Hierophyticon sive commentarius in loca scripturae sacrae quae plantarum faciunt mentionem distinctus in duas partes, quarum prior de arboribus, posterior de herbis dicta complectitur. Auctore Matthaeo Hillero ... Cui accedit praefatio Salomonis Pfis

발행: 1725년

분량: 846페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

21쪽

ARGUMENTA CAPITUM.

XXXIX. Abies. 37o XL. Curtis, Hebr. Berothim. 37 XLl. Cedrus. Similitudines a Cedro desumtae. Cedri usus. 377XLII. Ahalim με Maloth, id est, de Cedris. Item de A.

Acacia.

LXII. Bar anim, id es , Ox canthae , m rabbim , id est, Rhamni, Medeh, id est, P nus sivestris. Aspalathus. 483

22쪽

CAPITUM.

PARTIS SECUNDAE.

CAP. Pag. I. De Herbis in genere. III. De Gramine , de oleribus.

III. De Lilio. I9IV. De Chabbatieleth , id es, Asphodela, bi de Narcisso. IO

IX. Anethum, Ruta, Cuminum, Coriandrum. 47X. Panaces Heracleum. soXI. Malanthium V Centaurium.

ΣII. Cichorium. Lactuca θ' Hebraeorum Merorim me Pierides. sis XIII. Cucumeres V Pepocles. 38XIV. Sinapi. 6 XU. Nardus. 6 XVI. Bor e Borith , Lomentum. 67XUII. De Agricolatione. 67XVIII. De Satione. 8o XIX. De Frumento. 98XX. De Tritico. II LXXI. De Delia , Hordeo θ' Dochan sue Panico. I IOCAP. Pag. XXII. De Lente, Cicere S Fa

XXlII. De Lino. I OXXIV. De Bysso. IXXV. D Sponte nato. Ιεῖ XXVI. De Messe. IAS XXVII. De Fructuum retrimentis , Gluma , Stipula, Stramine N aeuisquiliis. Is 8XXVIII. De Pane. 163XXIX. De Panibus Faciei. I 8 2

pum dicta. 9ΟXXXIII. Tribulus , Carduus , Uraica. I94XXXIV. Aloe vulgaris aculeata. Is XXXV. De Arundine generat ter accepta. Arundineae Naves. Mel arundinum. 99XXXVI. Calamus Aromaticus.

2os XXXVII. Agmon, Arundo gracilis. Gome Scirpus sive Ium

XXXVIII. Panrus, Alas A.

23쪽

ARGUMENTA CAPITUM.

CAP. Pag. chia. id es, Sparganium. 2I XXXIX. De Fungis. EI 8 A L. De Plantis Pa istae, quas in sacris lueris haut obvias Au

ctores commemorant. 222

XLI. Recensentur Plantae Naia muris Scriptoribus cognitae. et XLll. Plantarum nomina Thaia muricarum , quae Glossarum Scriptores non inIerpretati sunt. 2 OCAP. Pag. XLl II. Traduηtur Stirpes, quas

in Thalmis memoratas recen tiores Rabbini vel varie exponunt , I cum ignari imis igno

rant. 24

XLIV. Enumerantur Plantae Θ-riae, quarum vel maxime Vet res mentionem faciunt. 24 XLV. Hodegum praebet Homileticum pro Concionum Mordiis.

24쪽

SI UR

IN LOCA SCRIPTURAE SACRAE, QUAE PLANTARUM FACIUNT MENTIONE Μ, PARS P R I O RD E

ARBORIBUS.

26쪽

CAPUT PRIMUM.

De Annoninus 1N GENERE , ET ARBOR uisu LTIMA ORIGINE.ARAonis DEpINIUo yy arbor ct lignum p restondet in communi Grecorum Dialecto ξύλον. Arbor collectι- sumitur pro arboribus. Arborum in miles ct feras distinctio. Arborum origo. Arborum similitudines. Arbor indigena comparatur cum improbo , Arbor viridis cum iuvene , arida cum flene, usus, viridis cum Christo , arida cum 'udais. Arbor revirescens opponitur homini nom redivivo. Ambor altissima typus imperii seummi. Arbores Domini seunt , qua se ante in eximiam proceritatem elata. Arbor rivalis denotat assianum verbi. dimini studiosium , arida eunuchum , cantantes ct plaudenter arbor T. commune gaudium. Arbores vivaces symbolum longavitatis. Arbor Chaldaeorum Regis imago. Loca ab arboribus denominata.

I. Anno RII DEFINITIO.RBOREM solemus appellare quicquid ab radice statim simplici eaudice brachiatum, ramis surculosum dissolumque 'contumax assurgit, quemadmodum olea, ficus, & vitis conspiciuntur. Hebraeorum Π' proprie quodvis lignum fgnificat, deinde arborem, quia lignum est. Ac proinde ξυλο, dialecto com-

Nimirum vocem Ebraicam duplicis potestatis in s tam vertentes ejus potestatem

muni in Sacris Literis pro passim ponitur.

27쪽

4 Hinno PRYTICI PARS PRIOR aliquando Graecae tribuunt. Ita αναριις & vim ic exercitum sonat

Marc. I 2. 2F. Luc. 2I. 26. quia turn & exercitum notat Uri EAM.14. 28. D 2. II. Gen. 47. O. Sic ἐῆμα verbum & r- , λύλος lis brum ac recensionem , quoniam ex consuetudine Hchraeorum 'a' -& verbum , 'Bd bber & recensio dicitur. & I Cor. I s. f. aeter nitatem ac victoriam , I Cor. I s. R. significat , quoniam & H braeis id sonat rixa Psal. I 3. 2. Prov. 2I. 28. Sic Θυριος pro veneno,

Apoc. I 8. 3. quia id ¬at non Deut. 32: 32. & Val. s8: s. Latinis aurem arbor & generale nomen est , & ad arbutha ctiam & frutices transfertur , & quicquid altius cxcrcscit & ramos producit. Ipsum vero rs Hebraicum laepius collective , & in sensu plurium sumi solci, ut Gen. 3: 4. Abscondit se Adam or uxor Uus a facie

DOMINI DEI, in medio arboris horti. Gen. 2. De fructu amboris horti comedere possumus. Sic & arborum nomina accipiuntur, ut Quercus, I Chr. Io: ΙΣ. pro eo enim legimr sub Nemore. I Sans. 3I: I3. & Gen. I 2: 6. quod de Abrahamo dictum , Habitabat ad quercum Mamre , id Genes I 3: I8. cffertur Habitavit ad quercus

Mamre. Sic Debora , ut fudis. q. s. linitur , habitabat sub Palma Debora, id in , sub Palmeto Debora.

II. ARBORUM DIFFERENTI M.

Arborum qit dam sunt silvcstres , mitra vcl urbanae qua dam , quae fructu aut aliqua dote umbrarumve ossicio humanius juvant. Nobilissimae & praestantissimae in mitibus censentur Arbores Edcnis, cum quibus idcirco Babyloniae Rcges comparantur. Et ech. 3I: I I7, 18. A casu Assyrii consolationem coeperunt in terra infima , apud inferos , omnes arbores Edenis , Reges Babylonii dcfuncti , Mer dach Baladan, filius Baladanis , olim Edcnitidis , in qua rerrestris paradisius fuit, Domini, quos regno Assyrius privaverat. suo cum ita gloria ct magnitudine aquaris, arboribus Edenis , i. e. priscis B byloniae Rinibus exm illis arboribus scit. cnis dolateris in terram imam , in medio praeputiatorum cubabis , cum confossi gladio. Talis est Pharao & tota multitudo ejus. Uid. Noldius Annotat. ad Con

Sylvestres aut ferae arbores, quae proveniunt in locis incultis cum Malo, miti ic fructiiosa arbore comparatae, imaginem praebent l, minum dc angelorum qui dotibus fiais Christo sunt inferiores. Cant. Σ. q. Ut Malus inter arbores sylva . ita est Amicus meus inter filios.

Filii dicuntur homines dc Angeli, & homines quidem seculi hujus

siti,

28쪽

DE ARBORIBU s. CAP. I.

filii, & filii Dei. In Angelis Dei filii sent filii lucis. Cum Chri

sto comparati censentur arbores sylvcstres , Homines , quia sunt ignobilis ortus, & ex impuro conccpti semine , quibus ctiam ex imcorruptibili semine renatis adhaeret pravitas. Angeli vcro, quia Christo primogenito Dei subditi sunt PDI. 97: 7. qui potest cis apponere lucem Iob. 4: I8. Porro in sylvestribus humiles dixeris hominum filios, proceriores in sylvcstribus, quales cedri videntur, Angelos. Mali arboris similitudinem de Christo cxplicatam , vide

infra cap. XIV.

III. ARBORUM ORTU s. Arborum origo initialis a Conditoris rerum omnium jussu & voluntate repetenda. Id quod Moses nos docuit Gen. I: II, I 2. Gemminet terra arbores frugiferas edentes fructum in species suas , in quibus insit semen seuper terra , ct fuit ita : Nam produxit terra a inres dotes 'uctum , in quibus semen sisum est in speries suas. Essicacissi--jussionis hujus vi etiamnum arbores . nullo antea jacto semine producit terra. ' Nam dc in aedium combustarum rudcribus , & in humo altissime mina, ubi aeris facta libertas , & ses assulserit, repluvia humoelavcrit, quas ut Lucretius canit,

Pater athre In gremium matris terra praecipitavin

protinus ves herbascunt, vel fruticantur. Quin imo , ut a fide diagnis hominibus accepi, & in selvis desertisque locis , quo nullum vel ab homine vel a ventis dclatum semen est, maxima copia post caesas fagos berula nascuntur, quae viginti Sc amplius annis inrer dejectas fagos non comparuerunt. Nec dici potest ex latente hactenus semine tatulas provenisse s cnim scmm cx arbore na-ttura , tanto temporis intervallo non corrumper r2 Verum igitur est quod dixi , vi primaevae jussionis divinae fieri, ut, quo loco nihil satum , prorsus, ut in prima conditione hctula: rerrae ii gera eonviniant. Quas vcro natunae stirpes dinemus , cae ves s mine ut fagi, aut ab iradice ut surculi , vcl ab insitione ut malas. ut pyrus, aut pacto in aerium ramo, ut silicis Casus ramus atque pactus crescit in arborem ; aut talcis pmpagatur , ut oliva Pisis,

L. XVII. cap. II.

In arboribus propagatur suum cujusque semen arboris princia pium dc finis , imo inchoata arbuscula. Quod ut intclligaturn tandum est , semen arborum duplicem habere differentiam. Aliud

29쪽

6 Hi ERO PHYTICI PAR s PRIOR est masculum , aliud scemineum. In aliis inest & masculum descemineum in iisdem scilicet vasculis conjunctum, ut in malo, pyro, corno, maliis persicis atque cydoniis. In aliis nec in vasculis aut loculis iisdem , sed diversis, ut in quercu, picea, pinu nostra sil-- vestri; Aliae scinen masculum intra se, foemineum eram se in planta congenere habent, ut Palma. Sunt quae semen continent sterile di intacundum , ut salicis pleraque genera : sunt item quae nullum , ut malus ἀπυμνος. Uvas Agrigarias vinaceis vacuas reta censens Theophrastus a Scalissero refutatur. Dubitatur etiam an cerasi fructus extiterit sine ossiculis , Berberis sine nucleis: mali Dunici singulare genus, quod nullum in acinis semen contineat. De his plum Excellentissimus D. Camerarius Epist. de siexu Pla t.tr. Surculi ab radice nati, ut prospere inserantur, Palladio m nente, sint novelli, sertiles, nodosi, de novo nati, ab orientali arboris parte decisi, crassitudine digiti minoris, bifurci vel trifurci, gemmis pluribus uberati. Insitionis autem genera antiqui tria tradiderunt. Primum , quod inter librum lignum fieret; alterum quod in trunco fisto; tertium quod emplastrationem vel inoculationem vocant, quo, ut autor est Columella, ipsas gemmas, cum exiguo cortice in partam suam delibratam recipit. In Sacris Literis tria propagandarum arborum Senena memorantur , unum quod fit semine , alterum quod surculis, tertium quod insitione. Semine , ut vitis Mech. I7: s. 6. Surculo ab radice pullulante. 's. XI. I.& Dan. X I. 7. Postea existet e surculo radicum sus vitiarium ejus. Insitione. Rom. XI. I9. 23, 24. IV. min ARBOR INDIGENA , 13 αγενης CUM IMPROBO

COMPARATA.

ARBOR Es, quibus locis proveniunt cives in iis sunt, non hospites , , inquam, non εμπο υομεναι , ut ait Socrates ad

Philippum. Et privatim quercus neutiquam sunt hospites in opacis. Scaliger lib. 2. in Theophr. de caus Plant. p. I 26. D PDl. 37: 3s,

36. Vidi improbum magna vi erumpentem , ac sese explicantem , tanquam arbor indigena virens , tanquam quercus. Deinde praetenis, temporis momento transiit , ct ecce non era/ amplius, nam quas i eum ,sed non inventus est. V. ARBOR v IRIDIs JUsTUM, ARIDA IMPROBUM

E ecb. 2O: 47. vel 2I: 3. Consumet in Ie ignis omnem arborem viridem,

30쪽

DE Annon In Us. CAP. I.

omvem arborem aridam. Confer capitis ΣΙ. comma tertium.

UI. An non vIRIDIs CHRISTUS: ARIDA IUDAE. r. Luc. 23. 3I. Si in virente ligno in arbore vivenae oriunt ,

in arido quid fiet ' quasi dicat: si hoc fit, divina dispensatione, in humido vel succulento, quid fiet in sicco & stcri l l λ Sensus loci; Si ego justus do poenas, quid fiet vobis Iudaeis 3 Sic Mech. 2o: 47.

se dam ct viridum tignum es arido , i. e. ut ipse interprctature. 2I: 3. justum atque improbum. Contra arbores emortuae dc Christo & Baptistae vocantur homines a pietate desituti. Gratius. Eadem Christi ad supplicium ducti verba Theophylactus hunc in modum enarrat. Si Romani haec in me designant, in me, inquam , arbore vir di , h. e. frugifera , semperque να-i uc perenni orc. In vobis pyti 'o , dico, qui estis aridum lignum , omnis Iumtia vivisca expers, ac infructuosum , quid non designabunt ρVII. ARBOR REVIRESCENs OPPOSITA HOMINI IN HANC v I TAM NON REDEUNTI.

Iob. I : 7, 8, 9, IO. Nam est arbori quod experitet si exscindatur , repullulasset , se ipsa quasi renovabit, ct stolo ejus non deficit, non conis

summatur, non exarescit. Si consenuerit in Ierra radix ejus , etiam pulvere moriamr truncus ejus sevcritus : Ab odore aqua serescet, quam pensierit aquam revirescet , & faciet smet , ramorum copiam, ut planta recens , quasi denuo plantata. At homo moritur ct debilitatur ,

privatur viribus quasi dicat: In reliquis manet aliqua vis, nulla in homine; ct ubi exspiraverit homo , ubi est 3 Sensus dictorum : non ut arborum senesccntium renovatio ; ita homini datur status misericum meliori commutario I lex cnim peccati hominem persequiuirusque ad mortem. Coccejus ad h. l. Similis est Mosthi in Epi phio Bionis querimonia, p. m. 63.

Id est Interprcte κhitefordo: Hei mihil floriferis quoniam macrescit in horrisI-ἰς sacrumque apium , aut causis florentis Anethi:

SEARCH

MENU NAVIGATION