tuere, adeo sutile judico , ut nulla refutatione indigeat. Quod

vero mutationem spectat, ut quaestionem hinc emergentem ominiatam, qua quaeri posset, utrum haec conjugalis communio internistralia vel 'Namialia matrimonialis contractus quae perperam a Cujacio in praelud sud in n. aliisque D D. confunduniatur uti late docet Bocer de investit seud c p. s. n. 2 e. numeranda foret, adeoque an mutari posset, cum essentia rei mutatinequeat, ut, inquam, quaestionem hanc non attingam, ponendo L. G. hanc communionem inter naturalia matrimonialis con

tractus, quod tamen in praesenti non definio quae mutabilia sunt, magnus utique mihi erit Apollo , qui mihi hane mutati

nem a Romanis factam, ostendere poterit quam mutationem tamen probare necesse esset, si communio ex matrimonialis con tractus natura duceret originem, quae non mutata semper & ubi que terrarum eadem est Manet, cum per se ubique contractum comitetur, quod enim non mutaιum est, cur stare prohibetur 'sumamus in exemplum propriam naturam contractus scudalis quae Diqiligo by Orale

185쪽

quae est inter alia , ut seu dum constituatur in re immobili, aut quae inter immobiles numeratur , tit. I. I. ult. CV ιι 2 . s. ult. verb rei immobilis. b. 2. Dud cum ejus substantia consistat, in mutua domini, vasalli obligatione de fidelitate invicem praestanda uit. 22. g. Curia autem. Qit. 23. g. de illa tamen vers. quomodo enim lib. 2. eud. Haec seudi natura, de substantia, quae immutabilis est, non loquor ubique eadem erit, ubi laudatis contractus notus oeceptus erit, niti sorte quibusdam in locis statutum vel receptum , ut seudum etiam in re mobili constitui queat, puta, in certa nummorum quantitate, dic seudi natura erit mutata, quod conventione, nedum statuto vel lege fieri potest tit. 8. r. - . quantitatis. 2s verb nummos in seudum dandos lib. 2. Dud.

Sed huic argumento non amplius insistam , licet multo latius deduci posset,is sorte aliarum quaestionum definitiones involve ret, sufficit obiter illud attigisse, ad adversarios supprimendos. Pag os post lin. ra adde , ex dicta collaboratione ratio eis

tenda , cur mulier acquaestuum communione careat, si sine caula

marito discedat,& leorsim habitet, uti docet Sand decis Frisic. lib. 2. tit. s. U. . separata enim habitatio hanc collaborationem cessare facit. Secus quoad proventus fructus ex communibus bonis perceptos, quorum semissis uxori, scilicet seorsim habitanti,

debetur Sand dit, loco. id Gomes ad si Tauri Io n. 72.

Pag. io 8. post lin. ii adde, o quid si miduram aliquam Mn

Iceremus , utpote cum a potior Iactenua ut aenominatio, de

principalis cujusque statuti intentio seu disposito spei tari debeat, statutum mixtum dicere, nulla nos cogit necessitas, cum vel reale vel personale dici queat , prout principalis ejus dispositio circa personas vel res versatur. Nec obstat si sorte statutum personale. etiam secundario vel per consequens quid de rebus disponat, evitaquid realitatis admixtum habeati vel statutum reale tali modo circa personas versetur, & sic quid personalitatis admixtum habeat urienim vinum, tam es ei aqua annihil miscum in assundstur , hilominus viarum manet, ieel non ab emni adiu purum, a mixta

186쪽

infusa, ct quasi admixta , que moeni simplices , CV sub simplicibus, atque vere personalibus continentur, uti docet Harprech ad inst. de act. g. omnium. I. r. I9. dc ro. Simile de statutis dicendum. Ut taceam, non nisi improprie admodum a misto vino, ad mistas actiones, vel mista statuta argumentum procedere posse, nullus enim inficias ire potest , actiones mixtas, vel statuta mixta dicere, tantum esse impropriam locutionem, corporum liquidorum aut liquefactorum mistione petitam. Vid. Ant. Fabr. conject lιb. 2o. cap. IO. Doneli comment jur civit. lib. 2I. cap. I. Pag. iso post in i . adde, in Armare enim est dare sormam, sed quoties forma datur contractui per pactum, actio ex contractu extenditur ad deducta in pacto. Nam formam dare, in praesenti significat, fines certos praestitueri, ad quos actio porrigatur, ut si vendidi domum centum, convenit, ut Romam pretium perferres, hac conventione forma quaedam contractui emptionis datur, ut tamen emptio venditio maneat, cum pro illa ex vendito agam. Pari modo, vendidi tibi fundum , convenit, ni eum mihi certa mercede annua locaresci si non vis locare, agam ex

vendito ut loces, quia pactum locandi adjectum est, .sc extensa est actio venditi, propter pactum incontinenti adjectum , quale pactum lese dat contractu . quasi non aliter fuissem venditurus, nisi iub hac lege, ut tu mihi loeares. Pag. Iso. n. 3o post verba informari non potest, adde, vide Axon ad C. de pati. n. 68.

SEARCH

MENU NAVIGATION