장음표시 사용
31쪽
Dictys non ipso nomine auctor praedicatur et initiss. Ilist. saepius forsan nimis caute dixi, Dictyn cum illis ex eodem similive mihi ignoto antiquiore sonte hausisse. Cum Dictyis fabulis non exiguum tribuendum pretium quippe haud pauca ad explenda cyclicorum carmina praestantibus, tum etiam is, qui eas scripsit, ut auctor novae et amplae quasi scholae attentionem nostram contrahere debet. Dictyis discipuli sunt seculo nono Ioannes Malelas decimo Constantinus Porphyrogeneia undecimo Georgius Cedrenus;
duodecimo Isaacus Porphyrogeneia, Constantinus Manasscs, Ioannes et Isaacus TZetzes qui magistri historias ad verbum exscribunt, eumque tanto amore amplectuntur, ut Dictynhominem sapientissimum, Iomerum misellum consabulatorem
perhibeant. Addendus his Guido de Columna, de quo supra diximus. - Ex his scriptoribus Graecus Dictys, quem Septimius nimis contraxit et mutilavit, magna ex arte Posset expleri, praesertim ex Malela et Cedreno, in reditu Graecorum ex uidone et Henrico. In qua autem re magna adhibenda cautio est. Malelas enim licet verbati Plerumque Dictyn exscripserit, ut ex frequentissimo eum Septimi aliisque expilatoribus in eadem verba consensu probabile est, sunt tamen, in quibus magistri narrationes vel turbaverit, vel plane deseruerit, aliorum sigmenta libentius amplexans et immi ense i haec videlicet est Malelae indoles, cuius Chronographiam decerptam esse ex aliis auctoribus sarraginem Probavit Humlaedus Hodius Prologom. g. IV et XXXV. Ali
na inserendi cupidine tenetur etiam Guido, et praesertim C teri Dictyis sectatores: nare, etsi omnes ex Dictye Se res suas otiisse fateantur, circumspecta distinctione opus est. Omnino dubia sunt talia scriptorum testimonia, neque Pra propcre iis adiungenda fides. Iosephus scanus Praesert, Se Daretem sequi sed si eum Latino scudes Cornelio eum Comparas, Passi Darcti adversari eiusque loco Dictyn dumbrasse deprehcudes. Ipse etiam Soptitia ius quomodo Graccum Dictyn tractaverit quacronti si respondorem, iustum eum inter-
32쪽
pretis excerptorisque munus opplevisse, mendax essem Permulta omisisse optimium arguit iam Guido vid. Fabric Bibl. Lat. T. I. . o. , qui Graecum Dictyn egit, nosque ex Dictyis expilatoribus probabimus esse etiam, quae addiderit, qua que ad aliorum sententiam interpolaverit, Persuasum habet Fabricius Bibl. Graec. I. . . Negligenter saepe vertit, incurioseque rerum summam reddit e memoria haud raro Dictyis fabulas obiter narrans, vilia exhibens, memoratu dignissima et necessaria silens, obscura, ambigua, quin etiam falsa saepe retulit adeoque ex aliorum sabulis nonnulla inseruisse, ex iisdem Graeci Dictyis expilatoribus ingenue prosteri suo loco haud dubitavi. Eaedem accusationes cadunt in Cornelium, Daretis interpretem, ex parte etiam in egesippum, Ioseph in plerisque rebus interpretem, aliosque, qui Graeca Latine tradiderunt. Inter sectatorum, quos commemoravi, tempora norunt Dictyn singulaque ex eo retulerunt Suidas, tymol. II. Scriptor, Eudocia Eustathium, cui notum Dictyn fuisse non est, quod negaveris, in vastis suis ad Homerum commentariis quid ex eo desumsisse, pronuntiare non ausim atque salsus Κuesterus est, qui ad Suidam, Λικτυς adeo commemoratum eum ab Eustathio somniat Eustathius ad Bom. II. XX. a. ita scribit Ἀκορεστος Achilles μάχης, υλπεδεαι, και ριτων Πωων ω αυτ τουτο κακολογμέντων τουτ δε καὶ is πολλοις αλλοις δεινως ὁ ποιητος μεθοδευει καὶ λουσιν
τουτο μαλιστα ριεν ι διαλεκτικοὶ, ων καὶ Ζηνων ὁ περια-ὁ0μενος, καὶ οι ἐφεκτικοι καὶ ο τα δικτυα κα μελετήσας' ων σκοπος, τα αντικεθιεν κατασκευάζειν, οἷον, λονστεον τον πυρδετοντα, καὶ μὴ λουστέον τον πυρεττοντα. cum cogitare hic Eustathius de aliquo Dictye potuerit, no-εtrum tamen Cretensem in mente non habuisse plenum locum consideranti persuasum erit, magisque elucet ex vorbis illius, qui in Indice ad Eustathii locum sub voce δικτυακα nos Convertit his verbis r ικτυακα ἐπιχειροι ara, O ων τα ἀντικει-
33쪽
Qui, Malela antiquior, tanto studio in expilando Dictye
versatus sit, scio neminem. Iuni tamen priore tempore, qui Dictyn vel norint, vel respexerint, vel etiam nominarint. Etenim cum susarum animum lectoris delatigantium declamationum multis posterioribus proximum sontem fuisse Dictyn persuasum habeam, cuius scilicet ars rhetorica in Troi-
eis rebus laude cssertur, ut supra vidimus; si quis etiam Tryphiodoro, ubi Troianorum in incendio urbis caedes et gemitus copiose decantat, de Dictye quid adhaerere dixerit, equidem haud valde repugnaverim. Quintum Smyrnaeum non adhibuisse Dictyn certum habet Tychsen Prologom feci. III. I. Seculo quinto multorum manibus tritus suisse videtur.
Proclus Lycius Desens. om. c. 26. sui mut nullum Homeri aetate fuisse historicum, qui res tunc gestas memoriae Prodiderit quae sententia argumento est, Proclum novisse sive Dictyn sive Daretem sive similem scriptorem, cuius iactatam
antiquitatem refellit. Exstitit certe Procli actate Dictys, nam descripsit ex eo narratiunculati de Ulixis in erroribus suis satis Priscus aniles, cuius apud Suidam . αρυβδις haec verba sunt 'Eκεισε 'Oδυσσευς παντας τους Λαιρους μετειτων λοιων noβαλιον, υτὸς μονος περικαθίσας σανιδι ἐν
τοις ρευμασι τῆς θαλασσης ἐφέρετο Τουτον eos ακοτες Φοι νικές τινες ἐν τοῖς δασι, πλέοντα, αναλαβυντες γαγον ἐν Αρ uera προ νομενέα γυμνον. Vid. Obss. Hist ad lib. I. 5.
Eodem seculo ante Priscum Dictyis ex Ephemeride locu in lib. V. r. adfert Syrianus Iri in Bermog. c. 7. CNiUS verba citant cursius Cret. IV. o. p. 255 et Fabricius Bibl. Gracc. I. 5. 8. T. I. p. I. , γουν urti αδ ιον κα --
ἐν ται 'E1 3 u sis 'aci φησά κα μέχρι των Ευκλειδου τοὐμ ετ ταυτα δε ζαντος δι- εινε χρυνων. Antiquissima haec Dictyis mentio est, siquidem Septimi multo antiquiorem, ut Postea videbimus, Latinam versionem excipis Dictyis commentis haud alienum suspicor etiam Scrvium, licet nominatinaeum nusquam introduxerit: sed Servius more scholiastarum Diqiligo b c Orale
34쪽
INTRODUCTIO. XVuellam alios auctores suos haud nominat, sequitur tamen Eusebium, qui quarto seculo scripsit, Claron. P. 9 narrantem, Beetoris filios Heleni auxilio recepisε Ilium, expulsis Ant noris posteris, ob oculos habuisse Dictyn et Daretem statuit
Scaliger Animadvv. ad Euseb. p. 55 Atqui Dictys lib. V.
17, quem Ioseph Iscanus lib. VI. 885 sqq. secutus est, refert, Aeneam, qui post discessum Graecorum Troiae remans rat, cum sociis ex Dardano et Cherrones sibi iunctis rustra molitum esse, Antenorem, qui regnum occuparat, expellere, atque coactum cum omni patrimonio ab Troia navigasse ad Antenorem autem unctos bello residuos conssuxisse, eumque inita cum finitimis regibus societate et amicitiae foedere in regno se confirmasse. Atque Dares c. b. scribit, Aeneam Antenori Troiam ultro tradidisse, et cum suis inde prosectum esse. Negligenter ita quidem ex Darei retulisse Pseud Cornelium, ex Henrici, qui uidonem, Daretis sectatorem, e manice vertit, copiosa narratione manifestum est Vid. Ohss.
Hist ad Ith. V. Ut sit Eusebio Abantis potius, qui
Troica scripsit, narratio obversabatur, ex quo teste SerVio
ad Virgil Aen. IX. 264. quidam retulerunt, post discessum
a Troia Graecorum Astyanacti, Hectoris silio, ibi datum re num bono ab Antenore esse expulsum , sociatis sibi finitimis civitatibus, inter quas et Arisba fuit Aeneam hoc aegre tulisse, pro Astyanacte arma cepisse, ac prospere re gesta regnum illi restituisse: - Vel potius Cononis, qui cap. 46. memoriae prodit, Scamandrium et Oxynium Hectoris filios, Lydia, quo emissi fuerant, rediisse et omnia circa Ilium loca armis sibi vindicasse. Seculo tertio Daretem et Syagrium oculis suis vidit A lianus, ut testatur lib. I. a. et XIV. ai. Ut Aelianus Di-ed ignoraverit, eum tamen illius tempore exstitisse, illud ipsum testimonium comprobat Dares enim vel exscripsit vel adumbravit Dictyn multis in rebus. Quod Guid de Columna dudum animadvertisse videtur, qui teste ostio Hist. Lat. ll. 60 p. 54. ait inretem et Dicγn robe consentire intel-
35쪽
lige multis in rebus , ab illo ex nostro petitis. Ut alia omittam quae suo loco in his Hist tangenturi, vel character
heroum Graecorum et Troianorum eorumque Oeminarum et
filiarum , ipsosque et ordinem, quo perscribuntur , Dares ex Dictye desumsit; ita quidem, ut attributa multa miserit. nonnulla de suo addiderit, et omnino hac in re sit tenuior.
Compara modo characteres apud Daret. c. a. et S. Cum
iis, quos ex Dictye reddiderunt Malelas et Isaacus Porphyro- geneta. f. Constant Manasse P. o. Scripti Byz. T. XII.,
ubi Helenae, et Barthius ad Claudian. ubi Achillis
forma a Guidone ex Dictye describitur. Philostrato, qui Heroica scripsit, haud pauca eum Dietye sunt communia, in vanis commentis simillima utrique indoles, in multis ipsum Dictyn superat, quem viam ei monstrasse putares. Attamen adhibitum ab illo Dictyn fuisse non assirmaverim; nam si novisset, vix, cum terrae motus in Creta facti meminit, silentio praetermisisset sabulam de inventione Dictyis, quae tam arcte cum illo terrae motu coniuncta est, nisi eam ut ineptam consulto omisisse existimaveris. Ptolemaeum Hephaestionis filium non solum novisse Dictyn, verum etiam manibus trivisse probabile est ter enim quaterve eum respexit in narrationibus, quae Dictye vix sunt antiquiores, a Malela autem Cedreno et Zetet ad verbum ex eo repetitae Detrectante nempe Agamemnone Iphigeniam filiam immolare, narrat Ptolemaeus lib. V., οργισθεντες ιEλληνες αφειλοντο αυτο τ κοατος καὶ κατεστησαν βασU.έα II αλ citi οδον. Eadem ex Dictyis lib. I. 9 narrant Malcias P. IOS. et Cedrenus p. 25. ad eandemque subulam adludit TZeletos Antinom. V. 89, canens, Agamemnonem iterum a Graecis ducem creatum esse. Novit Dictyis sabulam otia in
Dares, qui c. 25. in ipso bello ad Palamedem ob Agamemnonis ignaviam in rebus gerendis lGraecis belli summam esse translatam narrat. Illius sabulae conditorem iudico eum, qui Graecum Dictyn nobis composui Impulerit autem Dictyci ad hane recentioribus tam amatam fictionem locus Euripidis
36쪽
Iph. vi. 94 ubi canitur, Agamemnonem Talibybium omnem
exercitum dimittere iussisse, cum nunquam amurus esset,
ut filia occideretur tandem, pergit contra Euripides, Menelaum apud Hygin subut 8 et Henric. c. S. sol. 57. Ulixem multis precibus ei persuasisse, ut atrox iacinus sustineret. - Idem Ptolemaeus lib. I. ita rotulit obes Πενος II uti iactu sisti ενος Ἀπολλωνος γίνοιτο- κα λαβε παo αυτουὁωρον τοξον ελε.άντινον, ω Ἀχιλλε τοξευσειε κατα τῆς χει- ς. Fons huius vulneris est apud Dictyn lib. III. 6. Fortia saeta edit Helenus Hom. Il. XIII 5 6 Achillis genu ab Agenore vulneratur Il. XXI. 544 sed noe apud Homerum, neque etiam alium antiquum poetam de vulnerata ab Heleno Aehillis manu quid invenio. Tale vulnus fingere Dictys debuit, ut Achillem, cuius ira ante Patrocli mortem rumpitur, ut supra audivimus, Postea, interfecto Patroclo, maxime iratum in pugnam redeuntem sacere posset praeterea quod, si Aehilles certamini interfuisset, Patroclus ab eo contra II etorem adiutus mortem sorte evitasset. - Eodem lib. VI. na rat Ptolemaeus: τι μετα Ἀνδρομαχης καὶ των υἱων αυτου IIviatio ς περ των Ἐκτορος στων ἔκδεος φίκετο προ τον hiaaέα Priamum secutam esse Andromacham una cum
Polyxena et ectoris filiis Astyanacte et Laodamante, ex Di-evis lib. III. o. reserunt Malelas P. 157, Cedrenus p. io5. et Eetros Hom. i5. Atque eundem cum his sontem habuisse videntur Philostratus eroic. XIX. p. 57 Iear. , Seruius a Aen. III. 3aa et Constant Manasses p. 4. qui Polyxenam Priamo adfuisse tradunt itemque Ptolemaeus. Dictys scilicet huius comitatus antiquissimus testis est. Apud Homerum sectantur Priamum eius παῖδες κα γαμήωοἱ qui
autem in campo Troiam reVertuntur; tque solus Idaeus pra eo currum regens, Priamum comitatur, cum eo Mercurius,
ab Iove eomes et viae dux missus. Attamen solus Achillem adit Priamus, Idaeo ad currum relicto. - Adiicio quartum Ptolemaei locum Scilicet apud antiquos Poetas altum est silentium de causa, ex qua Menelaus, Paride Spartam adven-
37쪽
tante, Cretam prosectus sit, nisi veteris hospitii Idomeneum inter et Menelaum mentione Hom. n. III. 23 a quid tangitur; silentque eam illi ipsi, quibus sat occasionis illius commemorandae datum erat inter alios Ovidius, qui ter in Epistolis Helenae et Paridis cs. Meurs Cret. l. l. tangens Menelai iter, ipsam causam nusquam adiicit, licet Her. XVII. 155.
canat, magnam fuisse iustamque subitae viae causam. Septimius Ephemeridis initio retulit, Minois pronepotes ad dividendas Atrei quem alii atreum et Creteiam pro varia dialectu vocant opes Cretam convenisses; in quibus Menelaum. Addit rhetor Alcidamas, antiquissimus huius rei testis, cinorat. Ulixis contra Palamedem, cuius verba descripsit Meursius Cret. IV. . p. 4 I. inter heredes cum lis exorta esset, Moli silio Spartam accessisse, rogantes Menelaum, ut ipsos conciliaret hereditatemque distribueret Haec satis antiqua
opinio non placuisse posterioribus Videtur, utpote a cyclicis aliena , quaeque historico alicui , qui Κροτικά scripsit, sin ipsi Alcidamanti rhetori debuerit originem. Spreverunt eam etiam Dictyis sectatores, si Septimio fides est. Icilicet summa
religione Europam in Creta insula cultam fuisse, et quotannis more patrio sacra Gortynae, Urbe Principe Cretae antiquissima, in honorem Iovis et Europae facta esse, post Sept. I. a. quo antiquior et locupletior testis mihi desideratur, reis serunt Ptolemaeus lib. V Malelas p. III, Cedrenus P. Or, Teteiges Antehom roo. io . Iidem uno ore testantur, eo ipso tempore, quo Paris Spartam Venerat, Menelaum, ut illorum pars seret sacrorum, Cretam se contulisse. Cuius vulgatae fabulae si Dictys non est auctor, nescio alium. Septimium enim duobus rimis capitibus rectam Graeci Dictyis rerum seriem veramque narrationem nobis reddidisse est quod
dubites. init cap. a re cognita consitiunt Qua re, quaeso Graecos reges ad dividendas Atrei opes venisse, eosque magnificam vitam agere. Igitur hac re audita confluunt omnes Europae posteri, atque eius sestum celebrant Mira narratio. Dictys vix scripserat re eognis , sed quid tale Quum in-
38쪽
ter praesentiam regum Graccorum εορτῆ Europae incideret et perrexerat: omnes illius posteri circa reges Graecia congregati sunt, festumque inceperunt, quod more patrio quotannis splendido celebrari solebat, et hoc anno eo splendidius agebatur, quia Gracciue principes aderant. Inter huius ostitumultum nuntius venit Helenam a Paride raptam, quibus regnitis Menelaus Cretam reliquit. Uberrimam, ut credi par est, de hoe esto Dictyis orationem sociatores videntur respexisse, neglecta hereditatum divisione, paucis sorte absoluta r εορτῆν Europae causam Menelai viae habuerint eamque retulerint. Sed coniecturam pronuntio Possunt Ptolemaeus et Malelas hune
Cedrenus et zelges saepe , haud inspicientes ipsum Dictyn secuti sunt itiam alium mihi ignotum sontem habuisse, quod ob Ptolemaei testimonium haud obstinato negaverim. Sin manavit alius sons , manavit ex historico, qui Europae cum pluribus Cretae locis, tum Praecipue Gortynae ex antiquissimis inde temporibus cultae estorumque ibi dierum ei celebratorum vid. Melcher,ret. olon in bub. p. 3sq. 9 sq.
et passim suridamento cieram fabulam superstruxerit. Fontem nai rationis de Graecorum cum Troianis pacta pace
Diet. lib. V. in antiquiore scriptore esse reconditum, haud dissiteor ; sed Dictyis fusa descriptio moverit Dionem Chrysost. de io nota capto p. 55 sqq. Vol. I. Reish , mendacem pariter rerum Troicarum scriptorem, ut aeque copiose rem in utrariam partem xl; iret, ac narraret Troianos devictis Graecis pacem Petentibus concessisse, ea conditione, ut belli sumtum ipsis restituerent Graecos autem solvendae pecuniae issipares, Ulixe suadente, reliquisse Troianis anathema Miner
esset Troianorum vICtoriae atque ita Pacem amicitiaequo inter utrumque Populum foedus pactum. Sed nihil affirmo; ipsius enim Dionis sontentia , Homerum audacius omnia siniisse, quia nulli fuissent ulli poetae uut historici, a quibus res Troicae narrarentur , Sed PSum Primum aggressum esse de illis schiberes argumento osse videtur, nihil Dionem aut
39쪽
scivisse, aut, si sciverit, nihil credidisse de Dictyis Ephemeride. CL ulin ad Aelian. I. a.
Ulterius progredi non possum, nec debeo. In scri Ptoribus enim, qui ante commemoratos et Primum scculum vixerunt, licet absurda commenti sint quam plurima, qualia inveniuntur in Hygino, Diodoro, Parthenio, Conone, nulla est sabula Dictyaca. yginus haud novit Dictyn; immo Dictys, vel saltem Septimius usus est Hygino, ut suo loco docebimus atque cum Diodoro, Parthenio, Conone aliisque antiquioribus si in vanis commentis Dictys Consentit, vel appropinquat, eosdem cum illis sontes habuisse statuendum est; nam ante seculum primum et ante Neronem Dictyn non scii psisse, supra confirmavimus. Et iam in iis, quae Ptolemaeum ex Dictye sumsisse censul, incertum esse pedum nisum, et Posse utrumque eodem usum esse sente affirmabis atqui creber scriptoris, qui ad mendaces rerum Troicarum auctores qualis ipse est, animum applicuit, in eadem sere verba consensus, in sabulis praescrtim, qua omnino novitatis speciem praeserunt, cum vix sit fortuitus, tum cro Aeliani, qui Daretem, Dictyn in multis sectantem, oculis suis vidit, testimonium meam opinionem veri similem facit quam prorsus comprobat optimi aetas quem videlicet posteliore secundi seculi part Dictyn ex Graeca in linguam Romanam transtulisse persuasum habeo, atque ex versionis latinitate mox demonstrabo. Ex hac autem Latina Versione magnam suspicari licet Dictyis celebritatem, ut centum certe annos, vel amplius, scriptam iam Ephemeridem suisse accipi queat, antequam ad versionem aliquis accesserit. Atque non possum quin ulterius progredi suspicionem suciam ingenueque fatear, etiam quinquaginta annis ante Ptolemaeum scribere Dictyn potuisse neque nimiae audaciae crimen irruere arbitror, si quis Graecam helli Troiani Ephemeridem circa medium seculum primum , itaque haud ita multo post Neronis aetatem conditam ab historico, sive Cretensi sive Gracco, statuerit, cui
terrae motus in Creta nuper saeviens recenti inemoria inhaesit. Diqiligo b Corale
40쪽
INTRODUCTIO. xxxi I Recentissimus scriptor, qui se Graeco Dictye, ut et Darete, suri esse testatur, est Guid de Columna Post hune nemo fuit, qui eum se vidisse narraverit atque Constantinus
Lascaris, qui altera parte seculi decimi quinti vixit, assi mavit, suo tempore nuriuam Dictyn apud Graecos reperiri. Vid. Francisci Faragoni Epist ad ictium Messanensem in Thes Antiq. Graec. . . . t 45 Nicolaus Mensis Misc. Epiph. lib. IV. c. o. in ruteri Thes Crit T. V. p. 435; Fabricius Bibl. Graec. I. 5. 13. minc essicitur, quantum sit Marco Tatio fidei tribuendum, cuius Germanica Dictyis versio commemoratur hoc titulo: Dictys Cret. Historie atis denιGrieehischen libensetet dure M. Tatius. 54o. M. Qua de re Baries ad Fabric. l. l. sic iudicat: Unde Tatius Grae- eum Cod acceperit, aut cur illam iactarit epigraphen, equidem nescio. Verum dixerit Tatius an salsum, collata uia ius versione cum Septimiana et Dictyis expilatorum narrationibus elucesceret.
Sequitur dissicillima de L. Septimii, Latini interpretis,
aetate quaestio , in qua virorum doctorum quot capita, tot fere sensus Ancipitem viam ingressi sunt alii aetatem constituere moliti sunt ex librorum latinitate, alii ex singulis ubrorum dignitatumque nominibus atque inter utramque partem eum magna sit dissensio. tum etiam singuli cuiusque suctionis socii admodum inter se discrepant Soloppium, Parad. Liti Epilat. V. ad Cornelii Nepotis similitudinem accedere Septimium, et omnino Vellei Paterculi, Valerii Maximi et Curtii
Rusi aetate vixisse contendentem, foedissimi erroris convineunt Gronovius bis Eceles. α 5 et Perigonius Diss. g.
XXXVIII. Sed ipse erravit Gronovius Septimium ob vocem navigium, qua sexies lib. I. 5, II. . o V. 13. 6, l. 9.)pro naυigatio utitur, in quintum seculum reponens. Falsus enim est, neminem esse assirmans, qui sic loquatur, antiquiorem Cervidio Scaevola: nam Prisca vox est naυigitim ista significatione, qua latitur Lucretius V. oo4 improba a Digii ratio sum caecia iacebat, i. e. navigationis, ut accipiunt obre