장음표시 사용
391쪽
dies, causa fuit quid omnibus sere in locis Lusitanoc genere multos haberemus obuios , quibiis sacromenta ministrare erat opus. Dies fere octo ante nostium ad Impei totis castra accessiim , millus ab eo
ex primoribus quidam, qui verbis ipsius Episcopum
salutaret. Mularum insuper eribus vehendis multitudo ingens coducta. Die paene extremo nuntius aduenit,qui Imperatoris nomine diceret, ne absque nouo ipsius mandato ulterius progrederemur. Duos tammen post dies facta piosequendae viae facultas Cum
parum distaremus a castris , Imperatore per nuntium i ibente, tetendimus tabernacula, in quibus nox ea peracta. Die insequente sub meridiem, multi regio exsanguine aliique non pauci ex prinia nobilitate, exquiritis induti vestibus, equisque optimis insidentes conuenere nos , in ipsis adhuc tentoriis commorantes. Duo inter hos autoritate eminebant, quibus data ab Imperatore vocandi ad se de deducendi Episcopum cura. Interim ipse Imperator cum matre & fia- tribus in editum conscendit locum,unde aspiceretvenientes. Ubi peruentum, statuit Preteiannes,ut hono- ris gratia primum in atrium, pneter aulae consuetudinem, quites ingrederemur. Ante ingre itum at ij se cundi in quo erat Augustale,ex equis descedimus. Ad ostium tentorij utraque ex parte plurimi erant nobilitate & senio venerandi. optimo ordine dispositi, ac scipionibus innixi. Paululum hoc loco Cibliitimus. Tunc egressi duo s vivis I iacus Barganallus erat non modica totius corporis demissione salutauereEpisco pum , 5 1 nobis comitantibus ad Imperatorem introduxere. Is quoque non exigua honoris de amoris signa praestitit venieti. Postquam mutuis colloquiis n&nihil temporis consumptum; quas Ouiedus ab Indico
392쪽
Protege a Patriarcha Ioanne, de ab aliis acceperat in India ad Imperatorem literas , protulit in medium. Leci e conseilina sunt coram omnibus , qui aderant. Eas Imperator audiens non medioc. iter turbatus est, 'nec. celare potuit auersiam a Romana Ecdlesia voluntatem:sed quaerat prudentia,& bene affecto in Lusi
tanos animo,conatus est,quoad potuit erumpentem
incestitiam compescere,vultuque hilaritatem simulare id ita fecit, ut aperta nihilominus ostenderet perfidiae indicia. Atenim quamquam sic erat in suis erroribus obstinatus , ut eos relinquere numquam in animum induxerit ; in his tamen initiis semper Andream bene habuit, ipsique ac sociis necessaria abu- de suppeditavit Nec erat ullus,qui re aut verbo laedere nos auderet, quos sciret Principis berieuolentia eL se munitos. Si perfidiam excipias , in toto Abassino Imperio erat nemo , quem Claudius Imperator prudentia , magnanimitate, caeteri que regiis virtutibus non superaret Vrbanitate e comitate erga Episcopuviebatur eximia , tantoque illum prole luebatur studio, ut numquam reducendi sui spem ipsi ademerit. Vbi de religione agi coeptum, petiit ab eooui edus,ves mul cum his qui apud Abasii nos docti haborentur, adeste vellet disputationibus. Annuit ille,&' cum magna literatorum caterua saepe audiit Episcopum de rebus fidei dillerentem. Prae Claudio muti erant ex eius factione reliqui Vnus ipse & dicendi ardore, de
studio vincendi superabat omnes , 'nos in certamen adducebat secum; tanta etiam, ingeni j dexteritate errores suos nonnumquam tuebatur,ut nobis nonnihil
Ocelleret negotij.Cςterum licet ex congressu semper Ouiedus reportaret vi storiam,aduersati, tamen squixertinacium animorum mos est cachinnis & incodi
393쪽
iis clamotibus victores se praedicabant. Cum igitur Episcopus vi deret,nihil se hac disputandi via profice- , re, scripto collegit prava dogmata Abassinorum , de
rationibus ac testimoniis consutata obtulit legenda imperatori. Accepit ille,& letit,atque ad singula . ut potuit. scripto respondens,pertinaciter alleuerat, nu- quam se Romano Pontifici praestituru obedientiam, neque a parentum suorum vestigiis in iis, quae de religione uuit,recellurum ; eam velle tenere fidem,qua iidem tenuere; ipsam proinde ut aliquo modo relinquat , frutia ab ullo mortalium laborari. Inter haeccmpit etiam quaedam aduersus Andream ostendere indignationis ligna palamque asserere, ingratum sibi esse eius conspectum. Is ergo,ne hominis impotentis in se ac siios 'irritaret serotem , ratus temporibus cedendum, Imperatore relicto, ad inculcanda aliis verbiatem se conuertit. Haec omnia in epistola Emanuel
Eui postea inter Ouierim se si Ludium actum, deque monte Gadj, atque eius . f. fccessore C A P v T VI.
Vamquam in respuenda sana sdei doctrina per
atinax erat Imperatoris mens, nonnulli tame reliquo de grege partim plebei,partim nobiles, & m nachi Andreae ac sociorum opera ab errorum ten bris quotidie transferebant sese ad lucem veritatis. Delata ad aures Claudij fama, vehementer eius ani mum concitauit. Erat non pauci,praesertim ex Geni. biarchis,
394쪽
biarchis , qui lamentationibus & querimoniis stimulos adderent vltro satenti. Cohibere igitur iram nequit Im perator;vocat And ream ad se,aspere & acer- bc increpat eique seuere praecipit, ut cum suis. s velit . Lusitanis ac Lusitanorum posteris agat de rebus fidei; cum Abassinis ne verbum inutiat de religione; ne ve ab Alexandrini Patriarchae & Abunae obedientia quemquam eorum audeat abducere. Ad haec Anadreas,Ego,inquit, inclyte princeps , missus huc sum, vi tibi ae tuis Abassinis ostendam salutis viam , a qua longe aberratis ; denuntiemque deflectere a recto, quicumque Pontifici Romano,Petri Apostoli successoti, & Christi vicario debitam non exhibet obed:etiam.Tu ipse,qua es prudentia,iudica, an tanto in no gotio silere debeam ; cuive mihi patendum sit, Deo ne,an homini3 Ego non dubito, quin diuinum Imperium anteponendum sit humano; neque adducar vinquam,ut quod mei muneris est, ulla de causa praete' ream. Quid enim respondere olim potero praepotenti Deo de vestro interitu mecum es postulanti, si mea culpa intereatis 3 aut ullo debilitatus metu inculcare de linam, quae debeoὶ Minare,si placet, manus iniice, percute eripe vitam; citius ista patiar, quam ut te ac tuos pernitioso silentio in barathrum sinam ruere. In textremum serote actus hisce verbis imperator, mox iniquo serro Andream de medio sustulisset, nisi mortem,quam vir pius maiorem in modum optabat, hostis hominum inuidillet. A caede igitur abstinos, ignominiosis verbis ab se hominem repellit, & iracunde , imperat , ne coram se amplius compareat. Addit in super haec: Scias in re,de qua agis,opera te & tempus perdere; neque umquam futurum , ut Romani Amiastitis iugum mihi aut meis imponi snam. Acta hae sunt
395쪽
sunt anno reparati mundi millesimo quingentesimo quinquagesimo nono, ineunte Ianuario. Haud multum d l .ua ultoris Numinis vindicta. Intra duos men-
ses meritas perfidiae poenas dedit impius Imperator. Sub inicium enim insequentis Februarij irruere in caloca ij Salacent qui Malachales dicuntur, Amalecit rum forsitan polieri. Proximo deinde Martio, seria quinta i nctioris Hebdomadae,comissum est inter bailinos & Mahumetanos prςhum ua quo metus maior, quam hostium vis Imperatoris caiira inuadens, copias fudit fugauitque. Imperator ipse media in acie a suis relictus lethali vulnere accepto, miserrime o cubuit. Duo de viginti Lusitani milites , cum ipso cecidere. Caput Imperatoris ab humeris abscisium &halla appensum ad Adelis regem, quo cum crudeles gerebat inimicitias , magno cu ludibrio ac dedecore, deportatur. Saracenorum Dux ut inspiratam vi storia soli Deo reserret acceptam, ex equo superstitiose de
siliit,& conscenso asello triumphauit. Claudio interfecto,cum liberos non haberet, successit in imperio eius stater Adamas Seguedus , homo ingenio serox, moribus pessimus , Catholicae fidei saeuiuimus oppugnator. Fuerat hic a Saracenis in bello captus, & in Atabiam d actus ubi abiurata Christi religione Mahumetanae se impietati addixerat; sed ab eode Claudio, rebus Imperii Lusitanorum ope restitutis, postea redemptus,ad Abassinos rediit errores. Ad hunc Andreas , quamquam eius animum & naturam probe norat, gratulandi causa statim adiit, a quo & bene tunc habitus,& cum nonnulla honoris significatione
396쪽
Saeuit in Andream AdamaΥ, eumque in G,
VT omnis libido impotens est, ac praeceps , non multum suit , quin Adamas animi sui virus e promeret , iniquissimam occasionem ex aequiuima causa accipiens. Quosdam Andreas per id tempus, non ignoti nominis homines, Romanae Ecdes be clientes secerat. Hoc unum Tyranno satis. iubet pro imperio, quam primum ad se Andream adduci, ut commissi facinoris rationem reddat. Nihil ille cunia
status coram comitaret,non v ltu moesto, non trepi
di, sed laetitia & spe plenus. Tyrannus contra ignominiolis ac minacibus verbis excipit ad se ingressum;& furentis more,Quid inquit,tragoediarum excitator maxime,quiescere me & gentem mcam non sinisρ tanta tibi in tuis altibus fiducia Quamdiu hac abute re impunitate quae tibi libere peccandi illecebra est3 hucusque flagitia tua: desidiosis magis , quam aequis animis tulimus no erimus deinceps ignaui. Per quidquid sacrum ac sanctum uspiam est, Perque auorum meorum & utriusque parentis Manes iterum atque iterum iuro,non minore tibi mercede,qnam ipsa vita soluendam,si quod posthac scelus contra religionem nostram ab hoc puncto temporis commiseris. Tune Andreas Mortem mihi,inquit, minitaris ' An nescis nihil poste animo meo gratius euenirc, quam ut pro Christo aut serro collum submittam,aut obiiciam se ris corpusὶ Ag Imperator saeui in me, ut lubet; verutatem ut timidE aut ignaue supprimam, nullis minis, nullo
397쪽
nullo mortis metu essicies. Haec ubi dixit,ingenti correptus spiritus ardore,demittit ex humeris pallium, oculos cum manibus attollit in coelum , proque verae fidei praedicatione ac desensione conceptis verbis Deo immortali capulsuum ac sanguinem deuouet. Nihil tunc fieri potuit quod Adamas serret acerbius: tanto percitus furore est , ut actum esset de Andrea, nisi impotentissimi hominis pugionem vis diuina tenuisset. Saenissimas tamen in illum manus tanto ii . petu iniecit, ut tunicam homini absciderit. Tunc u rδ huc &illuc violenter impulsum,verbisque asperriamis indignissime tractatum reiicit a se ; atque ut iri montem editissimum iacultum,sterilem, seris obia xium, una cum socio Francisco Lupio exulatum eat, nec inde iniussu exeat, poena mortis Proposita, scirexissime mandat. Addit & huic flagitio aliud exulibus molestius, quo non conte; tus seruire in corpora , simul etiam in animos saeuiat, ne scilicet litare queat, iubet guserri calicem,non dubitans ea se ratione multo eos durius, quam ullo corporis cruciatu afflicturi Omnia illi sedato serunt animo;& iniquae sententiae prompte obtemperantes, illico in exilium secedunt. Octo ibi menses transegere. Quae & quantasiat mala passi,vix queam dicere. Fames, sitis, temporum inii
riae suere leuiora. Erant pro aedibus subterraneae sp cus:dura ac nuda saxa pro lecto; sylvestres herbae gustui ingratae praebebant cibum; ti in summa rerum
difficultate mors ante oculos perpetuo obuersabatur. Eum namque in montem excursores latrones
que permulti, quibus regio abundat, interdiu abdebant se,ut inde de improuiso egressi, qui prope sace
rent iter, incautos adorirentur,occiderent, spoliarem.
Ingens ab istis & continuum erat Andieae '& socio Peri
398쪽
periculum;nec erat dubia mors, si essent reperti. Latebant ergo,& diuina latentes contemplabantur , atque ad perferenda exiiij incommuda a coelo vires auxiliumque petebant. Nec minus Tyrannum ipsum, totumque imperium commendabant Deo: ac demsi piis inter se colloquiis suos in ei dum labores & aerumnas solabantur. Dum haec agerent, aliarum rerum ignari ,ecce tibi primaria quaedam scemina vinculo consanguinitatis imper/tori coniuncta, domo egreditur,illum in montem , cuius ipsa domina erat, ut Andream inutiat,diuino absque dubio acta impulsa,pi opere contendit ad speluncam accedens, in qua latent exules, ingenti eam cernit circumfusam luce, iamque fulgentes ipso olito euometem radios, ut intuentis oculi splendore perstringantur, vehementi primam admiratione obstupefacta subsistit.Non m dico dein perculsa metu gradu retro refert; domumque repetens,quacumque transit, insignem exulum praedicat sanctitatem. Nec mora, Imperatorem adit,
atque ut Andream & socium exilio liberet, solicite precatur. Victus ille precum vir,redeudi iacit potest tem: sed tamen ea lege, ut ii cum aliquo Abassino ulla de re agant,grauissimis sint plectendi suppliciis.
m. inos seos Adamaspersequitur , se Andream
Non solum in Andream, sed etiam in eos, quos ille ad veritatis agnitionem adduxerat,acriter est ab imperatore Adama animaduersam. Illuc inprimis A a Tyran
399쪽
Tyr nnus vires intendit, ut quotquot erant Abassino ex genere,qui Andreae de sociorum opera Romanis se legbus subdidit lent ad schismaticos ritus&pri itinos gentis mores constatim redirent. Ex his qui- dam declinandae mortis causa solum vertere ; at j nihil agere palam , ex quo quid profiterentur, agnosci posset, retenta nimo, sed non publica fide:non ulli dis
uina roborati constantia,non intus tantum,domique,
sed in omnium oculis & auribus Abassinos damnare errores, & Romanae Ecclcsae praedicare veritatem, Ex his aliqui ad Tyrannum dducti, nullis deterriti minis,nulla allecti praemiorum spe, firmi ,sortes , in-fiactique perstitere. Longquos pliquot senes toto pulsos Imperio in externas ac longe dissitas regiones
aman Id nes aetate florentes de genere claros obtrunpat. Miris. alios saeuisque modis usque ad internecionem. pqrsequitur. Res iniqr haec traditur mirabilis, magno testium consensu& approbatione fr-mata. pque erant, qui coram impio Tyranno Romanam fidem tanta libertate praedic uerant, ut eius in se furorem vehementius incitaueritat. Iubet bos leonibus sanae prope enectis deuorandos immitti. Bestiae .si'; metu pertur lae,sive amore delini-is,deposita feritate silccumbunt pronae i nec magistrorum aud-t voces,nec vultus agnos iar; magis-qqe mitescunt,quo magis irxitantur Re Imperatori audita stupet, horret, sed r crudescit timendo su-ror. Breuem sanctis hominibus inuidet mortem, ut intolerabili eos exilio sonficiat, ac diutius torquendo vitam reddat morte saeuiorem. Ergo de hos quinque,
ει quotq0ox ς dem causa habebat in vinculis , &cum iis Aq ream n remotas terrai de accestu asperas exterminiitHddieque trucemaratuum custodiam,
400쪽
ne quis toto exulum de numero secus sectat ac ius sus.Omnes igitur iter aggrediuntur permolestum ac per scite deserta & ae liuosa via, nulla ipsis ad corporis sustentationem cibaria; res nulla ex iis, quibus
vitam tuemur. Neque enim ullus per eam regionem
erat, qui subleuare egenos pollet, locis quippe pio-pter et 'peritates saxorum,montiumque altitudines,&rupium serilitatem, prorsus incultis. Processerant ali
quantulum ; sed cum iam lassi vix pollent firma ponere in solo vestigia;neque esset quidquam , quo via res reficerent;consistere aliqvi;alij in terram ruere ,sic omnes fame confici, ut parum abessent ab interitu. Tunc Andreas tam lugubri commotus spectaculo aciemetitissimo pauperum patre remedium per preces sibi quaerendum ratus,ad genua procumbit , cor,& oculos, manusque leuat in sublime, atque ingen'
tem profundens vim lacrymarum, Ubi, inquit, sunt misericordiae tuae antiquae Domine Z Vbi illi tui pleni clementiae & benignitatis oculi, quibus soles miseros
respicere ξ Hebraeorum olim populum ex AEgypto egiessum, perque vastas terrarum solitudines aberrantem tot modis ac tanta prouidentia aluisti. Illos tres quondam reges ludae, lsraelis,Edonis,eorumque
exercitus sti paene consumptos in desertis & aridis Idumeae campis grandi aquarum copia satiasti. Longo deinde pdii tempore , multiplicatis insigni miraculo paucis panibus & paucioribus piscibus, multa hominum millia iuxta Belsaidae lacum,in loco deser . to largiter pauisti. Numquid nunc oblitus tui aut
tuorum estAnne deest tibi facultas, qua valeas, aut benignitas,qua velis seruis tuis tua causa laborantibus,& extremum iam spiritum tralipiatibus praesentiope siccurrere i Intuere miscricordibus oculis hunc Aa a Gyς