Antonii Bononiae Beccatelli cognomento Panhormitae Epistolarum libri 5. Eiusdem orationes 2. Carmina praeterea quaedam quae ex multis ab eo scriptis adhuc colligi potuere

111쪽

sECUNDUS sat mihi reddere pollicitus, vereor ne propositum mutauerit,dum differt restituere:tu aute si id feceris,quod i unus facere potes,Vt codicillu mihi restituat, immo i tales tibi sum gratias habiturus , ct praedicaturus quas quendam Deneficiorum Deum: potes multa,facis multa,sed nihil ego a te unquam maiore cum d sderio expectaui, quam nunc codicillum hunc animulam meam. Vale.

Udio te per quam iucundum esse Cambio

meo, proinde vel ea sola ratione cogor te

prolixe diligere: viri quidem illius iudicium

tanti facio, ut quos ille probet, ego venerer, quos diligat,ego deamem,quosve observet, ego religiosta me colam. acre nimirum S singulare iudicium est Cambio, ut qui iuxta secum non sentit, is nihil se tiat oportebit. Alioqui sunt in te quoq; artes imgenuae, morcs egregii, studia denil humanitatis, atq; omnia insgniter. QSas ob res etiam qui e ga te non incenditur, barbarus utiq; ferreusq; est. Faciunt haec, atolia huiuscemodi, ut te,licet absentem, & quem nunquam viderim , unice diligam, ct abs te redamari qukm maxime desiderem : quods concesseris, ingenti me profecto voluptate asi ceris : ea si quidem voluptas, quae ex amore pr

sciscitur , una est 2 prae aliis iucunda. Qua in re

112쪽

LIBER ne me fraudes te peto,& s pateris,oro mi iucundisi

me Andrea. Bene vale. ex Cambio viro primario intelliges desderia,& vota nostra, quae tibi iterum atq; iterti commendo, emes me medius fidius hoc tuo beneficio, mes uti,& frui poteris pro tuo arbitratu. 4 ni Panhor. . Cudreae Palatio.S. P. D. Ccepi nuper a Cremona nostro quantopere me quotidie augeas, ct honestes apud - Coesarem, S Mecoenatem, quod quidem haud nouum,sed periucundum mihi extitit. ea enim natura es,& ingenio praeditus, ut semper benefacere studeas,iis praesertim, quos aut doctrina, aut bonitate praestare arbitraris:facis profecto quod debes, ni hil enim virtutis proprium magis est, quam viris potissmum bonis prodesse:nem conuenientius naturae tuae, quam benignitas, atq; humanitas . sed utinam ego talis vir sim, qualem me existimas, utq; alii paria

ter me existiment,contendis, ct eniteris. equidem nihil addubito tua haec de me singularis opinio magna ex parte & te,& tibi credentes frustrabitur:sed eo me consolor quod me saltem gratum, & memorem viarum intelliges,ut si praglantia non respondeam, me tamen tibi,vel ipsius animae debitorem perpetub confitear,& decatena Emim me ergo tuis beneficiis,quos posthac non uteris,& abuteris,erit non quidem modeltiae,sed insgnis cuiusdam potius auaritiae,ut intelli

113쪽

gas nihil mihi voluptuosius euenire posse, quam si me familiarius, & liberius uti coeperis. Quod reliqui est accipies λ Masino fratre suauissimo, quem si studiis hisce nostris addixeris, tantum illi confera, qNantum summa mea erga leo tuos omnes charitas,&Obligatio exigit:& summatim nisi mea opera, meisqἔfacultatibus uteris,in fratrum tuorum praesertim ornamentis,facies sane rem impiam, mihis admodum grauem,& molestam. Vale mi Palati dulcissime. ut . Panhor. dreae Palatio. S. P. D.

Um euntem, & redeuntem a Sigismundo Coesare Benedictum Fortiuatem vistassem hic Ticini,vix primis illis salutatoriis verbis absolutis,sermo de te statim incidit amplus quidem, atq; magnificus, mirifice enim de te, tuaq; industria sentit,&iudicat,mirifice praedicat. homo est, ut mea fert opinio, unus omnium memor,& gratus,& in que beneficia nulla perdantur, a te praesertim, a quo S si immortalia beneficia accipisse autumet, & quibus

haud quaquam referre gratias queat, tamen ea Vemborum magnificetia,& auctoritate te exornat,Vt maiores a viro grato desiderari neq; debeat, neq; possint. Qua ex re tibi plurimum gratulor, quippe qui talem

tuae virtutis buccinatorem,& praedicatorem inuen riS:amat te tantum praeterea, quantum demiratur,

nec me in amando fallere potest homo omnium pu-

114쪽

LIBERrissimus,ac luculentissimus:in prouerbio est, ut tusis, sic nec amor occultari potest. Dii boni qua ille assectione de te loquitur, qua pietate deosculatus est fraterculos tuos,qua tandem auiditate sitit Abbate Masinum, qua gratia,quo studio, qua charitate complectitur tuos omnes Iam vides quid a te vicissim, quidli nobis omnibus faciundum sit,si in amore vinci nolumus:qua in re superari maxime turpe est:igitur hostatu meo hominem,quod facis, honestabis, & augebis, tuisq; hanc supellectilem auream conseruabis,&continebis aeternum.Vale.

Cnt. Panhor. drea Palatio.S. P. D. I mihi aditus ad te pateret, & nostri Princiapis interdictum ita permitteret, non literis ego tecum egissem,sed aduolassem nimiru, ac coram fuissem te solatus:non proinde quia ad dolorem admodum medicina indigeas,sorti enim,& armato animo esse consueuisti,sed quo ipse pietatis ossicium,& charitatis munus explessem . Sed veter licet lad te ire,hoc certe nutquam prohibebor, animi sententiam literis commedare. Heri ita nobis adlammest acerbissimum,& infelix nuntium de migratione

Alexandri fratris:quo primum quidem indoluimus, ac quanqua inter Philosophos & nati sumus, & qu

tidie obuersamur,non potuimus non comoueri morteornatissimi, ac consumatissimi adolescentis. mox

115쪽

vero ut rationis,& sapientiae arma, at antidota se currerunt,leuati sumus: Rea sunt. Principio sic omnes natura creati sumus, ut mortalitati debeamur, neq; personarum delectus vllus,nol discretio est moriuntur diuites,moriuntur tenues: occidunt pli,Cccidunt impii:deficiunt pueri,deficiunt senes ut Satyricus noster inquit,Ossa vides Regum vacuis exuta medullis. Ital Dei, & naturae instituto nascimur, ut moriamur ut cum tale aliquid obtigerit, piacularc sit, non aequo animo ferre, quod Deo placitum est, ct naturae. Quod ' Satyricus alter clegater ait. Lonius sit patietia quicquid corrigere est nephas. Deinde cum nutus vitae perpetuos labores,fluctus, atq; pericula repeterem,infinita quidem ' corporis, di animae, satius,tutiusq; existimabam hominem mori, & Deum Patrem repetere,dissolui,& esse cum Christo, quam hic vivere,ubi vita mors certa seret, ' aeterna. Sane bonis,& emendatis hominibus,eraesertim christianis nihil charius, nihil optabilius esse potest, aut esse debet,q hisce exuuiis, ut ita dicam,carcerariis eXui,eoq; migrare, ubi beati amo fruuntur sempiterno. Ea ratione credo adductus Empedocles Agrigentinus pater ille Philosophorum S decus, Aetna insiluit, sortiter quidem, S sapienter, ut & Philosopho, & Siculo

par ruit. hoc enim ipsum, quod reliqui fere omnes mori existimant, ille vivere est arbitratus. Atqui nobis non gentibus , sed christianis id quidem non

116쪽

' LIBER licet, mortem namqa nobis conscire diuinae leais prae ceptol rohibemur:li mors autem accidat, set vltro

offerat, suscipienda alacriter est, atq; amplectenda, quasi Dei immortalis beatissimum donum. Hinc P ricles Atheniensis cum clarissimis duobus filiis esset

orbatus,no modo vultum, aut orationem, quam per id tempus agebat,non commutauit, sed ne coronam

quidem capite deposuit. Praeterea quis mihi affirmauerit nostri huius adolescentis vitam diuturniorem non propinquorum, & necessariorum exitio futura Erat in faucibus hostiu ,erat praeses exigui oppidi, &immuniti:poterat ergo vel facile expugnari oppidu, ct adduci ipse captiuus. Pone eum captum, que Utilomnes admirantur esse non captum, non tunc & Palatianae domus calamitas subsequebatur, & amicoruomnium desolatio captiuitate unius Scite admodum Epithetus Philosophus:Non omnimodo Diis exosos esse inquit, qui hac vita cum aerumnarum varietate luctantur:sed esse arcanas causas, ad quas paucoru potuit peruenire curiositas. Ego mihi saepe persuasi, quicquid bonis in vita accideret,quanquam id triste, aduersumq; videretur,esse lucrifaciendum aloe eum prorsus infelicem censendum, qui semper felix habitus esset in vita. Postremo virtus ipsa, ac bonitas Alexandri obuersabatur oculis meis, S grauitas in adolescente, qua posset etiam senes prouocare, & vincere,religio in Deum, pietas in parentes, studium in

117쪽

sECUNDUS a fratres,iustitia in cunctos. Quae cu ipse meminissem,

a more Xenophontis Socratici maiore ex virtute ado- a lescentis voluptate, quam ex obitu dolorem percipieb harmeius enim virtutum memoria, quanuis ipse de-ἀ cesserit suavissim e fruor,atq; delector: sola enim vir- t tus non interit, quae & facit, Vt nunc,semperq; vivata apud me suauissimus Alexader. His ego,& similibusn Andrea fili rationibus, atq; argumentis me ipse con- et solatus institui & Palatiolum velle delinire:is enim acri cepta desideratissimi fratris morte fleuit ad horam,

ii . mox libros poposcit Tullii, & Bassi, quorum' lectio

i ne,& exemplis ipse erigeretur. Tum ego oportunita a tem nactus,Heus inquam Palatiote, quo pacto fersi optimi fratris casumZnum Philosophorum fortassisi oblitus es 3 num sortissimorum hominum, quos cum a mortem filiorum, tum patriae euersone, tum squidi etiam tristitis fieri potest, magno, atq; robusto animoi tolerasse, crebro lectitamus tum ille,grauiter,fateor,1 primo nuntium audiui, moX Vero ut in mentem v

i nit,quamplurimos esse homines, qui nullos fratres, habuissent,mihi tres adhuc reliquos esse florentes omi nes,& ornatos aliquanto sum refocillatus, Deoqi lau des,& gratias de superstitibus habeo potius,quam uti defunctum iam amplius lugens, ingratus, & iniquus: videar erga Deum. Habes nunc quibus ego,& egro . Gius puer Iphicleus Palatiolus argumentis moerore, ill omni propemodum afflictione liberati sinus,

118쪽

LIBER quod tibi animo cognitum ea salte ratione voluimus. quod ex nostra animi tollorantia non mediocre te refrigerium esse capturum ariolamur. Cura ut valeas, ait illud te ne fugiat ab Aristotele sapienter dictum: Principum ministros alacres, & iucundos csse debere. Ex Stratella. ni. Panhor. udreae Palatio. S. P. D.

'Teru a te mihi literae delatae sunt, haeq; br i uesct Laconum ritu circumciis, refertae nihilo minus S pondere, S efficacia. Lacones enim,quos tum Lacedaemones, tu Spartanos appestamus,hac praecisi sermonis breuitate ad modii oblectantur, dc succinctium hunc dicendi modum quasi peculiarem sibi vendicant. Lacedaemonii Philippo, Dyonisius Corinthi est, nec plura. huiusmodi enim sermo vehementius sauciare animos auditoris vid tur,quam si uberiore verborum circumitu dixissent. Quanqua Dyonisius late,atq; ample iampridem d minatum obtineret, ut tu nunc in praesentia,tanae priauatusis extorris,amisso rcgno Corinthi domicilium habet. Tuae ital id genus epistolae non proinde mihi minus gratae,& iucudae sunt, quia breues, ct circumciis,& Laconenses potius quam Parmenses, cum sint eaede acres,& ut ita dixerim,lucci plenae:quibus inter legendum mirince inflammer erga te, tuosq; more

siue liberales,veres palatinos. Quid enim efficacius,

119쪽

quidue studiosus scribere potuisti, licet breuiter, qme diuisio Principi gratiorcm in dies magis, magisq;

fieri quam exoralleleliteras undeqUaqr i ncam laudem, amplitudinem concernentes: 'Lam deniq; te effecturum polliceri, ne vel ipsa utilitas, aut tΓΩ more tranquillitas animi, honori desitZ Id & si tu Laco nuna breviloquentia exprimis, periucundum tamen mahist,eoq; me movet magis, quo breuius dictum,

vel si posthac libitum lit dicas in hunc modum. Ille illi salutem,laus S gratia tibi parta est apud Principem,

utilitate sperato mea Opera. Vale, vel etiam: breuius dummodo scribas. Ille illi, utilitas etiam impetratacst,nec plura. Quid enim prcccisus scribi, aut cogiatari Dotest erunt tamen hae literae mihi multo suaviores, liciores V, l uam meae tibi, quanquam station-niuscular. ab amicis enim, quod sape dico, beneuo-lcntiam potius, quam eloquentiam desidero, licet ut ante dixi tua lectitans, vehementissimc concitari me sentio,viil magnae, S exquisitae cuiusdam eloque tiae coniectura. Vale. Panhor. CVBeae Ailatio.S. P. D. Uo magis, ac magis illa diuini nostri Principis responsionem animo repeto, eo magis, ac magis ipsius liberalitatem, ac beneficentiam admirari cogor : & sperare desideriis meis.

Facit ille profecto rem se dignam, qui complecta-

120쪽

LIBERtur cum charitate,& benignitate incredibili seruo aut quos mauult appellari familiares, S deuotos exacellentiae suae,eosq; prosequatur laudibus,& benemeritis. Hoc sane Principis ossicium est, dignoscere in primis beneuolentes tui:illosq; exornare rimul,& a Rere, atq; eo pacto id est gratia,& mutua beneuolentia sibi reliquorum,vel exterorum animOS aucupari.

Quam scite quidam interrogatus,quid est Rege esseZ diligi,& obseruari inquit. Ego quidem in iis esse de beo,&sum mehercle,qui pro Principis studio,& pistate immortales ei laudes, S gratias habeam, sim

apud gentes omnes perpetuo decantaturus,in deuotos eius nominis gratitudinem, in bonos obseruantiam,in peregrinos charitatem, in omnes humanitatem,in me simul haec omnia,& plura etiam otata ex quo iam deleo ex animo Siciliam, Panhormium, Bononiam,parentes,fratres, reliquosq, ferme innumerabiles propinquos,& assines meos. Ipsi perpetuo inseruiam,ipnvivam:ipsi pocter, ipsi deni quicquid in me est aut ingenii,aut industriae, aut fidei,ipsi inqua viai dedicem,deuoueam,tradam necesse est :& quod Horatius ait, secum vivere amem, secum obeam libens .Quod reliquum est,studiis illis incumbam,ac toto quidem pectore,quibus ut darem opera iussu eius mini renuntiasti. Quam in rem velim intelligat, me iam septem,& plures annos intendisse,ium modestia,

ct existimationi non minus studebo, nec ingenio se-