장음표시 사용
571쪽
meaea instituti hominis , fed ρω- damnati; ergo &e In falsa auiatem Manichaeo um hypothesi eum
primordia , adhue laudandus effetinus ; ootestatem haberet ho
'ino, ut adiuvante creatore omnes virtutes acquireret, & ex xosa na-
eurali ignorantia , disieultate adiutorio gratiae proficeret .
paeum est aecepisse. naturale 'udicium , quo sa die ut iam praeponat eris νοri , re quietem dis evitari , tit ad hae , non nascenda , sed studeo-dν perυeniat ; e 'o per ea verba adiuυ ute reatore, S D. nnn agnois scit gratiam ordinis supernaturali .R.. neg. cons Cum enim S. D. ex hae laustrantia caera ute Ne. grariae emeaeis neeemi ιtem adversus Pelaeianos ubique repetat , nun
uam asserere γ'uit , eas abique is pernaturali gra ia vinci posse . Non meminit au em gratiae superis maturalis , eo quod ibi non de gratia contra Pelagianos, sed de natu a mali eontra Manichaeos diis sceptabat. Quare opponentibus Pe- Iagianis, quod in lih. de lib. Arb. concupiscentiam , & ignorantiam naturae indi as propugnasset , respondit I de Don Peri. 11. . . era. . se ibi disputasse contra Manichaeos , qui non reeipitini Ieriapturas V Test , in quibur peeea
revera ignorantiam , & dissicultatem pertinere ad miseriam iustae damnationis, nee ab isto malo quemquam Iiberori , nisi Dei ematia ;ergo in statu purae naturae , in quo esset haee eadem ianorantiacte. . non posset homo per solum rationis lumen proficere, aut banc
guorantiam ct dissimI atem evincere : cum constet ex Angustino , nee Adam nulla carnis pugna tentatum poruisse sine gratia in aecepta perseverare iustitia . Idem
ait, non esse metuendum , ne υλο esse porserit media inter recte fa-a ιm ct pereatum , er otentis
mnaret 'ustum I ergo &e. 1 II. Item l . et a de C D. 9., 8. Cons. 3. s& alibi doeet , immortalitatem , ct alia dona Adae collata ex gratia fuisse , ct sine illis Adamum condi potuisse ; ergo &e.
. ad I. neg. cons. Nam in eo statu ereatura rationalis , vel Deum auctorem naturae diligeret,
vel non ; si hoc , supplicio digna esse - si illud , praemio ; non esset ergo in statu purae naturae media illa vita, de qua in argumento . Refellit itaque s. D. Manichaeos ex falsa eorum hypothesi rcum enim opponerent Manichaei, nullum fore in extremo iudicio parvulis Ioeum , necue inter iustos, eum nil recte gesserint, neque inter iniquos , eum nil pee- eaverint , sic eos ad hominem perstrmgit S. D Potest per vos vita esse media inter recte iactiim , &peceatum ; cur ergo non poterit media esse sententia iudieis y Sed de hoe argumento agemus lib. seq., ubi de poenis Par .
esse iniussum ut ex mss. optimae notae PP. Maurini adnotarunt . Reapse n. in consimili sentenistia pro iniust9m legitur iniquos. M II. dist. ant. Si damnaret sup
572쪽
natis perseverantiae tanquam indebitum beneficium , cone. , non
supposita culpa , subd. Spectata absoluta Dei potentia , per qu3m
pendet, qui eli dominus vitae, &necis, cone , de potentia ordinata , prou est summe bonus , iustiis , ct sibi . n 3n creaturae debet, ut eam a m ,rte , & miteriis eripiat, neu . Uid not. cap. 7 lib. apae. 8a. Ad III. nee . cons. Constat enim ex Prop. Il , in Augustiniana sententia immortalitatem, S alia dona Adae collata , no afuisse narurae pronrleta es , sed ex Dei Iargitate naturae superaddita, quamvis ex deceu ia qu1dam , ut censet Nonis ut, sive, u aliis placet, ex rectissi=na pro υidentia erga
hominem ad Dei imae inem factum , aliquo modo debita diei possint. Ob. IV. Naturae rationalis in. restritas , A e levistio ad Dei visionem sunt ordinis ua per naturalis; era o i unt prorsus indebita . II. Crea ura , u pote serva , i is non habet ad haei editatem sine adoptione r sed laxe est ex gratia; emo &e III. Nequit creo rura ra. tionaris suis viribus Dei visonem assequi ; ergo Deus non est ejuς finis naturalis. F. . ad I dili ant. In statu naturi lapis, eone. , na tur purae, iubd. Ex titulo iustitiae, e ne. 4 ex quad. m decentia, aris ex titulo providentiae . neg.
Licet enim stratia Adae , & Angelis collata non esset narulae proinprieras, sed indebitum beneficium. aliquo tamen deeentiae tirulo fuisse debitam , ne creatura a Verteretur a Deo , ex Aua. de Corr. &
Rr. c. I. Q lque compertum est:
s enim adiutorium illud iis defuisset , nou utique sua culpa ce
cidissent . Quod ex ipsa adversa
riorum sententia confisnatur , quudocent, peccatum non fore ini putandum , si urgente praecepto dest cuique gratia sufficiens , quam tamen nemini debitam esse fatentur . Ad II. dist. maj. Non habet ius proximum , quod in hoo
statu confertur meritis Redemororis per gratiam sanctifizantem , quaedi ψinae naturae consortes effecti , efficimus per adoprionem heredes uidem Dei, eo baeredes autem Christi cone. . non habet ius remorum , qtro creatura ad imaginem Dei condita, nulloque peccato in quina a , non ex rigore iustitiae, sed ex quadam decentia , aut ex providentiae titulo , videtur quodammodo exigere a Dei largitate, ut tumuletur supernaturalibus gratiae donis, sine quibus stare omnino in accepta integritate non posset , ut de Adamo in te pro docet S. P. in lib. de Corr. & Pr. , neg. Solutio pa et ex supradict s. Diees : humanitas Christi neque remotum ius habuit ad hypos a-ticam unicinem, & servi a dominis su s adoptan ur ad haeredita tem, ad quam nullum omnino habent ius ; ergo a pari . M. nego cons. Nam humanitas Christi potuisset sua felicitare potiri, etiamsi a Verbo non Esset assiimpra , ne naturali instinctu hypostati eam unionem appetiit: servi autem tam uni , quam alteri domino possunt
ex aequo servitutem praesta re ; Treatura aurem uni Deo si iniena est,& sine illius haereditate est miserrima . Ad III nee cons. Non enim semper est inter modi a & finem prciporrio ; nam infirmus experit sanitatem , quam nequit aliquando obrinere etiam adhibitis medicamentis , Sc anima seiuncta a cor p.re expetit vehementissime
573쪽
s Ili rursus uniri , ut docent Am- est hominis singularis perfectio, ut
Brosius, Be. nardus , & Augusti natui aliter tendat ad finem, querrinus, licet is naturaliter , ct abs- non nisi supernaturail adjutorio po-que divinae omnipotentiae miracu- test comparare . Vide Prob. I.
Io obtineti non possit Imo haee Prop I. CAPUT
III. Dὸ Adami resipiscentia , ac salute .
NI Ot. Adami salutem in dubetim revocavit omnium pri-l l mus Tatianus circa an. Christi 172, ut 1cribit Irenaeus I I c. r8. ΙΙ. Encrati tae, ita dicti a continentia, quod nuptiis adversarentur. III. Rupertus Abbas de Adae lalute dubius vi ius e t: eum tamen aliqui exculant, quod non suaia exposuerit , sed aliorum sententiam , vel quia non satis ei con: laret de auctoritate libri Sapientiae, de qua olim est dubitatum .PRoposiTio . Adam per poenitentiam salutem est con
Prob. I. Sap. Io. Her illum, qui primus formet tus e se a Deo sater orbis terrarum , cuisod υit eduxit illum a delicto suo. Prob. II. Traditione sanctorum Patrum. Irenaeua l. q. ἰδ luta contra Tatianum producit . Saeculo III. hunc errorem
amnarunt Tertuli. .l. 2 contra Marc. 23, et Origenes hom
in Matth. Saec. IU. Eusebius Hul. E. l.4.29, Athanasius, Hilarius, Naeti anzenus, et Augustinus, qui in epis ad EUodium 99 ait : Et de illa quidem primo homine , quod emo ibidem stυerit , Ecclesia fere tota consentit . Profert subinde ocum Sapientiar I., de quo supra. Alia testimonia colleg runt Bellarminus , Pererms , Alexander, aliique. Adde ita Litantis Ecclesiae S. Μaria: Majoris legi: Sancte Adam, ora pro nobἰs ; ergo &c. Prob. III. rationibus Irenari. I. Tatiani sententia novae est, et primis parentibus injuriosa ; ergo falsa. II. Deus non maledixit Adamo, et Evae , sicut serpenti, immo salutis spem dedit promissione salvatoris , per quem mulier Ecclesiae ac Dei parae lupus debebat serpentis caput conterere. III. Quia diaboluq gloriari potuisset , si a Claristo non fuisse perfecto devictum , si primi parentes non fuissent ab ejus jugo liberati . IU. Adam et Eva, Christi et Ecclesiae typum gerebant. V. Ab iis Abel sacrificiorum rationem , Deique cultum edoctus fuit. VI. Adamum et Evam una cum Christo a mortuis
574쪽
ruis sun exisse, Patres aliqui tradidere. Prob. IV. ex traditione de sepultura eiusdem Adae cto ipso in loco , ubi cnucifixus est Dominus . Cujus rei testes laudari possunt Cyprianus a , Origenes b), Epiphanius Chrysostomus d , aliique memorati a Bellarmino, SerrYΟ, Toleto &c. qui tradunt, Chri itum mortuum super Adae L
pulcrum, ut is salvaretur divini sanguinis asperuone. Dices: a D. Hieronymo in 27 Matth. haec traditio voeatur : Favorabilis interpretatio, nec tamen vera ς ergo ex eantus Adae non probatur . , salva debita Hieronymo reverentia, aliis Patribua su- Ira laudatis nos in hac parte lubscribere: praesertim cum ipse Iieronymus in ep. ad Marcellam haec de Ierosblyma 1cribat. In hae urbe , immo in hoc loco, cy' habitasse dicitast mo tuus esse Adam: unde locus , in quo crucifixus es Dominus, Calvaria appellatust, quod ibi sit antiqui homiuis Caia
varia condita, tit fecκndi Adam , idest Christi , sanguis de
cruce stillans primi Adam peccata dilueret . ob. Salus Adae non probatur ex sacris literis; ergo &e. Prob. ant. I. Enim Sapientiae liber, ut ait Rupertus, non est in canone , et iure rejicitur , quia quando , vel ubi Adam poenituerit, non ostendit; ergo c. II. Plures eodices habent, edi eduxit silum de limo terrae, non a deliflo Do. III. Qiaod ibi dicitur, est dedit illi virtutem eontinendi omnia , nonnisi Christo aptari potest. IV. Ap. I ad Cor. I 3 , novum Adam OP ponit veteri; sed in illo est omnis salus; ergo in hoc omni damnatio. V. ad Hebr. II Ecclesiae origo non ab Adam, ted ab obel repetitur; ergo ex scripturis Adae salus non evincitur. VI. Nec prob. traditione . I. enim Rupertus de Adar salute dubitat. II. Bernardus in lib. de modo beate UiUen di ait , Adam in ;nfernum cecidit , quia inobediens fuit. III. Gelasuq Jibrum de Poenitentia Adae apocryphis accenset. Prob. III. ratione . Si enim Deus Angelis peccantibus non pepercit , quanto minus homini , quem conditione inferiorem paribus beneficiis ornaverat λ .neg. ant. Ad I. prob. neg. ant. Fallitur enim Rupertus, qui hunc librum e canone Scripturarum expungit : coepisse Vero poenitentiam Adae, ex quo sub Dominica sententia cem
vicem inflexit , & rudibus brutorum pellibus indutus vitam egit
575쪽
L1B. XII. Dis q. III. C A III. 13segit miserrimam, pie, & probabiliter credimus. Ad II. N., in Graecis , Romanisque codicibus , & etiam ex Patribas
constare , retinendam esse Uulgatae lectionem, quae habet adeli to suo, ut patet ex supra citata ep. Augustini ad Ev dium. Ad II. neg. ant. Illa enim verba nonnisi rerum terrenarum innuunt dominium Adamo, & Evae traditum a Deo, cum eis diditum est o Dominamini piscibus maris , edi bestiis
ter , nam in graeco habetur κ=ατ-jdia omnibus domi
nari. Ad IV. diit. mai. opponit quoad gratiam , & peccatum , ut Chri itus gratiae, Adam peccati sit auitor , conc., quoad salutem , & perditionem , ut ille sit omnium salus, lite cum aliis damnatus , nego . Ad U. dist. ant. Eiclesiae origo, hoc est fidelium, qui fidei caηssa passi sunt, ab Abele reperitur , conc., absolute, neg. ant. Nam in ep. ad Hebri fideles praecipue laudantur, sui martyrium subiere, aut futurorum promissionem singulari mysterio accepere, quorum utique primus est Abel , Ad II. neg. ant. Ad I. prob. vide ad T. Ad II. prob. R., librum de modo bene vivendi non esse Bernardi, ut ostendit Bellarminus ex stylo , et inscriptione ad syrorem Vir3inem t deinde ea verba de lolo reatu , & merito damnationis exponi possunt. Ad III. R. Quod Gelasius librum, non nitentiam Adar damnat . sicuti, cum librum de infantia,
de naIivitate Salvatoris apocryphis accenset , librorum auctoritati derogat, non substantiae rerum g starum. Ad II s. prob. Ι . Deum homini, non angelis pepercisse, sive quod ille fuerit imbecillioris naturae , ut ait Gregorius I. 4 Μor. 9 . & Damascenus l. 2. 3 , vel qnia beneficiorum suorum dominus angelos juito iudicio , hominem misericordiae decreverat reservare , pro quo maximo benefacto, aliis sue innumeris , quibus nos quotidie cumulare non cessxt, inter quae illud non leve esse ducimus , quod pristinae valetudini restituti, hoc primum volumen ad optatum finem eo juvante perduximus, Deo gratias agere debemus semper, a. ad Thess. I.
576쪽
LIRER. I. De ex sentia , unitate , atque essentia Dei. ZDilsertatio I. De exigientia Dei. ibid. Lap. I. De id a Dei ingenita. Prop. I. Momenta , quibus suadetur , gravibimet D ut . II. Ea e supposita, De - exbyeu-tia inructe monstratur. III. Idem eυincitur ex idea Dei a sensibus hausea. RCap. II. De aliis contra Atheos hiructissimis argumentis. IaCap. III. In quo Atheorum Jophismata diluuntur. I 6 Cap. IV. An Dei exissentia lit per te nota. Prop. I. Haec Propolitio, Ueus extitit, e se nobis per se nota. II. Nec potes Deἱ ex ent;a ἱnυ nc 5;Iiter Mnorar . I9 Dii iertatio Ι . De unitate , atque essentia Dei. 2 Cap. I. De Pι0themmi caussa , . origine. Prop. I. V u.e a&cior usu fuit Enos. II. Nec Mo es. III. Sed a Chami posteris ortus es. ibid. Cap. II. De argument s , quibus De; unitas ostenditur. 28 Cap. I II. In quo Pol=theorum Iophi ata a luuntur. NCap. IV. De duobus Manichaeortina principites . Prop. I. Hic error a Chami pilaris ortus est. II. Malum non esὶ a iubsantia , neque a caust, ejiciente . III. Non damur duo summa principia boni , in mali cauilya. ' χθ
a se . II. Dei e sentia exprimitur hebra ca Voce , graec. , o latina qui est . 'Lin χ TV see divinis attributis uniyerse , si illatim. 42Cap. I. DA inessabilitate Dei , ac eitis nominibus . Prop. l. Deus ei se ines bilis . II. Ex Dei nominibus alia naturam exprimunt , alia attribuis . . qῖCap. II. De simplicitate Dei . Prop. I. Melito sard. II. Temtullianus vix ab errore Anthropomor'h. excusantur. III. Uxcusantur tamen Est 'han res cs Maius. IV. Deus e se purus Diritus quovis corpore exo'rs. si Cap. III. De divinorum o tr hi torum distinctione . Prop. I. Gilbertus Porr tanus distinxit Deum ob essent a. II. Attri-futa Dei nnu diluinet lanitir, nisi te)ies connotata. III. NI Lla es in Deo intri eca compositio. εCaps
577쪽
INDEX. . . 337Cap.IV. De hisiuitate , immorsitate , atque inin tabilitate Dei. Prop. I. es esseutia , oe natura in suitus . ILDeus est inime=Vus. III. Deus e13 immuta5ilis. 52Cap. V. De .cternitate Ler . Urop. L. Deus est aeterritis ne-
e sotiatur . III. Fit mani Vcioque es Palamitarum lumeu
Cap. VI. De infinita potentria Dei. Prop. I. Deus fabat inmni tam poteut tam . . II. I'otes Deus plura facere , quae non facit. III. I t meliora iis, quoe jecit. 7 3Cap. UlΙ. t e summa Dei veracitate. Prop. Deus mentiri ne
Cap. VIII. De perfectione tulchritudine Dei . Prop. I. Deres creattirae non It ut aliquid Iolo Deo semetitus . ILEli in Deo summa pulchrith o. 4 LIBER Ill. qua ole visione Dei di 'utatur. 87 Distertatio I. De possibilitate initiitit ae υisionis. ib'd
Cap. I. De naturae UI relate ad υ nouem intuitivom. Prop. I. Nequit creata mens Detim videre solet naturae vi . II. Imo nequit a Deo creatura produci, quae et naturialiter puellit. 88 Cap. 1 I. De supernaturali lumine. Prop. I. Post 'st creata meus Jupernaturaliter Deum videre . II. Nou tamen comprehen Cap.III. De lumine gloriae, Fuo creatura Deum videre potes. Prop. Lumen gloriae es ipse Detis affulgens menti beato-rlim . 06Cap.I R De fide PP. circa Dei visionem. Prop.I. Ch si se mus non negatit vis vim intuitivam ,sed comprehensivam. II. Nec eam impuSuazit Theot retus. III. Neque Hieron=
Cap. V. Me mente suo Z ui circa visionem Dei per ocusos corporis. PrOP. I. S. P. A M. asseruit Detina elye inoilio Iem corpore ς 6cui s. II. S.P.Schola sicortim ea de re atatimenta Juppeditat. III. S. P. non derentit, an corpora resurgeuttrimipit talia JAit Iutura IV. Sed licet id non debuiersi , Gem tu tamen hibi non probari hanc sententiam . IosDii tertatio II. De ex sentia initi sivae v sonis . ICap. I. De visone Dei aliquibus in hac vita concUD.Prop. I. Non desunt momenta , qtic id fuadent de IDHe , Paulo .c. II. Nec alia nac menta desunt, greae negent. II 2Cap. II. De El a , , Fnoch. Prop. Lei visione nondum fruuntser Fl/as, Fnoch . ID
Cap. III. De Milienariorem sententia . Prob. Fie est iam es
578쪽
regnum mille annorum a Cerintho , ω Papia excogitatum . . II 'Cap. IV. Det faustorum vilsone flatim post mortem . Prop.
Hanc obtinent animae plane purgatae flatam pose mortem. IaῖCap. V. De Ambrosi , Augussint , in Bernardi Jententia. Prop. I. De animarum beatitudine catholice sentit Avim-stis. II. Augustinus. III. Et Bemardus o is Cap. VI. Ioannis XXII. sententia. Ρmp. Jo. XXII. neque ut pr7υatus doctor cathoi;co dogmat; adversatur. I 34 Cap. VII. De inaequalitate visionis beatificae. Prop. I. Inaequat bus meritis inaequalis gloria rependitur. II. Cujus re; moralli cautu ess meritum , efiiciens gloriae iura en. I 37
tentia Dei videri sene attributis, aut persona sne alia. IULi, KR DI. Ubi de scientia Dei ai putatur. I
Distertatio I. De existentia, essentia , Obie se , propriet. scientiae Dei ' . ibid. Cap. I. De exissent a , s essentia scientiae Dei . Proq. I. V in Deo omnis scientiae pleniluao . II. Scientia Dei es eius substantia connotans objecta intelligibilia. ibid. Cap. II. De Objedio scientiae Dei . Prop. I. Deus seipsum cognoscit, s comprehendit. II. Pupibilia, futura , praeterita, praesentita. III. Futura contingentia, oe conditionata . IV. Etiam screta cordium. 146Cap. III. De praescientia Dei una cum animorum libertate conjuncta . Prop. Ex Dei praescientia non tollitur animorum Iibertas. Cap. IV. De praesentia creaturarum in aeternitate , Prop. l. Creaturae sunt aeternitati praesentes, prout haec omnia comprehendit . II. Non vero prout aeternitati comisunt . III. Nec prout videntur ab aeterno in propria mensura. I 33
Cap. I. De modo, quo Deus videt creaturas. Prob.. I. Deus
videt omnia in se ipso. II. Deus videt creaturas in seipsis in sensu Ariminen . . ib.
Cap. II. De futuris liberis naturalibus . Prop. I. Deus noum det futura illa in decretis praedererminantibus. II. Nonese ab hac lenteretia alienus D. Thomas. I 57Cap. III. De malis culpae . Prop. I. Deus ea non videt mdecreto praedeterminante. II. D. Thontas certo nou a UtrWt physicam praemotionem ad peccati mal 'ri ite . I 64 Cap. IV. De futuris Iupernaturai bus /aturae innoce itis. Prop. Pei erantiam creaturae ;nuc uias no a vivit D us
579쪽
σn de elo absoluto. II. Idem censuit D. Thomas . III. Eab idius Rom. Cap. U. In quo argume/lta opposta d/Iuuntur. I Cap VI. De futuris conti Aitibus . Prop. I. Sc ent a meaia aliquo sensu potes admitti . II. Coguitio peccator mnon Ipectat ad mentiam mediam III. Non datur scientia media in fensu Moliniano. I 8 ICap. XII. Futura supernaturalis naturae lapsae Deus videt
Cap. XIII. Ubi Medii stram ob1esta diluu=i'ur. I 88 Cap. IX. De modo conciliandi l. bertatem cum divinis profuitionibus. I92L1BER V. Ubi de voluntate Dei disputatur. I9TCap. I. De divino beneplacito eraea hominum salutem, Pro I. Deus Noluntate antecedente vult omnes homines Disos fieri. II. Eaque voluntas est in Deo vera edi propria. ibid. Cap. II. De amore ac prmidentia Dei. Prop. l. Deus amat creaturas propter se . II. Ea ua etiam Minimas gubem at/ ao Cap. III. De libertate diυ nae voluntatis . Prop. I. ER in Deo libertas. II. Eaque .ess asius voluntatis cre turas
LiBER VI. De inscrutab li Praedestinationis mysterio. 2I Dii sertatio L De praedessinatione eleeZorum ad Sitam. 2I5Cap. I. De exbientia , uomine , essentia , ac desinitione prae- desinationis . Prop. I. Datur haee praedestinatio . II. Et multiplex es. III. Recte definitur ah Augustiis . IV. v flat ad intellestum voluntatem. ib. Cap. II. De Ambrosi Catharini sententia circa nomen pra-AE Zinationis. δι' Cap. IlI, De caussis Praedes inationis. Prop. I. Filiit a sanimorum praeexistentia . II. Non praedestinantur eleeli ex praeυim meritis arbitrii. III. Neque ob praescientiam fidei c. IV. Neque ex bono arbitrii usu . V. Nequa ob opera
moralium virtutum. 22ICap. IV. Praedestinatio ad gloriam praecedit praedestinationem Cap. V. Ex sacris titeris constat , praedestinationem ad gloriam esse in hoc satu εratuitam . . ibid. Cap. IV. Idem evineitων apertissime ex Augustino. Cap. VII. De aliorum PP. sententia , Prop. I. De PP. aure Pelagiam non debemus esse folliciti. II. Nec de oris ne . III. PP. alii catholice exponi possunt . LV. PP. pose
580쪽
Au gystinum matuitam pr.e estinationem tradidere. 2 aTCap. VII. Gramita praedes ruat. ad gloriam ratione theo gica comprobati r. a Cap. IX. De Petiaυιi retractatione. Prop. Momenta , qu bus
Petavitis Dam retractavit sententiam , I hysma funt 242Cap. X. Merita Chrsi sunt nostrae iust cationis Fauda. 243 Cap. X I. Ut les sunt prae s natis orationes Ianctorum . 245 Cap. XII. De Uurtis prae nationis essectibus . Prop l. Hfectus primarii sunt vocatio , iusificatio, edi glorificatio. IL Substant a praedosinati , c, dona naturae. III. Peravi so etiam peccati. ibid. Cap. XLII. Praed. ex parte Dei , edi hominis es immuta-Cap. XIV. De P dest natiana haereseos Ueudo-hytoria. Prop. I. Glla fuit in Ad umetino Monas. Daer sis Praesinatiaua. ILNeque sub Coel liuo I. erupit in Galliis. III. Neque Gothinoalcus fuit Praedest uatiarens . . 2 ICap. XV. Opportunam ei se populis praedicare praedestinat onem gratuitam , se id fiat pruuenti ex Aus. monitis tem
probi fit ob originalem culpam . 2b3 Cap. III. De reprobationis essectibus , reproborum numero , or via perdkion s. 27 ILiBER V1I. De fide Trinitatis contra Iudaeos , s Haereticos . 273
Dissertatio I. De Ino dἰminarum p rsonarum numero. ib. Cap. I. Unde Trinitas perfoWarum possit ostendi . Prop. I. Trinitas personarum ostenditur ex v. I Genes. In principio&c. II. Ex 4 2o. Faciamus hominem &c. III. Ex Gen. . 16. Dominus pluit sulphur a Domino. IV. Et ex aliis locis. 27εCap. II. De Iudaeortim , ac Sabellianorum argumento ex De