장음표시 사용
231쪽
Si enitis aecipia . sta iam tum tua inter praesidem et quaestorem necessitudine Nelut praecarere voluisse futuras discordias et bellaci liar sive, Lipsiana correctio i Patriae carentibus fatis eodem sensu , nut consulendi signiscatu, et Ita explicetur, quati illis rerum Marii ope gesta ruin praeludiis veIuti ad maiorem Cimbri ei helli fortunam ac reip. liberationem eonsul lum Romanis sata voluerint. te ut in descript. heli. eivil Florus: actum erat, in litu , nisi Marius illi saeculo contigisset i quod tamen durius erit incone inniusque 3 non satis apte haerebunt textui illa verba. BoreL . Locri hand dubio mendosus. Lipsius , ρntriae carentibus fatis ;sed το tit satis demonstrat neseio quid dieii insolentioris hie latere. Eoo onim, ut ρraecipitantibus fatis ς quomodo apud Florum lib. IV, cap. iit Sic praecipitantibus fatis praelio sumta est Thessalia. Forte, ut praeoarieantibus fatis. Praeoaricantur iudices. qui cum reo colludunt. Mareello ad SC. Turpilianum praei aricari accusator dieitur, qui vera crimίna aceusvis abseondi . Ita prae-ςnricari fata hic diciantur, quae saxent hominibus in pernicie in reip. natis. Lucanus de Mario hoc ipso lih. III et Vis ferus et Romam cupienti perdere fato sussciens. Romam velle perdere, quam
singulari savore in summum terrarum culmon evexerat, Prne aricantis est sati; sic et Tacitus Hist. I, cap. 5o, do Othone et Vitellior Tum duos omniam mortalium immdicilia, ignaPM ; luxuria delerrimos, velut ad perdendum imperium fataliter electos, non
senatus modo et eques , sed vulgus quoque Palam moerere ; ubi malim Pinliter eoectos p neuter enim electus, aut a senatu, is ut RPraedecessore; sed ad rem; praeonricalor causae Publicae in epist.
Coelii ad Cieeronem, lib. VIII, ep. 33. Verum de Praevaricandi
verbo ei ias lite significatu non uno copiose praeter caeteros egit
vir, si quis alius, de antiquitate omnique re litteraria pulcherrimum meritus in modum, Aegidius Menagias Iuris Amoenitatibus Habet et nonnulla ad Solinum Salmasius. In glossariis Labba ei r
232쪽
IIem tus. Niliit puto apertius τί, Praecas 'ntibus, quae volii rnnt Iam tum cone diae, si potui ventέ sun lanaenia ponere in quaestura; illa reliqua sunt o προσδιονυσα. Bunn. V. Mise. ohs. τοI. Vin
P g. 457. CUtiliatim Est enim Maxima consulis et quaestoris necessitudo.
CXXXIIX ego CXXXIV. M 'ντ. Immo CXXXVI anni nempe
a de icio Iugurtha ad Vinucii consulatum numerari debent. Pora'. Considatus inuio Reete initis. Stante repub., designatus consul inibat consulatum in ore maiorum hal. ianuar. , qui, subsecuto imperatorum aevo, Ordinarius dicebatur; quia ex tunc in singulos annos plures consules creari insoleverat. Cassi orus et Apollina
usa immanis vis Germ. gent. quibus nomen cimbris ac Teutonis erat) Notati huius belli scriptores ad Flor. III, 3, a Camerte ei Frein s mio. BoECLER. Cimbris ne Teutonisi Nota , Ciceronem de provinciis consul. et Sallustium in Iligurtha hos Gallorum generali nomine concelebrare. ScnEcx. Florus quoque lib. III, 3, ab extremis Galliae profugos dixit; sed consi disse saepe veteres Galliae et Germaniae limites, satis constat. Vide mox Vossium, et alios ad cap. '. BuRN. Cum Caepionem in Emendandus igitur Sallustius, in quo vir do et issimus contra historiae veritatem Q. Sc*ionem recensere peroplaxit; post alios , Agellinm, Strabonem , t sium , Iustinum . Paedianum in Cornel. Eutropium vise. Sca GD Manliumque Manilium repono, ex Cassiodoro, et Obsequente. ηxxxx. Nihil muta , si sapis. Tacitus in Germania: At Germnni Carbone et Castio et Scauro Aurelio, et Serollio Caepione; M. quoque Manlio susis vel culis, quinque simuI consulareis exercitus
populo Romano saeit Epitoma Livii LXVII; Sallustius Iugiirilia, Orosius lib. V, cap. i6, Cassiodorus; alii, Mallium arride L. Scianthoe graeeum, illud latinum. In praenomine dissensus: Sallustio et Taelio Marcus , Li. io et oro io Cnius, aliis meus. Scu EG ivs. Sigonius in Fastia ad Λ. V. C. 643, Mallium legit, et Manlios diversos a Malliis suisse eenset; ita apud Quincti decl. III, cap. 4 legondum: Seruilia Mallitque bina eum tot Iegionibus eastra perdidimus , ut ex Uiltiano eodice edidimus; male vero consulem inul-
233쪽
lao editiones, quum consules sit legendum. vel ut in prima Erasini. Stei,han. et aliis, coss. icos. Fabric. ad Oros. V, in . Buain. Silanumque S anumque, editio Rhenani.
Scaurumque Aurelium cos. Legatum fuisse, quum captus et occisus est, M. Scaurum ostendit epitomo Liviana. Itaque legendum Puto consularem , trieunio enim ante Consulatum gesserunt, Anno V. Orosius, in ea, inquit, pugna M. Aurelias consularis cutus, atque interfectus est. Mino. Quod vir doctus Aurelium consularem mavult, nollem sactum; consul enim, e Tacino nolum, male pugnavit, legatus consulis triennio post captus, atque Belo rcg occisus est. Livius dicto loco. MuEGx. Legendum Puto consuliarem , neque enim cos. occisus est. Itaque Orosius hoc ipsum tractans consularem vocat. Livius legatum consulis. Ρvuis. Vido
Pigh. Annal. ad A. V. C. a , 5. Populus crearet Do hae lege Cicero II in Rullum, Sueloo. in Noroue, alii. Puriar . AdMocando minorem eius Partem, Cicero in Hiillum abrogaρὰ postmodum Stilia , restauia Labienus. Dio lib. VII. De collegio Cieero in epistola Io. ad Appium: Amρli limi sacerdotii collegium p in quo non modo amicitiam violari apud
maiores nostros fias non erat, sed ne Coutarct quidem sacerdotem
licebat, qui enisurem ex collegio esset inimicus. Scam . Pontifex maximus, et rex racrisciatis et flamines a populo creaιi, pontifex quidem tributis comitias, rex centurialis , flamines curiatis, tum quum reliqui saee a collegiis cooptaren/ur, quos omnes Postea Cn. Domitius ad e nuta populi tribula transtidis anno DCLI. Mario ε t Oreste coss., quam legem post a Sylla sublatam , vi iterum a T. Labieno tr. PI., Cicerone cos. , relatam , steriam M. An Gnius Cos. post Caesaris dictatoris necem abro Mit; qua in sequenti anno una eum celeris Antonianis imibus SC. sublata , res rursus ad populieomitia rediit. Libuit haec ex Sigon. I de Antiq. tur. civ. Rom., 19,
Amplius CL millibus hostium Ducenia millia eaesa suisse scribunt Epito me Livii et Orosius et Eutrop., amplius CL millia Plutarchus. P TELI. Bene postero die: et tunc iterum pugnatum, Plutarcbus alii lito consensu tradiderunt. Orosio quid visum dissentire, sic seribentit Quarto die rursus ρ ductae utrumque in ca iam
Meses, usque ad meridiem paene pari pugnastere discrimine. Non Diuitiaco by Coosl
234쪽
potest, ut haec res fuit, de quarto die. Audacter emendor Oriodis. LIPs. Gens yite excisa, uallem copulam transferre alio, et legere, am-μι usque CI, millibus ete. gens excisu Teutonum. Bunn. Quibus nomen erat Raudias Magna est varietas apud auctores
in lioe nomino. Apud Plinium de Viris illustribus eod. quidam habent Onurium campum , alii Laudium p quomodo et scripto quosdam habere Vinetus testatur; quidam veteres Saoidum apud Flor lib. III. vulgares cod. Claudium edunt. Scripti autem Raudium, quomodo hic quoque legendum puto. PuTEA'. Monitum ante me, v teres quosdam Raudium exhibere: quod ego pro nihilo minime habeam. Est ea loquendi sorma, de qua lib. XV, cap. a', Gellius; allato e L. Pisonis Annalib. exemplor L. Tarquiniam
collegam suum, quia Tarquinium nomen esset, metuere. Quod et
ip e est imitatu lib. XVII, cap. 5 : Histris in terra Graecia fuit
fama celebri, qui gestus et vocis claristidiae et venustate ceteris an tistabat: nomen fuisse aiunt Polum. Nec secus de illo Seneeae mihi videtur . ep. rar Ideo Heracletus, cui cognomen Molinon fecit orationis obscuritas. AciDAI.rvs. Florus Ontidium: veteres eruditis, imi ineli Ratidium, nec numerus caesorum eonvenit; vide Livium, Orosium, Eusebii tria. Florum. Scit Gn. Vulgatam lectionem relinco;
et si e ei iam apud Florum lib. III, cap. 3, cum codicibus u SS. legendum censeo. Apud Aur lium Victorem legitur: in Campio studio: sed et variant ibi codices. Nam, ut notatum Andreac Scholio, in nonnullis est Sastidio, in aliis Rhaudio. Quod verum est. Videtur autem inde id nomen fuisse eorruptum, quod librarii notius fuerit Claudium oppidum Hirpinorum. Voss. Raudis odit. Rhenani, Erasmi Steph. , Manutii, Gruteri, Popmae, et alior. Quod vero Ruudium quosdam veteres exhibere Acidalias notat, de Floro et aliis verum est; sed huic loeo Velleii minime conveniens, quum elegantius dicatur quibus nomen erat Raudiis, quam Raudium. Iustin. lib. XIII, 3: Aristaeus, cui nomen Balto fuit. Ita Iege apud Taellum V, 3: Rubellis et Fabio coss., quorum utrique Geminis cognomentum erat, non Geminus e ut lib. XV, 37r cui nomen Pythogorne suis , et ita semper Livium solere loqui notat Gronov. ad lib. I, 3 et 3. Bva I. Deeerlaoerct proelioὶ Deo sa videtur cuni Cimbris, vel quid eiu
235쪽
226 VARIORVM. INTERPRETVM NOTAE
modi; haec enim pugna cum Cimbris pugnata est, quum superiori Teutoni deleti omnino fuissent. Prreis. Vir doctus existimabat. deesse cum Cimbris. Cui non adsentio. Vera lectio haud alia, aevulgata. Nec periculum fuit, ne de aliis, quam Cimbris, haec caperentur. Nam Cimbros solum, et Teutonos, sedibus suis egressos, narravit Velleius. Teii tonorum autem gens iam excisa erat, ut paullo ante memoratum. Satis clarum itaque, ad Cimbros hoc rein serendum, etiamsi nomen eorum non exprimatur. Voss.
C. M. hominum in Epit. Lirii lib. LXVIII, Eutrop. lib. V, Hor. lib. m. Oros. lib. V, CXL millia eaosa seribunt. Pli ita reb. in Mario CXX millia. Capta autem LX millia omnes scribunt; quo fit, ut hic putem scribendum amplius CC I hominum. Pττει . lolii summas caesorum captorumve concipiunt, videatur geminandaeenionaria hie notar COI hominum. Llvs. Ae bona malis ruensasseὶ Fortassε facilius Iegeresi mala bonis repensasse, sicut alii loquuntur; qunmquam hunc sensum etiam usitata leelio sustinere potest. Magnum oppido et rei p. periclitanti salutare cumprimis facinus ; sed quae merita possunt contra ultimam turba laa patriae impietatem nominari y Et si reete rem putamus, plus est quod nocuit patriae Marius. quam quod pmsuit. Bo 3.ER. Bona malis ruensasse, idem notat ae si dixisset malabonis ruensasse, ut hic qiiosdam legere notat Voratius ad Iust. lib. V, a; sic et infra ea p. a 3: Cuius interitus volutus, amissorum aut gladio aut morbo cirium mne damno repensa a mi; est enim rvmmo idem quod aequare. sie et compensare. Ovid. epist. III,
Si ; vide ad cap. 33. Bunm Seruilii, Serosit editio Rhenani.
Consul armis eon escuit, Abundare pulem v em confvI; quid enim Ila opus erat consulatus, quo constit8 Aut reponendum conis silio M armis. Sed tertia coniectura verissima est i constitaribus
armis. Nimirum hete quoque, ut pluribus Nostri locis, pridem
animadversis, decuriatio illa vulgaris Daudem frausa est. Cos. enim nota, non consulam tantum, sed ei consulatum, consularem, quaequo inde alia, omnia, inquam, ista veteri scriptura signavit re qua post novi exseriptores con I tantummodo concinnartini.
Eius exempla dat aliqua doctiss. Seheghiust quem heic facem n bis alluxisso, inerati aut inridi simus, si negemus, immo eruetiam si taceamus. Λς νε Diuitiam by Corale
236쪽
II. LDιus Drusus At ex Val. Max. lib. IX, cap. 5, Aseon. in tarne l. , et anetore de Vir. ii l. liquet, hunc Drusum fuisse ambitiosum , profusum , superbum et audacem. to autem Velleium hoe loeo, ut Tiberio adularetur, quia a Iariis maternum geniis trahebat ide quo Sue t. in Τiber. et Vat. Max. lib. II, cap. 93, Velinteium, inquam, in hoe Livio laudando solito longiorem fuisse. rex'. Cicero pro Milone, Plutarchns in Catone. Non fuit ille, ut nuper quidam ad orationem pro Milone salso putavit, qui C. Grae-ebi perniciosis conatibus restitit, cuius mentio apud Plutarchum, Suetonium , Appianum , Ciceronem de Finibiis , sed eius filius , de qno C. Carbo apud Ciceronem in oratore t o Marce Druses loquitur de patre tu dicere solebas, Ucram esse re ub.; quicum que eam violasset, ab omnibus ei esse poenas perrolatas; miris dictum sviens, temeritas filii eo robastis. De temeritate Valerius
lib. IX , cap. S ; seditionis eausam invenies in Epitoma LXX , Flori lib. III, Cie. II de Oratore , aliis. Scaro . De M. Drusi inistento, moribus. aetionibus longe aliter iudicat Cieero in Oratore. Sed Velleiu ser ii adfectibus suis, et in gratiam Tiberii Caesaris,
evinx mater Livia Drusilla, omnem motuum illorum culpam eonis fert in sonatumr sient Sallustius in optimates, epist. II, de repub. ordinanda ad C Caesarem. Poma. Egregie explieavit Velleium Floria, III, 33, nominatique a Camerte scriptores. Iuventuit haec seribimu , in cuius manibus versari illum auctorem scimus et neque nobi, repetere libet alibi aliis notata. Boxccm. Senatui privum restituere de si Haec verba caute aeeipias velim. Non enim senatui priscum restituebat decus, nisi ex parte: neque iudieia prorsus ad eum reserebat, sed aequaliter cum eo, et equitibus eommunicabat. Rualdus in animadv. ad Plutarehum
P. Rutilium in Rufum. Est IIle ipse his loriens, de quo supra,
consul eum Manlio; vita Soeratieum probavit; eertatim in eo ex tollendo scriptores. Minnitus in Octav.: Quod si mundus discia
proiadentia ei allevius numinis auctoritate regeretur, numquam meis reretur Phalaris et Dionysius rernum, nunquam Rutilius, es camatis exsilium, numquam Socrates venenum. Damnatus Sm Irnameommigra it litterarum studio. Omid. lib. I de Pontor
237쪽
Et grai e murinnimi robur mirare Rutili Ion usi redistis conditione dati.
Fallitur vehent ni 'scheghi iis i supra ait cap. 9 , qui assercro
conati ir, alium hune esse ab illo, quem historiam Romanam graece scripsisse lib. quario testatur Athenaeus. Contrarium verum Esse, iam doeuii paren, lib. I de Bistoricis cra cis, cap. 22. Voss. Etiam Liv. epit. LXX, summa innocentia Nisum vocat; Senec. epist. 79: IRutilii innocentia ac virtus Interet, nisi accepisset iniuriam r dum violatur, efulsit. Esse eumdem , quem supra inter historieos Domina xii Velleius II, 9, probat Gerard. Io. Voss. I de Hist. grae . ,
In iis Osis, qune Pro senatu moliebatur Notabilis e At Sallustii locus orat. ΙΙ de Rep. ord .: M. Liose Druso sen er consiliam seu in tribunatu summa ope nisi ρro nobilitate : neque ullam rem in Pria-eipio vere intendit, nisi illi auctores flarent homines factiosi, quibus dolias atque mali infra eariora erant. Vbi intellexerunt, Per unum hominem maximum beneficium multis mortalibus duri, videlicet et sibi quisque conscius, mulo atque insido animo esse, de M. Lisio
Druso iuxta ac de se existima, erunt. Inque metu, ne ρer tantam gratiam solus rerum Potiretur, contra eum nixi, sua ipsius consilia disrurbaseerrant. BoECLEn.
Deserendae illieiendaeque multitudinis Fieri istud plerumqueos tondimus ad illa Ll, ii lib. V, a r Hoc illud esse dic stantes, quaesaern milisnus sint constituta, nec se fefellisse, id donum inimicorum Deneno illi um fore. GnvTLn. In his verbis conlinctur insigne arcanum aristocraticum adoersus plebem s ita enim ratione latissimi usus existimo qii ad simulacris imperii etiam accenset Clapmar. de arcan. VI. I 4. BOECL. Vt minoribus perceptisὶ Fortasse Praere sis, Lipsius. BAPnEL-Πnec vetus lectio, non Praeceρlis, ut volunt. Voss. Concinnius, minoribus Arneceptis, ut alii iam monuerunt; sed et corrigendum mniora Permisterent . ut lollatur ambiguitas orationis; permitterent,
plebs scilicet; tum dele mox το eius, quam Optime ab pso cogitata; altior Lipsius. IILI. s. time cogitain Vido nil ovid. ep. VII, a', et recte vUme addit, nam et male cogisare pro res novas moliri, dicitur: et D iliaco by Corale
238쪽
AD VELL. PAT. HIST. ROM. LIB. II CAP. XIV 229
Graeτ. ad Cieer. I de Ost, 3, Et snpra ad lib. I, ici. Sic Antonius apud Cieer. XIV ad Au., i 3 : si humaniter, et sui ter, et amabiliter in me cogitare velis. Bun l. Ab ipso Voces nb sero si perfluere censeo. LIPs. Male cedebant, Lipsius malit cadebant. RAPuΕL. Non invenustum sateor , sed quid opus mutare veteris codicis scripturam , quae aeque bona, ut abunde docebunt notae ue in s. ad Ovid. II Fast. , 33o. Et hie male novari prohat similis Ioeus in se. cap. IS: et bens
consulia ei male cederent. Bunm.
mensa illa et ineo seni uel res arbitrii sit, incondita mulio
malim. Tu quoque cogita, Iector, et non noles, intelliges ita e lur-ham . quae temere et gregatim circumfusa comitabatur. Λci DALivs. Possis etiam incondita. Lips. Deondisa ; nee dubitare Lipsius de-hnii, Taetii sui hie obli in A. Is An n. lib. II, cap. 5a, et His l. IV, eap. 67 , inconditam turbam parili modo diaest. Λlinat. lib. II ,eap. ra : Audiri fremitum equorum , immensique, et incondisi agminis murmur', Annal. III, cap. 42: inconditam multitudinem disse. est; cap. 4S : incondisique ac militiae nescii , Livius I. XXIV. c. ast quae legatio peropportuna visa ιιd mestitudinem inconditam et tumultuosam exonerandam o lib. XXV. t 3: inconditam inermemque turbam adpenisse ; cap. 35 : inconditam turbam in fugam nocr&runt et XLIV. 45r multitudo incondita Pliarium simul gentium pCurtius lib. III, eap. 8: incondita multitudo; lib. IX , cap. a: non
nune primum incondisam sustinetis turbam ; atque ita saepe eum ille, tum alii scriptores. II EI AIvx.
Cultello percussus Sic Lixius lib. LXX; Λppian. lib. I; auelorde Iir. illustr. ; Son c. de Brevit. vit. ; Oros. lib. V. At Cicer. debat. Deor. eius Percussor m Q. δ rem im nominat; 'lin. l. XXVIII, p. ' , scribit eum curinum bibisse. Pvτελη. A C. vario, Cicero III de Nat. Deor. ; ambigunt tamen anciores. Seneeam do Brevitato itae comule, Plinium ine lib. XXVIII, cap. 9. Leges eius tanquam contra auspieia Ialae, eonside Philippo reserente, uno SC. ublatae. Paedianus, et Cicero III de I, gib. SenEGR. Florias, quasi de satali morier Drusum, inquit, aegrum rerum temere motarum matura, ut in tali discrimine mors abstulit. Celeri tamen Percusso manu s Ciceroni C. Vnritis. homo imρortunissimus, vocatur periisse consentiunt. Senec. de Bre v. xit. 6. Disputatur, an *se sibi
239쪽
mnno viruleris; subuo enim vulsere Per Inguen seeemo, eoliamus ostr Histio dubitante an mors voluntaria esset, nullo an te estisa. Ide in consol. ad Mare. t 6, intra penates intreemium, incerto caedis nuciore memorat. MEC R.
Dee sit Gruterus et Vossius ediderunt discessis, perperam sine dubio. udis voeem Sie Graeci die unti L3eophron Cassande. ver . 5 r Aλλ' ἄσπετο παμφώγη λην. Vbi TLeues . τροπικη λεξις, καὶ μεταφορικη ἀπὸ των χεοώνων υδατων. Bois. In utramque partem ut tintur hoe verbo, et de dicto memorabili , ut hie , et apud Virgil. V, 48: Iste sver inses essunda pectore ooees ; et alibi : et de inconsiderato et temerario sermone. Gell. II, aa : rationesque Omnium, quia plus Paulio adbibi, e dissem ova ler. Flace. VII, 434r mima cutens fundere voce omnia
Ecquando similem mei Sie Alexander moriens apud Iust. I. XII. IS : amicos circumstantes percunctatur, Mideanturne sibi similem reperturi regem a in prima editione hic est, ecquandone. Bum.
Aedi aret domum Itim. Edit. Rhen. In palatio in eo loco Λlterum in redundat. ΗEos. V. Mise. Obs. vol. VIII, p. 3 a. 166 ; vol. IX, p. 246. Censorini in Puto esso C. Marcii Censorini, qui consul fuit A. V. r. 6; quem laudat in D. cap. roa, et ad quem Horatii ode 3 , lib. IV. Sixenna vero est T. Sta illius Sisenna consul Λ. 769, de quo vide R1eh. ad Taei L II Annal. , I. Bunn.
Libera a convectu Quis non videt superfluere tamquam interpretamentum sequentis sermonis libera a conspectu ; itaque tollatur. GR T.
Immunis ab omnibus hominibus Putavi aliquando legendum
esse Iuminaus. Lumina autem vocant iuris auctores , quibus coelum videtur et aer exeipitur: qua etiam voee Tullius utitur. Sed Bhen. in V. C ab omnibus arbitris, legi testatus, quam ego lectionem mirifice amplector, ut elegantem et Velleio nostro dignam. Arbiter enim, praeter vulgatam et notam significationem, is est,
qui quid speculatur et inspieit, apud Plautum, Apuleium, e alios. Cicero autem eodem sere dicendi genere in V Verrin. , Ixdixit: locum amoenum, et ab arbitris remorum; et XV ad Λit., I 6 Diuitiaso Corale
240쪽
AD VELL. PAT. HIST. ROM. LIB. II CAP. XIV 23 Ines isdsta et ab arbstris libera. Hane historIam refert Plutarchus
πολιτtκ. παρεγγέλμασιν. Poris. Bben. et Ald.: immun. ab omniabus hominibus; nostra auctorem agnoscit Burr. IIS eloganter apud PIniit imi loco libero perpetuo opponi illum ubi arbiter nolum, qui bii A Plautinae epulae ad glomaehum. Scutag. Prima editio optimor ab omnibus arbitris. Arbitri sunt in pectores, censore , liti illast facta tua aut verba arbitrentiar. Plautus Poen. III, 3. Potare . amare Duu , ne quἰ scint , I re arbiter sit. Iterum rCnpt. II, 3 t Secede huc nunc iam si videtur procul, δε e nrbstriincta nostra arbitrari queant. Lips. Legondum eum IISS. arbitrisaessμt, nihil eertius. Vos . Prima editio e Immunisque ab omnnus Rominibus. Prienens ad Apol. Apulei. png. Io6: ab Omnium lumianctus corrigobat; immunisque vero est in Rhen. edit.
Neque quisquam in eam devicere posset in Non hete pertendam auspicion m , qnao me initio prehenderat, espicere legendum. Video enim niane propivs, Illud alterum quid velit: et,i an ii quum hoc plerumque s Ie interpolatum seio. Sed exemplorum vim hic mihi non quaeram, quibuε iam tum alius est a me locus destinatus. Ε Iustino tamen haud pareo bina promere, dubia mihi, ut eruditorum indiclo vel erigantur , vel evertantur, lib. II rrit rea rex Nelal vectator Pugnae, cum parte nassiam in litore reis
manet. In voteribus legi exmetatas monuit vir maximi nominis , Qt eui ille seri plor, quod alii secerat, paene idem passus, integrἰ talis et salutis suae maximam partem debet, Iacobus Bonga fias; inde sortean expectator verius sit. Idem lib. XIII, exstincta- Bani In vulgatis omnibiis spectari notavit eo Ioeo, ubi nune sed nec amkἰ Alexandrἰ frustra regnum vectabant: ut suspicari et heie lieeat, exvectabant suisse ab auctoris, alterum a deseripi vis manu. Faeilis enim ad mendam lapsns e seHbend. eonsuetudine Prisea, qtiam x pro s, et contra poni nihil prorsus intererat.
Hoe etiam eum alibi prolixe ago, tum hie breviter uno Ciceronis exemplo libabo, Tuscul. quaest. I, multa ex PIatone conversa, quae ad iudiee morti iam addictus Socrates dixerat, in disputatione Tullins r censet; post illa, sua panca insert: Et hoc quiadem hoc modo: nihil nutem melius aestimo. Bie Lambinus extremo Teponite ego hac usus literarum Inter se, ae diphthonti si malcum vorali simpliei permutatione, scribo extimo, quod est idem