장음표시 사용
131쪽
COtra natura repus plusqua breue habeat necesse est: et quod breue est, sit licet magnum, tolerabile esse de' bet. Habes pra terea Ciraesti Medicti, cuius peritia, ct medendi scientia non minus sperare possis' desperare negligentia:quippe cu doctus,& Esculapius fere' alter,iti curis felix,& fortunatus iit. His, atq; aliis quibusda argumetis possum tua istam corporis aegrota tionc ferre aliquanto modestius. Verti cu milai,quod cito sit opto,ren untiaueris te prorsus c5ualuisse,& ad barbaros abiisse febres illas,tantum voluptatis,ac solatii perceptum me tibi persuadeas, quantu ne propinqui tui magis queat,aut si qui tibi sunt amore, ct familiaritate in primis deuincti. Tua quide indole, ct egregiis animi ornametis ita te olim amare coepi ita pseueranter in dies magis,atq; magis amo, ut si luid aegre, ausiquod malo,si quid tibi voluptuose accidat,misi diuidue sit oportebit. Mea quide opinione barbarus est qui te no diligit:inuidus, qui te non colit:saxeus, qui teno laudibus fert. Haec hactenus. Indagationes illas ad
Terentisi, quas a me petis,exquira,' sepona tui causa. Commentarioru ad Plautu aut primus,aut primo
proximus, si modo illos tali seceris, exeplar habebis. Denim nihil apud me est,quo no uti,' abuti possis arbitratu tuo neq; uspia defuturus sum studiis tuis,non tu absens scripto, sed ne psens quide vivo sermone. Cura ut valeas,na aderit Pharbus scio:sectaq; ferct, quicuqr sapores,quicul S catus corpora fessa leuat .vale.
132쪽
LIBERnt. Panhor. litorio Beccariae.S. I Cambio viro ossiciosissimo certior factus sumassensisse te perlibenter votis,& desderiis meis,aim usum in me peculiari,S ingenita tua illa animi benignitate, ac beneficentia: hoc est concessisse mihi,meos usui domum tuam.Qua ex re gratias tibi quidem ago,& habe non autem reser
nempersolvo,quippe cum id neq; ipse pro dignitate
pOuim,nec tu tibi pro beneficiis gratias referri desideres. Virtus,& humanitas tua tibi gratias abundc referunt,& benefaciendo gaudere consuesti,non accipiendo:idq; generosi animi est, sua virtute, non aliorum Ope gloriari.Itaq; liberalitas tua singularis, humani ras,clementia,& quibus maxime illustraris, fides,& integritas,tibi tecum gratias,& quide immortales retadent .ego equidem,quanquam idipsum respuis, pro tuo hoc benemerito tantum tibi debeo, quantum Velingeniolo possum,vel obseruantia, aut gratitudine in benefactores meos.Demum prouiso ne tui huius diu
si*deat prepositi,sed intelligas bene actum cum d
mo tua ruisse. In ea quidem exornanda, ac polienda
iq; diligentiam praestabo, quam ne rebus quidem
mstis exactiorem possem. Hortus coletur, reduc
Vrq, in pristinam venustatem, atrium, impluvium, VJ- Cameraedaqueari reliqua deni domus Verre V ς purgabitur,coponetur:ati,ut tua est,tibi sem-
133쪽
Per,ari: omni tempore aperta, patess erit: nec mihi quicqua iucundius accidere s orerit, quam qui nunc te benefactore utor,s aliquado te hospite fruar:at illustrer:& haud scio an id onerosum aliis foret, mihi certe felix, faustum,& optabile futurum est .ncq seruituti,sed libertati potius,& ut di xi, felicitati meae adscripsero,s quando Ticinum te contuleris apud me,
immo apud te.Caetera autem tuae sententiae, tua: b Dignitati committo. Tantum quo tempore, quoue die ea potiri possim rescribas, te vehementer rogo:
Da qud citius,eo liberalius. Uale nobilitatis splendor. M. Panhor. G. Tontifici Laudensi. S.T. D.
Vianum tuum, & Martialem Poetam non illepidum accepi iam, atq; adeo quidem a ceptius, quo maturius, di opinione celerius missos. Facis ut prudentem decet,& beneficum virii. Ille enim quod alte,& considerate cognouit,celeritate conficit:hic cum demum benefacturus est, nihil differt. Adeo verb celeritas in omni re grata,probatas est,ut vel cito abnegare pro beneficio sit: cotra si producis quod tandem facturus sis,mora beneficium imficis,& gratiam perdis.Gneus enim Pompeius, ut nosti,non minus celeritate in negociis,qu m fortitudine, in periculis commendatur. Laudo ital, ac deosculortuam hanc benefaciendi alacritatem, atq; festinationem,nec certὰ minus quam beneficium ipsum: t
134쪽
L IBERmetsi quodcunq; a te munus proficis itur, non exi guumst necesse est. Caeterum codicibus, ' Poetis tuis oblectabor, quoad studia& voluntas tulerit tua: exscribi enim liber non potest,adeo multis locis cadu , cus,& obliteratus est. Tu vero si quid in me est, aut librorum, aut industriae, aut ingenii pro tuis porrb utere,& abutere, tua quidem vel anima ipsa mea est: erito; liberalitatis tuae, & beneficentiae in hoc quoqsatisfacere voluntati meae. Uale Pontificum decus,& . licet absis. sis tamen felix ubicunq; mauis, & memor.
nostri Galathee vivas. Iterum Vale. . latonius Panhor. G. Pontifici La .
I vales gaudeo,& hrope triumpho. Ego . Diis gratia valeo.Nihil equide in praesentia iim isti tibi,aut mihi melius Optare possum, quam corporis valetudinem: ea enim malignitate aeriS XL :uimus,ut sanis qui sunt,aegrotantes videantur, aegrotantes Vero semimortui. At vero mihi nil aegrius se re est, quam benevolorum absentiam, praesertim per hanc coeli inclementiam, coeli certe inclementiam:
nam puros sinui,& impuros insectatur. Accepi enim . te nuper ob pestis suspicionem Lauda excelsisse: id quicquid est,optarim a te certius reddi. Tua quidem valetudo,& sortitudo felicitatis meae pars es quas . reposuerim summam animi Uluptatem, quam Epies'.
135쪽
sECUNDUS 4 acprei summum bonum appellat,in prosperitatet Ua . . Sane mollior fum in ama do, te maxime,cui US Virtus, ct humanitas ita me eneruat, ac pene dixerim, ecteriminat, ut facilius a rumnas Herculis, quam tui desiderium fera.De Ferussino item nostro viro lanctissimo aliquid velim renunties. Siquidem ambo ValetiS,Va-
Ieam S ego necesse est. Abbas tuus ille omnium suauissimus a me valeat. Tu si quid rescripseris, leuabis me haud mediocri moestitia. Vale. Cretonius Panhor. Olbado. S. P. D. Ndreas Theologus hic literarii adlator vir
dCistus,& coterraneus meus a me petit,ut se tibi comendem:innotuit quidem illi, ut multis tra terca,tua erga me charitas,& assectio. Ego vero a tua natura, tuisq; moribus haud alienum ratus,
uere,ct augere Christi Domini Philosophos, huc .
tuae fidei,tuaeq; beneficentiae committo. Vult paruus iparua, honestus honesta tu perinde mihi gratum s cics,ac si illi magna contulisses. Vale .Ego tuus pers uerantissime persto. t. Danhor. Lvchino dulcissimo Ptarim adolescens honestissime cora assulci. ses,cli ossiciosas ad me tuas literas perlegebam . cognouisses sane non verbis solii, sed jvultu,fronte,supercilio, risu,quanta me laetitia assecerit valetudo Victorii nostri viri clarissimi Crede mihi .
136쪽
LIBER crede inquam non potuit quicquam iucundius, aut voluptuosius renuntiari,non Rege me quidem creatum.Etenim amo illum pro suavitate ingenii supramodum,nec quicquam est,quod ardentius cupiam, quam illum videre,fuaeq; fortitudini coram gratui ri, tametsi de vita illius nunqua addubitauerim.Deus non laedit amantes.Idcirco dimittere ad nos caballos poteritis die Saturni,aut si lubet etiam ocius, nam ut praedixi nihil in vita peraeque appeto, quam eum Visere,quem tantopere diligo S deamo. Vale flos ad lescentium,nam reliqua vivis assatibus agemus,& opportunius,& iucundius.
lit. Panhor. Nicolao Quaestori. S. P. D.
Orxψη tum hunc, quem tibi alias literis &
laudaui,& commendaui, iterum nunc, atq3 iterum tuae liberalitati commendo. Slum commendaturus,quoad hominem vere fortunatum
facias. Uult tuis manibus locari quovis in loco: vult
tuus esse, quo uti possis pro rota figulari. Mihi quide
eo osscio proinde maxime gratum facies, quod cognosco nulla in re ampliore laudem assequite posse, quam egenos iuuando, bonos fouendo de Fortun to satis. In re autem Palatiana,id est miseri Andreae, spes omnis in te residet. Tu si in ea re hominum expeetatione adimpleueris,immortalem crede mihi gloriam assequuturus es. Vir bonus ille, di amicus tuus
137쪽
sECUNDUS 44 ct est,' habetur. A Masno fi atre rem Cmnem accupere de buisti,quam s mandaueris esse tui a plerib aliis, a me certo pro Deo quodam amicitiae praedicaberis. Uale meum decus. Clit. Nanhor. Ioisio Crotio. S. D. D. Umessem aliquanto otiosus hodierno distperopportune mihi oblata est tua quaedam is epistola ad Lanzalotium fratrem, qua sciliacet emagitas a nouo sponso,no quidem epulas, quod
utiq; parasitorum est Led quomodo se gesserit in duello nouus miles.& huius generis multa facetissime quidem,& urbane, nihil tamen inconueniens grauitati, at authoritati tuae: siquidem& ipsum Scipionem summum virum,S Imperatorem interdum remissionis gratia,tripudiantem accepimus: & Catonem viarum maximum aliquado animum Reipublicae curis pressum,atq; contritum, vino leuare,atq; reficere consuetum Lucullum quot virum grauillimum comitate,' sestiuitate nonnunquam gaudere solitum legimus.Et C.Caesaris,& ipsus deniq; Socratis leporem, atq; facetias nemo literarum solers ignorat.Est enim in vita hominum cessatio qua clam, atq; remisso, vel ab ipsis Philosophis, vitas magistris concessa.Na cuperpetuo laborare nequeamus, solatiorum quadam moderationem nobis rectissime permiserunt.Tu ve
ro Aloisi vir grauissime,qui tantum gloriosissimi Du
138쪽
LIBER cis nostri negotiis circumveniaris,ut, quod aiunt,sege' re,& respirare vix queas,haud absurde facis, si intem dum cum fratre praesertim iocaris: atq; hanc tibi remissionem animi potius delegeris, quarti vinum illud Catonis,& Scipionis saltatu. Sed his missis, quis enim nesciat viris grauibus,ac sanctis interdum iocari lic re3 Ad epistolam tuam redeo perlepidam quidem il-
undequam festiuam. Eam ego lummam v
luptate non dico legisse,sed ebibisse quodamodo mihi visus sum. Dilexi te quidem antehac humanitate beneficentia,& qua plurimum commendaris aequitate,ac fide,nunc etiam tua hac comitate,& iucunditate me tibi in perpetuum comparasti. odi nimirum rusticos quosdam homines, immo vix quidem homines, ab omni iucunditate,ati humanitate abhorretes. Ut autem a me quoq; & fortasse diligentius intelligereς ea,quae a fratre iucundissime requiris, veritus ne ille dum tibi rescribit,multa taceret, quae cora inter amicos,& cum risu narrantur, ab ipso singula perseruta tus sum,quae tibi exponam. Manc namq; saluta di gratia sponsum adii, atq; his ultro,citroq; dictis,quae primo congressu familiares,' amici consueuere, conti- nub illii rogo, quonam pacto valuerit in armilustro
Tum ille subridens, viriliter inquit, na perduellis prostrata simul,& deuicta succubuit. Verum operaepr etium est audire mi Alois,quibus eam verbis,& blandiloquentia deliniuerit est mea quidem sententia Lan
139쪽
u zalotius noster ut multis insignibus ornamentis aina primc praeditus,sic vel maxime eloquentia excellens, , ut de eo recte id dici queat , quod de Venere tradit 4 Poeta. Dum loquitur,vernas afflat ab ore rosas :s quanquam in hac re non ipsius Ciceronis, aut De . mosthenis eloquetiam magnifecerim :facile est enimii volentem cogere. nulla enim tam dissicilis, tam rigi i da,tam Sabina, ta barbara est,inquit Poeta,quin fiat 1 tacto mollior illa viro .Caeterum exclusis tandem a 2 bitris solus solam continuo amplexatur, deoscula- tur, deniq; etiam verbis blanditur sedens prope lo: ctum. Mea inquit Valentia, sic illi nomen est, suaui- l tas mea, corculum meum, sine tuos ocellos deoscus ter,sine te gestem in sinu,mea rosa, meu lilium .Exuel: te vestibus iam animula mea,mel meum. Nox multas est,edormisco iam. Illa autem inuitae similis tandema exuitur, thorum petit, vultu subtristis, & verecun- , da.Contra Lanzolottus noster proiectis vestibus ad , eam aduolat,amplecti tentat. Non consentit illa, quin, immo modeste repugnat. Tum miles noster, quid, rei est Valentina mea bella bellacula, non hostis, sed, sponsus sum, cur refugis p sine te tangi mea vita, sine, te amplectar voluptas mea. Tum sponsa, Polypi in- , quit amplexus vereor. Ah noli,inquit Lanetalotius,id vereri animula mea, vi quicquam in te facturus sim, quod tibi graue, aut molestum futurum sit. Nosti qtiam efflictim te deamem, ut ne meos oculoB, aus
140쪽
animam,aut quicquid in vita mihi gratissimi est,cem te magis. Plane squid tibi moleste accidat, quod ab minor, id mihi diuidue sit oportebit. Id cum itast, tus compertum habeas,quid est, quod deinceps v reare mea lux ξ sine te iam amabo amplectar, tuosIsidereos tantum ocellos deosculer. Sed litus arat mules noster, illa quidem refragatur vehementius, cquicquam auscultat, quinimmo flere coepit. Tum Lanzalotius id minime ratus missis iocis,exquisitiore quodam dicendi,ac suadendi genere opus esse arbitratus:turpe enim, S ignominiosum est viro forti, remagnanimo puellis pra sertim vim inferre. Igitur suspirans inquit, Uerum profecto perhibebat miserum me,ducturum sponsam difficilem, morosam inam . bilem, moestam,quod nuc ecce periclitor, & assentior
illis mehercle Nam quid hae lachrimaesbi aliud p
stant,quid ue portendant non video, nisi fortassis me marito,quod aiunt, minime contentaris. Putaba equidem hoc loci sponsalitia, non funeralia celebrare,
tuumqtin me amorem Verum, ac mutuum sentire,
non odium,non lites: lenit coiugium, & perpetuam tecum,ac tranquillam inire societatem: non tumuI tum,atq; diuortium Hoccine genus tuum praeclaruillud,& abundὰ spectatumZhoccine parentum hon sissimorum hominum educatioZDecet enim generosis,honestasq; virgines taciturnas, S mansuetas esse,