장음표시 사용
741쪽
Rem manifestam faciunt et tota oratio, in qua agitur e decreto ab Androtione ad populum de senatu laudando Me0ronando lato. et dativus ti Dis: ipsa denique litteram vestigia. Scripserat enim Demosthenes: τουτον ἐλερ M - ζυεν et ἐπαινέτην γ αυτῶν. Senatus cum legem de triremibus faciendis sustulisset. hunc ipsum Androtione Subornavit, qui nihilo minus de se laudando ad populata serret, eumque sibi laudatorem creavit. ex quo appare orator significat, eius in tota re praecipuas partes sui. Non nimis difficulter ante ut ij excidit εnuti ετην. Unun
add0 proprium esse nomen επαινέro D, quoniam decretussi επαινεὶν καὶ στεφανουν et, ν βουλην iubebat. Ibid. 33: Περι ιιιν τοίνυν et o υνο ιου, καθ' OV cu L . xo
diκαια λεγε ιν αν εχοιτε εἰκoetως, ἐάν φῆ δε ἐν τοῦ utic αύπονενδεικνυναι. Non haec argumenta opponi Androtioni subiugia quaerenti poterant, quoniam de ea lege, ad quata nunc demum transitur, nihil ante dictum erat, sed in hallege eadem ratione Androtioni occurri poterat, qua in superiore orator ei occurrerat. Scribendum igitur: ταἴτια δίκαια. Debebat praeterea diei aut ταυτα τα δε και G, sit δίκαια pro substantivo esset, aut et a Drα δικαίως. XXIII, 142: εν δη bfustu άκυν τινὸς ἄνθρωnoι It γνονται δυο ' Θερσαγόρας ὀνο/ι' αν - , θατέρ ' δ' 'Nx-
κεστος. Quis umquam in ulla lingua sic loquitur, ut duobus significatis hominibus subiungat ei nomen esse hoc alten illud, ac non sic dicit, alteri nomen esse hoc, alteri illadi Atque ad hanc formam scripsit etiam Demosthenes: λι-
niam dativus aperte desiderabatur, detraeta littera ν seret
742쪽
2DTς Ουσι, /ιαλ στα δὲ et oin s. Non huic legi, quae proxime c0mmemorata est, contraria maxime erat ea, quίe accusatur, hoc est, ipsa sibi s- nam ipsa illa commemorata erat - , sed cum universa omnibus, quae exsta-lrant, logibus contraria erat, tum maxime h0c, de qu0. dictum erat, eius eaput. Scriptum igitur fuerat: ittitistiaiyε et oi zo, atque inter se reseruntur tota lex et pars eius. Ibid. 1lb: ωεeto γαρ δεῆν et ονγετα et ἰσχρά εργα εργα -
Timocrates turpiter non spernit, positum est in eo ipso quod, quamdiu pater vivat, n0n exs0lvat, quod is rei publicae debeat; itaque hoc tempus lucri lacit, κερδαίνει τουτοντον χρονον, n0n per h0c tempus aliud lucrum quaerit aut habet. Valde vereor, ne verba τουτο τό κερδος addita sint ab aliquo, qui sententiam verborum κερδαίνειν, δν ἐκεiνος, χρονον n0n intellexerit. Ibid. 209: Timocrates νό/ιον et εθεικε φανερως, ὁ . Ot κ
743쪽
χειροίσιν εἰσὶ, αἱ τι/ιωρίαι. Nulla una lρx intelligpotest nisi ipsa Timocratis; verum ea non continebantia, sed tollebantur nocentium poenae. Et eas et totam mpublicam orator dixerat c0ntineri tote νο/ι me maXimma iis legibus, quae de poenis et praemiis essent. ItaqΓ
Scripserat orator: ἐν του riis φαίνεται κακῶς ν/ιας Ποα iv, δι ου τοῖς ci δικεῖν ἐπιχειρουσιν εισὶ,' in
est pronomen ἐκείνων, sive pro masculino Sive pro neutraccipias, nihil omnino habere, quo reseratur; requiridi autem significatio fidei inaniter et . sine ullo argumenvhabendae: scriptumno fuit δ ιυ κενων simili usu, atque διοκενης et διάκενος dicitur γXXIX, l: Ei /ιη προτερον 3ιοι δiκζς γενο/ιεν ς
aptum eSt, neque apte εκαστα subiecti locum tenet, qlli manifesto Aphobo debetur. Scribendum opinor: Πῆ Παρc-
744쪽
paret, Cui c0ntrarium reseratur alterum illud επὶ mi δι ἰ ιχεων GNO δουναι. Recta omnia erunt, si scripseris ἐπὶ ὐκ e c. Pecunia, quam orator ab Onetore et eius consorbus redditam esse negat, aut mutua eis data ita esse dierat, ut usuram 80lverent, aut ea c0ndicione deberi, ut latim solvenda esset. Itaque, ne si hac quidem p0steriore1tione deberetur, eos eam reddituros fuisse ostendit.
ων ἐβουλεσθε πραττειν. Qu0 Significatu notεὶν τινι Igoluto nullo addito dieatur, nescio. Opinor scribendum Sse τε νε ἐν υ/i iv αυroiς , Vobis laborem et operam
Πος και Sententia, quae ab οπερ incipit, caret ap0dosi; contra ei, quae incipit a sκοσιε irε δ interposita per ἐπειδαν temporis condicionisque significatione, prave superadditur et adhaeret interrogatio illa πως ουκ αδικεὶκ.τ. L Recta oratio efficietur sublato δ' post σκοπε ἐτε verbisque sic interpunctis: οπερ ουν ἐν άρ j υπεθυιην του
745쪽
civitate Atheniensi accusatoris patri et Pliormioni talionestissimas ob causas liberalitate populi data. De menquem ex aliqua re aut ex liberalitate alicuius capilas Graece tino λανειν et i τινος dicitur; qu0d hoc loco scribi:
c Πολαυε ιν τι δια τινος, nusquam reperitur adeoque Mia
loquendi perfrequenti repugnat, ut tollenda simpliciter pabpositio videri possit. Sed origo mendi perspicietur s
proprium fructum ex populi beneficio et liberalitate am- Sat0ris pater et Phormio accepisse dicuntur. 'Iδία in die a librariis commutatum in Platonis Euthyphrone ostia: Adv. Crit. I p. 367.
infra fg sin dicuntur, ex quibus apparet Phaenippum da st intermisso die ligna, ut soleret, ex agro exp0rtasse: itaqd is, pro quo orator dieit, non impediverat, quo minus agas ei ligna exp0rtarent, sed impedire voluerat idqus praeceperat hominibus a se in custodia relictis, atque hoc confirma: codices optimi, qui scriptum habent: καὶ νὴ Λ ' ἀπειπών κωλυσαι et ους ὀνηλάτας /Di ἐξαγειν κ. τ. λ. Verum de iubendo ἄπειπε ἐν nullo modo dici potest. Scripserat De mosthenes: καὶ νὴ Λία εἰ πιόν κωλυ Παι τους o νζiόruζ. Pro hoc εἰπώ ν κωλυσαι deinde post parenthesia allata
746쪽
ertis quibusdam rebus Hagniae patrimonio et hereditati 3stituendis, sed de tota hereditate Hagniae propinquis
Praepositio ἐπί in hoc loquendi genere accusativo addita neque exemplo ullo defenditur neque ulla significationis analogia. Et tamen eius addendae causa fuit ignoratio usus perfrequentis nominis et o et ινος) si ἐρος, - quantum ad aliquem attinet, quod per eum stat'. Sic iam Cobetus.Jlbid. 66: δικαίως γάρ ὁ νο/ι octiet ης, oti tui, wσΠερ κu
τας ἄτυbας των οἰκείων καὶ τίς ἐκ δυσεις των γυναικωντο ἐς ἐγγυτάτω γε νους προσέταττε ποιεῖσθαι, ουτω καὶ τάς 'in Orat. XL g 9 et 10 prorsus incredibile tingitur anaeoluthon in sententia lacile decurrenti. Utrum tamen simpliciter tollenda sint verba μεθ' ἄν oveoς et deinde δέ post
συνοδων, ut sic Scribatur: δ' οὐτοσὶ ἐλων, ἐδικάζετο μου πω πατρὶ φάσκων υἱbς ει νω ἐκεινου, συνοδων γιγνομένων πολλων v. e. 1., an occultius aliquod mendum Subsit, non definio. Duiligoo by Corale
747쪽
ιιποδέδωκεν. Sententia perspicua est. quibus onera et Me0mmoda propinquitatum lex imponat, iisdem eam comtahes et utilitates earum iure tribuere. In verbis, ut nune sen-buntur, primum ipsa inaequalitas membrorum inter Se relatorum offendit, quod in priore που Girar τε ς ιοιε iactae ser bitur addito infinitivo. in altero solum άποδεδωκεν, dein se autem multo gravius, qu0d ποιεIσθcti nullo modo accirυχιας acc0mmodari potest nec tamen alterum substa2tivum simpliciter eum προσετα et τε coniungi, alterum ea noιεῆσθαι. Apparet prorsus tollendum esse Πομῆσθα. pro quo opinor etiam Graece nora ἐν dicendum suisse. ιτυχitio intelligi calamitatum sublevationem, quemadm0dg εκδοσεις dotium c0mparationem, non opus est diei. XLVII, 7 et 8: oi γε Ουδε νυν Πω TDI. twUl ri
audiri deberet Θεοφρ/ιου aut τουτου, quod fieri nullo pacto posse manifestum est, quoniam ipsum pondus sed tentiae in hoc nomen aut pronomen incideret et in tota hac periodo de voluntato et actione testium agitur οῖ γε orri
n αρ α δοντα ς. Ipsi se testes liberare iudicio με δο/ie et υριων debuisse significantur, tradita in quaestionem ancilla. quoniam ita cum Theophemo propinquitate et rerum e0Σ-munione coniuncti sint, ut in hac re eandem atque Thesephemus potestatem habeant; cs. g 9. Ceterum remaset duritia orationis in coniunctione infinitivi simplicis σαιὶ et accusativi cum infinitivo idem subiectum habentis, ad quod verbum, unde pendet, refertur Oi γε ... TOilι iussi.
748쪽
; ignificatur quodam modo effectus του τολ/ Ων: -n0n innimum inducunt testimonium suum reapse confirmare et tacere, ut testes - sunt autem ipsi - liberentur .
quid ἔτυχεν ἐκπλεουσῶν et ριζρων, nemo, opin0r. Quid dici debeat, satis manifestum est, casu accidisse, ut eo tem-90re triremes enavigarent et expeditio mitteretur. Videat mihi nunc aliquis, quam leni medicina verum restituatur remoto errore, quo librarius duas voces in unam constavit, deinde hanc una littera addita explevit; scriptum enim fuerat: ἐκαλους ω ν τριήρων καὶ βοήθεια
κ. z. λ. Non ad incurrendum in hostium naves aut prae- .idia, quod ἐπίσι λους significat, sed ad enavigandum et e peditionem nave bene instructa suscipiendam trierarchi pecuniam accipiebant. Itaque scribendum est εἰς απο- πλουν. Nam si quis potius εἰς εnιΠλα scribendum pu- layerit, primum obstat mutatio violentior, deinde quod in re navali σκευη potius quam ἐπιπλα appellantur. LIlI, 21: ηγουμην γαρ ου προσηκειν ἐ/ιοὶ ἰδιώ-
749쪽
εγιγνο/ ὲν non potest in altera rationis reddendae parte tirorsus ex aequo p0sita rediri ad infinitivum. Scribendum
rt/ιαὶ ἐπε et ἐταντο. Oratio in extremis verbis prorsus uel cohaeret, pravissimeque ponitur pronomen interrogati somnia restia erunt litteris melius separatis: ἐκλεγοfror ἐν tu ν αἱ et ιιιαὶ ἐπεrἐrαντο. Eligebant quaedam, quoruT pretia aucta eiunt, eaque mittebant. LVIl I9: 1γω δ' titit ἄν τουτων si αλιο T αν Oset Mi 3 iv 0ιαυrον 'Aθηναἐον oareta ἐπιδείζειν. Scribendum
negabit, errore omni in hoc particulae usu pridem sublato CL Adv. Crit. I p. 41 in imo margine. l Sic fere WestermannuS.JLVIII, 41: νο/ιίζειν κυριωτερους δε ἐν ε trut
ροις καὶ νέοις βοηθεiν, ἔσω περ αν reto v εςαπατήσεtai Non c0mparantur leges cum pers0nis, neque hoe c0ntendit orator, leges, si scite et elegantibus verbis aeauSarum patr0no prop0nantur, n0n debere superiores esse
iis hominibus, qui simpliciter et sine arte soni0ς ἔτυχε)dicant nam leges semper hominibus superiores esse debenti, sed negat leges plus valere debere, si eleganter. quam Sisine arte advocentur et proponantur; eandem enim semper legum auctoritatem esse debere, nihil ab arte olatorumpendentem. Itaque c0mparatur inter se duplex leges appellandi et proponendi ratio, scriptumque suerat ad hanc
750쪽
,rtus videtur ex similitudine litterarum ηται et η αν τις. Ibid. 46: εἰδ ἐγρα si ατ' ἄν, πῶς ου δεινον ἐoτιν ἐτερου
νό/ιων αυἔνι ΓΠαγορευον rων; In priore sententia, qua fingitur Theocrines aliquid facturus. manifesto una res in duas distrahitur et bis idem dicitur, primum κωλυε ιν τελος εχειν et ὀ Φηφισ/ια, deinde, interp0sito καί ante γραφην, tamquam aliud adiungatur, κωλυειν et ὀ Πράγιια. Theocrines perfici decretum prohibiturus erat et accusando et leges citando καὶ γραφὴν an ενεγκών καὶ παραγραού/ιε- νος et Ους νό/ιους . Tollenda Sunt extrema verba κωλυε ιν rὀ πρῶγι ti, addita, cum p0st άnενεγκοντα excidisset καί, quod in deterioribus codicibus et apud Behherum recte additur, et sic prius καί alterum infinitivum requirere Videretur, qui cum pri0re κεὐλυειν c0pularetur. Omnia
recte sic decurrunt: κωλυειν τελος εχειν τὰ ψηφι cx .... και γραφὴν άΠενεγκοντα καὶ Παραγραρού/ιενον σαφῶς