Jus ecclesiasticum universum antiquae et recentiori disciplinae praesertim Belgii, Galliae, Germaniae et vicinarum provinciarum accommodatum ... auctore Zegero Bernardo VanEspen presbytero, J.U.D.SS. canonum professore in Academia Lovaniensi. Tomus p

발행: 1766년

분량: 715페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

611쪽

Ad Princisemis quod contemptus Clavium magis inve- is matur quoad culpam in Praelato taliter, is ut praemittitur , abutente sua potestate ,

is quam in non obediente, .

Quin & e eludit i se Eil quandoque -- ritorium ρο honorificiam Ecclesae potestati, se quod tali Praelato In faelem insistatur , ut is Paulas Petro is . inod latius prolecutus sui supra hoe Tom. IX. in Tractatu de Censuris, cap. 8. *.7. pag. 8 I. ubi una notavi, q*od non minimam pernielem inferant Ecelesae, qui fidelibus imprimunt talem ideam de Censuris etiam latae Sententiae, quae hodie quasi ex stylo omni hvs Eeclesiastieis mandatis inseri solent, praelertim Curiae Romanae, quali

eaedem sie timendat essent, ut ob eas caeco

modo omnibus similibus mandatis obedire

oporteret.

Merito attendent Magistratus, quid e-tigerit Prine ipibuς his, qui dilexerunt ma- au gloriam hominum , quam alariam Dei, quod eum hac hrevi ae mortali vita amiserint gloriam hominum, & gloriam Dei non fuerint asseeuti: & dum Me e Synagoga hominum es ici formidarunt , e Synagoga sive locietate Sanctorum in aeremum fuerint ejecti. Id ipsum eontigisse parentibus ea ei nati non obscure idem Ioannes Evangelista innuit ev. q. ubi & horum parentum erubescentiam in eonfitendo Chritium, oecnon rationem huias erubescentiae allegat. Interr gati a Pharitatis quomodo nunc videret filius eorum , erubuerunt & timuerunt lateri Christum filio ipsorum oeulos aperuisse , sed

responderunt : QMomodo autem nune videat, nescimus; aut quis eius aperuig oculos, nos

nescimas: i iam interrogate , matem habet, sese de se loquatuν. Peri. 2I Ratio occultatae veritatis , & negati responti subiungitur: me dixerunι parentes, quoniam timebant Itidos. Iam enim eo pia

propterea pstrentest eius dixerunt, aetatem habet, ipsum interrogate. vers. 22. 23.

HIe erubescentia & timiditate parentum enarrata, constantiam & fortitudinem filii eorum iam corporaliter illuminati singili tim recitat sacer Textus, eumque ob eam in Christi eonfessione eonstantiam e Synagoga suisse eiectum asserit e ejecerunt, ait,

eum foras, id est, extra Synagosam. vers I Nune quid ipsi post hane eiectionem contigerit, videamus: Aud υit Iesus, quia ei

eerunt eum foras. Et eum inυeni et eum,

dixit ei: Tti eredis ia Filium Dei P Re oondie ille o dixit: Quis est , Domine, ut eredam H eum y Et dixit ei Iesus: Vidisti eum i s' qui loquitur tecum, ipse est. At ille ait: Credo, Domine; γ procidens

Ioam ait: si Ilii peliant, excipit Dominuriis magis enim quia expulgus est, Chrissi is n's factus est . . . . Denique iam faeie is lota eordis & mundat eonstientit, agno is scens eum non filium hominis tantum, is quod ante erediderat , sed iam Filium is Dei, qui earnem susceperat, ait, Credo se Domine. Parum est, Credo ; vis videre

se qualem eredat Procidens adoravis eum, .

Non dubium quin Senatores, aliique Μ gistratus pro iustitia agon Iantes, eamque intrepide profitentes, & pro muneris sui d bito administrantes, si ob eam e Synagoga, sive ab extem Fideliam Communione per iniustas Censuras etleiantur, etiam illis pellentibus , excipiendi sint a Domino , & e Synagoga malignantium ejecti in societatem Sanctorum sint admittendi e quod ex antismo magnanimis Magistratibuet exoptando, finio verbis Sapientis r Pro iustitia agon μre pro anima tua. γ usque ad mortem

certa pro iustitia , m Deus expugnabit prate inimicos tuos. Eeclesiastici cap. vers. 33. Eeee et M.

612쪽

Instrumenta, quae Gallico idiomare in hae Appendice leguntur, eo dum taxas idiomate retulerat Espenius in editione, qua an. I a I. prodiit in lucem; at υers in linguam Latinam ea exbibet editio Coloniemss anni I7as. Hanc versonem simul eum suo autographo edendam

esse iudicaυimus, ut qui linguam Gallicam non callent , pusns in

Latina interpretatione Monumentorum sensum intelligere , ae de e rum auctoritate iudicare.

A. Interdictio contra Illustrissimum Episcopum Namurcensem & Interis nuntium volentes visitare Monasterium Gemblacense.

AB infrascriptis Brabantiae Praelatis adis

monitis de quadam commissione d ta a Domino In remuntio Reverenis dissimo Domino Egiseopo Namurcens ad vusitandum Monasteriam Gemblaeense meminpium & immediate subjectum Sanctae Se-di , & quod dictus Reverendissimus Dominus Episeopus vigore dictae eommissionis vel alias attentarit visitare dictum Μonasterium directe eontra ius dictae exemptio eis dicto Domino Internuntio nullam habente potestatem dandi similes eommissiones, nee dictus Dominus Reυerendissimus Episcopus attentandi hane visitationem auctoritate sua , communi eonsensu , eum in hoc agatur de eorum interein ratione sequeis larum & mali exempli de infractione Privilegiorum datorum Praelatis Brabantiae &eonfirmatorum iuramento suae Maiestatis sub eius festivo Introitu , congruum iudieatum suit, ut partes se iungerent causae, & declararent eum Praelato Gemblacensi , ad eu

613쪽

talen Elam commissionem eum omnibus, quae in

de lunt secuta , eastari, eonitituentes in illum finem Procuratorem V anden Driinche, ut debita ossicia praestiret, & prosecutiones ad haec pertinentes conjunE im eum dicto Praelato Gemblaeens , pollicentes se gratum & ratum habituros omne id , quod fuerit actum & gestum per illum Procura torem in illum finem & effectum antedictum. Bluxellis 28. Septembris I 6 8. Erat signatum, Petrus Abbas de Vlier eis, Franciastus Robertus Abbas de Uillers , Franciscus Carolus Abbas Grimbergensis, Fr. Libertus Abbas Parchensis , F. Ioannes Abbas Heyllessemensis , D. Servatius Abbas Averbodiensis, Fr. Augustinus Abbas Ton-gerloen sis , & Winandas de la Mamelle Abbas Sanctae Gretrudis.

AEnnotationis De notae scriptae ad marginem Supplicae praesentata

Consilio Brabantiae ex parte Minverendorum Praelatorum eoniunctorum in ea a cum Praelato Gemblacens. Contra Abbatem sancti Anastasiio Disopum Namurcensem. Relatione fas I in plena Camera , Curia permittit Supplicantibus, ut pugnent de sub & obreptiliis Litteris hie mentionatis,

visitationem exinde ortam tamen interdiaeens interim Internuntio tum Episeopo Namureens, ne quidquam attentent . Actum 26. Octobris I S . munitum Sigillo D

mini Cancellatii, & subsignatum G. V. Gin.

Congregation . sent .

614쪽

B. Repraesentatio Statuum Brabam taesuper infractione Legum fundi

mentalium Patriae per morationem trium membrorum vel mini-

Horum Uni Uitalis L aniensis.

Representation des Estais de Br bant touchant l' infraction degLoix fondamentales du Pais pari' Evocation des trois Suppois dei' Universite de Louvain. REGI IN SUO CONSILIO STATUS.INdependentes Prinei pes atque ac Status huius Patriae Ducatus Brabantiae omni tempore ita tuiti fuerunt antiqua iura &privilegia ejusdem Patriae de nou evocando,& alia iura & Privilegia concessa ad eorum petitionem per Pontifices Universitati Lovaniensi , ut quotiescumque haec Privi Iegia vel minimum perstringerentur, se opposuerint omni constantia pollibili , & in ter alios contra Leodienses, qui spiritu Zelotypiae interdum conati sunt eludere Jurii dissionem Conservatoris Privilegiorum Universitatis Lovaniensis , & ita reddere inutile ius collationis Beneficiorum , in patriadi Dioeces Leodiensi competens Facultati Anium eiusdem Universitatis , sicut apparet ex deductione liae addita : & eum hiespiritus zelotypiae ne dicam usurpationis iterum inceperit agere respectu Decana tuet

Condrusiae , collati Proselibri Vande Vel de . Praebendae in Ecclesia Sancti Lamberti Leodii collatae Domino dei Ido ne , &alterius in Ecclesia S. Petri Leodii , qui tres provisi per dictam Facultatem Artium, citantur Romam sub poena suspensionis , imo revocation: s Privilesiorum dictae Universitatis ad petitionem & sollicitationem

Leodiensium, in praeiudicium Sententiaruma dicto Conservatore Privilegiorum latarum in eorum favorem, iudieamuς de re nostra esse, ut recurramus ad Vestrae Maiestatis au

615쪽

Supplieantes humillime, ut dignetur mandare Omeici Fiscali Brabantiae , ut agat &ita emeiat quatenus hale nova perstricito ilis lata iuribus & Privilegiis lila .pra mentionatis . sive via arretii in bona pertinentia ad Capitula Leodiensia in hae Patria Brabantiae . ut Mit adhuc practitatum a ictae in easibus paribus , sive ali via pra ne Milo Vestrae Majestatis reparetur . Sumus eum profundissimo in ectu Vestrae

Maiestatis humillimi, cibadientisiuni & fidelissimi Servi & subditi . Praelati , Nobiales , & Deputati a Civitatibus repraese tantes tres Status Uestrae Patriae & Due tus Brabaatiae . Ex mandata . Signatum a Uande Broeck. De nostra Conmeatione Generali habi ta Bruxella I Novembris II .

RE SOLUTIO

ratis .

NON DE MANDE. Q U IERITUR.

616쪽

pendix mnumentorum

Vsso Zc examinato ea B, eensent infra- seripti, Episcopum non posse mittere Presbyteros, sive seculares, sue regulares, ad aliquam Parochiam ad contionandum aut alias functiones Pastorales obeundas sine consensu Parochi, notanter si Parochus, utim ea tu supponitur, sit sufficiens, ut functi nes Pastorales per se obeat, & per se obire velit. Certum enim est, totius Parochiae curam spiritualem sive animarum Parocho incumbere, eique vigore huius curae spirituat in ius este functiones ad curam illam spectantes per totam tuam Parochiam exercendi; quemadmodum poli divisas Diceceses singulis Episcopis ius exercendi iunctiones Episcopales competit privative ad exclusionem omnium aliorum in suis respective Dioece-

Unde jam pridem Ioannes Gersonius Universitatis Parisiensis Cancellarius dicere non dubitavit in Troflatu suo de Potest. Ecclesias. Q M. ia. is Domini Curati sunt inis Ecclesia minores Praelati & Hierarchaeis ex primaria institutione Christi: quibus is competit ex statu ius praedicandi , iusis consessiones audiendi , ius Sacramenta is Ecclesiastica seeundum exigentiam sui is status & Parochlanorum ministrandi se &e. Hoc ipsum evidenter supposuit Synodus

Tridentina Sess. 2 . de Reform. cap. 13. ubi mandat Episcopis: ,, ut pro tutiori ani-M marum eis commissarum salute, distin-- cto populo in certas propriatque Paro- is chias, unicuique suum perpetuum, pecuti liaremque Parochum assignent, qui eas m cognoscere valeat, L a quo soLo lic: teis Sacramenta suscipiant, . Nihil evidentiusquam Synodum supponere , Presbyterum lingulis Parochiis praepositum esse speetalem& unicum, qui populum huius Parochiae noverit, & specialem ejus curam gerat, ad quem ipse populus tamquam perpetiatim o peculiarem Parochum recursum habere debeat, a quo soli licite Sacramenta suscipiat.

Hine Parochi dicti suere iam pridem proprii Presbieri suarum Parachiarum, item Presburi Parochiales, o Curati.

Imo communiter tradunt Canon istae , quod ut quis sit Curatus, requiratur Inter caetera,

uod tamquam Praelatur suo nomine Iinguia ariter ad regimen Parachialis Erelsae o populi actumatur , uti loquitur Dil alios Staphileus in Tracilatu de Gratiis expectat.

Ulterius concludunt Canon istae , quod Presbyter Parochiae praesectus, quem Parochum dicimus , totius illius districtus curam spiritualem leu animarum, ita excusive ad omnes alios proprio jure sultineat, ut

dum in Parochia adeit proprius Parochus, tunc ,, Episcopus non possit dici R ector leuis Parochus totius Dioecesis, sed solius Ee-- clesiae Cathedralis, & Prietatus super o-- mnes suae Dioecesis Rectores,,: quema modum poli Hieronymum Goniales ad Regulam 8. Cancellariae Gloss. 6. num. 87. loquitur Augustinus Barbosa de Uificio

Parochi, pari. i. cap. I. π&m. 22.

Cum igitur Parocsus iure sui Beneficii

Curati curam animarum obtineat per i tam Parochiam, conlequens et , quod e dem iure exercitium functionum ad curaman: marum spectantium ipsi competat . sive quod iure proprio , sive iure sui Benefieii

omnia ad curam animarum spectantia per totam suam Parochiam exerceat.

Imo ex his concluditur, possessionem Beneficii Curali proprie consilere in actuali exercitio curae animarum, sue sunctionum ad eam euram spectantium. Unde dum Parochus excluditur a cura animarum , sive a functionibus eam eonee nentibus, censetur a functionibus sui Bene ficii Curati excludi, non secus ae Canonicus vel alius Beneficiatus habetur perturbatus vel impeditus in possessione vel quasi- possessione sui Canonicatus seu Beneficii, puta si Canonico ingressus in Chorum ad psallendum ossicium Canonicale negetur. Non dubium proinde , quin Episcopus mittendo Missionarios per Parochias, qui, uti in casu proponitur, in hisce Parochiis

Sacramenta administrarent vel concionarentur, non consentieute, sive invito Parocho, transserat exercitium sunctionum Pastoralium in similes Missionarios, atque ita ius

617쪽

stuorum ἰn Tract. De Recursobeundi hasce functiones iure proprio & titulo Beneficii Curati competen et dictis Misi sonariis communicet, & Parocho pro par- te adimat, qu:n ipsum in possessione sui Beneficii impediat & turbet . ,. Legati inquit Zypaeus riti de func neglig. post rum si & Superiores Eccles allici quarum-ri cumque facultatum vigore non possuntis ordinem Hierarchicum turbare , ita ut

is in prima instantia ordinariorum iuncti A nibus se immisceant, nisi ad supplendam

is eorum negligentiam

Et licet Episcopus juxta antedicta diei

possit Potitus super omnes Ecclesias Parochiales sitae Dioecesis , atque eo titulo Ecclesias Parochiales vi stare queat, & inquirere, num omnia rite peragantur ad curam animarum lpectantia , defectusque, si quos repererit, corrigere & supplere: nequaquam tamen iure suae Praelaturae potes Parochum in possessione sui Boneficii turbare aut impedire ; quandoquidem certumst nulli Praelato aut Superiori vel Judiei fas esse privare Beneficiatum suo Beneficio aut elus pollestione , nisi iervato Juris ordine cam privationem meruisse probatum fuerit. Quandoquidem igitur in casu proposito dicatur Missionarios per Episcopos mitti ad eas Parochias, quarum Parochi sint suis- cientes ad curam animarum debite suilinenda in , functionetque ad eam spes iantes per se obire velint , sequitur quod Epilcopus Missionarios mittendo ad functiones Pallo rates in smilibuς Parochiis obeundas, non consentientibus Parochis, ipsos Parochos in possessione curae animarum seu sui Beneficii

turbare censeatur.

Unde recte notavit Cardinalis de Luca Di . 27. inter Mi ellanea num. 3. GT 7. si Quod ubi parochus idoneus est, & vultis praedicare per te ipsum, eo casu Epist is pus non possit alium deputare; ut plu-- ries declaratum fuit per Congregationem

se Concilii , si praesertim scio ait itari poli haec seripta suisse declaratum sub die

a) Ad hune sensum exponi debet Arrestum , quod Iulii an. tr . a supremo senatu Parisiensi ob tinuit Cardinalis Noallius. scilicet ad Eminentissi. anum Praelatum delatis fuerant querelae ad.ersus Ni-eolaum C tenet s. Roebi Parisensis parochum t ton.

questi suetant PMochiam da incuria Passuris δι pe.

1 ad Psnebem ment o oecurrἰt . I93nalium non ita pridem iudicatum fuit in supremo Consilio Brabantiae pro Pallore A lcano , contra quemdam Fratrem ordinis S. Dominici praetendentem vigore specialis mandati Archiepiscopi Meel liniens; conci nari invito Parocho, qui per se ipsum concionari volebat. Verum quidem est, quod iuxta Gemetristinam Disum, de sepulturis, Fratres men dicantes etiam non vocati a parochis, nee ipsorum licentia petita vel obtenta polline in Ecclesiis Parochialibus praedicare vel proponere verbum Dei , si Episcopus vel Praelatus Superior per eosdem Fratres pra dieari mandaret. Sed , uti recte advertit Zypaeus Res de Parethiis, id intelligi debet de casu. quo Parochus vel per se praedicare non vult, vel ibius cum iis, qui curam animarum futtinent, instructioni populi insufficiem est,& adiutorium irrationabiliter recusat a Ulterius monet Zypaeus in dicto Responso num. 7. non sufficere licentiam generalem ab Episcopo datam Fratribus mendicantibus, ut hi, recusante Parocho, queant in eius Parochia concionari ad senium diactae Clementinae ; sed requiri post petitam& recusatam a Parocho licentiam Deciale mandatum Episcopi: nam O illud , ait,

causae, cur Parochus dissentiat, cognitionem exigit. Cum enim iuxta Zypaeum Episcopus adsensum Clementinae possit duntaxat mandare Fratribus mendicantibus, ut fine licentia Parochi in Ecclesia Parochiali verbum Dei annuntient, dum Parochus irrationab liter eon sensum suum denegat, merito a didit Zypaeus: O illud cauo cur Parochus dissemiat, cognitionem exigit. Id est, legitime cognitum sit utrum Parochus irrati nabiliter eonsensum suum deneget. Itaque etiam iuxta hane dictam Clementinam Episcopus , nec seculares , nec regulares Presbyteros. mittere potes , qui in Parochiis verbum Dei annuntient sine conia sensu Parochi, nisi prius servato Iuris ordine cognitum fuerit Parochum irrationabili

sit ternuria Confessariorum ; post varia monita Pastori da. ta , quae ab ipso neejecia fuere , tandem vis, , ut aiunt, Iussilia Cardinalis Noailius eo ait Nierilaum Coignet, ut Saeerdotes ab Archiepiscopo mi Os in sua permitteret Paretera audire Confessiones, sicuti Arretio supremae curiae decretum fuerat.

618쪽

ter eonsensem seum denegare. Quinimo quoad hanc polleriorem partem, qua permittitur Episcopo aliquem ex Fratribus mendicantibus mittere ad annuntiandum verbum Dei, ubi constiterit Parochum irrationabiliter eonsenium suum denegare, videtur huic Clementinae derogasse Conei lium Trid. Ses et r. cap. 4. de Reform. quo decemitur, ut in omnibus Ecessis Par Aialibus vel Baptismalibus, tu quibus ρο- pulus ita numerosus sit, ut unus Rector non possit sufficere Ecclesiasticis Sacramentis aὸ ministrandis, & cultui divino peragendo ; eogant Rectores vel alios, ad quos pertinet, sibi tot Sacerdotes ad hoc munus adiungere, quot sufficiant ad Sacramenta exhibenda & cultum divinum peragendum. Proinde Concilium Tridentinum detulit Parochis assumptionem Presbyterorum , qui ipsis in adminil trandis Sacramentis & divino cultu peragendo ob numerostatem populi iudicantur necessarii , & in easu non assumptionis Episcopi Parochos cogere pollunt. Itaque etiam in cala, quo Parochus adiutorium Presbyterorum irrationabiliter recusaret, assemptio sive electio dictorum Presbyterorum non Episcopo, sed Parocho defertur ἔ quandoquidem velit Cone ilium, ut in eala, quo Parochus si defectuoset in assumendis Presbyteris, qui iudicantur necessarii ad administrationem Sacramentorum, &eultum divinum peragendum, tune Episcopi cogant Parochum , ut necessarios Presbyteros sibi adjungat. In Gallia praxis habet, ut Episcopi ad

Parochias eertis temporibus mittant Presbyteros, cum Missionarios vocant, ut in istis Parochiis verbum Dei annuntient. &consessiones exeipiant. Sed notandum hos Presbyteros Missionarios praeeipue comitari

ipsos Episcopos in ipsa vi statione , ipsisque

Episcopis e te in ad utorium in annuntian do verbo Dei, & eonfessionibus exeipiendis; deinde hos Missionarios non secus ae Presbyteros , quos in Belgio Stationarios diei-mus, certis designatis temporibus, de consensu saltem tacito ad Parochias solitos ae-eedere, ibidemque verbum Dei annuntiare, ac consessiones excipere. Quapropter scuti Fratres Stationarii solitas suas Stationes tensentur eonsentiente Parocho continuare, quaindiu Parochus eorum operam non Ie

euiat, vel non declarat se velle lanctiones Pallorales iis etiam diebus per se obire; ita quoque dicti Presbyteri Missionarii eensendi sunt solito tempore ad Parochias de oe senis Parochi accedere , & verbum Dei annuntiare, quamdiu eos tamquam Missi narios recipit,& iunctiones Pastorales m re solito exercere permittit. Interim indubitatum est , praxim hane Gallicanam Episcoporum Galliae mittendi Missionarios ad obeundas certis temporibus functiones Pallorales parum conformem e Concilio Tridentino, quod expresse mandat, ut Parochi per se verbum Dei populo a nuntient; & ubi negligentiores esse Episco. pi repererint, eos eogant per se officio lamgi, vel si eos ob numerositatem populi vel Parochiae latitudinem insufficientes populi instructioni aut Sacramentis adminit 'randis esse perspexerint , eosdem cogant, ut sibi Sacerdotes adiungant, qui necestarii judica tur ad annuntiandum verbum Dei, Sao menta administranda , & cultum ὸivinum

peragendum.

Per hane autem Presbyterorum missionem tantum abest , ut Parochi conformiter ad mentem Concilii Tridentini , necnon exi gentiam Pastoralis tui ossicii excitentur, ut per se iunctiones ad curam animarum spectantes obeant , & populi instructioni incumbant, ut e contrario per hane missi nem Parochi , qui per se suas functiones obire volunt, impediantur, & negligenti res , ac qui per alios eas exercere amant , in suis negligentiis foveantur, utpote parum

solliciti, per quos suis ovibus verbum Dei praebeatur, modo ipsis de lana ovium nihil

decedat.

Unde & experientia docet, Parochos negligentiores, & qui more mercenariorum magis attenti sunt, ne sbi aliquid de lana ovium decedat , quam quale & per quos pabulum spirituale ovibus subminii iretur ,hat Missiones & hodiemas Fratrum mendicantium Stationes desiderare & admittere.

AD SECUNDUM. CEnsent infra scripti, Parochum in rati

proposito posse Regiam protectionem sue manutenentiam petere , si Episcopus via facti, sive neglecto juris ordine, per C suras

619쪽

suras e gat Paroelium recipere Missionarios ad functiones Pastorales, sive ad curam Mnimarum spectantes obeundas in sua Parochia, ipso invito, dc per se obire volente. Uti enim in Responso ad primum -- situm probatum est, Par has in posselsone vel quasi possessione sui Beneficii Curati turbatur, dum in exercitio suarum functionum via facti & per violentiam impeditur . Porro certum est, non tantum Laicis ,

sed & Clericis patere recursum ad Princupem , aut eius Regia Auditoria ad tollemdam violentiam. In primis enim scitur, nullum esset Regi adeo proprium officium, quam a potentiorum oppressione 3c violentia imbecilliores liberare , eisque Regiam suam protectionem impertiri. Unde aet Reges dc Principes proprie respicit monitum illud Ieremiae cap. 22.

vers. 3. Facite iudicium o iustitiam, σιiberate υi υρ rutam de manu calumniatoris. Ad quae verba reflectens S. Hieronymus, ait: Regum inicium es proprium, facere iudicium o justitiam , o liberare de manu calumniatoris vi oppressiam. Apud Gratianum Catis. 23. quot. s. ev. 23. Unde recte notavit Franciscus Salgado in suo Tractata de Protectione Regia, pari. I. praelud. num. 3Io. Quod cognitio de violentia de oppressione subditorum , eorumque defensio & protectio se non competatis Regibus supremis privilegio Summi Ponis lificis, sed ex Iuris naturalis initinctu , is ratione, δc principio. Naturale officium is est , ait , propriumque Regis Offieium is inhaerens regimini , a quo avelli nonis potest Regi enim Deus gladium , eiusque usum

commisit, ut poenarum timore violentiam malorum comprimat, & ab eorum violentia innocentes vi oppressos liberet . Non enim, teste Apostolo , sine ea a 3ladium portato Dei enim minister est, vindex in

iram ei, qui malum agit. Rom. cap. 13. vers.

Cum autem non Laiei duntaxat, sed dc Eeelesiastici seu Cleliei , licet speetatim in sortem Domini vocati, snt membra Rei blicae , Regumque subditi , utrisque detur haec Regia protectio , uti recte mo net ei latus Salgado loco allegato , pratad. z. mim. 76. Rex, ait, tenetur tam clericos ad PHuebem nuntὼ κωπἰe. systiclesias, quam Laicos tueri, eum sint pars, membra , er cives Reipublica te, ralis, quae sub tutela Regii es. Quod si haee violentia inferatur ab ipsi met Iudieibus Ecclesiasticis , a quibus conistra aliorum iniustitias Ze violentias protegi deberent ἔ tune vel praecipue ipsis Regia

protectio necessaria erit: nam uti recte re flectit praelatus Salgado praelud. . num. Ioa se Caeteris violentiis haee, quae a Iudice fit. D major est Sc atrocior , eum sub securo

is 3c superioritatis ae iurisdictionis praetexta . saeillime deliberari possit ad hujusmodi

si vim inferendam,s .

Et nonnullis in huius sui asserti probationem adductis eoncludit: se Igitur cumis Iudices tot intolerabiles violentia ς 8t opati pressiones suae maioritatis ti iurisdictioni a se occasione committant , iustissime multo si fortius potest Rex illis resistere, δι odiis pressis naturalem defensionem praestare , is cuius proprium officium est A. Ulterius indubitatum est, coactionem per Censuras esse speciem violentiae , ac proinde adversus hane violentiam non minus ae teras violentias Regiam protectionem im-lorari posse, eamque implorantibus, ubi deae oppressione constiterit, negari non posse. Et quidem testatur , qui a ducentis Zeamplius annis scripsit , celeberrimus jurineonsultus Dida cus Couarruvias prati. qu.est. cap. 4 . num. 3. Quod is in Regia de Ca- is stellana Republica illud observantissimum is sit, de diu obtinuerit , a tempore quod is memoriam hominum excedit, posse abis his, qui a Iudicibus Melisiasteis it

Censuris opprimuntur, Regios Auditoresis 8c Consiliarios, qui apud Regia Supreis se ma Pretoria litigantibus jura reddunt ,

is omnino adiri, ut vim auserant, de eo

se pellant Iudices Ecclesasticos ab ea in mis renda cessare is .is Hie vero torensis usus addit idemis Auctor non tantum in his Castellanisse Regis Hispaniarum ditionibus , & Prin-- cipatibus , sed Sc apud Gallos , aliosqueis Reipublieae Christianae seculares Princia

is pes est quidem receptissimus is . Verum quidem est , penes Prinei metusque Auditoria proprie non esse auctoritatem serendi Censuras, utpote dependentem a potestate Clavium, quae a Christo

620쪽

Appendis Monumensorum Eeelesiae eiusque Ministris eoneredita est ; si tanti, dum eum Censuris Iudex pro exe- nee Principi ejusve Auditoriis ius esse co- is entione Sententiae , quae nondum transignostendi & iudieandi de iustitia inflictae se rit in rem judicatam, pendente appella-Censurae: sed & illud verum eli, Iudices se tione ad Summum Pontificem, opprimit Regios , dum adversus inflictas Censuras Uel, uti loquitur Salgado de Protectione recursum admittunt, nequaquam velle co- Regia pare. I. cap. I. praelud. 3. Num. I9 2oscere & iudieare de ipsa iniustitia Cen- is Judex Regius duntaxat cognoscit de vi ae, sive utrum Episcopus aut Judex Ee- is tentia, ut ubi de illa constiterit , auctoclesiasticus suffieiemem causam habuerit in- is ritate Regia , vim propellat, propulset, fligendi hane Censuram, sed duntaxat de se oppressiam sublevet , & Ecclesiasticum violentia, quae per Episcopum seu Judieem is quodammodo reducat ad viam iuilitiae ScEceles allieum facta praetenditur. M tramites legitimos se . Id ipsum notavit Covarruvias loeo eit, Ita responsiam LManii Me i5.Julii x72r. to;; postquam enim retulit usum Regnorum Erat signatum :Hdpaniae circa recursum ad Tribunalia Re- A. BAUMENs I. U. D. & Antecessorgia ob recusatam delationem Appellationi Primarius. interpositae , expresse monet : - ouod Con- Z. B. UAN-EsPEN I. U. D. & Pr is siliara ν Regii non cognoscant de iustitia sessor. is Appellationis ad Summum Pontificem I. A. BRENART DE CORBELCL I. U. D. ,, deferendae , ad hoc ut ab ipsis Sententia & Pro . Prim. is confirmetur, vel revocetur; sed tantum L. HAcuuivis I. U. D. & Prol. OH,

,, ad hoe ut tollatur vIS ILLA, quae a Ju- narius.

si dice Ecclesiastico injullissime fit Appel-

DECRETA

Data a Consilio Flandriae circa Suplicas ibidem praesentatas a Domino Dominico Marreavx Smcerdote Pastore in miseron Dio

resis Tomacensis, contra Jesultas, qui tamquam Missionarii miss

is eius Parochiam a Vicariodi me Dioecesis cum potesate ibidem conesonandi, excipiendi confessiones, oe exercendi alias fumctiones Pasorales , praetendebant

id facere sine ejus consensu. D E C R E T S

consentem ent. I. DECRETUM. I. D E C R E T. OMnibus visis fiat eommisso manule- F E reut tu fiat eo sistan de malare Mynentiae Ecclesiasticit in forma eum Eecte siqua in forma, e cord 7na

SEARCH

MENU NAVIGATION