장음표시 사용
11쪽
IN PRAEFATIO. eitatiis otiam melckeri amicis exhortationibus, auctis viribus diu intermissum laborem alacriter recepi. Quae autem praesto mihi fuerunt critica praesidia, de iis hic loci quam revissime potero dicam. I. Codex Sangallensis D. 0. λοξν Bibliothecae Monasterii, collatus ah rellio Adscribitur socul l X. Antiquissimus hie et praestantissimus est omtitum Septimi collicum, qui adhuc eollati sunt; ipse quidem laborans vitiis, sed plerumquc levioribus. II. Codex Bernensis, '. 567 collatus rellio auctore a Wongero iuvene Bernensi. Adscribitur hic honae nota
liber seculo XIII. Ad Septimi lib. II cap. 55, ubi hic Cod.
cum Cod Danielis, quem Mercerus contulit, conspirat in scri-Pturam adicere, i. e. adiicere pro quo coit. MSS. edicere exhibent, sic scribit Wongerusci ,Iam vides hunc esse antiquum librum Danielis scit Petri Danielis , cuius etiam nomen primae paginae inscriptum fuisse mihi videtur nunc erasum est, et
pro eo in quinta pagina Bongarai nomen legitur. rellius sic mihi hac de re scripsit , ,De liber Danielis At wohi mu olligerie visori Mentire mi dem Cod. Bernensis, da sthrviele Codd. Bernenses uerat dem Petrus Daniel, an dem Bongarsius geh5rten, dure dessen Erbe si circa sit an Bern gelaret sind. Sed M. Petri Danielis contulit ara. i583. Mercerus et lectiones haud paucae, quas vir doctris in Notis suis adfert, disserunt a Cod. Bernensi, ut in Dot. erit meis videre licet. Si nihilominus illam velut identitatem non esse credideris quod in dubitationem trahas, culpa parum euriosae collationis vel engero iuveni, vel potius Mercero,
qui se paucorum dierum opera recensuisse et illustrasse Septimium pronuntiat, imputanda est. Variae autem lectiones licet plerumque tu minimis versentur, tamen ubique eas iuxta Ponendas existimavi.
III. Codeae Sangallensis Apidanus, collatus rellio au-
12쪽
etor a egelino iuvene Sangallensi. Plerumque easden pira bet lectiones, quas Cod. Sangallensis sec. IX, in ea multis tamen ad Cod. Bernensem accedit ut quasi uetuet interutrumquc Adscribitur seculo XV. IV. Aliquot centum a me instituta locorum collatio, quos in Commentariis ad varios scriptores ex SS. Septimi protulere viri docti, praesertim Oudendorpius et Herisius, ille ex SS. Leidensibus ad Apuleium, Suetonium, amarem, VeIleium Paterculum, hic ex vetusto suo Cod ad vidium, Virgilium , Velleium. Praeter codices, editiones etiam Potiores consuluimus rquarum Primo loco ponenda est
x. Editio Princeps, Colon. 47 - 4 5 Rherti'. 5 vi. Diversa ea est ab Ed. Principe posteriore, quae Μ diolani prodiit an . 477 , et in obrocliti manibus suit. Duae
igitur sunt Dictyis, ut aliorum quoque veterum ScriPtorum. Edd. Principes, eaeque sui iuris et ex diversis Codd. rosectae. Ahestis mea Ed Princ Epistola dedicatoria, a L. Sept mi ad Q. Aradium scripta et Ephemeridi praefixa. Vel haec res, atque omnis lectionum varietas, quae in utraque Εd Princ deprehenditur, cogit, ut duas distinguamus divorsas inter se odicum Septimii amilias Mea d. Prine plurimam habet similitudinem cum Cod Argentinens , quo usus est obrechius. Contulit eam rellio auctore iratus iuvenis
a. Editio Cratandrina, Basil. an. Disseri haecediti non Dis parvis in rebus in Ed. Vcneta via. 499, quae fideliter excusa est ex editione a Francisco Faragonio curata Venetiis n. 486. q. Cratandrina vocatur, quia Cra-tandri typis odiit. Huic originem inter alias debent Edd. Duil inses Posteriores in his eae, quae ex ossicinamenricPetrina exica au. 559 et n. 35 8. Ol. Diodori Siculi, ex
13쪽
Ponti versione latine editi, quinque librorum deperditorum
loco supputtae. Utraque hae Ed Basil. raro a me nominabitur, quoniam a Cratandrina, si quidem errores typographicos excipis parum aut nihil dissert. 3. Editio Merceri, non prima, quam duorum ope Odieum, Petri Danielis et Paulli Peruvii, in lucem dedit Mere rus Parisiis an . 6i8. Ia; sed quae ex ea exprema est ΠΙ- stelaedam apud Io Ianssonium an I6SI I 6. Quoniam autem nihil differt a prima Merceii editione, huius instar ea usus sum. Aliquoties repetita Merceri editio est Amstela dami eaque doctissimam Annam, an Fabri filiam, stimulavit, ut et ipsa Septimium ederet. 4. Editio Obrechti, quam curavit Samuel Artomeus Αrgentorati an a r. 8. Haec editio omnium longe praesta tissima est, purgata ab innumeris eorruptelis insigni opera Utrici obrechti, qui Cod. S. Bibliothecae publicae Argen loratensis, d. Medio et Venet contulit ornata est integris Notis Obrechti, Merceri, Barthi et Paulli Vindingit, qui
audaci manu permulta mala Septimio intulit. Adiecit Art poeus Indicem latinitatis satis tenuem rerumque memorabilium. 5. Milio Amstelae mensis an IIoa . . quam Bra vit Ludov. Smids. Beeusa est ex editione, quam Anna aceria, Merceri stimulata editione, in usum Delphini vulgaverat Parisiis an i68o. 4. Praefixit editor ac Peritonii de Dictye Cret nunquam prius editam Dissertationem, et nummos quo dam gemmasque veterea ad illustrandum Dictyn, subiecit textui adnotationum molem doctae matronae, et adiecit integras
Notas Merceri, Obrechti, Barthi et Vindinoi. Accedunt Daretis Phrygii Ilii excidium, Iosephirascani de bello Troiano
Poema eum Notis resemii et vastus omnium vocabulorum Index, quae in illis scriptoribus occurrunt. Textus, quem
Purgasse se ab innumeris typothetarum mendis dicit editor.
14쪽
pessimis interpunctionibus Permultisque corruptelis aegrinat.
Ultima est, quod Miam, quae prodiit Septimii editio, qua
instar Dacerianae utar, raro a me commemorata, quia lectionum vel plurima pars ex Ed Cratandrina aliave Basileensi petita est, ceterae ex Ed Merceriana fluxerunt.
Qui alias volet Septimi cognoscere editiones, is legat Fabrie. Bibl. at T. II p. 9 et T. 4 Acta Erudit. L s. n. Ioa P. 49 et an a r. P. δέ Catalog. Bibl. Bunav. T. L Vol. I. p. 56 Sax Onomast. . . P. s. s. Hari ad Fabrie. Bibl. Graec. . . . De iis tantum hoc
loco loci ut visum . Guae ad manum mihi fuerunt.
Praeterea autem diligenter respexi Burmanni, Buhnhenii, Wasset, Corti aliorumque in Commentariis suis ex variis Edd. descriptos Septimi locos. Praeter institutam a Gmnovio totas. in Scripti Eccles et Erizonio Dissert de Dictye Cret in multorum Septimii locorum recensionem, consului etium ophensii Animadvv. in Dictyn Cret. quae leguntur in Obss. Misc. criti Nov. Vol. I. T. II. Iani Theocriti ab Hortis Obss in Septimium de bello Troiano in Lambum vermistater Biblio-MM M. . tuta , ad quas animum meum advertit rellius, comparare mihi non potui. Ad illustrandum ne nouemendandum Septimium non Parum contulere Ioannis Antiocheni cognomine Malelae Chronographia, Georgii Cedreni Annales, Mira Ilomerica, aliorumque Posteriorum Graecorum et Dictyis expilatorum scripta citem Guidonis de Columna, iudicis Messanensis, de bello Troiano ex Dictye et Darete latine conscriptus libellus , quem in Germanicum sermonem vertit Henricus Brunsvigensis, de quo inse agimus. His igitur praesidiis munitus Dictyis editionem denuo aggressus sum atque scriptorem a crmultis corruptelis me purgasse, ac locis prope innumeris ad integritatem revocasse i
in superbia eloqui aulico quicquid et in mendando
15쪽
illustrandoque Septimio operae praestiterim , aliorum id esto
iudicium , si qui mea haec eum priorum editorum studiis comis parare operae pretium existiment. Ignoscas autem quaesumus iudicii libertatem viri iuvenis, qui vix primis labellis literas gustavit, neque vult alios Oeere, sed postquam suam sententiam proposuit, et rationibus defendere ae probare studuit, ab aliis meliora doceri. i mam et institutum operis sic mihi definivi, ut, qui in manibus tibi est, liber repraesentat. Praefando disputavi de Graeci Dictyis eiusque Latini interpretis aetatibus in qua disquisitione prolixe agendum mihi videbatur, quia, cum ex subularum ratione Graeci Dictyis aetas esset colligenda, Dicty-uearum fabularum natura, et, cum ex Iatinitate Septimi actas esset constituenda, totius latinitatis indoles singillatim illustrari debuit. - Subiectae se Septimi libris notae criticae quod brevitatem, quam cupiveram, nactae non sunt, eius rei culpa non mihi est tribuenda, sed corruptorum locorum magnae multitudini et interpretum audaciis. - Glossarium Septimianum, quod egregii rellii monitu adieci, necessarium mihi visum est, ut ostenderem Septimiani sermonis rationem, qui ex variarum latinitatis aetatum imitatione est compositus, ex Sallustii praesertim stili aemulatione priscaeque latinitatis adsectatione, permixtus singularibus Proprietatibus immodicisque loquendi licentiis. Si cui primo adspectu Glossarium obiter evolventi copiosius esse et multarum etiam notarum rerum haud exiguum habere numerum Videatur, is perlegat integrum librum legat attente et sine ullo partium studio cognoscat etiam, nec unquam animo mittat Septimiani sermonis naturam ratque nihil videbitur supernuum. quod adiunctas observati ne Historicas attinet, in his id mihi sui propositum, ut inquirerem quam viam ingressus suerit Dictys in excogitandis et e struendis sinulis suis ut, amotis omnibus alienis assumentis,
16쪽
PRAEFATIG. Iahistoricis rhetoricis aliisque ea restaret sabula, cui insisteret tuerit, purusque profecto in multis purus fuit viseretur sons, unde turbolenti rivuli manarint. Etenim quum Dictys Pe saepe cyclicos Poetas ob oculos habuerit, hac ex re lucri quid clo Troico comparari cogitabam. Accipe Obss meas an quam conatum hominis, qui non tantum sibi tribuit, ut multum se difficili in re profecisse putet. Illud maximas mihi praebuit molestias, quod necdum quisquam hoc in se laboris
suscepit, ut accuratam, quoad ex veterum reliquiis fieri potu rit, historiam antiquissimarum Troicarum sabularum earumque deinceps corruptionum describeret Messia enim Quaestiones
de arietate Fabularum Troicarum Colon an. 83O quis huc traxerit In tali scilicet historia, cum ad antiqua semper sit recurrendum, nemo, siquidem Ebulas invertere nolit, principes partes tribuet Dictyi. Unum denique praemonendum restati Scilicet ne quis foedum errorem incurrat, ut in bis Hist ob rerum multarum similitudinem Fuchsi me Quaestiones in usum meum convertisse quin etiam passim expilasse somniet, hic loci audiatur dictum, meas Obss. priusquam Fuchsi libellus Iuccinaspiceret, dudum absolutas fuisse. Quae collata et disputata vides, eorum plurima paucis modo numeris diversa sunt ab iis, quae quinto abhinc anno sebiaris tradideram, nisi quod brevitati fuerim studiosior, et multa aliter ordinaverim et di posuerim. Permulta , utrique nostrum communia scilicet eadem cuique homini praesto sunt scriptorum Graecorum et Romanorum monumenta), a me autem alio quo modo expedita, intacta reliqui alia, quae minus ad Dictyn pertinebant.
delevi, et Fuchsium conferri iussi omissa a me, ad Dictynillustrandum necessaria, a Fuchsio autem explicata, ex hoc vel adscripsi addit, nomine, vel ad eum converti lectorem. Quod ob uelisi libellum Ohss mens non refractavi, huius
17쪽
x PRAEFATIO.rci causa in eo quaerenda est, quod illae Quaestiones non eam, quae hodie requiritur habere praestantiam videbantur; quippe quas ob insignem illius viri diligentiam magni quidem fecerim, quibus autem antiquiores in Excursibus et Commentariis datas fabularum Troicarum accuratiores collationes su ultoresque discussiones plerumque praeserendas putaVerim. Meliores me ex romissa Dictyis oditione fructus capturum esse sperabam sed inexor de satum consiliis egregii iuvenis vita
Scribebam Linei ad Mienum idibus Ianuauit MDCCCXXX ll.
18쪽
DE DICTYIS CRETENSIS ET L SEPTIMII, EIUSLΛTINI INTERPRETIS, AETATIBUS DISPUTATIO.
In disquirenda Dictyis Cretensis aetate proxime convertimur ad Epistolam et Prologum , Latinae Ephemeridis helli Troisiani versioni prae Asa atque narrationem de scriptoris aetate eiusque librorum origine et inventione continentia. Quae narratio eum multorum hominum eerebra exercuerit, tum se nam fidem auctoritatemque acquisivit posteriorum GraeCorum, fictoliastarum, grammaticorum, rhetorum, ebronographoriam aliorumque, stolida redulitate, atque virorum doctorum,
eentioris aetatis haud paucorum intra inscitia. Dictyn Cr tensem, Daretem Phrygium Syagrium, Sisyphum Coum, Phidalium Corinthium, alios, quorum vitae aeque nugacibus sa- bellis involutae leguntur, ante Homerum vixisse inuae fama de Daret et Syagrio iam innotuit tempore Aeliani, diserta Η Α lib. XI. cap. a. traho. XIV. cap. I. utriusque scriptoris libros suis se eulis vidisse testantis eos bello Troiano interfuisse, loquacem Homerum verissimam sapientissim rum istorum hominum historias expilasse, exque illis sabul
Sum atque mendax mem suum Construxisse eertissimum et
nulli omnino dubitationi obnoxium esse longo tempore visum est Atque viris docti s uli decimi sexti et scpthmi hoc ae-
19쪽
cidisses, iisque, licet ipsi veteres nullum neque historicum neque alium scriptorei ullum, neque adeo poetam ante Homerum quid scripsisse asseverarint Vid. Inten p. ad Aeliun.
XI. . , tamen repetitas tot recentiorum Graeculorum linguis hellas imposuisse , eo magis mirandum, quod eorum aetas per tot literarum quasi reges ac principes, discussis, quae medii novi eapita obduxerant, densissimis iterarum tenebris, miri liuiusmodi superstitionibus exemta, totque omnino rerum commenticiarum agmen, quibus caeca pristinorum hominum mens fidem adiunxerat, maxima saltem ex parte susum fuga
Praefixa Septimi libris in Cod Argent de inventione Graeci Dictyis narratio inscribitur Prologus. Eadem egitur in Ponte Codd. Merceri meorumque, scd sine ulla inscriptione: in aliis Codd. plane omitti, viri docti testantur. In antiquissimis Edd. quae Mediolani et Venetiis prodierunt, Prologum sequitur Epistola dedicatoria, sub nomine L. Septimii urugata, quam in antiquis scriptis exemplaribus nullam esse dicit Mercerus A plurimis sane Codd. ut etiam a meis et Ed Princi), abest Epistola, in aliis autem exstat, unde eam habent Edd. Mediol et Venet. atque ex his, vel etiam ex Codd. aliae Epistolam esse a L. Septimio, eodem, qui Graecam Ephemeridem helli Troiani in linguam Romanam transtulit, Latine primitus scriptam, qui censuero, me habent
consentientem. Prologum non eiusdem esse, euius est historia, sed a recenti manu, ab indocto quopiam nugator subiectam , clamat post Mercerum aspar cloppius arad. Lit. Epis V. Atque Perletonio Diss. g. XXX et XXXI. auctoi sui Obreetitus, ut multis contendeici Prologum neque Graeco Dictye prosectum, neque a Septimio in linguam Latinam translatum, sed ab aliquo ignoto homine, qui utroque suerit posterior, incerto tempore Graece primo scriptum Dictyique praemissum, cici ab alio etiam versum osse Latine. Aliter equidem sentio, et quaero, quis tandem ci caverit subulam de invento Dictye, quisque Primus narraucrito In La-
20쪽
lina Ephemeride nihil istius apparet vestigii si Graecae Ephemeridi inserta fuisset, vertere eam Septimius vix misisset; eum nil literarum Punicarum lib. V. meminit, cur non totius sabulae Si igitur Dictys sabulam non finxit, neque etiam antiquior est Septimio, tum vero paene credideris, ipsum Septimium eam excogitasse; nam is primus est, qui in Epistola dedieatoria retulit. Ex quo autem sonte ignotus ille homo, quem scripsisse, posteriorem scilicet Septimio, Prologum e-rbonius virmat, aut etiam posteriores Graeci, Malelas Suidas, Cedrenus Eudocia , et alii multi, qui sabulam celebrant,liausere Ex Septimii Epistola, inquies. Atqui ex ea commemorare terrae motum nequivere, cum nulla insit istius mentio et Malelas linguam Latinam ne intellexit quidem, ut vh- unde probavit Humlaedus odius Prologom. ad Malel. I. XXXVI. Ipsum denique Dictyn sabulam finxisse cum ultro pateat, tum Perletonius Diss. XXIX. ipse profitetur. Prologus iactus scriptusque est ab ipso Graeco Dictye, antiquitatem assectante, eodem, qui Ephemerida belli Troiani Graeco ad posteros dedit. Ex hoc Graeci Dictyis Prologo, Ephemeridi praemisso, petiere sabulam posteriores Graeci, qui in quibusdam ipsius Dictyis vel retinuisse Vel Parum mutasse verba videntur, ut ex comparatione apparet Latina veste Prologum decoravit Septimius, idem, qui totum librum Latine interpretatus est. In alienam sententiam rapti sunt viri docti, vix puto, ob latinitatem sermo enim Prologi non minus Septimianus est, quam Epistolae sed quia in Prologo et Epistola nonnulla sibi adversantur, et quia Epistolam Prologo et Ephemeridi interiectam legebant. In hoc altero immerito haeserunt: praeponendam quippe Epistolam Prologo esse, vel verba ad calcem Prologi posita magitant commutatus ordo eo est, quod in aliis Codd. vel Epistola vel Prologus exaralus erat, in
aliis omissus Quod in utroque monumento nonnulla diversa narratione exhiberi videantur, in causa est partim librariorum
oscitantia, partim et praecipue ipsius negligentia Septimii, qui in Prologo quaedam, ut in Ephemeride, incuriose vertit et