C. Velleii Paterculi Quae exstant opera ex recensione Davidis Ruhnkenii tomus primus alter

61쪽

agnoscit etiam editio prima. Voss. In variis lectionibus Rapheletigii dieitur editio Rhenani florentem habere, quod salsuuir habet enim fluentem, quod genuinum: exempla passim obvia, quae sum peditabit Rupertu , et quos laudat. Ego solo Velleio contentus ero, qui lib. II, 88. de Maecenate, Olio ac messiliis pene iatra feminam quens. B 'RM. mium felleem malo suo Sic est: selieitas passim optatur voto

non uno: at eam nactis, ipsa sere insusurrat: illic homo, a me sibi malam rem arerisit tamento suo, de qua re nos plura ad verba Galbae lib. I Hist. Tacit. ea . t 5: Secundae res acrioribus stimulis animum e lorant, quin miseriae t erantur: felicitate corrum-- lmur. Gnumnus. Ex Ovidio videtur sumtum, qui de Semele lib. III luet. a9ar Laesa malo, nimiumque potens. i Felix malo est, cui sinlicitas mala creat. Editio Rhenani ita distinguit et nimium sol

cem, malo suo, tertis etc. natum . quasi iungenda essent malo suo

natum. Quod et explicari aliqua specie posset: sed placet tamen prior sensus. in aula sua Harb. II ih. Brit. T. VII, p. 36a.ὶ BunΜ. Tertio et tricesimo loco. Diodoro Siculo est tricesimo loco saltemr at Eusebio, tricesimo serio. Quid miremur varietatem hane in re locis temporibusque remota 8 Sane res Syriaticae parum Perspecte cognitae Draecis Latinisve. Lips. Pharanees Medus Iustinus lib. I. Arbacem habet, non Pharnacem. Voss. Pro Arbacem emendamus Arsacem , ex nummis graecis, et historia. Vnsinus. Non in alio magis variatum nomine. lPolior tamen pars Arbaces exprimit, quam doctissimi viri Fabri- Eius et Bongarsius sequuntur, et hie hunc in modum legunt: mihi liam n non adeo nomine res clara; quia et veteribus non elarum

nucioribus. Vide Orosium lib. II, cap. a. ScuEoxius. Strabo, Dimdorus, Athenaeus. aliique Graeci hune Arbacem nominant. Quo- lmodo etiam in multis Ιiistini eo licibus legere est. Nam a Ili habeti 1 lArbactus. Movet Orosius lib. II, eap. a, ut neutrum damue m. Caeterum apud Velleium , quum viris eruditis malim rescribero l. Haces. Sed reclamat Vrsinus, et ex historia, nummisque grae-Eis scribendiam censet Arsaees. Quod historicorum s dem adWocet. nullius duco, cum solum apud Treletem, ae quosdam sequio

ris aevi scriptores, ita id nominis seripium invenias. Maioris vi- ldeatur, quod nurumos graecos adi Ocel. Sed quid hi ad Medos . Diuiligod by Corale

62쪽

eoque praesertim tempore, quo Mediam Graeci nunquam intraverant 8 Nou dubito itaque, quin nummi, quorum auctoritate est subnixus , non hune, sed posterioris seculi Arsacen indicent. Obiter addo, hune a Suida in Sardanapalo Perseum appellari. Nam ait: ουτος ἐσφαγη Osro Περσεως. Sed locum mendosum esse arbitror, nec aliter pulo iudicabit, qui eundem in Arbace consuluerit. Forte autem scribendum Βελεσιος. Hic, ut Diodorus, aliiquo testantur, adiutor ruit Arbacis in omni hoc negotio. Viderint alii. VOssius. Iustinus Arbactum vocat; Orosius II, a Arbacum, ad dilo tamen: quem alia Arbacem vocant. Vrsino Arsaces potius placuit , quem resinat Ger. Vossius. Arbacis nomen, plerisque usurpatum, retinuit etiam Sidonius carm. IX, v. et Non Medis cum Arbiacem profabor. Rem plerisque observatam, instituti ratione , non omittere debuimus. BOEcLERus. Arbaces e t in excurptis Valesianis Nicolai Damasceni, et sic lege, vel Amaces, ut Iacob.

Bongarsius quoque ad Iustin. lib. I. et ad Orosium Frane. Fabricius. Αρβάκης enim Diodoro, etiam Straboni, Athenaeo et Agalbiae, ad haec in. Prologis Trogi Pompeii. Orosio Arbacus si vo Arbaces, Ilistino Arbaeius in Chiliade III Teteta. Hist. XCv eorrupte, Aρυσακης pro Αρβάκης. HE . s. Lycurguti De Lxcurgi genere, clarisiadine, legibus adi Plula Lycurg. Herodot. I, Strabon. VIII et X, Xenophon l. de rep. Lacedaemon. Ρausan. Lacon. Iustin. III, a et 3, Sarisberi Policrat.

IV, 3, Cicero saepe laudat: qui et aetatem eius l. v. Tuscul. III.

Nomeri temporibus eongruere existimat. Verum in ea quaestione consulendus Maliger animadv. Euseb. ad n. aa. MEC R.

Vir generis regia Ita. Nam ab Aristodemi filio Procle originem duxit, qui rex et posteri eius Spartae. Suidam eorrige: Λυκουκγεις Σπωιαυς Πατροκλέους ἀπογονος. Imo Προκλεους. Idem error

in Plutarchi Meurgo, ubi stirpem hanc inquirit: Aλλὰ ΓI-ροκλέους μὰν του Αριστοδημου γενεσθαι Σοον. Iterum Προκλεους.

Sed ei in Platone hoc mendum III de Legib. Καὶ βασιλευς μὰν Αοσυς Tn νος εγίγνετο , Λακεδαιμονος δε Πατροκλης καὶ Eυ-

ρυσθένης. Tolle, tolle. Nam certum ex Apollodoro, Pausania, Seholiaste Pindari, aliisque , Proclem ei fuisse verum nomen Aemilius Probus in Agesilao: Mos est Lacedaemoniis traditus, ut duos se or rues haberent ex duabus familiis Proclis et Eurysthe, Duiligod by Cooste

63쪽

no, qui ρri jer ex Progenis Herculis Darias reges fuere. Cirrautem duo nimiat, causa sive occasio a Panegyrico scriptore Promitur, ad Maximianum, eap. 0r Sic fit ut tantum vobis immHiana commune sis, et Plesne , ut gemini illi reges Lacedaemone Heracliadae , re tibi. ρari sorte teneatis. Quanquam hoc vos meliores et Assiores, quod issos mater astu cova, quum nemini fateretur, quem prius edidisset in lucem, mri aetatis auctorari e regnarer vos Mevonte festis. Lipsius. Λbsit eruditorum ut conatum reprebendam, sed quam non ευμ πιι hic suerint, nostra patefaciet lectio, quam duplam dabo, alterutram certe veram, nisi ego non scopo ipso ,

sed toto coelo aberro. Aut distinctionem solam muto, aut voculam

etiam eiicio temere itoratam. Quid enim in eo, ut nunc interpurigitur, elegantiae, his το vir repeli itaque posterius abiicies, legest vis ghri. r. f s. i. I. a. et disciylinae eonoenientiasimnet cultis etc. Sensum pulcherrimum ita nemo non videte quem qnid ego explicem p Tantum Hylaens disciplinae, sic moneo dictum, ni in Gellio, Pintili non indiligens, et Apuleio, sedulus naturalium quam stioniam, in quo vir magnus hoc temere mutat, prorsus praeter solitum stulti vidus. Λ polog I. Verum si retinere tibi libido, eeeo etiam ita bonam facies sententiam, si puncto bene verba interstinguas r L num aucIor, et disc*I-σκ coni ensentissinure vir. cuius ele. Vim quamdam et nuctum peculiarem sic exprimimus. Vtram ergo nunc vi 3 DE me si quaeris, neutram reiiciam, priorem tam npriorem habeo. Acin1L. Vix est ut triga vocum haec non sit a mala manui nec heic modo, sed etiam insent circa quod tempus Caranus. vir generis regii. Scilicet librarius existimabat. viris mainis omnem perituram maiestatem . nisi orti forent genere regio. GRvTEn. Diaei lane conoenientissimne in Continentiarimae postulat risu

Iatini sermoniti Mars vrivs. Conantur emendare continensissim- rsed conantur. Nos seribimns conoenientissimae viris De I. iirgo sermo est, quem auctorem ait severissimarum legum, et simul

diseiplinao aptissimae viri A. Nonne ita Est Z Spartana illa disciplina et institutio, adstrie n, rigida, et quae vero saceret viros. L Pn Non possum non exo eulari ei. Viri Lipsit viris. Nam est sano voli pins et quies aliorum omnium. quam virorum. Tacit. VI , Annal. a Si Sed Agrippina Dirilibus evris femianrum vitia exuctrae Vbi nos plura. GRNEa s. Vir postrema vox, meo quidem iudicio, Duiligoo by GOosli

64쪽

abundati suit namque Lycurgus auctor et legum severissimarum et diserplinae convenientissimae legibus; unde Cicero pro Flacco

ait, Lacedaemonios solos toto orbe terrarum septigentos annos amplius unis moribus et nunquam mutatis lθgibus vixisse. Porva. Nemo est eorum , qui in Paterculani commentati sunt, quem repetitio του vir non Ossenderit. Mihi probe cognitum, geminatione in vocum Velleio esse familiarem. Sic hoc ipso libror Quod eum nisi faciant. trvici freqtientissime faciunt: item, clarasque urbes condiderunt, Smyrnam, Crmen, etc. et alias urbes quae sunt in Lesbo insula. Ne etiam lib. II: Legemque ad populum tulit, qua Sullaei erium abrogaretur, etc. et alius leges exillabiles, neque tolerandus liberno eloi mi tulit. Nee absimile illud: Huius totius temporis fortunam ne desiere quidem quisquam satis digne potuis, adeo nemo

ex rimere verbis potest. Millo plura exempla apponere. Nam si omnia recensere vellem, necesse haberem singulas sere paginas exscribere. Aliqua lamen in eorum gratiam notanda esse duxi, qui in Velleiana leelione minus sunt frequeutes. Vossius. Voculam vir, quae indubie a mala manu Velleio inserta est, exstirpant eruditi. Quid si transposita interpunctione ex coniectura nostra scriptum sueri r Lycurgus ι, generis regii fuit, se, erissimarum, iustissimarumque legum auctor et diac*linae, conoenientissimaeque Dirtutis; eruditus lector arbitrabitur. Boxu. Tria hic eorriguntura viris doetis: quidam postremam voeulam, ob inamoenam re Pelionem, dolent; nt sensus sit: Lycurgum iustissimarum legum et disciplinae conoenien Astane nuctorem fuissρ. Alii s Lipsius sc. cuius nuctoritatem sequitur Grii torus in eundem sensum ita determinant, Mi ivssexiono nilimne vocis, disc*linae viris conoenientissimae, Bue orem saetant Lycurgum. Nonti ulli eonoenientissimam disciplinam in conlinentissimam mulant , quae vox haud dubie minus convenit stilo et menti scriptoris. Sicut et media correetio quaesivisse Potius acumen . quam invenisse vidctur. Prima omnium

videtur optima , propter id quod sequitur. Nam illa verba , cuius quamdiu θaria diligens fuit, profecto simplieius et melius ad disciplinam rei p. a I reurgo institutam, quam ad virum, id est, disciplinae auctorem retuleris. Quod si autem omnino retinendum sit illud viri malim connectere cum sequentibus, quam Cum ante-

65쪽

Nondum enim adducor ut eredam, hie potius de moribus et vita. adeoqite privata Lucii rgi disciplina, quam de eonvenientissima civitatis. qitam condidit. disciplina xermonem esse. Bom R. Mendose iteratur in una eademque periodo iar; quamquam non praetor exemplum Velleianum , ut volunt; sed quum scriptor politissimus Pa sim sit interpolatias a mala manu, quis locos illos praestabit esse sanos 3 Legebam aliquando disci linae conoenientissimae viri tuti, ut virtutem ponat pro sortitudine, quomodo alibi non semel. Et sano Lueurgi leges hue potissimum spectasse quis non scit Z Lib. II, cap. 3 r uda vocem conoenientissimam conscientiae suae, ne quid disciplinam eontinentissimam hi e revocem s, eum Bongarissio ad Iustin. lib. III. Argutum et Ibipsi anum illud haud dissileondisciplinae eoninnientissimae viris, quis neget 8 Nostrae coniecturae subscribunt illa apud Iustin. lib. XIV de Spartanis: Munis seculis murus urbi elotum virtus fuerat. ΗΕiΝsius. Forte scripserit rei disciplinae conoenientissimne vindex. Nam Iustinus dixit: Aihil legibus in alios sanxisse, cuius non sese Prius in se documenta dares.

Bunu. V. Mise. Obs. V, VIII, p. a 3, 363, V. IX, p. a S9, 34 S. Qunmdiu Sparta diligens fuit Cicero Tuscul. Sublatae leges anno Vrb. C. DLXV quum stolissent DCCC. Plutarchus, Valerius lib. I, cap. 3, Iustinus lib. III, alii. Et quod Velleius disciplinae

eonvenietitissimae viri im Lucurgum celebrat, defendi aliquo genere potest. In Cicerone a doctis observatum, con 'enisser mMerct, absolute, Pro conoenienter naturae visere. Et temperantiam inculcabat, verum etiam virtutes. Simile infra: In cono,io refrigeratus

ab Antonio. Non tamen portendo, quin prima fronte magis ad gustum το continentissimae, a doetissimo Λldo et Bongarsio allatum. MurGR. Fuit hare gons fortis linquit Cicero Tusc. I, aai, dum curri leges vigebant ; et eap. seq.: Mugnam habet vim reip. dia sc*lina. Sane magnam; ad decus et robur, et, ut homines amant Ioqui de paullo serius perituris, ad ite ternitatem imperii statusque. Idei reci plano ad mentem Volteii nostri Polybius I Ilistor. quum institntam Spartae a Lycurgo diseiplinam iudicio politieo pensitas et laudassetque, addit: Διοπιρ ουτω και δία τουτων συσυ - σαμενος πολιτείαν βεβαίαν μὰν , τη και συμπταπ Λακωνικp, παρεσκευασε τὴν ἀσφάλειαν ' πολυχρονιον δὲ τοῖς Σπαρτιαταις αυτῶς απελιπε την ἐλευθεριαν. Quum igitur iversionem Casauboni a. Dissiliet Cooste

66쪽

seribo in Me modo et rationibus hisce ciaualem fundasset, tum Laeonicae iani ersas securitalem simam Paraost; ttim Spartanis ipsis tibertatem diuturnum reliquis. Tempus autem harum legum pariter et illius soris, de quo Noster, ac celebritatis Lixius XXXVIII, 34 octingentorum annorum facit; alii Τoo, quidam Scio numeranti id. Nicol. Crag. de rep. Ioced. I, Pertinent huc, et quidem eum exeellentia singularis exempli, quae Guicciardiniis prudens seripior lib. II de forma ac disciplina reip. Venetae disserit, euius opes et firmitatem non aliunde. quam ex tam praeclaris institutis, Provenisse ostendit. Quid interim ita. Θartanorum repub. deside rarant magni quidam viri, notum est. Arist. II Pol. 7, Pol 1 b. VI Hist.. Cic. I Om '. MECIAER. celsissime stomis, Isocrates oratione, de pace seribit, ' πακοσίοις ἔτεσιν οὐθ' cirὸ κινδυνων, οὐθ' ὐπο συμφορων κινηθεῖσαν , id est . suun ntis annis.neque periculis, neque casibus vllis liab Iacimum. Excelsissimus notant Glossae in Petronii Satirico, ut excelsissimi montes, et excelsissima Palma. Pors A. Ante annos Dissentit a Livio, et aliis, qui, Carthaginem esse conditam ante Aeneae adventum in Italiam, tradiderunt: idqtie. opinor, verius: quos Virgil ins quoque secutus est. MAIvT vs. Hi Plurimum variant auetores: quidam ante Troiam capiam conditam tollant, inter quos Philistus apud Eusebi iam, et Appianus, quidam Post Captam Troiam, antequam Roma conderetur. Neque hi in Numero Bnnorum consentiunt. Paterculus annos quinque et LX snte Romam. Livii opitoma lib. LI annos stetisse Carthaginem refert: Eversa autem est anno urbis 6o r fuerat orgo anicit rhem conditam annos 'It Solin. eap. 3o annos 737, vel ut inveteri eodiee Vineli legitur. 67 r Elisebius venisse in potestatem Romanorum anno a eon dilion o Avi 633 ita est in IIS. , vel, titiali assirmant, r48di prior numerus uno anno plus habet, quam P terenti ratio. M: Cieero I do. Republ. r me tantum Carthago ha- huisset opum sexcentos fere rennos, sine eonsiliis et dise*lina. Sed hoeo Metiratius Explicabunt Boehelli mei ad Eusebium Observationes chronicae. Boscans. ad Ius L XVIII , 6. Vt Ilorosi, illi, qui saei noribus et benefactis supra mortaleis, quo augustiores et venerationi essent, patris nomen eiurare, sed divinae stirpri mentiri, eo loquε ferre; ita de Carthagiue, Dea, quamdiu

67쪽

Invἰeta. suspicari in metitem esit taceam de condit are, eeu MIS ad lenipus, quo condita felici Mercurio qui ducat Fabrici vis et Bongarsius pleraque adducunt: sed adducunt, non conelliant nem ego: non longe abest a nos o I Istinus, qui ro annos ante Drtiem eondita in tradit, pili Appianum subseribere vir doctus ad Floraim nota l. halli aciuntione manifesta, imo sibi ipsi eontrarius Apstianus: oece in limine Puniei, So ante Ilium captum annis conditam Carthaginem t et paucis interieetis, septingentesimo anno R C- hagine erindita Romanos cis abstulisse Siciliam narrat; iam Siciliam in Romanorum potμstatem venis e fila ab V. C., et a Treua apta ad V. C. interesse an uos selmus i a fido pulver8m erudit an . et puta, num lita in eonstabit ratio. Cassio loriis initio Aius ad Latini Sit ii te mi, ira, hoc est, annum a Troia Capta tor, reseri. Timaeus apud Dion usi linx 38 annos ante Olmpiadem primam: quod incidit in annum a Troia capta 333. Cum Ili hin

congruit traditio Catonis apud Servium, in illud magni vatis, I

Hleribus ni. eis et festa fronde re 'inctum. . Quod de Didons, in init, et Aenea dieitur. fritium est. Conunt enm Aeneam trecentis quodraginta annis ante ne sentionem Romae die. iisse ad Italism, quum Corungo non nisi XL annis ante neri nistionem Romae constracta sis. ScΗEGR. Considendus et Scaliger ani-m Ad via Εnsob. ad annum II 63 et 386i . maxime vero in eam bus

Is gogi eis. Bongars. ad Iustini d. I. Quam qui m Dido nutumant, Solemnis sere adiectio auctori. hus latinis r euius ratio Ser. io propo ita in illud : Ininorium NMIs Tyria ruit urbe profectar Dido. inquit. Nero nomiae Missa antea dicta sest; sed post interitum n Poonis Dido reme ista fuis, id etivismo, puniea lingua: quod cum a suis cisibus cogeresur cuidam de Afris regibus nubere, et prioris mariti amore teneretur. forti e animo interfecerit, et in raram inieceris, quum se ad eviandos prioris mariti ninnss ρxstruxisse fluebat. Hactenus Survius , non ille vulgo vitigatus, nσquid erres, sest docii simi et humanissimi Fr. Modii, amiei ii ostri nullo meo merito; rnius nupstrum adver oum casum ex pulvio doleu, .el libens merito vellem, ut velleti Disiligod by Cooste

68쪽

Musin. Ita Sectius P. Daui et . ad I Aen. pag. a. oor Eliasne verum et Proρmum nomen ς Didonis autem uocabulum squod ρunica lingua Ῥί ginem nolati ab exen in impositum docet. Qua de te, et Eli,sae historia, accurata tiuaedam notavit P. Faber. semestr. III, 33; in primis de nomine Didonis vide Sam. Bochartum in Chanaano lib. I, cap. a 4, ubi Servi iam et Eustat bium redarguit, iisque tandem Meedit, qui Didonem πλ λιν interpretantur , quasi vagatusi τε di vagatam r3n eio an praeserenda iis opinione, qui ab amoro dedi eunt pag. 5 5 et si6. Bo cr..

εω quod tempus Carantis De hoc Iustinns lib. VII, Solinii, Pol ,histore, Plisto ebus Alexandro, et Livius lib. XLV, cap. 0

his verbis r vicesimum a Carano, qui Primus regnaois, Porsea numerabariti Hoe amplius auctor de origine gentis Riunatiae : Roca rantis quidam graecas Originis , ingentis coryris es munuriam missum Potor, quia erat forma et a irtute caeteris antecellens, Hercules amellatus. Vnde sorte nomen Carani man, it ita posteritate uerculis, a quo paternum genus Llexander metiguus duxit.

nus Editio princeps , Toranus ; quod poterat esse mis nus.. ΗΦ Ichius: Κοραννος βασιλευς Μακεδονίας. Sed exi, ii mo Hesyphitim in vitio os codices incidisse. Nain no ali tui linui mus in illo, ordo literarnm; no in Velleio, ceterorum cou-Α nsus prohibet. Voss. In Edilione Rhenani lego Tarsuus, nou

Vir r Γ generis Ilerunt ne hoc commation, vir generis re gia 8 Atqui paullo ante praeivit de Lyeurgo. Censeti hie ineptin insitum; deletor. Quid si nec e gestibus Caranus 3 non logit se thoe tantum: Καρανος , εις των Ηρακλειδῶν. Carnutis unus ea Hereulis stos eris. Ita Suidas. Vide et Solinum en p. XV, et Pausania in lib. I x extremo, et diffuse lustinum libro VII. Lips. Lipsius, et Gruterus delent illar tu, meris regia. Mihi sustiner as,on iam hie lubet: qui sciam, repetitiones eorundem verborum, qare, alii stilant, Velleio non tam IIiares modo, sed assiduas esses. Et quod de genere regio tradit Noster, n/e verisimilitii dine ea rei, rn Teine nidis , et resulari certa ratione nequit. BopcLEn. Quum et Lycurgus paullo ante sit dieius vis generis regii, Groterus in conjoiana eius dein elogii repetitione offensus, hoc loco id ce usebat exi a Duili Corale

69쪽

expungendum: Praesertim quod Caranum stirpe regia oriundum fuissct parum liqueat. Forto dederit tamen Velleius, vis generis

egregii. Sic de Philippo Sillux rmc gerite egregius , veterisque ab Origiae regni Aeacidunt sceptris Pronooque tumebat Achille. ΗEiIs. De genere regio Carani satis oli in constitit, qtrum ex amgivis regibus, qui et Heraclidae erant, oriundus esset: undes Lim. XXXII, aa dieit: Argistos credere Macedonum reges a se Orsura

dos. Phidonis fratrem quidem statuunt; Arehelaum vocat smyginus sab. ai', et Temeni vel Timent filium , de quo supra Cast II. Hunc quoque in nummo Wildiano reperisse se putabat, qui semper acutius celeris cernere solebat, Iae. Gronovitis lom. II Antiq. graec. Sed caput illud capillis decoris, et cincinnis iti Αἰ-gne , et Ianrea corona redimitum clamat ΛPollinem esse, ut ipse nummi possessor recte coniecit: et quum multae urbes fuerint, quae Λegae dictae, lubricum est definire , cuius urbis hic nummiis sit. Barduinus in Αἰγαίων diversa profert, qui consulendus ruos hic inhibemus, quum nec ipse Ilois lenius, qui ad Stephanum

quo dam nummos Proseri, certe statuere audeat, ad quam, ex tot Aegis, urbem unaquaeque sit reserenda. nunN. Sextus deeimus i Scaliger animadv. Euseb. ad D. 3ao 3. Carrenus Heraclida undeeimus ab Hercule, sutimus a Temeno. BorcLER.

Regnum Macedonise, Vid. Iust. VII, I; Solin. Pol rhist. tibi de

Septimus decimus Decimum numerat Iustinus, non, ut hic, septimum decimum. MisvT. Livius lib. XLV, 9. Vicesimum a Carano, qui primus rexnsost , Persea numerabant. Tricesimum Iu litiussae it eonira historiae fidem. Hic Rhenanus , Toranus. SCBEci . ide iterum varietatem, et ride. Duodecimus Est Iustino: ingesvnusquarius Eusebio. Iam in lega summa quam disserunt Z Iustinus triaginta modo reges ad Persea Philippi F. numerat: Eusebius quadraniniat Livius nonnisi viginti. Ideo male curiosi illi, qui hie ex Iustino Velleium corrigunt. Lim. Parum ευστοχοι hic suere viri docti, quum adnotarunt, dissentire alios a Velleio. Quippe Iusti- in esse duodecimum, Eusebio, vigesimum quartum. Sed illi soluis inter sese pugnant. Nam loquuntur de successione in regno. Disiti reo by Cooste

70쪽

QvIn autem Noster de successione situ is loquatur, extra contro. versiam pone. Vossius. Rei neeeius tin regno Maced. vigesimum oecundum rese Maeed. sumto a Carano initio tacit. Si de sueeessione stirpis velis capere Vel Ieium , sae ilius dec mum cruriritim, quam docta. sept. numerabis Alexandrum. Adde Freinsh. Cori. Comnienti Protegom. cap. 5. BDECLER. Materni Mneris Achille auctore Nam Alexander per Ol1mpiam genus ad Neoptolemum roserebat et auctor Plutarchus. IIoe adspeetu saequentes quoque Macedonum rege, Λ chillaeum genus iaeta

riinlt ut Philippus ille pater Persis, cui bellum Romani seeere. Silius I

Hla gente egregius, Meterisque ab origine regni Aeacidum scePIris , pronosque tumebat Achille. Et Iia interpretandi Propertiani isti versus rn Persen proaά simulantem pectus Achsilis, Quique tuas pronous fregis Achille domos Interpretandi Z imo et eorrigendi. Nam in vet. scripti que libris reperio stimulansem; bene, si amplius etiam emendes Proclvo , et Iehille. Ordo et sontentia verborum haec est: testor Persen, qui stimulabat xcitabat liae se ad magna , proavo Achille, sive memoria rebrisque gesti Achillis. Omnino haec sententia. Vulgata Di Vola aut salsa. Quomodo Perses simulaverit Peetrix magnanimi herois, qui ipse palam limidi simus et ignavi simia hominum Z Res gestae, alque exitus eius leguntur. Lips. Diod. XVII Ir. rAλεξανδρος γεγονὼς κατα πατέρα μἐν ἀφ' Ηρακλερυς, κατα δὸν πέρα , των Αἰακιδων etc.; Plutare h. Alex. Λrrianiis II. Paus.

mssius Sura Uoe tolum usqne ad illud, inter hoc tempus,ot initium Nini ele., tollendum esse putat Petrus Dei benius, nee rimi iudieii, summaeque doctrinae adolescens. Pulat autem addi rum esse ex glossemate alicuius studiosi, qni ad illud , qui prin-cvs rer. Potius , in margine annotarit, Λ ein ilium Suram eodem loquendi genere ustim esse, nam in eius verbis bnee leguntur rissiarii, principes omnium ςentium, rer. ρMisi Lunt. MAN T. Sintne