Io. Nie. Madvigii ... Adversaria critica ad scriptores graecos et latinos ..

731쪽

Lib. I. Cap. II.

καὶ α ια ιεεγαλοπρεπεως. Quid faciebat ε no εε Clisthenes 3 Ne quis putet obiectum verbi contineri vocabulo ratis eta, primum hoc manifesto coniungitur cum τούτων per hoc omno tempus , deinde hoc ipsum nuria ἐπονεε nimis infinite dicitur nec ullam habet actionis proprie ad pr0cos pertinentis significationem. Quoniam ipsius verbi probabilis correctio non succurrit - nam etiamsi ἐκοπιμε scribas, nimis infinita significatio sit - suspicor ante ε ro εε excidisse vocabulum ab iisdem litteris incipiens. ipsius rei, qua de agitur, declarandae proprium: τουτον Παντα - ἐπιστίους ἐποίεε. Hospitio domi sua excipiebat. Ibid. l29 de prodis post cenam musica et disputando

certantibus): προ io vove δε τῆς Ποσιος κατεχων πολκον et Ους υλλους O 'Inno κλείδζς ἐκελευσε οἱ et Oν αυληενοῦναυλῆσαι ε/ι/ιελεδεῖν. Non video, quid hoc loco signifieare P0SSit κατεχων, opinorque scribendum καθελεον, longe ceteris certando superatis superior.

Ibid. 2I: οἱ ιι ἐν γάρ νέας παρείχοντο, οἱ δὲ ἐς

περον ἐτετάχαeto, et oiσι δὲ in Πος προσετέτακeto, et οἰσι dilat παγωγὰ πλoia στρατευο/ιένοισι, et Ois ι δὲ ἐς τάς γεφυρας 3ιακρὼς νέας παρεχειν, et Oiσι δὲ aiτά τε καὶ νέαρ. Quod in editionibus ante στρατευο/ιένοισι additur ἄ/ια, codices meliores non habent. Si significaretur eos, qui πλoia Imπαγωγά praeberent, ipsos quoque milites praebuisse, Scribendum erat ἄ/ια αυτοὶσι σrρατευο/t νοισι. Praeterea duo separantur populorum civitatumque genera, prius eorum.

732쪽

Herodotus.

ui naves bellicas, pedites equitesve praebuerint, alterum ut, ipsi pugnandi expertes, exercitui cum impedimentis ansportando necessaria. Itaque opinor scribendum esse:

oterat τοὶσι non dissiculter excidere post litteras οια. 'eterum in extremo membro et postremo genere eorum, qui xercitui necessaria praebuerint, mire coniunguntur σIrtiue ι νεες. res inter se distantes et diiunctae, cum praesertim ἐες metviis ad classem ipsam pugnantium pertineant i- in 30ntibuΗ enim struendis propter singularem usum nominantur,diecto μιακραί -), hic p0tius σιλο iu exspectentur. Vere0r ae ab Herodoto aliud nomen positum fuerit rem cum ciba piis coniunctam significans, sed certi nihil reperio.

bum αντ χρεῆν, qu0d pro eo, quod est sussicere, praeter hunc l0cum infra etiam cap. 187 ponitur, errore constatum sit ex alteroutro duorum huius significationis propri0rum; nam aut cinέχρησε dicendum videtur suisse aut ἀντεσχε. ibid. 14b: ἰσαν δε προς τινας και αλλους πολε/tοι, ἐγκεχρωι ἐνοι, ὀ δε ων /t γισχος 'Aθηνυίοι os zε καὶ Αἰγινν τ σι. Nihil loci hic habere verbum, qu0d est εγχρῆσθαι, recte Mishius intellexit; sed quae substituit minus probabilia sunt; opinor scriptum fuisse ἐνηργ/ti νοι, de bellis eceptis et susceptis. Ibid. 170: οδοτε νονος 'πιλν νικὰς stiris roς ουr οὐ

Pu οἰνων Ουκ ἐπῆν ἀριθ/ιoe. Si vera haec esset scriptura signifiearetur partem civium Rheginorum invitam a Micyth0 Tarentinis auxilio missam. Sed neque id uno verb0 ύναγκα-

733쪽

3ιενοι exprimi poterat et dicendum erat αναγκαs θέντες:neque ullo modo probabile est a Wranni procuratore Tarentinis liberis auxilium summissum esse offensa eorum. qui tyranno parerent, voluntate. Repugnat etiam, quod additur. άπικο/ιενοι τι/tωροι quod de auxiliaribus sua voluntate adductis. non de militibus imperio tyranni aegre obedientibuSapte dicitur. Significatur nimirum res in civitatibus Graecigfrequentissimi exempli, partem civium Rheginorum propter

tyrannidem exsules vagatos esse eosque se Tarentinis su consilio adiunxisse. Itaque aut excidisse φευγειν opinor φευγειν ἀναγκαζο/ ενοι) aut scribendum: οῖ υποτου Miρου αναχαζ οριενοι etων ἀσrων, Paulo durisis p0sito tino apud verbum intransitivum, quemadmodum dicitur φευγειν uno τινος. Pro Ουtio Pingelius probabiliter

πρωτον καὶ κάU. ισιον. Neque alibi reperitur madu top. neque id significare poteSt, quod Volunt, .. valde faustum . neque δέξιον noιεῖσθαί τινα per se significare potest bonum omen ex aliquo captare. In litteris δια subesse puto vestigium vocabuli sententiae necessarii: ἐσφaζαν.

Mendum esse in γονοῦσι recte ab aliis intellectum est; nam neque dativus instrumenti de personis hoc loco ferri ullo modo poteSt, neque γοησι aliis Magi utebantur, ipsi γον - τευοντες, neque omnino aliis hominibus praeter Magos in incantando locus erat. Una littera mutata seribendum est: καet αείδεντες βοῶν οι οἱ 3ώγοι Gu άνει ob. Clamoribus et eiulati0nibus ventum placaVerunt.

734쪽

bub Asεsθαι latet verbum, quod laetitiam et gloriationem levitato periculo significet. Utrum ἐδεσθαι suerit an 1liud similo, non definio. Reishius et Valchenaerius περι-

suspicor ab interpolatore additum ευοισκον, non 80lum quod vorbum alterutrum abundat et inaniter variatur, sed quod, si duo verba Herod0tus p0suisset, necessario scripsisset ἐωράκεσαν sωΠ-ε Παν). VIII, 94: περιπίπet ειν oνι Corinthiis fugientibus

Κορινθίοισι. τῆδε δὲ Ου/ιβάλλονται εἶναι θεiον et ἀπρῆ niti. Sic dicitur δέ, quasi indicetur secutura explicatio. cur divinitus laetam rem putarint; ea vero explicatio superioribus e0ntinetur; itaque scribendum est: et 1δη συμβάλλονetcra i propter quam ipsam causam c0niectant). Ibid. 106 in Hermotimi ad Panionium mangonem

Rom. Flor. ; sed quoniam manifesto abundat et sententiam perturbat participium χρεω/ιενος, cui accommodatum esSet 3

735쪽

et oiοι, deinde, quod orationis et minarum forma ea. q subiicitur, Themistocles nullo modo apud regem uti terat. pro σαοιλία substituitur 'Aνδρiους, utrumque licenter Hectius . opin0r, tolletur additum, ut responderet ei, quod sequitur, ἐχρη scito. Non sine causa Herodo Themistoclem narrat in negotiis diversis iisdem tamed nuntiis usum eSSe. IX 7: ἄ/ια δὲ τὰ et ευος οτι, τὰ ἐν τω 'Ioctus δεείχεον, καὶ ἐδη Prava haec essi verborum coniungito: ἄ/ια δι et ὀ τε iunc Iche .... καὶε Πάλξις ἐλα/uσανε, ac ne ipse quidem locus pronomisito ps id ad ἐλωριβανε referri siniti Particulae καὶ Η manifesto ostendunt duos separari rei et sententiae gradus. ut primum munitio continuata dicatur, deinde, quousque improcesserit. Scribendum sine dubio: α/ια δὲ τό τε ἐχος σνιεό-et 'Dθm, ἐτ ε ιχεετο καὶ ἐδη ἐλα/ιβανε. Articulus τό pro relativo acceptus errorem genuisse videtur. Ibid. bi: προτερευντων di etων Ουν Παυsu vis,

βονἔα τον λοχον et ά ὁπλα ηγε βάδην προς et ὀ ἄlio ori poe. Αm ompharetus. qui cedere loco noluerat, eulli Pausaniam ceterosque cum eo discedere videreti putarit hoc corto et destinato consilio eos sacere, in quo sesellireum coniectura, nam Pausanias ideo tantum discesserat. quod putabat, si discedendi consilium audacter ostendisset. Am ompharetum Secuturum esse, quod aecidit. Itaque arte Pausaniae et simulata consilii firmitate permotus est, ut suo ipso consilio relicto Pausaniam sequeretur. Verum et ab hac rerum veritate abhorret isti τεχννδε et ipsum per se pravo dicitur, quoniam contraria sunt, quae vere et sine ulla simulatione fiunt ἐθιρν) et quae arte τέχνυ . AMigitur τενη prorsus omittendum aut, quod longe probabilius

736쪽

Demosthenes.

ά τευ λεπε Tν αυτον. Errorem genuit aut litterae η geminatio aut ignoratio vocabuli istidi absolute pro adverbio p0siti quemadm0dum alibi et ην ἰθίαν et εκ τῆς apud Platonem ευ θεία περαίνειν. Cap. III.

DemostheneS.

Demosthenis orationes inde ab duodevicesima perlegi denuo a. 187b, cum Leptineam scholis enarraturus eram, quas oculorum subit0 ingravescens hebetudo omittere me coegit. In ea lectione nonnulla ann0tavi et emendavi, quae editione non indigna puto. XVIII, 13b: Ουκουν οτε τουτου stiλλοντος ἀπί

λεοθαι, apparet; itaque varie et librarii interpolarunt et corrigere recentiores tentarunt, nemo probabiliter. Εxciderunt litterae aliquot propter similium viciniam, cum sic Scriptum fuisset: ουκουν o τε τουτον in του δν μου ἐλοντος άπηλασεν ἡ βουλη κ. T. λ. Ibid. 210: καὶ παραλαι σανε ιν γε α/ια et γ βακet ηρία καὶ τψῆ συμβολον τό φρόνη/ια τὼ της πολεως νομιιζειν ἐκαοτον

iudices putare se civitatis animi magnitudinem seto φρο- νζst α το τῆς Πολεως suscipere, sed ipsum . hunc animi habitum reapse suscipere debebant. Itaque prorsus suspicor νο ιίζειν mala manu additum esse Dem0sthenemque Scrip- isse tantum: καὶ παραλα/ιβανειν γε οια τῆ βακτηρία

737쪽

τα ἐαυτου Non quaeritur, quid Athenienses de statu rei publicae iudicaverint, sed quid de illorum hominum rei publicae administratione. Itaque ubi Scribitur ε θενεμ

σθαι. necessario requiritur aetivae significationis verbum ad illos homines pertinens, quemadmodum in altero membr0 omnia pertinent ad et oi κατηγορουντα. Sententiae SatiS- facit καὶ τὴν noti ν ευ διαθεῖναι. litterarum vestigiis minus, ad quae propius accederet ευμ sed id de rebus bene su0 usui accommodandis dicitur, qu0d hoc lore minus aptum est. Paulo ante neque τί δε neque τί αι verum esse potest; Artasse scriptum suerat: λαβοντες ιι ἐν γυρ σιαλαι ηδ' ) Tot ς it ἐν E. 2. Ibid. 266 de Olynthiis : ου δὲ,/ αi'ους σου rων ἐδυν θη

aeque perversum est; nam neque Olynthiorum populus, de quo agitur, et quem Servari potuisse orat0r negat, ipse urbes prodiderat, neque prodit0res urbes amiserant aut omnino in hanc sententiam de interitu Olynthi 0rum includi possunt. Tollendum simpliciter προδιανet ες, inepte additum propter id, qu0d Sequitur, τοιοῦς προδιδούσιν sententiae accommodari p0terat Προδοθείσας, verum et abundaret neque lacile in προδιανet ες transisset . ISic iam Marhlandus et alii.JDeinde quae subiunguntur de proditorum multitudine ad omnia offerenda prompta, in codico Σ sic seri-

738쪽

Demosthenes.

festo in υτι εἱχεν mendo; quod ceteri codices habent. Ουκεε ' redarguit et participium imακουων et quod sequitur in altero membro recte Scriptum, oυδ ειλεν. Scribendum videtur: καὶ sinnπος ουκ εα ρκει υΠu-κOυων τοις Προδιδουσιν; non sussciebat offerentibus saproditoribus recipiendis. XX. 34: τί ουν ora σθε. ω ανδρες 'AθΓνα Iot,

1 ονον δηπου του /tri /ιετ' οργῆς ἀπέχει, αλλα και βεβουλευμενως ὀ τοιουτος υβρίζων ἐστιν ἐδη φανερος. Quamquam de particula νιν in Graeco sermone apud infinitivum ad nostrum sensum abundanti diligenter quaesivi exposuique in libello syntaxi meae Graecae adiuncto me-merkumsen uter einisse Puncte der oriech lachen Nort- fuctvvst re p. 47 sqq.) tamen non video, quomodo dici possit ἀπέχει του ιι η ιιετ' οργῆς, cum h0e intelligatur: -abest ab eo, ut iratus faciat fiatus'. Valde vereor, ne Scrip tum fuerit a Demosthene: Ου ιιονον δη που τὰ ιιὴ 3ιετ' υργὴς α Πέλει, rari0re illo usu verbi ἀπεχειν, quo dicitur de iis, quae iam acceperimus teneamusque, ut haeci Sit Sententia: non solum impressam habet et continet notam rei non ira factae, hoc est, n0n solum caret excusatione rei per

739쪽

Lili. I. Cap. III.

iram factae. Exempla verbi iam Demosthenis aetate su positi habet altera lexiei Papii editio.

καὶ νο/tota, h0c eSt, prospicere sacris eet . non de eo dicitur. qui sacra et legem reveretur nec violat, sed de eo, qui curat, ut ea inviolata ab aliis serventur. Scribendum S: igitur: καὶ costi e ἱερῶν /ra τε νο/ιου ρι r

ιι εἶσθε; hoc est: neglectaque sacrorum et legis omniumque aliorum cura et tutela non condemnabitis 3 Interrogationi negativae futuri temporis imperandi vim habenti additur participium declarans, quid adiunctum sit neglecto imperio. Si iudices non condemnaverint, neque saeris neque legi prospexerint. Sic Lambinus.

Ου δ' ὀτιουν διορίζων n0n posse interp0ni αὰβα. Scribendum: iti τοιαυτ' ἀλλ' suλλαὶ, ουν Oet ιουν διορίζων. Nihil curat homo impius, quae faciat dicatque, vera sint an falsa, utrum amicum an inimicum attingant, neque alia huiusmodi, quae curare et quaerere h0mines honesti solent.

740쪽

Domosthenes.

3st orationis struetura; erit recta et legitima, si scripseris: κ&ὲ Eoae' o et ' gr/ αδικουντα ορα τις. Duae p0nuntur iuste adversarios persequendi c0ndiciones, prior. ut ipse te iudici0 defenderis, altera, ut adversarios reapse in aliquo facinore depretis Dderis. Ceterum recte Behkerus et superiores cum dolorioribus c0dicibus ύδικουντας scribunt, ali 0 quin debebat e Sse: ἀδικουν ru et ινα, minus apte concurrentibus

huiusmodi patiendi significatio fingi potest, qualis est verbi

eausa, cum dicitur θνησκειν υπο τινος. Neque p0pulus

ipse huiusmodi homines, de quibus agitur, ditabat, sed illi populum defraudantes peculatu divitias corradebant, hoc est, cirrό του ὁ /to υ δειλομουν. Scribendum igitur αν' ISie iam Cobetus.

Scripserunt, ut nihil de sententia dicam quid est enim, Senatum semet ipsum creasse l), non animadverterunt τουτον0biecti loco pertinere ad ἐχειροtονησεν, n0n S0lum quod bis supra in hac ipsa paragrapho simpliciter ὁ νό/ιος dicitur, non Ουτος ὀ νο/ιος, sed quod necessario Androtionis persona in hanc sententiam includi et cum senatus saetoe0diungi debet, quoniam alioquin nulla eius culpa signi-neatur. Senatus igitur Androtionem ἐχειροetόνησεν et munuSei aliquod demandavit; quodnam id fuit 3 In hac enim ipsa muneris demandatione tota argumentatio posita est.

라틴어 텍스트