장음표시 사용
71쪽
I nec integra et sine hiatu: imo sintne Velleiana, addubito. Non
solet inses rere aiat advocare vertia auctorun , nec in compendio isto valde docet, tamen sunto. Quis iste Aemilius Sura Z noti reperi. Iloc lanium, in Plinii indicibus aliquoties laudari Manitium
Suram. An illum teneas, an hunc substituas, tu vide. Liri. Haec verba, quae a Velleianis characterum forma separavi, iam olim ςx annotatione ad oram . libri apposita in contextum irroPserunt. Dc anetore nihil compertum habeo, nisi multo . P steriorem Velleio fuisse . circa aetatem Antoni ui pbiloso Phi. ut annorum calculus utriusque indieat. Velleius numerat a Nini imperi oe ad consulatum Vinicii annos I74o. Sura ad tempus Scriptionis snae annos I99o..ΡOrnA. Sequor viros eruditos, qui lotum hoc fragmentum, usque ad huὐιs semporis linqualis etc. , tollendum censent. a liter tamen Ios. Sualiger Canonum Isagogicorum
lib. III , qui censet, id locandum post verbaci .grbaces Medus -- peris vitaque prsinost. Argute. Et, nisi sane compendio huie itide- eorum fuerit tani prolixum locum citare, ille omnino sequendus est. Voss. Fallitur Gruteriis, qui viros orti litos secutus, hoc Stirae fragmentum, quod sequitur, uneis in eludit, quasi e margina in contextum irrepserit, nihil saciens ad seriem vel brevitatem Velleianam. Neque enini praeter morem Velleii est alios in testimonium ad diicere, ut videre est paullo post, ubi do Capua a Tusci condita pluria commemorat ex M. Catone. Idem observare est in
I iampridio, Capitolino, Pollione, aliisque, qui licet breviaria
tantum conscribant, aliorum auctorum verba prolixius passi in inculcant. Vt omittam elegantissimum hoc fragmentum verbis paucissimis pluria vel potius summam eorum, quae iam dicta sunt a
Velleio, vel adhuc dicenda, complecti. Boxuoκη. Consentiunt viri docti, hoc glossa mentum esse, et in margine sorte libri ab Antiquario aliquo adscriptum, postea a librariis ea temeritato, cuius passim exempla obvia sunt, receptum , nisi .quod Scaligero videbatur, in partem eontextus venire posse, si post illa poneretur: Phnrti. Medus imperio Niasque pristarit. Quae coniectura, sicut argitinento non disconvenit, ita scripturae modus, et connexio celera et narrationis nihil tale agnoscit. Si 'enim quod sequitur: ea inelais cl. G. n. Lycurg. etc., ad istud tempus, quo summa im
72쪽
sianir si, quod omnino faciendum est, ad Sardanapali interitum recurras , qualis erit verborum, inter pia Per insolentem in leopositionem serie , connexio 3 Quare nihil hie ambingendum arbitror. 'De ipsi, nuclore nihil admodum constat. Plinio landatur Manlius aut Maniliu 'Sιιra sed hic Aemilium retinere, eodie timeonsensus iubet; v. G. I. Vossit III de Lat. Histor. , pari. post.
esse id fragmentum . rvilii Surae, ae alios laudat complares, iiii in eadem sint sententia. At vero en in VeIleius noster ab ἐmperio Nini ad M. Vitiicii consitIairim annos statuat I7έ Sora autem' ad sua tempora ab eodem imperio annos i 995 : Deile apparet Veli io hunc scriptorem esse multo recentiorem ΗΕis . Salmasius ad Tertuli. Pall. pag. I 6o, hie scholium ab antiquario aliquo ad marginem libri adscriptum, postea in conlex- tum temere a libratiis reeeptum esse , putat s Si Velleii essent, scripsisset i goo . Bundii. I a . Inter hoc se usi Quae haec verba praecesserant alia pluscula, consulto crin Ailio e contextu removi, quae Velleii non esse, non illarissimi Dolbenti lantuin auctoritas , sed mea quoque mihi opinio, qni ea nihil huc sae ere, et nexnm Velleiana orationis inter rumpere viderem , persuasit. Audaciae, qnamquam ea hae in rennisa est, si quis lamen accusare me Parahit, veniam' deprecorrsimul inde svhlata , si in editione nostra de idstriabie, liac extraordinem et numerant legitimae hi toriae reposto t Aenarius Sura de annis putui Ro n. ni: Zosvrli PrinciPes Ouinium ςentis m, rerum
positi sunt, deinde Medi, postea Persae, deiade Mncedones ἰ exinde duobus regibus Philippo et Antiocho, qui a Macedonibus oriundi orant, haud mulso.ρost Carthnginem subrectam de clis, summa ἱNerii ad Populum Roman. Peroenit. Ac D L. Caute lege. Quod loe tempus An VelleIanum , uti solet numerare ' Minime'; sed hoe, qho qumma perum , victis Macedonibus et Antiocho, pervenit ad Romanos eo, in inam tempore sursum computando ad Ninum , ibi sunt anni. NISI OhΑervas; numeri nimis salsi. Lirs. Ita qnῖdem men i editio , qnam plerique sequuntur. haec verba Velleian Is accensuit, eum priora, Aemilia Surae, inclusis et uncis.
Sed ninno baee VellelI-quin potius laciniam glossae prIoris.
73쪽
xecte Lipsius notavit. Id qnod ex sequentibus elare apparet. Advem ipgam quod attinet, satis notum est Graecorum Chrontea Historicos Assyriis ei Nino prine ipem locum semper tribuere . licet non primus, sed tertius Assyriorum rex fuerit. Vide not. Bongars. ad Iustin. I. 3, 4, d. et Franc. Fabric. ad Oros. I, 4. BowLEM. Nini, Editio Rhenani Nisi, sed in margine orat eL MnLPrinceps, Caesar, crurie pars ci statis HeDetiae insignem ρον. R. cladem intuleraι, ea princeρs poenas ρersol it. De hac voco in Principio auetor do origine urbis ab elegantissimo Schollo editus.
Huius temporis aequalis Cuius item temporis 3 Non iam dicit . sed retrorsum siecte oculos ad Caranum. Quum ille ad regniam venit, hic ad Musarum sontes. Illa ipsa coniunctio temporum suggerit, totum illud Λemili alium insiliti uin esse, et ab alio utia in V lleio adtextum. Lips. Hic demum, Post insulta aliena verba , Velleianum textum , et novum caput, redauspicari oportebati nam ad Carani tempus Hesiodi refert Noster. Atque ista ipsa coniunctio temporum suggerit linquit Iapsius totum illud Aemilianum λιλιum esse, et ab alio qunm P elleio adlexium. BOECL . Circa CxX annos Cicero de Senectulo , Homerum multis saeculis suisse ante Hesiodum significat. Dio tamen Chrysostomus in secunda oratione de Regno aequalos facit. Gellius neutrum amrmat, sed potius in diabium vocat. lib. III, cap. ii; et lib. XVII. cap. at. De Homero, inquit, et Hesiodo, inter omnes fere seria mores constitis, aetatem eos egisse vel sisdem fra temporibus , Delmmerum aliquanto antiquiorem. Plutarch. in perspicue Posteriorem Homero Hesiodum facit. O inquit, de uomero iam locutus , μετα τουτον και - και τήν Ησίοδος. Vide et TZetren in I 1cophronis Cassandram. Mareo. Seio quidiam olim , quid hodie, super hac re scriptum: tamen venia mihi unius liberioris iudieii egio. Arbitror et imbi hi Hesiodum vetusti rem ito inero esse. Quin alter ab altero versus et hemistie hia Pluscula sumpserit, negari nou potest ; sed meis auribus atque animo maior simplicitas, et, ni sic dicam, rudior antiquitas in Hesiodo comparet; atque ille praei verit magnus vates maximo vatum. Lirs. Posteriorem Homero Hesiodum faciunt pleriquo,
et eum Nostro consentit Eusebius, qui n. lato Carani temporibus Dissiligod by Cooste
74쪽
coaevum tradidit. Isacius Taetres in proleg. ad Lycophron. lia titude Homero tragi eo praemisisset, subiungit: εστι γαρ καὶ ετερος ι ρος, ἀπερ έγω τοv Ησιοδον νοριι γ ισοχρονον , κ*νπερ τά του παλαοὐ Oρώρου μετατρεχωσιν εἰς αυτον. Disputat do hac qua instione etiam Gellius III, II et XVll, ai ; concludit quasi tu
hanc sententiam: de Homero et Hesiodo inter omnes fere scr*Iores constat , aetatem eos egisse vel iisdem fere te oribus, vel Homerum aliquanto antiquiorem, etc. Lipsius scum Scaligero I, poet. 5 ὶ iis accedit, qui Hesiodum antiquiorem Homero statuunt, eo quod maior si licitas, et quasi rudiar antiquitas in Resiodo amareat. Quae ratio occasionem suppeditat criti eis, eruditae inter utriusques filum.comparationis instituendae. Seneca epist. 88, videtur hano et simile quaestiones pro inutilibus spernore, quod in eo genere disputationis i ei lieet ubi isticlus verae philosophiae in vita quaeritiari sane fatendum est. Alias non parum iuvant partim vestigationem temporum, partim memoriam, Exco Ilontium virorum συγ- χρονισμὰ, qui in studio chrono logico, ut gemmae quaedam,
Mollissima dialeed eὶ Suni iantem eapio stili et lenitatem. Ita Dionysius: Ησίοδος μεν γαρ έpροντισεν κδονῆς, καὶ ovo των λειο - τοἰ , καὶ συνθέσεως ἐμμελοῖς, quem secutus Fabius X instiliat. orat. I, lenantem Nerborum, et con ositionis probabilis in hoc poeta Iaudat, darique ei primam testatur in illo medio genere die dil
Quί vitasest, ne in id, quod Homerus iactaerat, Legendum potius videtur: qui, ne in id, quod Homerus, incideret. Nam τὸ vilaouomnino abundat, quum sequatur testatus est. Voss. Pilato, non Nisaoit, rescribi debere censeor quum alii id verbum expungant.
Est enim hie loquendi modus enm historie is aliis, tum Tacito D miliaris; et Instino, quorum hic libro XXXVIII, cap. 3; ut quidem scripti siotiores Mὰhridates intelleelo quantum bellum sustianeret, non intelligens. Idem lib. XXVII, 3r Cognito, quod sibi insidiae Pararentur. Et, quaesito an is columis mugisset. Curtius VI, 5 : Demerato regionem posse retineri. Adi sis Grono iiim ad Liv. I, en p. t. r. ΗLi s. Imo si vitato legas, quid facias particulae que, post Potriam 8 Quae expungenda certe erit; sed in vulgata nihil mihi occurrit, quod ostendat, si modo incideret, cum Erasino et
75쪽
aliis, non inciderat, ut est in Rhenaui ellitione, legas: sorte aliquis etiam mallet legere, Disaost, ns in id, in cytiod Homerus, incideret, sed non noxiam, praepositiones, citiae gemina udae v ide- Latitur, semel lantum ponere. Qitinctilian. VIII, 3: Quo ex Quia cis, velut incendio es gis. Ex incendio debuisset dicere. Sed magi, opposite Nepos Cimon. III: Incidit in eamdem inoidiam , qtiam Pater suus. Et ita Noster lib. II, riS : Et ob ea, quae, si Proserias gessisset auspicias, triumphare debuisset, ubi nil opus reponere , Ob eu, Ob quae . ingrata geminatione praepositionis. Sic et Gra ciI.ticas hel. XIII, 3, άpορισατε δὴ μιαι τον τε Βαρναβαν καὶ τον
Σαυλον εἰς το εργον , ο προσκεκλημαι αυτους pro O , ut quidam conlelidunt legendum csse. Bunu. V. Misc. Obs. V, VIII, P. AS.
o A id, quod Πomerus, incideret Quam ob causam Hom rus de patria et genere suo nihil prodiderit, his verbis exsequitur Noliodoru libro et Ioeo in in dictis: Aίτος μν, inquit, πολιν, ἡ γένος ονομα ν ' τί δῆ σκοπων, δε πάτερ , ε σιωπα τῶ v ἐνεγκούσαν πτοι, το φυγας λαι καταιδουμνος ' ελ θn γὰρ -ο του πατρὸς , οτε εpἡβων εἰς τοὐς ἱερωμανους ἐυε κρίνετο, ἀπο ται κηλίδα φε
cebat patriam 8 Aut quod pudebat illum exsilii; erat enim otius
G Patre, quando ex vhebis inter consecratos recensebatur, ex eo quod notam ferret in comore murias cognicus p vel hoc etiam sapienti consilio fecit, ac dum veram celaret, Omnem urbem Patriam sibi mindicabat. noxii. Sc. ut patria eius ignoraretur. Nolus est Ciceronis locus Orat. pro Archia cap. vet Homerum Colophoniaci em esse dicunt avum, Chii suum vindicant, Salaminii repetunI. Smyrnaei Nero suum esse confirmant: staqua etiam delubrum eiussu omido de Henoeriant. Permulti nisi praeterea pugnant inter se, tque contendunt. Porro, cur Homerus Patriam genusque ad posteros
ion prodideris, vide apud lleliodor. Aetlliop. lib. III, cap. 3 s.
76쪽
I,ipsius. Adde Suid. voc. GJrald. II is t. podi. dia I. I. MEcr En. Contumeliosissime Iure sugillat positam Velicitis: sta enim patriae auctoritas in cives, ut nulli non impingere possit Terentianum illud: Nam si ego digna hac contumelia sum maxime, at tu indignus, qui faceres. In quam rem abunde tu ulta collegimus ad Li, ii lib. XX II, eap. 36, ubi est, ut Parentum saeMitiam, sic Patriae patiendo ac ferendo leniandum esse. Gnum R. Maximique erroris Maximeque Editici Rhenani, qui in margine notatit alias max-0tιe. A Tuscis Capuam, Nolamque i De Capua condita variae sonintentiae, ct alibi promptae r nec libet exsequi. De Nola, ab Dyr-ςίbus condisam eam Iustinus ait: at Solinus cap. VIII a Tyriis. Juod Solinianum iure miratus suis; nam quae alia oppida, in Italiae eo trae tu. Tyrii condiderunt.' Nos non legimu , et silenter rescrihimus a Tyrrhenis, ut consentiat cum Velleiana traditione, aut si sorte, Thuriis. Sane et Pol hins, Tyrrhenos habitnsse, ait, Phlegraeos campos, qui circa GPuam, et Nolam sunt. Lips. Capuam nde oscella dieta. Capua i inquit Florus lib. I, cap. 6 et ipsa caput urbium , quondam inter tres maximas, Romam, Carthaginemque numerata. Nominis ratio ambigua scriptoribus. Li ius lib. IV: Ghiarniam Hetruscorum urbem, quae nunc GPua est, ab Samnilaus cutam , GPurimque ab duce eorum Cur ;NeI, quod pro ius vero est, a campestri agro i id om Plinio visum lib. III, cap. 4 amellatam. Suetonius Caesare, Dion usi iis, Strabo, a Capy; quorum opinio magis ex argumento agit: Silius
Tum Cares ut primus de loris sua nomina muris. SCI LGK.
CCXXX Videndo, Sentiger ad Euseb. num. IS8o. Bom Anni sunt fere quingenti Sint; sic iubent superiora. HE 's. Pace diligentiae Catonis dixer- dilati huc pertinet, quod
asseram: sed locus hic ipso in alterius me Gelliani memoriam iu- ducit , quem vitiosum etiam, magno emendatorum Probro, non tym pero mihi, quin alieniore loco, et quamvis Practer rem, tactu Praeter rationem tameu, hic corrigendum suscipiam, lib. XV,
77쪽
eap. 3 legitur: Praeterea vis acerrimae in studio Uterarum licentiae M. Tullius non sola esse haec duo verba dixisset, si rePE-riri posset ullum tertium. Quae sanitatem quidem specie mentiuntur, Penitus introspecta non consistunt; et salsa libri quoque variantes arguunt. Ego in voce, licentiae, capitalem arbitror syllabam fugisse, qua reprehensa scripserim , diligentiae. Nam cquoque in x abiisse nou mirum; nisi si literarum quis non videt adsultatem. δ δε autem pro viae libri vetustiores omnes habent; cui haerer nequaquam potest vox licentiae, idque cum animadversum ab aliis , in altorum istud conversum. Omnino ad rem ,
qua de agitur, aptius dixerit Gellius , Nisum sui se M. Tullium
acerrimae diligentiae, quam Dis. acerrimae licentiae. Nam quid tandem ita acriter, etsi non acerrime, licere sibi in studiis Ci-eero voluit, aut putavit Z Qtiaeve licentia, negare id esse, cluod reperiri non possit, aut id, quod non sit, affirmare Z ΗOene licentiae potius nomino, quam quovis alio criminabimur 3 Sed vix est, ut ego non sim dignus crimine, qui in re clara diutius tricor. Vis acerrimae diligentiae, Tullius ; quod latere eum nequaquam potuerit, si aliter sit in re, non maximi quidem illa momenti,ntque ab ipso pronunciatum. Ergo sic tandem rescribe r Praeterea vis acerrimae in studio literarum diligentiae, M. Tuli. non soMesse haec duo verba dixisset, si reperiri posset ullum tertium. Ci-eeronis autem locus est, quo respicitur, in oratione ad Brutum rQuod si etiam ab git, tumst visum est : et abfer noluerunt, ausermaluerunt 8 Quae praepositA praeter haec duo Derba, nullo alio in Uerbo reperitur. Λct i. vs. Diligentiae codex Rhenani. Noli itaque audire editiones , quae exhibent diligentis. Vossius. Tam mature tantam urbem Nec caret haec eius incredulitas ratione sua, ut ostendi ad I acili locum lib. XIV, 27. Laodicea tremore terrae P lusa nullo a nobis remedio, propriis opibus reoratast. GnvTEnus. I abet hoc argumentum vore πραγματι χην επιστασιν. Solent enim urbes tardo prosectu ad magnitudinem quandam eniti ratque licet ακμat saep brevis sit, παρ χμη plerumque celerrimore lapsu ad exitum contendat, magnum tamen momentum tempori in resurgendo statui desbet; dissiculter resurgunt deiecta, dum velut de integro arduam crescendi viam auspicantur, quae ad
philosophiam huius loci pertinent, infra tradentur ad II,XI, 3. BOECI- Duili reo by Cooste
78쪽
Et nil exestandam, Exercitandam malui, quam, quod aliis arrisit, exestandam. Praeter ceteras rationes, ita infra cap. XIII, semper aut cor us yericulis, aut animum disc*linis exercuit. Λe1D1L. Aldus r H ad exerestandam corporis animique virtutem e arissiamum O. i. h. auetore L sto Uio. De Olymitiorum ludorum, et memcatus sexemplo quorum Imperatores postea agonem Capitolinum instituerunt origine, restauratione, auctore, qui varius narratur, solemnibus, aecurate Eliacorum priorum Pausanias, et Bened. Pereritis Metelatis Iesu in principiis naturalibus. Scum L. Meialandam. Primae oditionis et optimae haec erat lectio e ex qua Aldus, nescio quo κρισεως instinctu , exercisandam fecit: quod 'postea placuit Acidalio eomparatione loci alterius te 3 , 33, 3 commendare. ML n. Ego pra tuli excisandam, quia rectius Wirtus ita dieitur, quam exerceri e et Iudi hi per certamina ludiera excitabant adolescentes, ut virtutem deinde bellis exhiberent. Buam Corporis animique Dirtutem Idque requiri in omni certamine
legitimo, dita se probavimus ad illa Lixli lib. I, eap. 'r Ludos
parat Neptuno equestri solemnes. Consualia Vocat. GnvTER.
qua agonem a Pelopo institutum , ab Atreo et Hercule repetitum, deinde rursum posteriorum negligentia omissum, Iphitus Praxonida lius post annos hoo sui rotunde loquamuri restauravit. V ad hune temporum characterem, et per eam ad tempus Romaoeonditae Noster liquida designatione perveniret, pleraque huignotitiae inser ientia hae tenus vestigavit. Hoc initium est verioris, certo distinctioris, apud scriptores historiae: οτι οὐδεν Ελλησι πρὸ των ολυμπιαδων ακριβες ιστορηται, teste Iustino Martyre Paraen. ad geui. eui consonat, quod apud Euseb. Chron. II, n. I a. o Iegitur: Ab hoc te ore graeca de temporibus historia Neria creditur. Nam ame haec, ut cuique visum est, diaersas sententias P tulerunt. Λd quem locum vide quae Ioseph. Maliger notavit. Iterulib. I de Emend. temp. de periodo Ol1mpi ea, et lib. V de initio Olympiadum. Iuvabit etiam inspexisse, quae parens Iosopbi, Iulii s. disserit, Poclic. I, a. 4 et Callis. Isag. Chron ol. 39. Pontan. Philocat. X, 23. Camers ad Solin. I Nieo l. Epiphil I. IV, ar. Coel. Rhodigi n. VII. Antiq. Ieci. 33, praesertim ex antiquis, Pro et Solinum, Strabo lib. VIII Phlegon Trallianus in fragm. de OlIinviis, Pausan. Eliae. I. BoΕc .Ln.
79쪽
7Ο - VARIORVM INTERPRETVM NOTAE
expressi. Editio recentissima secuta vetustiores, habuit auctorem Ohisum Elium. Indo verum elicui, sicque totum locum Censeo emendandum : Clarissimum deinde omnium ludicrum certamen , Mad exercitandam corporis animique virtutem incacissimum , ΟΙ -
ρῖcum, s sive , ut infra eamdem vocem alii legere praeoptati graeca forma, Odi Adum ini iam habuit, et auctorem Iphitiam
Elium. ACIDA .. Varia super originem nobilium ludorum dicta seri-Ptaqne sunt: sed nemo tamen initium ad Iphitum hunc retulit, dumtaxat inflati rationem. Atque adeo a primo initio ad huiuΑ em Pus sunt anni ei rei ter 43o. Non ergo putamus Velleium παραλογως ita sensisse sive scripsisse. In primogenita editione est et auctorem
haum Elium. Bine legor Certamon odi torum initum habuisauctorem Iphitum Elium. Tune noviter, inquit, initum, longo
scilicet po t institutionem ilitervallo. Ipse certe statim adiungit. et satetur ab Atreo eos primitus institutos. Lips. Ante omnia huius scripturae ratio est reddonda : quaque de eausa in textum a nobi recepta sit. Quiam enim prima editio expresse praeserret: habuit
auctorem Ohilum Uium t ox qua Aldus socera it Aistam hnbua auctore Iphito Elioὶ dubitandum non erat, quin Lipsiana lectio,
quam expressi inus, retinens casum primogenii codicis , neque quidquam admodum mutans aut interponens , tum ceteris melior esset, tum Acidalii coniectura: Disium habuit et auctorem I hil. H. Non negaverim tamen, hanc posteriorem lectionem plerisque expcditiorem videri posse. MEcLER . I itum Gium. Ita omnes auctores, quos hodie habemus. Olim tamen volvisse alios Limum
olympiadum auctorem esse, doeemur his Theophili verbis e libro III ad Autolyeumr παρα δε Ρωμαίοις Σατουρνος λομα ται , οὐδε
γὰρ αἰποὶ γινωσκουσιν τίς εστιν α των ρομερον, ο Κρονος, π ὸ Bnλ. Oση μεν sis ἀρχὴ των Oλυμπιαδων απο Ε ιτου , φασιν, εD Nκε, ν θρησκειαν, κατα δε τιvας oino Λίμου, ἔς καὶ Ιλιος επεκλχθου Interpres Conradux Clauserus haec ita vertit: A Romanis Saturnust omellatur, qui nee ipsi satis notwre, Saturnusne, quem colunt, sis Crontis, an sis Beltis. Si quis reviciat Odin indum initiam, faciles assequitur, Cronum ab Ohilo primitus coutum coli. Sunt qui mrhibent, a Limo introductum esse cidium, qui defertur Crono, qui et cognomen Ilii sectus ast. Quam inepta , et insulsa haec sint, Dissiliam by Cooste
80쪽
nemo sanus non videt. Nos pro bis verbis, o Bηλ. Οσ11 μὰν ἀν , et e. , nulla quasi mutatione legimus , o Βῆλος. Η ιιε9 οἴ, , etc. Iam enim ante dixerat Theophilus , Belum , ac saturnum eoaevos fuisse, ae ex Thallo docuerat, eos annis vixisse ante hellum Troianum 3aa. Quod ex Τheophili hoc loco ostendit etiam Lactantius lib. I, cap. ultimo. Ita igitur hune Theophili loeum vertes :-Romanis Saturnus anellatur. Neque enim imi norunt, titer eorum Prius exstiterit, Saturnus, an Belas. nitium initur Odim indum ab Iphito, ut aiunt, habuis obser ationem e iuxta aliae vero a Limo, qui Ilius cognomiantus est. Redit enim hic Theophi- Ius ad Olympiadum institutionem, quo priora omnia confirmet. Vossius. De his Ρindari Scholiasten consule; qui ad Odam Olimpiam primam mentem auctoris explicans , inter alia sic scribit rωσπερ το μεν υδωρ των ἄλλων στοιχείων χρησιμώτερον ' ὁ δε χρυσος της λοιπης υλπς προτιμώτερος , ουτω καὶ ὁ ολυμπιακος αγων προτιμήτερος των αλλων. Sententia est, quemadmodum aqua caeleris elementis utilior est, et aurum caeterae suellectili Praestat, sta etiam odi serum certamen caetera quam longissimo interuallo post se relinquit. BoxnORI .
Mercatumque Mereatus Ol3mpici meminit etiam Iustitius lib. XIII. Quae iepistolae, recitatae in mercatu olympico magnos motus fecerunt. Vbi MSS. auctoritate malo, merenso. Etiam apud Livium lib. I, cap. 3o, mercato frequenti, ex MSS. reponi debet. Talia enim multa apud antiquos duplicis erant inflexionis. Mer-Critus autem Θst, quem Strabo sui recte notavit Lipsin, lib. VIII πα, γυριν vocavit. Hinc Philoxenus in glossis Nundinarum,
εορτων , πανηγυρεων. Quo spectat, quod nundinae et festa olim soro inciderint in idem tempus. De quo vide disserentem uacrobium lib. I, Saliirn. cap. 16. Voss. Instisust Λn potius restanis 3 Tamen sero etiam Assiluit, nempoPErpetuos istos et certa quadam lege. Potest et institutio ad mercaturii referri, quasi non is antea. Sic autem appellat, quod Graeci
πανηγυριν. Strabo de templo Olympiae , lib. VIII: Tn, αὐξησι,
ελαθε δια τε res παν γυριν , καὶ τοτ άγῶνα τον Oλυμπιακον. LiPs. Iphitus Elaeus non instititit ludos Olympicos; sed intermissos restituit et rcstauravit, ut testatur Pansanias et Solinus cap. II: Quine certamen Olympicum , quod Hercules in honorem ala, i