장음표시 사용
421쪽
quae Rornanat Ecclesiae maius ornamentum, vel maiorem Catholicis rebus afferre queat accessionem. Hic ubi nunc sum,in regno Tigrio,ducenti circiter Setriginta habitant Catholici uobus diuisi oppidulis,
quae non ita pridem eam ob causam aedificauimus,ut qui antea cum magno rei temporalis damno , maiori animorum periculo, peregrinorum more per variarvagabantur AEthiopiae partes, fixam habeant sedem, ubi commode possint salutaribus imbui fidei doc mentisin Christiana sacra frequenter suscipere. V niunt ad nos ex diuersis locis alij. augeturque in dies singulos grex Christi. Nec pauci alibi sunt, qui ut huc possint sine periculo commeare,opportunitatem expectant. Oves istas deserere & lupis relinquere deuorandas,haud humanum est; longeque abest, a caritate summi Pastoris Christi Iesu, qui ne una quidem perire passis est; sed nonaginta nouem in tuto relictis,errantem quaesiuit, suisque impositam hum ris in ovile reduxit. Si gregem hunc tot inter feras relinquam , ecqua mihi reddenda erit Iudici Christo muneris mei ratio ' Quid in ipso mortis puncto respondebo Deo de tanta crudelitate mecum expostulanti λ Qui enim uni Thomae ne periret. vulnera o tulit,non videnda solum , sed etiam tangenda, de diagitis ac manibus contrectanda, quas a me poenas repetet,si non hominem unum, aut paucos, sed prosein finitos, meae curae fideique commissos negligenter deseram,eosque in barathrum sinam ritere.Pater sanctissime,ad te quoque oues istae pertinent;tuo etiam
ex ouili sunt:ne illas patiare ab stygiis lupis discern Hoc unicum est, quod secundlim Deum adhiberi ad earum salutem remedium possit,si ad haec loca illam, quam sepius dixi, militum manum Rex Lusitanus mit
422쪽
mittat. Vt verb quod sentio,vno verbo semel dicam, tam pia haec AEthiopiae causa nullo modo videretur deserenda. Hoc tamen ita dico, ut si vestrae sanctitati aliud videatur iubmittam caput,idque putem placere Deo. Caetereim,si omnino statuatur, ut hinc abeamus , opus erit praegrandem ad nos classem mittere,
ut tuti a Saracenis ac Turcis , qui in Mazuano portu plurimi sunt, multisque habent praesidiarias naues ait bellum egregie instructas,traiicere iii Indiam ponsimus. Haec habeo,quae proponam.Si quid aliud erit, quod sanctitas vestra nobis faciendum iudicet, quomodocumque id significabitur , promptissime exequemur. Quod ad me priuatim attinet , velim scias, ita ad omnia paratum esse, ut quascumque ad gemtes,sue Iaponios,sive Sinas, sue Mauros , siue Turcas,sive quem alium truculentiorem orbis populum ire iubeas,nullo negocio sim profecturus. Imb verbs Patriarchali me exuas dignitate , & ad abiectissima. quaeque munera addicas,nihil me, quae Dei gratia est, experiere repugnantem. Hqc ad Pontificem Andreas. Paria ad regem,paria ad Praepositum generalem S cietatis,quae propterea referre superseduo. Probata Pontifici atque Regi Patriarchae rationes; & virisque visum, Catholicae rei interesse , ut in AEthiopia Patriarcha cum sociis maneret ; neque illam deser ret vineam,cuius colendae ac propagandae catasa tantopere ad id tempus laborauerat. itaque , quoad vixit, premonam incoluit oppidulum, ut dixi. in regno
Tigrio perexigiatam;nullam interim praeteriri passus occasionem, in qua de sexcentis illis aut quingentis militibus Lusitanis in Abassiam mittendis ad eosdem principes atque ad Indicos praetores non scriberet. Anno enim millesimo quingentesimo septuagesimo
423쪽
sexto,cum cisitsiopicus Imperator super eodem mit, tum praesidio nuntium in Indiam destinareta iterum Patitarcha eadem de re scripsit ad Pontificem, mutitas enumerans, quae inde ad stabiliendam in illis r gnis sinceram fidem derivati pollent, utilitates. Anno rursum insequente septuagesimo septimo,sexto Idus Iunias,aliam dedit,quae ultima suisse videtur,ad Pontificem Epistolam,in qua erat praesentire se vitae suae finem;reliquos item Socios, quos secum habebat,d clinare ad lenectam , nec posIe diutius superesse; v hementer igitur eius sanctitatem precari, ut ed mi terentur alij,quibus traderent lapada;nes ipsi absque successoribus decederent , illae quoque extinguerentur,quae tunc erant,Catholicorum scintillae,atque ita de tota actum esset AEthiopia.
De quibusdam Andreae Patriarchae virtuti M
LIςet Ouiedus apud Abassinorum Imperatores,
quorum aliquos diuersis temporibus vidit, &quoad potuit,ad Romanam fidem hortatus est,nihil omnino efficeret,in reliquis celte sue Catholicis imstituendis & confirmandis,sive schismaticis ab eri
re avocandis non infuctuosam , quamdiu vixit , op ram collocauit. Cum verδ apud utrumque genus hominum monendo exhortandoque non palum profi-eeret,Catholicos tamen & haereticos nulla re magis, quam praeclarae vitae exemplo alliciebat ad sese. Illi Parentem habebant.& pastorem 1, isti virum satebantur Omni cumulatum genere virtutum: utrique non
424쪽
hominem unum de caeteris,sed lapsum de caelo praedicabant. Princeps quidam generis propinquitatet Imperatori coniunctus,de Andrea rogatus,quid sentiret,respondit,eum in ipsa hominum frequentia, rerumque omnium confisione ac turba videri sibi persimilem iis , qui initio sursentis Ecclesiae ab oppidis remoti vastas incoluere solitudines,diuinamque magis, quam humanam vixere vitam. Adeo verb eius se virtutes admirati,ut ipsius quoque fidem & doctii- nam non dubitaret absque ulla cunctatione sequi, multosque alios in eamdem sententiam pertrahere, nisi insanissimi Imperatoris crudelitatem timeret fieri enim non posse,ut tam sancti,tam pij,tam religiosi mores cum falsa religione cohaererent. Idem de illo erat AEthiopum monachorum iudicium. Ex iis unus audiens nonnullas Catholicorum terras a Turcis esse occupatas, scripsit viro cuidam , qui ex illis unam incolebat , quamdiu secum haberent Andream , nihil prorsus formidarent, neque enim aduerses hostium iniurias ullum esse praesidium firmius posse. Caverent igitur, ne illum permitterent alio transmigrare: nam si casu aliquo inde abesset,itam verδ iure timendum , nec iratum ob scelera Numen hostibus saceret potestatem crudeliter in ipsos saeuiendi. Religiosus alter summae apud Abassinos auctoritatis , ac toto in Regno ab Imperatore secundus, Andreae sanctitatem eo habebat in pretio, ut aegre pateretur ipsi deesse, quae erant ad vitam necessaria. Cum ergo aliquando nosset, maxima illum premi rerum egestate, primatium quemdam ac locupletem homine hortatus est. ut egenti succurreret, nec sineret eum perire, cuius precibus Imperium staret. Ille es a Romana Ecclesia dissidebat. multa tamen saepe ac satis large misit indi
425쪽
indigenti munera , non alia ab illo petens volensque
actionem gratiarum, qNim ut, cum litaret, precareturve, aut modo alio ageret cum Deo , tantisper sui meminitIet Huic cidem vero postea accidit, ut cum de morte Oviedi nec opinato nuncios accepisset, bar. bam sibi prae trittitia vel ieret , de colaphos impingeret, fiebiliter adiaciens. Abassinorum Imperium cum Andrea cecidisse. Reliqui omnes , caeteroqui Romanae veritatis holles eam quoque de ipso con perant opinionem, ut si quod inter se magni momenti negotium ellent transacturi,quod valde itinium fixumque
vellent elle , ad sepulchru defuncti Patitarchae simul pergerent, ibique ad seruandam fidem' iureiurando se adstringerent;existimantes , haad impune fututum ei, qui ab ea perfidiose recederet. Quamquam Andreas cunctis in rebus ita se hostiliter insequebatur, ut nihil este quod in sentius odillet ; abstinentiam tamen tantopere coluit, ut a tutu mortalium longe a vile videretur. Iuratus testis, qui sub eodem cum illo tecto pluribus annis vixit , ablolute assirmauit, nihil carnis,quod edi pollet, non modbm eius os, sed ne domum quidem , toto eo tempote futile ingressum; solitum femine quodam vel ci insuaui & amaro, cuius ex farina placentas, quibus victitat, conficit vulgus inops. Quae aliquindo a viris nobilibus Jono accipiebat,ea confestim disti ibuebat in pauperies , nec partem sibi minimam, ut totus a Dco pender l, retinebat:eamdemque ob causam , quoad fieri poterat, nihil rerum earum,quae in quotidiano tolent elle usu,
a die uno in alterum conseiuabat. Nihil ipsi pauperum causis videbatur earius ; aded non ancriter tantum, sed hilariter etiam eas tractabat; sbique quam illis necessaria deesse, multo aequius ferebat. Bouem
426쪽
habebat virum,quo solebat uti, quemadmodum illis in locis moris est,ad deportandam ex templis quibusdam ad alia rempla sacram sus ellectilem , cum erat pontificio apparatu sacrificaturus ; sciens pagi cuiusdam incolas fame vexari,animal inuit occidi, diuidi in frusta, & per singulos particulatirn dii tributi Val. de tunc quidam ex domesticis contendebat sis ipse est,qui rem hanc proprio lirmauit testimonio ne boue suo ad ea, quae dixi. munera, atque ad pluta alia ta- topere necessarib se privareti,Sine,inquit, fili,sine obsecro,occidi animal,& opem ferre indigentibus,cras enim,ne dubita. optimus ac beneficentissimus pareres gratiam rependet. Euenit, quod praedixit. Nobilis enim quidam & pecuniosus homo quamquam Catholicae religioni contrarius, audiens Andream summa inopia laborare,quadraginta ipse vaccas,octoginta tir eos pannos, quorum illic esse solet ad res varias usus magnam eduliorum copiam die insequente dono dedit: quibus ille rebus per dies plures & suam de
aliorum subleuauit egestatem. Locanda cuidam in matrimonio erat puella , orba parentibus. Deerat dos eam ob causam res disserebatur. Vbi id cognouit Andreas, unam , quam solum ad longiora itinera habebat mulam, misit ad taminam. Hoc autem in ste. nere eius caritas eb prouecta est,ut quod legimus se citIe olim Antistites quosdam , insigni notos virtute, id Andream feciste certum sit. Aliquoties quae erant dicata sacris ut aliquo a vitae periculo liberaret .sertur vendidiste; ndeque non semel effectum . ut alba veste careret, qua rem diuinam faceret. Nec solum
se spolians sua dabat indigentibus, 'erumetiam ad
eos sustentandos saepe pagos circumuicinos,octo ac
decem,pluraque inter se distantes milliaria pedibus
427쪽
peragrans, ostiatim mendicabat, quae a singulis collia gebat,propriis imposita humeris,asportabat domum,oc conuenientibus illuc pauperibus distribuebat. NoCatholicorum tantum lubueniebat miseriis; sed iis quoque suam impendebat operam,qui Romanae E clesiae erant insensi. Accepit lchismaticum quemdam eiusmodi grauari morbo, qui & contagione noceret,& intolerabilem ex se exhalaret saetorem , atque ea. de causa ab ipsis etiam propinquis esse derelictum, quδd nemo illum,nec sine nausea videre. nec sine sa- .lutis periculo tractare pollet. Hunc adiit Andreas, ipsique atque eius saluti totum se ac penitus addixit:.& accuratius necessaria ministrauit, quam si illi esset vel natura parens, vel officio seruus. Cibum aegroto parata suisque manibus in os insere : lectum sternit;
versat hominem,mutat,mundat;verrit domum,palmnos & liramenta lauat; nec pUetermittit quidquam, quod vel aegroti necessitas, vel aegritudinis conditio
statusque desideret. Hac ratione, Deo auxiliante,uti que infirmo restituit sanitatem. Is enim tanta commotus victusque Catholici Antistitis caritate, sun mam Romanae sedis potestatem cofiteri adactus est; ultroque illi ceruicem submisit. Quid Andreas egerit,ut schismaticos , quod in opus solicite incumbo bat,cum Romano capite copularet,dissicile dictu de creditu est. Id ut ipse per se facilius,quam per interpretes , praestaret, homo natu grandis summam in
perdiscenda Abamotum lingua adhibuit diligentiam;idemque ut socij facerent,etiam curauit.Vt autem eos nouit qualemcumque adeptos petitiam suis. se in pagos statim ac vicos misit, quo verae fidei lucem ostenderent incolis , eosdemque sanis motibus& Catholicae Ecclesiae congruentibus instituerenta
428쪽
Ipse quidem tantum in eius linguae cognitione prosecit , ut familiariter cum Abassinis colloqueretur, eonfitentes audiret,conciones haberet, apte demum ex linguis aliis in Abassinam transferret multa, quae Catholicis,ut in fide perseuerarent, & haereticis, ut errores suos agnoscerent, atque execrarentur, valde conducebanti Transferendi labori ita se dabat, veomnem prorsus curam deponeret sui. Dum qua dam attentius aliquando conuerteret. sic abstractam . rebus aliis habebat mentem, ut ad leuandam sitim,qua sorte premebatur,plenum oleo vasculum ori per imprudentiam admouerit, & oleum biberit pro aqua. Nec tunc agnouit factum , neque agnosceret postea,nis Franciscus Lupius vas vacuum reperiens, de quid actum esset de oleo rogans, errorem patesecillet. Caeterum tam singularem Abassinos iuuandi Patriarchs laborem multiplici fluctu solabatur Deus,& aliquando ostentis coelestibus faciebat illustrem. Per ea enim tempora visus insomnis est homini haeretico,qui locum incolebat unius circiter mensis itinere a Catholicorum pagis distantem. Hic cum duos post annos eδ sertὸ veniret, ubi Andreas erat, simulatque ipsum est intuitus,agnouit ex facie, & illla est edixit, qui sibi ante fuerat per quietem conspectunQuamobrem diuino incitatus impulsu, adit 1eeresbPatriarcham;quid viderit,narrat;quid deinceps Leturus sit ut rectE vivat,eius arbitrio committit. Catholicis illum praeceptionibus vir sanctus instruit, & in Romana fide ita roborat, ut grauissima postea eius conseruandae pressu dissicultate,constans firmusque permanserit. Nam a Turcis captus, saepiusque, ut ad Mahumeticam nequitiam transiret,vi magna impulses,obnixe restitit. Dumque libertate omissa siti eis onustus
429쪽
η oo De Patri Andri uteri Socia
onustus catenis laboribus oppressias, propeque enectus fame, & moesticia plane consumptus, mortem magis,quam vitam optaret, ad Andream misit, qui nuntiaret quo esset in itatu,verbisque suis ab illo peteret, ut libertatem tibi,& in vera religione constantiam suis a Deo precibus obtineret. Plurima quidem se & maxima pati mala;sed nullo afflictari acerbius, quam immani illa & intoleranda importunitate,quavi a Chritio deficiat,ab ip sis Christi hostibus instigatur. Eum igitur iterum atque iterum obsecrare, ut quoad potest, precibus suis onisero succurrat colidere enim,si causam suam suscipiat. Numen se propitium habiturum;& quado aliud nihil,in recta fide ad mose tem usque conflantem permansurunt. Pro signo autem suae in ipsum fiduciae,pileum mittere; denim solum e suis bonis sibi esse relictum , quod mittere queat. Accepto Oviedus sub noctem nuntio , veli menter indoluit; latimque in preces etasus, liberia tem homini bretii impetrauit. Eadem quippe noctea vineulis euadendi oblata est captiuo occasio; cumque ellet omnino ignarus nandi nare enim ad su-pam oportebat non exiguum maris tractum nando iecit quantaque potuit diligentia ad Patriarcham contendit, & ad eius prouolutus pedes , rem ordinenas ans,suam ipsi libertatem retulit acceptam.
De aliis Andreae virtutibus obitu.
Ari s saepe modis, vi quoque interdum adhibita, tum Abasilaotym Abuna,tum Abassini mon chi
430쪽
chi tentarunt, ut Lusitanorum Uxores,quae ex Abasibno erant genere, templa & sacra frequentarent haereticorum.Verum Malac Seguetus Adam; filius,qua. uis contumacia patri non impar, mitior tamen in caeteris,cum apud ipsum ea de re nostri conquereremur, non solum Abunae & Monachorum importunita tem coercuit,sed assignauit certa Catholicis loca ubi
cum uxoribus ac liberis catholico ritu viverent,templaque aedificarent, in quibus a reliquis separati sua
sacra peragerent. Haec loca Ouiedus quamdiu super-suit,sedulo lusitabati,fidei morumque doctrinam incolis tradebat;illis conserebat sacramenta,& reliqua eiusmodi summa cum beneuolentia caritate diligentissime procurabat. Licet autem hisce contineretur exiguis oppidulorum terminis, neque ad rem cora,nisi rard digrederetur oppida ; ferebatur tamen per longinquas regiones cum illustri commendati ne eius sanctimoniae fama,qua multiplex genus h minum hinc inde commotum ad ipsum turmatim ventitabat. Ex iis verδ nemo sese explicatam ab ipsis veritatem non agnoscebat;multi agnitam amplectebantur;non pauci etiam metu, aut quo alio impediti affectit respuebant. Ita tamen omnes,tam qui ndeles
Christo erant, quὶm qui a vera fide aberant, de illo sentiebant,ut non dubitarent ea ab ipso petere quae sola ellici naturae potestate non postunc. Hoc vero M ex aliis quae iam dixi,& ex his colligitur,quae nunc dicam. Cum die quadam litaret,templum ingreditur haereticus homo, filium paruo natu portans vinis, omnino desperatum ac paene mortuum. Eum stipponit litantis pedibus sanitati restituendum ; nec dubitat, quin raniam recipiat. Ita fit. Puellum Patriarcha