De officiis Ad Marcum filium

발행: 1852년

분량: 176페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

161쪽

0FFICIIS LIB. ut CA P. 26.

itemque de iustitia, quae seniper est utilis, disputatum est. nμliquae sunt duae parte honestatis, quarum ustra in animi excellentis magniuidine et praestantia cernitur, altera in c-- formatione ei moderatione coiiunentiae ei temperantiae.JLiis, Videbatur vlixi ut quidem poesae tragici sydiderunt: nam apud Homeriim, optimum auctorem, talis de viix nulla suspicio est sed insimulant eum iragoediae, simulat0ne insaniae militiam subterfugere viniisse Nonis nesium consilium. At utile, ut aliquis Artasse dixerit, regnare et Ithacae vivere uos eum parentibus, eum uxore, Itur eum lio. Ullum in decus in quotidianis laboribus et periculis cum fac tranquillitate conserendum putas Ego vero istam coissemnendam et abiiciendam quoniam, quae hone M si non sit, ne utilem quidem esse arbitror. Quid enim auditurum putas fuisse Ulixem, si in illa simulatione perseveravisset qui cum maximas res gesserit in bello iamenti ec audiat ab Aiace:

us ipse princeps iuris iurandi fuit, . Quod omnes scitis, solus nest it dem Furere assimulare, ne coiret, institit.

imica unach trist tui ha aber bene scholi de alte Granimatiker Nonius

lareon prudentiae, o mi es hier in defaeliten Stelle Missi danuleis e cap. 26 his 3 ea rιas D

deantur se utilia nequa lint, quam sint virtutes in/miea n gelit

162쪽

DE OFFIGI LIB. m. AP. 27. 157 Quod ni uini edis perspicuae prudentia Istitis per se malitiosam audaciam, Fide sacratu fus perpetuo foueret. Illi vero non modo cum hostibus, verum eum cum fluctitiis,ssi quod secit, unicare melius fuit, quam deserere conse uentem Graecia in ad bellum barbaris inserendum.

Sed omitianius et fabulas, et externa ad rem factam nostramque veniamus M. Atilius Regulus, cum considiterum in Afri ea ex insidiis captus esset duce Xanthippo

Lacedaen onio, imperatore autem patre Hannibalis Hamilcare, iuratiis missus es ad sena luna ui, nisi redditi essent Poenis captivi nobiles quidana, rediret ipse arthaginem. Is cum Boniam venisset illi litatis speciem videbat, sed eam, ut res declarat, salsam iudicavit quae erat talis, manere in patria, esse domi sitae cum uxore, una liberis quam calamitatem accepisset in bello communem ortunae bellicae iudicantem, tenere consularis dignitatis gradum. Quis haec negat esse utilia Quem censes Magnitudo animi et sortitudo negat. Num locupletiores quaeris auetores' a mim enim est virtu-2 ium proprium nihil extimescere onini lium an deSpicere 100 nihil, quod inni in accidere poSSit, intolerandum putare. Itaque quid lecit In senatum venit, mandata exposuit sententiam ne diceret, recusavit quam diu iure iurando hostium teneretur, non esse se senatorem. Atque illud etiam O stul-

erat, ponsumi, ri ad Troiam triet, post vicesimum annum forum, sociis perditis, egentem coanum rediturum Ita)us eum refret ad se ora foro veretur , --ἀ- εί--- Mns puerim rumpsit et equum eum bon tu tiri ad aratrum stri m lamedes ut vidit, sensi simulare

atque Telemachum filium eius --nis sublatum aratro ei subseel et ait Simulatione porita inter m

isinatos veni.

der Vater de Hannibal. Den die Schlael taei Tunes, o de hier

lata 256 . sonder in das fulgende, ais Regulus Proconsul mari 27. 100 ommoraramurare . . mal, i 3. iure iurando hostium deier den inde seseli re liniis Euri

er alante Gelangene des Hannibal

163쪽

im o mensi'. m. p. n. tum hominem, docerit quispiam ei repugnanteni utilitati suae lὶ reddi captivos, negavi esse utile illos enim adolescentes

esse et bonos duces, se iam consectum ei lectu te. Citius cum valuisse auctoritas, captivi retenti sunt ipse Carlli aginem rediit neque eum caritas patria retinuit, et u Drum. Neque vero tum ignorabat se ad tu teliStimum liostem et ad exquisita supplicia proiicisci sed ius iurandum conservandum putabat. Itaque lum, cum vigilando necabatur, erat in meliore causa quam si domi senex captivus periurus conisi sularis reni angi Sset. At stulte, qui non modo non censuerit captivos renutiendos verum etiam dissuaserit. Quomodo stulte etiamne si rei publicae condiicebat Potes autem, quod inmutile rei publicae sit, id cuiquam civi utile esse Pervertunt homines ea, quae sunt undamente naturae, cum utilitatem ab ionestate seiungialia. Omnes en in expetimus uti sitatem, ad eamque rapiniur nec iacere aliter ullo in udo pos- Si in ills. Nam quis est, qui utilia lugiat aut quis potius, qui ea non studiosissime persequatur Sed ilia nusquam possumus e nisi in laude, decore, DI e State utilia reperire, propterea illa prima et summa habemus utilitatis nomen non iam splendidum quam 'cessariunt ducimus.

ih uuid est igitur dixerit quis in iure iurando Numiritium timemus iovem At huc quidem commime est omnium philosophorum, non emim modo, qui deum nihil habere ipsum negotii dicunt, nihil exhibere alieri sed eorum etiam, qui deum semper agere aliquid ei moliri volunt, trunquampia' abalienati iure civium, .servi Cartha iniensium faeti genanni

vigilando ieeabatur Gell. l. 4Tuditanus somno diti prohibitum atque ita vita privarum efferi is

bilissimos Poenorum captivos lia risistraruli a senatu seditos et abris in armaris muricibus prasti. Odestitutos eademque insmum C e durch andere artem hingeriehiel de Hauptaehrisisteneri Poly-luus, eh east uber die Odesari

Begulus an de gelangenen cartha

quod timeam .

164쪽

ii eo irasci deuin, ne nocere. Quid auisti iratus hippiter plus uocero potuisset initam vomu sibi ipse nequitis Nulla igitur vis iii religionis, quae aula in utilitatem servertereti An ne imiter sacer et Primum, minini de malis. vin igitur tantum mali turpitudo ista habesna, quantum ille elatus Deinde illud etiam apud Attium, Fregistin fidem pNeque dedi, neque do infideli euiquum, quamquam ab impio rege dicitur, lueuiente tamen dicitur. Addunt etiam, quemadmodum nos dicamus, deri quaεdam sautilia, quae non sinis sic se disere, videri quaedam honesta,

quae non sint ut lio ipsum videtur honestum, conseri andi iuris iurandi causa ad cruciatum revertisse, sed sit non nestum; quia quod per vim hostium esset actum, ratum esse non debiti t. f Addunt etiam, ilicquid valde utile sit id fieri

honestum, etiamsi antea non videretur. Haec fere contra Regulum. Sed prima videanm S. Non fuit Iuppiter ni eluendus ne latus noceret qui ne-2sque irasci solet, nec nocere. Haec quidem ratio non magis μcontra Reguli quam contra omne ius iurandum valet. Sed in iure tirando non qui metus, sed quae vis sit, debet intelligi. Est enim ius iurandum affirmatio religiosa. Duod autem assii mate, quasi de teste promiseris, id lene lutum est. Iam enim non ad iram deorum quae nulla est sed adiu titiam et ad fidem pertinet alii praeclare unius Fides alma, apta pinnis. et Ius iurandum Iovis. Dui ius igitur iurandum violat, is Fidem violat quam in Capitolii vicinam Iovis Oli limi Maximi, ut in Catonis oratio

clauonis, des altere L

165쪽

ivricu LIB. III. AP mio At enim ne iratus quidem Iuppiter plus negulo nocuisset, quam sibi nocuit ipse Regulus Certe, si nihil malum

esset, nisi dolere. Id autem non modo summum malum, sed ne malum quidem esse, maxima auctoritate philosophi amrmant. Quorum quidem testem non mediocrem, sed haud scio an gravissimilae Regulum, nolite, quae8O, vitii perare. us m enim locupletiorem quaerimus, quam principem populi lio - mani qui relinendi ostici causa cruciatum subierit voluntarium diam quod aiunt, Minima de malis id est, ut turpiter potius, quam calamitose an es ullum maius malum turpitudine Quae si in deformitale corporis tali et aliquid ollan sionis, quanta illa depravatio et foeditas turpificati animi de-106bet videri Itaque nervosius qui ista disserunt, solum audent malum dicere id, quod turpe sit qui autem remissius, ii tamen non dubitantis unimum malum dicere. Nam illud quident, Neque dedi, neque do insidet cuiquam, idcirco stet a poeta, quia, cum tractaretur Atreus, PerSonae serviendum fuit. Sed si hoc sibi sument, nullam esse si dem, quae insidet data sit, videant, ne quaeratur latebra periurio. 107 Est autem ius etiam bellicum, fidesque iuris iurandi saepe cum hoste servanda. Quod enim ita iuratum est, ut mens

conciperet fieri portere, id seroandum est quod aliter id si non secerit, nullum est periurium ut, si praedonibus pacium pro apii pretium non attuleris, nulla fraus est, ne si iuratus quiuem id non seceris. Nam pirata non est ex perduellium numero desinitus, sed communis hostis omnium.

eatas videmus proxime a M. σι

166쪽

mrrimis in eis. D. Oum hocne fides debet ne ius iurandum esse eomimine. Non enu salsum iurare, periurare est; sed quod Ex Aruiniosius M TM ris iuraris, sicut veritis concipitii more nostro, id non lacere, periurium in Seu vim Euripides: Ium, lingua, mouem Muratim se . Regulus vero non de it condiciones pactionesque bellicas et hostiles peritumare periurio cum iusio enim et legitimo hoste res gerebatur, adversus quem et latum ius etiale, et multa sunt iura coimnimia. Quod ni ita esset, nunquam claros viros senatus vinctos hostibus dedidisset. At vero T. Ve-M tui ius et Sp. Postumius, cum iterum consules esseni, quia, tosium male pugnatum apud Caudium esset, legionibus nostris sub iugum missis, pacem cum Samnitibus lacerant, dediti sunt his iniussu enim populi senatusque secerant. Eode que tempore Ti. Numicius, Q. Maelius. qui tum tribuni plebis erant, quod eorum auctoritate pax erat sacta, dediti sunt, ut pax Samnitium repudiaretur. Atque huius deditionis ipse Postumius, qui debebatur, suasor et auctor scit. Quod idem

Antonius, eae retiιsismi us -- speetis plane feognitis atque ab opinionis αrbitri seiunctis seien-αμ- eomprehensis, non mihi οὐ detur ars oratoris vlla esse. Ohne Grund lassi man eae ege dierneisten und besten llds Wes. o.

mensa gloriae cupiditas'. Esthaeo quidem lautitis aed eae parte in dam, non eae Omni gener defini a Caes. . . II, 20 quae para

e multitudine hominum e tertia paris Gallias est aestimanda. 108 eae animi tui sententia: C. Aead. n. 47, 146 maiores pria -- iurare ea sui animi sententia quemque voluerunt, dein ita teneri, a scim Iralleret.

halte sonaereti das uiuiseheraeervon Pontius so in schlosse mandas es sie erseben mussis. iniussu populi aenatusqua Lis. IX. 5 Coas prosint ad Pontium in colloquium, eum d foedera

victor agitaret, negarunt, iniussu

est.

167쪽

162- DE OFFICIIS LIB. ni. AP. l. multis annis post C. Mancinus, qui ut Numantinis qui hus

eum sine senatus auctoritate laedus fecerat, lederetur, rogationem suasi Bani qua II L. Furius, . Atilius ex senatus

consulto terebant qua accepta est hostibus deditus Honestius hic quam Q. Pompeius, quo eum in eadem causa esset, de- . Precante accepta lex non est. Hic ea, quae videbatur utilitas, plus valuit, quam honestas apud superiores uulualis species salsa ab lumesiatis auctoritate superata est. ii At non demi ratum esse, quod eris actum per vim. Quasi vero larii viro vis possit adhiberi cur igitur a s natui proseiseebatur, vin praesertim de captivis dissuasurus esset Quod maximum in eo si id reprehenditis. Non enim suo iudiei stetit, sed suscepit causam, ut esset iudicium s natus cui nisi ipse auctor fuisses, captivi profecto Poenis redditi essent ita in esumis in patria egulus restitisset. Quod quia patriae non utile 'viavit, idcire silia Moesium et sentire illa et pati redidit. Nam quod aiunt, d alae utile sit, id ueri honestum immo vero esse, non seri Est enim nihil utile, quod idem non honesium nec quia utile honestum est; sed quia honestum, utile. Quare ex multis mirabilibus exemplis, haud facile quis dixerit hoc exemplo aut laudabilius aut praestantius. 3 Sed ex tota hae laude Reguli unum illud est admirationeari dignum, quod captivos retinendos censuit. Nam quod rediit, bis nunc mirabile videtur illis quidem temporibus aliter sacere non potuit itaque ista laus non est hominis, sed teni porum: Nullum enim vinculum ad astrigendam idem iuri iurando maiores artius esse voluerunt. Id indieant leges in xu tabulis, indicant sacratae, indicant laedera, quibus etiam

168쪽

elim hoste de incitur fides indicant notiones animadversionesque censorum, qui nulla de re diligentius quam de iureiurando iudicabant L. Manlio, A. F., uua dictator fuisset, ita

M. Pomponius tribunus plebis diem dixit, quod is paucos sibi dies ad dictaturam gerendam addississet Criminabatur etiam,

mis Tum silium, qui postea est Torquatiis appellatus, ab ho uitibus relegasse es ruri stabitare iussisset Quod cum audivisset adolescens situs, negotium exhiberi paui acnu sisse Romam et eum prima luee Pomponii domum venisse dicitur. cui cum esset minuatum, qui illum iratum allaturiimadis aliquid contra patrem ibitraretur, surrexi e lectulo, remotisque ari iuris ad se adulescentem iussit venire. At ille, ut ingressus est, eonfestim gladium destrinxit, iurariique, dissum statim inremetui im, ius ius iurandum dedisset, selinirem missum me facturum iurari hoc terrore coactus Pomponius rem ad populum detulit; docuit, cur sibi causa

desistere necesse esset Manlium missum secit. Tanium temporibus illis ius iurandum valebat Atque hi T. Manlius is est, qui ad Anienem Galli, quem ab eo provocatus occiderat,aὸrque detracto, cognomen inventi cuius tertio consulatu Latini ad Veselim usi et sugati. mqnus vir in primis, et qui perindulgens in patrem, idem acerbe severus in silium. Sed ut laudandus Regulus in eo ervand iure iurando, 32 sic decem illi, quos post Cannensem lignam iuratos ad se-ii

natum misit Hanilibal, in castra redituros ea, quorum erant

potii Poeni nisi de redimendis captivis impetravissent, si

aio redierunt, vituperandi De qui hus non omnes uno modo.

Nam Polrbius, bonus auctor in primis, ex decem nobilissi

gnomen inveni AE de lin. I, in die ando fiet. liv. XXll. 52 metu hoe eo omen im erit Tufeia ditiqua omnes in custodiam sunt. 22 49 ne Torquatum Sed stiam altera eastri tradita idem illum, qui hoc eo omen sunt eadem eonditione Dies Ea venit, irati- Mistimo Gallo here esummuniwar also nothist

169쪽

M OFFICIIS LIB. m. AP. 32. mis, qui tum erant missi, novem revertisse, B senatu re non impetrata ulium ex decem qui paulo post, quam egressus erat e castris, redisset, quasi aliquid esset lil illis Romae remansisse. medit enim in castra liberatum e esse iure iurando interpretabatur. Non recte: Daus enim distringit,

non dissol it periuriuml. Fuit igitur stulta calliditas perverse imitata prudentiam. Itaque decrevit senatus, ut ille vel Aterator et callidus vinctus ad Hannibalem duceretur. Sed illud maximum octo hominum milia tenebat Hannibal, non quos

in acie cepisset aut qui periculo nun iis diffugissent, sed qui relicti in castris suissmi a Paulo et a Varmine onsulibus. Eos senatus non sensuit redimendos, cum id parva pecunia fieri posset ut esset insilum militibus insiris aut vincere, aut emori uua quidem re audita, fractum animum Hannibalis seribit idem, quod senatus populusquo nominus rebus amicus iam excelso anim fuisset. Sic honestatis compara-1 i56οne ea, quae videntur utilia, ineuntur. Acilius autem, qui Graece scripsi historiam, plures at misse, qui in eastra r . vertissent, eadem fraude, ut iure iurando iserarentur, eosquq a censoribus omnibus ignominiis notatos. Sit iam huius lori finis Perspicuum est enim, quae timido animo, humili demisso, iracisque fiant quale sitisset 'rauli laetum, si aut de captivis, quod .ipsi opus esse videretur, non quod rei publieae, censuisset, aut domi remanere oluisset non esse uti

lia, quia sint flagitiosa, foeda, turpia.

170쪽

Resint Maria mira, quae decore, moderatione, inodestia Montinentia, einperantia continetur Potest igitur quicquam is esse utile, quod sit huic talium virtutum choro contrarium

Aiqui ab Aristippo Cyrenaici atque Annicerit, philosophi

nominaii, omne bonum in voluptate posuerunt, virtulana incensuerunt ob eam rem esse laudandam quod efficiens esset voluptatis, ilibus obsoletis oret Epicurus, eiusdem sere adiutor auctorque sententiae. Cum his viris equisque, ut dieitur, si honestatem tueri ac retinere sententia est, decertandum est. Nam si non modo utilitas, sed vita omnis beata, HI

corporis firma constitutione et iisque constitutionis spe explorata, ut a Metrodoro scriptum est continetur ter te Iaec utilitas, et quidem summai sic enim censent, cum honestate

pugnabit Nam ubi primum prudentiae locus dabitur An, ut conquirat undique suavitates Quam miser virtutis famulatus, servientis voluptati Quod autem munus prudentiae An 'legere inteIligenter voluptates Fac nihil isto esse iucun

dius quid cogitari potest turpius Iam, qui dolorem sum-

17. a Metrodoro Metrodorus a de vornphm te Sehuler Epicur, ait' paene Picurus C.

SEARCH

MENU NAVIGATION