Dictys Cretensis sive Lucii Septimii Ephemeridos belli Troiani libri sex Accedit Iac. Perizonii De Dictye Cretensi dissertatio

81쪽

nostri interpretis, in quem unum se redegisse ait quutuor vel iiinque volumina Graeci Dictyos certe retulit totam historiam de reditu Graecorum. Malelas autem similiter quidem desunctus est paucis in ea historia, scd ita tamen, ut non sequatur Septimium, erui reliquis o Graecorum, ditu praetermissis, delegerit potissimum historiam lyssis, ac dein Agamemnonis occisi ab uxore, ut et huius silii re

iis de quibus omnibus longe itura. licet congruentibus

summis rerum ab omericis narrationibus aliquando socedemtium capitibus, refert, quam noster, et tamen ex Dictye, at diserte identidem ait Vide pag. 5a de Circe, quam noster nihil aliud, quam nominat, et pag. 355. 68 et I a Clarum ex eo, habuisse Graecos posteriorcs illa, quae Dira snomine laudant, non ex nostro Septimio, sed ex Graeco Dictye, quem ipsum vertit Latine Septimius, et acciti parte, quae de reditu Graecorum agebat, contraxit in epitomen , et ideo minus, quod ad silum historiae et acrio rerum, Cum Malela et Cedron istic congruit. XXII. Ista autem uberius paulo et copiosius demonstrare volui, quia in hisce consistit, κρινο ιενον, et totius controversiae nodus. Illis enim expeditis, res ipsa, tot inviaibus coniecturis implicita et obscurata, in liquidam emergit lincem, et patet tandem, de Dictye Cretensi quid nobis sit statuendum. Nam si hoc constat, Septimium vertisse hosce Iibellos ex illo Dictye, quem Graeci scriptores Et scholiastae identidem laudant seu Graecos hosce nullum alium habuisse. novisse, designasse Dictyn , quam hunc ipsum, quem Septimius sermone Latino expressit evadet tunc diurna luce clarius et certius , salsum ergo esse, quod Graeci illi tradid runt diserte, quodque ideo crediderunt atque Trinarunt Vossius pater, eo Allatius, et plerique hodie alii, scripsisse historiam de bello Troiano antiquissimum quendam Dictyn, Idomenei Crotensium reguli comitem, qui ipse bello Troiano

interfuerit, et res ab se ipso visas memoriae mandaverit. Nomen eius, personam in ista expeditione, aetatem et scriptionem sinxit ille, qui Graecam hanc historiam tempore Neronis composuit et unde unice tota haec sabula de antiquissimo illo Dictye Cretensi videtur orta Nain uultus alius un-

82쪽

D MERTATIO. LXXV mram memorntur, sed et nemo in Graecia exstitit, in anto

Homerum quid scripserit, et de Troianis quidem rebus, ut satis probasse me ut ex variis auctoribus ad Aelian. Var. Hist. I. u. Viri doctissimi, qui hoc tempore, alius alium secuti, talem nobis Dictyn narrant, credidero alium fuisse Graecorum Dictyn atque hunc nostri Septimii. Quod cum li- inlido in superioribus refutaverim, nec quisquam alius ah illo Graecoriim et nostri Septimi Dictye exstiterit illius nominis, superest nihil aliud , nisi unum hoc, quod tamen nullius serme negotii est, quum vix quenquam in eo habiturus sim refragaritem, ut ostendam, ncque illum nostri Dictyos aucto rem, qui se finxit antiquissimiam illiam Dictyn comitemque Idomenei fuisse lcmporibus Troianis nequalem atque deo salsum Esse illum et mendacem, quando id per totam historiam sollicite adeo inculcat. XXIII. Arpiunt enim illum miti errores historici, par tim ab ipso prosocii, partim ex octis opetiti veluti do Aethra , comitem clonae , quae lacri maior Thesci, et quaa ideo Demophoonti Thesei F. extra ordinem assignata V. 3ὶ, redierit post captam Troiam Athenas; quod a vero est ali nissimum , et ideo iam a veterihus ipsis explosum de maiore et Polluce, clenae ratribus, adhuc viventibus extremo belli Troioni anno III ax de Memnone, Tu on et Aurorae, seu ut ait VI. ro, Remerae silio, qui cum Indis atque

Aethiopibus ab iugis Caticas montis Troiam venerit, V. citiam quod o dicit ex Sidoniorum regione raptam ab Argivis II. 26 quod ex Herodoto, quem lib. I. ipso in initio videas

velim et cum nostro conseras, aberrans nostri auctoris,

moria videtur sumpsisse denique quod Telephum facit reis gem Moesiae in Europa, unde di sucilis esset navigatio Troiam versus, nec institui ommode posset nisi initio veris, quapropter et Graeci inde redierint in Boeotiam, ut ita sequenti mum anno repetentos hanc navigationem, Troiam ipsam in vaderent II. quum fuerit illo rex Mysiae in sta, regionis, quae proxima erat Troiae. Vide ibi doctiss. Mercerum, qui et alia passim annotavit, inque iis etiam male ex Homero descripta. Ut adco certum ex hisce omnibus sit, suisse eum non Od non socium istius expeditionis, quo pacto tam Diqiligo b c Orale

83쪽

graviter in illis errare non potuisset sed ipso etiam omero

XXIV. Porro etiam iamplurima Poetarum commenta, nihil veri continentia, et tamen hic, si iis lacet, pro verbo nobis venditata, auctoritatem eius, et maxime antiquitatein tantam, prorsus elevant et destruunt. Tale est Palladium, quo ablato exitium Troiae immineret equus ligneus, cuius in ur- in inducendi causa Troiani consestim primo die, quasi magnum in mora periculum esset, portas et muros urbis deiecerint muri hi ipsi, Neptuni atque Amuinis Onrmienti, hoc est, ab illis Diis, ut ingebatur, exstructi Hecuba Parin editura, somnians se parere sacem, qua conflagraverit Troia, exceptis aedibus Antenoris et Aeneae; ideoque expositus tune Paris idque postea reserens ipse Priamus : Helenus Priami F. suta Troiae nuncians et praedicens ii ccis, monensque ut ligneum illum equum exstruant e Cassandra Agamemnoni eventura declarans denique Cyclopes et Laestrygones, Antiphates et Polyphemus, Circe et Calypso Penelope cum XL

procis. Haec omnia satis superque ostendunt, nuctorem Ostrum hausisse sua potissimum ex Homero atque ullis poetis,

licet, forsan ut id dissimulet, nepo haud parum immutata tum vero a fide historica hominis, qui rebus gestis intermerit. easque simpliciter, ut gestae erant, narraverit, longum

abire.

U. Sed et suo ipse iudicio antiquitatem illam, quam

iactat, clarissimum in modum passim retalit. Huc pertinet, quod ubique, etiam in orationibus Graecorum ad Troianos iride II. a. et III. 23, et apud Maleiam p. 5R hosee vocitat Barbaros, eoque nomine Graecis opponit quum ea vox illo eris sensu tunc temporis nondum suerit in usu. Unde observarunt iam olim Thucydides . Me Strabo lib. XIV. p. 66t et ne Homerum quid , qui tanto tompore post vixit, non dicam Troianos, sed neque ullos alios appellare

Barbaros, tantum semel Caras dicere βαοβαοοφωνους. p. positio autem istaec Graecomo et mrbarerivra longe serior sui non Troianis tantum temporibus , sed et ipso Homero.

Strabo d. l. σῖτα κατεχρησαμεθ ἐθνικῆ κοινου ἐνόφιατι,

84쪽

D 'SERTATi O. LXXVI voce in alium usum, scilicet ut Barbaros quasi ommuni hoo gentium vocabulo distinguerennis a Graecis Ea tamen quum apud nostram Dictyn sit frequentissima, nemo non iacile in intelliget suisse ergo illum Homero longe posteriorem. XXVI. Similis pretii et notae est, quod Thessaliam memorat VI. I. quum hoc nomen ne sando quidem auditum fuerit Troiani belli tempore. Diserte Velleius Pal. . . appellationis huius originem ad tempus demum, quod sui post

reditum Heraclidarum in Peloponnesum, refert, quum antea MXrmido misivitas ea regio et gens fuerit appellata. Subii- ei tune verba hi notanda Quo nomis mirari convenit eos, qui Iliaca commnentes te ora, de ea regine, ut Thessalia, commemorant, quod quum alii faciant, tragici frequentissime facturit, qui in minime id concedendum est nihil enim ei Persona Ietae, sed omnia sub eorum, tu illo tempore, -- ruri dixerint. Quod si quis a Thessalo Hendidis F. eos vis pellatos Thessalos dicit, redde ut erit ei ratis, Cur nunquam

ante insequentem Thessalum ea gens id nominis ustimaverit.

Liquet ex his abunde longe seriorem Troianis temporibus esse illam appellationem. Sed et qui eam ab Thessalo Herculis F. derivabant , non tamen illius tempore coeptam, scd aliquanto post ab illius Thessali posteris ortam, et regioni ab se occupatae in honorem progenitoris sui impositam trad hant. Vide Sirab. b. IX. extr. Adde autem iis Velleii

etiam ea, quae mox memorat idem de Corintho, mullo etiam post Ilitum Utum sic nominata, et tamen a nostro Dictye saepius solo hoc nomine designata. Sed et huc resem, quod Core ram ne renam ab Aenea constitiuam ait V. q. civitatem his, tu secum navigaverant. Etenim Corcyraenomen necdum habuit tunc ne praecipua quidem istius nominis insula saepissime licet ab Homero memorata, sed dicta ab eo χε th et Caia κων νῆσος at postea demum , immo demum postquam Corinthii eam tenuerunt, si fides Cononi,

Κερκυρας seu Corcγrae nomen accepit. Vide Palmerii Graee. Antiq. II. o. Quod si maior insula necdum id nomen tune temporis habuit, Deque minor illa et interior in Adriatico mari habuisse videtur. Certe epitheto distinctionis, ut dice retur CorcFra Nigra seu ἐλαινα , opus non fuit, quando

85쪽

Lxx mnulla alia erat insula quae istoc nomine designaretiit. Addo iam, Strabonem tradore, urbem istius insulae non ab Aetieu,

sed a citatis conditam, lib. VII. p. i5.

XXVII. Porro autem quam ineptum est et lienum a Troiani temporis scriptore, quod memorat de literis traiicis,ia Cuc o Danaoque traditis, quibus in conscribunda hac historii usus sit; et de diversitate sermonis inter Graecos inimo et ipsos Cretae, unius insulae, incolas. Num liter utique diversi generis non habuerunt antiquissimi Graeci, quippe quos inter rarus omnino erat literarum usus. AcceP runt eas ex Phoenicia, quas auctor Punicias ideo dicit et praeter quas nullas illi alias habebant aut norant. Qiiocirca quid opus erat, sui temporis hominos, quorum tamen rati maxime habetur a scriptoribus, monere, se iis literis usum, quae solae tunc illis erant notae Nonne ineptus esset hodie, qui doceret Iectores, se librum suum edidisse, arte typographica Excusum, quae iuventa sit ante hos ducentos et quinquaginta

serme annos Sed satis, opinor, patebit cuilibet, inculcari haec non Troiani temporis hominibus, sed illis , qui mullis

seculis post vixerunt tempore Neronis, ut scilicet rationem quandam haberent, quare haec historia, in lucem tune Prodiens, sermone uerit Graeco composita, Et tamen Punici liis teria quae tunc multum diversae erant a Graecis, scripta. Deser moris vero quod ait, sumptum id est ex Homero Od.

XIX. i 5. ubi de Cretae incolis ait, υλλη δ' αλλων γλῶσσα

ιε ιιγ ιειλὶ alia aliorum est lingua inter se Permixta. Verum

haec de dialectis exiguae prorsus discrepantiae in pronunciando, qualis etiam hodie inter proximas unius gentis urbes plerumque reperitur, sunt intelligenda, ut ipse censet Eustativus. Neutiquam ergo debebant Graeci propterea dici dia

Ners inter se sermone gere, aut haesitatio horiri homini

istius temporis aliquid publice scripturo, qualem praesert noster lib. V. cap. . 7. usum se ratione e testatus, quam maxime inter tam diversa loquendi gener consequi a m ne- hendere otuerit, uri utique ex omni Graecia hominea tune suerint diu in unam expeditionem coniuncti, et alter alterum fuiscillime intellexerint, ut hominos unius linguae solent. Longe maior sui discrepantia elocutionis Graecarici varias tunc dialactos

86쪽

DISSERTATIO. Lxxix distinctae, quando Graeci iam erant sparsi non per totam

modo Graeciam, in latissimos tandem sine dissusam, sed et in Asiam minorem, in Italiam et Siciliam. Neque tamen ita tune laesitavit Ierodotus, historiam suam editurus, Ionica licet dialecto uteretur inter Athenienses et Thurios. Sed haud dubie assectavit Dictus nostis obsoletas et antiquata iam, sorte et peregrina locutiqnes ut ita speciem antiquitatis suae daret scriptioni earum autem rationem in linguam antiqui sinii temporis in plane incertam, voluit referre hac excusatione, quae tamen ipsa magis iterum idonea est ad docendos non Troiani temporis homines, sed longe posteriores, quos Rutiqui moria et linguae ignaros non vult mirari hanc haesit XXVIII. Donique ut absolvam, cui non suspectum erit, qui animum attendet, anxium illud et quaesitum adeo studium reddendi toties rationem, unde haec omnia cognoverit Etiam vulgo seriur, eos, qui se studiose nimis identidem exis

sant, ipsos se accusare ita Vero suspectu quoque est,

lae silet, qui sollicite adeo suam idem toties praedicat et commendat, ut nostea facit minimum ter ex professo in exiguo hoe libello, inculcans identidem, se interfuisse rebus gestis. quod nemo tinc, in atria certe eius, ignorare Potuisset. Vide I. S. V. t , VI. o. Sed et hoc sine dubio aspersiam est unice ad faciendam novo et supposito operi tam antiqui auctoris, cuius nomen prae se serebat, idem, speciem et au

ctoritatem.

XXIX. Quis ergo verus istius historiae nuctor fuerit, si qnis me roget, ego vero vix dubito quin ratis ille Cretensis vel MPmiides, qui Neroni hosce libros obtulit, eos

etiam omposuerit. Ille enim quum sciret Neronem, Principem vanissimum Graecis artibus et sabulis mirisce deditiam, videtur historiam hanc aeo animo partim de suo finxisse nam

multa profecto habet prorsus singularia, in quibus ipsi ego eret havd mulitim dei tribuerim), partim ex poetis atque aliis scriptorina intiquis collegisse, ut eroni eam onerret ,

et ita a pro ligo et stolido laomine lautiam Oonsequeret Irpraemium. Quod et ita evenit. Nam quum Nero in Achaiam venisset, oportunissi in tempore hoe opus ad eum detulit,

87쪽

et plurimis ab illo muneribus vicissim donatus dicitur. V

rtim iit existimationem operi et auctoritatem adderet, socii, quod artifices tunc sacere solebant, qui . ut pretium operibus novis et suis maius invenirent, Pr itelis aut Fronis nomen iis inscribebant, teste Phaedro eadem ergo ratione et ille Dicidi s Cretensis nomen suo operi praescripsit, eumqtie finxit Idomenei Cretensium reguli suisse comitem in expcditione a Graecis in Troiam suscepta. Ut vero opus, hoc tam specioso nomine ornatum, etiam aetatem antiqui adeo

auctoris ipsis veluti oculis ingereret, scripsit ilin literis ρι- nicis, quales tunc erant Poenis tu i su et qualibus credebat antiquissimos Graecos olim usos, quia illos literas ex Phoenicia per Cadmum accepisse norut, licet Punicae Neroniani temporis literae multum sane haud dubie mutatae iam essent ab illis, quas olim Cadmus in Graeciam intulerat. Praeter

ea scripsit illud in hibris seu tiliis, hoc est vel in tabellis liliaceis, de quarum anti iii et frequenti usu ante inventam apyrum et membranam pergamenam egimus ad Aeliati. Var. Hist. XIV. ra vel in voluminibus ex libro, seu interiore tunica inter corticem et lignum tiliae, formatis, in itibus et ipsis scripserunt vel maxime antiquissimis temporibus. Vide ossium de Arte Gammat. I. 56. Denique finxit inventos esse hos libellos in sepulchro illius Dictyos, quod terrae motu, quem Senserat tunc Creta, collapsum et apertum fuerit. Neque caruerunt successu suo hae artes et fraudes

siquidem non ipse tantum Praxis unctius ab Caesare rotulit caput, sed et ipsum hoc opus literis Graecis scit Atticis scriptum, tanquam genuinum antiqui viri, qui viui Ilium fuerat, monumenitim, in publicam tunc sui receptum bibliothecam, et ita vulgatum deinceps, ut Graeci multum eo fuerint usi, et pro vero antiquissimi Dictyos habuerint fetu, unde, ut ait Prologus operis verior rotan belia textus innotueriti XXX. Nec minus magnifice de eo sensit Septimius, qui ideirco υidus, ut ait, verae historiae, illud Latine versum suo stylo explicuit, si de Epistolae huic versioni praemissae est habenda. Eam vero derogat illi os Morcertis, eamque Epistolam omnino assirmat per esse et iv erit gramma metili, mium quod ad iteram Praelationem seu Prologum, non

88쪽

DISSULTATIO. LXXII

inibitet, quis sit ab ipso Peris scri ore, quem id opus non

ex Graeco vortisse, sed Latino sermone composuisse contendit. Posterius hoc abunde ot copiose consutavimus in posteriori-lms. De illo autem Prologo, quem solum in suis ait reperiri mus Codicibus, lubens iverim in sententiam Ampilas obre-elis, qui illum Graeco primitus scriptum, et Graeco Dictyi

praemissum fuisse arbitratur. Ita vero et illo ex Graeeo debuit sermone in Latinum esse translatus, non tamen a Septimio , quippe a quo in quibusdam in diversa abit, et cuius

idcirco tempore nondum exstitisse videtur, certo non in omnibus exempluribus , neque adeo in iis, quae in Septimi manus devenerunt. Patc inde quam malo igitur cum eo Al-lauus pro illius quoque Prologi auctore habeat, et ideo sibi incaute nimis adversari, in Prologo scit et Epistola , putet, de Pat Homeri p. s. Ego cro Prologum hunc ab ignoto nobis homine, et incorto tempore ut formatum primo, ita dein ab alio etiam versum Latine crediderim, quia plura ad historiam inventi operis pertinentia continebat, quam Septimi illius Epistola. Quae et causa sorsan suit, quare in quibusdam Codd. non repariatur, in aliis vero eiectae Septimii Epistola sit substitutus. XXXI. Ceterum interpres ille, quis is fuit, accommodasse tamen cum videtur ad Latinam hanc Dictyos versi nem, siquidem auctorem ipsum in sex tantum volamina, quot sunt huius versionis, historiam digessisse ait, quum Graecus

Dictys illius Praxeos in novem suerit vel docem volumina divisus, ut ex Septimii Epistola et Suida constat. Sed et o ravit auctor illius Prologi in eo, quod ait, iussisse Neronem

ut Graecum sermonem ista trans rei, quasi nil fuissent sermone conscripta Bectius Septimius omisonem bisse Graecam assirmat litoris tantum omicis conscriptam, quod ipsum utique ipse etiam nuctor oporis rac se scri lib. V. P. I. Ariem voluit Prologus, quia forsan Obsolet o harbaro forme sermone historia haec consulto fuit a Praxido conatiosita, redactam cam iussu Neronis, sublatis illis obsoletis et peregii-nis, in nitorem lingua tunc risitatum, miro C Punica liti rae commutiatino sunt Allieis Id mono rcdidissem, quia, teroquin ille Prologus diseri nimis nuctori suo adversatur

89쪽

PERIZONII nisi verba essent nimis simplicia et aperta, ac iam antea Dictyn etiam vocis Phoeniciam dixisses Peritum, quod non alia videtur ratione istic expositum, quam ut inde intelligeremus, non tantum literis , sed et voce ac lingua Punica hoc opus a Dictyo illo fuisse scriptum, unde in Graecum sermonem transferri debuerit. Et forsan crediderunt id posteriores Graeci tanto iacilius, quia stylus Graeci Dictyos prout ad illosio venit, non praeserebat tantam antiquitat , quantam iactabat

auctor peris.

XXXII. Frivola autem sunt, quae Septimii Epistolae

opponit Mercerus. Non exstitit in eius Codd. at reperitur in aliis, et in iis, unde expressa est prima omnium ditio, a quibus vicissim tunc abest ille Prologus. Dein seriem seu nexum Prologi et operis ρsius turbat a Prologus ille non est ab auctore operis, sed ab alio, ut ex eo ipso liquet, incertum quo et quando compositus, ut adeo nulla hie sit genuina aeriis. Porro Q. Arcadio inscripta in Rifnum, sinis at unus idemque sui homo Q. Aradius non Arcadius Rusinus Denique 'hemeridem nominat vine librum mimis proprie at ille sui verus libri, seu ipsius Graeci Dictyos,

titulus ut ex Suida constat, quem bona itaque fide servavit Septimius Graccis autem . ii iani notabat proprie diurnos historiae commentarios , deinde vero etiam omnem historiam, quae perpetuo temporis ordine progreditur, unde, ut notavitiam Ampliss. Ohr litus, etiam Caesaris commentarios εἶ

ι.εριδας illi dixerunt. Nalelas tamen laudat Dictyn titulo φαφ Mδειον, sed qua voce designantur singula huius operis volumina. Ita certe pag. II a. αντα ικτυς δε τῆμον αυ-τ- ρα-δία ἐξεθετο. Nihil ergo in illis est, quo minus genuina haec habeatur et antiqua ipsius interpretis Epistola. Quod et esse eam vere, etiam inde liquet, quod ad Q. Ar

dium Rusinum est scripta , hominem satis suo tempore illu-atrem, non ita tamen cuilibet etiam post sua sata notum , ut numma et i enitus grammaticulus eius potissimum videatur arrepturus nomen ad Epistolam talem fingendam.

XXXIII. Maior vero est dissicultas in Septimio, eius Epistolae auctore et operis huius interprete, reperiundo, seu

in declarando, quis fuerit illo Septimius, et quando Proprie

90쪽

uixerit. Nulla habemus vestigia, quae in eo indagando et eruendo sequamur, nisi quae nobis una Q. Aradii Rufri metitio praebet. Ea enim sola uti debemus ad constituendam Septimi aetatem. Sed illius quoque aetas aliquantulum incerta, quia plures suerunt istius nominis homines. Nec enim quod viri docti videntur existimasses, unus suit, et qui iam sub Di letiano Praefectus urbis primum fuit, et qui X annis post ab Iuliana actus est Comes Orientis apud Ammianum Marcell. XXIII. init. Neque etiam putem, Aradium hune Rufinum esse illum in lapidibus memoratum P. A dtam Rufritim Vaderium Proculum, ut censet onust ius in Fastis an MLXVIII., quem tamen in eo Sequuntur omnes, quos vidi. Nam ille unico nomine, vel paucis, si designaretur, dicendus erat potissimum Valerius Proculus, vel tantum Proculus, more istius temporis, quo ex pluribus nominibus semper ultimo maxime, tanquam sibi potissimum proprio, appellabantur homines. Ita Imperator M. Messius uisuus Traiantis Decius ab omnibus, Trebellio Pollione , Eutropio, Victore, rosio, Sulpicio Severo et passim simpliciter De- eius vel Traia mus Decius dicitur. Eius autem sive filius sive gener, C. Valens Hostiliantis Messius uimus, simpliciter quintus, sicuti Augusta illius temporis, Gnaea Mia Herennia Saliustia Barbi Orbiana, breviter Barbia octurna vocatur. Sed et hi ipse Q. Aradius Rufritis Valerius Prociatis in corpore ipso Inscriptionis l. p. 56a apud Gruterum omnibus quidem hisce nominibus ita exprimitur, at in eius vastigio lapis iste positus scribitur tantum Valerio Procul V. C. Praesidi Provinciae BF cenae. Neque aliter L. Aradius Valerius Proeulus apud Gruterum pag. 56i in duobus carminibus maiori titulo, qui omnes eius honores continet, subiretis, tantum Proculus dicitur. Quae ipsa carmina etiam ad Q. Ar Bus. Val. Proculum onustius male retulit, licet is Consul certe ordinarius, nunquam fuisse videatur. XXXIV. Quid ergo Familiam hanc sic ego ordinaverim, sed ex coniectura, ut puto tamen probabili. Primus in ea vir illustris fuit Q. Arculius Ru tis, Praefectus urhi anno

MLVI et LXII., qui malo in libello Praesectorum urbis mo- Maraclitis Rusinus, modo Heraelius Rus et ideo ab on