장음표시 사용
111쪽
sum Marcellino patriam exprimit, Adramisenum voca us. Bo L. Adsumpti regni insignibus Burer. secuti editores fuere, et recte, ut puto. Ovid. XII, I rAescias adsumptis Priamus pater Aesacon alis,
Adsumtum patrem, dixit idem lib. III uet. 558. Butis. Cui ex virtute Macedonici nomen inditum in Probe, non tamen
pure. Nam in primogenia editione est inditum erat. Scribor Indiatim haeret. Lips. Ita alii, nec male, emendarunt, quum in autographo esset inditum ei M. Possis tamen aeque r cle legerer induum mi. Lipsio placebat: iuditum haeret. Sed non solitus ita loqui Velleius. VOSS. Me est Metellus Maeedon lausi Vix est ut illa, Metellus Macedonicus, non sint a largitio u librariorum. Quae enim praecedunt, idem aperte clamant, quod biga haec verborum adeo sit superflua. Gaurea. Perperam. Flor. II, 6: Hic erit Scipio, qui in existum Africae crescit; Noster lib. II, 3 r Hic est Ορimius, etc. Buam. Porticus quae fuere in Porticus Metellina fuit in circo Flaminio, circumdata duobus templis sine inscriptione positis, et Postea Oeta viae porticibus inclusis: de quibus Pliuius lib. XXXVI, eap. Sr' ec minus Sauron atque mirachiam obliterari con Menit, qui fecere tempti Oelauiae porticibus inclusa, natione et ipsi Lacones. Quidam
et opibus pramotentes fuisse eos Putant, ac sua inmensa construxisse inscr*tionem verantes. Qua negata hoe tamen alio loco et modo usur asse. Popva. Qui Porticus circumdatas duabus aedibus, opinor, ne toties qui et quae repetantur in hae oratione, concinuius certe ac Velleianae brevitati convenientius. Grutero etiam Melelius Macedonicus, ex superioribus repetitus, hinc auferendus videbatur tim s.
Sine inseriptioneὶ Plinius de hisdem: Neque Sauron et BaDachum obliserari eonoenit, qui fecere templa octaviae porticibus λ- clusa. Sed an aedes eae sine inseri plioue 8 Asserii Velleius: negat idem Plinius, qui sic lib. XXXVI, cap. 5: Intra octastiae porticus in Iunonis aede, Aescula us ac Diana. Et eodem capite sub fino , alterum templum inscribit I i. Quid nos die imus Z Velleium de alia inscriptione sensisse, non numinis, sed hominis, eiusqtie qui dedicaxit. Lips. Frustra se in horum verborum interprelatione tor-Diuitigod by Gorale
112쪽
AD VELI. . PAT. HIST. ROM. LIB. I CAP. XI IO3quet magnus Lipsius, qui Plinium obiicit aciles Ixtas Iovi, Dianae
et Iunoni inscribentem: non faciunt ista nil mentem Vel Ieii. Sine inscripsione ponere, hic est sine ulla inscriptione nominis sui quid
exstruere et reficere, contra filiam ambitiosi sacere solebant. Invenias in veterrimo illo monumento Λncyrano, seu potius breviario rerum gestarum Augusti. Consule animadversiones nostras in
Suetonium, nuperrime publica las. Boxuonmus. Vide de his porti-eibu, Andreae Fuisii Sabini antiquit. Rom. lib. IV. BOECI.Enus.
Turmam Λn de ista Plinius capiendus, libro XXXIV 8 Alexandrum amicorumque eius immines summa omnium similiIudine
stimus e ressit. Has Metellus, Macedonia subacta, transtulit Romam. Apparet; turbat tamen quod amicos appellat, qui aliis non nisi milites sunt, atque adeo Arriano sociales. Ipse ita libro IrΜακεδον ν δὲ τῶν H9 εταίρων ἄμφι τούς εἴκοσι καὶ πέντε τηπρώπ προσβολη απεθανον καὶ τουτων καλκαῖ εἰκονες ὸ, Δίωεστασιν, Αλεξανδρου κελευσαντος Λυςιππον ποιῆσαι. E Macedonibus circiter viginti quinque prima staressione ceciderant, eorumque aeneae iniugines in Dio oratao positae, Alexandro tabcule,
a Lysino eas feri. Similia in Alexandro Plutarchus. Sed Plinius in opiuione suisse, qua Velleius, videliar, qui scribit, hos equites ex sesitis i Alexandri, turma uud Granicum cecidisse. Si e turma regia , prosccto assidui apud eum , aliis digniores , et qua i amici. Quod autem Λrrianus notat statuas eas in Dio Positas: alii Loois templum verterunt; nec valde repugnem, nisi quod de Dio oppido magis signate et probabiliter ceperis, quoniam Livius ilib. XLIII prodidit hanc urbem exornatam Publicis locis et multitudine statuarum. Est in Macedonia, region Pieria, Lips. Plinius lib. XXXIV et XXXV; eausam colliges ex Curtio. Arriano, et
Plutarcho in Λlexandro. scuta R. De statuis equestribus eartimque origine ae honore videndus Herm. Mug. mil. eq. V. I. B ECLER.
Hregnum Alexandrum Λrrian. I, Iiastili. II, 6. I 3. Pro in e- trosse a Lysis m, Cl. Frein hemius noster ad Curi. III, 3l , ar elegit, imperasse Lysino. Lysippi ars passim Iaudata , et in exemplum excellentiae memorata. Nam ad veritatem Lys*ρum et Praxitelem accessisse optime i. e. ad virum omnia expressisse offirmant. Qit inelit. XII instit. orat. , i . BOECLEn. Immo in erasse Ly ino, erit pro maiestate Alexandri, qui poterat ilibere. II EIIs. Dissilired by Corale
113쪽
Ρossot qitidem ex morositate et dissicultato excellontium saepe artis eum ieetio vulgata defendi, quae in codice primigonio clare exstat: sed quia Arrianus lib. I de expcd. Λlex. cap. i7, dicit Lysippum se isse has statuas, κελευσαντος accedo emendationi Frein si emit. Ita saepe haec verba i erare et imm-trare confusa a seribis. Vid. Quinctil. dccl. VI, a 3. Bun v. Aedem in marmore Quid intelligit Z Vtrumne marmoream Aedem primitus a Metello in urbe Roma struetam Z Λn potius, urbi Ipsius Romae templum Z Nam cultam eam ut divam , ae empla arasque passim positas alibi i in com. ad Tacit. a nobis doctum. Si haec mens lut puto , notabile sane principium adorationis huius sive adstationis. Quod Smyrnaei apud Taeitum III Annal. gloriantur, se primos templum urbis Romae stafuisse ; a sententia nos non demovet, quoniam de primis provincialium hoe capiendum est. At si prior sententia cui litam placeat, illi expo-diendum est, quae sit ista aedes, et cui deo Z Cur non nominet Nam de privata ipsius Metelli tui omillam, quod aedes eo sensu magis scripsisset, non potes caperer quia marmor serius adhibilum ad aedificia privatorum. Plinium vide , qui tamen originem Primam marmoris quaesivit magis, quam invenit. Eo magis Vol-Ieii haec notanda. Lips. Meo iudicio, locus iste nullo potest modo accipi, tamquam Metellus ipsi Romae , veluti deae. templum exstruxerit; fuerit enim praeter decorum id nuspicari Romanosip os. Orta illa dixi nilas primum a provincialium adulatione. a tsi de alterius dei dea ve templo verba intelligenda sunt, cur id non nominavit Λuctor 8 Quia satis indicarat expresso loco. in quo templum illud positum erat, dum inquit: in iis ipsis monum n Amolitus. Sic Livius libro XLV, cap. i5: Eodem anno C. Ciconciasnedem in Albano dedicauit, quinquennis postquam vos l. Gn TEB dondum potui investigare ullum a Metello ex marmore templum, vel Roma , vel alii numini conditumr quare,nisi moIiora doceor, capἰo de domo sibi extructa ex marmore, unde magniscentia et deinde luxuriae in aedificando princeps fuit. Nam in diis ornandis non solebanι culpam Romani magnificentiam , ut recte Rupertus doenit. Semipulum illum de aede . in singulari numero pro domo Privata, quem movet Lipsius, egregie exemit Benileius ad Borat.
114쪽
M ira entine ρrinceps Vid. infra ad II, I, 2. BOECLEn. Cuius yelia statem ν Magnifice, ut solet, uana prolixum fortunae favorem extollit Valer. Max. VII, 3, a, ct Plin. VII, , Uie. V
de Fin. 73, Il. Ι Titsc., 35. B LCI.ER. Excellentes triumphos in Pluri s erino II et elliis ilic trium libavit pNon invenior lino semel, et de Macedo ilia lantulo. Itaque Valerius
de hae ipsa eius felici late, lib. VII: Speciosissimi triumρhi praetextam largita est. Viiu in ecce agnoscit. Rescribi volim : praeter excellenIem Iriamρhum. Lipsius. Quamvis halid pluries triti mpliarit Metellus , non ideo lamen roscrib ndum excellentem triumphum. Auctore enim non coit cinnatale fastos, nihil vetat, quin usurpet numerum pluralem pro singulari, figura classicis auctoribus u ἰ- talis, ima, cuius alii tol produximus Exoml, in schedias male ad i. IΛuna I. Taciti cap. 55. GnτTER. Lipsius ex historia repositum cupiebat excellentem triumphum e sed recte se habet iudicium Grii-ieri, qui pro sing nlari nimiero pluralem hic usurpari existimat. Loquitur enim hic Velleiu εγκω λιαστικως , neque enumerat tantum membra collectione, sed grandi late sermonis illustrat. BOECL.
Triumρhum probat Piab. in Λ ina I. A. V. C. DCXXXVIII.
Cum inimicis Scipione a fricanor quas inter calamitates Metelli ducit Plinius. Cicero in Osse iis . sine acerbitale dissensionem,
alerius, grasees testatasque iocant. Recte leslatas, quasi quae litterarum testimonio signatae, moris ex simplici et anti tua recepit
'lia, qua Publice, qua privetitim inimicitias doni inciore et de idio litterarum de eus ad Taeitum. Iloe addi elim, amicitiam qui ie- Iiuntiabat, etiam interdi eo bai domo. Taeims lib. I r Sed Caesar missis ad senatum litteris, disseruit morem fuisse maioribus, quoties Hrimerent amicitias, interdicere domo, eum sinom gratis Ponere. Ei ut publice socialis . ita quando pie privatim Praeco. Clemens Alexandrinus t Amiciliam, quam diu coluerat. misso P mctconc TE-HuncissMis, non quod Poeniseret, sed quod fortunae streum pertime ceret. Simile quid mihi leuium in Petronio, quod ia in nunc non dueeurrit. Scit GR. Sic ei se Osleusionitru pro utili late publica nou
115쪽
pavidum iactat Tiberius lib. IV Λnnal. Taciti cap. 38. ad quem
Ocimi nos plura hac de re. GRvTER. Grum ab aemulatione et istulis
profecta contentis , ad grares testutasque inta scitias prueressa δε--rat, inquit Valerius IV, i, i a. Notandum hoc loco, duρlicos inre13. contentiones inimicitiasque deprehendi: prima est consontia factionis et in idiclo , qua viri potentes mutuis quis iliae odit alterius
auctoritatem gloriamque depressam curions, frui per contraritis obstat, ac , veluti atque obtrectator actui eius consilii, silc adversatur. Altera contentio virtutis est: rursiimqtie duobus
modis cernitur contingero; vel enim ipsi inter se viri boni el magni, nulla Pristata nemultitione, sed circa et Propter administrationem rei . dissentiunt et concertant; sicut de Metello ei Scipione modo diximus: vel aduersus flagitiosos, sceleratos reiριιb. turbutores , illi qui dexteriore consilio et nuctoritate remp. tuentur , GPD ant. Hoc sensu Sallustius, Catil. in Catone, malis Perniciem ostentavit. De altero illo Catone Cornelius Nepos ea p. 3, 3 et a, 4, ιδ P. Corn. Sejione perpetua dissensit vita; et: ciscitor annos octogintansque ad extremam aetatem ab adolescentia , rej. causa suscipere inimicitias non destilite a multis leniatus non modo nullum detrimen.
tum existimationis fecit , 4ed , quoad vixit , virtutum laude crocis. Tales contentiones, ut innocuus iratione propositi a maligni latocilieni, et Pro reP. susceptus , in laude ponunt eum Velloio no, tro Prudentissi in i scriptores : Deilque parum voti sui et lati lis post-Inimae Tiberius apud Tac. IV, 33, at si posteri, ipsum ostensionum pro utilitate Publica non pacidum fuisse credant. Dis Simulari
autem non de hei, nonnullos politicorum crassius cirra hoc argumentum versari, dum utilia magnorum virorum dissidia lini tersim Pronuntiant, atque eo nolui ne iacta subinde faetionum semina in orcanis rei p. gerendae artibus habent: crum nec Popules es , nec
nobilium factiones citri sit in muria Pori cilluni roti'. exerceri Posse , ostendit Lipsius M Pol. 3, et ni mana his loria tot magnorum cn- suum Expmplis passim te, latur. Et corio, si unum illud contentionis genus Excipias, quo boni a malis dissident , vix poteris mihi exemplum dare utilitatis alicuius evidentis in contentione viror ii mill utilium. Dissidebant Romae consules, proe loros , t ibi lii, ma gis iratus, alii, innocuis aliquando et bono sino susceptis dissen, io nibus, sed numquam Sine motu aliquo et tumultu reruni ac bomi-
116쪽
niim: nam Pars r Ila. Ioinocratica bis tuo lilms, iit mare vonii agitabatur; itaque ergo liaec rudimenta erant tot discordiarum civili lini, quae mox Populari turbulentia, et paucorum ambition Oxeilatae usque ad convcrsionem rei p. insanabiliter desaevierunt. Cur ergo supra Iaudantur, inquis ' Laudantur non aliis, quam istis de causis: quod magni illi viri dissidia sua non in occasionem po lsentiae, dominationi I, avaritiae dispens aut, sed immunem ab iniseletilibus consiliis animum scrvant; quod pertinere ad rem p. existimant, ut consilia, quae credunt publice salutaria, contra aliorum sontentias tueantur; quod sine admixta primati odii aeerbi lato ad viritillim et honosti certamina , civibuq viam pra ire cupiunt; denique si profundius quaesieris . videbis quid aliud quam imbecillitatem humanam , et civilis prudentiae imperisclionem pDiam vol ea non conciliare possunt sine contentione, ae in piiblicum commodum attemperare, quae diversis quidem, sed ex aequo salutaribus artibus cor . 'aiit, vel unius quidem boni naturam in tolligiant, alterum autem pro malo spernunt; non quod rationi et sapientiae, sed quod suae indoli minus convenire videatur. RHrsiam in las : atqui Rem. dioersitate artiam. ut mondi s elementorum
concordi cyιιodam dissidio conseroatur Z Reele de eoncordi dissidici mentionem in inlisti, quod ita intelligendum est: habet suum in re p. loetam severitas, habet lenitas: idem de m n gnisconi Ia et parsimonia, de facilitate et gratitato, similibusque aliis iudicium
esto. Ergo prodest sane esse in civitato viros graves, esse facitos: splendido item, sed non minus elegantos ; imo et frugalos , an
sic deinceps. Ita Sallu i in Catil. LIII et LIV deseribit, ingentἰ
virtute Persis moribus Miros duos Caesarem et Catonem. verum hoc ipsum exemplum, quod tam crude a pleris 1 Ie ncei pilor. ad monet nos de recliore circa hoc negotium iudieio. Quod si enimulemiue suis virtutibus moribusque, quibus a nntvra donattis, a discia Plinu ins ruclus erat, usus esset earn inoidiam et aemulat nem, concordi ac tranquilla dioersitote , haud dubie resp. magnam ex illa ipsa di erepantia tulis et utilitatem. Iam vero quid factum o tydoniae Cato , aduersus Caesarem et plures dissimilioris ingenii homines obliqvus , et obtrectator, nonne Caesar advorsus Cato nom ecuIte et operie factiosus; nonne adeo uterque. suis ton lentioniblis plus nocuernni rei p. quam Prosuerunt Z Nain de uno et al-
117쪽
loro facto nunc non Io litori titilia sane suil Catonis adversu sarem contentio iii causa Catilinaria ; sod noedum in simultato mi verant eorum animi, Ot Iioc ad illud gemi' Potius rysereti dia in stipio honos malorum conati liti libus Carsar patrocinari videbatiir, advor ari diximus. Ex div r o, illustre est concordis discrepantiao pxomplum, apud a ne i t. XIII A. a. i et a: In narrho et Seneca, qui distersn nrte ex nequo ρollebnnt. Durrhus militaribus curis et seceritate morum p Seneca Pra cutis eloquρntine et comunte
honesta r sed additur: IVVΛNTES IN I ICEM. sicut et antea Praecessorat, eos preri in societate potentiae CONCORDI S sui Ilienemas, hoc vinculiani: dioersne nrtessia concor Γ actu in mutunnuxilia expedisne moant remp. non semulae, in idae, contentiosne.
Quatuor filios sustulis j Emendandus igitur Pliniuq natur. His l. lib. XIII en p. 33; ubi τulgo ita legituri Q. Metellus Macedonicus, quum VI lneros relinquerot, XI nepol e reliquit. Repon ridum V liboror. Ita oliam ip o Plinin eiusdem libri cap. 44, ut Valerium Maximum, Auro lium Victorem , et alios initia in . I si lamen apud B. Λugustinum lib. II, cap. a 3 do ei ilate Dei r i Ie- tollus Romanorum laudatissimus, qui habuit Vssios consularer . o iam rerum tomporalium Iid fuit. Sed hic quo pie reponendum arbitror IV. ulla menda crebriora, quam circa numeros. V M. Rostris Moro maiorii in; quem Et grapti ico Pol bius lib. I ox primit: Si quando apud eos quispiam stae illustrJus viris ex hae Mita decesserit, elato funere portatur cum reliqua Pompa nil rostra, sic dictu, in frum e et nunc stans convicuus , nunc οιι lutus . idque raro, unkersa Plebe circumstante , rostra adscendit,
xi quMom sitias adultus supersit , ac Pr resens exsistat; sin verontius quispiam ex sesitis genere, ac demortui virtutes, et quae in Nita praeclare gessis , depraedicat. Et stati tur I bi nutem praeclarus aliquis ex dona sticis ultimum diam obiit, ins ituunt funeris elationem, et circumfusi , qui similli ni magnitudine et reliqua sta-
urn viden ur, et es stum usui Pant, si et)el consul, Mel imperutor fuerit PurPura circumdatum, si censor, PurPureum: si triti humexit, vel tale quid persccit, auro contextum ; igitur isti curru incedunt: fasces Nemo et secures, ac reliqua Princ*alibus consueta se
cundum digniuriem cuiusque Praecedunt, qua dum in visis esset in Duilireo by Corale
118쪽
re'. eminuis, ubi ad rostra ν niunt. cunctis ex ordine sellis elephantinis sedent, quo spectaculo havdfacile Poteris vectari Pulcrius. Primus Pol,licola snpres me Britti in laticlavit, quo deinde ad foe-rninas 4 et Imperatorum aevo ad iuvenes Progre sum. Stiet ni iis, Diod. Scur x. Λ di Κ ire hina n. , de sun er. II, 3 et q. no LER. Qvntuorfini Vno praetore, tribus consularibus, duobus tritaminphalibus, uno censorio. Plinius lib. VII. Adi auctorem virorum illustrium. SCAEGR. Quem honorem nil plus estὶ Quem et honorem Iegebat Munck rias. II E i q. Honorum Barth. ad Stat. Theh. IV, 6a . . Exire δε νίla , Cni p. deo l. LI, et Ρlin. III ri'. '. Bun l. in muta. I niuersa deinde Pnioerante. Erasm. Steph. Cum Pars muna, eiusdem Metelli Macedonici virtute, armisque, tracta eral Bepone, cuius pro cum ς fracta, pro tracta ; sententiam, ut puto. restitues egregie, mutatione parva. MAI T. Lege, fracta esset. Nisi politis allubescat coniectaneum Aldir qui pro eum scribebat cuius: Di pro tracta , fracta. Sensus in idem recidii. Vo s. Nihil dubitavi Aldinam lectionem omnium tacillimam , in textum recipere ; de r ipsa Florus II, i 6 : Quum Metellus diamicasset nd Dictoriam Mummius Nenis. Bore L. Nisi Achaiam capis tiro Grareia, ut solent scriptoros Romani horum temporum, negret expedies μx hoc loco. Nam Graeciae pars magna est Macedo nia, non Λebaiae. Acbniam vocat verum et meram Graeciam PliniuΑ lib. VIII, ep. iii l. Vn Dersa deinde, ut praediximus, instincla in bellum Achaia, cuius Pars magna, eiusdem Metelli Macedoniai tirtiale armisque fracla erat. Ita enim haec a Mamilio recto constituuntur, sed et to etiam Inox si bsequens mulandum in Graeciam; nisi malumus hinc nusorri illud, et reponi post instincta. Dersn deinde instincta Graecia in bellum Aehaicum, cuius parsole. et sic unioersa Graecia infra quoque occurrit cap. 38. HEl. s. Corinthus in arma in Dictiones duae postremae abesse poterant,nnil sententiast incommodor praecessit enim in bellum ; nisi sorte e t iteratio similium vorum, cuius exempla retuli lib. II, cap. ii; de usu antiq. Iocui. POPI A.
Grauius in Romanos contumeliis Iustin. XXXIV, 3, ' : Legatos quoque ipsos Romanorum violassent, nisi nudito tumultu trepiri fugissent. Flor. II, i 6, 3, oratione violatos, ait; Cicero 'pro leg.
119쪽
Man. 5: ob legatos superbius anellatos eo rsam Comithtim , t Ala tur. Sod hi nitriim speciose sonabat in auribus horninu in , cntisabelli in violationem segniorum reiectat quippe quo nomine irast sti ei pi bella communiter existimabant: quamvis non alia. quam quae mox Carthaginem dicitur oppressisse, invidia Romanos impulit, ut causas belli quaererent adversum Corinthio . et , qtria quaerebant, invenirent: vide omnino do hac hypothesi Romanorum simulque de totius Λebaiae salo πολιτικωτατα disserentem , maximi nominis ac dignationis virum, Iacobum illum Gollio De dii iti in oration , cui Achaiae indicem praes xit. Bor L. Magis quia volebant Romani, q. d. C. dicereiu , credere in I
enim est assectiis aemulationis, su pieaei odio saeta aemulorum Premere, detorquere, denique, ut volunt, occasionem certaminis alit calumniae interpretari. Volnit hoc ipsum Romanis Wxprohrare
Perseu Maced. Rex in oratione ad Mureium et Attilium t Ego haec , Q. Murci et A. Audi, quae aut a vobis Obiecta , aut Purgata a me sunt, talia esse scio, ut aures ut animi audientium sint enec tam referre, quid ego. aut qua mente fecerta, quom quomodo iii oos factum ace*ialis. Liv. XLII, 42. ME L. Da eodem tempore in Duae hae voces, eodem tempore , a glossemato sunt, itaque delendar. RAPHEL.
Virtutibus similitatis Novissime ensi sim sinus. Non tam editoris cura opinor , quam operariam incuria lih. II, 6: Qui Tib. Gracchum, idem Caium fratrem eius oceivnois furor, tam vir utibus eius omnibus, quam huis errori similem. Tamen ibidem placuit aliquando magis tam virtutibus, ei, s fixo etiam e omnibus quam hoc errore similem; nune abstineo. ΛciD1L. V. Misc. ob. V ,
VIII, p. 25. Omni belli ac togae Non omnia nimirum eidem Dii dedor',
eerte raro inveniri eosdem bello bonos, bonos in pace. variis magnorum pxemplis ostendimus ad Cornolium nostrum. GnvTLn. Ac sensis Lege nul sensis. MasvT. Aut sensit, Aldus Manutit hi nulla membrana. Sed videtur vel Ie Paterentus, nihil alitor locu tum Scipionem, ac senserit. Forte, niat aliud di rit. nc sensis. Quomodo apud Terentium Phorm. IV, 4 r Altad mihi respIudes, ac rogo. ; pari modo et Tullius non semel. Deinde in illis creatus Di ilirm by Corale
120쪽
, tolle verbum substanti um, ut sequentia cum superioribus eoni angantur.
Ad mlarum a Scipione i Cum Velleio saeti Lixtu, lib. XLIV.
eap. 4 4: P. Scipio Africantis, et ipse postea deleta Carthaginere Pellatus , naturalis consulis Paulli, redulione Africani nepos. Et Valerio III, 7, 5. Aosti miratis egregias successor Sc*io Aemiasianus voeatur; itemque Florus II , t 5 , ia. Dunc , inquit, Imusio Macedonico Proerentiam Africani illius magni filius in decvs ςentis Isumserni. Th misti iis orat. V de pace ad Valent. Σκιπίων δε ὁ μεγαις εκεινος , ὸ του πάνυ Σκιπι-ος υἰδους , ete. Qitamquam nescio, cur doctissimo Remo vertere plaeuertit Magnias ille SciρίσMaximi illius Scipionis adoptious flius; eum vol ex Polluc. III, a. cons tot vi δουν nepotem significare ; nisi sors vir magnus illis adbibuit fidem, qui ab ipso Africano adoptatum Aemilianum credidere; de elogio huius viri agitur in Character. Vellei. enP. II.
Aedilitatem petens , consul creatus est Vt haec tota verborum comprehensio apte inter se congruat, logendum arbitror: aedilitatem Petens consul creatus , bellum Carthmini et c., Vixque dubitandum Putamus, quin haec vora sit luctio. VOss. Vid. Liv. Epit. 59. Appian. Plan. uret. Vict. 59. MLCLER. Consul creatus est Adnitente Catone, qui dicebat: reliquos, qui in serica militarent, umbras militare, Sejionem vigere. Epi
Plin. XXXVII, 3. BOLCLER. obstrionali Propter octo cohortes obsidione vallatas consilio , et virtute servatas. Smiptor virorum illustr. Sc EGR. ρrOMOcntione . pud Ilitoreat iani a rege Provocatus, opima
spolia retulit, quod notabis. Florus, Appianus Hispanicis, epito- me Livii, alii. Sci Lox. Ex hic eamdem vim habere, quam Post, censet Davisius ad Ι. Caes. Beli. Civ. I, S. Ipse modicus virium in Ita loqui amant boni auctores. Sallustius historiarunt lib. III: Ingens sese virium atque animi, dubius con-xilii ; et lib. IV: Anxius , in olens, nimius animi', et infra Sae Po