장음표시 사용
721쪽
corrigendi accuratiusque declarandi. quae est in verbo rara. lnihil omnino habere, quo reseratur, nec ferri posse. per spicuum autem est non idem repeti, quod iam Creusa pylatavit de Ione Apollini consecrato, sed aliquid novi a Ione subiici, quod se inviolatum esse debuisse alio aedildemonstret, quod deinde proximo versu a CreuS quessi admodum superius illud, refutetur et redarguatur. Id hetes modi fuisse prope certum est:
I 0n se, etiamsi in patris potestate atque re fuerit. tameῖ ad templum pertinuisse affirmat; respondet Creusa, id tam filValui Sse, quam reapse templi minister fuerit; nune nos lilium templi esse, sed se qu0niam supra se ipsa deo eod Secravit, cs. v. 127b et 1283 sqq. .i426 sqq.: Ira. εοτιν et ι προς των, ξ ριο νω τωδ' ευτυχε ἐς ἰKP. δρακοντε /ιαρ/ιαίροντε παγχρυσω γένυι LIL λ ρη 'Aθάνας, η codd. ψὶ τέων ἐν Iste
Omitto refellere, quae exc0gitata sunt aut ad structurassi 0rationis expediendam aut ad rem declarandam de sanetua Minerva lege insantes huiusmodi serpentum imaguoca eX0rnandi, quae ipsa satis dure exprimitur verbis τεκνα, omisso praesertim dativo ἐντρεφειν et εκνα λακοτο Illud unum addo, Ioni Atheniensium institutorum ignat liuiusmodi legis in mentem ventro non potuisse: eos: iniecta menti0ne operis artificioso elaborati facile oboriebalytcogitatio deae artium inventricis et praesidis. Itaque scii bendum suspicor: λύγρη/ύ ' σθάνας, τεχνην τρέφει, λέγεις; ii 481: λέγεις, λέγεις /ιοι δόλια κου σαφῆ τάδε. lNiliit doli odoratur Ioii plane iam matri conciliatus til
722쪽
Gi fidem habens, sed ds obscuritate eorum, quae mater dixit, ueritur. Scribendum videtur: λέγεις μοι σκολιὰ κου σαφῆ ταδε. 1601 sqq.:
Pro optativ0 pravo ει νοῦς nunc e Wakefieldii coniectura editure ης. Verum n0n agitur de Creusae Delphis Athenas redeuntis animi statu, sed de perpetuo suturi temporis habitu; deinde requiritur aliquid, quod eontrarium sit n0mini ακζοὶς. Scribendum est una littera addita: ου ταυ τα Οαυτης ἀγάθ' εχουσ' εἰδῆς, γυναι. Xuttii laetitiae in salsa opinione nixae contraria ponitur sterta Creusae suae felicitatis scientia. Cap. II.
Herodoti opus. quod tum, cum Adversaria Criticaedebam, multis annis continua opera non legeram, pr0ximis annis c0nverso ad antiquiorem Graeciae historiam animo studiose pertractavi et tum ea, quae hic subiiciam, annotavi. Initium autem faciam ab eiusmodi loco I, 27: νησιωτας δε τί δοκε εις ευχεσθαι αλλο ν , ἐπεί et ε τάχιστα ἐπυθοντο
ν Cum in legendo Herodoto uterer utroque Sicinii exemplo, non pauca emendavi, quae postea vidi a Valckenaerio, Reiskio, Krtigero, aliis Occupata; alia mihi praeripuerat civis meus Pingelitis partini in libello scholastico. qui inscribitur: Miti, heiamnamhiiinyer iii mrodoti Iri, 8de Os 9de Bos, Hauniae a. 1874 edito. quem philologis exteris commendo, partim in iis, qua Privatim cum Siesbyeo communicavit, velut ile l. I, 66 o λιγιν pro ολίγων et 105 και ορῶν παρεσtι τοις απι
723쪽
eum certae sententiae aut saltem verisimilitudinis gradaae quem sequi s0leo, pervenire non p08Sum, tamen pri remendationis lineas ducendas eo magis putem, quod na imperito de necessitate loci emendandi dubitatum et contra disputatum est. Nam qui omnes dissicultates grammatici, facile expodiunt, quod, quid agatur, non Sentiunt. quale etiam Herodotus editorem et enarratorem hoc tem ilhabuit, narrant post interpositam sententiam temporalelln0n sane longam neque impeditam ad intellectum adiurar- dum pro ευχεο θυι additum esse aliud verbum: obliviseM-tur necessario ponendum suisse ἀοασθαι, quod etiam inter p0latoribus quibusdam codicum in mentem venit. deinde. ut toleretur, quod tolerari nullo m0d0 p0test participiad. saltem accusativum ponendum fuisse, nominativum ne umbram quidem defensionis habere. Artificia haec etiaΣΚrugerus c0mmemoravit, sed, ut hominem prudentem decebat, plane dissidens. In emendatione tentanda duo tenenti sunt, primum nihil emci debere, quod non apte interponata inter λαβεὶν et Λυλυς εν θαλα non et ad eiusdem rei notionem pertineat. deinde verbi, qu0d nunc cloia rum scribitur, p0stremas litteras nullo modo ex aecusativi n0ta oriri potuisse. Multa mihi conanti maxime probabile visnnest, Separandas esse litteras in unum e0nflatas scribendumqlle eSSe: λαβεis' as, in θε Ol. Λυδους ἐν θαλάσov. Perapi interponitur tamquam ex ipsa insulan0rum Graecorum sestentia et oratione exclamatio demonstrans, quam ridicule ei contra rerum naturam in unum coniungantur Lydi et mare. , α, igitur, quoniam quidem Croesus naves aedificet.
ibid. 74 de Syρnnesi et Labyneto pacem inter Lydos ei
Medos componentibus et eam nuptiarum communione e02- firmantibus): ' novetet εα γαρ εγνωσαν δουναι 1 ν θv
724쪽
tamquam iudices sententia interp0sita hoc seri iusserunt Sed persuaserunt regibus Medorum si Lydorum, ut ita facerent, hoc est usu loquendi Herodoteo et Hippocrateo ,
genetivus ferri nullo modo potest: longe enim aliter dicitur so διδασκυλω/ φοιταν et similia de iis, qui domum aliquam intrant. Excidit substantivum aut coll0gium publicum et ordinem vatum et interpretum aut congregandi locum significans. Fortasse scriptum fuerat: si των ἐξοητέων τὰ
admodum contempsisset quaque orati0ne . Ibid. 132 de ritu saerificandi apud Persas): διαθεοος δὲ αὐτου ῆς θυειὶ Νάγος ἀνηρ na ρεσιεώς ἐπαείδει θεογονίην, ni ην δὴ ἐκεινοι λέγουσι ει ναι τὴν ἐπαοιδην. Iure quis miretur, cur in singulis sacrificiis θεογονία decantetur, eum praesertim apud Persas nulla omnino fuerit, qualem Graeci intelligebant et appellabant, θεογονία. Sed manisostius mendum coarguunt ea, quae sequuntur inde οιην δη, quae verba apertissime significant sacris accini ἐπωδον. qualis quidem apud Persas in usu sit, ita ut nihil Herodotus de eius f0rmula aut argumento affirmet; itaque Herodotus soripserat: Mάγος ἀνὴρ παρεο τεο ς ἐΠαείδει
725쪽
Ex θε ole oi ην geminata voce ortum est θεογονίην. γterum n0n intercesserim, si quis pro λεγουοι scribi iusseni θελουοι. N0n quaeritur, qualem dicant esse, sed significatur formulam ineantandi praescriptam esse Persarata et Magorum lege. Ibid. I9b: ἐσθῆιι δἐ εοιῆδε χρ οπιαι, κρθ- ι Πω' 'νεκ ii λινεω, και ἐπὶ et ουτον αλλον εἰρίνεον κιθωκ ἐς νδυνει καὶ χλανιδιον λευκον περιβαλλο/εεν c. Perqverse copulantur ἐπενδυνει καὶ . . Περιβαλλομενος inam sχλανίδιον et κιθωνα coniungi dicas, ineptissime abunda περιισαλλο/Mνος . Prava particula sublata restituetur simel rectior verbi forma: αλλον εἰρίνεον κιθωνce ἐN ε νδυ νε gαι. χλανίδιον λευκον Περρβαλλο/tενος.
τροπον κυὶ et ου 'Αραβίου τα Προς si ε ut βρίην φiso Pru. Mire inter ea, quae ad naturam montis ipsius describendam pertinent πέτρινον- θάρι/ιοι κci τειλυ/ι ἐνον , interponita illa do pyramidibus admonitio; sed l0nge gravius est, quoi neque Herodotus alibi neque quisquam umquam contra rerum fidem narravit pyramides in monte Libyco sitas esse, quM omnes novimus, Herodoto ipso primum teste, si teste in tali re opus est, in planitie ad Nilum insurgere. Itaqde transpositione peccatum est, qua sublata sic locus sine ulla offensione decurrit: τό δε προς Λιβυζς τῆς Αἰγυπτου,
726쪽
parto AEgypti ad occidentalem transiens admonet in hac parte pyramides sitas esse. quas statim legentium animis obiicit, praecipuum et in lectorum exspectatione et ipsius narratione locum tenentes. Ibid. 25: διεξιών Λιβυης τα ανω ὀ-ταδε
περ καὶ τό θέρος ἐωθεε ποιέειν ἰων τὰ /tεσον Eoυουρανου ' i λκει γάρ ἐπ' ἐω-Oν τὀ υδωρ κ. τ. i. Hanc eodicum scripturam Stein ius nuper revoeavit, et quasi omnia plana ac pei Spicua essent, in commentario Germanice scripto
ne verbo quidem adm0nuit, quρmadmodum intelligenda essent illa καὶ ἀνοι ν vjχρων, in quibus ne ipsa quidem orationis forma constat; neque enim illi αλεεινῆς τῆς χώρης ἐουσης recte adiungitur, ut audiatur ἐοντιον, sine articulo hoc καὶ ανέμων φυχρων. Sed h0e leve est, illud gra Vissimum et eiusmodi, ut oecultandae pravitatis nullum perfugium relinquatur, quod Herodotus primum in interiore Africa frigidos ventos spirare narrat, quam regi0nem ea lidissimam ipse ubique describit, deinde hos ipsos ventos
vim solis adiuvare in attollenda aqua. Haec cum rerum naturae non minus quam Herodoti sententiae repugnare ac pr0rsus contrarium dici debere superiores editores intellexis-8ent . pro καὶ ανέμων scripserant, licenter gans orationem interpolantes: ουκ ἐοντων ανέμων ψυχρων. Et tamen
quantum haec licentia stultae religioni praestat, codicum Seripturam non cum nota mendi retinenti, sed tamquam sanam tacite ponρntit Sed recta illa sententia, quam edit0res requisiverant, facillime et certissime elfieitur. errorisque origo perspicuo aperitur hac emendati0ne: άλεεινῆς
τῆς χοίρης ἐουσης καὶ ἄνευ άνέμων ψυχρῶν. Excidit praepositio ante vocabulum a tribus litteris iisdem incipiens.
727쪽
Lib. I. Cap II quemadmodum in Plinii Panegyrico cap. 37 sine Metes ingulorum. Ibid. 49: οὐ γόρ δι at 3ιπεσε iν γε g ais τύ εε
/σι Πιενα. Bitibus nuper aliunde illatis νεωστ. kar I ἐνοις contrarii sunt non similes ritus sos Ors Ora Or), SQ domi inventi et apud ipsum populum nati, neque Herod similem esse ritum A gyptium et Graecum negat. quamquW levia quaedam Melampodem mutasse dieit. Scripserat tota Herodotus ὀ/ι ό et so i ti, simul et domi nata et orta S uiam De la Barre coniecisse apud I rugerum Sero VIdeo lIbid. 93 de granis ovorum, quae pisces feminae emittant, mares dev0rent): ειοι δε οἱ κεγχροι Otu Ot i θνες Haec c0nciliari cum illis quae sequuntur ἐμ δὲ et ἄν περι
γίνονται null0 pacto possunt; apertissime enim Herodotus a granis distinguit pisces. qui ex granis noddevoratis oriantur. Scripserat Herodotus: εἰσι α οἷ κὐχροι
') Hanc omemtationem cum in novis annalibus philologicis septentrionalibus vol. 3 p. 141 proposuissem. dixit quae ara contra Steinius in Bursiani annalibus philologicis prorsus refutatione indigna. Tantum quod propter editionis sua consilium interpolatae illius acripturae mentionem a se omiS-sam scribit. non omiSsionem ipsam Per Se reprehenderam. sed quod ne illo quidem superioriim editorum consensu admonitus esset, ut de sententia et re aliquid cogitaret ' in Ibid. 12l, 5. ubi in sententiis prorsus ex aequo positis mire
variatur: ῖτε τοὐ αδνλ νεου . . . ἀποταμοι πνὶν Με ναὶ Πν . . . ori . . . καταλυσειε . . . TOν νεκυν, et Propter hanc caniniu
728쪽
bant quater ex usitato loco ortum esse id enim quotidis
fiebat . sed quater consuetum locum et situm mutasse, ita ut contraria regione et oreretur et occideret. Herodotus scripsisse videtur: η θέων τον ἐλιον α ν au τ ῶ, να l. migrasse. t Sublato, quod Erugerus volebat, simpliciter Γνατε ἐλαι nec oratio nec sententia constat. III, Io: και ταυet α ευς απενειχθένTα υno TDυτου,ευ δοκέειν σφι εἰρησθαι. Qu0niam neque εἰς additum esse a librariis probabile est neque lacunae ullum indicium sententia sacit. scribendum videtur: καὶ et αυεα ως ά Πενειχ θῆναε υn O et Otreo et'. ut Herodotus, oratione in obliquam formam ex recta subito traducta δοκέει i , etiam temporalem sententiam suo more infinita forma extulerit synt. Graec.
δὴ ογδοη η/ιερ ζ ἔχονeti οἱ v λαυρως, sita δύ Παρακου ας τις προτερον ἔνι ἐν Σάρδιοι et οὐ Κροτωνιητεω ΛΓ ιOκη- δεος τήν et ἐχνa ν αγγιλλει τω Λυρε M. Quod Παρακουειν enarrant obiter et minus diligenter audire, neque haec significatio praepositione νι usu et fici p0test, neque ulla est causa, cur hic minor diligentia significetur. Opinor Herodotum ScripsisSe προακουοας et ις gi sol ερον, geminatione apud eum minime infrequenti προακουσας - προτερον .Iv. 6: s ιπασι δὲ εἶναι Ουνο/ια Σκολοτους, et Ocβασιλέος ἐnων ιίεῖν' Σκυθας δὲ 'Eλληνες ωνο/ιαΠαν.
indicatam utroque loco scribendum esse ora, dixi in libello paucis noto, qui inscribitur: Bemer tam uber o nige Puneta ire grieehisehen Morifuguusistra I8483 p. 16. Duiligoo by Corale
729쪽
Necessario aut ipsum nomen regis ponendum erat. aut i finite dicendum βασιλέος τινος. Sed accusativus ἐπω s irrnullo exemplo sic ponitur cum genetivo μοί ἐσr ἐΠωνυ/ιδενν τινος, eici recte ἐπωνυ/ιίην additur cogn-mento ipsi . Videtur Herodotus scripsisse: εἶναε ODH Da Σκολότους - κατα Σκολοτου βασιλεος librarii oculus in litteris geminatis aberrasse. Sic enim Graece dicitur: κατ' ἐπων γείην τινος Oνοι uζεσθαί τι. Ρaul aliter Krugerus. Ibid. 11 de dissensu Cimmeriorum, utrum armis Se contra Scythas defenderent necne : 1 ν γαρ δῆ ror
βασιλεων δια/ιαχεσθ&ι κ . v. i. Sic codices fide digni, nisi quod in Angelicano pro Λο/ιενα prima manus Scripsit γινο/-να. In Vera scriptura exquirenda proficisci oporteta δε ομενα, quam participii terminationem nemo hic inter-p0siturus erat nisi a superioribus acceptam; ad id participium apte acc0mmodatur no Hoυ; relinquitur primum. ut una littera addita efficiatur praepositio ad δεο αενα apta. Προς, deinde, quoniam post noλλου δεομενα Sententiam non explet, reperiendum est substantivum, quod inter πολλον et δεο ιενα interciderit; quaerenti autem proximum se offert
δυνευειν. periclitari adversus res magnam molestiam et difficultatem habentes. Non pro certa hanc emendati0nem vendito, sed veram sormam orationis me attigisse puto. προς Πολλου δεους γε tio νταγὶ i
in In talibus locis et interdum tacere praestat et coniecturae aberranti venia parata esse debet; sed eiusmodi monstra ex
accipiatur de soli patriae defensione sit iasi dicas pro pulvere certare) et deinde his interponatur ex interpolatis codicibus δεομενον, neque structura neque Sententia cum reliquis ulla ex parte coniunctum, id vero non ferendum esti Diuiliaso by Corale
730쪽
ullo Pacto potest; verbo χωρίζεσθαι necessario genetivus diungendus erat. Post tolle τροπους excidit adiectivum lissimilitudinem significans et dativum regens; id autem .diectivurn eius formae fuit, ut facile post τροπους propterit terarum similitudinem omitteretur. Scriptum suerat aut
V. 31: συ ἐς οἶκον τον βασιλέος ἐξηγητὴς γίνεαι
Πρηγμιάτων ἀγαθῶν, και ταυτα ευπαραινέεις πάντα κ. T. λ.
Non agitur de interpretando enarrandove, sed de proponendis e0nsiliis et in aulam ἐς οἶκον τόν βασιλεoρὶ introducendis; itaque scribendum est: ἐσηγητὴς γίνεαι πρηγ/ιατιον γαθων h0c est, εἰσηγῆ πρήγματα ἀγαθά). Ibid. I 17 de oppidis ad Hellespontum a Daurise Persao ptis): ταυτας ιιὲν ἐπ ηιιέρν ἐκάστx αῖρεε. Scribendum ine dubitatione: ἐπ' Ηι ἐρη ἐκάστην αιρεε. In Singulis 'ppidis oppugnandis singulos dies consumpt0s Herodotus dieit; adiectivum ad praecedens nomen accomm0datum a librario est. Sie iam Nitetschium comm . in Od. I p. 108scribi voluisse adm0ne0r.J VI, 128 ds Clisthenis erga procos filiae benignitate :