장음표시 사용
211쪽
2l2 Leonis fom 2 Co I. 071. give inspiciantur acta Synodi an . 419 sive litΘrae in ea usa Apiarii ad Boni notiam, ot Caelestinuin datae, manifestum Ost, nulla unquam ex parte ius sedis Apostolicae reo i-piondi appellationos in discrimen fuisse vociatum. Omnis rei ratio petitur ex fraudis poriculo, ox temporum dilationibus, ex testium, locorum quod imo ultatibus. Aco dit, quod Apiarius simplexerat Presbyter, ne quo Asricani Patres ob illas, prius memoravi, cauSas, ex Pedire putabant, quod ros hyteris, ceterisque clericis transmarinae ap- Pollationes permitterentur. Nam cuivis facile con- cossa appellandi facultate, fere quotidie rediissent Pericula, et difficultatos, qnarum causa illam AP i arii provocationem aegro fore hanto llis incomis modis hactentis obviam ierat Africanae Ecclesiae
cons Metudo, Per quam receptum erui, ut cleri serum carisae in ea regione finirentur ; quare
Africani Patros illa incommoda, et pericula obii-oiehunt, illamque urgebant consuetudin ira, ne Apiarii provocatio admitteretur. Neque vero eum illi OOns Θtudinem proponebant , quidquam detrahebant de juro Primatus, quod nunquam in discrimen revocarunt. Νum eo firmo, et immoto, Per legitimam consuetudinem , quae scilicet cum D x- Presso, et ut tacito Summi Pontificis .consensia λ-isscti itido osa, potuissent Africani in s acquirere finiendi in sua regione . sine ullo appellationis beneficio, suorum clericorum controvorsias. Sittit limodo quum quam ius confugiendi ad Prinoi penisemper integrum esse debeat, tamen populus eis abditos per consuetudinem acquirere potost Privilegium iudicandi suorum causas sino apPellati Ono, ut docet Grotius cis Irι r. bell. et Pac. lib. 2.
cap. 4 g. neque ideo quis dicat, Principem in
civili republiea non habere PoteStutem, qHaesum rato imperio affixa est. IIuno igitur consuetudinem Africani Patres urgebanι, ignorantes, eam n Sur dicensi Concilio ruptam, sublatamque Disse, eum quo ut firmarent, consuetudinem, an . 4I8. Do vum illum odidero canonem, ne Presbyteri , et olo rioi ad transmarina judicia confugerent. Sane Pon-
212쪽
si sex in ea oontroversia proponebat canones Sar clio oris es, quos Nicaenos vocabat, qDod hi illis Cori firmati fuerant, et quod erant conditi a pluribus Episcopis, qui Nicaenae Synodo interfuerant,
ut Ohservat Amortius El m. jur. Ganonis. eom. 1. Pag. 5 seq. Reqponderunt Afri, sis hos canones ignorare, a jentes in D t. ad Caelestinum apud Cousiantium Epist Pon sc . Roma a. num. 4 col. 1o6I, se IO62; Nam tit aliqui, tamquam a tractes sau- Ceilaeis lat 1 se, mittiantur, in nulla invenimux Patriam . nodo constitu iam , quia illud, quod pridem Por ctumdom Comiscoptim nosti iam Pausimum tamquam ex parte Nicaeni concilii exi'cis transmisisti, in Coraciliis et friorιBuv. . . . talo aliquid non potuimtis r Periis. Quibus ex verbis manifestona est, eos sine Dunc ali Ono puruisse, si canones novissent Sardicensis Cono illi, cui, Praeter Ceteros, et uiri
Gratus Carthaginensis Episeopus inter erat,' uti observant Coustantius in Noe. lit. Dist. Ioc. cIt., et Tille montius ait 3 34 in me. Atigia, tin. tom. II P. R. 86 igui de cetero his appellationibus minus favent. evera ipsi Africani Patres an . 419 ad Zosimum dedere literas, quarum mentio est in Epist. 2 ad Bonifacitim I. apud Constantium col. 1 12σeIO 14, et quibus ipsi diiunt haec, curavimus, ut eat Sar dicensia decreta seriari sine ulla iniuria Paulisper
sineremus usque ad inquisition Em alatiatorum Nicias-
ni Concilii . Ipsa haec temporis Concilia demonstrant, Afros, repertis canonibus , de qui hi s quaero halitu, statim Summo Pontifici obsequuturos. Luto hoc argumentum persequuntur Fratres Bal Ierinii cie. Observ. in 1 pate. Dissctri. 5 Pu Esnelli Gol. 955. et sΡq. Atque lineo quidem de Presbyteri up-pollatione disputatio suit: verum clo Episcoporum ad Sedem Apostolicam appellationibus minime
notum est, neque iis unquam Africani Patres restiterunt. Imo et remotissima, et recentia, uti l quitur Augustinus loc. cit., Brant Exempla a P pellationum et vero ipse Arigustinus appellationes
memorat Prisci, Victoris, Laurentii, Antonii Fus salon sis, qui omnes Africani Episcopi erant. lnoadem causa sunt Caecilia nub, et Lupicinus, si mi
213쪽
liter Africani Episcopi; ex quibus intelligitor comnii et udinem , qui Afri de Presbyteris , minoribusque
Olctrinis urgebant, nunquam ad Episcopos fuisse traductam. Revera de appellationibus olori Corum erat Africanos Canon, quem in illo cisntroversiae aestu Afri condiderant . ut firmarent consuettidi-nom, quum proponebant a sed de Episcopis nusquam cautum fuerat, ut ipsi Apristolicam Sodem non a Pellarent. Neque scrupulum aliquem injicore potest id, quod Carthaginensi Concilio an . 419. can. 28. apud Dionysium Cod. cciti. Eccl. Afric. in Bib ioth. Juν. can. Iustelli eom. 1. Pag. 544. ctute. Paris. 166ι. constituitam est; qno qDidem canone oonfirmatur id, qnod de vetitis Progbyterorum , alior m qne olericorum appellationibus stiportoriRnno sano itum si erat, atque additur, sicut de Episcopia Samiue constituitim est. Verba haec qui hu- suam viris doctis, praesortim Natali Alexandro Histor. eccless. Diss. 28. in saec. IV. Popr. I tom. . m. 479. aedis. Cit., et Orsio Cardinali Histor. eccles. Ιὀb. 27- ι tim. 56 eom. I 2 PM. 13. sdie. Rom. falsa, ac Por fraudo in adiecta vition tur. Sed Diui vera, et germana habeantur, certe eo canone prohiberi non P sunt Episcis Porum a PPollationes, qtivis acie ρεις vetitae dicuntur ἱ et tamen nunquum eas vetitas fuisse oonstat, quin Euriam Ee 1 Emotisβima , resecentia exempla sunt, ut loquitur Augus ilius.
Addo. qtiod Africani Patres in Apiarii cansatisqus ad inquisipionsm Nicae Horum Cura iant activandaia Zosimo prolata startita, uti ipsi loquuntur in cie. . 2 ad Bonis, sitim I., aes denique cuncta sunt com-Posita . Oti patet ex epistrata ad Bonifaoium , quam describoni Mansitis eo M. . Consilio . pag. 48i, et δε moetius EI m. Iur. Canon. eom. 1 in Avend. pag. 458 sule . Gnse. 176J. Quis credat . eo ipso atino, quo omnia sunt compositu, contra jus hactenus obsorvatum, contra oonsuetudinem tum antiquioris, eam reoontioris to Poris. Episcopo8 appellare Summum Pontifio v. fuisse prohibitos' itaque longo alios huius canonis sensus est, quod solide, nervoseqias ostendo ni Fratres Ballor inii loc. cie. cia. 966 ut Cl. Laoearia AMι-Febs Otr. tom. I lib. I cap.
214쪽
4 nrι m. 12 Sei licet e anona id constituitur , ut Presbyteri ad transmarina iudio in non conso grant, sod Primates, atat univor ale concilium a PPellent; quae appellatio ad Primatos, atat ad universalo como ilium sa pius do Episeopis constitista os . Id vero non exoludit transmarinas appellationes Episcos' Tum ; sed sicuti Episcopi in appellationibus, 'Dagin provino iis interposus runt , iudices habebant Primates , aut universalo concilium , ita otiam
Presbyteri , ao Dia ooni iisdem iudicibus in postorum uti iubentur.
g. XXVIII. Lapsu temporum jus hoc appellationum ad Sum mn m Pontificem etiam Eo
clesiae lege si), et consuetudine tet) firmatum
est. Verum utraque non novum jub constituit, sod jam constitutum , et haerens in Prima tu confirmavit λ. Quare qui ius quarumdam appel- Iali nnm Summo Pontifici tantum esse putant ex juro Patria rellico, ii iaciunt, ut quod ex jure Divino Pontifex habet, id ex iure Eselebiasti obahere videatur Sed Patriarcha a supra Epiεcopos posuit sola lex Molesiae, Summum Pontificem ipsμ Christus. Itaque illi opus habent riclosia
Iege, sine qua Episcopis superiores non fiunt, ut appellationes recipiant a sententiis Episcopornm ;sed hac lege Ecclesiae, et hoc jure Patriarchico opiis non babet Summus Pontifex qui a Christo supra Episcopos jurisdietionem accepit. ) Ius appellationum ad Sedem Arostolicam
confirmatum fuisse Sardicensi Concilio ita compertum, exploratumque est, ut se Plane ectilesiasti- eae historiae rudes, et ignaros fateantur, qui liuo etiam pertrahunt Isidorianas Decretales, qDae post 'iniciqne fore saecula in manus hominum perve noxiant. Nolo in horum ineptiis refutandis frustra operam terere ; quia si jam an . 547, quo Synodos Sardicensis habita est, ius appellationum ad F dem
215쪽
A postolion m probatum , confirma sum qu erae, plane se deridendos praehent, qui cta dero initium iuris positivi a falsis Isidori decretali hus ducendum
esso arbitrantur. Sunt autem in Sardicensi Conoilio canones tres, qui ad hunc locum peri in ni, nini irrini Can. 5 4 7 geu 5 eom. 2 Concil. col. 659. colloce. Labbei can. 5, ut ostendiarit Fratr a Bul-lctrinii 'oc cit. col. 947, non pertinet ad appellationes, quite post omnia gradatim excussa iudicia postro mo loco ad Sedem Apostolicam interponuntur; sed portinet ad secundum iudicium , quod statim post primum iudicium a Summo Pontifice Coninstitneretur. Novum id quidem erut ox eorum tem portam consuetudine, ut qui primo indicio dum natus merui, non statim ir t ad Episcopos sinit ima oprovinciae, rit cantum erat Concilio Antiocheno Can. I. Concil. tom 2 col. 59l collece. Lahhei; proptμron dictum est: Si vobis placest, S. Petri Apo
esee itidices. Sed ratio Primat iis, et studium coercendi audactam Euso bivnorum, qui Romano Pontifici in causis orientis ius suum eri P re conubuntiar, oit , ut novum illud ius constitueretur. I e api' l- lationibus diserte agunt Cationes 4 et 7 seu s, iis- qu constitutum est, quod Summus Pontifex a MPollationes recipiat, ac det indices appellantibus, vel ipse Causa cinnita sententiam si cit. Quod clarius explicat interpretatio Dionysii Exigui cie. cari. 4 quae his est conceptu verhis: Cum cliqnis Episcopus d positus fierit eorum Ep scopolum judicio,
Mi pt oclama τε 1 it, agendum sibi nΡgotium in Obs Roma; alter Epivcopus in esu caehctui a , WAt appreἰ- lationem eius, qtii videstum esse HEPositiax, Omnino non ordin tur, nisi causia stierie in iudicio Episcopi
Romani det si minata. Busnagius, Du-Pinius, Quos-nellus, et ceteri, qui Sardi censes Canones in Orien.
te receptos negant, refutantur certissimis tosti moniis, et monumentis, quae, praeter octieros, o ob
216쪽
Sim. Asse manius Biblioeh. jur. Orient. tom. I Lb. I cap. 5 Pag. I ID. Recto GraeOorum cun anum in te protes Theodorus Prodromos Senior apud Pupti do-Poliani Praenot. stag. pag. 56' de his canoni hias Ea rdicensibus dicit haec. Damnatis in omni iudicio sempor licet appella1s ad Romanum με scopum , ehia fias imIsrio iterum judicari, aut ab eo, aut a suis Ima is. Do Sardicensibus canonibus, praeter util- Ierinios . nocurato, et copioso egerunt Natalis Alexander Histor. scci s. Dis R. 28 in saec. 4tOm. 4 pag. 462 et seq. Cie. edit. Venet. , Zaccaria Anet Ieb onio
rom. I lib. I c. I pag. 478 sdie. Caesesnas et An ἔ- Isb. vindic. Diss. ου G. 5 num. 5 pag. 456 et seq.eom. I, et Narchetius dei Canoni det Concilio di idica par. 2 β 2 pag. 111, a quibus omnia , quae contra ius appellationum ex his canonibus peti solent, graviter, no solide refuluntur.
2) Appellationum, qnao ad Sedem Apostolicant ox omnibus mundi Partibus interpositae sunt, toria anto tum, post Surdio ense Concilium, magnus numerus est. Anno 142 a iudicio Synopensis Episcopi, a quo ob stuprum de gradu dimotiis fuerat, Marcio Romam venit, ut a Sede Apostoli a Pacem, et communionem obtineret. Νegan bLaunotus, de Narca, Du-Pinius, Plurosqhie Piotestantes, Marcionis a PPellationem veram esse apis pellationem , sed aliud ostendunt Bellar minus Do Rom. Pone. lib. 2. G. 2 . ore. tOm. .pog. 55I edit. Venet. 1721. Christianus Lupus de Avellae. Diss, 1. Gap. 18., Mansius, evnon ea glia in Niatal. Alsxandr. Histor. eccles. sa'G. 4 Dis s. 28 eom. 4 pag. 48t seq. edit. Venet. 1776, Znecaria Anti Febron. Par. 2 lib. d Cis. 2 num. 2. Anno 25o. Privatus Lumbesitanus damnatus a gynodo 'o. Episcoporum literas communionis a S Cornelio Pontifico fraudolonter impetrare conatus est; quod sano, nonnisi Cognita, et revocata gynodi sententia, fieri Poterat. Undo verum appullationem ipse Cous tantius educit Epist. Ponti ic. Roman. in notie. Epist. Non extant. Steph. I 2 num. 4 col.
225. Biennio post Fortunatus, aliique Africativo Ecclesiue Presbyteri ; anno autem 262. Basilides
217쪽
Aκ imcennis , et Marsint; Emori tonsis Epigon pns Apostolicam Sedem appol inrunt. Cyprianus Ep. 63 cos. ' 53 d. Biatilinii rin. 1728 nullam adversus hane appellationem querelam proponit i lantum dicit Bam Ohreptiliam ; et itu ius appellationis lignofuit. Lxemplum hoc vetusto iuri apphllationum confidi
mando aptissim tam esse, animadvertunt Bal Eius Noe. 2 in cit. Di . 68 col. 26 , et Frxtros Hal. lotinii cie. eom. 2 om. S. Leonis 'sol. 051 domararita Parilias ei amosut enus ab Antioohono Conei liod postitias suum iterunt causam apud Felicem Pon-flfi em agendam curavit ἔ qua dω ro copioεo agit
Cl. κ .icearia Anef-Febion Par. 2 lib. I cap. 2 g. 6 Antio 3 3 Chestilianus Carthnginensis Episcopiis iudiciarias, et eluctus a Symodo Carthaginensi mol-tafum provinciariam Melchiade ni Pontificem appellavit, ab eo quo, sa cognitu , Bbgoltatus est. Dein
S des Apos olica . quia damnationi Gra cortim non cons nsat, absolvit. Α qne hunc quidum appΘllatio
nem in discrimen r vocare ausi s non est Constant ins Ariantis Imperator, sed tanto vi apud Litierium egit, ut ej vi auoque iudicio Athona sitis clum.
copus cum in Curi cilio Melitinensi A ciano in do positos 1 Disset, Lihorioni Pon ificem appellavit, u Do rct
218쪽
239lue Instantius, Salvianus , Priscillianus A post ci-icam. Sedem appellarunt. Initio V. sa oculi a P pellatio occurrit S. Ioan. Chrysostonii , de qua multa a me dicta sunt cit. P. 379., et quam ad vorsus Launojum, Du-Pinium , Quos nollium . Gian- notitia iii, Potrum dct Marca, et ceteros luto vindicant Da vid IUQmeris canon. chv. 7 art. 5 , Natalis A luxander Ioc. cie. pog. . . ., ibi quo Miniis ins in Not., Pagius in B Onitim ad an. 4o.. nram. 16.lom. 6 PM 43b. Edιe. Lucas , Christianus Lupus d. Am elicition. Dis. 1 eap. 27. Biane hius ueti' Estema Polixia desila Chiosa tom. 5 pag. 5o5 ee seq. Atque hueo quidem Chrysostomi appellatio nunfidei, sed merue disini plinae oansam respiciebat unde educitur, ut recte monet Natalis Alexandue pM. 467, ius appellationum ad Sedein Apostoli- eam non tantum in rebus fidei, sed etiam disciplinae. ΗΘrtinent ud idem saeculum V. appellaetiones Nubalii, et Τaueiani ad Innouentium l. , uti P tot ex eius Ep. ad Diso. Macedon. apud Cougiun tium col. 8ii Caelestii Presbytori, et Patrocli Arieutonsis ad Zosimum, qni utramque memorat . 2 ad Aur l. et Ep. 5, apud eumdem Cous an tium col. 944. et 959. item quatuor illae ex Africa .ppellationes, quas ab Augnatino rocongori dixi mus, Pore vii Episcopi, de quo loquitur Bonita citi3 l. Epist. ad Rufum 13, apud Coustuntium col. IO56., Eutherii Thyanensi s. st Ηollii lii Tars ensis, qui nomine Episooporum Ευphratesiae, utriusque Ciliciae, Cuppadociae secundae. Di thy nido, Thessalia , ot Moesiae ad Sixtum III. confugerunt, uti constat ox eorum opistola apud Cou' tantium Ool. 1 245. se seq. , Id duao Sinirnensis Epi 00pi ad eumdem Sixtum 1li., qui ea in memora Di t. 9 ntim. 3 col. I 266. apud Coustant tum . De Gallicunis appellationibus os lebro est testimonium 8- Leonis M. . qni Epise. 1o sdie. Ballorin. e. 1 cni.
inquit, a Gallicanis innumaras relationibus Es- βου cous uitaeam S dμm Apostolicam, et quemadmo dum vetuo consuestiado poscebat, par di-rsarum v Pellatιonem causarum, citie retracteata ab stia, citae
219쪽
Iidonii , Lupicinii , Eutychetis, S. Flaviani, Theodoriti, Salomonis Presbyteri, Stephani Laris-saoi, Contum otiosi Episcopi Reiensis, ceteras, quarum magnus est numerus, quaeque ab iis, quos an pra indicavi, Sori Ptoribus accurate dosori huntur. Consistam in appellationibus Honorati
Aechidia ooni Salonensis, Felicissimi, et Vincontii D iaconorum , Hadriani Episcopi Thebant, Joannis Presbyteri Isauriae, Ioannis Presbyteri Chalcedo. non sis, et Attianasii Nonachi, Claudii Abbatis, Pauli Episcopi Africani , Florentii Episcopi Epida ori . Dona dei Diaconi Numidiae, Januarii Malariae,Aloisonis Corcyrensis , quarum appellationum Omnium testis est S. Gregorius M. l. h. i st. 19
col. 1186, lib. 13 Epist. 45 col. 125o seq. Lb. I 4 Ep. et et 8 col. 1264 et I 266 edit. Parts. 17os. Vide etiam Ferrandum can. 59 apud Just ellum Biblioth. tiar. Canon. tom. 1 Pag. 45C edie. Paris. et Capitularia Caroli M. tib et cap. 5 i5 apud Balia gium Capitiatar.
RG. Franc. eom. 1 col. die cap. 412 Col. 745 edit. Venεt. 1772 ΡOstromo rem cono ludum Gelasii I voe- his Fpist. 4 seu in Commonitor. ad Faustum magiis striam lom. 5 concit col. 295 Labbei cit. sdit. Ponst. Νobis, inquit, opponunt Garaones, dum nesscitant . quid loquantur, Conti a quOS h OG Ο Ο vctni ct ss produnt, qtiod primas sedi Sana, rectaque suacienti P rsi e finiunt. Ipsi sunt canones, qui appellationes eo- eius Eccissitis ad hujus Sodrs examen volt. νε d eris ri y ab ipsa vero nusquam prorsus appella i dehctis sanxertine. Late hoc totum argumentum Persecutus suis, in opero Iuris CanonιCi univers3 Publim , ας
privati lib. 2 pag. 245 seq. 5) Qua o do Primatus iure dicta sunt, Osten dunt, ei prorsus haerore ios appellati otium; idque etiam confirmant exempla a P Pellationum Sardioeninsi Concilio antiquiorum. Num si jus hoc primum his canonibus statutum fuisset, nυlla B ante Bos occurrerent ad Apostolicam sedem appellationes. Hi noeus ex ipso jure Primatus repetunt S. Bonifacius i. Ep.
220쪽
I. ira Cie. Common. ad Faustum a nud Labheum e. sconcil col. 297 , Valentinianus III. D. ad Τhμodos. O . S. LθOn. pag. 2ol. ed t. Rom , et S. Bernardusias Considerat. ad Eugen. lib. I cap. 2 ore. tOm. 2Pag. 57o edit. Vsa. 178x Appollatur, inqtiit, des eo- eo mundo ad, es. Id quidem in testimonium singularis P, imatus tui. Reliqui Patres, quos inter soni S. Innocentius I. u. 2 iad Victric. uum. 6 apud Cous lantium col 9JuliusI D. I. adEusebian. num. 22 apud eumdem Cous tanti mi, col. 586 , Leo M. D. IO ad Viennens. Eptso. cap. 2 eom. 1 Col. 65. sdit. Balis-rin coleri , quos mitto , ne nimius sim, hano aiunt, Perpetuo fuisse Ecclesiae consuetudinem , ut ab omnibus Summus Pontifex aepellaretur ;quae PerPeto a consuetudo tantum au ius primatus
referri potest. Ipso Quesnellus, qui tunso studio appellationibus adversatur Diss. 16 in S. Leon. l . 14 num. 4 fallari vel invitus debnit; Gallicano η,
g. XXIX. Jus Patriarcharum inesse di
cimus in Summo Pontifice, propterea quod lex Ecclesiae quae in Oriente inter ipsum, et Episcopos esse voluit Patriarchas, modium hunc gradum in Occidente non constituit ; ideo suo Pontifex Occidentis Patriarcha appellatur, quoniam eum quoque occupat in Occideute locum, qui in Oriente datus est certis Episcopi8, quos Ecclesia ceteris in ea region superiores fecit. Sed tum in Oriento, tum in Occidento Primas, et caput Ecclesiae est ; et jus an uexum Potestati superiori, qualis est Primatus , ad inferiorem , quae in illa inest, hoc est Patra archatum ; referri non polost. Simili modo si