장음표시 사용
711쪽
Non videtur seiri posse si sine obiecto, ac ne illo quidem addito recte. opinor, diceretur ἀφιέναι τινά de deserendi 40. quem tueri debeas. Itaque suspicor scribendum:
Γανοος ηι ἐν πρῆξιν ἐν virus' ἐγώ. Haereo in vocabulo nρῶξιν, quoniam neque facinus aliquo Aiacis nuntius asteri neque ut video enarrari, inrtunam: accedit, qu0d du0bus post versibus recurrit idem vocabulum recte positum de sortuna Tecmessae. Itaque opinor Scripium suisse: πιαντος η/ιιν-ῆν ῆολγηo' ἐγω ut significetur narratio et oratio de Aiace cust0diendo et intra tentorium tenendo. Sic Reishius. J969 sq. in Tecmessae oratione :
Neque usu neque rati0ne defenditur επεγγελαν cum κατά e0niunctum. Scribendum videtur: τι δῶ et α του δ' . et ' ἐγγελῶεν αν κάτας 983 sq.:
. . . φεῶ Tu λας. τί γὰρ τεκνον
τὰ τουδε, Που μιοι γης κυρεi τις Tρωάδος et Non causam superioris querelae et eiulationis affert Teucer, sed ab ipso Aiacs cogitationem transfert ad filium: itaque scribendum τί δ' ci ρ α τεκνον. 1008 sqq.:
712쪽
Negat Teucer Telamonem se cum nuntio mortis Aiacis redeuntem comiter et hilare excepturum esse, qui ne in bona quidem fortuna comis et hilarus esse soleat, sed sevorus et tristis. Verum neque Graece dicitur rλεων ἐστί io ι γελων, n0n magis quam Latine: hilarum est mihiridore, neque id in Telamone desiderabatur, quod non ridere Soleret. Quod παρα pro νειέρεστι a nonnullis accipitur, non agitur, quid Telamoni liceat. in Scribendum:
- in quo ne in bona quidem sortuna hilare quidquam et eomes in vultui arridet . 1012 sq.:
τὰν ἐκ δορος γε - α nολε/είου νοθον; Ρerinepte, qui ex captiva natus sit, ex hasta hostili natum dici ἐκ δορος πολεμιου) manifestum est. Sed cur πολεμίου in suspicionem vocetur, nulla est causa; pro δορος quae-iendum est vocabulum rei aptum nec longe litteris distans. Utraqus condicioni satisfacit haec scriptura: τον ἐκ σπορου γεγωτα Πολεμίου νοθον, ex seminatione hostili. 111l sqq. ζ
Quomodo, qui mulieris Helenae 3 causa Troiam profecti sint diei possint noνου πολλos πλέω, varie enarrant, nemo pr0babiliter aut sic. ut apte hoc contrarium ponatur Aiacis solam iuris iurandi fidem secuti ad bellum prosectioni. 0ptimam sententiam habebimus. si una littera mutata scripserimus: . . . sto θου πολλου πλέω. Significantur qu0s Helenae pulchritudo amore et desiderio ad bellum
713쪽
loquendi et dicendi in aliquo reperire. Scribendum est: ω φθεγ/ι αν Ουκ ἐνηυρες. Sio Hariungius. Ii 280 sq.: τίς ταυτ άα εἶρξεν; Ουχ ο δ' ἐν ὀ δρων et αδε, ον οὐδαμου φὴς Ουδε σπιιβῆναι ποδίς Nequo συι βῆναι ποδί ullo modo significare p0test, quod fingunt, eongredi cum hoste i quoniam ne ipsum quidem συμβαίνειν τινί sic dici potest), neque Agamemno negaverat, quod nemini in mentem venire poterat negare. Aiacem umquam cum hoste congressum esse, Sed dixerat v. l237ὶ Aiacem nullum periculum adisse, quod non simul Agamemno ipse adisset, in nullum pugnandi locum progressum esse, quo n0n Agamemno progresSus esset; Suam laudem cum Aiacis aequipararat. Hanc ipsam sententiam Teucer hoc loco Agamemnoni tribuit; lenissima enim et certissima emendatione scribendum est: ον ουδαμου cpyς, ου συ μη, βῆναι ποδὶ, hoc est: quem tu negas ullo l0co progressum esse, ubi nΘipSe progressus sis. Cum errore ex συ ιιή βῆναι factum esset svμβῆναι, ad Versum explendum pro ου scriptum est Ουdi.
Pronomen αυτά prorsus perversa ponitur de iis, quae alter Agamemno dixerat ea dicis' pro eo, quod est -ista aetalia ); poterat dici ταυτα, sed id versus non recipiti Etiam noti in hac interr0gandi larma suoi βλέπωνὶ perversum est, quod rectum esset, si sic diceretur: τι nor εβλέπων. Scribendum est: δυστηνε, Ποὶ βλέπων τοιαυτα καὶ θροεiς;
714쪽
Fortasse mendum non solus oculorum error peperit. sed offensio in diphthongo ante vocalem correpta notissimo usu
Primum in eo haeretur, qu0d Teucer bellum Troianum significare videtur de Agamemnonis uxore geri. quod ne irato quidem in mentem venire poterat dicere; deinde in tertio Versu neque particula τε expediri potest, et non minus prave Menelaus pro Helena substituitur. Apparet unam a Teucro significari Helenam belli causam, sed, qu0d ex verbo λεγω intelligitur, quo utuntur, qui verba sua ipsi quasi correctione aliqua explanant, singulari quodam modo, ut et cum Agamemnone et cum Menelao coniungatur. Scribendum est enim:
γυναικος ῆ τῆς σου γ' ὀ/ιαθιονος, Ρrimum contemptim feminam, pro qua Agamemno pugnat pugnarique iubet, ipsius appellat, deinde se corrigens proprie fratris uxorem weyen deiner Frau oder, reas ich Sasten wollie, der demes Brudersy. Et τῆe σου etiam iam Din- dorsus seribendum c0niecerat. 3
1357:νικρ γὰρ ἀρετη ριε τῆς ἔχθρας πολυ. Sententia apparet, inimicitias, quae cum Aiace fuerint, longe
Superari virtutis eius memoria; sed ex verbis, quemadmodum nune scribuntur, ea sententia nullis machinis effici potest neque ulla eorum struetura reperiri. Frustra enim efficere conantur interpretes, ut verbo νικῶν praeter accusativum etiam genetivus adiungatur quasi comparati0nis alicuius
715쪽
Lib. I Cap. LindeI. quae ipsa eomparatio perversissima est; neque enim et virtus et inimicitiae vineunt. sed illa vinest. die vineinitar: itaque etiam πλέον pro noλυ substitutum pravam incieῖ sententiam Videtur Sophoetes scripsisse: ν- ῶ γὰρ υρετη ριε τι, - vincit me virtus inimicitiis e regione adiuneta et in minparatione p0Sita .
quam tragoediam a. 1879 philologiae studiosis tractandam proposui. tum ultimum professoris munere fungens. ipsum initium squod in codicibus huiusmodi est:
n0stra aetate philologos et vexavit vehementer et ab iis etiam inclementius vexatum est. meo quidem iudicio cum opprobrio quodam artis criticae. Cum enim Porsonus primum tragoediae versum legi ei, quam de pausa verSuum Senariorum a tiagicis servatam credebat. adversari ita animadvertisset, ut tamen a corrigendo abstineret, contentus perpauc0s versus a tragicis hac forma seriptos dicere, deinde autem in altero versu manifestum teneretur vitium orationis et sententiae in vocabulo in ipso initio et sine sine ulla artificii alicuius excusatione sic posito, ut etiam perverse priore l0co masculin0 genere aceiperetur, posteriore seminin0 θεων / ιας), recentissimi editores utraque reprehensione in unam constata ad eam amovendam prorsus temerariis et perversis remediis usi sunt.
Azλας, ὁ χαλκόνωτος οὐρανὸν θεῶν ὀχων παλαιὸν Οἰκον ἐκ τρα- μας
satis licenter verbis transpositis et mutatis; longe tamen audacius II erWerdenus: Diuiliaso by Corale
716쪽
Ac primum Porsoni observationi numquam tantum tribui
ut in ea ullam esse causam putarem versus c0ntrarios, si
nihil aliut esset vitii, mutandi, eum praesertim ipse Por- sonus tres 80phoclis intactos reliquisset; nam neque quid ad rhythmi formam molesti haberet illa versus terminatio quam Pors0nus studiose vitatam putat, ostendit. quidve eommodi vitatio haberet, et ad observationem ad materiam
per se non valde amplam pertinentem e0nfirmandam exceptionibus usus est satis artificiosis, maxime illa de ουδε esito n0n in unam vocem constandis, ut, si exemplum sequi vellem, uti possem seribendi artificio : νωτοιο ουρανον negare que, qu0d plenum esset νωτοισι, spondeum voce duarum syllabarum emei. Sed si quis omnino propter Porsoni auctoritatem infelix illud νωzοις Ουρανον serre non audet adhibenda ei ost huius simplicis vitii simplex medicina, quam facilem attulit Elmst eius, qui scripsit νώτοις χαλκεοισινουρανον, ne Badhami coniecturam commemorem: ν- οισιν πολον. Prorsus temere hinc suspicio ad pr0ximum versum
eo corrigendi genere, si io si utendum esset, olim dixi omnem emendandi conatum potius omittendum esse. In idem autem sentetitiae vitium uter iue incidit Mercurium sic lo Dientem inducens, tamquam Atlanti parum prolisco tribus uxoribus opus suerit, ut ex una liberos gigneret; quid enim ad Maiam alterius et tertiae uxoris significatio pertinet 3 Cumulus autem PerverSitatis in eo est, quod, cum in antiquis fabulis Atlantis tantum et filiorum mentio fieret, uxoris memoria obscuraeSset aut nulla, postea poetae et grammatici, qui sabulas persequebantur, diversas Atlantis uxores finxerunt, alius Pleionam, alius Steropam, alius A thram, nemo, quod Sciam, aut duas aut tres simul; itaque ex iis, qui Euripidis tragoediam primi spectaverunt, nemo intellecturus erat, quae essentillae τρεῖς quas Dindortius induxit; HerKerdenus saltem ἀλorove appellavit. Duiligoo by Corale
717쪽
Pr0pagatur, in quo praeter extremam Vocem omnia rectissim sunt; nam qu0d quidam verbum calumniati sunt aptissimum id est ad caelum durissimis Atlantis tergis ita impositum significandum, ut non minus globus caelestis teratarquam terga. Superest igitur unum certumque in fine versus mendum, quod lenissima emendatione tollitur, pro θεων su stituto νέων. Cum sale quodam et lusu Mercurius Atlantem qui senex fingitur et antiquam παλαιοὶ deorum sedem sustinet, unam ex iuvenculis et noviciis deabus uxorem duxisse dicit. Quam facile prima littera vocis νέων. eadem praecedentem vocem terminante, excidere potuerit, deinde ad vocabulum plenum efficiendum θ addi. nihil opus est
ἡ ωunoς Iσθμιον; Sic codices, nisi quod ἐν ante δίναις omittit codex 1 alatinus et sortasse Laurentianus. Recte pridem restit itum esse δίνας τάς ostendit et χωριον. quod alioqui prorsus abundat, et maxime quod subiicitur ἡ να noe
ἔσθιιιον. Sed in utr0que versu Ullaba l0nga deest. neque interrogatio illa ου πεiσει recte absoluta p0nitur, quoniam nulla praecessit adhortatio. Utrique inc0mm0do subveniet haec scriptura: Dυ Πείσει καὶ χωρῶν δίνας τὰς 'Aλφειου παιδουργησε
ἡ ναπορ Dθιιιον; Recte et usitate interrogationi negativae imperantis et minantis adiungitur per καi amrmativa ipsum id continens. quod fieri iubetur.
331. Ρostquam a Creusa interrogatus Ion num matrem suam invenire conatus sit, respondit se nullum habere, quo utatur, indicium signumve τεκ/ιηριονὶ, Creusa subiungit
718쪽
iliam quoquo feminam eadem qua Ionis matrem usam esserat amitato filii amittendi. Hoe audito Ion ad quaerendi studium et spem erigitur versumque proloquitur in codicibus Sic Scriptum: τίς ς εἶπον ξυλάβε P; U: εἶπον ει 3ιοι ξυλ'
Versum fractum, in quo offendit etiam imperativisorma εἶπον, cuius primus auctor Menander citatur, recentissimi editores coniecturam Yxemii secuti sic scripserunt: τίς; εἰ πονου διοι ξυλλαβοι, χαιροιμεν ἄν.
Sed ut alia omittam, et ξυλάβε improbabiliter in ξυλλάβοι
mutatur, nec intelligitur, quemadmodum I0n statim seminae illius ignotae auxilium sperare possit. Et ad vestigia e dicum multo propius accedemus et rectiorem sententiam efficiemus, si sic scripserimus: τίς ς ε In ἐμοὶ τε, καὶ χαίροι ιεν ἄν. Si Creusa alteram illam seminam indicaverit et operam suam. spoponderit. voto se potiturum Ι0n sperat. 374 sqq. εἰς γάρ et οσολον ἀ/ιαθίας ελγοεριεν ἄν. ει τους θεους ἄκονet ας ἐκΠονηοOJιεντρα ζειν οῦ ριῆ θέλουοιν κ. z. λ. Nihil habet in superioribus, quo referatur, et οσΟυἔον eou Sque); aut aperta et directa summae stultitiae significatio requiritur squam Badhamus coniectura prorsus a Vestigiis e0dicum recedente esseere conatus est aut interrogatio idem significans; ea interrogatio leniter satis efficitur: εἰς γάρ ποσον τουτ ά ιαθίας ελθοι/ιεν ἄν,
719쪽
Lib. I. Cap. I. Versus sic interpungendus est: IN. τουτ' ἐκεἐν ' i ν' ἐσntis ζ ιεν, - α Ο. O NOT εος
Ion se iam rem tenere nota sormula et o υτ' ἐκεIνο indicat. deinde coeptam eius orationem interrumpit et perseit Xuthus: ἡ ubi natus sim, - Drtuna, mi fili, repperiti 598 sqq. :
Significantur nobiles et καλοκάγαθοί, qui in re publica plebis dominatui parenti, qualem Atheniensem Ion ess dicit, invidiam vitantes otio se dedunt, sed et per se pra edet)νά3ιενοι εἶναι Οοφοί dicuntur, qui σοφοί simpliciter appellandi erant. et iis, qui v. 596 άδυνατοι appellantur. contrarii sunt n0n οἱ Gogos, sed οἱ δυνατοί, οἱ δυνάμεεν o . Itaque verba εἶναι Gothoi a participio δυνά/ιενοι separanda sunt coniungendaque cum verbo sequenti, proque σιγῶσι verbum scribendum est, quod voluntatis et propositi significationem habeat: ο σοι δὲ χρ=ῖστοι δυνα/ιενοί τ' ειναι σοφοὶ αιρουσι sθε λουοιὶ κου σπευδουσιν ἐς τὼ πρόπ
Versum vitiat anapaestus secundo loco positus, nec λόγιοι reete appellatur tertium genus civium, quod hic significatur homines auctoritate apud plebem valentes remque publieam gubernantes. Scribendum opinor: τῶν δὲ λογί/ιων τε χρω/tεν υν τε ἔν Πολει
720쪽
γυχαν parum recte cum δολον coniungi sensit Nauchius. Sed quod M/ra ιν et υχαν scripsit, non agitur lioc loco de iecupata fortuna, sed de dolo pueri suppositi. Suspicor scriptum suisse δολον νιλοκυν θ' o nuic.
Non memoria in Xutho desideratur, sed aequitas et iustitia; Vereor, ne scriptum fuerit αγνω os υναν. l288 sq. Postquam Ion v. 1286ὶ Creusam obiurgavit, qu0d se deo consecratum sτον τού θεου occidere v0luerit, eique Creusa respondit eum, cum veneno peteretur, iam d0n Apollinis, sed patris suisse, subiiciuntur hi duo versus: ID. α'λλ' ἐγενο/ εοθα, nciet ρος δ' ουοίαν λεγω. . KP. ουκoῶν et oet ' νῶν δ' εγω, nυ δουκλ' ει Priorem versum, in quo δ' Canterus recte sustulit, corruptum esse manifestum est, nec ei opis quidquam editorum niecturae attulerunt aut ipsum vulnus attigerunt. Primum .pparet desiderari verbi ἐγενοι εοθα complementum nee quid in Ionis persona acciderit, deinde larmulam