장음표시 사용
71쪽
LxN PERIZOΝl auium esse a nostr , Ma md ittit Oenone uinta morae Paridis su endio se ipsam sustulerit, quae mi nostrum V ari Per moerorem deficiente animo concideris. Respiciunt o eum gelais ad Lycophr. V. 6 I. ubi dicitur enone, tirim deprehendisset mortuum iam Parin se ipsam sustidisse, vel seeundum Cointum quem a Quinto Calabro tanquam diversum male distinguit Anna, notans ad IV. at Cointum secu-
Dis Q. Calaber, quum unus idemque uerit; de quo velim videas quae notavit diligentissimus Rein ius ad Buperi Epist. 6 . iniiciens se in rogum Paridis, 3 κατα τὸν ίκτυν βρ χοις nαγχθασα h. e. vel secundum Dici laqueis sisb-cata, vel denique secundum Lyco monem, de turri se praeeipitans. Addo etiam Eetzi adstipulari Malelamis ritia et Cedrenum, qui pariter demenone, αντῆ n ρ σατο χοόνη,
seimam exstinxit stivendis. Verum quum hi ipsi , Malelas P. 56. et ut et P. 4o et Cedronus P. 27. 28. 29. 1 So. caede Hectoris usque ad necem Achillis, immo et mortem Paridis, prorsus conveniunt in eandem plane rerum summum
ac ipsam seriem quam vide instari. s. cum nostro Septimio a lib. III. cap. 5. usque ad lib. IV cap. a. nisi quod hic plura paulo habeat, in hac autem una mortis Circumstantia videantur dissetitire ideo nullus ego dubitem. qui apud Graecum Dictyn adhibitum fuerit verbum ambigui sensus, Et potissimum celebre illud ἀπῆγέατο, quo simpliciterposito requentissime notatur suspendium, ut erat id genus voluntariae et per moerorem quaesitae mortis usitatissimum, sed tamen etiam alia qualiscunque mors ex tristitia et angore animi nimio orta, ut liquido ostendi ad Aeliani Vari list. . . Atque ita zeletes id verbum de suspendio, quomodo periisse Oenonem tradunt etiam Apollodorus et Conori, interpretatus, addidisse videtur de suo βροχοις , quod ipsum addi minime esset opus, si το 'Aπάγχεσθαι per se nullum aliud genus mortis, quam strangulationem, quae laqueo sit, notasset Septimius vero ita accepisse illud, quasi eam trangulnsset inclusus dolor, et immodica suffocasset animi aegritudo plane ut alii quoque auctores illud ἀπάγχεσθαι Per g nerale verbum moriendi reddiderunt, quod itidem .' pro-haliun dedi.
72쪽
XIV. Ita satis iam certum et clarum puto, Graecos seriptores non alium habuisse et laudasse Dictyn, quam hune ipsum, quem Septimius Latino expressit sermone. Inde vero sequitur, verum ergo esse haud dubie, quod optimius ultro
profitetur se libellos hosce Graeca oratione scriptos, uti erant, Latine disseruisse. Nam quae tandem est ratio id,
gandi, aut in dubium vocandi fidem Epistolae, quam huic opusculo praemisit interpres ille Septimius, quum utique
exstiterit revera post tempora eronis Graecus scriptor istius vominis, a Graecis posterioribus saepe laudatus quum conveniat titulus Graeci Latinique huius operis quum congruant utrimque res ipsae in eandem plane sententiam mulam denique eadem tradatur inventi operis historiar quae ergo ratio est, inqriam , satis idonea, quare secus, quam res ipsa ultro elamat et Septimius ipse niam de se utetur, censeamus, LR- unum hoc opusculum non esse ex Graeco versum Ita tamen ossius in Histi Lat. Q. Septimius Romanus Latine Cnκ- virda vertisse Dὼγ Cretensem de bello Troiano, sed quis
qui araetor est eius meris, Latine non Graece scrimit, Grae- eos tamen aractores cum iniicio legit, tripe ex iis excerPsit, quae erigi consentanea Merentur. Vult ergo, opus hoc Septimii, vel quicunque eius auctor, non Graece primitus, sed Latine tantum scriptum osse et compositum. Disertius etiam Mercorus in Not ad Prolog. Et titi indicia sunt,iagine crimisse nostrum, non ei Graeco relisse, et Haberes Graecis την λm , a Liatinis multas dictiones e nrasas,
praecipue a Sallustio Vellem indicta hac protulisset et nobis eommonstrasset . . Nam quod phrases multas sumpserit ex Latinis et classicis auctoribus, ac potissimum ex Snllustio, quid obsccro, in eo inest ab interpretis ratione adeo alienum, quum utique Latina oratione, et liberius quidem , ut solchantiune interpretes, Graeci scriptoris expresserit historium No- fide enim postulat quisquam eorum, qui ex Graeco nostrumnae vertisse censent, ut verbum verbo seinper anxia nimis et obscura plano diligentia reddidisse credatur. XV. Et tamen adeo situs sui saepe interpres, ut etiam graecismis eius dictio abundet et verba nc Phrases Graecas
subinde Latino sermone expressas retinuerit. Speciminis loco
73쪽
sint sequentia ex duobus tantum libris petita. lib. I. Uidem imiditate niversam domum eius in scelus mPrium convertit h. e. omnem eius rem familiarem per scelus sibi vici- dicat: nam omnia istic indigne ruta mox dicuntur. Plane ut Graeci οικον et οἰκια eo sensu adhibere sunt soliti. Ibid. Qi- obstinat hi regis necem, feruierent, . e. Diciscereri tur: nam rex iam caesus crat. Graecum sui ἀμυναψαι quod non defendere tantum aliquem , et OVilsare ab eo ma- sim, sed et tileisci notat. Cap. 6. Conducto concilio, more συναγαγων ἐκκλησιών, συναχθεισης ἐκκλησιας Et sic cap. 8. Senes coriaticis, συναγει τους ποεσβυτέρους, vel του γέροντας Cap. 4. Achilles Pelei et Thetidos , quae ex Chia ne dicebatur omisso in prioribus filius, quod Graecis, qui
articulo, quo earent Latini, id designant, est requentissimum unde id noster quoque habuit, Mi passim ita praeter morem Latinorum: sic I. t. tarmenae et Nati lii Parime s. II. 11. Sarpedon Xanthi et Laodamiae. IV. 8. Helenus Primmi, atque alibi. Posteriora certe sunt grnecismi, Et solitas Graecis ellipseos: πις ἐκ Σειρωνος ἐλέγετο, scit. ουσα. h. e. quae non ex ereo ut vulgo sertur, sed verius ei Chirone di eis batur oriri. Possis etiam ita accipere, quasi Graece suisset, τῆς ἐκ χειρωνος καλουμένης seri λεγοιιένος. iure a Chirone cognomimabatur. h. e. diccbatur Chironis filia. Sio pud Dion Cass. lib. I. τον ιβέριον ἡ αυτῆς ἐπικαλειοθαι Tiberium cognominari ex ea, seu dici eius Liviae filii m. Plutarch de Mulier. Virtute Lex erat Xanthiis, 4 α-τροθεν, ἀλλ' πο μητρος ροματι ειν, ne a Patre, sed a
matre cognominaremim, . . t eorum nomini adder tiar,
non cuius patris, scd cuius matris essent filii. Aelian. VIII. 5. φ ο αἱ δωδεκα πολεις κλμοσαν, a quibus XLI. I eurbes amellabantur, dum scilicet illae urbes, suo proprio nomino praeditae, vulgo etiam dicebantur illorum esse hominum. Ihid Medicinae artis in hoc auctore ad graecismum potius refero quam cum Scioppio nil archaismum Graecis
ιατρικῆ ἐon dicitur. Lib. II. . Non alienos generisoria, et VI. . Assa δε non alieno Pelei. Plane uti apud Graecos en hoc eas construitur τὐ λλοτριος Cap. S. Nihil stim-
74쪽
DISSERTAT lo. xvatu A bono honestoque elapsi, Graece του καλου κργαθουεcrino'ες. Ibid. Eundem casum atque exitum triusque cum liendiam, h. e. cavendum ipsis, siquidem quicquid ab his Graecis in Polydorum Priami F. designaretur, idem venturum esset Menelao. Ita vero pud Graecos φυλασσεσθαι, custodire et caNere aliquid Aelian Var ist. I. 5. το μεν' ὀέλεα ουχ φοραται , ονδε μον Ψυλάττεται τουτο, escam non habet stimeream, neque sibi ab ea cavet. Act Apost XXI. 2S. φυλάσσεσθαι υτους το εἰδωλοθυτον, και το ιιια, et .
ut illi e eant sibi ab iis, tanquam a malo Cap. o. Virgo de chryseide, quae tamen nupta iam fuerat regi Eclioni. Vide cap. I . Sed sine dubio in Graeco fuit κορη, qua
oe virgo, filia, et puella, etiam nupta , notatur. Cap. a. Resiquis iacibus Iavorem attollentibus h. e. ευφωιιαν , bona Omina. Quod Graeci in sacris ευφωιεῖν, hoc Latini Moere ibi uis diciebant hinc noster etiana extra sacra ubi reperit εἰ I uia apud auctorem suum, id reddidit per favorem. Vide isti etiam obrechium. Adde his paene perpetuae graecismo e Legatorum Palamedes I. 6 Graecorum II helaus II ao Barbarorum Hectore et SarPedone Graecorum, Diomede II. a. Similiter II 58. n. et Tum, quia Graecimputas τε κα sibi invicem respondentcs sere semper gemidant, ideo et noster passim que et in proximo iungit et op- ruit. Sic II. 29. ter uno et brevi in capite: H ob ianwm evtivae seque et tinti muninis Delian concenatui habilissestro mo unioensi exsecrati deseruere, Ob idque et memores Palamedis Dein Achilles in ore omnium ipsumque et M nelaum eontumeliis lacerabat. Similiterra I. υιιυ3que atque 4ωια, τους ημετερους τε καὐτους πολεμέους. XVI. Satis superque haec ex duobus tantum libris collecta declarant, quantopere graecisset noster interpres atque .deo quam probabitu sit, quod ait, ex Graeco scriptore hanc oriam se vel tisse. equo reiici ea velim , quod nonnulla iis etiam apud alios alicubi occurrant utinae linguae κriptores. Nec enim singulae phrases scparatim, sed tot simul ubivis apud Septimium, argumetito mihi sunt ad id Pro-Mndum, quod stirmavi. Sed et quod in lingua Latina ad
75쪽
qui Graeca ante oculos habuit, praeeipuo et saepius adlii-hitum reperitur, nihilo minus pro graecismo haberi debet, licet apud alium quoque unum at alterum forsan, et raritas quidem, deprehendatur, quum pro Hebraismo accipitur in
LXX Interpretibus et Apostolicis seriptis, quod apud illos
crebro ex usu et genio Hebraei sermonis Graecis verbis est expressum, licet similis locutio, sed rarius, in aliis quoque Graecis scriptoribus investigari tandem aut ostendi queat. XVII. Verum versio hae suo se iudicio clarius et certius proderet si vel Graecus superesset Dictys, vel Malelas, qui ex eo historiam roianam in suam retulit Chronographiam, fidelius eum descripsisset, nec maluisset interpolatam, et eo tractum, suisque vel his illam exhibere nobis historiam. Et tamen vel sic manifesta satis reperimus vestigia concrirrentium simul Malelae, et qui cum sequitur, citrent, C Ostri Septimii, in eundem sontem et auctorem eluti quando Dictys noster scu Septimius ait I. s. lelenam rogatam, quae cuiusque esset, respondisse, Alexandret se ad em, magisque ad Priamum et morabam , quam ad Plisthenis filios genere
pertinere Danai/ιm erum atque Agenorem et si et Priami, neris auctores esse. Namque ex Hesiona Danai filia et Atlante Electriam natam, quam ex Iove graseidam arxlanum genuisse, ex quo Tros, et deinceps insecuti reges Ilii Conseramus iam cum hisce, in quibus multa sunt singularia.
Videmus ex his easdem res et eandem rerum seriem, eadem sere bona et mala; iungi Danao Agenorem , qui illius erat patruus quae coniunctio saltem verbo exponi debuissct ut constaret, qua ratione per illos in idem genus et eandem
76쪽
nissorino. LXI originem convenirent Priamiis et Delena, sicuti iam, et recte. monuit Mercerias, et secit rudenus, sed haud dubio de suo, milii Agenorem dicit πατραδελψον Deinde videtur in nostro Dictye mcndum non Nesiona nec Pleiona, sed Plesiona,
unu facile sormari potuit illud Hesiona, quod praeserunt MSi Dictyos non hic, ubi mutilatum exhibent hoc prima sylluba, lcguntque tantum Lono Onia, Sona, testibus Mercem et obrechto, sed IV. a. in antiquissima Mediol. Nitio haud dubio suis etiam ex Codd. Plesionem hic legit.
plane uti non Mesulas modo, sed et Cedrenus qui consensus non videtur temere repudiandus, quamvis ceteroqui neque Iniona neque lesion neque Lesiona inter Danai filias memoretur ab iis, qui illas ex professo enumerant, Apollodoro et Hygino contra ab omnibus Atlantis uxor dicatur, non Danai, sed ceani lia, sive Pleione sive Aetlura nomino. In mo autem seorsum abit a Septimi Malelas, sed haud dubie vitio memoriae vel negligentiae, quod Atlantem hunc plesiones facit silium t Electrae fratrem, quum ex ipso Dictye nostro haud minus quam ex Omnibus aliis constet, maritum fuisse Pleiones sive Plesiones, Et trae uulem Patrem. Denique videmus praetermisisse eos pariter Erichthonium, qui laterserendus erat inter Dardanum et Troa, huius quippe
pater, illius silius. Neque omisit noster infra IV. 21 ubi plenius familiam et posteros Danai exponit Culpa eius civie loe haeret haud dubie in illo ipso, qui tempore Nero-hu Graecum nobis Dictyn composuit, quo pariter si Malelas et Septimius, ut ex hisces, nisi fidior, abunde patet, in
XVIII. Sequitur mox apud nostrum Agenoris vimemum Plisenirem et v mae patris decubae, et Ledae con--griinitatis originem dimisisse. Quae ita Malelas exproessit:
ρλήν καδη 1io ελεγεν ειναι Maxima in his, et sermo dixerim, inseita antiquorum hominum et subularum confusio , quae quanto maior et quanto magis cst singularis, tanto certilis η'hispraebet argumentum, vere Malelam et Sept initia in puritur ex dem sontes, hoe est, ex iueco Dictye, quod ut ipsi salentur.
77쪽
ADa hausisse Etenim Agenores uero plures, nempe Sidonius ille , pater Phoenicis et Cadmi, alius pater Phinei Thracis illitis ah ni pyiis vexati, de Quo Valer Flaccus Argon. IV.4M Non ego mi magno quod cretiis Agenore Phineus, scit. Commemorem. Denique avus Ledae, Thestii Aetoli pater. Nos in nos aetate et Patria licet diversos, in unum Sidonium contulit Dictys, dum ad illum refert originem Lodae et Hecubae et praetereamnem Agenoris silium hic Phoenicem dicit ei in cin III. . et IV. 22. Phineum nppellat, sa-ritque socerum Dardani, unde reges Troiani, et ipse Dymas Pater Hecubae. Ceterum ex Malela patet, nihil hic in Septimio vel Dictyo mutandum. Sed et posteriora Malelae, quactentari video a doctiss. eius editore, qui voluit καὶ τὴν Antisti . satis mihi quidem videntur intcgra Saepe enim hic auctor in eadem oratione modum loquendi mutavit ex directo in indirectum, ex sinito in infinitum. Respiciantur modo illa ipsa, quae Proxime superiore para grapho exhibuimus. Sensus vero est, dixisse clenam nec ipsa Ex genere autem mae nam rectius it Septimius noster, quam Malcias et Cedronus Drnas etiam Leda se esse dicebat. Plane ut eadem mutatione loquendi Cedrenusci ἐκ γένους δὲ του Aυνα,
καὶ σμα ἐστὶ μή rq η sthaci licet et istic superiora Perinfinitum sint exposita. Subiiciuntur hisce dein apud illos omnes, Malelam, Cedronum et optimium, caedem Helonae
Preces, Orare, ne se, quae semel in fidem eorum recePta exsor,
Prodendam putarent ea secum domo Menelai , quae ρ Pria irassent, nihil praetere ablatum. Malelas μησε ν αυτον eορκωσασα μη προδοθοναι, καὶ λέγουσα μοδε των Μενευίου εἰληφέναι, αλλὰ τα δια μονα λεγεν χειν Ilisce dictis Hecuba itidem apud utrumque sertur, eam complexa omni timmaxime deinceps defendisse Adeo inter se conveniunt nec omnia, ut neminem Putem negaturum, utrumque ab uno ha- huisse ea nuctore, et quem memorant, uno Dictye atque ita nostrum revera Graecum illuni Dictyn, ut erat Liatine ea Posuisse , quod ipse ait, et ego probandum susceperam. XlX. Idcin vero asmoscet, quicunque cum Mulcia cor scire elium volet ostrum Sopi. I. 8. ilo Polymnes ore Thracum lege, ad pactionem et uditionem adacto de Oly- Diqiligo b Corale
78쪽
doro Priami sti Graecis tradito, quom alii Plerique Peruvaritiam clam a Polymnestore interfectum perhibent, et de Teuthrante occiso ab ince, et abducta eius filia Tecmessa. Ea enim omnia non alelas tantum, sed et Cedronus, aeque ac septimius, et eodem ordine, sine ulla circumstaritiarum varietate nobis prodiderunt. Porro autem ectorem per insidias caesum ab Achille, quum obviam Penthesiloae prodiret runum ex illius comitibus truncatum manibus, et ita remissum Troiam istic re intellecta editum eiulatum tam vehementem, ut elium ves ex aere deciderent Priamum mox
eum Andromacha et Polyxena venisse ad Achillem, eumque orasse, ut cadaver Hectoris sibi redderet; immo obtulisse ei post impetratum iam cadaver Polyxenam, sed quum istut ri tune Achilles Penthesileam vero, audita nec Hectoris, redire domum voluisse, sed a Paride multo auro inductam
mansisse, et mox commissa pugna, cum aciem ipsa ordinasset, et inter equites constitisset, sortitc diinicasse, sed ab Achille emi deiectum, et crinibus tractam, occisam obiectamque in fluvium Scamandrum Graecos dein peremisse multos ex hostibus at magonibus pepercisse, servituli destinatis venisse postea Memnonem regem Indorum cum maxima manu ad ut petia Priamo serendas victos ab eo Graecos ad naves resigisse, quas ipsas sola nox superveniens servaverit sorte
dein ductum Aiacem Telamonium, qui postridie cum Mi non pugnaret hic Vcro quum illi succumberct, Indos invasisse Aiacem; sed interim Achillem nudatum Memnonis collum hasta traiecisse, et ita eum occidisse eum ipsum cinvicisse denuo Troianos, et captos Priami lios, Troilum et Lycaonem, iugulasse denique quum induciae essent propicr liniae Thyinhraci Apollinis, et ab utrisque sacra serent in
eius luco extra Ilium, Priamum misisse Idaeum ad Achillem de Polyxena ipsi despondenda ; Acbillem Vero separatim cum
Idaeo collocutum, idque Graecos sequitas accePisses mox ac-eessisse Paridem et Deiphobum, quorum ille Achillem, quemlii per speciem amicitiae coinplexus tenebat, apud aram gladio eonfoderit quo facto illos alia via, quam qua Venerant,
luco egressos, cursu contendisse ilium: inccin vero Di amedem et Elyssem, qui extra lueui exspectabant Achillem,
79쪽
cum eo acturi, quum illos ausogientes ex luco vidissent , accurrisse et invenisse istic Achillem lethaliter vulneratum: dixisse tunc Aiacem Fuit confirmatum ac verum Per mortales, nulliana hominem exsistere, qui te era istiue Veraret, sed uti palam est, tua te inconstitia temeritas rodissit. Vel
Παντου ε. Nam eadem Plune habet Cedronus, Et magis conveniunt cum nostro Septimio. Posuerunt autem illi, ut liquet, ε ἰυγάσαντο pro διειογασαντο , . . conficemuri, intume Vr .llae orgo omnia tant consensu, o roriam a communi Cn. tentia saepe abhorrentium, et aliquando etiam ipsarum Ocuti anum, Eodem prorsus ordine, reperies apud nostrum lib. III. et IV. qui taliae et alia minoris paulo momenti , ac minus historica, subinde aspergit, et haec ipsa plurumque plui ibus utiquanto verbis xsequitur et apud Malelam, in Teucri c- iunioni narratione rerum ab Achille potissimum gestarum ad Pyrrhum huius silium, p. 56. . . . 66 denique apud Cedrenum, in serie historica sui compendii. Sequuntur dein alia, pluraque itidem singularia, et inter se tamen iri hisce auctoribus congruentia veluti de morte Paridis tribus vulneribus a Philocteta vulnerati, et insecuta enones morieri de Prodigio insulisto , quod Troianis dein obvenerit de legatione Antenoris ad Graecos de pactione inter Graecos et Troianos, turpiter proditos ab Antonore, et deceptos iureiurando Graecorum de lite inter lyssem et Aiaco non de armis Achillis, sed de Palladi, denique de nece iacis noctu intentorio suo occisi, non sua manu, scd dolo lyssis, qui et ideo ex castris Graecorum aufugerit in Thraciam quae Omnia iterum noster habet lib. IV. extr et toto lib. V Male Ias autem in oratione lyssis ad Graecos de Palladio p. 3O. . . . 44 et ccdienus p. 3o ibi Ioa Ceteruua iu-
80쪽
licio haec sunt, nisi valde salior, certissimo verissimum esse, quod ait noster Septimius, ex Graeco scriptore, qui Dictyos Cretensis nomen praelarebat, hosce libellos ab sc versos, Et illo quidem ipso, qui a posterioribus Graecis ac inprimis Malela, cognitus sui co nomine et saepe citatus. . Nam quod Barthius suspicabatur, Graeco ea, quae Dictyos nomino citant, sumpsisse ex hoc Latino Septimi opusculo, vel hoc ipsum opusculum in Graecam posica linguam
eonvertisse, id profecto ab omni ver specie est alienissi inum, quum noster sua se ipsum e Graeco Vertisse, et nonnulla Graeci auctoris contraxisse, ultro profiteatur quum tot in co currant Passim graecismi, ut supra ostendimus, immo et vocabula ab ipso primum ex Graeco sermone expressa et Ormata , quale est illud I is anteaedificialis ex Iove φκε ,
et similia, quae vcrsionem liquido declarant quum noster in sex libros historiam redegerit, quar Graecus scriptor in novem vel decem libros disposuerat, teste Suiduci Dum Graeci ex suo Dictye multa adserant, quae in nostro non reperiuntur, velut characteres heroum quum deinceps Malelas, qui linguam Latinam vix intellexit, ut abunde probavit Cl. IIodius in Prolemm ., ex Dictye pleraque huius historiae
hausisse se tradat, et tamen nonnulla etiam accuratius et
disertius expresserit, quam noster Septimius , qui aliquando elaeumcisis necessariis ad rei intelligentiam circumstantiis , Mure quaedam et ambigue narrat. Veluti quod de Aethra et Clymena supra memoravimus cui adde locum IV. 3. Fugam evenunι, clausisque civistitis ortis, nostri relicium, quos iuga
bello exemerat, obtruncant, feminis tantum abstinentes manuS,m erilesque sexui. Dubium enim hic relinquitur, utrum illi, qui sub Penthesilea militabant et sugerant ex acie ad urbem, elauserint ipsi dein portas, an vero Troiani, qui in urbe manserant. Prius crederet quis, qui Septimium tantum legit a vero, qui et Malelam, deprehendet continuo, verum esse posterius. Nam Troianos dicit ille clausisse ortas, διατον φευγοντας, Propter illos fugientes, ut repugnare scilicet Graecis cogerenturn sed et de feminis illis addit, suisse Λma- nes quas Graeci captas inter se diviserint. XXI. Denique res mauisust vel maxime ex libi sexto