장음표시 사용
481쪽
COMMEN. ii CAP. 63. i. o. 63Nam S. Maurus mandante S. Benedicto, virtu Greg. lib. 2. te obedientiae ambulauit contra naturam, super . δι- ορ-7. aquas. Sic nonnunquam iuniores Monachi, non considerata humani corporis infirmitate, etiam
impossibilia sibimet imperata inquit Cassianus et inst.
ea fide ac deuotione sulcipiebant, ut tota virtu με st,cq te ac sine ulla cordis haesitatione perficere ea, aut δρ' consumma reniterentur: Et ne impossibilitatem quidem praecepti, pro senioris sui reuerentia metiebantur. Veluti Ioannes quidam ad imperium Cap. 6.i- senioris sui saxum immane, quod turbς multa bidem. hominum, vel mouere non pollent , applicita nunc ceruice, nunc toto pectore, tanto nisu atque conatu prouoluere contendebat, visu dole Mi m -- omnium membrorum suorum non solum totum γ infunderet vestimentum, sed etiam sa*um ipsum untur μνι. suis ceruicibus humectaret , in hoc quoque parum metiens impossibilitatem praecepti vel facti, pro reuerentia Senioris Mobsequi simplicitatis hia cera, qua credebat senem tota fide nihil posse incalsum, ac sine ratione prς cipere. Quis sanus igitur dicat, hae eri similia impossibilia mandata a sanctis irrationabiliter&imprudenter fuisse data, a bonis obedientiae discipulis temere ac frustra accepta, in quorum faelici impletione. Dei gloria illustratur,4 virtus obedienti monstratur de commendatur
ram viderit pondus oneris excedere,
po sibilitatissu causas ei, qui bi praeest,
patienter, eropportune si gerat, non sii' perbien-
482쪽
perbi edo, aut resile , Ne contradicendo.
Quando grauia vel viribus nostris imparia imperantur, quavis obediendi, mandata exeque didissicultatem, seu impossibilitatem superiori, imperant humilite an dicare, & iussi a nobis deprecari, rogando humeris amouere liceata non tamen superbiendo illa abi j cereis contemnere, non resistendo in faciem, renuere, non contradi-Rs. g. in cendo alta voce reclamare debemus Antistitis P imperium, inquit S. Basilius Metractare, is erbis aduersum tuiIa ipsius litigare, magno iudicio est, eum, qui id faciat, multis viiij laborare, fidei debilitate spei ambiguitate, arrogantia morum atque superbia.
sententia Prioris impertu perdurauerit.
Postquam indicauit Abbati Religiosus suam
impotentiam, imo impossibilitatem implendi. peris sibi imperati, nihilominus Abbas nihil relaxat de imperio, sed in eodem pertistit tunc bonoa obedienti religioso iussi cere non debet animi praeparatio, hoc est, ut ita animo affectus sit, ut illud implere velit, si humanitus fieri ponsit sed etiam manum operi adhibere debet, captiuans intellectu, subdens voluntate sub mandato Superioris, cogitando hoc vel simili modo: quamuis id videatur mihi factu impossibile, tamen Superiori imperanti forte aliquid diuinitus reuelatum est, quo agnouit hoc mihi foreno impossibile, sed possibile. propterea putauit im-
483쪽
COMMEN. IN CAP. G. illo. 6 perandum tamquam mihi alutare. Sic Ioannes ille apud Cassianum supra citatus, cui prς cipiebat senior ut ingens saxum quantocius aduolueret, credebat tota fide senem nihil posse inca,ssum, ac sine ratione praecipere. Hoc enim est quod subdita Benedictus.
Sciat iunior ita bi expedire N ex charitate confides de adiutorio Dei, Meias.
Quasi dicat, obediat iunior quamuis difficile imbimpossibile fortasse sit id quod imperatur, firmiter sibi persuadens, quod Superior hoc piae
cepit, in sententia persistit ex charitate, vini mirum sic probetur, surgetur,4 meritas obe dientiae iunior crescat,4 confidens, quod Superior ex charitate precibus suis infirmitatem suam iuvabit, tae adiutorio Dei sibi vires exequenm di mandatum impetrabit. Sic legitur de Eufraxia, Eufraxia cui Abbatissa iuderat ut acetuum lapidum trans o tentia portaret, in qu lapides erant, quos Hoe sorores voluere vix poterant, quod cum fiduca per obedientiam adimpleuit iussionem. Ita igitur persecte Labsolute debet Religiosus proprium iudicium,in voluntatem abdicare, &1n ut Superioris pendere, ut etiam in rebus dissicillimis, imbimpossibilibus obediat. Vnde S. Basilius ubi quis semel, inquit, se in reliquum fratrum corpus coaptandum tradiderat, is si membrum postea administrandum aptum iudicatum fuerit, esto
quod ipsi impositum sit , vires ipsius videatur superare , de iudici periculo prorsu Illum illa sollicitum sinito, qui ea imperet, quibus vires suae pares esse non possinio ipse; a autem
484쪽
qs D. IOANNI CRAEsBE ECCautem parcendo, obediendoque alacritatem pro virili declaret studi sui usq; ad morte, memoria Nili. a: assidue Dominum tenens, qui factus fuit obedienisque ad mortem, mortem autem auris Tam pretiosa enim atque eximia est virtus obedientia, atque ita, inquit Sinaragdus omnibus virtutibus prς- ferri debet, ut huic omnia postponantur, ini uetia dispendia Monachus subire contentus sit, dummodo hoc bonum in nullo violare videatur exemplo Christi, qui vitam dedit,ut obedientiam
alteralterum defendere. CAP. LXIX.
Praecauendum est, ne qualiis occaseone praesumat alius alium defendere Monachum in Monasterio, aut quasi veri etiam qualibet con anguinitatu propin- qisitate iungantur. Ne quolibet modo id a Monachoragumatur.
Non debet alter alterum defendere, seu excusare pertinaciter ω contentios , in suo erroie
485쪽
COMMEN. IN CAP. 49 RE G. cyseu vitio etiam minimo, dum arguitur seu corri-
fuia exinde grauissima occas candalorum oriripote nods quas a
transgresius fuerit, acrius coerceatur.
Dum enim delinquentes sentiunt patrocinium suovet infirmitatis, vel negligentiae , vel malitiet, non solum ab emendatione, saniore mente retardantur; verum etiam in errore suo confirmantur,in occasionem superbiendi murmurandi,& rebellandi superioribus ac maioribus suis accipiunt. Ideo S. Benedictus non patitur eiusmodi malorum4 delinquentium patronos ac defensores impunes . Nemo proinde iuste correptum, pro delicto suo patientem temere defendat, sed pijs monitis ad patientiam Sc emendationem potius prouocet.
Vt non praesumat aliquis alium
A P. LXXVetetur in Monasterio omnis praesup-tisonis occasio Ordinamus,atque constitui-G 3 13 ο
486쪽
si, ut nutu liceat quemquam fratrum
υἱιν, s E iem potest alterum excommunicare, g .mmua ut nili sit ecclesiasti ea persona, habes ecclesianicare stici iurisdictione in foro exteriori,non impedita. Et ideo qui excommunicat, cum non possit, peccat grauiter quia surpat sibi iudicium, cum non habeat potestatem.
Aut caedere. Q ma omnis qui violetas manus iniicit in Cle-
ricum, vel Monachum , excommunicationem incurrit, ex constitutione Innocenti secundi. T. q. . cap. Si quis suadente diabolo.
Ν culpotest re ab Abbate data fuerit.
Licet tamen proinde Abbati caedere subditusuum causa disciplinae, potestatem caedendi alteri dare. Dat autem hanc potestatem alteri,qua-do alicui ossicium confert, cui annectitur correctio fratrum vel quando alicuius particularis priuatae personae opera utitur ad corporalem castigationem. Non enim suis manibus caedere debet Cap. Non licet Epit copo dist.86. ex constitutione Concili Agatensis: hnisi quando deest minister ad hoc idoneus. No enim quaelibet persona idonea est, per quam suos verberet, seu castiget. Quia Clericii per Clericum, Monachum per Monachum verberare debet Glossa ad Cap. Non liceatipiscopo. dist. 86. Na sit laicus iussit Abba
487쪽
C OMMEN IN CAP. o. 'EG. IAbbatis, in Clericum, vel conuersum, vel Mo Laicus is nachum etiam subsistente causa, manus iniece p
rit, tam iubens quam erberans sententram his, inj ijηι communicationis incurrit. Cap. Vniuersiitatis. de iis Monaehu sententia excommunicationis excommu
Peccantes autem cora omnIbus arguantur, Ut caeterI metum habea,nt.
Haec enim ratio est,cur publiceri in co spe omnium supplicia fieri solent, ut eiusmodi exemplo spectatores a malefactis absterreantur.
Infantibus ero fetu ad decimum- quintum annu aetatis, disciplino ritu tiast, recustodia adhibeatur ab omnibus.
Ex hoc loco fit clariina, quos passim in regula,
Vtpote C p. o. 33. 39 q3- 9 6s sanctus Benedictus infantes, pueros intelligat, scilicet eos, ut infan- qui necdum exegerunt annum aetatis i , nec in gressi sunt decimum quintum inuemadmodum annotauimus ad Cap. o. Regulς ex Isidoro.
Hi igitur iuniores quamuis verberentur etiam pro leuibus culpis, ut dicit Glossa ad Cap. Cum Beatus Apostolus dist .Et confirmatur auctoritate Regulae S. Benedicti Cap.so. I. tamen secundum temperantia debent castigari inquit
488쪽
D. IOANNI CRA ISBE ECCGlossa ibidem sicut a patre filius, magistro discipulus. Quia ariati aliquid indulgendum, inquit Summus Pontifex de delictis puerorum. Cap. t. Sed maiores clerici sinquit Glossa iam citatao non sunt verberandi, nisi pro grauioribus culpis. Vnde Magister quidam Monachorum apud Smaragdum Infantulos, inquit , usque ad
Is annum non excommunicari, sed praecipimus
vapulari pro culpis post quindecim ver,annos,
iam non vapulare, sed excommunicare condecet.
nuia iam intelligunt quomodo paeniter ωemendare debeant. Et hoc est quod subdita Benedictus de sortiori tate
Nam infortiori aetate, qui Draesumpserat aliquatenus fine pinecepto Abbatis, De in , infantibus ne discretione exarseris disciplime regulari subiaceat: ιι - VM ripti m es quod tibi non is eri, alteri nefeceris. '
ς , - In fortior aetate esse intelligit eos, qui iam epueris infantibus excesserunt. Qui quamuis verberibus castigari possint, etiam sacerdotes ut notat Panormitanus ad Cap. niuersitatis. De sententia excommunicationis tamen ad verbera contra ipsos veniendum non est, nisi seruato ordine S. Benedicto supra cap. 28. praescripto. Vt videlicet quando nec pij monitis, non precibus, non minis, non exhortationΗm unguentis, non diuinarum scripturarum medicamentis, non adustione
489쪽
COMMEN. IN CAP. TO REG. 73dustione excommunicationis sanantur; tunc demum ad plagas virgarum procedatur . Nam&ipsa regula passim verberum vindictam fere constituit, aut contemptui, aut contumaciae, aut simili delicto, ut videre est cap. q. 28. VI. Quλm GDq. , suam constitutionem S. Benedictus etiam facto diata. Mexemplo ostendit, confirmauit, dum monachum, qui ad orationem stare non poterat, de quo a proprio Abbate saepe admonitus tandem a viro Dei Sancto Benedicto vel menter increpatus, non tamen emendatus, postrem pro caecitate cordis virga percussit f. senatus est. Quamdiu igitur maiores Clerici, me pueris egressi non ostendunt se contumaces, , alijs remedijs curari posse putantur, virgae abessedebui misis,abnisi in capitalium criminum punitione, videlicet auάia-fornuationis, adulteri similium, quae nullo niendum. modo, nisi corporali cnitentia secundum auctoritatem Canonicam, purgantur. Ad hanc in corrigendo modestiam hortatur, Ma nimio rigore reuocat Praefectos ecclesiasticos S. Leo epist. 84. Cap. I. relatus dist. s. Cap. Licet nonnunquam, sic dicens Plus erga corrigendos agat beneuolantia quam seueritas plus cohortatio, quam commotio plus charitas quam potestas. Sed ab his, qui quae sua sunt quaerunt, non quae
Iesu Christi, facile ab hac lege disces tur, laudo minari magis quam consulere subditis quaerunt, placet honor, inflat superbia. quod prouisum est ad concordiam, tendit ad noxam Haec ille. Et S. Gregorius dicit veram iustitiam compassionem habere, falsam vero atque Pharisaicam dedignatione;& hanc a typo superbiae, illam num a . verba zelo disciplinae proficisci . Iusti, inquit, Euang.
490쪽
D. IOANNI C Alls BEE Tpeccatoribus dedignantur, sed non dedignantes , desperant, sed non desperantes persecutionem commouent sed amantes. Quia Isoris increpationes per disciplinam exaggerant, intus tamen dulcedinem per charitatem seruant, praeponunt sibi in animo ipsos plerumque quos corrigunt, meliores existimant eos quoque quos iudicant. Quod videlicet agentes , per disciplinam subditos, per humilitatem custodiunt semetipsos. His cosonat Concilium Brac- carense relatum dist. s. Cap. Clim Beatus Apostolus Leviter castigatus, inquit, reuerentiam exhibet castiganti. asperitatis autem nimiae increpatio, nec increpationem recipit , nec salutem. Hine&S. Benedictus supra cap. 6 . dicit, quod oportet Abbatem semper superexaltare misericordiam iudicio. Ipsa autem animi amaritudo in castigante periculosa est. Quia si Superior Clericum vel Monachum percutiat, etiam praetextu correctionis, sed non ob correctionem, sed ex o dio vel vindicta, vel alia mala intentione, incurrit excommunicationem Sylvester verbo exco-
municatio De para g. 6. Quia potestas percutiendi Clericum, vel Monachum non aliter concessa est, quam causa disciplinae correctionis. Diligenter proinde notetur, quod hic monet maragdus Ad eos, inquit, quos aliquis increpat,t
lem debet affectum seruare qualem pater ad filium, aut medicus adagtotum.