De Exoterikois logois deque Ciceronis Aristotelio More [microform] : praemissa disputatione de veterum arte disputandi deque lorum dialogis : dissertatio inauguralis ...

1쪽

Foundations os,estern Civiligation preservation Ρr ect

Reproductions may noti made ithout permission romy Columbi Universit Library

2쪽

other reproductions of copyrisnteo materiai.

3쪽

THOMAS GUILELMUS

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DE MMENT BIBLIOC PHIC MICROFORM ORCO

Origines Materies a Fumed, Existim Bibliographic RecordMaster Negative

5쪽

l. 8

6쪽

QUAM

AMPLISSIMI PHILOSOPHORUM ORDINIS

AUCTORITATE ET CONSENSU

SCRIPSIT

GUILELMUS THOMAS

GOTTINGAE DCCCLX. TYPIS EXPRESSIT OFFICINA ACADEMICA DIETERICHIANA.

7쪽

HUNC LIBELLUM

8쪽

Aliquamdiu his temporibus in Ciceronis libris legendis

Versatus non potuit fieri, quin etiam in illos locos inciderem, in quibus quaedam scripta more Aristotelio a se elaborata esse tradit Scribit nim in Epistola illa ad Lentulum Scripsi igitur Aristotelio more, quemadmodum quidem volui, tres libros in displitatione ac dialogo de oratore, quos arbitror Lentulo tuo ore non inutilos 'bhorrent inim communibus praeceptiS, atque omnem antiquorum et Aristoteliam et Isocratiam rationem oratoriam complectuntur. In epistola quadam ad Atticum hi iisdom libris montionem dacit valdeque eos sibi probatos isso amrmat, sed alios, quo tum confecerat, ab illis de Orator libris ita distinguit, ut quo novissime scripserit, eos Aristotelium morem liabere dicat, quasi plano oblitus sit, is illos quoque de Orator libros Aristotelio more scriptosisSSein epist0la illa ad Lentulum, Me qua paullo ante diximus, indieaSSe. Haec quaestio quum cohaereat cum illa, quae est de Aristololis dialogis qui idem quum inter ejus ξωτερικους λόγους numerentur, de his quoque quaerendum esse riSum St.

Has duas quaestiones difficillimas, inmitibus multos viro doctos, m et ingenio et doctrina praestantioreS, Operam et studium collocasse notum St, quod

9쪽

ego mihi suscipiendas esse duxi, lectore Summa, qua sar St, modestia Oratos velim, ne arrogantiae me propterea aut audacis superbiae incusare malint, quam credere, ut ubique, sic hic quoque uno me Veri cognoscendi studio ductum osse. Et si mihi contigerit in his

quaestionibus aliquando acutius videre, quam aliis, quibus me copia doctrinae , acumino ingonii minime parem SSe putaverim, id me nulla alia re nisi diligentia vel potius perpetua quadam animi attentione et observatione, quae in talibus quaestionibus enodandis

molesta esse non debet, assecutum Sse lateor.

Sed priusquam ad propositam quaeStionem ggredimur, haud ab re nobis visum est, nonnulla de dialogi Veterum in universum et inprimis latonis et Aristotelis praemittere, quorum dialogos vix dubrum est quin Cicero in scribendis suis ante oculos habuerit eorumque aemulator, latoras certe, exstiterit. Quid omnino sit dialogus quum neminem ignorare

credam, non opus S de ea re multa Verba sacere. ΡOSSUnt omnes Sermones qui cum alter cognoscendi

aut animum oblectandi causa alit quamcunque aliam ob causam de eadem re interrogando et respondendo

conseruntur, dialogi appellari ); potest otiam interior

quaedam atque tacita mentis secum ipsa sermocinatio nomine dialogi signari ). raecipue autem ii sermones dialogi nominantur, qui inter viros aliqua doctrina eruditos instituuntur aut veri inveniendi causa alit tale aliquid probandi ot firmandi aut etiam ut opiniones

salsae refutentur atque ex animi pellantur eoque magis tales sermone dialogi dicimtur, quo magis via aliqua a ratione disputandi procedunt. In quibus rebus qui sunt exercitati quique in quaque propOSita quae-

stione probabiliter argumentari possunt, aliorumque opiniones recte dijudicare, salsa redarguere, Omnino qui, quid sit verum, quid Sit con8entaneum cuique, quid consequens, quam celerrime OSSunt perSpicere atque Xpromere, dialectici nominantur ab iisquo dicta ars est dialectica ). Contra qui se poSSe tantum Simulant, sophistae dicuntur β), quibuscum cohaerent quodammodo ' ιστικοί, qui utrique fallaciter et captiose

ea arte utuntur Z). Ceterum etsi praecepta talium Sermonum, id est dialogorum, vix ulla rhetorum XStant tamen quum

dialogus quasi sermo duplex Sit, quippe qui plerumque inter duos fiat, per se intelligitur esse utrique adver-Su alterum hic quoque ea ObServanda quae eruditiS-Simum quemque maXime Squequaque alteri praeStare deceat. In qua re quium mirum quantum eccetur, non alienum est lectores ad Ciceronem, talium rerum praeceptorem eximium, remittere ).

Primus in arte dialectica magnam famam collegi Sse dicitur Zeno Eleates, nobilis ille Parmenidis auditor, quem eundem Diogenes Laertius primum dialogos scripsisse nuntiat ') Contra Aristoteles et Thavorinus

διάλογος ἐξ ἐρωτοσεως κτῶ ἀποκρίσεως συγκειμενος οἰ-νος ων νιλοσοφουμένωι καὶ πολιοκων μετὰ της πρεπουσης ηθοποιία των Παραλαμβανομένων ποοσώπων καὶ ' κατὰ την λέξιν κατασκευος. διαλεκεικη δ' ἐστὶ τυν λόγων, δι ης ἀνασκευάζομἐν κατα- σκευοζομεν ἐξ ἐρωrησεως και ἀποκρίσεως των προςδιαλεγομένων. Cic. de Fin. II, c. . Dialectica, una continet omnem et perspiciendi quid in quaque re sit scientiam, et judicandi quale quidque sit, et ratione ac via disputandi. s. O d. Academ it, c. 28, 91 Rra L . 309. Hat Sophist. p. 353, D sq. Aristoc Topic. I, c. 1, 2 sq. 6 es Plat Sophist. p. 268 C sq. 7 cf. Zeliar d. Philosophie . Grie-chen 2. ust. T. I, p. 765 sq. T. II, p. 186. 8 De Olmo. I, 6 13 sq. Quod decoris praeceptum Socrates quidem apud Platonam

numquam non ante oculos habet. 9 l. c. I, p. 2io.

10쪽

apud eundem Diogenem Laertium ' Alexamenum nescio quem Styreum sive ejuna tradit. Eo loco ' idem

Diogenes Aristotelem auctorem esse ait Zenonem Eleatem inventorem dialecticae artis fuisse. Quae re quomodocunque Se habet, illud sane mihi pro certo affirmari po88 videtur, eristicae certe artis initia multo citra eam aetatem Sse repetenda, qua Zeno ille Eleates vixiSse fertur. Lares enim ei mionensis, vir egregie de musica et poeSi Graecorum meritus, qui Darii Hystaspis temporibus vixit et aequalis Simonidis si Xenophanis fuit δ), primus λογον ἐρισώκqυς induxisse traditur β). Cui rei quasi fidem adjungit Athenaeus V qui hunc ejus festivum

lusum Servavit τον ἄσιν φασι τῖν δεῖν ἰχθυν πτον εἶναι φάοκειν θαυμαζόντων δ' πολλῶν πιχειρεῖν λέγειν ς ὁ συν κουσαι, τοὐτό ἐσειν κουστύν, καὶ ἐσδε νοῆσαι, τουτό - νοητή σαύτως υν καὶ ὁ εσυν ἰδεῖν, τουτο εἶναι ἀπωμ' - πει τὴν ἰχθυν ην

ἰδεῖν, πτον εἶναι κελ. Qui lusus quamquam longissime absunt a dialogorum perfectione et praestantia, OS- sunt tamen nobis demonStrare, quomodo jam tum externo verborum sono simili et forma judicia hominum impediri mentesque moveri potuerint. Atque omnino a talibus lusibus artem eristicam profectam 8Se non admodum incredibile est. Quibus enim rebus quasi pueri homines dum sunt, ludunt, eas

viri facti serio plerumque et extra ocum tracta t

hard Grundr. d. hiech. Litterat. 2 te Bearb. II, 1, p. 54 et 546 sq. Duncker esch. d. Alterth. IV. p. 330 et 339. Pist. de vitioso pudore e. . . 3 Scho ad Aristoph. Vesp. v. 1410 Λασος αρβίνου Ἐρμιονείς, Πόλεως της χαiας, γεγονὼς κατὰ τη νη λυμπιάδα, ο Λαρμος ὁ σώσπου - πρῶτος, οἶτος περὶ μουσικος λόγονεγραφε, καἰ διθυραμβον εἰς ἀγῶνα ςηγαγε, καἰ τους ἐρισTικον εἰςηγήσατο λόγους. 14 VIIl p. 338, B, C.

exercere pergunt. Quod Zenonis illius, cujus modo mentionem secimus, ratio disputandi probare videtur,

quae si ex lutarcho β conjicere licet ejusmodi fuit,

ut contradicendo et coarguendo ita adversarios in an guStia perduceret, ut quo Se Xpedirent, haberent n1hil et obmutescere cogerentur. Quae rati num dialectica potius quam eristica appellanda sit, equidem non dixerim. Illud certe affirmari posse videtur, Ze

gistri sui adversarios refelleret ejusque disciplinam contra aliorum dissensiones frutaret et fulciret, quam ut ipse dialectica ad nova aliqua, magna praeSertim, invenienda et statuenda uteretur. Et Sunt quoque, qui illius illum librum, qui a Platon in Parmenide si commemoratur, praeter quem nihil aliud scriptum reliquisse videtur, dialogi forina scriptum esse concedere nolint δ). Neque tamen haec Zenonis disputandi ratio parvi momenti fuisse existimanda est atque haud scio an omne illae rerum immutationes, quae paullo OSt quum alibi in Graecia, tum Athenis Secutae Sunt, Xilla arte tamquam e communi quodam fonte profluxerint. Quum enim per se, qui bene disserit, confidentiam quandam sui nanciScatur, qua ductu Se quaeque. quam alterum, melius Scire pinetur melioraque OSSereddere putet, tum nescio quomodo ad immutanda ea, quae a majoribus tradita acceperit, celer et praecepS

fieri solet. Et quoniam dijudicare vera et salsa maxime homines decet, dialectica est, a qua id potissimum repeti possit. Itaque quum nemo, nisi qui recte judicandi et argumentandi facultate aliqua instructu Sit. in aliquo numero esse possit, mirum St, quod Graeci inprimisque Athenienses subito tanto amore hanc artem

ler . . . I p. 21.